Gezondheid
alle pijlers
chronische hyperventilatie; de tip
vrijdag 26 februari 2010 om 11:49
Ik kamp al maaaanden met chronische hyperventilatie. Duizelingen, licht in mijn hoofd etc.
Alles heb ik voor mijn gevoel geprobeerd; huisarts; fysio; haptonoom;osteopaat; alternatieve geneeswijze; ademhalingsoefingen;yoga etc etc.
Niets helpt.
Net weer boodschappen met de kinderen gedaan, sta ik in de winkel, golft de vloer weer onder mijn voeten, licht in mijn hoofd etc. Het liefst wil ik dan naar huis rennen maar oke, zover ben ik nu; gewoon rustig blijven, mijn ding doen en diep ademhalen.
Zucht, ik ga er tegenop zien om naar buiten te gaan, al ontkom ik daar (gelukkig) niet aan met 3 kinderen.
Wie heeft de gouden tip en ervaringen?
Sal
Alles heb ik voor mijn gevoel geprobeerd; huisarts; fysio; haptonoom;osteopaat; alternatieve geneeswijze; ademhalingsoefingen;yoga etc etc.
Niets helpt.
Net weer boodschappen met de kinderen gedaan, sta ik in de winkel, golft de vloer weer onder mijn voeten, licht in mijn hoofd etc. Het liefst wil ik dan naar huis rennen maar oke, zover ben ik nu; gewoon rustig blijven, mijn ding doen en diep ademhalen.
Zucht, ik ga er tegenop zien om naar buiten te gaan, al ontkom ik daar (gelukkig) niet aan met 3 kinderen.
Wie heeft de gouden tip en ervaringen?
Sal
zondag 28 februari 2010 om 21:09
Ik heb even op de site gekeken maar herken mezelf er niet zo in. De wereld draait niet om me heen. Het golft me niet voor mijn ogen. Ik kan gewoon functioneren maar zo nu en dan voel ik me even licht in mijn hoofd. Ik kan het zo moeilijk uitleggen. Sporten kan ik ook gewoon. Ik ben vorig jaar begonnen met hardlopen en als ik mezelf dan weer eens in de weg zat dan trok ik mijn sportschoenen aan en ging ik hardlopen. Ben daar ook helemaal niet duizelig bij. Ik merk dat het me goed doet. Vooral geestelijk. Als ik het echt aan mijn hart heb kan ik ook niet hardlopen want dan was ik allang neer gevallen.
Maar goed, misschien is het het ook wel. Hebben ze bij jullie ook getest op HV?
En Lammy, wat hebben ze verder nog gedaan nadat de diagnose is gesteld? Ik lees alleen iets over homeophatische middeltjes. Wat doet dat? En hoe gaat het nu?
Maar goed, misschien is het het ook wel. Hebben ze bij jullie ook getest op HV?
En Lammy, wat hebben ze verder nog gedaan nadat de diagnose is gesteld? Ik lees alleen iets over homeophatische middeltjes. Wat doet dat? En hoe gaat het nu?
maandag 1 maart 2010 om 13:11
Sinds een goede diagnose is gesteld kan ik er goed mee leven. Weet nu gewoon dat ik me niet heb aangesteld of ingebeeld. Ik moet gewoon uitkijken hoe ik bewegingen maak, dansen zou bijv. niet gaan. In bed lig ik wat hoger.
Als het een periode achter elkaar niet gaat dan blijf ik thuis. Meld me ziek. Gelukkig hoeft dat niet vaak.
Als het een periode achter elkaar niet gaat dan blijf ik thuis. Meld me ziek. Gelukkig hoeft dat niet vaak.
maandag 1 maart 2010 om 16:35
Bij mij is het ook zeker niet bppd (of zoiets).
Gister had ik geen centje last! Het was heerlijk, ik dacht er geen eens aan! En weet je hoe dat kwam (denk ik); in de ochtend kregen wij een telefoontje waarvan we schrokken, mijn man en ik waren er even door van slag. Maar zo kon ik me niet druk maken om de visite die kwam brunchen. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. Gek he!
Vandaag weer wel last. Het sluimert, beetje drukkend gevoel op de borst, kortademig en een beetje dizzy bij het boodschappen doen en de kids naar school brengen.
Vanavond heb ik met wat meiden afgesproken en dat spookt de hele tijd door mijn hoofd; " als ik het vanavond maar niet...".
Morgen weer naar de osteopaat, ga vragen of het "normaal" is dat het weer in volle hevigheid terug gekomen is...
Heeft iemand daar ervaring mee?
Liefs Sal
Gister had ik geen centje last! Het was heerlijk, ik dacht er geen eens aan! En weet je hoe dat kwam (denk ik); in de ochtend kregen wij een telefoontje waarvan we schrokken, mijn man en ik waren er even door van slag. Maar zo kon ik me niet druk maken om de visite die kwam brunchen. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. Gek he!
Vandaag weer wel last. Het sluimert, beetje drukkend gevoel op de borst, kortademig en een beetje dizzy bij het boodschappen doen en de kids naar school brengen.
Vanavond heb ik met wat meiden afgesproken en dat spookt de hele tijd door mijn hoofd; " als ik het vanavond maar niet...".
Morgen weer naar de osteopaat, ga vragen of het "normaal" is dat het weer in volle hevigheid terug gekomen is...
Heeft iemand daar ervaring mee?
Liefs Sal
maandag 1 maart 2010 om 21:29
dinsdag 2 maart 2010 om 00:18
succes bammie bij de therapeut morgen!
Ben benieuwd of dit de ommekeer is voor je, hoop het voor je!
Ik moet morgen naar de osteopaat, ben ook echt benieuwd!
Vanavond ging ik wat drinken met wat vrouwen en ik heb nagenoeg geen last gehad! Ben zo blij maar maakt me ook zo warrig; er is geen pijl op te trekken.
Ben benieuwd of dit de ommekeer is voor je, hoop het voor je!
Ik moet morgen naar de osteopaat, ben ook echt benieuwd!
Vanavond ging ik wat drinken met wat vrouwen en ik heb nagenoeg geen last gehad! Ben zo blij maar maakt me ook zo warrig; er is geen pijl op te trekken.
dinsdag 2 maart 2010 om 00:28
Het is jaren geleden dat ik deze klachten had. Eigenlijk had ik geen leven meer. Altijd maar beroerd voelen, benauwd zijn, tintelende ledematen, paniek, duizelig, geen gevoel in mn lichaam..alsof ik buiten de realiteit leefde. Straatangst, slikangst..de meest donkere periode in mijn leven is het geweest. Vanaf mijn puberteit tot ongeveer mijn dertigste heb ik deze klachten gehad. Soms was er mee te leven, soms helemaal niet. Tot ik een artikel las over de fobieclub. Ben toen in aktie gekomen en ben bij de medische faculteit in Utrecht terecht gekomen. Daar kreeg ik antidepressiva voorgeschreven. Het behandelen van deze klachten met AD stond nog in de kinderschoenen. Ik ben van al mijn klachten afgekomen. Ging weer leven en me lekker voelen. Het is een keuze die je maakt. De voors en tegens tegen elkaar afwegen maar ik kan zeggen dat die medicijnen mijn leven gered hebben.
dinsdag 2 maart 2010 om 10:31
Hoi Chatterly,
Wat fijn dat het je geholpen hebt!
Ik denk er ook wel eens over om ad te gaan slikken. Maar ik lees zo veel negatieve verhalen dat ik niet durf!
Een fobieclub is mss ook iets voor mij. Ik ben altijd al angstig geweest, als kind al. En nu dus nog. Ik heb altijd fases; de ene periode ben ik bang voor kanker, de andere periode weer voor overgeven etc etc. Maar dat was allemaal leefbaar en dat beinvloedde mijn leven zo minimaal. Maar dit hakt er heftiger in en duurt zo ontzettend lang!
Ga vanmiddag naar de osteopaat, ben benieuwd.
Succes allemaal!
Wat fijn dat het je geholpen hebt!
Ik denk er ook wel eens over om ad te gaan slikken. Maar ik lees zo veel negatieve verhalen dat ik niet durf!
Een fobieclub is mss ook iets voor mij. Ik ben altijd al angstig geweest, als kind al. En nu dus nog. Ik heb altijd fases; de ene periode ben ik bang voor kanker, de andere periode weer voor overgeven etc etc. Maar dat was allemaal leefbaar en dat beinvloedde mijn leven zo minimaal. Maar dit hakt er heftiger in en duurt zo ontzettend lang!
Ga vanmiddag naar de osteopaat, ben benieuwd.
Succes allemaal!
dinsdag 2 maart 2010 om 15:05
Hoi allemaal,
Toen ik deze topic titel zag dacht ik YES, DE TIP tegen HV! Hihi, helaas.. maar wel alles zeer herkenbaar zeg.. ook de duizeligheid..,.waardoor je dan weer extra gespannen wordt, kortom cirkeltje waar je soms niet uitkomt.
Ik hyperventileer zelf ook dagelijks nav een burnout en paniekaanvallen. Ik ben ook bij de fysio geweest voor ademoefeningen, die idd ook averechts werken op het moment dat het heel erg is.. Ik probeer mijn oefeningen juist te doen op momenten dat het goed gaat.
Ik ga binnenkort EMDR en cognitieve therapie volgens, want de HV verziekt echt mn leven, ik heb een heeeel klein wereldje.. Niet alleen drukke dingen zijn een uitdaging, maar eigenlijk alles buiten de deur kan een aanval opwekken...
Ik ben zooo bang dat nu het er eenmaal 'inzit' het er niet meer uitgaat... maar ik ben zeer bereid om de strijd aan te gaan!!
Wat bij mij dan nog wel wil helpen, hier ook al genoemd, is flink in beweging komen. Ik doe weleens mee met Nederland in Beweging (haha) en met name het bos doet wonderen, het is er rustig , groen, en het geluid van vogeltjes werkt ook goed op een of andere manier.
Ik lees en schrijf graag verder mee!
Toen ik deze topic titel zag dacht ik YES, DE TIP tegen HV! Hihi, helaas.. maar wel alles zeer herkenbaar zeg.. ook de duizeligheid..,.waardoor je dan weer extra gespannen wordt, kortom cirkeltje waar je soms niet uitkomt.
Ik hyperventileer zelf ook dagelijks nav een burnout en paniekaanvallen. Ik ben ook bij de fysio geweest voor ademoefeningen, die idd ook averechts werken op het moment dat het heel erg is.. Ik probeer mijn oefeningen juist te doen op momenten dat het goed gaat.
Ik ga binnenkort EMDR en cognitieve therapie volgens, want de HV verziekt echt mn leven, ik heb een heeeel klein wereldje.. Niet alleen drukke dingen zijn een uitdaging, maar eigenlijk alles buiten de deur kan een aanval opwekken...
Ik ben zooo bang dat nu het er eenmaal 'inzit' het er niet meer uitgaat... maar ik ben zeer bereid om de strijd aan te gaan!!
Wat bij mij dan nog wel wil helpen, hier ook al genoemd, is flink in beweging komen. Ik doe weleens mee met Nederland in Beweging (haha) en met name het bos doet wonderen, het is er rustig , groen, en het geluid van vogeltjes werkt ook goed op een of andere manier.
Ik lees en schrijf graag verder mee!
dinsdag 2 maart 2010 om 15:52
Hoi browneye; vervelend he? die klachten?
Hoe klein is je wereld dan?
Mijne ook relatief klein. Kinderen, school, af en toe een avondje met vriendinnen wat drinken. De weekenden zijn meestal wel gevuld, maar dan is mijn man erbij dan voel ik me sterker (nooit gedacht dat dit uit mijn mond zou komen )
Vanmorgen, onverwachts 2 keer 15 minuten gelopen. En weet je het was heerlijk! Ik voel me ook erg fit nu (ondanks 5 uur slaap).
Ik wandel nooit, ik ben het type van; oh, zet mij even voor de deur af.. (schaam, schaam)
Daarna door naar de osteopaat en het was heerlijk. Zij masseert je organen los en ze heeft mijn keel gemasseerd en dat was letterlijk een verademing! Mijn slokdarm/luchtpijp zit helemaal vast van het verkeerd ademen.
Bij mij is het denk ik dat ik de hyperventilatie wel onder controle kan houden maar dat het meer de angst is voor wat er eventueel komen kan gaan.
Hey, dit is best fijn om het zo op te schrijven. Blijven jullie mee doen? Misschien is het fijn om elke keer je persoonlijke ding van de dag/week op te schrijven hier, wanneer je het had en wat je voelde en wat je er tegen hebt gedaan?
Liefs Sal
Hoe klein is je wereld dan?
Mijne ook relatief klein. Kinderen, school, af en toe een avondje met vriendinnen wat drinken. De weekenden zijn meestal wel gevuld, maar dan is mijn man erbij dan voel ik me sterker (nooit gedacht dat dit uit mijn mond zou komen )
Vanmorgen, onverwachts 2 keer 15 minuten gelopen. En weet je het was heerlijk! Ik voel me ook erg fit nu (ondanks 5 uur slaap).
Ik wandel nooit, ik ben het type van; oh, zet mij even voor de deur af.. (schaam, schaam)
Daarna door naar de osteopaat en het was heerlijk. Zij masseert je organen los en ze heeft mijn keel gemasseerd en dat was letterlijk een verademing! Mijn slokdarm/luchtpijp zit helemaal vast van het verkeerd ademen.
Bij mij is het denk ik dat ik de hyperventilatie wel onder controle kan houden maar dat het meer de angst is voor wat er eventueel komen kan gaan.
Hey, dit is best fijn om het zo op te schrijven. Blijven jullie mee doen? Misschien is het fijn om elke keer je persoonlijke ding van de dag/week op te schrijven hier, wanneer je het had en wat je voelde en wat je er tegen hebt gedaan?
Liefs Sal
dinsdag 2 maart 2010 om 16:22
Wat een positiviteit Salle!!
Ik heb net als jij ook een betere periode gehad dat ik het goed onder controle had, dat het alleen sluimerde, en ik overal heen kon wat ik wilde doen (zelf gevolgen enzo toen)
Maaar nu is mijn wereldje bedroevend klein, ik heb ook nog eea aan lichamelijke klachten en zit in de ziektewet, en kan momenteel niks alleen ondernemen.. Gelukkig heb ik trouwe vrienden en lieve ouders, maar ik hoop dat ik snel weer de hele wereld kan veroveren ...
Ik ben trouwnes ook niet aan de AD, wel af en toe een oxazepam als ik heel spannende dingen moet doen (ziekenhuis ofzo).. Ondanks het goede berichtje van Chatterly heb ik zelf het idee dat dat voor mij symptoombestrijding zal zijn..ik denkd at ik meer heb aan een andere gedachtepatroon met therapie, maar we zullen zien!
Succes allemaal!
Ik heb net als jij ook een betere periode gehad dat ik het goed onder controle had, dat het alleen sluimerde, en ik overal heen kon wat ik wilde doen (zelf gevolgen enzo toen)
Maaar nu is mijn wereldje bedroevend klein, ik heb ook nog eea aan lichamelijke klachten en zit in de ziektewet, en kan momenteel niks alleen ondernemen.. Gelukkig heb ik trouwe vrienden en lieve ouders, maar ik hoop dat ik snel weer de hele wereld kan veroveren ...
Ik ben trouwnes ook niet aan de AD, wel af en toe een oxazepam als ik heel spannende dingen moet doen (ziekenhuis ofzo).. Ondanks het goede berichtje van Chatterly heb ik zelf het idee dat dat voor mij symptoombestrijding zal zijn..ik denkd at ik meer heb aan een andere gedachtepatroon met therapie, maar we zullen zien!
Succes allemaal!
dinsdag 2 maart 2010 om 16:34
@salle
Mijn vriend heeft/had agorafobie en wat je schrijft is heel herkenbaar. Agorafobie is de angst om ziek te worden in openbare gelegenheden (dus bij andere mensen). Ziek worden is in jouw geval hyperventileren.
Ten eerste: trek op tijd aan de bel. Ja, je hebt al van alles geprobeerd, maar je zult (m.i.) met je angst aan de slag moeten gaan. Die veroorzaakt de hyperventilatie. En wat veroorzaakt de angst? Dat ben jezelf. Klinkt hard, maar het is (in de meeste gevallen) waar. Mensen zijn geconditioneerd net als de hond van Pavlov. Bij een mooi liedje moet je terugdenken aan die leuke vakantie en als je pannenkoeken ruikt, denk je lekker (of bah!). Jij hebt jezelf geconditioneerd om te gaan hyperventileren in sociale situaties. Winkelen, mensen op bezoek etc. Op zo'n moment reageert je lichaam automatisch angstig. Je lichaam maakt adrenaline aan. Vervolgens denk jij 'ojee, ik ga hyperventileren. O nee, ik adem niet goed, word duizelig etc. Shit, ik moet rustig blijven, maar dat lukt niet'. Door je paniekerige reactie maakt je lichaam nog meer adrelinaline aan en wordt de hyperventilatie erger. Etc ect.
Ok, maar hoe kom je er vanaf? Dat verschilt voor iedereen. Mijn vriend heeft veel gehad aan www.agorafobie.be Adem sowieso rustig via je buik (handen op je buik, vier tellen in, zeven tellen vast en acht tellen uit), blijf in beweging, loop bijv een rondje, zoek afleiding en benader het met humor: hee, nou voel ik me zomaar duizelig, dat is grappig. En ik ben niet eens bezopen. Klinkt stom, maar het stopt de aanmaak van adrenaline.
Sporten helpt omdat je lichaam leert om meer te doen met minder zuurstof. Je zult er wel eerst 'doorheen' moeten. Maar dat moet je eigenlijk sowieso. Laat het alsjeblieft niet langer doorsudderen, het is zo zonde en het wordt alleen maar erger als je situaties gaat vermijden.
Heel veel succes
Mijn vriend heeft/had agorafobie en wat je schrijft is heel herkenbaar. Agorafobie is de angst om ziek te worden in openbare gelegenheden (dus bij andere mensen). Ziek worden is in jouw geval hyperventileren.
Ten eerste: trek op tijd aan de bel. Ja, je hebt al van alles geprobeerd, maar je zult (m.i.) met je angst aan de slag moeten gaan. Die veroorzaakt de hyperventilatie. En wat veroorzaakt de angst? Dat ben jezelf. Klinkt hard, maar het is (in de meeste gevallen) waar. Mensen zijn geconditioneerd net als de hond van Pavlov. Bij een mooi liedje moet je terugdenken aan die leuke vakantie en als je pannenkoeken ruikt, denk je lekker (of bah!). Jij hebt jezelf geconditioneerd om te gaan hyperventileren in sociale situaties. Winkelen, mensen op bezoek etc. Op zo'n moment reageert je lichaam automatisch angstig. Je lichaam maakt adrenaline aan. Vervolgens denk jij 'ojee, ik ga hyperventileren. O nee, ik adem niet goed, word duizelig etc. Shit, ik moet rustig blijven, maar dat lukt niet'. Door je paniekerige reactie maakt je lichaam nog meer adrelinaline aan en wordt de hyperventilatie erger. Etc ect.
Ok, maar hoe kom je er vanaf? Dat verschilt voor iedereen. Mijn vriend heeft veel gehad aan www.agorafobie.be Adem sowieso rustig via je buik (handen op je buik, vier tellen in, zeven tellen vast en acht tellen uit), blijf in beweging, loop bijv een rondje, zoek afleiding en benader het met humor: hee, nou voel ik me zomaar duizelig, dat is grappig. En ik ben niet eens bezopen. Klinkt stom, maar het stopt de aanmaak van adrenaline.
Sporten helpt omdat je lichaam leert om meer te doen met minder zuurstof. Je zult er wel eerst 'doorheen' moeten. Maar dat moet je eigenlijk sowieso. Laat het alsjeblieft niet langer doorsudderen, het is zo zonde en het wordt alleen maar erger als je situaties gaat vermijden.
Heel veel succes
dinsdag 2 maart 2010 om 16:36
quote:BrownEyedGirl26 schreef op 02 maart 2010 @ 16:22:
Ik heb net als jij ook een betere periode gehad dat ik het goed onder controle had, dat het alleen sluimerde, en ik overal heen kon wat ik wilde doen (zelf gevolgen enzo toen)
Maaar nu is mijn wereldje bedroevend klein, ik heb ook nog eea aan lichamelijke klachten en zit in de ziektewet, en kan momenteel niks alleen ondernemen.. Gelukkig heb ik trouwe vrienden en lieve ouders, maar ik hoop dat ik snel weer de hele wereld kan veroveren ...
Ik ben trouwnes ook niet aan de AD, wel af en toe een oxazepam als ik heel spannende dingen moet doen (ziekenhuis ofzo).. Ondanks het goede berichtje van Chatterly heb ik zelf het idee dat dat voor mij symptoombestrijding zal zijn..ik denkd at ik meer heb aan een andere gedachtepatroon met therapie, maar we zullen zien!
Dat denk ik ook meid. Wat ontzettend erg voor je en zonde dat je leven nu zo beperkt is. Maar echt, ik heb bij mijn vriend gezien dat het anders kan. Je kunt in kleine stapjes de buitenwereld langzaam weer terug veroveren. Dat kost wel ontzettend veel moed en doorzettingsvermogen omdat je juist dat moet doen wat je eng vindt. Maar de beloning op de lange termijn is het zeker waard. Zoek hulp! Sterkte.
Ik heb net als jij ook een betere periode gehad dat ik het goed onder controle had, dat het alleen sluimerde, en ik overal heen kon wat ik wilde doen (zelf gevolgen enzo toen)
Maaar nu is mijn wereldje bedroevend klein, ik heb ook nog eea aan lichamelijke klachten en zit in de ziektewet, en kan momenteel niks alleen ondernemen.. Gelukkig heb ik trouwe vrienden en lieve ouders, maar ik hoop dat ik snel weer de hele wereld kan veroveren ...
Ik ben trouwnes ook niet aan de AD, wel af en toe een oxazepam als ik heel spannende dingen moet doen (ziekenhuis ofzo).. Ondanks het goede berichtje van Chatterly heb ik zelf het idee dat dat voor mij symptoombestrijding zal zijn..ik denkd at ik meer heb aan een andere gedachtepatroon met therapie, maar we zullen zien!
Dat denk ik ook meid. Wat ontzettend erg voor je en zonde dat je leven nu zo beperkt is. Maar echt, ik heb bij mijn vriend gezien dat het anders kan. Je kunt in kleine stapjes de buitenwereld langzaam weer terug veroveren. Dat kost wel ontzettend veel moed en doorzettingsvermogen omdat je juist dat moet doen wat je eng vindt. Maar de beloning op de lange termijn is het zeker waard. Zoek hulp! Sterkte.
dinsdag 2 maart 2010 om 17:18
quote:BrownEyedGirl26 schreef op 02 maart 2010 @ 16:46:
@ Frutje dank je wel !! Ik krijg vanaf deze week hulp, kan niet wachten....Omdat mijn wil en motivatie heel groot zijn denk ik dat ik er wel kom.
Wat fijn dat het voor je vriend ook is gelukt!!
Mijn vriend durfde toen het op zijn hevigst was niet meer naar de supermarkt. Zelfs thuis koken was een probleem als ik iets te veel mijn best erop had gedaan. En nu, nu is hij bezig met het tweede jaar van zijn (nieuwe) opleiding. We gaan weer uit eten, lunchen, naar de schouwburg, de tandarts (!). En hij heeft me afgelopen Valentijn op de Arc de Triomph ten huwelijk gevraagd. In Parijs dus! Het is zo ontzettend bijzonder om dingen weer te kunnen die eerst niet gingen. Zelfs kleine dingen zijn een genot, gewoon omdat het kan en je er goed bij voelt. Dat gun ik iedereen.
Maar zoals gezegd kost het erg veel pijn, angst, moeite, energie en doorzettingsvermogen. En een lange adem. Aan de andere kant zijn er veel mensen die graag zouden veranderen en dat nooit doen. Jij gaat dat doen, daar mag je ongelooflijk trots op zijn. Heel veel sterkte. Vetrwacht niet teveel ineens, leg de lat niet te hoog, het gaat om de lange termijn (het kostte mijn vriend ook vier jaar om te komen waar hij nu is).
@ Frutje dank je wel !! Ik krijg vanaf deze week hulp, kan niet wachten....Omdat mijn wil en motivatie heel groot zijn denk ik dat ik er wel kom.
Wat fijn dat het voor je vriend ook is gelukt!!
Mijn vriend durfde toen het op zijn hevigst was niet meer naar de supermarkt. Zelfs thuis koken was een probleem als ik iets te veel mijn best erop had gedaan. En nu, nu is hij bezig met het tweede jaar van zijn (nieuwe) opleiding. We gaan weer uit eten, lunchen, naar de schouwburg, de tandarts (!). En hij heeft me afgelopen Valentijn op de Arc de Triomph ten huwelijk gevraagd. In Parijs dus! Het is zo ontzettend bijzonder om dingen weer te kunnen die eerst niet gingen. Zelfs kleine dingen zijn een genot, gewoon omdat het kan en je er goed bij voelt. Dat gun ik iedereen.
Maar zoals gezegd kost het erg veel pijn, angst, moeite, energie en doorzettingsvermogen. En een lange adem. Aan de andere kant zijn er veel mensen die graag zouden veranderen en dat nooit doen. Jij gaat dat doen, daar mag je ongelooflijk trots op zijn. Heel veel sterkte. Vetrwacht niet teveel ineens, leg de lat niet te hoog, het gaat om de lange termijn (het kostte mijn vriend ook vier jaar om te komen waar hij nu is).
dinsdag 2 maart 2010 om 20:08
Ik heb het ook gehad. Jaren een drama geweest, periodes dat ik mn huis amper uitkwam. Soms voelde ik me goed en deed ik ineens heel erg veel, maar altijd kwam er dan weer een terugval. Vreselijk bang geweest dat ik een heel ernstige ziekte had, bang om flauw te vallen, dood te gaan, en later bang om te moeten overgeven op drukke plaatsen.
Uiteindelijk ben ik bij een stichting terecht gekomen, waar ik ademhalingstherapie heb gehad van een ervaringsdeskundige. Heel fijn om met iemand te praten die precies weet waar je last van hebt. Door de ademhalingstherapie heb ik in een week of 8 weer mezelf aangeleerd om 'normaal' te ademen, en dan niet alleen op paniekmomenten, maar gewoon, gedurende de hele dag. Daarnaast ook AD gebruikt, om de scherpe randjes van de angst af te halen, waaardoor ik in een positieve spiraal kwam, wat samen een goede combinatie bleek: na een maand of 3 was ik eigenlijk wel van alle ellende af.
Soms heb ik nog wel eens een terugval: moe, verkrampte spieren, kort-ademig. Maar dan oefen ik weer met mn oefeningen en gaat het heel snel weer goed.
Wat ik geleerd heb is dit: bij chronische hyperventilatie leert je lijf om op de verkeerde manier adem te halen. Dit omt door lange perioden van stress, waarbij je ademhaling gejaagder gaat. Je lijf went zichzelf dit patroon aan, en door je psychinshe reacties hierop, zal het stressniveau hoog blijven. Je moet je lijf her-programmeren om goed te leren ademhalen, zodat het weer normaal kan functioneren, je angst niet opgeroepen wordt en je psyche tot rust komt.
Uiteindelijk ben ik bij een stichting terecht gekomen, waar ik ademhalingstherapie heb gehad van een ervaringsdeskundige. Heel fijn om met iemand te praten die precies weet waar je last van hebt. Door de ademhalingstherapie heb ik in een week of 8 weer mezelf aangeleerd om 'normaal' te ademen, en dan niet alleen op paniekmomenten, maar gewoon, gedurende de hele dag. Daarnaast ook AD gebruikt, om de scherpe randjes van de angst af te halen, waaardoor ik in een positieve spiraal kwam, wat samen een goede combinatie bleek: na een maand of 3 was ik eigenlijk wel van alle ellende af.
Soms heb ik nog wel eens een terugval: moe, verkrampte spieren, kort-ademig. Maar dan oefen ik weer met mn oefeningen en gaat het heel snel weer goed.
Wat ik geleerd heb is dit: bij chronische hyperventilatie leert je lijf om op de verkeerde manier adem te halen. Dit omt door lange perioden van stress, waarbij je ademhaling gejaagder gaat. Je lijf went zichzelf dit patroon aan, en door je psychinshe reacties hierop, zal het stressniveau hoog blijven. Je moet je lijf her-programmeren om goed te leren ademhalen, zodat het weer normaal kan functioneren, je angst niet opgeroepen wordt en je psyche tot rust komt.
woensdag 3 maart 2010 om 21:06
Browneyed; hoe was je hulp? WIl je vertellen wat voor een soort hulp je hebt.
Je schrijft dat je momenteel niets alleen kan doen. Durf je wel naar de winkel? Zijn die vlakbij?
Ik ga juist het liefst alleen dingen ondernemen. Gek he? hoe verschillend dat kan zijn. Mijn moeder en schoonzusje willen altijd dolgraag met mij winkelen. Maar daar moet ik niet aan denken; aan die drukke stad, met al die mensen en dan moet ik ook nog gezellig kletsen met moeder of schoonzus. Pfff, dan ben ik alleen maar bezig om mijn hyperventilatie onder controle te houden en geef ik sociaal wenselijke antwoorden, meer komt er dan niet uit
Vandaag heb ik een stuk gefietst. Een paar keer eerder ben ik ontzettend duizelig/licht in mijn hoofd geworden van fietsen, dus dat deed ik liever niet meer (fietsen langer dan 10 minuten dan). Vandaag gedaan, en het is gelukt.
Tevens vanmiddag met mijn 3 kids geskeelerd. Het was heerlijk en nergens last van gehad. Het was best een drukke dag maar ik hoefde niets en kon van alles. Ik krijg het altijd een beetje benauwd van de afspraken die al gepland staan (weet op voorhand dan nog niet hoe ik me dan kan voelen).
Ik heb ook homeopathische druppels en die werken wel, heb ik het idee.
Hopelijk krijg ik geen terug val, want anderhalve week geleden lag ik nog in de lappenmand....
Hoe was jouw dag vandaag?
Liefs Sal
Je schrijft dat je momenteel niets alleen kan doen. Durf je wel naar de winkel? Zijn die vlakbij?
Ik ga juist het liefst alleen dingen ondernemen. Gek he? hoe verschillend dat kan zijn. Mijn moeder en schoonzusje willen altijd dolgraag met mij winkelen. Maar daar moet ik niet aan denken; aan die drukke stad, met al die mensen en dan moet ik ook nog gezellig kletsen met moeder of schoonzus. Pfff, dan ben ik alleen maar bezig om mijn hyperventilatie onder controle te houden en geef ik sociaal wenselijke antwoorden, meer komt er dan niet uit
Vandaag heb ik een stuk gefietst. Een paar keer eerder ben ik ontzettend duizelig/licht in mijn hoofd geworden van fietsen, dus dat deed ik liever niet meer (fietsen langer dan 10 minuten dan). Vandaag gedaan, en het is gelukt.
Tevens vanmiddag met mijn 3 kids geskeelerd. Het was heerlijk en nergens last van gehad. Het was best een drukke dag maar ik hoefde niets en kon van alles. Ik krijg het altijd een beetje benauwd van de afspraken die al gepland staan (weet op voorhand dan nog niet hoe ik me dan kan voelen).
Ik heb ook homeopathische druppels en die werken wel, heb ik het idee.
Hopelijk krijg ik geen terug val, want anderhalve week geleden lag ik nog in de lappenmand....
Hoe was jouw dag vandaag?
Liefs Sal
donderdag 4 maart 2010 om 10:55
Hoi Salle, Wat goed van je fietsactie! Ik ga dat vandaag ook weer proberen sinds lange tijd.. Het is ook heerlijk weer he!
Ik had een heel goede klik met de psych!! Ik krijg cognitieve therapie en waarschijnlijk ook EMDR (moet je maar even op googlen als je meer wilt weten). De eerste intake werd al duidelijk (dat wist ik al hoor) dat ik heel gevoelig ben voor sferen, gevoelens, indrukken niet kan filteren enzo en dat ik daar op 'leegloop' wat energie betreft. het gaat dus vooral om de achterliggende oorzaak, en die is bij mij wel degelijk aanwezig. Ik heb wel een goede basis, maar deze is nu even 'ondergesneeuwd' ..
Heb jij enig idee waarom je hyperventileert?
Grappig, ik heb ook een fase gehad dat ik alles alleen wilde doen, want dan hoefte ik ook met niemand rekening te houden, wil je door wil je door, wil je naar huis dan kan dat ook. Maar nu is het dus even andersom. Ik kan wel alleen een korte boodschap ofzo doen, maar geen lange uren van huis zijn en al helemaal niet naar een spannende afspraak of een wachtkamer, dan ren ik er nog net niet uit in mn eentje ...
Fijne dag!
Ik had een heel goede klik met de psych!! Ik krijg cognitieve therapie en waarschijnlijk ook EMDR (moet je maar even op googlen als je meer wilt weten). De eerste intake werd al duidelijk (dat wist ik al hoor) dat ik heel gevoelig ben voor sferen, gevoelens, indrukken niet kan filteren enzo en dat ik daar op 'leegloop' wat energie betreft. het gaat dus vooral om de achterliggende oorzaak, en die is bij mij wel degelijk aanwezig. Ik heb wel een goede basis, maar deze is nu even 'ondergesneeuwd' ..
Heb jij enig idee waarom je hyperventileert?
Grappig, ik heb ook een fase gehad dat ik alles alleen wilde doen, want dan hoefte ik ook met niemand rekening te houden, wil je door wil je door, wil je naar huis dan kan dat ook. Maar nu is het dus even andersom. Ik kan wel alleen een korte boodschap ofzo doen, maar geen lange uren van huis zijn en al helemaal niet naar een spannende afspraak of een wachtkamer, dan ren ik er nog net niet uit in mn eentje ...
Fijne dag!
donderdag 4 maart 2010 om 11:48
hoi browneyed!
wat fijn dat je een goede klik hebt met de psych!
`hyperventileer jij door je gevoeligheid, denk je?
Ik ben herken dat, dat gevoelige. Ik zie of voel ook altijd de stemming van een ander, altijd al gehad!
Waarom ik hyperventileer? Geen idee, van nature (en door opvoeding) een angstig persoon. Ik merk dat mijn oudste dat ook heeft, ook heel gevoelig en laat alles "binnenkomen".
Ook denk ik altijd voor anderen. Herken je dat? Ik wil ook altijd aan de verwachtingen van anderen voldoen.
Contolefreak, een spring in het veld, ben altijd wel een beetje druk in gedrag.
Volgens mij komt het bij mij door bovenstaande. Ik ga altijd voorbij aan mijn gevoel om anderen niet bang te maken.
Mijn ouders bijvorobeeld zijn overbezorgd; "je ziet wit, gaat het wel goed?, meid je raakt overspannen door dat werken in combinatie met 3 kinderen, je hebt gister niet gebeld, gaat het wel goed etc etc". En altijd maar opgewekt blijven onder hun vragen.
Denk dat dat ook meespeelt.
Ook ben ik altijd de gangmaker in onze vriendengroep. Men verwacht dat ook min of meer. Dan voel ik altijd druk om het gezellig te maken. ALsof ik verantwoordelijk ben, voor de gezelligheid zo iets.
Herken je dat?
Nou goed, succes met fietsen, ben benieuwd hoe het gaat! Laat je het weten?
Ik ga nu skeelerend boodschappen doen.
trouwens, ik ben ma naar de osteopaat geweest en merk wel verschil.
Liefs Sal
wat fijn dat je een goede klik hebt met de psych!
`hyperventileer jij door je gevoeligheid, denk je?
Ik ben herken dat, dat gevoelige. Ik zie of voel ook altijd de stemming van een ander, altijd al gehad!
Waarom ik hyperventileer? Geen idee, van nature (en door opvoeding) een angstig persoon. Ik merk dat mijn oudste dat ook heeft, ook heel gevoelig en laat alles "binnenkomen".
Ook denk ik altijd voor anderen. Herken je dat? Ik wil ook altijd aan de verwachtingen van anderen voldoen.
Contolefreak, een spring in het veld, ben altijd wel een beetje druk in gedrag.
Volgens mij komt het bij mij door bovenstaande. Ik ga altijd voorbij aan mijn gevoel om anderen niet bang te maken.
Mijn ouders bijvorobeeld zijn overbezorgd; "je ziet wit, gaat het wel goed?, meid je raakt overspannen door dat werken in combinatie met 3 kinderen, je hebt gister niet gebeld, gaat het wel goed etc etc". En altijd maar opgewekt blijven onder hun vragen.
Denk dat dat ook meespeelt.
Ook ben ik altijd de gangmaker in onze vriendengroep. Men verwacht dat ook min of meer. Dan voel ik altijd druk om het gezellig te maken. ALsof ik verantwoordelijk ben, voor de gezelligheid zo iets.
Herken je dat?
Nou goed, succes met fietsen, ben benieuwd hoe het gaat! Laat je het weten?
Ik ga nu skeelerend boodschappen doen.
trouwens, ik ben ma naar de osteopaat geweest en merk wel verschil.
Liefs Sal
donderdag 4 maart 2010 om 11:52
Nog een vraag; dat emdr, ken ik wel. Waarvoor ga jij het toepassen, voor je angst voor hyperventilatie?
Mijn oudste zoontje heeft dit gedaan. Hij is ook af en aan bang voor iets (nadat ik flauwgevallen was, was ie bijvoorbeeld heel bang dat ik dood ging en durfde ie niets zonder mij te doen).
Na verloop van tijd gaat dat elke keer weer over bij hem.
Bang zijn dat zijn mama doodgaat is verholpen door emdr bij hem. Hij ligt er nu dubbel om dat ie niets zonder mij durfde. Roept nu; 'ga boodschappen doen met broertje en zusje, dan ben ik ff lekker alleen (lees; snoeptrommel leegeten )
Hoop voor jou ook dat het werkt!
Mijn oudste zoontje heeft dit gedaan. Hij is ook af en aan bang voor iets (nadat ik flauwgevallen was, was ie bijvoorbeeld heel bang dat ik dood ging en durfde ie niets zonder mij te doen).
Na verloop van tijd gaat dat elke keer weer over bij hem.
Bang zijn dat zijn mama doodgaat is verholpen door emdr bij hem. Hij ligt er nu dubbel om dat ie niets zonder mij durfde. Roept nu; 'ga boodschappen doen met broertje en zusje, dan ben ik ff lekker alleen (lees; snoeptrommel leegeten )
Hoop voor jou ook dat het werkt!
donderdag 4 maart 2010 om 12:55
Nijntje, mooi verhaal!! Knap van je dat je gewoon doorleeft, dat klinkt simpel maar is ook veel moed voor nodig, super!
Dat cirkeltje, zit ik nu middenin, maar bezig eruit te komen dus . Ik heb idd een zeer traumatische ervaring met HV op de snelweg in de auto gehad dus daar wordt zeker aan gewerkt..
Controle freak dat ben ik zeker Salle! Gangmaker niet zo trouwens, ik ben op zich een vrij rustig persoon met af en toe een uitspatting .. Overbezorgde ouders gelukkig ook niet,d at lijkt me ook zeker wel impact hebben.
Ik heb fietsen veranderd in een wandeling, ben behoorlijk leeg vh psych bezoek en ik ga mezelf niet voorbij hollen, dus maak zo een stevige wandeling. Fijne dag!
Dat cirkeltje, zit ik nu middenin, maar bezig eruit te komen dus . Ik heb idd een zeer traumatische ervaring met HV op de snelweg in de auto gehad dus daar wordt zeker aan gewerkt..
Controle freak dat ben ik zeker Salle! Gangmaker niet zo trouwens, ik ben op zich een vrij rustig persoon met af en toe een uitspatting .. Overbezorgde ouders gelukkig ook niet,d at lijkt me ook zeker wel impact hebben.
Ik heb fietsen veranderd in een wandeling, ben behoorlijk leeg vh psych bezoek en ik ga mezelf niet voorbij hollen, dus maak zo een stevige wandeling. Fijne dag!
