Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
dinsdag 25 september 2007 om 22:25
ben ik weer. hij is weg. heb me flink rot gevoeld, heb me ook flink uitgesproken op een rustige manier en uiteindelijk is het nog een heel fijn afscheid geweest. zonder knuffels en kussen, dat heb ik afgehouden. nu nog mijn eigen zware tv weer terug op zijn plaats hijsen. grrrrr
waar ik hem mee wilde confronteren was zijn ex, maar heb ik alleen even 1 opmerking over gemaakt en het er verder bij gelaten.
waar ik hem mee wilde confronteren was zijn ex, maar heb ik alleen even 1 opmerking over gemaakt en het er verder bij gelaten.
dinsdag 25 september 2007 om 22:40
Hé Lalein, je klinkt echt heel sterk, ook al zul je je lang niet altijd zo voelen. Ik denk dat je je nu het best op jezelf kan richten. Die ex, dat is zijn probleem. Klinkt raar misschien omdat jij wel degelijk een probleem met haar (of zijn contact met haar) had. Maar dat probleem ligt nu in het verleden. Het was relevant toen jullie nog samen waren... maar ook toen heeft hij er niets aan willen doen.
Fijn dat je goed afscheid hebt kunnen nemen!
liefs,
dubio
Fijn dat je goed afscheid hebt kunnen nemen!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 25 september 2007 om 22:41
woensdag 26 september 2007 om 08:24
Ik wil me even melden hier, na een tijdje meelezen. Ik ben nog niet zover om actief mee te schrijven, maar ik ben jaren getrouwd geweest met een man die vermoedelijk een aan autisme verwante stoornis heeft en verbaal enorme wazen had. Ik ben nu 2 jaar gescheiden, heb 2 kinderen die ook een autisme-verwante stoornis hebben. Na een tijd redelijk goede omgang is er weer een explosie geweest en sindsdien heb ik contact liefst zo min mogelijk.
Het is moeilijk erover te praten, en jullie hebben het veel zwaarder, veel ergere dingen meegemaakt, maar toch herken ik wel dingen.
Het is moeilijk erover te praten, en jullie hebben het veel zwaarder, veel ergere dingen meegemaakt, maar toch herken ik wel dingen.
woensdag 26 september 2007 om 10:34
fourseasons, welkom. Veel zwaarder, erger, dat zijn termen die we niet kennen hier. We vinden allemaal steeds van de ander dat die het zwaarder, erger had. Het gaat om de impact die het op je huidige leven heeft. Mij lijkt het erg zwaar om zoveel autisme in je direct omgeving mee te maken. En juist omdat het beestje dan een naam heeft mag je zeker niet boos zijn als ze in een waas jou helemaal onderschoffelen (letterlijk of figuurlijk)? Dat lijkt me een enorm lastige situatie!
anoniem_10748 wijzigde dit bericht op 26-09-2007 11:24
Reden: taal- en typfoutje...
Reden: taal- en typfoutje...
% gewijzigd
woensdag 26 september 2007 om 14:28
Superstar, ook van mij uit...beter laat dan nooit hoop ik! alsnog van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon. Het blijft inderdaad bijzonder; hoop dat je een leuke dag hebt gehad.
En fourseasons, Annemoon heeft gelijk. Is het niet zo, dat ook al lijkt het dat een ander veel ergere dingen heeft meegemaakt, je eigen leed toch het zwaarste voelt. Dat gaat je tenslotte zelf aan.
Zelf heb ik trouwens ook een zoon met autisme, hij is intussen bijna 15 jaar en heb hier het nodige mee te stellen. Hoe oud zijn jouw kids?
Groetjes,
Nicole
En fourseasons, Annemoon heeft gelijk. Is het niet zo, dat ook al lijkt het dat een ander veel ergere dingen heeft meegemaakt, je eigen leed toch het zwaarste voelt. Dat gaat je tenslotte zelf aan.
Zelf heb ik trouwens ook een zoon met autisme, hij is intussen bijna 15 jaar en heb hier het nodige mee te stellen. Hoe oud zijn jouw kids?
Groetjes,
Nicole
woensdag 26 september 2007 om 14:41
Wil hier toch nog e.e.a. kwijt....
Heb van de week contact gehad met de vader van de kinderen; hij wil de omgangsregeling (die er nu wel is, maar op papier staat dat hij geen omgang mag hebben...) weer officieel geregeld hebben, en wil dat ik daar werk van maak. Heb hem te verstaan gegeven, dat ik wel mee wil werken, maar als hij omgang heeft (die er nu officieel niet is, omdat hij weigerde mee te werken aan een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming!), mag hij zelf naar een advocaat toestappen. Ook vroeg hij ik erachter kon staan dat de kinderen bij hem komen wonen, als ze dat willen.... Heb ik aangegeven, dat ik dan toch weer een onderzoek door de Raad wil, en als zij geen problemen zien (zeker gezien de toestand rondom mijn zoon), zal ik het goedvinden. Mijn ex wil het echter buiten de instanties om regelen, en wil dat ik gewoon toestem! Dit doe ik dus echt niet, ook omdat ik weet dat hij de kinderen veel te vrij laat, en inderdaad daardoor geen problemen ervaart. (Voorbeeld: dochterlief van net 13 jaar mag van hem roken, als zij dat wil; zij mag van hem aan de pil, als ze iets van jongens wil, etc. Lekker makkelijk....)
Ik heb gezegd dat hij ook die zaak in gang mag zetten, en dat we dan wel zien wat goed is voor de kinderen.... Staat me dus, los van alles, weer heel wat te wachten....
Over zoonlief weer veel met vriend gesproken, hij vindt de situatie, net als de hulpverleners, niet gezond bij mij. Mijn zoon wil mij voor zich alleen hebben, en probeert zijn zusje uit huis te krijgen; zal ook niet toestaan als mijn vriend en ik zullen gaan samenwonen. (Heeft hij zelf zo gezegd, is heel eng!) In eerste instantie nam ik dat alles niet zo serieus, maar het schijnt dat iemand met autisme zulke kronkel in de hersenen kan hebben, dat ze echt tot alles in staat kunnen zijn....
Ik heb soms het gevoel dat ik op een tijdbom leef, hoelang zal het nog goed gaan in huis, en als er iets gebeurt, hoe ernstig zal het dan zijn? Zal mijn zoon zijn zusje werkelijk iets aan kunnen doen, als ik niet thuis ben? De hulpverleners zeggen van wel, daar kan ik op wachten. Ik mag mijn kinderen niet meer alleen thuis laten, althans zo min mogelijk... Is toch eigenlijk van de zotte dat je voor kinderen van 13 en 14 jaar een oppas moet regelen...maar als ik iets wil, moet ik dus wel... Pffff, ben benieuwd wanneer er eindelijk verandering in de situatie komt, zodat ik eindelijk eens een beetje rust krijg. Echter een goede plek voor hem vinden is erg moeilijk, is niet veel in de buurt.
En ja, als papa werkelijk verantwoording zou nemen, zou ik beide kinderen zo bij hem laten wonen, maar volgens hem loopt het zo'n vaart allemaal niet....
Moest het even kwijt....
Groetjes,
Nicole
Heb van de week contact gehad met de vader van de kinderen; hij wil de omgangsregeling (die er nu wel is, maar op papier staat dat hij geen omgang mag hebben...) weer officieel geregeld hebben, en wil dat ik daar werk van maak. Heb hem te verstaan gegeven, dat ik wel mee wil werken, maar als hij omgang heeft (die er nu officieel niet is, omdat hij weigerde mee te werken aan een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming!), mag hij zelf naar een advocaat toestappen. Ook vroeg hij ik erachter kon staan dat de kinderen bij hem komen wonen, als ze dat willen.... Heb ik aangegeven, dat ik dan toch weer een onderzoek door de Raad wil, en als zij geen problemen zien (zeker gezien de toestand rondom mijn zoon), zal ik het goedvinden. Mijn ex wil het echter buiten de instanties om regelen, en wil dat ik gewoon toestem! Dit doe ik dus echt niet, ook omdat ik weet dat hij de kinderen veel te vrij laat, en inderdaad daardoor geen problemen ervaart. (Voorbeeld: dochterlief van net 13 jaar mag van hem roken, als zij dat wil; zij mag van hem aan de pil, als ze iets van jongens wil, etc. Lekker makkelijk....)
Ik heb gezegd dat hij ook die zaak in gang mag zetten, en dat we dan wel zien wat goed is voor de kinderen.... Staat me dus, los van alles, weer heel wat te wachten....
Over zoonlief weer veel met vriend gesproken, hij vindt de situatie, net als de hulpverleners, niet gezond bij mij. Mijn zoon wil mij voor zich alleen hebben, en probeert zijn zusje uit huis te krijgen; zal ook niet toestaan als mijn vriend en ik zullen gaan samenwonen. (Heeft hij zelf zo gezegd, is heel eng!) In eerste instantie nam ik dat alles niet zo serieus, maar het schijnt dat iemand met autisme zulke kronkel in de hersenen kan hebben, dat ze echt tot alles in staat kunnen zijn....
Ik heb soms het gevoel dat ik op een tijdbom leef, hoelang zal het nog goed gaan in huis, en als er iets gebeurt, hoe ernstig zal het dan zijn? Zal mijn zoon zijn zusje werkelijk iets aan kunnen doen, als ik niet thuis ben? De hulpverleners zeggen van wel, daar kan ik op wachten. Ik mag mijn kinderen niet meer alleen thuis laten, althans zo min mogelijk... Is toch eigenlijk van de zotte dat je voor kinderen van 13 en 14 jaar een oppas moet regelen...maar als ik iets wil, moet ik dus wel... Pffff, ben benieuwd wanneer er eindelijk verandering in de situatie komt, zodat ik eindelijk eens een beetje rust krijg. Echter een goede plek voor hem vinden is erg moeilijk, is niet veel in de buurt.
En ja, als papa werkelijk verantwoording zou nemen, zou ik beide kinderen zo bij hem laten wonen, maar volgens hem loopt het zo'n vaart allemaal niet....
Moest het even kwijt....
Groetjes,
Nicole
woensdag 26 september 2007 om 15:12
Ik denk dat je ook best tegen je ex kunt vertellen dat je van mening bent dat hij niet optimaal voor de kinderen zal zorgen. Dat zal je toch ook aan de Raad zeggen, wanneer het je gevraagd wordt?
Goed van je dat je hem hebt gezegd dat hij deze dingen zelf maar aan moet jagen. Da's maar al te makkelijk als jij het zou doen: hij zou alles voor elkaar krijgen zonder er ook maar een cent verantwoordelijkheid voor te nemen.
Goed van je dat je hem hebt gezegd dat hij deze dingen zelf maar aan moet jagen. Da's maar al te makkelijk als jij het zou doen: hij zou alles voor elkaar krijgen zonder er ook maar een cent verantwoordelijkheid voor te nemen.
woensdag 26 september 2007 om 18:45
Mamzelle, zo denk ik er ook over, maar hij houdt er een andere 'waarheid' op na dan ik... Hij geeft mij de schuld ervan dat hij de kinderen niet mag zien, terwijl hij zelf niet mee wilde werken aan onderzoek door de Raad, en daardoor zijn recht op omgang verspeelde (en dat wist hij!).
Vanmiddag heb ik contact gehad met BJZ: zij willen evt. kijken of mijn dochter bij papa kan gaan wonen, of anders voor een 'time out'; dit wordt wel eerst onderzocht, dus van vader wordt weer medewerking verzocht; ik ben benieuwd wat hij hiermee doet.
Voor zoonlief zal een plaats gezocht worden door BJZ; zou haast achter gezet worden. Ik hoop (gezien de berichten en ervaringen....) dat het geen loze woorden zijn, maar dat er echt werk van gemaakt wordt.
Voor beide kinderen zal evt. bekeken worden of het een optie is om bij vader te gaan wonen, maar dan zal er eerst terdege onderzocht gaan worden of dat goed is voor de kinderen en of papa inderdaad bereid is te investeren.... Terwijl diezelfde papa tegen mij zegt, dat hij niets met de instanties te maken wil hebben. BJZ zei, dat ik sterk sta, omdat ik meewerk, en ik goed voor de kinderen wil zorgen. Mij gaat het echter niet om winnen of verliezen....ik wil gewoon, dat er uiteindelijk rust in huis komt....of dit nu met of zonder kinderen is. Als zoonlief goed terechtkomt (hetzij thuis, of in een instelling, begeleid wonen of wat dan ook...), en dochter zal ofwel bij vader of bij mij wonen, en er is rust....dan is het goed, maar niet of papa wint of ik....dat is niet belangrijk. Echter: zal nog een hele tijd over heen gaan....pfffffffffff........
Liefs,
Nicole
Vanmiddag heb ik contact gehad met BJZ: zij willen evt. kijken of mijn dochter bij papa kan gaan wonen, of anders voor een 'time out'; dit wordt wel eerst onderzocht, dus van vader wordt weer medewerking verzocht; ik ben benieuwd wat hij hiermee doet.
Voor zoonlief zal een plaats gezocht worden door BJZ; zou haast achter gezet worden. Ik hoop (gezien de berichten en ervaringen....) dat het geen loze woorden zijn, maar dat er echt werk van gemaakt wordt.
Voor beide kinderen zal evt. bekeken worden of het een optie is om bij vader te gaan wonen, maar dan zal er eerst terdege onderzocht gaan worden of dat goed is voor de kinderen en of papa inderdaad bereid is te investeren.... Terwijl diezelfde papa tegen mij zegt, dat hij niets met de instanties te maken wil hebben. BJZ zei, dat ik sterk sta, omdat ik meewerk, en ik goed voor de kinderen wil zorgen. Mij gaat het echter niet om winnen of verliezen....ik wil gewoon, dat er uiteindelijk rust in huis komt....of dit nu met of zonder kinderen is. Als zoonlief goed terechtkomt (hetzij thuis, of in een instelling, begeleid wonen of wat dan ook...), en dochter zal ofwel bij vader of bij mij wonen, en er is rust....dan is het goed, maar niet of papa wint of ik....dat is niet belangrijk. Echter: zal nog een hele tijd over heen gaan....pfffffffffff........
Liefs,
Nicole
woensdag 26 september 2007 om 21:32
Nicole *hug*. Doet me denken aan het verhaal van koning Salomon met de 2 moeders die allebei claimen dat het kind van hen is. Ken je die?
Ik vind het geweldig van je dat je zo aan de kant van je kinderen kunt gaan staan. Hou je iets van een dagboekje bij? Ik kan me voorstellen dat het goed is om dit over een aantal jaren terug te lezen. Voor jou, maar ook voor je kinderen.
Ik vind het geweldig van je dat je zo aan de kant van je kinderen kunt gaan staan. Hou je iets van een dagboekje bij? Ik kan me voorstellen dat het goed is om dit over een aantal jaren terug te lezen. Voor jou, maar ook voor je kinderen.
woensdag 26 september 2007 om 22:26
quote:Annemoon schreef op 26 september 2007 @ 10:34:
fourseasons, welkom. Veel zwaarder, erger, dat zijn termen die we niet kennen hier. We vinden allemaal steeds van de ander dat die het zwaarder, erger had. Het gaat om de impact die het op je huidige leven heeft. Mij lijkt het erg zwaar om zoveel autisme in je direct omgeving mee te maken. En juist omdat het beestje dan een naam heeft mag je zeker niet boos zijn als ze in een waas jou helemaal onderschoffelen (letterlijk of figuurlijk)? Dat lijkt me een enorm lastige situatie!
Dat is inderdaad zo. Op officiele forums over autisme-gerelateerde stoornissen is het ook een groot taboe om over te praten, want die man kan er niks aan doen.
Pas nu, enkele jaren na mijn scheiding, komt bij mij de klap. Zeker nu er een enorme escalatie is geweest met jongste (9), inclusief klappen.
Ik ben er klaar mee, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben niet meer de redelijke ex, ik ga zoveel mogelijk contact beperken.
fourseasons, welkom. Veel zwaarder, erger, dat zijn termen die we niet kennen hier. We vinden allemaal steeds van de ander dat die het zwaarder, erger had. Het gaat om de impact die het op je huidige leven heeft. Mij lijkt het erg zwaar om zoveel autisme in je direct omgeving mee te maken. En juist omdat het beestje dan een naam heeft mag je zeker niet boos zijn als ze in een waas jou helemaal onderschoffelen (letterlijk of figuurlijk)? Dat lijkt me een enorm lastige situatie!
Dat is inderdaad zo. Op officiele forums over autisme-gerelateerde stoornissen is het ook een groot taboe om over te praten, want die man kan er niks aan doen.
Pas nu, enkele jaren na mijn scheiding, komt bij mij de klap. Zeker nu er een enorme escalatie is geweest met jongste (9), inclusief klappen.
Ik ben er klaar mee, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben niet meer de redelijke ex, ik ga zoveel mogelijk contact beperken.
woensdag 26 september 2007 om 22:29
quote:Nicole_1964 schreef op 26 september 2007 @ 14:28:
Superstar, ook van mij uit...beter laat dan nooit hoop ik! alsnog van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon. Het blijft inderdaad bijzonder; hoop dat je een leuke dag hebt gehad.
En fourseasons, Annemoon heeft gelijk. Is het niet zo, dat ook al lijkt het dat een ander veel ergere dingen heeft meegemaakt, je eigen leed toch het zwaarste voelt. Dat gaat je tenslotte zelf aan.
Zelf heb ik trouwens ook een zoon met autisme, hij is intussen bijna 15 jaar en heb hier het nodige mee te stellen. Hoe oud zijn jouw kids?
Groetjes,
Nicole
Ik denk dat je gelijk hebt, maar dan krijg je weer een soort tegen elkaar opwegen wie het het zwaarst heeft. Vind ik ook weer eng
Mijn kinderen zijn 9 en 12. Herken jij trekjes van je zoon terug in zijn vader?
Ik wel, bij mijn oudste. En ik vind dat heel, heel eng. Maar dit kind gaat wel begeleiding krijgen, wie weet is de schade te beperken.
Superstar, ook van mij uit...beter laat dan nooit hoop ik! alsnog van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon. Het blijft inderdaad bijzonder; hoop dat je een leuke dag hebt gehad.
En fourseasons, Annemoon heeft gelijk. Is het niet zo, dat ook al lijkt het dat een ander veel ergere dingen heeft meegemaakt, je eigen leed toch het zwaarste voelt. Dat gaat je tenslotte zelf aan.
Zelf heb ik trouwens ook een zoon met autisme, hij is intussen bijna 15 jaar en heb hier het nodige mee te stellen. Hoe oud zijn jouw kids?
Groetjes,
Nicole
Ik denk dat je gelijk hebt, maar dan krijg je weer een soort tegen elkaar opwegen wie het het zwaarst heeft. Vind ik ook weer eng
Mijn kinderen zijn 9 en 12. Herken jij trekjes van je zoon terug in zijn vader?
Ik wel, bij mijn oudste. En ik vind dat heel, heel eng. Maar dit kind gaat wel begeleiding krijgen, wie weet is de schade te beperken.
woensdag 26 september 2007 om 22:32
quote:Nicole_1964 schreef op 26 september 2007 @ 18:45:
Mamzelle, zo denk ik er ook over, maar hij houdt er een andere 'waarheid' op na dan ik... Hij geeft mij de schuld ervan dat hij de kinderen niet mag zien, terwijl hij zelf niet mee wilde werken aan onderzoek door de Raad, en daardoor zijn recht op omgang verspeelde (en dat wist hij!).
Oh die eigen waarheden waarmee we om de oren worden geslagen... Ik heb jarenlang zo machteloos gestaan, hij wist het zo mooi te onderbouwen...
quote:Vanmiddag heb ik contact gehad met BJZ: zij willen evt. kijken of mijn dochter bij papa kan gaan wonen, of anders voor een 'time out'; dit wordt wel eerst onderzocht, dus van vader wordt weer medewerking verzocht; ik ben benieuwd wat hij hiermee doet.
Voor zoonlief zal een plaats gezocht worden door BJZ; zou haast achter gezet worden. Ik hoop (gezien de berichten en ervaringen....) dat het geen loze woorden zijn, maar dat er echt werk van gemaakt wordt.
Voor beide kinderen zal evt. bekeken worden of het een optie is om bij vader te gaan wonen, maar dan zal er eerst terdege onderzocht gaan worden of dat goed is voor de kinderen en of papa inderdaad bereid is te investeren.... Terwijl diezelfde papa tegen mij zegt, dat hij niets met de instanties te maken wil hebben. BJZ zei, dat ik sterk sta, omdat ik meewerk, en ik goed voor de kinderen wil zorgen. Mij gaat het echter niet om winnen of verliezen....ik wil gewoon, dat er uiteindelijk rust in huis komt....of dit nu met of zonder kinderen is. Als zoonlief goed terechtkomt (hetzij thuis, of in een instelling, begeleid wonen of wat dan ook...), en dochter zal ofwel bij vader of bij mij wonen, en er is rust....dan is het goed, maar niet of papa wint of ik....dat is niet belangrijk. Echter: zal nog een hele tijd over heen gaan....pfffffffffff........
Liefs,
Nicole
Sterkte, Nicole!
Misschien staat mij dit ook te wachten.
Ook al sta je sterk en staan er mensen achter je, het is zo akelig en energieslurpend... Eigenlijk is dit ook een vorm van mishandeling, denk ik.
Mamzelle, zo denk ik er ook over, maar hij houdt er een andere 'waarheid' op na dan ik... Hij geeft mij de schuld ervan dat hij de kinderen niet mag zien, terwijl hij zelf niet mee wilde werken aan onderzoek door de Raad, en daardoor zijn recht op omgang verspeelde (en dat wist hij!).
Oh die eigen waarheden waarmee we om de oren worden geslagen... Ik heb jarenlang zo machteloos gestaan, hij wist het zo mooi te onderbouwen...
quote:Vanmiddag heb ik contact gehad met BJZ: zij willen evt. kijken of mijn dochter bij papa kan gaan wonen, of anders voor een 'time out'; dit wordt wel eerst onderzocht, dus van vader wordt weer medewerking verzocht; ik ben benieuwd wat hij hiermee doet.
Voor zoonlief zal een plaats gezocht worden door BJZ; zou haast achter gezet worden. Ik hoop (gezien de berichten en ervaringen....) dat het geen loze woorden zijn, maar dat er echt werk van gemaakt wordt.
Voor beide kinderen zal evt. bekeken worden of het een optie is om bij vader te gaan wonen, maar dan zal er eerst terdege onderzocht gaan worden of dat goed is voor de kinderen en of papa inderdaad bereid is te investeren.... Terwijl diezelfde papa tegen mij zegt, dat hij niets met de instanties te maken wil hebben. BJZ zei, dat ik sterk sta, omdat ik meewerk, en ik goed voor de kinderen wil zorgen. Mij gaat het echter niet om winnen of verliezen....ik wil gewoon, dat er uiteindelijk rust in huis komt....of dit nu met of zonder kinderen is. Als zoonlief goed terechtkomt (hetzij thuis, of in een instelling, begeleid wonen of wat dan ook...), en dochter zal ofwel bij vader of bij mij wonen, en er is rust....dan is het goed, maar niet of papa wint of ik....dat is niet belangrijk. Echter: zal nog een hele tijd over heen gaan....pfffffffffff........
Liefs,
Nicole
Sterkte, Nicole!
Misschien staat mij dit ook te wachten.
Ook al sta je sterk en staan er mensen achter je, het is zo akelig en energieslurpend... Eigenlijk is dit ook een vorm van mishandeling, denk ik.
woensdag 26 september 2007 om 23:22
Fourseasons, het is inderdaad energieslurpend....ik ben intussen al jaren helemaal op, waardoor ik de regels in huis niet kan handhaven. Ook het zoeken en vragen naar de juiste hulp...het vreet!
En dan het gevecht tegen vader, die het allemaal niet ziet: hij heeft geen problemen met de kinderen, dus zal het wel aan mij liggen, en niet aan de kinderen..
Als ik jouw verhaal zo lees, het is nog maar weinig, maar het klinkt wel heel ernstig...wens ik jou ook veel sterkte....weet even niet wat ik nog meer kan zeggen....
Liefs,
Nicole
En dan het gevecht tegen vader, die het allemaal niet ziet: hij heeft geen problemen met de kinderen, dus zal het wel aan mij liggen, en niet aan de kinderen..
Als ik jouw verhaal zo lees, het is nog maar weinig, maar het klinkt wel heel ernstig...wens ik jou ook veel sterkte....weet even niet wat ik nog meer kan zeggen....
Liefs,
Nicole
woensdag 26 september 2007 om 23:26
quote:Annemoon schreef op 26 september 2007 @ 21:32:
Nicole *hug*. Doet me denken aan het verhaal van koning Salomon met de 2 moeders die allebei claimen dat het kind van hen is. Ken je die?
Ik vind het geweldig van je dat je zo aan de kant van je kinderen kunt gaan staan. Hou je iets van een dagboekje bij? Ik kan me voorstellen dat het goed is om dit over een aantal jaren terug te lezen. Voor jou, maar ook voor je kinderen.
Dankjewel Annemoon. Ik wil inderdaad het beste voor de kinderen, maar het is soms moeilijk. Als ze bij vader gaan wonen, zal ik me toch schuldig voelen, alsof ik gefaald heb... En ja, ik hou wel een dagboek bij, op de pc. Ook omdat ik er nog andere dingen inzet, niet alleen over de kinderen. Beveiligd met wachtwoord... toch denk ik de laatste tijd wel steeds vaker: ooit moeten mijn kinderen de mogelijkheid hebben dit te lezen....weet nog niet hoe ik dat ga oplossen. Voor nu is het puur van mij.
Zonlicht, jij ook bedankt, ben heel blij met de steun van hier.
Intussen heb ik een afspraak gemaakt bij een psycholoog, hoop daar wat sterker van te worden. De peut die ik nu heb...het schiet niet echt op!
Nicole *hug*. Doet me denken aan het verhaal van koning Salomon met de 2 moeders die allebei claimen dat het kind van hen is. Ken je die?
Ik vind het geweldig van je dat je zo aan de kant van je kinderen kunt gaan staan. Hou je iets van een dagboekje bij? Ik kan me voorstellen dat het goed is om dit over een aantal jaren terug te lezen. Voor jou, maar ook voor je kinderen.
Dankjewel Annemoon. Ik wil inderdaad het beste voor de kinderen, maar het is soms moeilijk. Als ze bij vader gaan wonen, zal ik me toch schuldig voelen, alsof ik gefaald heb... En ja, ik hou wel een dagboek bij, op de pc. Ook omdat ik er nog andere dingen inzet, niet alleen over de kinderen. Beveiligd met wachtwoord... toch denk ik de laatste tijd wel steeds vaker: ooit moeten mijn kinderen de mogelijkheid hebben dit te lezen....weet nog niet hoe ik dat ga oplossen. Voor nu is het puur van mij.
Zonlicht, jij ook bedankt, ben heel blij met de steun van hier.
Intussen heb ik een afspraak gemaakt bij een psycholoog, hoop daar wat sterker van te worden. De peut die ik nu heb...het schiet niet echt op!
woensdag 26 september 2007 om 23:36
quote:Nicole_1964 schreef op 26 september 2007 @ 23:22:
Fourseasons, het is inderdaad energieslurpend....ik ben intussen al jaren helemaal op, waardoor ik de regels in huis niet kan handhaven. Ook het zoeken en vragen naar de juiste hulp...het vreet!
En dan het gevecht tegen vader, die het allemaal niet ziet: hij heeft geen problemen met de kinderen, dus zal het wel aan mij liggen, en niet aan de kinderen..
Als ik jouw verhaal zo lees, het is nog maar weinig, maar het klinkt wel heel ernstig...wens ik jou ook veel sterkte....weet even niet wat ik nog meer kan zeggen....
Liefs,
Nicole
Je hoeft niks te zeggen, we hebben veel gemeen, geloof ik. Jij bent nog steeds samen met de vader, of begrijp ik dat verkeerd?
Na de scheiding heb ik maar opnieuw weer het hele onderzoek-circuit opgestart. Tijdens mijn huwelijk heeft hij het hele probleem dusdanig verdraaid, dat men naar mij wees. Ik ben niet goed gezond, ik trok het niet, dus ik moest maar hulp zoeken (wat voor hulp? dat wist niemand).
Kostbare jaren zijn daardoor verloren gegaan.
Maar de behandelaars proberen hem er nog wel bij te betrekken. Hij negeert de afspraken die worden gemaakt om met hem te praten. Zegt erg veel over hem, denk ik...
Fourseasons, het is inderdaad energieslurpend....ik ben intussen al jaren helemaal op, waardoor ik de regels in huis niet kan handhaven. Ook het zoeken en vragen naar de juiste hulp...het vreet!
En dan het gevecht tegen vader, die het allemaal niet ziet: hij heeft geen problemen met de kinderen, dus zal het wel aan mij liggen, en niet aan de kinderen..
Als ik jouw verhaal zo lees, het is nog maar weinig, maar het klinkt wel heel ernstig...wens ik jou ook veel sterkte....weet even niet wat ik nog meer kan zeggen....
Liefs,
Nicole
Je hoeft niks te zeggen, we hebben veel gemeen, geloof ik. Jij bent nog steeds samen met de vader, of begrijp ik dat verkeerd?
Na de scheiding heb ik maar opnieuw weer het hele onderzoek-circuit opgestart. Tijdens mijn huwelijk heeft hij het hele probleem dusdanig verdraaid, dat men naar mij wees. Ik ben niet goed gezond, ik trok het niet, dus ik moest maar hulp zoeken (wat voor hulp? dat wist niemand).
Kostbare jaren zijn daardoor verloren gegaan.
Maar de behandelaars proberen hem er nog wel bij te betrekken. Hij negeert de afspraken die worden gemaakt om met hem te praten. Zegt erg veel over hem, denk ik...
woensdag 26 september 2007 om 23:47
Fourseasons, nee, ik ben al bijna 8 jaar gescheiden. De problemen rondom mijn (sorry, onze...) zoon, hadden ermee te maken. Hij heeft nooit de problemen willen zien, en liet alles aan mij over.
Wat betreft het autisme: jij zegt, dat je ex ook autisme had. Zelf bij ons, ik weet het niet. Echter, een hulpverlener zei, dat het een combinatie van vader en moeder kon zijn, waardoor zoonlief autisme heeft...
Ik denk inderdaad dat we veel gemeen hebben, klinkt tenminste allemaal wel erg herkenbaar....
Voor nu: ik ga slapen, moet morgenvroeg weer werken...
Welterusten allemaal.
Iseo, ik las, dat jij nogal druk was met je studie; vind je het wel leuk? Hoop dat het je niet te veel is, maar dat je ook nog tijd over gaat houden voor andere dingen!
Verder zag ik nogal humoristische reacties een aantal pagina's geleden. Doet me goed.
Dubio, jij was goed bezig, ga ervan uit dat je je goed voelt???
Welterusten allemaal, groetjes,
Nicole
Wat betreft het autisme: jij zegt, dat je ex ook autisme had. Zelf bij ons, ik weet het niet. Echter, een hulpverlener zei, dat het een combinatie van vader en moeder kon zijn, waardoor zoonlief autisme heeft...
Ik denk inderdaad dat we veel gemeen hebben, klinkt tenminste allemaal wel erg herkenbaar....
Voor nu: ik ga slapen, moet morgenvroeg weer werken...
Welterusten allemaal.
Iseo, ik las, dat jij nogal druk was met je studie; vind je het wel leuk? Hoop dat het je niet te veel is, maar dat je ook nog tijd over gaat houden voor andere dingen!
Verder zag ik nogal humoristische reacties een aantal pagina's geleden. Doet me goed.
Dubio, jij was goed bezig, ga ervan uit dat je je goed voelt???
Welterusten allemaal, groetjes,
Nicole
donderdag 27 september 2007 om 02:22
Hallo allemaal,
ik kom even een brengen voor iedereen.
Fourseasons en Nicole, wat moeilijk allemaal waar jullie mee te maken hebben. Ik kan er niet echt zinvol op reageren, want mijn eigen situatie is behoorlijk anders. Fijn dat jullie herkenning vinden bij elkaar, veel sterkte voor jullie allebei!
Ik heb zelf morgen een moeizame dag voor de boeg, ik kan er helaas niet zoveel over schrijven hier... Soms heb je van die dagen die maar zo snel mogelijk voorbij moeten zijn (ben al een eindje op weg zie ik wel op de klok...).
Dubio en Iseo:
Liefs!
ik kom even een brengen voor iedereen.
Fourseasons en Nicole, wat moeilijk allemaal waar jullie mee te maken hebben. Ik kan er niet echt zinvol op reageren, want mijn eigen situatie is behoorlijk anders. Fijn dat jullie herkenning vinden bij elkaar, veel sterkte voor jullie allebei!
Ik heb zelf morgen een moeizame dag voor de boeg, ik kan er helaas niet zoveel over schrijven hier... Soms heb je van die dagen die maar zo snel mogelijk voorbij moeten zijn (ben al een eindje op weg zie ik wel op de klok...).
Dubio en Iseo:
Liefs!
donderdag 27 september 2007 om 09:26
En Lemmy, het is alwéér een halfuur verder Kom je hier straks nog even een bak koffie halen?
Fourseasons, het klinkt erg heftig wat je vertelt. Kun je uitleggen wat je aantrok tot dit topic, wat je herkende? Hoeft niet als je niet wilt hoor
Nicole, jij blijft ook maar strijd leveren. Ik word gewoon boos als ik het lees. Ik vind het ook herkenbaar, niet de situatie zelf maar het weigeren verantwoordelijkheid te nemen en alle schuld voor de situatie bij jou neerleggen. Ik heb inmiddels geleerd er goed mee om te gaan. Die boodschap komt bij ex nog steeds niet over, die blijft doorgaan met zijn controlespelletjes en heeft blijkbaar nog niet door dat ze geen effect hebben Maar dat maakt niet uit, het raakt mij steeds minder en mijn zelfbeschermende reactie wordt steeds vanzelfsprekender voor mij. Het is echt iets wat je moet leren, iets waar je jezelf in moet trainen. Maar na een tijdje, als je onderliggende overtuigingen ook echt stroken met je handelingen en reacties, dan wordt het een automatisme.
Iseo, hoe is het met jou vandaag? Heb je mijn sms'je nog ontvangen gisteravond?
Annemoon, hoe gaat het met je?
Zon, voor jou ook een Hoe is de situatie bij jou nu?
Mamz, doen we een keer een echt bakkie?! Yeah!
liefs,
dubio
Fourseasons, het klinkt erg heftig wat je vertelt. Kun je uitleggen wat je aantrok tot dit topic, wat je herkende? Hoeft niet als je niet wilt hoor
Nicole, jij blijft ook maar strijd leveren. Ik word gewoon boos als ik het lees. Ik vind het ook herkenbaar, niet de situatie zelf maar het weigeren verantwoordelijkheid te nemen en alle schuld voor de situatie bij jou neerleggen. Ik heb inmiddels geleerd er goed mee om te gaan. Die boodschap komt bij ex nog steeds niet over, die blijft doorgaan met zijn controlespelletjes en heeft blijkbaar nog niet door dat ze geen effect hebben Maar dat maakt niet uit, het raakt mij steeds minder en mijn zelfbeschermende reactie wordt steeds vanzelfsprekender voor mij. Het is echt iets wat je moet leren, iets waar je jezelf in moet trainen. Maar na een tijdje, als je onderliggende overtuigingen ook echt stroken met je handelingen en reacties, dan wordt het een automatisme.
Iseo, hoe is het met jou vandaag? Heb je mijn sms'je nog ontvangen gisteravond?
Annemoon, hoe gaat het met je?
Zon, voor jou ook een Hoe is de situatie bij jou nu?
Mamz, doen we een keer een echt bakkie?! Yeah!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
