Relaties
alle pijlers
** LDR deel 13 **
woensdag 3 maart 2010 om 00:00
Ben ik weer eventjes. Ik heb het 't druk met school.. dus ik heb mijn forum-uurtjes even moeten verminderen, dus vandaar dat ik een beetje afwezig ben geweest; zal proberen om leukere berichtjes te posten en ook wat vaker.
@Skijker: Afscheid nemen is gewoon echt k*t Wat de anderen ook al gezegd hebben, het lijkt er op dat hij je wel echt superleuk vind en dat hij plannen aan 't maken is om naar NL te gaan, klinkt nog veel beter.
Moet alleen ff denken aan toen ik zelf afscheid moest nemen. Ik heb echt zo staan huilen op het vliegveld (en hij ook). De laatste ochtend was een van de moeilijkste momenten die ik daar heb meegemaakt, en had bij het ontbijt een flinke hoeveelheid wijn naar binnen gegoten (en later op de vlucht ook elke keer gevraagd om wijn).
@nemo: kun je werk proberen te vinden via een studentenuitzendbureau? Die zijn meestel wel flexibel in de uren.
@file: al een beetje gewend om terug in NL te zijn?
@Skijker: Afscheid nemen is gewoon echt k*t Wat de anderen ook al gezegd hebben, het lijkt er op dat hij je wel echt superleuk vind en dat hij plannen aan 't maken is om naar NL te gaan, klinkt nog veel beter.
Moet alleen ff denken aan toen ik zelf afscheid moest nemen. Ik heb echt zo staan huilen op het vliegveld (en hij ook). De laatste ochtend was een van de moeilijkste momenten die ik daar heb meegemaakt, en had bij het ontbijt een flinke hoeveelheid wijn naar binnen gegoten (en later op de vlucht ook elke keer gevraagd om wijn).
@nemo: kun je werk proberen te vinden via een studentenuitzendbureau? Die zijn meestel wel flexibel in de uren.
@file: al een beetje gewend om terug in NL te zijn?
woensdag 3 maart 2010 om 09:48
Leestekens veranderen kan door rechtsonder in de taakbalk je taal weer op NL te zetten (hij staat nu wellicht op EN).
Kjong, kan je niet goedkoop een (lang) weekendje weg? Op de Canarische Eilanden is het goed toeven hoorde ik Hier mag je ook komen helpen verhuizen, het is heeeeeerlijk weer hier . Ik vind het ook leuk hoor, vooral het uitruimen. Ik denk dat ik het helemaal leuk had gevonden als ik genoeg tijd had gehad en geen rugpijn. Ik hoef niets meer te witten, of wat dan ook. Ik heb alles al op de eerste dag gepoetst (ook alle kastjes van binnen enzovoort) alleen de vloer nog niet want dat had geen zin denk ik. Dus het is echt alleen maar zo logisch mogelijk inruimen alles.
Wat is er aan de hand met Kmans inburgeringsdocent?
Eens met Fille en Isiss over afstand, hoewel ik wel denk dat je die verliefdheid kan stoppen als je daar je best voor doet (vooral als je elkaar nooit hoef te zien). Het is een beetje net als verliefd worden op een getrouwde man, je wordt het misschien wel maar je kan zelf weten wat je er mee doet en de verliefdheid gaat ook heus wel weer over. Alleen is een getrouwde man nogal onoverkomenlijk voor mij en een afstand niet, maar getuige het forum hebben veel mensen die normen en waarden precies op zijn kop
Aan ons afscheid heb ik heel gemengde gevoelens overgehouden. Het was echt niet leuk want we wisten niet wanneer we elkaar weer zouden gaan zien, het was gelukkig niet onzeker qua liefde, maar wel enorm onzeker qua toekomst, en tegelijkertijd ging ik na een jaar terug naar Nederland en wist ik dat ik binnen twaalf uurtjes mijn familie weer zou zien, die Hollandse lucht weer in zou snuiven, en daar keek ik enorm naar uit. Ik zat wel een beetje in een roes, eerst een Amerikaan die hartstikke enthousiast was over Nederland en ik maar tranen wegslikken en ik herinner me ook nog het AAAAHHHHHH Heerlijk THUISSSSSSSSSs gevoel toen ik in Atlanta instapte en de stewardessen in het Nederlands 'welkom' zeiden. En daarna een meneer die naast me zat die 'Goeiemiddag' zei. Die wilde ik wel kussen!!!! Toen ik thuis-thuiskwam was de hele straat versierd en hingen er spandoeken met welkom thuis Margaretha (ja jongens dit was een groot avontuur toentertijd bij mij in het dorp) en een megafeest was bezig in onze achtertuin met BBQ etc. waar IEDEREEN die ik maar kende was.
Wij hadden toen geen mobieltjes trouwens en ik herinner me dat ik 's avonds naar bed ging en A Dios le Pido van Juanes hoorde en even helemaal confused was, want dat was net een hit dáár, hoe kon ik dat nu híer horen??? En een paar nachten later stormde mijn vader mijn kamer binnen: MARGARETHA, VRIEND VRIEND, OPSTAAN!!!
Die hing dus aan de telefoon om vier uur 's nachts.
Echt een achtbaan van emoties zeg.
En het lijkt echt eeuwen geleden. (want dat is het ook vooral dat je geen mobieltje had he, unbelievable, en ook dat mensen er van op keken dat ik effe een jaartje naar de andere kant van de wereld ging).
Spit heeft gelukkig niet echt doorgezet, ik denk omdat ik direct bij de dokter zat en deze me spierontspanners heeft gegeven. Dat deed de Nederlandse dokter helemaal niet volgens mij, alleen pijnstillers!!! Dit werkt als een trein. Ik ga er vanavond mee stoppen denk ik, want ik voel nu eigenlijk alleen nog maar extreme spierpijn en that's it. Ik ga denk ik ook bellen om vanavond nog naar een masseur te kunnen, en dan is het hopelijk een heel eind over. En dan een abonnement op de sportschool nemen. Het stomste is dus dat ik precies weet welke oefeningen je moet doen voor je onderrug en ook precies weet wat de correcte tiltechnieken zijn, maar echt enorm laks ben geweest.
Gister zijn we twee keer op en neer gegaan en daarna heb ik er nog een bezem door gehaald en het vuilnis weggekieperd en de sleutels ingeleverd. Heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. Ik ben zo blij! Uitpakken doe ik nu elke dag een beetje, ik denk zelf dat ik binnen een week alles op zijn plek kan hebben, mijn vriend dacht dat ik misschien wel twee weken nodig zou hebben, maar dat zien we wel. Zaterdag gaan we samen inruimen maar ik denk dat ik dan al een hoop gedaan heb, als ik elke dag een doos of drie doe ben ik zo klaar. Ik heb nog geen foto's want het ziet er daar uit als een oorlogszone.
Kjong, kan je niet goedkoop een (lang) weekendje weg? Op de Canarische Eilanden is het goed toeven hoorde ik Hier mag je ook komen helpen verhuizen, het is heeeeeerlijk weer hier . Ik vind het ook leuk hoor, vooral het uitruimen. Ik denk dat ik het helemaal leuk had gevonden als ik genoeg tijd had gehad en geen rugpijn. Ik hoef niets meer te witten, of wat dan ook. Ik heb alles al op de eerste dag gepoetst (ook alle kastjes van binnen enzovoort) alleen de vloer nog niet want dat had geen zin denk ik. Dus het is echt alleen maar zo logisch mogelijk inruimen alles.
Wat is er aan de hand met Kmans inburgeringsdocent?
Eens met Fille en Isiss over afstand, hoewel ik wel denk dat je die verliefdheid kan stoppen als je daar je best voor doet (vooral als je elkaar nooit hoef te zien). Het is een beetje net als verliefd worden op een getrouwde man, je wordt het misschien wel maar je kan zelf weten wat je er mee doet en de verliefdheid gaat ook heus wel weer over. Alleen is een getrouwde man nogal onoverkomenlijk voor mij en een afstand niet, maar getuige het forum hebben veel mensen die normen en waarden precies op zijn kop
Aan ons afscheid heb ik heel gemengde gevoelens overgehouden. Het was echt niet leuk want we wisten niet wanneer we elkaar weer zouden gaan zien, het was gelukkig niet onzeker qua liefde, maar wel enorm onzeker qua toekomst, en tegelijkertijd ging ik na een jaar terug naar Nederland en wist ik dat ik binnen twaalf uurtjes mijn familie weer zou zien, die Hollandse lucht weer in zou snuiven, en daar keek ik enorm naar uit. Ik zat wel een beetje in een roes, eerst een Amerikaan die hartstikke enthousiast was over Nederland en ik maar tranen wegslikken en ik herinner me ook nog het AAAAHHHHHH Heerlijk THUISSSSSSSSSs gevoel toen ik in Atlanta instapte en de stewardessen in het Nederlands 'welkom' zeiden. En daarna een meneer die naast me zat die 'Goeiemiddag' zei. Die wilde ik wel kussen!!!! Toen ik thuis-thuiskwam was de hele straat versierd en hingen er spandoeken met welkom thuis Margaretha (ja jongens dit was een groot avontuur toentertijd bij mij in het dorp) en een megafeest was bezig in onze achtertuin met BBQ etc. waar IEDEREEN die ik maar kende was.
Wij hadden toen geen mobieltjes trouwens en ik herinner me dat ik 's avonds naar bed ging en A Dios le Pido van Juanes hoorde en even helemaal confused was, want dat was net een hit dáár, hoe kon ik dat nu híer horen??? En een paar nachten later stormde mijn vader mijn kamer binnen: MARGARETHA, VRIEND VRIEND, OPSTAAN!!!
Die hing dus aan de telefoon om vier uur 's nachts.
Echt een achtbaan van emoties zeg.
En het lijkt echt eeuwen geleden. (want dat is het ook vooral dat je geen mobieltje had he, unbelievable, en ook dat mensen er van op keken dat ik effe een jaartje naar de andere kant van de wereld ging).
Spit heeft gelukkig niet echt doorgezet, ik denk omdat ik direct bij de dokter zat en deze me spierontspanners heeft gegeven. Dat deed de Nederlandse dokter helemaal niet volgens mij, alleen pijnstillers!!! Dit werkt als een trein. Ik ga er vanavond mee stoppen denk ik, want ik voel nu eigenlijk alleen nog maar extreme spierpijn en that's it. Ik ga denk ik ook bellen om vanavond nog naar een masseur te kunnen, en dan is het hopelijk een heel eind over. En dan een abonnement op de sportschool nemen. Het stomste is dus dat ik precies weet welke oefeningen je moet doen voor je onderrug en ook precies weet wat de correcte tiltechnieken zijn, maar echt enorm laks ben geweest.
Gister zijn we twee keer op en neer gegaan en daarna heb ik er nog een bezem door gehaald en het vuilnis weggekieperd en de sleutels ingeleverd. Heeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. Ik ben zo blij! Uitpakken doe ik nu elke dag een beetje, ik denk zelf dat ik binnen een week alles op zijn plek kan hebben, mijn vriend dacht dat ik misschien wel twee weken nodig zou hebben, maar dat zien we wel. Zaterdag gaan we samen inruimen maar ik denk dat ik dan al een hoop gedaan heb, als ik elke dag een doos of drie doe ben ik zo klaar. Ik heb nog geen foto's want het ziet er daar uit als een oorlogszone.
woensdag 3 maart 2010 om 10:09
De inburgeringslesmevrouw was vandaag door persoonlijke omstandigheden afwezig. Alle cursisten stonden voor niks aan de deur. En zo ik ook.
Ik heb het wel gehad met die inburgering.
Het bedrijf doet er alles aan om het zo langzaam mogelijk aan de m/v te brengen (vandaar dat ze natuurlijk Kman ook op zo'n laaggeschoold niveau hebben gezet -een van mijn klachten-. Hoe dommer ingeschat, hoe langer het traject, hoe meer geld eraan te verdienen valt, en hoe zekerder zij zijn van hun baan). En dat ben ik spúugzat.
Bovendien vind ik het echt retezonde van het belastinggeld.
Dus ik ga zo maar eens in een telefoonboom klimmen, Kman zoveel mogelijk van die kutcursus afhalen (voor zover als de plicht dat toelaat).
We doen het zelf wel. En uit eigen zak.
Dat betekent in elk geval een Nederlandse cursus.
Die wij uitkiezen. Omdat dat efficienter gaat. En uiteindelijk veel en veel minder kost (voor de maatschappij).
Bah.
Wat een achterlijk systeem.
Niet dat mensen moeten inburgeren hoor. Daar ben ik voor.
Maar de eenheidsworst (gedreven door centjes verdienen) passen wij niet in.
Ik ben erg pro zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheden nemen. Dus dat gaan we doen.
Ik heb het wel gehad met die inburgering.
Het bedrijf doet er alles aan om het zo langzaam mogelijk aan de m/v te brengen (vandaar dat ze natuurlijk Kman ook op zo'n laaggeschoold niveau hebben gezet -een van mijn klachten-. Hoe dommer ingeschat, hoe langer het traject, hoe meer geld eraan te verdienen valt, en hoe zekerder zij zijn van hun baan). En dat ben ik spúugzat.
Bovendien vind ik het echt retezonde van het belastinggeld.
Dus ik ga zo maar eens in een telefoonboom klimmen, Kman zoveel mogelijk van die kutcursus afhalen (voor zover als de plicht dat toelaat).
We doen het zelf wel. En uit eigen zak.
Dat betekent in elk geval een Nederlandse cursus.
Die wij uitkiezen. Omdat dat efficienter gaat. En uiteindelijk veel en veel minder kost (voor de maatschappij).
Bah.
Wat een achterlijk systeem.
Niet dat mensen moeten inburgeren hoor. Daar ben ik voor.
Maar de eenheidsworst (gedreven door centjes verdienen) passen wij niet in.
Ik ben erg pro zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheden nemen. Dus dat gaan we doen.
woensdag 3 maart 2010 om 13:09
Goed idee Kjong! Ik ken verschillende mensen die cursussen Nederlands op de universiteit gevolgd hebben en binnen een jaar spraken ze het perfect (of tenminste, wel met foutjes en accent, maar in principe moet je dan klaar zijn om een universitaire studie in het Nederlands te kunnen volgen, meen ik). Ik ken ook mensen die bij het ROC aanmodderen en na vijf jaar nog klinken of ze net geland zijn.
En belachelijk dat ze niet afbellen, hebben ze daar geen telefooncirkel ofzo!!!! Ik heb wel het gevoel, tenminste hier, dat men met immigranten behoorlijk laks omgaat. De meeste immigranten kunnen of durven niets te zeggen, denk ik. Zo zal het overal wel zijn.
Inburgeren vind ik trouwens zelf bullshit, zo gauw je de taal leert en meedraait in het werkende leven burger je vanzelf in, is mijn ervaring. Je praat met collega's, komt achter feestdagen, gebruiken, vraagt hulp bij het invullen van je belastingformulieren, enzovoort enzovoort enzovoort. En als er eens iets raars is, zoals een ooievaar in de tuin, vraag je dat gewoon aan je buuf. Tenminste, zo doen normale mensen dat denk ik. Inburgeringscursus is volgens mij echt bedacht door iemand die zelf nog nooit een voet buiten de deur heeft gezet.
Taal leren vind ik wel fundamenteel, zonder taal kan je ook die rest niet doen.
En belachelijk dat ze niet afbellen, hebben ze daar geen telefooncirkel ofzo!!!! Ik heb wel het gevoel, tenminste hier, dat men met immigranten behoorlijk laks omgaat. De meeste immigranten kunnen of durven niets te zeggen, denk ik. Zo zal het overal wel zijn.
Inburgeren vind ik trouwens zelf bullshit, zo gauw je de taal leert en meedraait in het werkende leven burger je vanzelf in, is mijn ervaring. Je praat met collega's, komt achter feestdagen, gebruiken, vraagt hulp bij het invullen van je belastingformulieren, enzovoort enzovoort enzovoort. En als er eens iets raars is, zoals een ooievaar in de tuin, vraag je dat gewoon aan je buuf. Tenminste, zo doen normale mensen dat denk ik. Inburgeringscursus is volgens mij echt bedacht door iemand die zelf nog nooit een voet buiten de deur heeft gezet.
Taal leren vind ik wel fundamenteel, zonder taal kan je ook die rest niet doen.
woensdag 3 maart 2010 om 13:51
Ik denk dat het heel veel scheelt of je werkt of niet, qua inburgeren. Als je werkt (of naar school gaat), doe je echt mee met de samenleving en wordt je er ook veel meer in opgenomen. Maar ik kan me voorstellen dat als iemand geen werk heeft en de hele dag thuis zit, dat er van inburgeren weinig terecht komt, gewoon omdat je een stukje "automatische" contacten mist.
Daarom wil ik als ik ga emigreren ook zsm werk vinden, zelfs al is het onder mijn niveau (al streef ik natuurlijk naar iets gelijkwaardig qua niveau aan wat ik nu doe hier). Ik spreek best aardig engels, maar ik besef dat ik nog HEEL veel meer kan leren. Ook qua gebruiken in Canada. Niet dat Canada nou een enorme schok is, cultuuromslag en zo, maar er zijn toch opvallende dingen die verschillen.
Als ik ga emigreren wil ik ook bij een vereniging/hobbyclub/whatever gaan (evt met vriend samen), zodat ik meer mensen leer kennen. Best belangrijk vind ik
Ik vind dat ook een goeie van kjong, zelf er achter aan gaan omdat het beter kan! Hoera voor pro-actief
Haha mijn vriend stond maandag ook aan de gesloten deur bij zijn school, maar dat was zijn eigen schuld, hij was effe vergeten dat het vakantie was xD
Daarom wil ik als ik ga emigreren ook zsm werk vinden, zelfs al is het onder mijn niveau (al streef ik natuurlijk naar iets gelijkwaardig qua niveau aan wat ik nu doe hier). Ik spreek best aardig engels, maar ik besef dat ik nog HEEL veel meer kan leren. Ook qua gebruiken in Canada. Niet dat Canada nou een enorme schok is, cultuuromslag en zo, maar er zijn toch opvallende dingen die verschillen.
Als ik ga emigreren wil ik ook bij een vereniging/hobbyclub/whatever gaan (evt met vriend samen), zodat ik meer mensen leer kennen. Best belangrijk vind ik
Ik vind dat ook een goeie van kjong, zelf er achter aan gaan omdat het beter kan! Hoera voor pro-actief
Haha mijn vriend stond maandag ook aan de gesloten deur bij zijn school, maar dat was zijn eigen schuld, hij was effe vergeten dat het vakantie was xD
woensdag 3 maart 2010 om 14:04
Goeie ideeën Punica! Wat ook een goeie is is om zelf contacten te maken, zonder je vriend. Tenminste, dat vond ik zelf dan, mijn vriend had natuurlijk al veel contacten die direct ook mijn contacten werden, maar daarnaast is het heel prettig om zelf ook mensen te hebben, los van je vriend, die je kan bellen om eens een biertje te gaan drinken of naar de film te gaan of whatever. Ik weet niet of het beter is voor de inburgering, maar het is wel beter voor je algemene gemoedstoestand, vind ik dan
Ik heb hier trouwens eerst een klein half jaartje als secretaresse gewerkt en er niets aan overgehouden
En ik denk ook dat je in Canada cultuurverschillen zult vinden. Ik dacht zelf dat ik in Spanje geen cultuurverschillen zou ondervinden omdat het Europa is maar dat viel vies tegen (vooral omdat ik er niet op voorbereid ben). Wat heel grappig is, is dat mijn vriend ook cultuurverschillen heeft maar vaak heel andere dan ik. Wat latijns is aan Spanje herkent hij en wat Europees is aan Spanje herken ik. Wij zeggen ook regelmatig tegen elkaar Oh man!!! Hoe kón je dat nou denken!!!!!! Dat is toch LOGISCH!
Mijn vriend zei vandaag tegen mij "en nu aan het werk voor die toekomst die op ons wacht!" ik weet dat het een slome zin is als ik het zo opschrijf maar ik werd er zo blij van en heb meteen veel zin om aan de slag te gaan en de schouders er onder te zetten!
Ik heb hier trouwens eerst een klein half jaartje als secretaresse gewerkt en er niets aan overgehouden
En ik denk ook dat je in Canada cultuurverschillen zult vinden. Ik dacht zelf dat ik in Spanje geen cultuurverschillen zou ondervinden omdat het Europa is maar dat viel vies tegen (vooral omdat ik er niet op voorbereid ben). Wat heel grappig is, is dat mijn vriend ook cultuurverschillen heeft maar vaak heel andere dan ik. Wat latijns is aan Spanje herkent hij en wat Europees is aan Spanje herken ik. Wij zeggen ook regelmatig tegen elkaar Oh man!!! Hoe kón je dat nou denken!!!!!! Dat is toch LOGISCH!
Mijn vriend zei vandaag tegen mij "en nu aan het werk voor die toekomst die op ons wacht!" ik weet dat het een slome zin is als ik het zo opschrijf maar ik werd er zo blij van en heb meteen veel zin om aan de slag te gaan en de schouders er onder te zetten!
woensdag 3 maart 2010 om 14:24
Ik ben niet tegen inburgeren (wel tegen inburgeren in het buitenland zoals het nu is). Ik krijg ook mee dat er een hoop mensen op zo'n cursus zitten die uit een niet-Westers ei komen.
Ik ben wel tegen, niet op niveau selecteren. En tegen zo ontzettend weinig praktisch Nederlands krijgen.
Wel moeten weten wat het woord nabuurschap betekent en dat je een kaartje in de bus gooit als er een baby in de straat is geboren (de makers van die cursus komen echt uit een dorp en echt niet uit een stad). En dan niet een rollenspelletje krijgen 'Hoe bel ik de energiemaatschappij als ik het niet eens ben met de eindafrekening' met neptelefoons.
Ik denk Punica dat werken je niet perse middenin de maatschappij zet. En dat iedereen een andere reden heeft om naar een ander land te vertrekken.
Kman kwam naar Nederland in eerste instantie voor ons gezin. Voor het delen, voor het zorgen voor, het samenzijn.
Hoe dat delen en zorgen voor ons zich ontwikkelt zitten we nu middenin. We hebben een ouderwets rollenpatroon, maar dan geheel omgedraaid.
Misschien draait het weer om. Misschien blijkt dat dit, al dan minder vrijwillig (vanwege de arbeidsmarkt ofzo), onze oplossing is.
Hij kwam dus niet in eerste instantie om opbouwwerk te doen. Niet om economische redenen. Niet omdat de politiek in zijn land onuitstaanbaar was. Of de honger te groot.
Hij kwam voor mij en de kinderen. En heeft daarbij automatisch met de Nederlandse maatschappij van doen. Belastingdienst en werken, crecheleidsters en buren, huurbetaling en de supermarktafprijzing. Alles dat ik al ken, en hem kan laten zien.
Maar er zijn natuurlijk genoeg mensen die dat soort redenen wel hebben. Of andere redenen hebben om deel te nemen in ander een land, dan Kman en ik als norm hebben.
En daardoor ook een andere standaard hebben ná emigratie.
Contact hebben, met een maatschappij meedraaien, interesse tonen is niet iets waar iedereen voor kan keizen, of voor gekozen heeft. En niet iedereen heeft een Kjong naast zich die soms wat maatschappijleer door je strot douwt, en je voorstelt aan de buurvrouw en juf. Drempels kunnen dan heel hoog worden.
Als je mensen niet aan de mem der maatschappij wilt laten hangen, of in de anonieme vergetelheid wilt laten zwelgen, of er in de tweede generatie last van wilt krijgen, zul je ze moeten 'opvoeden' of helpen drempels te nemen, deuren makkelijker te openen.
Inburgeren is dan best het antwoord.
Ik ben wel tegen, niet op niveau selecteren. En tegen zo ontzettend weinig praktisch Nederlands krijgen.
Wel moeten weten wat het woord nabuurschap betekent en dat je een kaartje in de bus gooit als er een baby in de straat is geboren (de makers van die cursus komen echt uit een dorp en echt niet uit een stad). En dan niet een rollenspelletje krijgen 'Hoe bel ik de energiemaatschappij als ik het niet eens ben met de eindafrekening' met neptelefoons.
Ik denk Punica dat werken je niet perse middenin de maatschappij zet. En dat iedereen een andere reden heeft om naar een ander land te vertrekken.
Kman kwam naar Nederland in eerste instantie voor ons gezin. Voor het delen, voor het zorgen voor, het samenzijn.
Hoe dat delen en zorgen voor ons zich ontwikkelt zitten we nu middenin. We hebben een ouderwets rollenpatroon, maar dan geheel omgedraaid.
Misschien draait het weer om. Misschien blijkt dat dit, al dan minder vrijwillig (vanwege de arbeidsmarkt ofzo), onze oplossing is.
Hij kwam dus niet in eerste instantie om opbouwwerk te doen. Niet om economische redenen. Niet omdat de politiek in zijn land onuitstaanbaar was. Of de honger te groot.
Hij kwam voor mij en de kinderen. En heeft daarbij automatisch met de Nederlandse maatschappij van doen. Belastingdienst en werken, crecheleidsters en buren, huurbetaling en de supermarktafprijzing. Alles dat ik al ken, en hem kan laten zien.
Maar er zijn natuurlijk genoeg mensen die dat soort redenen wel hebben. Of andere redenen hebben om deel te nemen in ander een land, dan Kman en ik als norm hebben.
En daardoor ook een andere standaard hebben ná emigratie.
Contact hebben, met een maatschappij meedraaien, interesse tonen is niet iets waar iedereen voor kan keizen, of voor gekozen heeft. En niet iedereen heeft een Kjong naast zich die soms wat maatschappijleer door je strot douwt, en je voorstelt aan de buurvrouw en juf. Drempels kunnen dan heel hoog worden.
Als je mensen niet aan de mem der maatschappij wilt laten hangen, of in de anonieme vergetelheid wilt laten zwelgen, of er in de tweede generatie last van wilt krijgen, zul je ze moeten 'opvoeden' of helpen drempels te nemen, deuren makkelijker te openen.
Inburgeren is dan best het antwoord.
woensdag 3 maart 2010 om 15:57
quote:kjong schreef op 03 maart 2010 @ 14:24:
Wel moeten weten wat het woord nabuurschap betekent en dat je een kaartje in de bus gooit als er een baby in de straat is geboren (de makers van die cursus komen echt uit een dorp en echt niet uit een stad).
Ya think??? Ik dacht precies het tegenovergestelde, ik zou namelijk het foutieve antwoord "ik bel aan met een kleinigheidje" gekozen hebben.
Wel moeten weten wat het woord nabuurschap betekent en dat je een kaartje in de bus gooit als er een baby in de straat is geboren (de makers van die cursus komen echt uit een dorp en echt niet uit een stad).
Ya think??? Ik dacht precies het tegenovergestelde, ik zou namelijk het foutieve antwoord "ik bel aan met een kleinigheidje" gekozen hebben.
woensdag 3 maart 2010 om 16:09
Hoi allemaal. Ik breek even in in de integratiediscussie vanaf mn overstapvliegveld. Zo het laatste vluchtje naar huis, en dan het gewone leven weer in.
Zo raar.
Afscheid, jullie schrijven erover en ik zit er nog middenin. Zit hier midden op londen met enige regelmaat in snikken uit te barsten.
Ik heb vlinders, en kriebels, en zenuwen, en ik grijns, en ik huil. We zoenen nog een keer. En dan toch nog een keer. En dan ga ik het poortje door waar de scanner staat naar de gates en waar hij niet mee mee mag lopen. Ik doe mn schoenen uit, jas in het bakje, zakken leeg, alle spullen, loop door de scanner en kijk achterom. Hij staat er nog. We kijken over de hoofden van alle security en reizigers heen en ik wil niet verder lopen. Maar het bakje met mn schoenen komt de scanner uit en daar ga ik dan.
Zo raar.
Afscheid, jullie schrijven erover en ik zit er nog middenin. Zit hier midden op londen met enige regelmaat in snikken uit te barsten.
Ik heb vlinders, en kriebels, en zenuwen, en ik grijns, en ik huil. We zoenen nog een keer. En dan toch nog een keer. En dan ga ik het poortje door waar de scanner staat naar de gates en waar hij niet mee mee mag lopen. Ik doe mn schoenen uit, jas in het bakje, zakken leeg, alle spullen, loop door de scanner en kijk achterom. Hij staat er nog. We kijken over de hoofden van alle security en reizigers heen en ik wil niet verder lopen. Maar het bakje met mn schoenen komt de scanner uit en daar ga ik dan.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 3 maart 2010 om 20:15
Ik zat met een ontzettend leuk manspersoon in de bus. En die ging er bij dezelfde halte uit als ik. Maar hij zat te kloten met chipkaart, dus drukte ik maar op het knopje voor de deuren en toen lachte hij heel leuk naar me. En toen ging hij de andere kant op. Jammerrrrrrr. Maar het maakt de druk om mijn fiets te laten fiksen wat minder.
Burgerplicht vervuld, dames?
Spijker welkom thuis.
Ik vind inburgeren best nuttig. Omdat niet iedereen gaat werken of studeren of doen en het lijkt me best fijn om wat handvaten te hebben in een nieuwe samenleving. En met alleen werken kan je ook behoorlijk raar inburgeren als je in een zeer specifiek wereldje zit.
Ik neem me overigens steeds voor om het woord 'nabuurschap' meer te gaan bezigen.
Burgerplicht vervuld, dames?
Spijker welkom thuis.
Ik vind inburgeren best nuttig. Omdat niet iedereen gaat werken of studeren of doen en het lijkt me best fijn om wat handvaten te hebben in een nieuwe samenleving. En met alleen werken kan je ook behoorlijk raar inburgeren als je in een zeer specifiek wereldje zit.
Ik neem me overigens steeds voor om het woord 'nabuurschap' meer te gaan bezigen.
woensdag 3 maart 2010 om 21:54
Jaaa, daar staat me iets van bij die zin, maar weet m ook niet meer precies. Mooie zin inderdaad, dat weet ik nog wel.
Spijker, ja shit, denk dat we hier allemaal weten hoe je je voelt. Vreselijk.
Kan me trouwens herinneren dat E. in het begin ook wel een klein beetje de rem er op wilde, omdat hij niet wist wat hij aanmoest met de afstand. Maar kijk waar we nu zijn. Afstand is overheen te komen. Sterkte Spijkje!
Wat ik me net bedacht, heeft Spees vandaag niet weer een date? Of zit ik er echt heel erg naast?
Trouwens nog bedankt voor je tip Spees over hyperventilatie (dat moet het wel geweest zijn bij mij). Ik zit ook veel te veel te stressen de laatste tijd.
Marg, gaat best lekker snel toch dat verhuizen. Straks als alles in orde is, wel foto's he.
Nu weet ik het even niet meer, weet alleen nog dat ik het eens was met Kjongs verhaal over het inburgeren en me je frustratie over de manier waarop dat in NL 'oficieel' gaat heel goed in kan denken.
Spijker, ja shit, denk dat we hier allemaal weten hoe je je voelt. Vreselijk.
Kan me trouwens herinneren dat E. in het begin ook wel een klein beetje de rem er op wilde, omdat hij niet wist wat hij aanmoest met de afstand. Maar kijk waar we nu zijn. Afstand is overheen te komen. Sterkte Spijkje!
Wat ik me net bedacht, heeft Spees vandaag niet weer een date? Of zit ik er echt heel erg naast?
Trouwens nog bedankt voor je tip Spees over hyperventilatie (dat moet het wel geweest zijn bij mij). Ik zit ook veel te veel te stressen de laatste tijd.
Marg, gaat best lekker snel toch dat verhuizen. Straks als alles in orde is, wel foto's he.
Nu weet ik het even niet meer, weet alleen nog dat ik het eens was met Kjongs verhaal over het inburgeren en me je frustratie over de manier waarop dat in NL 'oficieel' gaat heel goed in kan denken.
woensdag 3 maart 2010 om 22:14
Over het inburgeren, ja ik denk idd dat dat wel voor iedereen anders is. Het stukje wat ik had geschreven heeft eigenlijk ook meer betrekking op hoe ik het zou zien naar mijn beleving zeg maar... Maar mijn manier is niet de enige juiste
Was de zin van Marg niet zoiets als: de wereld is te groot om nooit afscheid te hoeven nemen maar te klein om elkaar nooit meer te ontmoeten (zoiets, maar ik ben ook de precieze zin vergeten!)
Spijker, ik hoop dat je het geweldig hebt gehad. 't is wel klote dat je nu zo door de war bent, maar het komt allemaal goed op den duur LDR's kosten veel tijd, geduld, en vertrouwen wat het maar moeilijk maakt af en toe.... Maar het komt helemaal goed, als jullie gewoon goed blijven communiceren
Was de zin van Marg niet zoiets als: de wereld is te groot om nooit afscheid te hoeven nemen maar te klein om elkaar nooit meer te ontmoeten (zoiets, maar ik ben ook de precieze zin vergeten!)
Spijker, ik hoop dat je het geweldig hebt gehad. 't is wel klote dat je nu zo door de war bent, maar het komt allemaal goed op den duur LDR's kosten veel tijd, geduld, en vertrouwen wat het maar moeilijk maakt af en toe.... Maar het komt helemaal goed, als jullie gewoon goed blijven communiceren
woensdag 3 maart 2010 om 22:44
Ik heb het echt geweldig gehad. Net even een kort smsje over en weer, dat ik thuis ben, dat hij net aan me dacht en blij is dat k veilig terug ben.
Ik zal later meer schrijven erover, maar ik ben nu te moe en te vol van alles.
Ik kan nu alleen maar denken: de wereld is zo gek, zó gek. Ze draait maar door en door en daar en hier bestaan tegelijkertijd, maar je kan elkaar niet aanraken. Al zou je nog zo graag willen. En het lijkt dichterbij door alle moderne technologie, maar tegelijkertijd is het toch zo ver.
Aan de andere kant, mn overgrootoma reisde na WOII af en toe met de boot heen en weer naar Canada om haar zoon op te zoeken. Dat duurde pas lang. Dus wat dat betreft moet ik blij zijn, voor mij is het nu een dag vliegen en da's toch wat anders dan een paar weken varen.
Maar tegelijkertijd heb je daar helemaal niets aan als je iemand gewoon even aan zou willen raken zoals je hem de afgelopen dagen aangeraakt hebt. Zelfs zijn stem horen kost nu even te veel geld.
We ontdekken veel cultuurverschillen maar we denken vaak hetzelfde. Lopen langs een reclame en hij zegt wat door mijn hoofd schiet: hebben jullie daar ook de lotto? Als ik de lotto zou winnen was ik meteen een stuk dichterbij.
Klote, hoezo op een afstand houden? Als dit niet gewoon best wel heel erg verliefd is weet ik niet wat je nog meer zou moeten voelen.
Laatste middag, we zitten in een kroegje met twee volle glazen bier tussen ons in. Om ons heen gonst het en wij staren. Ik wil zijn ogen onthouden, en de manier waarop hij kijkt. Ik drink alleen maar af en toe een slok om te voorkomen dat ik vol schiet. Hij ziet precies wat er gebeurt, probeert een oplossing te vinden die er nog niet is. Op de eerste dag dat we uit eten zijn zagen we een stelletje zitten dat zwijgt en elkaar alleen maar aan kijkt. Toen maakten we daar een grapje over en nu zitten we net zo. Het is niet zo dat we uitgepraat zijn, maar er zijn juist te veel dingen. Ze passen allemaal niet meer in deze vijf dagen. Iedere vijf minuten kijkt hij op zijn of kijk ik op mijn horloge, maar daar gaat de tijd niet langzamer van.
De wereld is een raar, raar oord. Wel fijn, maar ook zo verrekte groot en onvoorspelbaar.
(sorry voor mn sentimentele gewauwel, het moet er even uit denk ik)
Ik zal later meer schrijven erover, maar ik ben nu te moe en te vol van alles.
Ik kan nu alleen maar denken: de wereld is zo gek, zó gek. Ze draait maar door en door en daar en hier bestaan tegelijkertijd, maar je kan elkaar niet aanraken. Al zou je nog zo graag willen. En het lijkt dichterbij door alle moderne technologie, maar tegelijkertijd is het toch zo ver.
Aan de andere kant, mn overgrootoma reisde na WOII af en toe met de boot heen en weer naar Canada om haar zoon op te zoeken. Dat duurde pas lang. Dus wat dat betreft moet ik blij zijn, voor mij is het nu een dag vliegen en da's toch wat anders dan een paar weken varen.
Maar tegelijkertijd heb je daar helemaal niets aan als je iemand gewoon even aan zou willen raken zoals je hem de afgelopen dagen aangeraakt hebt. Zelfs zijn stem horen kost nu even te veel geld.
We ontdekken veel cultuurverschillen maar we denken vaak hetzelfde. Lopen langs een reclame en hij zegt wat door mijn hoofd schiet: hebben jullie daar ook de lotto? Als ik de lotto zou winnen was ik meteen een stuk dichterbij.
Klote, hoezo op een afstand houden? Als dit niet gewoon best wel heel erg verliefd is weet ik niet wat je nog meer zou moeten voelen.
Laatste middag, we zitten in een kroegje met twee volle glazen bier tussen ons in. Om ons heen gonst het en wij staren. Ik wil zijn ogen onthouden, en de manier waarop hij kijkt. Ik drink alleen maar af en toe een slok om te voorkomen dat ik vol schiet. Hij ziet precies wat er gebeurt, probeert een oplossing te vinden die er nog niet is. Op de eerste dag dat we uit eten zijn zagen we een stelletje zitten dat zwijgt en elkaar alleen maar aan kijkt. Toen maakten we daar een grapje over en nu zitten we net zo. Het is niet zo dat we uitgepraat zijn, maar er zijn juist te veel dingen. Ze passen allemaal niet meer in deze vijf dagen. Iedere vijf minuten kijkt hij op zijn of kijk ik op mijn horloge, maar daar gaat de tijd niet langzamer van.
De wereld is een raar, raar oord. Wel fijn, maar ook zo verrekte groot en onvoorspelbaar.
(sorry voor mn sentimentele gewauwel, het moet er even uit denk ik)
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 4 maart 2010 om 07:45
Spijker: welkom thuis en een hele dikke knuffel.
Moon: klopt, ik had gisteravond weer een date. Was weer erg gezellig, maar was ook echt zó moe. Hele week al mega-druk op m'n werk en dus 's avonds laat m'n bed in.
Maar buiten dat weet ik het ook gewoon even niet. Gaat nu ook even best snel allemaal, is hij ook mega-enthousiast en hij is ook écht leuk, maar toch knaagt er iets: gaat dit niet te snel, wil ik uberhaupt wel iets serieus. Verwarring alom dus..
En dan is er ook nog die 'vage vrijdag', waar ik grandioos onzeker van wordt (want waarom doe je op vrijdag alsof je me amper kent, terwijl ik de rest van de week plat-gesmst wordt en je niet kunt wachten om af te spreken?).
Ga nu maar gewoon werken, denk ik vanavond weer verder na.
Moon: klopt, ik had gisteravond weer een date. Was weer erg gezellig, maar was ook echt zó moe. Hele week al mega-druk op m'n werk en dus 's avonds laat m'n bed in.
Maar buiten dat weet ik het ook gewoon even niet. Gaat nu ook even best snel allemaal, is hij ook mega-enthousiast en hij is ook écht leuk, maar toch knaagt er iets: gaat dit niet te snel, wil ik uberhaupt wel iets serieus. Verwarring alom dus..
En dan is er ook nog die 'vage vrijdag', waar ik grandioos onzeker van wordt (want waarom doe je op vrijdag alsof je me amper kent, terwijl ik de rest van de week plat-gesmst wordt en je niet kunt wachten om af te spreken?).
Ga nu maar gewoon werken, denk ik vanavond weer verder na.
donderdag 4 maart 2010 om 09:13
