Relaties
alle pijlers
Wat moet ik hiermee?
donderdag 22 april 2010 om 16:25
Hallo allemaal,
Ik ben hier een periodieke bezoeker. Heb zo af en toe mijn Viva-forum-momenten waarin ik hier meelees . Nu zit ik echter zelf met een probleem/vraag. Ik hoop dat jullie alle topics over vreemdgaan nog niet zat zijn! Ik zal proberen het kort te houden.
Mijn vriend is namelijk vreemdgegaan, na 1,5 jaar samen te zijn. Uiteindelijk heeft hij het zelf verteld. Ik vertrouwde hem, maar ergens bleek mijn intuïtie het toch bij het rechte eind te hebben. Maar ik vertrouwde hem, dus schoof mijn intuïtie aan de kant. Doet er ook niet toe verder... Het speelde een paar maanden, het is dus niet 'een slippertje van één keer'. Wel zegt hij dat hij geen gevoelens voor haar had, haar ook niet als zijn vriendin zag, maar als 'een vriendin'. Hij had hiernaast ook nog een ONS gehad.
Reden trouwens dat ik het hier post is dat ik vind (afgeleid uit andere topics) dat men hier wel goed openminded is. Iets wat ik van mensen in mijn omgeving niet merk. (Die denken in de trant van: "eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger" en "ga weg bij hem, er is nog keuze genoeg!")
Waarom hij het gedaan heeft weet hij zelf ook niet. Hij wil het niet doen, maar toch gebeurt het. Hij weet dat hij mij ermee kwetst en hij houdt van me. Hij geeft heel veel om me, wil me niet kwijt, maar tóch gebeurt dit en daar snapt hij zelf ook niks van. Maar hij staat er voor open blijkbaar. Hij weet niet 100% zeker of hij het kan voorkomen, omdat hij niet weet hoe dat moet. Vandaar dat hij een punt achter de relatie heeft gezet. Ik houd ook heel veel van hem, zie hem echt als vader van mijn kinderen enz. Hij is ontzettend lief voor me, heel zorgzaam en fijn, en allemaal andere lieve woorden.
Dus het ligt niet aan mij... En dat haal ik ook niet in mijn hoofd om dat te denken, schiet je niks mee op. (Als het wel zo was, was het een ander verhaal, dan had hij dat maar moeten melden.) Toch?
Waar ik nu mee zit is: ik wil hem dit wel vergeven. Zal een zware tijd worden, hem weer te vertrouwen, maar ik denk er nu al aardig luchtig over. Dus dat zal wel goedkomen... Maaarrrr hij is té bang me weer te kwetsen, en daarmee zichzelf (spijt en schuldgevoel), hij gunt het zichzelf niet (weinig eigenwaarde) en dat ik beter verdien. Kortom hij is aardig neerslachtig en niet echt een vechter (zo zie ik het). Ik wil hem dolgraag terug...
En nu een heel open vraag: Wat vinden jullie van dit alles?
Ps. Sorry voor de lange post.
Ik ben hier een periodieke bezoeker. Heb zo af en toe mijn Viva-forum-momenten waarin ik hier meelees . Nu zit ik echter zelf met een probleem/vraag. Ik hoop dat jullie alle topics over vreemdgaan nog niet zat zijn! Ik zal proberen het kort te houden.
Mijn vriend is namelijk vreemdgegaan, na 1,5 jaar samen te zijn. Uiteindelijk heeft hij het zelf verteld. Ik vertrouwde hem, maar ergens bleek mijn intuïtie het toch bij het rechte eind te hebben. Maar ik vertrouwde hem, dus schoof mijn intuïtie aan de kant. Doet er ook niet toe verder... Het speelde een paar maanden, het is dus niet 'een slippertje van één keer'. Wel zegt hij dat hij geen gevoelens voor haar had, haar ook niet als zijn vriendin zag, maar als 'een vriendin'. Hij had hiernaast ook nog een ONS gehad.
Reden trouwens dat ik het hier post is dat ik vind (afgeleid uit andere topics) dat men hier wel goed openminded is. Iets wat ik van mensen in mijn omgeving niet merk. (Die denken in de trant van: "eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger" en "ga weg bij hem, er is nog keuze genoeg!")
Waarom hij het gedaan heeft weet hij zelf ook niet. Hij wil het niet doen, maar toch gebeurt het. Hij weet dat hij mij ermee kwetst en hij houdt van me. Hij geeft heel veel om me, wil me niet kwijt, maar tóch gebeurt dit en daar snapt hij zelf ook niks van. Maar hij staat er voor open blijkbaar. Hij weet niet 100% zeker of hij het kan voorkomen, omdat hij niet weet hoe dat moet. Vandaar dat hij een punt achter de relatie heeft gezet. Ik houd ook heel veel van hem, zie hem echt als vader van mijn kinderen enz. Hij is ontzettend lief voor me, heel zorgzaam en fijn, en allemaal andere lieve woorden.
Dus het ligt niet aan mij... En dat haal ik ook niet in mijn hoofd om dat te denken, schiet je niks mee op. (Als het wel zo was, was het een ander verhaal, dan had hij dat maar moeten melden.) Toch?
Waar ik nu mee zit is: ik wil hem dit wel vergeven. Zal een zware tijd worden, hem weer te vertrouwen, maar ik denk er nu al aardig luchtig over. Dus dat zal wel goedkomen... Maaarrrr hij is té bang me weer te kwetsen, en daarmee zichzelf (spijt en schuldgevoel), hij gunt het zichzelf niet (weinig eigenwaarde) en dat ik beter verdien. Kortom hij is aardig neerslachtig en niet echt een vechter (zo zie ik het). Ik wil hem dolgraag terug...
En nu een heel open vraag: Wat vinden jullie van dit alles?
Ps. Sorry voor de lange post.
donderdag 22 april 2010 om 16:30
Wat ik me afvraag; wil je hem misschien te graag terug en daarom stap je zo 'makkelijk' over zijn ontrouw heen? Hij geeft aan niet zeker te weten of hij het in de toekomst kan laten (vreemdgaan). Kun jij met die onzekerheid leven of zal het je uiteindelijk toch opbreken? Ik krijg de indruk dat je hem liever met z'n ontrouw en al neemt als helemaal niet, of dat nu wel of niet het beste voor jou zelf is...
succes en sterkte ermee.
succes en sterkte ermee.
donderdag 22 april 2010 om 16:31
"maar tóch gebeurt dit en daar snapt hij zelf ook niks van. Maar hij staat er voor open blijkbaar. Hij weet niet 100% zeker of hij het kan voorkomen, omdat hij niet weet hoe dat moet."
En dit geloof jij?
En dit geloof jij?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
donderdag 22 april 2010 om 16:31
donderdag 22 april 2010 om 16:33
donderdag 22 april 2010 om 16:35
quote:Afentoe schreef op 22 april 2010 @ 16:33:
Ok laat even een ding duidelijk zijn: ik wil geen vreemdgaande man.
En ik begrijp ook niet dat hij er zelf niks van snapt, is misschien een te groot uiterste. Hij geeft wel redenen, maar hij moet dus eerst uitzoeken hoe hij dat tegen kan houden. De drempel zal wel te laag liggen.Oké, dan gaan wij allemaal in een burka zodat voor hem de drempel hoger komt te liggen.
Ok laat even een ding duidelijk zijn: ik wil geen vreemdgaande man.
En ik begrijp ook niet dat hij er zelf niks van snapt, is misschien een te groot uiterste. Hij geeft wel redenen, maar hij moet dus eerst uitzoeken hoe hij dat tegen kan houden. De drempel zal wel te laag liggen.Oké, dan gaan wij allemaal in een burka zodat voor hem de drempel hoger komt te liggen.
donderdag 22 april 2010 om 16:37
Ja ik snap mannen niet... (En ik wil niet alles over één kam scheren). Maar wat betreft het wantrouwen maakt het niet uit of ik met hem of een ander ben: dat zal blijven. Ik denk dat het juist makkelijker is bij dezelfde omdat ik hem ken.
Klopt annetd. Ik kan ook niet zomaar bij hem blijven. Omdat hij het dus zelf 'niet zeker weet'.
Klopt annetd. Ik kan ook niet zomaar bij hem blijven. Omdat hij het dus zelf 'niet zeker weet'.
donderdag 22 april 2010 om 16:42
Als je hem echt terug wilt dan zullen jullie moeten uitzoeken waar dit gedrag vandaan komt en welke rol jij daarin speelt.
Het zou best kunnen dat hij zich niet gewaardeerd voelt, ook als dat eigenlijk onterecht is en dat hij waardering zoekt bij anderen. Iemand die je leuk vindt en die ook nog eens seks met je wilt is best egostrelend voor de meesten bijvoorbeeld.
Die egostreling hoef je als je in staat bent om waardering uit jezelf, je eigen leven en daden te halen niet meer zo nodig bij een ander te halen, en dan sta je dus ook minder open voor seks met anderen dan je partner, lijkt me.
Waardering uit je eigen leven halen ipv afhankelijk te zijn van de waardering van anderen is best wel moeilijk. En als je daar niet bewust mee aan de slag gaat dan zal dat ook niet gaan lukken denk ik. Als hij dat zou willen dan denk ik dat relatietherapie wel zou kunnen helpen (hij kan ook alleen).
Jij kan daar niet zo veel aan doen, hij zal zelf moeten inzien dat hij zijn eigenwaarde uit zijn eigen leven moet halen. Je kunt 'm wel helpen door hem bijvoorbeeld een boek daarover te geven ofzo.
Maar ik kan de plank natuurlijk ook gigantisch misslaan omdat ie stiekem toch een egoistische ponylul is.
Het zou best kunnen dat hij zich niet gewaardeerd voelt, ook als dat eigenlijk onterecht is en dat hij waardering zoekt bij anderen. Iemand die je leuk vindt en die ook nog eens seks met je wilt is best egostrelend voor de meesten bijvoorbeeld.
Die egostreling hoef je als je in staat bent om waardering uit jezelf, je eigen leven en daden te halen niet meer zo nodig bij een ander te halen, en dan sta je dus ook minder open voor seks met anderen dan je partner, lijkt me.
Waardering uit je eigen leven halen ipv afhankelijk te zijn van de waardering van anderen is best wel moeilijk. En als je daar niet bewust mee aan de slag gaat dan zal dat ook niet gaan lukken denk ik. Als hij dat zou willen dan denk ik dat relatietherapie wel zou kunnen helpen (hij kan ook alleen).
Jij kan daar niet zo veel aan doen, hij zal zelf moeten inzien dat hij zijn eigenwaarde uit zijn eigen leven moet halen. Je kunt 'm wel helpen door hem bijvoorbeeld een boek daarover te geven ofzo.
Maar ik kan de plank natuurlijk ook gigantisch misslaan omdat ie stiekem toch een egoistische ponylul is.
donderdag 22 april 2010 om 16:43
quote:annetd schreef op 22 april 2010 @ 16:35:
Als je bij deze man blijft heb je dus wel een vreemdgaande man.
Simpel...
Je wil hem niet kwijt, je wil hem vergeven en weer opnieuw leren vertrouwen en dat alles terwijl hij aangeeft niet te weten waarom hij dit doet. Waarmee hij dus voor de toekomst openhoudt dit waarschijnlijk weer te doen.
Als je hem niet persé niet kwijt wil, leer dan leven met een open relatie. (Ik zou alleen dan in jou plaats zeggen dat het mes aan twee kanten snijdt....)
Als je bij deze man blijft heb je dus wel een vreemdgaande man.
Simpel...
Je wil hem niet kwijt, je wil hem vergeven en weer opnieuw leren vertrouwen en dat alles terwijl hij aangeeft niet te weten waarom hij dit doet. Waarmee hij dus voor de toekomst openhoudt dit waarschijnlijk weer te doen.
Als je hem niet persé niet kwijt wil, leer dan leven met een open relatie. (Ik zou alleen dan in jou plaats zeggen dat het mes aan twee kanten snijdt....)
Nope
donderdag 22 april 2010 om 16:44
Jullie waren een 1,5 jaar samen en in die tijd had hij al een paar maanden een andere scharrel en een one night stand met nog een andere vrouwe... Echt een lot uit de loterij dit.
Ik zou geen energie steken in deze man weer leren vertrouwen. Zoek een vent die je gewoon kunt vertrouwen omdat hij eerlijk is en 100% voor je gaat.
Ik zou geen energie steken in deze man weer leren vertrouwen. Zoek een vent die je gewoon kunt vertrouwen omdat hij eerlijk is en 100% voor je gaat.
donderdag 22 april 2010 om 16:44
quote:Vl43inder schreef op 22 april 2010 @ 16:42:
Als je hem echt terug wilt dan zullen jullie moeten uitzoeken waar dit gedrag vandaan komt en welke rol jij daarin speelt.
Het zou best kunnen dat hij zich niet gewaardeerd voelt, ook als dat eigenlijk onterecht is en dat hij waardering zoekt bij anderen. Iemand die je leuk vindt en die ook nog eens seks met je wilt is best egostrelend voor de meesten bijvoorbeeld.
Die egostreling hoef je als je in staat bent om waardering uit jezelf, je eigen leven en daden te halen niet meer zo nodig bij een ander te halen, en dan sta je dus ook minder open voor seks met anderen dan je partner, lijkt me.
Waardering uit je eigen leven halen ipv afhankelijk te zijn van de waardering van anderen is best wel moeilijk. En als je daar niet bewust mee aan de slag gaat dan zal dat ook niet gaan lukken denk ik. Als hij dat zou willen dan denk ik dat relatietherapie wel zou kunnen helpen (hij kan ook alleen).
Jij kan daar niet zo veel aan doen, hij zal zelf moeten inzien dat hij zijn eigenwaarde uit zijn eigen leven moet halen. Je kunt 'm wel helpen door hem bijvoorbeeld een boek daarover te geven ofzo.
Maar ik kan de plank natuurlijk ook gigantisch misslaan omdat ie stiekem toch een egoistische ponylul is.
Daar heb je een heel goed punt. Denk dat daar ook de grondslag van zijn fouten ligt.
En Naski: Nee, maar wel meer dan je denkt.
Als je hem echt terug wilt dan zullen jullie moeten uitzoeken waar dit gedrag vandaan komt en welke rol jij daarin speelt.
Het zou best kunnen dat hij zich niet gewaardeerd voelt, ook als dat eigenlijk onterecht is en dat hij waardering zoekt bij anderen. Iemand die je leuk vindt en die ook nog eens seks met je wilt is best egostrelend voor de meesten bijvoorbeeld.
Die egostreling hoef je als je in staat bent om waardering uit jezelf, je eigen leven en daden te halen niet meer zo nodig bij een ander te halen, en dan sta je dus ook minder open voor seks met anderen dan je partner, lijkt me.
Waardering uit je eigen leven halen ipv afhankelijk te zijn van de waardering van anderen is best wel moeilijk. En als je daar niet bewust mee aan de slag gaat dan zal dat ook niet gaan lukken denk ik. Als hij dat zou willen dan denk ik dat relatietherapie wel zou kunnen helpen (hij kan ook alleen).
Jij kan daar niet zo veel aan doen, hij zal zelf moeten inzien dat hij zijn eigenwaarde uit zijn eigen leven moet halen. Je kunt 'm wel helpen door hem bijvoorbeeld een boek daarover te geven ofzo.
Maar ik kan de plank natuurlijk ook gigantisch misslaan omdat ie stiekem toch een egoistische ponylul is.
Daar heb je een heel goed punt. Denk dat daar ook de grondslag van zijn fouten ligt.
En Naski: Nee, maar wel meer dan je denkt.
donderdag 22 april 2010 om 16:46
Het zou zomaar kunnen dat dit een perfecte partner zou kunnen zijn met een gelijkgestemde aan hem en niet in een puur monogame relatie.
Ik denk dat hij eerlijk is dat hij het niet 100% uit kan sluiten. Als jij daar niet mee kan leven stop er dan alsjeblieft mee.
Eigenlijk is het ergste (in mijn ogen) wat hij heeft gedaan is jou in iets laten geloven wat er niet was. En zichzelf tot een leugenaar gemaakt. Er zijn heel veel mannen die daar niet mee zitten. Er zijn ook mannen die daar wel mee zitten en het toch niet kunnen laten. In het eerste geval kan je maar beter niet zo een man treffen, in het tweede geval beter een gelijkgestemde zijn.
Ik denk dat hij eerlijk is dat hij het niet 100% uit kan sluiten. Als jij daar niet mee kan leven stop er dan alsjeblieft mee.
Eigenlijk is het ergste (in mijn ogen) wat hij heeft gedaan is jou in iets laten geloven wat er niet was. En zichzelf tot een leugenaar gemaakt. Er zijn heel veel mannen die daar niet mee zitten. Er zijn ook mannen die daar wel mee zitten en het toch niet kunnen laten. In het eerste geval kan je maar beter niet zo een man treffen, in het tweede geval beter een gelijkgestemde zijn.
donderdag 22 april 2010 om 16:48
donderdag 22 april 2010 om 16:56
quote:Afentoe schreef op 22 april 2010 @ 16:44:
[...]
Daar heb je een heel goed punt. Denk dat daar ook de grondslag van zijn fouten ligt.
Ok, je accepteert zijn vreemdgaan, maar je accepteert een volgende keer niet neem ik aan. Om een volgende keer te voorkomen zal hij
1) Eerst zich bewust moeten zijn van de reden waarom hij het doet
2) Zelf moeten willen veranderen, zodat de reden niet meer voor hem zal gaan gelden
3) Veranderen zodat de reden niet meer voor hem geldt
Dit zijn processen die, als ze al plaats vinden, maanden of jaren duren. En als hij dat wil, wil jij dat dan wel? Heb je dat over voor een relatie die nog maar anderhalf jaar duurt? Zo'n proces is best zwaar hoor, voor een relatie.
[...]
Daar heb je een heel goed punt. Denk dat daar ook de grondslag van zijn fouten ligt.
Ok, je accepteert zijn vreemdgaan, maar je accepteert een volgende keer niet neem ik aan. Om een volgende keer te voorkomen zal hij
1) Eerst zich bewust moeten zijn van de reden waarom hij het doet
2) Zelf moeten willen veranderen, zodat de reden niet meer voor hem zal gaan gelden
3) Veranderen zodat de reden niet meer voor hem geldt
Dit zijn processen die, als ze al plaats vinden, maanden of jaren duren. En als hij dat wil, wil jij dat dan wel? Heb je dat over voor een relatie die nog maar anderhalf jaar duurt? Zo'n proces is best zwaar hoor, voor een relatie.
