Relaties
alle pijlers
vertrouwen helen?
dinsdag 13 april 2010 om 20:17
Onbegrijpelijk, dat je die mailvriendin nog vriendin noemt.....
Maar ook: Iemands dagboek lezen, dat kán gewoon niet! Toen mijn dochter nog thuiswoonde en ik wel eens iets op haar kamer moest leggen, kwam het niet in me op om haar dagboek o.i.d. te lezen!
Ik weet niet als ik jouw buurvrouw was, of ik dan nog wel contact zou willen. Dus ik heb geen flauw idee, wat je moet doen om dit vertrouwen te herstellen...
Maar ook: Iemands dagboek lezen, dat kán gewoon niet! Toen mijn dochter nog thuiswoonde en ik wel eens iets op haar kamer moest leggen, kwam het niet in me op om haar dagboek o.i.d. te lezen!
Ik weet niet als ik jouw buurvrouw was, of ik dan nog wel contact zou willen. Dus ik heb geen flauw idee, wat je moet doen om dit vertrouwen te herstellen...
dinsdag 13 april 2010 om 20:18
Tuurlijk heb je een tweede (en nog veel meer) kansen.
Alleen waarschijnlijk niet meer bij haar. Gebroken vertrouwen en terecht. In een relatie vorm die niet dichtbij jou staat, anders dan dat zij jouw buurvrouw is. Zij zal dan ook geen behoefte hebben om vertrouwen te herstellen (naar alle waarschijnlijkheid)
Niet meer doen en erbij neerleggen denk ik.
Alleen waarschijnlijk niet meer bij haar. Gebroken vertrouwen en terecht. In een relatie vorm die niet dichtbij jou staat, anders dan dat zij jouw buurvrouw is. Zij zal dan ook geen behoefte hebben om vertrouwen te herstellen (naar alle waarschijnlijkheid)
Niet meer doen en erbij neerleggen denk ik.
dinsdag 13 april 2010 om 20:20
Je hebt dus een brief gestuurd maar bent haar nog niet onder ogen geweest? Dan vind ik dat het nog wel op jouw pad ligt om bij haar aan te bellen, mét een grote bos bloemen en heel nederige excuses.
Een brief is mooi, maar de stap richting het echte contact moet van jouw kant komen, vind ik. Dus bel aan, maak nogmaals je excuses (leg niet uit hoe zielig en verdrietig jij er erover voelt, daar heeft zij nu nog even geen boodschap aan) en accepteer dat ze je misschien niet direct binnen zal vragen. Wees terughoudend, maar leg wél het contact.
Een brief is mooi, maar de stap richting het echte contact moet van jouw kant komen, vind ik. Dus bel aan, maak nogmaals je excuses (leg niet uit hoe zielig en verdrietig jij er erover voelt, daar heeft zij nu nog even geen boodschap aan) en accepteer dat ze je misschien niet direct binnen zal vragen. Wees terughoudend, maar leg wél het contact.
dinsdag 13 april 2010 om 20:23
Als mijn man mijn dagboek zou lezen, zou ik ontzettend boos zijn maar het hem vergeven.
Als een vriend mijn dagboek zou lezen, zou ik woest zijn en zou vergeven me erg veel moeite kosten.
Als een buurman die ik nog maar net ken mijn dagboek zou lezen, zou ik hem een enorme creep vinden en hem nooit meer willen zien.
Als een vriend mijn dagboek zou lezen, zou ik woest zijn en zou vergeven me erg veel moeite kosten.
Als een buurman die ik nog maar net ken mijn dagboek zou lezen, zou ik hem een enorme creep vinden en hem nooit meer willen zien.
dinsdag 13 april 2010 om 20:25
dinsdag 13 april 2010 om 20:25
dinsdag 13 april 2010 om 20:28
dinsdag 13 april 2010 om 20:29
quote:eddie2 schreef op 13 april 2010 @ 20:26:
[...]
En dat laatste gaat gewoon niet als buren. Ik denk dat ik tussen het tweede en derde inzat (we bespraken nogal veel met elkaar). Was ze maar woest op mij, dan was dat duidelijk voor me!Jawel hoor, dat gaat uitstekend als buren. Zeker als je buurman stiekem je dagboek leest. Ik moet zeggen dat ik je bijna een stalker vind met dit verhaal. En ik zou wel degelijk woest zijn zonder je dat te laten weten omdat ik je daarvoor veel te creepy vind. Maar das mijn mening, gelukkig ben je mijn buurman niet.
[...]
En dat laatste gaat gewoon niet als buren. Ik denk dat ik tussen het tweede en derde inzat (we bespraken nogal veel met elkaar). Was ze maar woest op mij, dan was dat duidelijk voor me!Jawel hoor, dat gaat uitstekend als buren. Zeker als je buurman stiekem je dagboek leest. Ik moet zeggen dat ik je bijna een stalker vind met dit verhaal. En ik zou wel degelijk woest zijn zonder je dat te laten weten omdat ik je daarvoor veel te creepy vind. Maar das mijn mening, gelukkig ben je mijn buurman niet.
dinsdag 13 april 2010 om 20:31
Als er een probleem met de woning is waarvoor je haar medewerking nodig hebt kun je het contact zakelijk houden en verder denk ik dat je je erbij neer moet leggen dat meer dan dat er niet meer in zit. Ik zou haar niet blijven bestoken met excuusbrieven en bloemen, want dat komt juist een beetje creepy over. Neem je verlies en hou afstand, dat is wat ik zou doen.
Wel een kutwijf trouwens, die mailvriendin.
Wel een kutwijf trouwens, die mailvriendin.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 13 april 2010 om 20:31
dinsdag 13 april 2010 om 20:33
Goh, dat vind ik knap: eerst het vertrouwen verbreken en vervolgens in de slachtofferrol kruipen (ik heb het hier zooooooooooo moeilijk mee!!) en het 'afdoen' als een 'menselijke misser'.
Ik vind het heel raar, dat je nog contact met haar wil zoeken en weer je eigen gevoel bij haar wil neerleggen. Geef haar een beetje ruimte voor haar boosheid. Die zal op een dag vanzelf wel afzakken, maar wees eens geduldig.
Jij hebt een fout gemaakt, die je nu eenmaal niet meer terug kunt draaien. Jouw schuldgevoel daarover stel je nu voorop t.o.v. haar.
Had liever een kaartje met 'sorry' in haar breivenbus gedrukt in plaats van een heel verhaal met jouw verdriet, schuldgevoel en hoe erg je je schaamt. Je overruled haar daardoor met je eigen emoties. Laat haar voorlopig met rust, met de hoop dat het dan vanzelf langzaamaan weer 'normaal' wordt. En denk dan in de zin van elkaar netjes begroeten en misschien veel later wel weer een kort praatje over het weer in het trappenhuis o.i.d.
Ik vind het heel raar, dat je nog contact met haar wil zoeken en weer je eigen gevoel bij haar wil neerleggen. Geef haar een beetje ruimte voor haar boosheid. Die zal op een dag vanzelf wel afzakken, maar wees eens geduldig.
Jij hebt een fout gemaakt, die je nu eenmaal niet meer terug kunt draaien. Jouw schuldgevoel daarover stel je nu voorop t.o.v. haar.
Had liever een kaartje met 'sorry' in haar breivenbus gedrukt in plaats van een heel verhaal met jouw verdriet, schuldgevoel en hoe erg je je schaamt. Je overruled haar daardoor met je eigen emoties. Laat haar voorlopig met rust, met de hoop dat het dan vanzelf langzaamaan weer 'normaal' wordt. En denk dan in de zin van elkaar netjes begroeten en misschien veel later wel weer een kort praatje over het weer in het trappenhuis o.i.d.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 13 april 2010 om 20:38
