Werk & Studie
alle pijlers
What's blocking me?
woensdag 17 maart 2010 om 14:26
Dag allemaal,
Sindskort zit ik met het volgende dilemma. Ik wil graag Personal Assistant wil worden bij een leuk internationaal bedrijf, waarbij ik tevens mijn assistentie kan verlenen tijdens klantenbezoeken in binnen- en buitenland. Ik verricht al 12 jaar secretaressewerk op kantoren, maar heb behoefte heb aan een meer "avontuurlijke" en uitdagende baan.
Nu woon ik in het noorden van het land en hier zijn geen vacatures voor een dergelijke functie. Op internet zie ik met regelmaat super leuke PA vacatures......en die zijn dan in het westen of zelfs in Belgie. Ergens krijg ik wel positieve kriebels van de gedachte om in mijn eentje totaal een nieuwe uitdaging aan te gaan. Aan de andere kant blokkeer ik mijzelf door aan mijn zekerheden en het leventje hier te blijven hangen.
Heeft iemand hier ervaring mee of hier een idee over zodat ik een concreet besluit kan nemen.
Dank jullie wel!
Sindskort zit ik met het volgende dilemma. Ik wil graag Personal Assistant wil worden bij een leuk internationaal bedrijf, waarbij ik tevens mijn assistentie kan verlenen tijdens klantenbezoeken in binnen- en buitenland. Ik verricht al 12 jaar secretaressewerk op kantoren, maar heb behoefte heb aan een meer "avontuurlijke" en uitdagende baan.
Nu woon ik in het noorden van het land en hier zijn geen vacatures voor een dergelijke functie. Op internet zie ik met regelmaat super leuke PA vacatures......en die zijn dan in het westen of zelfs in Belgie. Ergens krijg ik wel positieve kriebels van de gedachte om in mijn eentje totaal een nieuwe uitdaging aan te gaan. Aan de andere kant blokkeer ik mijzelf door aan mijn zekerheden en het leventje hier te blijven hangen.
Heeft iemand hier ervaring mee of hier een idee over zodat ik een concreet besluit kan nemen.
Dank jullie wel!
woensdag 17 maart 2010 om 14:48
Soms moet je gewoon gaan! Ja kan altijd nog terug verhuizen als het toch niet gaat worden wat je ervan verwacht en je kan nooit zeggen dat je het niet geprobeerd hebt.
(Ik zit hier nu zelf in een half leeg appartement om overmorgen naar de andere kant van het land te verhuizen... Ik heb zo'n zin in die nieuwe uitdaging die ineens op mijn pad kwam!!)
(Ik zit hier nu zelf in een half leeg appartement om overmorgen naar de andere kant van het land te verhuizen... Ik heb zo'n zin in die nieuwe uitdaging die ineens op mijn pad kwam!!)
woensdag 17 maart 2010 om 14:54
quote:elninjoo schreef op 17 maart 2010 @ 14:46:
Even op de koffie is er niet meer bij als je er 3 uur heen en 3 uur terug voor moet rijden. Het worden dan echt geplande bezoekjes van 1 volle dag (of 2) in de weekenden.
Klopt! En even op de koffie of een potje suiker lenen doe je dan bij andere mensen, je maakt heus wel nieuwe contacten als je verhuist, en je leert heus wel weer een nieuwe groenteboer, kapper, koffieleutvriendin en bejaarde buurvrouw die op je kat wil passen. Ik woon trouwens zelf zo'n kleine 3000 km verderop en spreek mijn ouders wel zo'n 3 keer per week, en ook met vriendinnen en andere familieleden houd ik contact, met sommigen zelfs dagelijks!
Ik zou er gewoon voor gaan TO! Als het niets blijkt kan je idd. altijd terugverhuizen. Je werk is belangrijk omdat je er heel veel tijd doorbrengt per dag / week. Daarnaast merk ik zelf dat de rest van mijn leven ook leuker wordt als mijn werk een leuke uitdaging is waar ik energie van krijg.
Even op de koffie is er niet meer bij als je er 3 uur heen en 3 uur terug voor moet rijden. Het worden dan echt geplande bezoekjes van 1 volle dag (of 2) in de weekenden.
Klopt! En even op de koffie of een potje suiker lenen doe je dan bij andere mensen, je maakt heus wel nieuwe contacten als je verhuist, en je leert heus wel weer een nieuwe groenteboer, kapper, koffieleutvriendin en bejaarde buurvrouw die op je kat wil passen. Ik woon trouwens zelf zo'n kleine 3000 km verderop en spreek mijn ouders wel zo'n 3 keer per week, en ook met vriendinnen en andere familieleden houd ik contact, met sommigen zelfs dagelijks!
Ik zou er gewoon voor gaan TO! Als het niets blijkt kan je idd. altijd terugverhuizen. Je werk is belangrijk omdat je er heel veel tijd doorbrengt per dag / week. Daarnaast merk ik zelf dat de rest van mijn leven ook leuker wordt als mijn werk een leuke uitdaging is waar ik energie van krijg.
woensdag 17 maart 2010 om 14:56
quote:Margaretha2 schreef op 17 maart 2010 @ 14:54:
[...]
Klopt! En even op de koffie of een potje suiker lenen doe je dan bij andere mensen, je maakt heus wel nieuwe contacten als je verhuist, en je leert heus wel weer een nieuwe groenteboer, kapper, koffieleutvriendin en bejaarde buurvrouw die op je kat wil passen. Ik woon trouwens zelf zo'n kleine 3000 km verderop en spreek mijn ouders wel zo'n 3 keer per week, en ook met vriendinnen en andere familieleden houd ik contact, met sommigen zelfs dagelijks!
Ik zou er gewoon voor gaan TO! Als het niets blijkt kan je idd. altijd terugverhuizen. Je werk is belangrijk omdat je er heel veel tijd doorbrengt per dag / week. Daarnaast merk ik zelf dat de rest van mijn leven ook leuker wordt als mijn werk een leuke uitdaging is waar ik energie van krijg.Ja, dit bedoelde ik dus.
[...]
Klopt! En even op de koffie of een potje suiker lenen doe je dan bij andere mensen, je maakt heus wel nieuwe contacten als je verhuist, en je leert heus wel weer een nieuwe groenteboer, kapper, koffieleutvriendin en bejaarde buurvrouw die op je kat wil passen. Ik woon trouwens zelf zo'n kleine 3000 km verderop en spreek mijn ouders wel zo'n 3 keer per week, en ook met vriendinnen en andere familieleden houd ik contact, met sommigen zelfs dagelijks!
Ik zou er gewoon voor gaan TO! Als het niets blijkt kan je idd. altijd terugverhuizen. Je werk is belangrijk omdat je er heel veel tijd doorbrengt per dag / week. Daarnaast merk ik zelf dat de rest van mijn leven ook leuker wordt als mijn werk een leuke uitdaging is waar ik energie van krijg.Ja, dit bedoelde ik dus.
woensdag 17 maart 2010 om 15:32
Ik denk dat je het beter kunt proberen (solliciteren, aangenomen worden, verhuizen) dan als spijtoptant achter te blijven. Terug kan (bijna) altijd nog. Ik ben ook van het noorden verhuisd naar Amsterdam, en dat bevalt prima. Niet altijd geweldig-joehoe-het is hier veel beter-prima, maar wel gewoon heel goed, en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Het is zo fijn om jezelf uit te dagen!
woensdag 17 maart 2010 om 15:32
Heejhallo, maar het gaat toch niet om de plek als wel om de baan? Als ik mijn droombaan zou kunnen krijgen in Amsterdam zou ik per direct daar in de buurt gaan wonen (tenzij ik dus iemand was die niet verder dan 5 km. van zijn geboorteplek wil gaan wonen, dan weet je al dat dat je niet gelukkig zal maken). Als ik mijn droombaan zou kunnen krijgen in Toronto zou ik ook daarheen gaan trouwens. Als het niet bevalt kan je altijd terug, het is niet dat je je schepen achter je verbrandt ofzo.
Relaties met de mensen die nu in je leven zijn zullen wel veranderen, maar dat doen ze zo vaak toch? Toen ik ging studeren, toen ik op kamers ging, toen ik een serieuze verkering kreeg, toen ik 'echt volwassen werd'... allemaal momenten waarop mijn relaties zijn veranderd. Die ander kan ook weer dingen hebben waardoor onze relatie kan veranderen, mijn ouders kunnen met pensioen gaan, veel gaan reizen, een huisje kopen in Zuid Frankrijk en pensionado worden, mijn vriendinnen kunnen kinderen krijgen of juist weer single worden, enzovoort enzovoort enzovoort.
Sommige van mijn vriendinnen van vroeger zeiden dat ik gek was dat ik ging verhuizen want "wil je dan niet bij je vriendinnen zijn"? Ik ben toch verhuisd, niemand is me ooit op komen zoeken. Ik dank God op mijn blote knietjes dat ik niet zo stom ben geweest om voor dat zootje lowlifes vast te blijven zitten in een baan die me niet trekt en een leven dat ik saai vind.
(even behoorlijk gechargeerd hoor, ik ben zeker niet al mijn vriendinnen kwijtgeraakt ofzo)
Ik wil maar zeggen, de keus van anderen af laten hangen is ook stom vind ik, want voor die anderen ben jij niet het middelpunt van hun leven.
(ik ben trouwens wel lang van stof vandaag)
Relaties met de mensen die nu in je leven zijn zullen wel veranderen, maar dat doen ze zo vaak toch? Toen ik ging studeren, toen ik op kamers ging, toen ik een serieuze verkering kreeg, toen ik 'echt volwassen werd'... allemaal momenten waarop mijn relaties zijn veranderd. Die ander kan ook weer dingen hebben waardoor onze relatie kan veranderen, mijn ouders kunnen met pensioen gaan, veel gaan reizen, een huisje kopen in Zuid Frankrijk en pensionado worden, mijn vriendinnen kunnen kinderen krijgen of juist weer single worden, enzovoort enzovoort enzovoort.
Sommige van mijn vriendinnen van vroeger zeiden dat ik gek was dat ik ging verhuizen want "wil je dan niet bij je vriendinnen zijn"? Ik ben toch verhuisd, niemand is me ooit op komen zoeken. Ik dank God op mijn blote knietjes dat ik niet zo stom ben geweest om voor dat zootje lowlifes vast te blijven zitten in een baan die me niet trekt en een leven dat ik saai vind.
(even behoorlijk gechargeerd hoor, ik ben zeker niet al mijn vriendinnen kwijtgeraakt ofzo)
Ik wil maar zeggen, de keus van anderen af laten hangen is ook stom vind ik, want voor die anderen ben jij niet het middelpunt van hun leven.
(ik ben trouwens wel lang van stof vandaag)
woensdag 17 maart 2010 om 15:38
Naaaaah, wat goed zeg...jullie reacties!
Bij elke reactie kijk voel ik even wat het met mij doet. De reactie van Aisha24 moet ik erg om lachen.....het relativeert zo fijn "ze gaat toch niet naar Afrika"
En ook de reactie van Turquoise en Margaretha2 geven mij een wat andere kijk, in die zin dat ik inderdaad altijd weer terug kan.
Wat ik hier achterlaat is lieve familie en vrienden, een fijn huis in het centrum, een aantal leuke nevenactiviteiten, een saaie baan :)en geen zicht op een nieuwe superleuke baan hier, omdat de vacatures hier vrij doorsnee functies zijn.
Aangezien ik nog vele werkjaren te gaan heb, wil ik graag ook een baan naar mn hart . Waar ik mezelf volledig in kwijt kan en veel energie van krijg. Dat is tot nu toe nog niet het geval geweest.
Ergens anders naar toe verhuizen is voor mij niet vanwege vluchtgedrag, maar meer vanuit de gedachte dat het ook weleens heel goed voor mijn ontwikkeling zou kunnen zijn. Je MOET dan zelf iets nieuws opbouwen. Best eng, doodeng zelfs, maar geeft mij ook veel kracht en zelfvertrouwen denk ik.
Hoe zien jullie dit?
Bij elke reactie kijk voel ik even wat het met mij doet. De reactie van Aisha24 moet ik erg om lachen.....het relativeert zo fijn "ze gaat toch niet naar Afrika"
En ook de reactie van Turquoise en Margaretha2 geven mij een wat andere kijk, in die zin dat ik inderdaad altijd weer terug kan.
Wat ik hier achterlaat is lieve familie en vrienden, een fijn huis in het centrum, een aantal leuke nevenactiviteiten, een saaie baan :)en geen zicht op een nieuwe superleuke baan hier, omdat de vacatures hier vrij doorsnee functies zijn.
Aangezien ik nog vele werkjaren te gaan heb, wil ik graag ook een baan naar mn hart . Waar ik mezelf volledig in kwijt kan en veel energie van krijg. Dat is tot nu toe nog niet het geval geweest.
Ergens anders naar toe verhuizen is voor mij niet vanwege vluchtgedrag, maar meer vanuit de gedachte dat het ook weleens heel goed voor mijn ontwikkeling zou kunnen zijn. Je MOET dan zelf iets nieuws opbouwen. Best eng, doodeng zelfs, maar geeft mij ook veel kracht en zelfvertrouwen denk ik.
Hoe zien jullie dit?
woensdag 17 maart 2010 om 15:42
woensdag 17 maart 2010 om 16:04
Toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt schrok ik ook wel even hoor. Zo van, joehoe weet je eigenlijk wel wat je gaat doen? Maar mijn besluit stond al vast, dus ik ga er gewoon voor. En dan merk je pas wat voor energie je er van krijgt. Alleen al van de voorbereidingen dan, de rest kan ik nog niet over mee praten.
En het zal vast niet allemaal makkelijk zijn, daar ben ik van overtuigd, maar ik denk dat je er hoe dan ook sterker van zal worden.
En het zal vast niet allemaal makkelijk zijn, daar ben ik van overtuigd, maar ik denk dat je er hoe dan ook sterker van zal worden.
woensdag 17 maart 2010 om 18:00
woensdag 17 maart 2010 om 18:05
woensdag 17 maart 2010 om 18:13
quote:Margaretha2 schreef op 17 maart 2010 @ 15:32:
Heejhallo, maar het gaat toch niet om de plek als wel om de baan?
Als het niet bevalt kan je altijd terug, het is niet dat je je schepen achter je verbrandt ofzo.
Relaties met de mensen die nu in je leven zijn zullen wel veranderen, maar dat doen ze zo vaak toch?
Ik wil maar zeggen, de keus van anderen af laten hangen is ook stom vind ik, want voor die anderen ben jij niet het middelpunt van hun leven.
Daar ben ik het ook helemaal mee eens hoor! Maar ik vind daarom dat je voor jezelf wel goed op een rijtje moet hebben wat je motivaties zijn om te vertrekken. Er zijn naast mensen zoals jij en ik (om het maar even zo te zeggen, beiden vertrokken en gelukkig met onze keuzes) ook mensen die een vertekend beeld hebben van wat verhuizen ze gaat opleveren (dan denk ik bijvorbeeld aan mensen die een B&B in Italie runnen over romanticeren). Niet dat ik TO daarvan verdenk hoor, maar wilde het wel even vragen.
Heejhallo, maar het gaat toch niet om de plek als wel om de baan?
Als het niet bevalt kan je altijd terug, het is niet dat je je schepen achter je verbrandt ofzo.
Relaties met de mensen die nu in je leven zijn zullen wel veranderen, maar dat doen ze zo vaak toch?
Ik wil maar zeggen, de keus van anderen af laten hangen is ook stom vind ik, want voor die anderen ben jij niet het middelpunt van hun leven.
Daar ben ik het ook helemaal mee eens hoor! Maar ik vind daarom dat je voor jezelf wel goed op een rijtje moet hebben wat je motivaties zijn om te vertrekken. Er zijn naast mensen zoals jij en ik (om het maar even zo te zeggen, beiden vertrokken en gelukkig met onze keuzes) ook mensen die een vertekend beeld hebben van wat verhuizen ze gaat opleveren (dan denk ik bijvorbeeld aan mensen die een B&B in Italie runnen over romanticeren). Niet dat ik TO daarvan verdenk hoor, maar wilde het wel even vragen.
woensdag 17 maart 2010 om 18:27
Ik ben ook al een tijd op zoek naar een dergelijke functie, en nog niet gevonden hoor!! Ik heb zelfs in het buitenland gewerkt etc, dus ook 'internationale ervaring' , maar er schijnen veel Personal Assistants en Office managers op zoek naar werk te zijn op dit moment, dus ik wens je veel succes bij het zoeken.
woensdag 17 maart 2010 om 18:47
Reactie op Heejhallo; het type voor romanticeren ben ik niet. Het is meer dat wanneer ik vacatures in het noorden bekijk, mijn hartje er vaak niet sneller van gaat kloppen en mijn ogen er niet van gaan stralen (ik volg de vacaturesites reeds 2 jaar).
Dit gebeurt echter wel bij vacatures elders in het land, mijn indruk is dat daar leukere banen zijn.
Een 2e punt is dat als ik hier in het noorden blijf, ik het idee heb dat er de komende jaren niet zo gek veel zal veranderen, het is alsof ik dan stil kom te staan.
Verandering van omgeving en een baan hebben die echt bij mij past geeft toch wel sjeu aan het leven.
Dit forum helpt mij (met jullie hulp!) om de zaken in mijn hoofd op een rijtje te krijgen. Heel fijn!
Misschien zie ik praktische zaken over het hoofd, ideeen daarover zijn ook welkom!
Kiki; ik ben het met je eens dat netwerken is deze tijd belangrijk is! Met alleen vacatures op het internet kijken kom je er niet.
Dit gebeurt echter wel bij vacatures elders in het land, mijn indruk is dat daar leukere banen zijn.
Een 2e punt is dat als ik hier in het noorden blijf, ik het idee heb dat er de komende jaren niet zo gek veel zal veranderen, het is alsof ik dan stil kom te staan.
Verandering van omgeving en een baan hebben die echt bij mij past geeft toch wel sjeu aan het leven.
Dit forum helpt mij (met jullie hulp!) om de zaken in mijn hoofd op een rijtje te krijgen. Heel fijn!
Misschien zie ik praktische zaken over het hoofd, ideeen daarover zijn ook welkom!
Kiki; ik ben het met je eens dat netwerken is deze tijd belangrijk is! Met alleen vacatures op het internet kijken kom je er niet.
donderdag 18 maart 2010 om 10:14
Its a bright shiny day
En in mijn hoofd schijnt ook de zon. Mijn besluit om toch de nieuwe uitdaging aan te gaan en te verhuizen is na gisteren concreter geworden. De gedachte aan een sprong in het diepe bezorgt mij meer adrenaline dan de gedachte hier veilig in mijn vertrouwde omgeving en safety zone te blijven
Wie weet wat het leven voor mij in petto heeft, Misschien wel een geweldige toekomst die ik nooit van tevoren had kunnen bedenken.
En ik moet niet te bang zijn vergissingen maken, maar nieuwe ervaringen omarmen, of ze nou leuk zijn of niet.
Het is maar net hoe ik er zelf mee omga en wat ik er van maak.
Kga me nu verdiepen in manieren en mogelijkheden hoe één en ander aan te pakken.
Geniet van deze dag....tis bijna lente!!
En in mijn hoofd schijnt ook de zon. Mijn besluit om toch de nieuwe uitdaging aan te gaan en te verhuizen is na gisteren concreter geworden. De gedachte aan een sprong in het diepe bezorgt mij meer adrenaline dan de gedachte hier veilig in mijn vertrouwde omgeving en safety zone te blijven
Wie weet wat het leven voor mij in petto heeft, Misschien wel een geweldige toekomst die ik nooit van tevoren had kunnen bedenken.
En ik moet niet te bang zijn vergissingen maken, maar nieuwe ervaringen omarmen, of ze nou leuk zijn of niet.
Het is maar net hoe ik er zelf mee omga en wat ik er van maak.
Kga me nu verdiepen in manieren en mogelijkheden hoe één en ander aan te pakken.
Geniet van deze dag....tis bijna lente!!
donderdag 18 maart 2010 om 15:16
donderdag 18 maart 2010 om 15:22
Lyndi, je kunt altijd besluiten om als het niet blijkt te werken terug te gaan. Dan is er nog niets aan de hand, hooguit is het wat onpraktisch. Toch? Ik zou het gewoon proberen!!
Een vriendin van mij is vanuit Limburg naar Amsterdam verhuist. Nieuw appartementje, na lang zoeken, geverft, verhuis met veel hulp van vrienden en familie, nieuwe baan, alles... uiteindelijk toch heimwee en toch terug gegaan naar Limburg. Tja, da's balen. Maar ze weet nu wel dat ze het geprobeerd heeft. Ze denkt ook dat ze anders altijd 'had ik het maar geprobeerd' zou blijven denken.
En dat is dus het alles slechtse geval...
Een vriendin van mij is vanuit Limburg naar Amsterdam verhuist. Nieuw appartementje, na lang zoeken, geverft, verhuis met veel hulp van vrienden en familie, nieuwe baan, alles... uiteindelijk toch heimwee en toch terug gegaan naar Limburg. Tja, da's balen. Maar ze weet nu wel dat ze het geprobeerd heeft. Ze denkt ook dat ze anders altijd 'had ik het maar geprobeerd' zou blijven denken.
En dat is dus het alles slechtse geval...
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
