Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
maandag 1 maart 2010 om 06:52
quote:hompeltjepompeltje schreef op 23 februari 2010 @ 10:06:
Zo... moet even van me af schrijven hoor.
Kom net in de supermarkt, kom ik de moeder van een oud klasgenoot tegen. Ze vraagt hoe het gaat, verteld vervolgens het verhaal van een vrouw van 35 die overleed en 2 kleintjes na liet en sluit af met " Van je vader is naar, maar dat van die vrouw is pas erg!"
Oh ik stoor me zo aan dat soort reacties. Daar zit ik toch niet op te wachten? Alsof het verhaal van een ander iets afdoet aan mijn verdriet. Alsof het gemis van mijn vader daarmee minder word. En bovendien... is verdriet niet gewoon verdriet ? Ik heb er zo'n hekel aan als verdriet moet worden vergeleken.
Hebben jullie nou ook van dat soort reacties ?
Jja, wel herkenbaar. Mijn moeder was al op leeftijd (79) en dan hoor je vaak: gelukkig heb je haar nog zo lang bij je mogen hebben. Tja, ben 35 , had haar nog wel 10 jaar willen hebben hoor. Of ook zo'n leuke: het is beter zo, nu heeft ze rust. Ehhh, o ja? Beter zo?
Nou ja, ik troost me wel met de gedachte dat mijn moeder idd 79 is geworden en dat het altijd erger kan. Veel mensen die sterven in de 50 of 60. Verschrikkelijk. Maar hee, het was mijn moeder! Doet niets af aan mijn verdriet!
Of iemand die tegen me zei, een week of 2 na de crematie: ja, ben je nog steeds verdrietig? Ach kind, nog een paar weken en dan is dat ook over.....
Sterkte iedereen hier!
Zo... moet even van me af schrijven hoor.
Kom net in de supermarkt, kom ik de moeder van een oud klasgenoot tegen. Ze vraagt hoe het gaat, verteld vervolgens het verhaal van een vrouw van 35 die overleed en 2 kleintjes na liet en sluit af met " Van je vader is naar, maar dat van die vrouw is pas erg!"
Oh ik stoor me zo aan dat soort reacties. Daar zit ik toch niet op te wachten? Alsof het verhaal van een ander iets afdoet aan mijn verdriet. Alsof het gemis van mijn vader daarmee minder word. En bovendien... is verdriet niet gewoon verdriet ? Ik heb er zo'n hekel aan als verdriet moet worden vergeleken.
Hebben jullie nou ook van dat soort reacties ?
Jja, wel herkenbaar. Mijn moeder was al op leeftijd (79) en dan hoor je vaak: gelukkig heb je haar nog zo lang bij je mogen hebben. Tja, ben 35 , had haar nog wel 10 jaar willen hebben hoor. Of ook zo'n leuke: het is beter zo, nu heeft ze rust. Ehhh, o ja? Beter zo?
Nou ja, ik troost me wel met de gedachte dat mijn moeder idd 79 is geworden en dat het altijd erger kan. Veel mensen die sterven in de 50 of 60. Verschrikkelijk. Maar hee, het was mijn moeder! Doet niets af aan mijn verdriet!
Of iemand die tegen me zei, een week of 2 na de crematie: ja, ben je nog steeds verdrietig? Ach kind, nog een paar weken en dan is dat ook over.....
Sterkte iedereen hier!
maandag 1 maart 2010 om 06:56
quote:rebellia schreef op 26 februari 2010 @ 20:06:
Gecondoleerd iedereen met hun dierbaren! Ik heb nog niet helemaal bijgelezen want tis een hoop helaas... Zelf ben ik begin februari mn moeder verloren aan longkanker, dit kregen we begin november te horen.... Ook zo snel dus
Zij was net anderhalve maand 53 en pas bijna 11 maanden oma van haar eerste kleindochter. Volgende maand haar verjaardag dus en de mijne.
Ik snap heel goed Koe dat je daar tegenop ziet tegen je verjaardag! Het zal nooit meer hetzelfde zijn en waarschijnlijk is de eerste zonder je vader het ergste. Ik ga er wel wat van proberen te maken want ik weet dat mn moeder verdrietig zou zijn als ik dat niet zou doen. Maja moeilijk is het wel, je gevoel kan je niet uitzetten he! En iedereen verwerkt het weer anders, ik zie mijn werk als afleiding dus dat scheelt. Maar een vriendin van mij deed er ook meer dan 5 maanden over om weer normaal op de werkvloer te functioneren dus het kan nog heel lang zwaar blijven! Sterkte daarmee!
Rousette, Ik zag als een berg tegen de crematie op maar ik heb het echt wel als een mooie dienst ervaren, ik hoop dat dat voor jou ook zal zijn. Alleen de leegte erna die is wel zwaar! Je kan heel veel van je af praten maar helaas moet je het rouwproces echt zelf doormaken, sterkte meid!
Hey Rebellia,
Wil me niet opdringen maar op Overig is er een topic: ben mn mama kwijt. Heb ik geopend toen ik zelf mijn moeder verloor in december. Mss ben je er wel eens geweest hoor, maar je bent iig altijd welkom! We hebben een fijn clubje meiden en delen veel.
Gecondoleerd iedereen met hun dierbaren! Ik heb nog niet helemaal bijgelezen want tis een hoop helaas... Zelf ben ik begin februari mn moeder verloren aan longkanker, dit kregen we begin november te horen.... Ook zo snel dus
Zij was net anderhalve maand 53 en pas bijna 11 maanden oma van haar eerste kleindochter. Volgende maand haar verjaardag dus en de mijne.Ik snap heel goed Koe dat je daar tegenop ziet tegen je verjaardag! Het zal nooit meer hetzelfde zijn en waarschijnlijk is de eerste zonder je vader het ergste. Ik ga er wel wat van proberen te maken want ik weet dat mn moeder verdrietig zou zijn als ik dat niet zou doen. Maja moeilijk is het wel, je gevoel kan je niet uitzetten he! En iedereen verwerkt het weer anders, ik zie mijn werk als afleiding dus dat scheelt. Maar een vriendin van mij deed er ook meer dan 5 maanden over om weer normaal op de werkvloer te functioneren dus het kan nog heel lang zwaar blijven! Sterkte daarmee!
Rousette, Ik zag als een berg tegen de crematie op maar ik heb het echt wel als een mooie dienst ervaren, ik hoop dat dat voor jou ook zal zijn. Alleen de leegte erna die is wel zwaar! Je kan heel veel van je af praten maar helaas moet je het rouwproces echt zelf doormaken, sterkte meid!
Hey Rebellia,
Wil me niet opdringen maar op Overig is er een topic: ben mn mama kwijt. Heb ik geopend toen ik zelf mijn moeder verloor in december. Mss ben je er wel eens geweest hoor, maar je bent iig altijd welkom! We hebben een fijn clubje meiden en delen veel.
maandag 1 maart 2010 om 07:01
quote:koe26 schreef op 01 maart 2010 @ 06:45:
heey allemaal,
mijn mannetje is alweer weg [vannacht om kwart voor 4]...
zit hier te huilen, voel me zo k*t en alleen... mis mijn pap zo verschrikkelijk.. moet zo werken maar lukt me niet om mijn tranen weg te krijgen!.... ga zo wel heen heb een lieve collega die me wel opvangt!
word steeds moeilijker en moeilijker.....................pffff!!Heel herkenbaar .....
heey allemaal,
mijn mannetje is alweer weg [vannacht om kwart voor 4]...
zit hier te huilen, voel me zo k*t en alleen... mis mijn pap zo verschrikkelijk.. moet zo werken maar lukt me niet om mijn tranen weg te krijgen!.... ga zo wel heen heb een lieve collega die me wel opvangt!
word steeds moeilijker en moeilijker.....................pffff!!Heel herkenbaar .....
maandag 1 maart 2010 om 07:02
quote:Ze vraagt hoe het gaat, verteld vervolgens het verhaal van een vrouw van 35 die overleed en 2 kleintjes na liet en sluit af met " Van je vader is naar, maar dat van die vrouw is pas erg!"
Zo, wat 'n aso opmerking zeg!
Liever 100 vrouwen van 35 dan mijn eigen vader!
En dat had ik zo'n stom kutwijf recht in d'r gezicht gezegd.
Zo, wat 'n aso opmerking zeg!
Liever 100 vrouwen van 35 dan mijn eigen vader!
En dat had ik zo'n stom kutwijf recht in d'r gezicht gezegd.
maandag 1 maart 2010 om 19:58
Even van me afschrijven dat ik vandaag weer zo'n verdriet had.
Op de sportschool, in de supermarkt....ik moest zo m'n best doen om niet keihard te gaan huilen.
Wil dat deze week snel voorbij gaat. Deze week gaat m'n vader namelijk weer aan de chemo, en de week erna, en die erna.....
Mijn verjaardag kan me deze week gestolen worden, ben veel te verdrietig en bezorgd. In plaats van de laatste verjaardag met mijn vader te vieren, voel ik alleen maar verdriet en wanhoop.
Op de sportschool, in de supermarkt....ik moest zo m'n best doen om niet keihard te gaan huilen.
Wil dat deze week snel voorbij gaat. Deze week gaat m'n vader namelijk weer aan de chemo, en de week erna, en die erna.....
Mijn verjaardag kan me deze week gestolen worden, ben veel te verdrietig en bezorgd. In plaats van de laatste verjaardag met mijn vader te vieren, voel ik alleen maar verdriet en wanhoop.
dinsdag 2 maart 2010 om 09:30
Lieve meiden, op termijn wordt alles weer beter. Anders, maar wel beter. In hoop voor jullie dat het ergste verdriet mag slijten en de vele mooie en warme herinneringen jullie in de toekomst nog vaak laten lachen en glimlachen.
Tot die tijd is het doorknokken, af en toe voor jezelf kiezen en beseffen dat je dit verdriet mag voelen. Het is alleen maar menselijk. Iemand die denkt dat je na 4 weken over de dood van een geliefde heen bent is gewoon niet goed bij haar hoofd!
Later deze maand wordt ik 40 en god, wat zou ik er voor geven om op die dag gebeld te worden door mijn ouders. In plaats daarvan moet ik nog even door mijn moeder sterfdatum heen, 2 dagen na mijn verjaardag. Toen ik aan mijn moeders sterfbed zat was ik jarig en realiseerde ik me dat ze 34 jaar ervoor in het kraambed lag, van mij. Zo bizar.
@Nien: zoals altijd ben je recht voor zijn raap, op het grove af maar je hebt zo gelijk! Wat interesseert het Hompel dat een vrouw van 36 die zij niet kent is overleden. Dat verdriet voel je toch niet? Je bent zelf nabestaande van iemand anders en dat is verscheurend genoeg.
Tot die tijd is het doorknokken, af en toe voor jezelf kiezen en beseffen dat je dit verdriet mag voelen. Het is alleen maar menselijk. Iemand die denkt dat je na 4 weken over de dood van een geliefde heen bent is gewoon niet goed bij haar hoofd!
Later deze maand wordt ik 40 en god, wat zou ik er voor geven om op die dag gebeld te worden door mijn ouders. In plaats daarvan moet ik nog even door mijn moeder sterfdatum heen, 2 dagen na mijn verjaardag. Toen ik aan mijn moeders sterfbed zat was ik jarig en realiseerde ik me dat ze 34 jaar ervoor in het kraambed lag, van mij. Zo bizar.
@Nien: zoals altijd ben je recht voor zijn raap, op het grove af maar je hebt zo gelijk! Wat interesseert het Hompel dat een vrouw van 36 die zij niet kent is overleden. Dat verdriet voel je toch niet? Je bent zelf nabestaande van iemand anders en dat is verscheurend genoeg.
dinsdag 2 maart 2010 om 13:55
Rebellia, wat jij schreef
jeetje wat herkenbaar zo, je schrijft het precies zoals ik denk. natuurlijk ben ik niet boos op mijn moeder maar de hele situatie. en dat "gezeur" herken ik ook.
Dat van die brief is wel een goed idee. dus misschien probeer ik dat wel. en daar moet ik ook niet te lang mee wachten.
dat ik er alleen voor stond kwam omdat mijn ouders in dat jaar gescheiden waren. nou was mijn vader (officieel stiefvader) er wel voor mij en nu ook veel voor mijn moeder. hij doet zeg maar wat hij kan. mijn opa en oma vonden het voor hun veel erger dan voor mij want het is hun dochter. ze wilde geen hulp zoeken en uitte hun verdriet alleen bij mij en varwachte dat ik het oplosste. ook verwachtte ze van mij de zorg die ze van mijn moeder kregen voordat ze ziek werden. (hulp in de huishoudeing en boodschappen etc. ) mijn broer had in het begin erge ruzie met mijn moeder al is dat nu helemaal goed gekomen en wordt hij zelfs vader wat hij als eerste aan mijn moeder heeft verteld.
dus het hele begin was gewoon heel erg zwaar. ik ben zelf wel hulp gaan zoeken via maatschappelijk werk en nu een psycholoog. helaas had mijn werk er in het begin ook weinig begrip voor wat het extra zwaar maakte.
het is een zware periode geweest en het rare is dat is nu bijna een jaar geleden. 18 maart vorig jaar werd mijn moeder met spoed opgenomen in het ziekenhuis.
9 maart hebben we idd een controle en dan worden er foto's gemaakt. volgens mij heeft ze om de 3 maanden controle. gelukkig hoef ik niet meer met alles mee en gaat mijn broer nu meer mee. en soms samen al is het wel lastig om dat stukje los te laten. maar uiteindelijk veel beter voor mij.
die vervelende opmerkingen herken ik wel hoor. soms worden er gewoon domme dingen gezegd.
ik moet eerlijk bekennen dat als ik lees dat iemand zo rond hun 80 ste is overleden dat ik dan wel jarloers ben en ook denk maar die is tenminste nog oud geworden. maar iemand verliezen ongeacht leeftijd is altijd erg. het is wel jouw moeder of vader.
koe, het zal nu idd wel zwaar zijn nu alles voor het eerst mee maken zonder je vader. kan het me nauwelijks voorstellen en wil er zelf ook niet te veel bij stil staan.
sterkte ermee.
en ik merk nu al erover praten of schrijven werkt wel.
ik ben blij dat ik heir ook mijn verhaal kwijt kan.
jeetje wat herkenbaar zo, je schrijft het precies zoals ik denk. natuurlijk ben ik niet boos op mijn moeder maar de hele situatie. en dat "gezeur" herken ik ook.
Dat van die brief is wel een goed idee. dus misschien probeer ik dat wel. en daar moet ik ook niet te lang mee wachten.
dat ik er alleen voor stond kwam omdat mijn ouders in dat jaar gescheiden waren. nou was mijn vader (officieel stiefvader) er wel voor mij en nu ook veel voor mijn moeder. hij doet zeg maar wat hij kan. mijn opa en oma vonden het voor hun veel erger dan voor mij want het is hun dochter. ze wilde geen hulp zoeken en uitte hun verdriet alleen bij mij en varwachte dat ik het oplosste. ook verwachtte ze van mij de zorg die ze van mijn moeder kregen voordat ze ziek werden. (hulp in de huishoudeing en boodschappen etc. ) mijn broer had in het begin erge ruzie met mijn moeder al is dat nu helemaal goed gekomen en wordt hij zelfs vader wat hij als eerste aan mijn moeder heeft verteld.
dus het hele begin was gewoon heel erg zwaar. ik ben zelf wel hulp gaan zoeken via maatschappelijk werk en nu een psycholoog. helaas had mijn werk er in het begin ook weinig begrip voor wat het extra zwaar maakte.
het is een zware periode geweest en het rare is dat is nu bijna een jaar geleden. 18 maart vorig jaar werd mijn moeder met spoed opgenomen in het ziekenhuis.
9 maart hebben we idd een controle en dan worden er foto's gemaakt. volgens mij heeft ze om de 3 maanden controle. gelukkig hoef ik niet meer met alles mee en gaat mijn broer nu meer mee. en soms samen al is het wel lastig om dat stukje los te laten. maar uiteindelijk veel beter voor mij.
die vervelende opmerkingen herken ik wel hoor. soms worden er gewoon domme dingen gezegd.
ik moet eerlijk bekennen dat als ik lees dat iemand zo rond hun 80 ste is overleden dat ik dan wel jarloers ben en ook denk maar die is tenminste nog oud geworden. maar iemand verliezen ongeacht leeftijd is altijd erg. het is wel jouw moeder of vader.
koe, het zal nu idd wel zwaar zijn nu alles voor het eerst mee maken zonder je vader. kan het me nauwelijks voorstellen en wil er zelf ook niet te veel bij stil staan.
sterkte ermee.
en ik merk nu al erover praten of schrijven werkt wel.
ik ben blij dat ik heir ook mijn verhaal kwijt kan.
dinsdag 2 maart 2010 om 19:16
heey allemaal!!
moeilijk, moeilijk!!! maandag een loodzware ochtend gehad op het werk, hele weg naar het werk toe gehuild in de auto't valt allemaal niet mee om't leven op de rails te krijgen!! vooral het werken valt me loeizwaar!! gelukkig begrijpen mijn collega's mij goed en waren er voor me maandag!
vandaag arbo weer gebeld, voor nieuwe afspraak, deze wk krijg ik de uitnodiging!
ook contact met mijn coordinator, vond het geloof ik niet zo leuk dat ik rechtstreeks contact had gezocht met de arbo, had het via haar moeten doen zei ze! gelukkig heb ik met de arbo overlegd [staat ook op papier] dat ik hem kon bellen als het niet ging! dat heb ik dus ook tegen mijn coordinator gezegd, ze was echt niet enthousiast...vond er weinig medeleven in zitten!
voel me klote en slaap slecht...morgen werken, gelukkig geen kids op mijn groep, ben gewoon zo verschrikkleijk moe, voel me ellendig en alleen...
morgen middag wil ik even sporten, alles van me af gooien.....
ga nu ff lekker douche, kleine meid slaapt!
lieve allemaal een dikke knuffel van mij
moeilijk, moeilijk!!! maandag een loodzware ochtend gehad op het werk, hele weg naar het werk toe gehuild in de auto't valt allemaal niet mee om't leven op de rails te krijgen!! vooral het werken valt me loeizwaar!! gelukkig begrijpen mijn collega's mij goed en waren er voor me maandag!
vandaag arbo weer gebeld, voor nieuwe afspraak, deze wk krijg ik de uitnodiging!
ook contact met mijn coordinator, vond het geloof ik niet zo leuk dat ik rechtstreeks contact had gezocht met de arbo, had het via haar moeten doen zei ze! gelukkig heb ik met de arbo overlegd [staat ook op papier] dat ik hem kon bellen als het niet ging! dat heb ik dus ook tegen mijn coordinator gezegd, ze was echt niet enthousiast...vond er weinig medeleven in zitten!
voel me klote en slaap slecht...morgen werken, gelukkig geen kids op mijn groep, ben gewoon zo verschrikkleijk moe, voel me ellendig en alleen...
morgen middag wil ik even sporten, alles van me af gooien.....
ga nu ff lekker douche, kleine meid slaapt!
lieve allemaal een dikke knuffel van mij
woensdag 3 maart 2010 om 09:50
woensdag 3 maart 2010 om 20:06
liefie, ja misschien is dat wel beter voor me' t gaat niet zo goed met me geloof ik!! klap een beetje in elkaar..... werken valt me steeds zwaarder en't normale leven is ook moeilijk!!
moet morgen ff naar de huisarts, ben al bijna 3 week ongesteld, klopt iets niet zeg maar.... ben ook zo warrig en voel me gewoon kut.....
vanmiddag ook weer hele tijd zitten huilen, zit mezelf op moment vreselijk in de weg! hoop dat ik een beetje goed slaap, ga ook zo op bed ben gewoon kapot, heb geen energie meer...
moet morgen ff naar de huisarts, ben al bijna 3 week ongesteld, klopt iets niet zeg maar.... ben ook zo warrig en voel me gewoon kut.....
vanmiddag ook weer hele tijd zitten huilen, zit mezelf op moment vreselijk in de weg! hoop dat ik een beetje goed slaap, ga ook zo op bed ben gewoon kapot, heb geen energie meer...
donderdag 4 maart 2010 om 18:40
vanmiddag ff naar de dokter geweest't gaat echt niet meer met me.... dokter zag het ook al aan mij, je ziet er moe en verdrietig uit zei ze toen ik binnen kwam, wat is er toch met je.. eerst ff flink potje zitten huilen en toen mijn verhaal gedaan!!
ze was lief en had het echt met me te doen merkte ik!!
morgen ochtend even bloedprikken, vooral mijn hb na bijna 3 weken ongesteld te zijn zal die wel omlaag zijn gegaan!!
verder moet ik toch contact opnemen met een psygoloog, en moet verplicht minimaal 2x per week sporten, daar krijg je energie van, ze zegt de stap naar de sportschool toe is niet altijd makkelijk, maar als je er weg komt voel je je beter, dat is inderdaad ook zo...kost energie maar levert ook energie op!!
moet aan mezelf en mijn gezin denken, dat staat nu ff bovenaan!! ze zegt ook hoe graag je ook wilt werken, denk even aan je eigen omgeving! wijsheid was volgens haar een tijdje halve dagen te gaan werken....ja want ik wil wel werken maar't lukt me gewoon niet, maar wil ook niet thuis zitten..dus dit leek haar een goeie optie, ze zegt 's ochtends werken en daarna ff lekker sporten.... wie weet.....
volg week donderdag weer naar de huisarts voor gesprek en uitslag van het bloed! ben benieuwd....
hoe is het met de rest hier???? trekken jullie het allemaal nog een beetje..
knuffel van koe
ze was lief en had het echt met me te doen merkte ik!!
morgen ochtend even bloedprikken, vooral mijn hb na bijna 3 weken ongesteld te zijn zal die wel omlaag zijn gegaan!!
verder moet ik toch contact opnemen met een psygoloog, en moet verplicht minimaal 2x per week sporten, daar krijg je energie van, ze zegt de stap naar de sportschool toe is niet altijd makkelijk, maar als je er weg komt voel je je beter, dat is inderdaad ook zo...kost energie maar levert ook energie op!!
moet aan mezelf en mijn gezin denken, dat staat nu ff bovenaan!! ze zegt ook hoe graag je ook wilt werken, denk even aan je eigen omgeving! wijsheid was volgens haar een tijdje halve dagen te gaan werken....ja want ik wil wel werken maar't lukt me gewoon niet, maar wil ook niet thuis zitten..dus dit leek haar een goeie optie, ze zegt 's ochtends werken en daarna ff lekker sporten.... wie weet.....
volg week donderdag weer naar de huisarts voor gesprek en uitslag van het bloed! ben benieuwd....
hoe is het met de rest hier???? trekken jullie het allemaal nog een beetje..
knuffel van koe
donderdag 4 maart 2010 om 21:36
Lieve koe, wat goed dat je naar de huisarts bent gegaan, en nog beter dat die zo goed reageerde!
Ik kan je halve dagen werken alleen maar aanraden.
Vorige week werd het mij ook allemaal teveel op het werk.
Bijna al mijn vrije dagen breng ik, of in het ziekenhuis , of bij mijn ouders thuis door. Mijn hoofd vol met zieke vader, zorgen om mijn vermoeide moeder....
Werk leidt wel af, en mijn collega's steunen me echt, maar het werd me echt te veel, geconcentreerd werken ging niet meer.
Ik ben zo blij dat mijn leidinggevende het prima vindt dat ik halve dagen werk. Ik ben veel nuttiger op mijn werk, en ik kan zo veel makkelijker even kort bij mijn vader langs. Dat geeft me ook meer tijd om weer op te laden. Want man wat kost het een energie.
Het gaat slecht trouwens met mijn vader. Het lijkt er niet op dat de chemokuur echt iets doet.Mijn vader doet echt zijn best hoop te houden, maar dat kost zo veel moeite.
Ze zijn deze week voor de zekerheid ook maar begonnen met bestralingen omdat mijn vader weer nieuwe onverklaarbare klachten kreeg.
Soms denk ik dat hij de zomer nog wel haalt, maar als ik hem dan huilend van ellende, zo bleek en vermoeid in bed zie liggen, dan slaat de wanhoop toe. Dan ben ik bang dat het ook bij hem zo hard zal gaan....Wat een afgrijselijke ziekte, zo mensonterend.
Sommige dagen blijf ik maar huilen. Nu voel ik me wel weer rustig. Mijn vader ligt nu tenminste zonder pijn te slapen.
Elke goede dag is meegenomen...
.
Ik kan je halve dagen werken alleen maar aanraden.
Vorige week werd het mij ook allemaal teveel op het werk.
Bijna al mijn vrije dagen breng ik, of in het ziekenhuis , of bij mijn ouders thuis door. Mijn hoofd vol met zieke vader, zorgen om mijn vermoeide moeder....
Werk leidt wel af, en mijn collega's steunen me echt, maar het werd me echt te veel, geconcentreerd werken ging niet meer.
Ik ben zo blij dat mijn leidinggevende het prima vindt dat ik halve dagen werk. Ik ben veel nuttiger op mijn werk, en ik kan zo veel makkelijker even kort bij mijn vader langs. Dat geeft me ook meer tijd om weer op te laden. Want man wat kost het een energie.
Het gaat slecht trouwens met mijn vader. Het lijkt er niet op dat de chemokuur echt iets doet.Mijn vader doet echt zijn best hoop te houden, maar dat kost zo veel moeite.
Ze zijn deze week voor de zekerheid ook maar begonnen met bestralingen omdat mijn vader weer nieuwe onverklaarbare klachten kreeg.
Soms denk ik dat hij de zomer nog wel haalt, maar als ik hem dan huilend van ellende, zo bleek en vermoeid in bed zie liggen, dan slaat de wanhoop toe. Dan ben ik bang dat het ook bij hem zo hard zal gaan....Wat een afgrijselijke ziekte, zo mensonterend.
Sommige dagen blijf ik maar huilen. Nu voel ik me wel weer rustig. Mijn vader ligt nu tenminste zonder pijn te slapen.
Elke goede dag is meegenomen...
.
vrijdag 5 maart 2010 om 16:53
wytske, voelt ook goed dat ik bij der ben geweest en nu met een specialist opdat gebied ga praten! heb vandaag contact met mijn coordinator gehad, ik blijf inderdaad eerst halve dagen werken! meer lukt ook gewoon niet...
dus jij ook moeite met werken?? kan het me erg goed voorstellen, geniet van je vader zolang het nog kan meid...ben er voor hem!! ik ben de laatste weken van pap zijn leven heel veel bij hem geweest, ook om mijn mam te ondersteunen natuurlijk maar ook zeker om van hem te genieten..ben blij dat ik dat gedaan heb! al heb ik het idee dat ik er nog te weinig ben geweest, maar goed moest ook aan mijn eigen gezin denken!
dus de chemo doet niks?? vreselijk zeg, ja hoop houden is echt niet makkeijk vooral met zo'n vooruitzicht.. ik kan je alleen maar ontzettend veel kracht en sterkte wensen....
hou je taai Wytske
dus jij ook moeite met werken?? kan het me erg goed voorstellen, geniet van je vader zolang het nog kan meid...ben er voor hem!! ik ben de laatste weken van pap zijn leven heel veel bij hem geweest, ook om mijn mam te ondersteunen natuurlijk maar ook zeker om van hem te genieten..ben blij dat ik dat gedaan heb! al heb ik het idee dat ik er nog te weinig ben geweest, maar goed moest ook aan mijn eigen gezin denken!
dus de chemo doet niks?? vreselijk zeg, ja hoop houden is echt niet makkeijk vooral met zo'n vooruitzicht.. ik kan je alleen maar ontzettend veel kracht en sterkte wensen....
hou je taai Wytske
zondag 7 maart 2010 om 13:18
vanmorgen even bij het crematorium geweest, dichtbij papa!zo voelde het ook, de zon scheen, de volgels floten, tja het klopte gewoon!! we hebben een mooi plekje gevonden aan de vijver, we hopen dat het plekje nog vrij is! dinsdag ochtend gaan we een steen uitzoeken, ook wel weer moeilijk! maar het moet, we moeten zorgen dat papa een plek krijgt wat hij verdient heeft [alleen 30 jaar te vroeg].......
hoe is het met iedereen???
groetjes koe
hoe is het met iedereen???
groetjes koe
dinsdag 9 maart 2010 om 16:25
Hier gaat het moeizaam. Ben moe.
De afgelopen week was erg zwaar, de chemokuur maakte mijn vader weer goed ziek, en de spoedbestraling gaf hem ook een flinke dreun.
Zo moeilijk om iemand moed in te praten als het er allemaal zo uitzichtloos uitziet, als al de energie bij iemand verdwenen lijkt.
Het is echt met de dag leven, van wanhoop naar hoop en weer terug. Vermoeiend, maar voor mijn vader nog het meest.
Gelukkig voelt hij zich vandaag weer wat beter.
En Koe, heb je een mooie steen gevonden? Kan me voorstellen dat het rust geeft om een mooie vaste plek te hebben om naar toe te gaan als je even bij hem wil zijn.
Hoewel, eigenlijk is hij toch altijd bij je in je hart en je gedachten.....
De afgelopen week was erg zwaar, de chemokuur maakte mijn vader weer goed ziek, en de spoedbestraling gaf hem ook een flinke dreun.
Zo moeilijk om iemand moed in te praten als het er allemaal zo uitzichtloos uitziet, als al de energie bij iemand verdwenen lijkt.
Het is echt met de dag leven, van wanhoop naar hoop en weer terug. Vermoeiend, maar voor mijn vader nog het meest.
Gelukkig voelt hij zich vandaag weer wat beter.
En Koe, heb je een mooie steen gevonden? Kan me voorstellen dat het rust geeft om een mooie vaste plek te hebben om naar toe te gaan als je even bij hem wil zijn.
Hoewel, eigenlijk is hij toch altijd bij je in je hart en je gedachten.....
dinsdag 9 maart 2010 om 19:14
plekje voor pap gevonden, wel even slikken en moeilijk!!!
dat hij daar dan zo alleen zo zonder ons komt... gelukkig wel een mooie plek bij de vijver en achter hem een boompje voor de warme zomerdagen
biedt dat schaduw voor hem!
steen is ook uitgezocht, ze proberen er beetje spoed van te maken omdat mama 31 mei naar canada gaat en ze wil graag dat papa voor die tijd zijn plekje heeft! dus zoals het nu lijkt is 28 mei de bijzetting...weer een moeilijke dag, maar goed dat hij dan zijn plekje heeft en wij weer naar hem toe kunnen.... wil zo graag even naar hem toe, maar het kan gewoon nu niet!!
mis hem zo, met de dag meer en meer....
dat hij daar dan zo alleen zo zonder ons komt... gelukkig wel een mooie plek bij de vijver en achter hem een boompje voor de warme zomerdagen
biedt dat schaduw voor hem!steen is ook uitgezocht, ze proberen er beetje spoed van te maken omdat mama 31 mei naar canada gaat en ze wil graag dat papa voor die tijd zijn plekje heeft! dus zoals het nu lijkt is 28 mei de bijzetting...weer een moeilijke dag, maar goed dat hij dan zijn plekje heeft en wij weer naar hem toe kunnen.... wil zo graag even naar hem toe, maar het kan gewoon nu niet!!
mis hem zo, met de dag meer en meer....
woensdag 10 maart 2010 om 23:54
heey iedereen
vanavond collega's van papa op visite gehad! was best heftig en raar, wel mooie herinneringen opgehaald!...maar moeilijk!!
zit nu thuis, tranen lopen over mijn wangen... ik moet slapen want moet morgen werken...
vanavond mijn kleine meid in bad, leg haar op de commode en ik droom zo even weg, viel ze van de commode af, jemig ik huilde nog harder als zij... wat voel ik me schuldig en kut!! vooral omdat ik haar nog naar mijn schoonouders bracht, omdat ik naar mam zal voor visite!! arme meid, hoe kan ik dat nu toch laten gebeuren, dat moet toch niet.... waarom deed ik dat nu, waarom droomde ik even weg???? weet het niet, heb het veel vaker tegenwoordig, en waar ik dan ben met mijn gedachten, geen idee.............
vraag me steeds meer en vaker af, waar is papa, wat doet hij toch, mis hem zo, zal hij ons ook missen... ellende allemaal door die vreselijke kut ziekte...zoveel verdriet! wil zo graag naar hem toe, even praten en lachen....even zijn aanwezigheid voelen, maar nee't kan niet meer, nooit meer.......
volgende keer meer, even geen woorden meer te vinden, alleen maar tranen
vanavond collega's van papa op visite gehad! was best heftig en raar, wel mooie herinneringen opgehaald!...maar moeilijk!!
zit nu thuis, tranen lopen over mijn wangen... ik moet slapen want moet morgen werken...
vanavond mijn kleine meid in bad, leg haar op de commode en ik droom zo even weg, viel ze van de commode af, jemig ik huilde nog harder als zij... wat voel ik me schuldig en kut!! vooral omdat ik haar nog naar mijn schoonouders bracht, omdat ik naar mam zal voor visite!! arme meid, hoe kan ik dat nu toch laten gebeuren, dat moet toch niet.... waarom deed ik dat nu, waarom droomde ik even weg???? weet het niet, heb het veel vaker tegenwoordig, en waar ik dan ben met mijn gedachten, geen idee.............
vraag me steeds meer en vaker af, waar is papa, wat doet hij toch, mis hem zo, zal hij ons ook missen... ellende allemaal door die vreselijke kut ziekte...zoveel verdriet! wil zo graag naar hem toe, even praten en lachen....even zijn aanwezigheid voelen, maar nee't kan niet meer, nooit meer.......
volgende keer meer, even geen woorden meer te vinden, alleen maar tranen
donderdag 11 maart 2010 om 21:05
wytske,
ik had via ene collega een goed adres gekregen, vandaag contact mee opgenomen, is een wachtlijst van 3 a 4 weken, pfff
morgen maar ff verder in verdiepen!
vandaag een kut dag, niet aan het werk geweest, bijna hele nacht niet geslapen maar liggen huilen!!... wat een nacht...
vanmorgen op gegeven moment in slaap gevallen en werd vanmiddag pas weer wakker...
mijn mooie meisje was woe aaf al naar mijn schoonouders gegaan, dus hoefde er voor haar niet uit, ff bij tanken!!
had ik echt nodig....deze dag moet ik snel vergeten!! en maandag weer met frisse moed aan het werk...
ga nu zo op bed, ben bek af...
ik had via ene collega een goed adres gekregen, vandaag contact mee opgenomen, is een wachtlijst van 3 a 4 weken, pfff
morgen maar ff verder in verdiepen!
vandaag een kut dag, niet aan het werk geweest, bijna hele nacht niet geslapen maar liggen huilen!!... wat een nacht...
vanmorgen op gegeven moment in slaap gevallen en werd vanmiddag pas weer wakker...
mijn mooie meisje was woe aaf al naar mijn schoonouders gegaan, dus hoefde er voor haar niet uit, ff bij tanken!!
had ik echt nodig....deze dag moet ik snel vergeten!! en maandag weer met frisse moed aan het werk...
ga nu zo op bed, ben bek af...
zondag 14 maart 2010 om 21:06
wat een rust hier.... allemaal even geen zin/tijd om hiero te schrijven??
vandaag een mijlpaal, mijn kleine meid loopt, ze is 14 maanden super trots ben ik op der.. papa kijkt vast mee en heeft vast genoten vandaag van de eerste pasjes van zijn mooie meisje!!..
zit nu ff te wachten op mijn mannetje is vandaag naar ajax-psv in a'dam...ver weg van hier, zijn onderweg en denk zo thuis!! hoop het voor hem want om 3.15u gaat de wekker weer,werkt overver momenteel.... dus hele week van huis!!...
hoe is het met iedereen?? hier best wel weer moeilijke dagen gehad eigenlijk.. ff morgen proberen om de draad een beetje weer op te pakken, morgen na het werk ff fanatiek sporten dan voel ik me hoop ik weer een ander mens!!
slaap lekker voor straks
vandaag een mijlpaal, mijn kleine meid loopt, ze is 14 maanden
super trots ben ik op der.. papa kijkt vast mee en heeft vast genoten vandaag van de eerste pasjes van zijn mooie meisje!!..zit nu ff te wachten op mijn mannetje is vandaag naar ajax-psv in a'dam...ver weg van hier, zijn onderweg en denk zo thuis!! hoop het voor hem want om 3.15u gaat de wekker weer,werkt overver momenteel.... dus hele week van huis!!...
hoe is het met iedereen?? hier best wel weer moeilijke dagen gehad eigenlijk.. ff morgen proberen om de draad een beetje weer op te pakken, morgen na het werk ff fanatiek sporten dan voel ik me hoop ik weer een ander mens!!
slaap lekker voor straks
maandag 15 maart 2010 om 15:16
Afgelopen week geprobeerd even met andere dingen bezig te zijn. Gaat natuurlijk van geen kanten, maar 't is het proberen waard.
Morgen hebben we een gesprek met de specialisten.
Mijn vader is nu elke dag bestraald. Het lijkt te werken. Lichamelijk gaat het hem beter, hij heeft minder pijn en kan weer wat meer en beter bewegen. Ik zou er blij om willen zijn, maar helaas, mijn vader is zo cynisch aan het worden.
Lijkt er helemaal geen zin meer in te hebben.
Hopelijk dat de oncoloog hem wat kan oppeppen, ik weet namelijk echt niet wat ik moet zeggen teggen hem.
Het kost me zelf ook zo'n moeite om hoop te houden.
Morgen hebben we een gesprek met de specialisten.
Mijn vader is nu elke dag bestraald. Het lijkt te werken. Lichamelijk gaat het hem beter, hij heeft minder pijn en kan weer wat meer en beter bewegen. Ik zou er blij om willen zijn, maar helaas, mijn vader is zo cynisch aan het worden.
Lijkt er helemaal geen zin meer in te hebben.
Hopelijk dat de oncoloog hem wat kan oppeppen, ik weet namelijk echt niet wat ik moet zeggen teggen hem.
Het kost me zelf ook zo'n moeite om hoop te houden.
dinsdag 16 maart 2010 om 13:03
Zo... poosje weggeweest. Vakantie gehad. Heerlijk in het zonnetje. Al was de thuiskomst wel erg heftig. God wat heb ik gehuild die nacht. Het blijft verder redelijk gaan. Af en toe even een flinke dip. Maar dat hoort erbij. Mama beschreef het laatst zo mooi. Ze zei... rouwen is als een grote berg met tassen. Elke keer moet je weer een tas wegbrengen. Het is dan even zwaar... maar als ie weg is, is ie ook weg. En zo voelt het ook. Elke keer weer een mijlpaal, een moment waarop ik pa mis. Dan moet je erdoorheen en gaat het daarna weer ietsje makkelijker. De eerste keer vakantie zonder pa (ja ik ben tot nu toe altijd nog meegeweest op vakantie met mijn ouders) is achter de rug nu. Het eerste boottripje zonder pa. Pa's eerste verjaardag enz. enz. Langzaam aan onstaat hier in huis ook een soort altaartje voor papa. Mama is aan het opruimen. Zo af en toe ligt er weer een stapeltje spullen die ze weg wil doen. Dan kijken mijn broer en ik nog even of er wat tussen zit wat we willen hebben. Gisteren papa's petje meegenomen. Die ligt nu op de haard, bij zijn brandweerpasjes en het uitrijkaartje van de dag dat hij met ontslag ging in het ziekenhuis. Ook mijn steen die ik voor hem maakte ligt erbij. Ik wil nog steeds een mooie foto laten afdrukken en inlijsten en die erbij zetten. Het voelt goed, een plekje voor hem. Met zijn spulletjes en alles dat me aan hem doet herinneren. Zo heeft mama ook zijn kantoortje helemaal intact gelaten. Toen papa hoorde dat hij ziek was wilde hij (de schat!) alle administratie doen en afmaken, zodat mama zich na zijn dood zou kunnen redden. Op marktplaats kocht hij een kast en een bureau en de hele wand heeft hij volgehangen met fotolijstjes... bijzondere momenten en mensen uit zijn leven. Een oude klok van opa... zijn onderschijdingen... Voor hem ook een manier om zijn leven te overdenken. Te verwerken dat hij met zijn laatste periode bezig was. Dat kamertje... ik hoop dat ze het nog lang in ere houd. Het was papa's plekje. Hij voelt zo dichtbij als je daar bent!
Koe wat goed dat je hulp hebt gezocht!
Ik ben ook zo dankbaar dat ik niet meer hoef te werken.
Ben afgekeurd, maar het thuis op mijn eigen tempo mijn eigen ding doen.. ik had niet anders gekund. Ik was kapot gegaan als ik nu had moeten werken. Bewondering dus voor het feit dat je het wel gewoon allemaal doet!
En alle anderen... een mega knuf!
Koe wat goed dat je hulp hebt gezocht!
Ik ben ook zo dankbaar dat ik niet meer hoef te werken.
Ben afgekeurd, maar het thuis op mijn eigen tempo mijn eigen ding doen.. ik had niet anders gekund. Ik was kapot gegaan als ik nu had moeten werken. Bewondering dus voor het feit dat je het wel gewoon allemaal doet!
En alle anderen... een mega knuf!
woensdag 17 maart 2010 om 00:43
Hoi allen,
voor mij is er ook veel gebeurt. veel leuks en ook veel minder leuke dingen. maar vindt het nog steeds moeilijk om er toch over te schrijven. ik wil mensen er niet mee lastig vallen.
ook heb ik een beetje het gevoel dat mijn verhaal hier niet zo thuis hoort. Dat houdt mij een beetje tegen om te schrijven.
Ik blijf het wel lezen hoor. ik vind het knap hoe er met zo'n groot verlies om wordt gegaan. ik kan me er zo weinig bij voorstellen. en als ik er aan denk, dan denk ik dat ik er ook zeker niet mee om kan gaan . gelukkig is het voor mij nog niet zover. en misschien kan ik me door de verhalen wat beter op voorbereiden. En voor mij is het ook af en toe een beetje een schop onder mijn kont. ik heb nu mijn moeder nog en daar moet ik van genieten, iedere dag.
voor mij is er ook veel gebeurt. veel leuks en ook veel minder leuke dingen. maar vindt het nog steeds moeilijk om er toch over te schrijven. ik wil mensen er niet mee lastig vallen.
ook heb ik een beetje het gevoel dat mijn verhaal hier niet zo thuis hoort. Dat houdt mij een beetje tegen om te schrijven.
Ik blijf het wel lezen hoor. ik vind het knap hoe er met zo'n groot verlies om wordt gegaan. ik kan me er zo weinig bij voorstellen. en als ik er aan denk, dan denk ik dat ik er ook zeker niet mee om kan gaan . gelukkig is het voor mij nog niet zover. en misschien kan ik me door de verhalen wat beter op voorbereiden. En voor mij is het ook af en toe een beetje een schop onder mijn kont. ik heb nu mijn moeder nog en daar moet ik van genieten, iedere dag.
woensdag 17 maart 2010 om 20:32
hompetje, welkom terug! ja dat zal inderdaad moeilijk zijn dat je weer thuis komt...dan word het ineens allemaal weer zo bevestigd he... ja inderdaad het is net een groe berg met tassen! wat mooi gezegd van je moeder..
heb je genoten van je verdiene vakantie naar de zon??
ik heb inderdaad ook een plekje voor papa, met wat foto's en kaarsjes die ik 's avonds aan doe!!..... zo is hij toch nog bij ons...
donderdag 25 maart moet ik voor de 1ste keer naar de psycholoog, even praten met een onbekende, hoop dat ze mij kan helpen, alleen en met lieve hulp van vele mensen kom ik er gewoon weg niet! zo voelt het dan tenminste voor mij!
vanmiddag ben ik bij een collega/vriendin geweest zij is in november haar moeder verloren, ze weet zo goed wat je voelt en wat je mee maakt! we begrepen elkaar precies, zo fijn om bij haar te zijn er samen over te praten, ik ga snel weer naar haar toe, deed me super goed! fijn dat er dan mensen zijn die je echt begrijpen! iedereen doet zijn best om je te begrijpen, maar hoe ze ook hun best doen ECHT begrijpen nee dat kunnen ze [gelukkig] niet....zolang je je ouders nog hebt, kan je er geen voorstelling van maken wat het moet zijn zonder vader of moeder!! en dat is maar goed ook...
mijn mannetje is 12 april jarig, ik heb een weekendje scheveningen geboekt, zonder ons mooie meisje! hij weet ernog niks van een grote verassing!! vrijdag 23 t/m zondag 25 april even uitwaaien aan zee! lekker samen even zonder alles en iedereen! heerlijk.........
met mij gaat het met ups en downs, voel me vandaag vrij goed, gelukkig! toen de kleine meid op bed is gegaan ben ik beneden eens even druk aan het poetsen geslagen, nu moet de vloer even drogen van het dweilen dus even tijd om te zitten!!! en kopje thee te drinken!! heerlijk huissie weer fris en fruitig!
straks even douche en optijd op bed want ben wel erg moe...
voor iedereen een dikke knuffel
heb je genoten van je verdiene vakantie naar de zon??
ik heb inderdaad ook een plekje voor papa, met wat foto's en kaarsjes die ik 's avonds aan doe!!..... zo is hij toch nog bij ons...
donderdag 25 maart moet ik voor de 1ste keer naar de psycholoog, even praten met een onbekende, hoop dat ze mij kan helpen, alleen en met lieve hulp van vele mensen kom ik er gewoon weg niet! zo voelt het dan tenminste voor mij!
vanmiddag ben ik bij een collega/vriendin geweest zij is in november haar moeder verloren, ze weet zo goed wat je voelt en wat je mee maakt! we begrepen elkaar precies, zo fijn om bij haar te zijn er samen over te praten, ik ga snel weer naar haar toe, deed me super goed! fijn dat er dan mensen zijn die je echt begrijpen! iedereen doet zijn best om je te begrijpen, maar hoe ze ook hun best doen ECHT begrijpen nee dat kunnen ze [gelukkig] niet....zolang je je ouders nog hebt, kan je er geen voorstelling van maken wat het moet zijn zonder vader of moeder!! en dat is maar goed ook...
mijn mannetje is 12 april jarig, ik heb een weekendje scheveningen geboekt, zonder ons mooie meisje! hij weet ernog niks van een grote verassing!! vrijdag 23 t/m zondag 25 april even uitwaaien aan zee! lekker samen even zonder alles en iedereen! heerlijk.........
met mij gaat het met ups en downs, voel me vandaag vrij goed, gelukkig! toen de kleine meid op bed is gegaan ben ik beneden eens even druk aan het poetsen geslagen, nu moet de vloer even drogen van het dweilen dus even tijd om te zitten!!! en kopje thee te drinken!! heerlijk huissie weer fris en fruitig!
straks even douche en optijd op bed want ben wel erg moe...
voor iedereen een dikke knuffel
