Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
woensdag 21 april 2010 om 20:48
Wat een lieve reacties meiden!
Heb choco haar nummer idd. en we zijn inmiddels vriendinnen geworden.
Het moeilijke is dat ik op zo'n moment ervan overtuigd ben dat het ook het best is voor mijn familie en evt. andere nabestaanden. Omdat ik iedereen tot last ben. Dan is het zo moeilijk om ook nog eens iemand te gaan bellen.
Ik zal mijn gedachtes er nog eens over laten gaan. Het was trouwens niet mijn bedoeling om je te laten schikken. Sorry hiervoor.
Het gaat nu best redelijk met mij. Vind het alleen erg jammer dat dit zo is terwijl ik nog flink wat med. slik.
Heb choco haar nummer idd. en we zijn inmiddels vriendinnen geworden.
Het moeilijke is dat ik op zo'n moment ervan overtuigd ben dat het ook het best is voor mijn familie en evt. andere nabestaanden. Omdat ik iedereen tot last ben. Dan is het zo moeilijk om ook nog eens iemand te gaan bellen.
Ik zal mijn gedachtes er nog eens over laten gaan. Het was trouwens niet mijn bedoeling om je te laten schikken. Sorry hiervoor.
Het gaat nu best redelijk met mij. Vind het alleen erg jammer dat dit zo is terwijl ik nog flink wat med. slik.
woensdag 21 april 2010 om 21:09
Ibi: maak je geen zorgen om het feit 'dat anderen zich zorgen' maken, dat is niet jouw probleem.
Ik denk meer dat het aangeeft dat mensen om je geven, zoals je vriend. Al uit zich dat soms op kromme manieren (niet meer fietsen)
Wat betreft je pillen, ik slik nu sinds een half jaar AD, in eerste instantie ook AP maar die heb ik 2 maanden geleden afgebouwd.
Mij lukt het niet om zonder die AD te functioneren dus ik ben er blij mee. Het klinkt cliché maar als ik hoofdpijn heb neem ik een paracetamol etc.
Nu is AD wel iets voor een langere periode maar het werkt wel en is kennelijk iets dat ik nodig hebt.
Ik heb een best heftige periode achter de rug, heb pillen opgespaard en internet afgespeurd voor manieren om op een vredige manier er 'een einde' aan te maken. Een heel plan uitgedacht zodat niet een familielid mij zou vinden, brieven geschreven etc.
Had (dacht ik) zeer weloverwogen de keuze gemaakt om niet verder te willen leven.
Ik wist dat ik weer een bui had en ik wist dat ik ook weer over die bui heen zou komen. Maar wat mij zo ontmoedigde was dat ik wist dat ik daarna ook weer een bui terug zou krijgen.
Ik dacht ook dat ik vrienden en familie alleen maar belastte, dat ze naderhand, na wat verdriet, veel beter af zouden zijn zonder mij.
Tja wat wil ik zeggen met dit verhaal, ik ben er weer bovenop gekomen, oa door de pillen.
Maar vooral ook omdat ik het bespreekbaar heb gemaakt.
Bijvoorbeeld met mijn zus (jij hebt toch ook een broer/zus?)
Die heeft die gedachtes niet, maar heeft mij wel laten inzien dat mijn gevoelens en ideeen op zo'n moment niet kloppen.
Ik heb geleerd om dan eerst iemand te bellen, als ik daarna alsnog besluit om pillen in te nemen; prima.
Maar dan wel weloverwogen en niet impulsief.
Vandaar ook mijn vraag van de 'noodnummers'.
Ik denk echt dat het goed is die op te stellen, juist nu nu het wat beter gaat.
En ik vind het heel fijn dat je zo goed bevriend bent geraakt met choco.
Ook voor choco een
Ik denk meer dat het aangeeft dat mensen om je geven, zoals je vriend. Al uit zich dat soms op kromme manieren (niet meer fietsen)
Wat betreft je pillen, ik slik nu sinds een half jaar AD, in eerste instantie ook AP maar die heb ik 2 maanden geleden afgebouwd.
Mij lukt het niet om zonder die AD te functioneren dus ik ben er blij mee. Het klinkt cliché maar als ik hoofdpijn heb neem ik een paracetamol etc.
Nu is AD wel iets voor een langere periode maar het werkt wel en is kennelijk iets dat ik nodig hebt.
Ik heb een best heftige periode achter de rug, heb pillen opgespaard en internet afgespeurd voor manieren om op een vredige manier er 'een einde' aan te maken. Een heel plan uitgedacht zodat niet een familielid mij zou vinden, brieven geschreven etc.
Had (dacht ik) zeer weloverwogen de keuze gemaakt om niet verder te willen leven.
Ik wist dat ik weer een bui had en ik wist dat ik ook weer over die bui heen zou komen. Maar wat mij zo ontmoedigde was dat ik wist dat ik daarna ook weer een bui terug zou krijgen.
Ik dacht ook dat ik vrienden en familie alleen maar belastte, dat ze naderhand, na wat verdriet, veel beter af zouden zijn zonder mij.
Tja wat wil ik zeggen met dit verhaal, ik ben er weer bovenop gekomen, oa door de pillen.
Maar vooral ook omdat ik het bespreekbaar heb gemaakt.
Bijvoorbeeld met mijn zus (jij hebt toch ook een broer/zus?)
Die heeft die gedachtes niet, maar heeft mij wel laten inzien dat mijn gevoelens en ideeen op zo'n moment niet kloppen.
Ik heb geleerd om dan eerst iemand te bellen, als ik daarna alsnog besluit om pillen in te nemen; prima.
Maar dan wel weloverwogen en niet impulsief.
Vandaar ook mijn vraag van de 'noodnummers'.
Ik denk echt dat het goed is die op te stellen, juist nu nu het wat beter gaat.
En ik vind het heel fijn dat je zo goed bevriend bent geraakt met choco.
Ook voor choco een
woensdag 21 april 2010 om 23:00
quote:lieveranoniemm schreef op 21 april 2010 @ 18:04:
grinnik moon, mooie tekst.
Ik denk dat als je de laatste kiest je snel een eigen woonplek hebt
Verder zal ik niet reageren, je weet toch al wat ik wil zeggen.
Ik kan met mijn jongste broertje wel heel makkelijk en direct communiceren.
Dan kan ik dus echt zeggen: 'Houd nou toch een keer je smoel over die ouwe lui' en dan kunnen we er samen hard om lachen.
Moeder is soms ook verbaasd over hoe wij kunnen praten.
Kunnen ook een verhaal ophangen over niks, en dan praat de ander daar gewoon over mee. Begint de een bijv. over een groene zebra van de buurman, zegt de ander: oja dat beest eet altijd bananen.... etc. Gewoon onzin en oudste broer snapt er ook niks van geloof ik, zulke praat.
Vanmiddag ging ik even fietsen, had het idee dat ik even weg moest en toen zat er een verdwaald beest op mijn route. Zeg liever niet wat, omdat ik het IRL ook verteld heb, straks is het te herkenbaar. Maar t was een beest dat niet in Nederland buiten hoort, zeg maar.
Heel apart, want daardoor was ik even niet bij mijn eigen situatie, maar alleen nog met dat dier bezig. Wel fijn Kwam helemaal uitgewaaid terug.
grinnik moon, mooie tekst.
Ik denk dat als je de laatste kiest je snel een eigen woonplek hebt
Verder zal ik niet reageren, je weet toch al wat ik wil zeggen.
Ik kan met mijn jongste broertje wel heel makkelijk en direct communiceren.
Dan kan ik dus echt zeggen: 'Houd nou toch een keer je smoel over die ouwe lui' en dan kunnen we er samen hard om lachen.
Moeder is soms ook verbaasd over hoe wij kunnen praten.
Kunnen ook een verhaal ophangen over niks, en dan praat de ander daar gewoon over mee. Begint de een bijv. over een groene zebra van de buurman, zegt de ander: oja dat beest eet altijd bananen.... etc. Gewoon onzin en oudste broer snapt er ook niks van geloof ik, zulke praat.
Vanmiddag ging ik even fietsen, had het idee dat ik even weg moest en toen zat er een verdwaald beest op mijn route. Zeg liever niet wat, omdat ik het IRL ook verteld heb, straks is het te herkenbaar. Maar t was een beest dat niet in Nederland buiten hoort, zeg maar.
Heel apart, want daardoor was ik even niet bij mijn eigen situatie, maar alleen nog met dat dier bezig. Wel fijn Kwam helemaal uitgewaaid terug.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 april 2010 om 23:03
GE ik hoop dat je ontbijt leuk is (of was, als het al geweest is)
Ik vind dat niet suf hoor, kan me helemaal voorstellen dat dat leuk is
Met mijn vrijwilligerswerk zijn sommige dingen misschien ook suf, maar ik vind ze gezellig. Samen vergaderen bij iemand op de bank met een pot thee... tja, een ander gaat een avond stappen, ik vind dit leuk, meestal.
(en stappen ook, maar dit is goedkoper )
Ik vind dat niet suf hoor, kan me helemaal voorstellen dat dat leuk is
Met mijn vrijwilligerswerk zijn sommige dingen misschien ook suf, maar ik vind ze gezellig. Samen vergaderen bij iemand op de bank met een pot thee... tja, een ander gaat een avond stappen, ik vind dit leuk, meestal.
(en stappen ook, maar dit is goedkoper )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 april 2010 om 23:15
Ik probeer even iets te stralen naar iedereen, en naar IBI en Choco in het bijzonder.
Geen zonnestralen maar Maan-stralen, mag dat ook?
Ik was een hele tijd geleden wat over straat aan het lopen. Was niet depri ofzo maar ik trok het even niet bij mijn familie en ben toen gaan lopen.
Er stond een mooie ronde maan en toen moest ik ineens lachen bij mezelf; Hey dat is mijn nickname!
Oh toen heb ik ook contact gehad met Choco (was september of oktober), dat was toen wel fijn. Was overigens thuis pas.
Ben wel blij dat je het hier kwijt kunt Ibi. Ik schrik er niet zo heel bijzonder van, omdat dit soort dingen nu eenmaal op de psychepijler staan. Als ik bang was voor depressies en bijkomende dingen zou ik niet op de psychepijler zitten.
Ik schrik natuurlijk wel een beetje maar bij mij overheerst dat ik blij ben dat je het vertelt.
Verder herken ik wel wat LA schrijft. Dat je ook echt denkt dat het beter is. Hoewel ik me in mijn zwartste periode wel realiseerde dat mijn moeder waarschijnlijk geen leven meer zou hebben na mijn dood. Dat wel. Maar ik kon niet echt kracht vinden om verder te leven, op dat moment.
Tja de dagen zijn voorbij gegaan en na een paar maanden ging het weer beter. Ik heb nooit een plan gemaakt maar wel gevaarlijke dingen gedaan. Mag er hier niet verder over schrijven.
Soms denk ik ook dat het niet aan mij is om te bepalen wanneer ik dood ga.
Op reis werd verteld dat bij die cultuur een tekst (wet) is die zegt: Je MOET leven.
Ik vond dat toch wel mooi, op één of andere manier. Je moet leven, en dus moet je eten drinken slapen en je best doen.
Ik ben niet zo opgegroeid met MOETEN. Het was altijd: wil je even dit, wil je even dat, oh je wilt niet. Moeten stond hier niet in het woordenboek. Toch -als ik soms met harde hand word aangepakt en iets MOET - dan blijk ik sterker te zijn dan ik soms zelf denk.
Ben niet echt een slappeling want ik leg mezelf wel dingen op die moeten. Maar soms ben ik ook wel slap.
Anderen krijgen soms te horen: als je niet zus en zo.... dan krijg je dit of dat (straf). Dat ken ik dus niet zozeer. Maar soms helpt het me wel als iets gewoon moet. Niet zeuren, het moet.
Dus.. ik moet leven. Dan maak ik er maar het beste van, denk ik
(nu makkelijk praten want nu gaat het best goed eigenlijk)
Geen zonnestralen maar Maan-stralen, mag dat ook?
Ik was een hele tijd geleden wat over straat aan het lopen. Was niet depri ofzo maar ik trok het even niet bij mijn familie en ben toen gaan lopen.
Er stond een mooie ronde maan en toen moest ik ineens lachen bij mezelf; Hey dat is mijn nickname!
Oh toen heb ik ook contact gehad met Choco (was september of oktober), dat was toen wel fijn. Was overigens thuis pas.
Ben wel blij dat je het hier kwijt kunt Ibi. Ik schrik er niet zo heel bijzonder van, omdat dit soort dingen nu eenmaal op de psychepijler staan. Als ik bang was voor depressies en bijkomende dingen zou ik niet op de psychepijler zitten.
Ik schrik natuurlijk wel een beetje maar bij mij overheerst dat ik blij ben dat je het vertelt.
Verder herken ik wel wat LA schrijft. Dat je ook echt denkt dat het beter is. Hoewel ik me in mijn zwartste periode wel realiseerde dat mijn moeder waarschijnlijk geen leven meer zou hebben na mijn dood. Dat wel. Maar ik kon niet echt kracht vinden om verder te leven, op dat moment.
Tja de dagen zijn voorbij gegaan en na een paar maanden ging het weer beter. Ik heb nooit een plan gemaakt maar wel gevaarlijke dingen gedaan. Mag er hier niet verder over schrijven.
Soms denk ik ook dat het niet aan mij is om te bepalen wanneer ik dood ga.
Op reis werd verteld dat bij die cultuur een tekst (wet) is die zegt: Je MOET leven.
Ik vond dat toch wel mooi, op één of andere manier. Je moet leven, en dus moet je eten drinken slapen en je best doen.
Ik ben niet zo opgegroeid met MOETEN. Het was altijd: wil je even dit, wil je even dat, oh je wilt niet. Moeten stond hier niet in het woordenboek. Toch -als ik soms met harde hand word aangepakt en iets MOET - dan blijk ik sterker te zijn dan ik soms zelf denk.
Ben niet echt een slappeling want ik leg mezelf wel dingen op die moeten. Maar soms ben ik ook wel slap.
Anderen krijgen soms te horen: als je niet zus en zo.... dan krijg je dit of dat (straf). Dat ken ik dus niet zozeer. Maar soms helpt het me wel als iets gewoon moet. Niet zeuren, het moet.
Dus.. ik moet leven. Dan maak ik er maar het beste van, denk ik
(nu makkelijk praten want nu gaat het best goed eigenlijk)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 april 2010 om 23:18
Oh nog één ding: gefeliciteerd met je fiets IBI
Ik ben dol op mijn fiets. Als ik op vakantie ben, mis ik dat het ergst: mijn fiets.
Verder geen ouders of huisdieren, haha, alleen mijn fiets en soms mijn eigen bed.
Tja, ik begrijp je man wel. Maar of die fiets nou echt zo'n verschil maakt...
Fietsen kan ook werken tegen depressies. Er is een boek 'kikker gaat fietsen' over een man die fietst om van zijn depressie af te komen. Ik heb het boek gekocht maar kwam er in eerste instantie niet doorheen
Ik heb alles gelezen hier maar reageer dus niet op iedereen persoonlijk. Wordt even teveel en heb nu wel genoeg getypt denk ik.
Ik ben dol op mijn fiets. Als ik op vakantie ben, mis ik dat het ergst: mijn fiets.
Verder geen ouders of huisdieren, haha, alleen mijn fiets en soms mijn eigen bed.
Tja, ik begrijp je man wel. Maar of die fiets nou echt zo'n verschil maakt...
Fietsen kan ook werken tegen depressies. Er is een boek 'kikker gaat fietsen' over een man die fietst om van zijn depressie af te komen. Ik heb het boek gekocht maar kwam er in eerste instantie niet doorheen
Ik heb alles gelezen hier maar reageer dus niet op iedereen persoonlijk. Wordt even teveel en heb nu wel genoeg getypt denk ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 april 2010 om 23:20
Ha Moon, goedenavond!
Bedankt voor je maanstralen, hopelijk gaan ze werken..
Ik zit aan mn 2e biertje en wil dus wel even wat kwijt. Ik zit met een rotgevoel. Ik voel me naar, zwart, machteloos en het is alsof er 20 kilo op mn schouders drukt. Voel me helemaal leegezogen maar toch zit ik vol. Heel vaag.
Vandaar dat ik mezelf even terugtrek. Ik hoop dat ik er achter ga komen waar dat gevoel vandaan komt en wat ik er mee kan doen.
Nu ga ik mijn (vergeten) AD innemen, nog een peuk roken, tanden poetsen en naar bed. Trusten all..
Bedankt voor je maanstralen, hopelijk gaan ze werken..
Ik zit aan mn 2e biertje en wil dus wel even wat kwijt. Ik zit met een rotgevoel. Ik voel me naar, zwart, machteloos en het is alsof er 20 kilo op mn schouders drukt. Voel me helemaal leegezogen maar toch zit ik vol. Heel vaag.
Vandaar dat ik mezelf even terugtrek. Ik hoop dat ik er achter ga komen waar dat gevoel vandaan komt en wat ik er mee kan doen.
Nu ga ik mijn (vergeten) AD innemen, nog een peuk roken, tanden poetsen en naar bed. Trusten all..
woensdag 21 april 2010 om 23:22
*
donderdag 22 april 2010 om 12:20
Oh lieve Ieb, niet doen hoor!
Tsja.. Ik ben opgegroeid zonder liefde, ik nam de zorg van mijn moeder op me en heb idd nooit lieve dingen gehoord.. Alleen negative dingen werden opgemerkt.. Wel Lieve woorden toen ik vriendjes kreeg maar die hebben mijn vertrouwen in mensen nog meer stuk gemaakt..
Dus als mensen dan iets liefs zeggen geloof ik dat niet. Ik Choco, een goed mens? Nee ik ben waardeloos.. Maargoed dit is ook iets waar we aan werken op therapie. Want ik ben niet waardeloos. Ik ben lief (vind ik niet), .. En daar houd het al op zo erg is het..
Zo heeft iedereen wel iets.. Meer kan ik er niet van maken..
Tsja.. Ik ben opgegroeid zonder liefde, ik nam de zorg van mijn moeder op me en heb idd nooit lieve dingen gehoord.. Alleen negative dingen werden opgemerkt.. Wel Lieve woorden toen ik vriendjes kreeg maar die hebben mijn vertrouwen in mensen nog meer stuk gemaakt..
Dus als mensen dan iets liefs zeggen geloof ik dat niet. Ik Choco, een goed mens? Nee ik ben waardeloos.. Maargoed dit is ook iets waar we aan werken op therapie. Want ik ben niet waardeloos. Ik ben lief (vind ik niet), .. En daar houd het al op zo erg is het..
Zo heeft iedereen wel iets.. Meer kan ik er niet van maken..
donderdag 22 april 2010 om 12:57
Het is echt gemeend hoor, van mijn kant.
Probeer de lieve dingen maar te accepteren en jank maar ff hard om het feit dat je kennelijk nog veel te weinig lieve dingen gehoord hebt in je leven.
*Scheld virtueel even alle mensen uit die lullig geweest zijn*
He wat rot. Echt.
Ik heb soms dat de 'liefde' me beklemt. Hier is liefde ook soms betutteling en iemand moeilijk vrij laten. En daarom laat ik soms liefde moeilijk toe, omdat het al snel beklemmend voelt voor me. Maar dat is een luxeprobleem denk ik. Iemand die nooit liefde gehad heeft, zou een moord doen voor zo'n 'positie'.
Probeer de lieve dingen maar te accepteren en jank maar ff hard om het feit dat je kennelijk nog veel te weinig lieve dingen gehoord hebt in je leven.
*Scheld virtueel even alle mensen uit die lullig geweest zijn*
He wat rot. Echt.
Ik heb soms dat de 'liefde' me beklemt. Hier is liefde ook soms betutteling en iemand moeilijk vrij laten. En daarom laat ik soms liefde moeilijk toe, omdat het al snel beklemmend voelt voor me. Maar dat is een luxeprobleem denk ik. Iemand die nooit liefde gehad heeft, zou een moord doen voor zo'n 'positie'.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 22 april 2010 om 17:29
Ik heb helemaal niks gelezen maar aan de reacties van de laatste pagina te zien zijn een paar ware woorden op zijn plaats.
Choco. Lieve Choco. Wat jammer dat er in je hoofd de gedachte zit dat je niet lief bent. Hoe kom je daar op? Want was het niet lief om voor je moeder te zorgen? Is het niet lief van je dat je 2 poesjes hebt uitgezocht zodat ze een baasje hebben die ze knuffelt en aait en kusjes geeft?
Als je niet lief zou zijn, waarom ga je dan deze zomer trouwen? Als je niet lief zou zijn waarom wil ik jou dan als vriendin en nodig ik je bij mij thuis uit? Genoeg food for thought voor jou, voor nu.
Moonlight. Ik ken je een heel klein beetje, door je verhalen en goede raadgeving hier. Liefde is een emotie die je hele hoofd op hol brengt. Vertrouwen ook. Betuttelen is iets wat je zelf in je hoofd haalt. Betutteling in een relatie is niet goed. Maar verwar je betutteling/bemoeienis niet met geven om? Zorgen maken om? Als er iemand is die zegt van jou te houden wil die persoon dat het goed met je gaat.Dat is geen betutteling, dat is bezorgdheid. En dat is heel wat anders. Bezorgdheid om jou of om iemand anders moet je juist toelaten en omhelzen met beide armen. En niet meer loslaten. Want als er iemand bezorgd om je is wil dat zeggen dat iemand om je geeft en van je houdt.
Liefde is geen beklemming. In een goede gelijkwaardige liefdevolle relatie is dat afwezig. Ik hoop voor je dat je (zeer binnenkort) dit gevoel ook mag ervaren.
En mijn lieve IBI. Meid, je hebt het heel moeilijk nu he? In jouw geval weet ik nu niet zo goed om iets te zeggen wat je kan opbeuren.
Eer het met jou wat beter gaat moet je huis af zijn. Niet meer in de rotzooi zitten. Want die rotzooi in huis gaat in jouw hoofd zitten om daar de boel nog meer op stelten te zetten. Zorg er voor dat het zo snel mogelijk naar JOUW zin is. Het is geen rothuis wat je hebt, je mist je oude huis. En de vertrouwdheid die daar in zit. En de herinneringen. Maar in dit huis ga je ook herinneringen maken. Leuke en minder leuke.
De reactie van je man over je fiets. Kan je die nu wat beter begrijpen? En kan je ook begrijpen dat hij ook zijn beperkingen heeft? Wat ik schreef over bezorgdheid aan Moon gaat ook voor jou op. Het kwam erg ongelukkig zijn mond uit, maar het komt uit een goed hart. Denk daar wel aan.
Slik je pillen, eet gezond, ga af en toe voor de lol een stukje fietsen, al is het maar een kwartiertje. Leer je gelijk je buurt een beetje kennen. Altijd handig. Wie weet wat voor leuke winkels je tegen komt!
Choco. Lieve Choco. Wat jammer dat er in je hoofd de gedachte zit dat je niet lief bent. Hoe kom je daar op? Want was het niet lief om voor je moeder te zorgen? Is het niet lief van je dat je 2 poesjes hebt uitgezocht zodat ze een baasje hebben die ze knuffelt en aait en kusjes geeft?
Als je niet lief zou zijn, waarom ga je dan deze zomer trouwen? Als je niet lief zou zijn waarom wil ik jou dan als vriendin en nodig ik je bij mij thuis uit? Genoeg food for thought voor jou, voor nu.
Moonlight. Ik ken je een heel klein beetje, door je verhalen en goede raadgeving hier. Liefde is een emotie die je hele hoofd op hol brengt. Vertrouwen ook. Betuttelen is iets wat je zelf in je hoofd haalt. Betutteling in een relatie is niet goed. Maar verwar je betutteling/bemoeienis niet met geven om? Zorgen maken om? Als er iemand is die zegt van jou te houden wil die persoon dat het goed met je gaat.Dat is geen betutteling, dat is bezorgdheid. En dat is heel wat anders. Bezorgdheid om jou of om iemand anders moet je juist toelaten en omhelzen met beide armen. En niet meer loslaten. Want als er iemand bezorgd om je is wil dat zeggen dat iemand om je geeft en van je houdt.
Liefde is geen beklemming. In een goede gelijkwaardige liefdevolle relatie is dat afwezig. Ik hoop voor je dat je (zeer binnenkort) dit gevoel ook mag ervaren.
En mijn lieve IBI. Meid, je hebt het heel moeilijk nu he? In jouw geval weet ik nu niet zo goed om iets te zeggen wat je kan opbeuren.
Eer het met jou wat beter gaat moet je huis af zijn. Niet meer in de rotzooi zitten. Want die rotzooi in huis gaat in jouw hoofd zitten om daar de boel nog meer op stelten te zetten. Zorg er voor dat het zo snel mogelijk naar JOUW zin is. Het is geen rothuis wat je hebt, je mist je oude huis. En de vertrouwdheid die daar in zit. En de herinneringen. Maar in dit huis ga je ook herinneringen maken. Leuke en minder leuke.
De reactie van je man over je fiets. Kan je die nu wat beter begrijpen? En kan je ook begrijpen dat hij ook zijn beperkingen heeft? Wat ik schreef over bezorgdheid aan Moon gaat ook voor jou op. Het kwam erg ongelukkig zijn mond uit, maar het komt uit een goed hart. Denk daar wel aan.
Slik je pillen, eet gezond, ga af en toe voor de lol een stukje fietsen, al is het maar een kwartiertje. Leer je gelijk je buurt een beetje kennen. Altijd handig. Wie weet wat voor leuke winkels je tegen komt!
donderdag 22 april 2010 om 21:02
quote:Ratteke schreef op 22 april 2010 @ 17:29:
Moonlight. Ik ken je een heel klein beetje, door je verhalen en goede raadgeving hier. Liefde is een emotie die je hele hoofd op hol brengt. Vertrouwen ook. Betuttelen is iets wat je zelf in je hoofd haalt. Betutteling in een relatie is niet goed. Maar verwar je betutteling/bemoeienis niet met geven om? Zorgen maken om? Als er iemand is die zegt van jou te houden wil die persoon dat het goed met je gaat.Dat is geen betutteling, dat is bezorgdheid. En dat is heel wat anders. Bezorgdheid om jou of om iemand anders moet je juist toelaten en omhelzen met beide armen. En niet meer loslaten. Want als er iemand bezorgd om je is wil dat zeggen dat iemand om je geeft en van je houdt.
Liefde is geen beklemming. In een goede gelijkwaardige liefdevolle relatie is dat afwezig. Ik hoop voor je dat je (zeer binnenkort) dit gevoel ook mag ervaren.
Ratteke, bedankt voor je woorden.
We hebben elkaar trouwens gezien op de november-meet. Niet echt gesproken. Misschien weet je dat nog
Tja, als mensen bezorgd zijn, dat mag.
(Ik heb het hier over mijn familie, niet een vriend of ex-vriend).
Wat ik moeilijk vindt is als ze niet gewoon zeggen: we zijn bezorgd, maar allerlei dingen gaan bedenken waardoor het voor mij moeilijk wordt om mijn eigen gang te gaan.
Bijv als ik met vrienden weg ga en door miscommunicatie verwacht mijn moeder dat ik met de familie eet. Dan wordt wel benadrukt hoe jammer het is en dat ze op me gerekend hebben, etc. etc. Zodat ik een schuldgevoel heb op het moment dat ik bij de vrienden ben. Want mijn familie mist me.
En tegelijk maakt het me boos want ik houd echt wel rekening met mijn familie, alleen die avond dus niet.
Dan heb ik dus het idee dat het me een beetje benauwt.
Voor mij betekent liefde ook: iemand vrij laten.
Voor sommigen is dat moeilijk.
Ik ben eigenlijk heel moe dus weet niet of mijn post wel duidelijk is zo.
Een voor iedereen en een fijne - ik hoop liefdevolle - avond.
En Ratteke, ik vind het leuk als je soms mee schrijft hier. Dus aarzel niet
Moonlight. Ik ken je een heel klein beetje, door je verhalen en goede raadgeving hier. Liefde is een emotie die je hele hoofd op hol brengt. Vertrouwen ook. Betuttelen is iets wat je zelf in je hoofd haalt. Betutteling in een relatie is niet goed. Maar verwar je betutteling/bemoeienis niet met geven om? Zorgen maken om? Als er iemand is die zegt van jou te houden wil die persoon dat het goed met je gaat.Dat is geen betutteling, dat is bezorgdheid. En dat is heel wat anders. Bezorgdheid om jou of om iemand anders moet je juist toelaten en omhelzen met beide armen. En niet meer loslaten. Want als er iemand bezorgd om je is wil dat zeggen dat iemand om je geeft en van je houdt.
Liefde is geen beklemming. In een goede gelijkwaardige liefdevolle relatie is dat afwezig. Ik hoop voor je dat je (zeer binnenkort) dit gevoel ook mag ervaren.
Ratteke, bedankt voor je woorden.
We hebben elkaar trouwens gezien op de november-meet. Niet echt gesproken. Misschien weet je dat nog
Tja, als mensen bezorgd zijn, dat mag.
(Ik heb het hier over mijn familie, niet een vriend of ex-vriend).
Wat ik moeilijk vindt is als ze niet gewoon zeggen: we zijn bezorgd, maar allerlei dingen gaan bedenken waardoor het voor mij moeilijk wordt om mijn eigen gang te gaan.
Bijv als ik met vrienden weg ga en door miscommunicatie verwacht mijn moeder dat ik met de familie eet. Dan wordt wel benadrukt hoe jammer het is en dat ze op me gerekend hebben, etc. etc. Zodat ik een schuldgevoel heb op het moment dat ik bij de vrienden ben. Want mijn familie mist me.
En tegelijk maakt het me boos want ik houd echt wel rekening met mijn familie, alleen die avond dus niet.
Dan heb ik dus het idee dat het me een beetje benauwt.
Voor mij betekent liefde ook: iemand vrij laten.
Voor sommigen is dat moeilijk.
Ik ben eigenlijk heel moe dus weet niet of mijn post wel duidelijk is zo.
Een voor iedereen en een fijne - ik hoop liefdevolle - avond.
En Ratteke, ik vind het leuk als je soms mee schrijft hier. Dus aarzel niet
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
