Psyche
alle pijlers
Verkracht...
vrijdag 7 mei 2010 om 14:44
Ik weet niet of ik hier goed zit. Maar ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt.
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
Een aantal maanden terug ben ik 2 keer verkracht. En niemand weet ervan... Ik schaam me dood. Alleen mijn vriend heeft in de gaten dat ik sindsdien wat anders ben. Anders reageer. Ik heb veel woede uitbarstingen. Die ik afreageer op hem...
Mijn vriend en ik gaan regelmatig naar de plaatselijke kroeg. Op een gegeven moment kwam daar af en toe een jongen uit een ander dorp. Iedereen kon het goed met hem vinden. Ik dus ook. Hij was aardig en gezellig en leuk om een borrel mee te drinken.
Zo was ik die avond alleen in de kroeg want mijn vriend had nachtdienst. En er zijn altijd wel vrienden van me in de kroeg.
Die avond verliep alles erg gezellig. Ik had alleen iets te diep in het glaasje gekeken. Hij wou mij wel naar huis brengen. Maar eenmaal bij mij thuis was het duidelijk waarom hij mij terug bracht, hij heeft mij verkracht... Ik ben heel duidelijk naar hem geweest dat ik niet wou. Nadat hij "klaar" was, ging hij weg. Met als dreigement dat ik mijn mond moest houden. Omdat er anders wat zou gebeuren....
Sindsdien kwam hij niet meer in de kroeg. Een paar weken later ging m'n deurbel. Ik deed open en hij was het.... Ik schrok mij dood... Maar hij was heel rustig en vriendelijjk. En ik snap nog steeds niet hoe ik zo dom heb kunnen zijn, maar ik heb hem binnen gelaten. Mijn grootste fout!!!!! Maar ergens dacht ik dat hij misschien zijn excuses wou aanbieden. Inzag dat hij fout zat. Maar nee....... alles gebeurde nog een keer opnieuw.....
We zijn nu een paar maanden verder, maar ik merk dat ik het niet achter mij kan laten. Maar ik wil geen aangifte meer doen. Dan is het zijn woord tegen de mijne. Ik heb geen bewijs....
Maar hebben jullie tips hoe ik dit het beste kan verwerken?? En ik twijfel nog steeds of ik het mijn vriend moet vertellen. Ik wil hem het verdriet niet aandoen. En ik weet niet hoe kwaad hij gaat worden op hem. En hem misschien wel wat aan wil doen...
Help....
vrijdag 7 mei 2010 om 15:23
quote:elninjoo schreef op 07 mei 2010 @ 14:52:
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.
Ehhh dit valt onder dezelfde uitspraken als: had je maar geen kort rokje aan moeten trekken of zoveel naar hem moeten lachen. ..ONZIN! Verkrachting is onder geen enkele omstandigheid goed te praten, al doe je de deur open voor de verkrachter, dat is niet hetzelfde als je benen! Misschien een beetje felle reactie maar ik heb jaren met een schuldgevoel rondgelopen na 'zo'n soort incident' (om het maar even vaag te houden) en het heeft heel wat gekost om me te realiseren dat niet ik, maar hij de schuldige was. Ondanks dat ik 'oom Piet' zelf in zijn huis had opgezocht...
Binta, praat alsjeblieft met iemand die je vertrouwt of je huisarts, hoe graag je ook zou willen, dit kun je niet alleen oplossen...
Je verkrachter vrijwillig in je huis toelaten maakt wel dat je 'n zwakke zaak hebt als je hem gaat aanklagen. Bereid je dan maar voor op zelf helemaal door de mangel gehaald te worden. Misschien beter niets ondernemen en er 'n les uit trekken voor een volgende keer.
Ehhh dit valt onder dezelfde uitspraken als: had je maar geen kort rokje aan moeten trekken of zoveel naar hem moeten lachen. ..ONZIN! Verkrachting is onder geen enkele omstandigheid goed te praten, al doe je de deur open voor de verkrachter, dat is niet hetzelfde als je benen! Misschien een beetje felle reactie maar ik heb jaren met een schuldgevoel rondgelopen na 'zo'n soort incident' (om het maar even vaag te houden) en het heeft heel wat gekost om me te realiseren dat niet ik, maar hij de schuldige was. Ondanks dat ik 'oom Piet' zelf in zijn huis had opgezocht...
Binta, praat alsjeblieft met iemand die je vertrouwt of je huisarts, hoe graag je ook zou willen, dit kun je niet alleen oplossen...
vrijdag 7 mei 2010 om 15:23
quote:LemonLime schreef op 07 mei 2010 @ 15:17:
Eens met Vinyl. Soms ontstaat er een patroon waardoor iemand uiteindelijk wel veroordeeld kan worden en misschien helpt het jou een beetje bij de verwerking.Precies, dat er iets met hem is waar de ze vinger niet op kunnen leggen, of meer zaken nodig hebben? Of misschien flikt hij het nog eens bij iemand, en kunnen ze hem dán op basis van jouw verklaring toch pakken?
Eens met Vinyl. Soms ontstaat er een patroon waardoor iemand uiteindelijk wel veroordeeld kan worden en misschien helpt het jou een beetje bij de verwerking.Precies, dat er iets met hem is waar de ze vinger niet op kunnen leggen, of meer zaken nodig hebben? Of misschien flikt hij het nog eens bij iemand, en kunnen ze hem dán op basis van jouw verklaring toch pakken?
vrijdag 7 mei 2010 om 15:28
quote:Vinyl schreef op 07 mei 2010 @ 15:11:
Wél aangifte doen hoor! Wie weet loopt er al een zaak waar ze geen bewijs voor hebben en kan hij met jouw zaak erbij wél achter slot en grendel. Echt doen hoor!
Heel dikke knuffel voor jou, wat een rotsituatie.
Ja precies. Of misschien kun je voorkomen dat hij dit ooit nog eens zou doen.
Sterkte, ik hoop dat je er met je vriend/ familie of wie dan ook over kan praten.
Wél aangifte doen hoor! Wie weet loopt er al een zaak waar ze geen bewijs voor hebben en kan hij met jouw zaak erbij wél achter slot en grendel. Echt doen hoor!
Heel dikke knuffel voor jou, wat een rotsituatie.
Ja precies. Of misschien kun je voorkomen dat hij dit ooit nog eens zou doen.
Sterkte, ik hoop dat je er met je vriend/ familie of wie dan ook over kan praten.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:28
Jeetje meid toch! Wat verschrikkelijk!
Ik raad je toch ook aan om het echt te vertellen, je kunt hier niet mee blijven rondlopen.
Ga naar de politie en doe je verhaal, ga naar je huisarts etc.
En denk alsjeblieft niet dat jij de schuldige bent of dat je je moest schamen!
Misschien heb je iets aan deze tekst http://www.hulporganisati ... etails.asp?lng=NL&Id=4039
Ik raad je toch ook aan om het echt te vertellen, je kunt hier niet mee blijven rondlopen.
Ga naar de politie en doe je verhaal, ga naar je huisarts etc.
En denk alsjeblieft niet dat jij de schuldige bent of dat je je moest schamen!
Misschien heb je iets aan deze tekst http://www.hulporganisati ... etails.asp?lng=NL&Id=4039
vrijdag 7 mei 2010 om 15:32
Poeh wat een rotsituatie.
Waar ik mee zou zitten in jouw geval (naast alle andere dingen): Als vriend weet wie jou verkracht heeft... wat zou hij dan doen?
Ik ken je vriend niet uiteraard, maar als ik dit zou hebben meegemaakt en een vriend zou hebben die in staat was een verkrachter het leven zuur te maken, en diegene leefde in dezelfde woonplaats als ik.... dan zou ik t misschien ook verzwijgen.
Dat lijkt me heel moeilijk, dat het iemand is die bij jullie in de kroeg komt, dezelfde mensen kent, etc.
Niet dat ik beweer dat je het niet moet vertellen hoor, alleen zou ik zelf op dat punt twijfelen.
Waar ik mee zou zitten in jouw geval (naast alle andere dingen): Als vriend weet wie jou verkracht heeft... wat zou hij dan doen?
Ik ken je vriend niet uiteraard, maar als ik dit zou hebben meegemaakt en een vriend zou hebben die in staat was een verkrachter het leven zuur te maken, en diegene leefde in dezelfde woonplaats als ik.... dan zou ik t misschien ook verzwijgen.
Dat lijkt me heel moeilijk, dat het iemand is die bij jullie in de kroeg komt, dezelfde mensen kent, etc.
Niet dat ik beweer dat je het niet moet vertellen hoor, alleen zou ik zelf op dat punt twijfelen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 7 mei 2010 om 15:35
Aan de andere kant, als ze toegeeft aan de bedreiging van die rotzak (mag wel toch) en niets zegt, dan verandert er helemaal niets aan de situatie. Ik snap je twijfel Moonlight. Als ik een man was en mijn partner zou zoiets overkomen, dan weet ik ook niet wat ik zou doen. Kan wel zeggen dat niemand voor eigen rechter mag spelen maar op deze manier gebruik maken van iemand die gedronken heeft en haar vervolgens verkrachten is ook echt een verschrikkelijk lage daad.
Moraal van het verhaal; lastig maar ik hoop wel dat Binta het tegen iemand vertelt, buiten het forum hier.
Moraal van het verhaal; lastig maar ik hoop wel dat Binta het tegen iemand vertelt, buiten het forum hier.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:37
Op het moment dat je de deur niet dichtgooit voor een verkrachter, en hem gewoon binnenlaat, gaan er héél lastige vragen gesteld worden aan je. Vooral omdat je niet de eerste keer aangifte doet(ok dat kan dan nog, gebeurt), maar ook een tweede keer laat je verstek gaan. En dan nog verzwijgen aan je vriend.
Ik zou er rekening mee houden dat je word verhoord als hij niet gelijk een volledige bekentenis afgeeft. De kans dat ze jou gaan verdenken van een valse aangifte zit er in.(Als in: ze gaat vreemd, word wanhopig en probeert nu haar relatie te redden.)
Mocht hij wel vaker in de gaten hebben gelopen bij de politie, maakt het dat voor jou een stuk makkelijker. Als er een eerdere veroordeling staat, is hij helemaal de lul.
Ik zou de aangifte wel doen.
Mocht de politie je niet serieus nemen, is er nog altijd plan B.
PM me voor een mail-adres.
Ik zou er rekening mee houden dat je word verhoord als hij niet gelijk een volledige bekentenis afgeeft. De kans dat ze jou gaan verdenken van een valse aangifte zit er in.(Als in: ze gaat vreemd, word wanhopig en probeert nu haar relatie te redden.)
Mocht hij wel vaker in de gaten hebben gelopen bij de politie, maakt het dat voor jou een stuk makkelijker. Als er een eerdere veroordeling staat, is hij helemaal de lul.
Ik zou de aangifte wel doen.
Mocht de politie je niet serieus nemen, is er nog altijd plan B.
PM me voor een mail-adres.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:39
Het is nimmer en nooit jou schuld. Besef dat wel. Al liep je in je naakie,dan nog heeft niemand het recht jouw te verkrachten.
Die man was fout,jij niet.
Zoek hulp,kijk anders eens op de site www.seksueelgeweld.nl Dat is een site waar adressen staan met hulp.
Aan het riagg heb je meestal niets,daarom zoek gespecialiseerde hulp.
Mensen die je echt begrijpen. Die eventueel ervaringsdeskundige zijn.
Ook kun je via het schadefonds geld krijgen,niet het belangrijkst,maar je kunt in ieder geval dingen betalen die door niemand vergoedt worden.Zoals eigen risico etc. En ook therapieën.
www.schadefonds.nl
Als je aangifte hebt gedaan,kun je eventueel terecht bij slachtofferhulp. zij kunnen je ook doorverwijzen voor juridische hulp en weten de weg te bewandelen.
Heel veel sterkte
En kijk eens op de website
www.steunpunt-geweld.tk
daar staan ook wat tips. Beetje oude site,maar er staan wel tips in.
Die man was fout,jij niet.
Zoek hulp,kijk anders eens op de site www.seksueelgeweld.nl Dat is een site waar adressen staan met hulp.
Aan het riagg heb je meestal niets,daarom zoek gespecialiseerde hulp.
Mensen die je echt begrijpen. Die eventueel ervaringsdeskundige zijn.
Ook kun je via het schadefonds geld krijgen,niet het belangrijkst,maar je kunt in ieder geval dingen betalen die door niemand vergoedt worden.Zoals eigen risico etc. En ook therapieën.
www.schadefonds.nl
Als je aangifte hebt gedaan,kun je eventueel terecht bij slachtofferhulp. zij kunnen je ook doorverwijzen voor juridische hulp en weten de weg te bewandelen.
Heel veel sterkte
En kijk eens op de website
www.steunpunt-geweld.tk
daar staan ook wat tips. Beetje oude site,maar er staan wel tips in.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:40
Hoewel ik de oproep 'aangifte doen!' van harte onderschrijf, bij dezen wel even een waarschuwing: tenzij hij bekent, zal het geen zaak worden. Ook al zijn er meerdere aangiftes tegen hem, het rechtssysteem werkt nou eenmaal niet zo dat geldt 'waar rook is, is vuur'. Dus het is inderdaad zijn woord tegen het jouwe. Neemt niet weg dat het voor je eigen verwerkingsproces wel heel goed kan zijn om aangifte te doen. En wat Celeone al zegt: je kan ook een oriënterend gesprek hebben met de politie. Dat is sowieso de procedure: éérst een gesprek en pas daarna (eventueel) aangifte, als je dat zelf wil. Bel anders gewoon de politie, vraag naar de zedenrecherche en ga eens met ze praten. Zonder jouw toestemming gaan ze er toch geen zaak van maken, dus je hebt alles nog onder controle, ook na dat gesprek.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:40
Er valt weinig aan toe te voegen: je moet echt aangifte doen.
Het punt is, verkrachting gaat niet over sex, maar over macht en die heeft hij nu over jou,dat moet je doorbreken door naar de politie te stappen. De politie weet waar het over gaat en zullen zijn macht over jou breken. Doe het meis, straks staat hij weer voor je neus.
Heel veel sterkte met je verwerking en doe dat alsjeblieft niet alleen, je woedeaanvallen zijn een teken aan de wand.
Het punt is, verkrachting gaat niet over sex, maar over macht en die heeft hij nu over jou,dat moet je doorbreken door naar de politie te stappen. De politie weet waar het over gaat en zullen zijn macht over jou breken. Doe het meis, straks staat hij weer voor je neus.
Heel veel sterkte met je verwerking en doe dat alsjeblieft niet alleen, je woedeaanvallen zijn een teken aan de wand.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:44
goh meid wat vreselijk zeg...
een dikke knuffel voor jou!
Tja dat aangifte doen ik zou het gewoon doen maar hou er wel rekening mee dat het een moeizaam proces gaat worden...
Misschien is het beter om er toch met iemand over te praten.
Ik zou het wel vertellen aan mijn vriend...maar dat is helemaal aan jou.
Als je aangifte gaat doen moet je zowiezo het hele verhaal vertellen.
Nou meid k vind het wel knap dat je hier je verhaal doet.Dat is in ieder geval een goed begin...
liefs en sterkte
een dikke knuffel voor jou!
Tja dat aangifte doen ik zou het gewoon doen maar hou er wel rekening mee dat het een moeizaam proces gaat worden...
Misschien is het beter om er toch met iemand over te praten.
Ik zou het wel vertellen aan mijn vriend...maar dat is helemaal aan jou.
Als je aangifte gaat doen moet je zowiezo het hele verhaal vertellen.
Nou meid k vind het wel knap dat je hier je verhaal doet.Dat is in ieder geval een goed begin...
liefs en sterkte
vrijdag 7 mei 2010 om 15:48
Ik heb ooit ook zoiets meegemaakt. Ik heb er toen ook een topic over geopend. Je kan het lezen als je wil. Ik was toen nogal in de war, na de eerste reacties vol ongeloof ben ik soort van 'weg gerend'. Maar goed, het verhaal lijkt wel.
In mijn beleving was aangifte niet de prioriteit. Ik heb melding gedaan, omdat ik aangifte te heftig vond. Ik wilde mezelf de toestand van een heel proces niet aandoen (politie gaf ook al aan dat bewijzen inmiddels vernietigd waren en hij er waarschijnlijk idd mee weg zou komen, ondanks dat ze het wel een serieuze zaak vonden). Ik had het al moeilijk genoeg. Vond het toch wel een soort burgerplicht om het wel te melden. Zedenpolitie heeft toch een dossier gemaakt. Het voelde ook als erkenning. Ik heb echt alles uitgelegd en ze zeiden: sorry misskiek je bent verkracht. Dat zorgde voor enorme huilbuien, maar ook voor een soort bevestiging, aangezien ik nogal veel ontkende.
Noem het zwak of noem het kiezen voor jezelf (het niet doen van echte aangifte). Ik weet het niet. Ik kon het er toen niet bij hebben.
Het aller belangrijkste vond ik dat ik mezelf weer werd. Ik had ook last van woedeaanvallen. Flashbacks, slecht slapen. Zulke dingen. Ga eens praten met de huisarts. In de grote steden zijn er speciale programma's voor meisjes die verkracht zijn. Dat is echt heel goed geregeld. Ze helpen je ook met de vragen over aangifte (politieagent die komt praten), soatesten, doktoren geven uitleg over ptss en hoe je leven erna op te pakken. Het kon bij mij in de vorm van een soort lotgenotengroepje of individueel. Wat je zelf prettig vindt.
Ik heb zelf te lang rondgelopen met het gevoel: is dit wel erg genoeg, ben ik niet zelf zo stom geweest om hem binnen te laten, zei ik wel nee? Maar als je kijkt naar de gevolgen, die ik ook in jou verhaal lees, was er wel degelijk iets aan de hand en doen alle andere vragen er niet toe. Begin bij stap 1. Zoek hulp!!
In mijn beleving was aangifte niet de prioriteit. Ik heb melding gedaan, omdat ik aangifte te heftig vond. Ik wilde mezelf de toestand van een heel proces niet aandoen (politie gaf ook al aan dat bewijzen inmiddels vernietigd waren en hij er waarschijnlijk idd mee weg zou komen, ondanks dat ze het wel een serieuze zaak vonden). Ik had het al moeilijk genoeg. Vond het toch wel een soort burgerplicht om het wel te melden. Zedenpolitie heeft toch een dossier gemaakt. Het voelde ook als erkenning. Ik heb echt alles uitgelegd en ze zeiden: sorry misskiek je bent verkracht. Dat zorgde voor enorme huilbuien, maar ook voor een soort bevestiging, aangezien ik nogal veel ontkende.
Noem het zwak of noem het kiezen voor jezelf (het niet doen van echte aangifte). Ik weet het niet. Ik kon het er toen niet bij hebben.
Het aller belangrijkste vond ik dat ik mezelf weer werd. Ik had ook last van woedeaanvallen. Flashbacks, slecht slapen. Zulke dingen. Ga eens praten met de huisarts. In de grote steden zijn er speciale programma's voor meisjes die verkracht zijn. Dat is echt heel goed geregeld. Ze helpen je ook met de vragen over aangifte (politieagent die komt praten), soatesten, doktoren geven uitleg over ptss en hoe je leven erna op te pakken. Het kon bij mij in de vorm van een soort lotgenotengroepje of individueel. Wat je zelf prettig vindt.
Ik heb zelf te lang rondgelopen met het gevoel: is dit wel erg genoeg, ben ik niet zelf zo stom geweest om hem binnen te laten, zei ik wel nee? Maar als je kijkt naar de gevolgen, die ik ook in jou verhaal lees, was er wel degelijk iets aan de hand en doen alle andere vragen er niet toe. Begin bij stap 1. Zoek hulp!!
vrijdag 7 mei 2010 om 15:58
Binta,
als ervaringsdeskundige. Als je ertegen opgewassen bent je verhaal meermalen te doen, alle details te vertellen aan volstrekt vreemden en het gevoel van wantrouwen wat anderen tov je kunnen hebben, is aangifte doen een oplossing. Ik heb me destijds ook door alle moraalridders laten ophitsen en heb aangifte gedaan, zonder bewijsmateriaal. Dit is voor mij een heel slopend proces geworden waarbij ik geen tijd heb gekregen het te verwerken. Ik zat er nog steeds middenin omdat die procedure liep. Daarnaast is mijn gehele omgeving ondervraagd over mijn persoonlijkheid. Daar heb ik veel moeite mee gehad. Dit was mij gebeurd, en dan ook nog dat wantrouwen naar mij toe vanuit de overheid. Ik moet zeggen dat ik nog altijd er behoefte heb aan iemand die tegen mij zegt: we geloven je. Want daar draait het om.
Anyway. Hoe je het kunt verwerken: praten. Práát erover want dat geeft lucht. Als je het opkropt wordt het groter en groter tot je er aan onderdoor gaat. Zelf heb ik er open over gepraat tegen mensen die ik vertrouw, ze schrokken ervan maar daarna was het gewoon bespreekbaar.
En: praat erover met je vriend want je verandert voor zijn ogen, zonder dat hij er begrip voor kan opbrengen. Zo gaat jullie basis langzaam naar de klote.
als ervaringsdeskundige. Als je ertegen opgewassen bent je verhaal meermalen te doen, alle details te vertellen aan volstrekt vreemden en het gevoel van wantrouwen wat anderen tov je kunnen hebben, is aangifte doen een oplossing. Ik heb me destijds ook door alle moraalridders laten ophitsen en heb aangifte gedaan, zonder bewijsmateriaal. Dit is voor mij een heel slopend proces geworden waarbij ik geen tijd heb gekregen het te verwerken. Ik zat er nog steeds middenin omdat die procedure liep. Daarnaast is mijn gehele omgeving ondervraagd over mijn persoonlijkheid. Daar heb ik veel moeite mee gehad. Dit was mij gebeurd, en dan ook nog dat wantrouwen naar mij toe vanuit de overheid. Ik moet zeggen dat ik nog altijd er behoefte heb aan iemand die tegen mij zegt: we geloven je. Want daar draait het om.
Anyway. Hoe je het kunt verwerken: praten. Práát erover want dat geeft lucht. Als je het opkropt wordt het groter en groter tot je er aan onderdoor gaat. Zelf heb ik er open over gepraat tegen mensen die ik vertrouw, ze schrokken ervan maar daarna was het gewoon bespreekbaar.
En: praat erover met je vriend want je verandert voor zijn ogen, zonder dat hij er begrip voor kan opbrengen. Zo gaat jullie basis langzaam naar de klote.
vrijdag 7 mei 2010 om 15:59
Lieve Lieve Lieve Binta,
Ik hoop dat je alle advies ter harte neemt en direct aangifte gaat doen. Hij mag er inderdaad niet mee wegkomen GVD!!! Met tranen in mijn ogen zit ik jouw verhaal te lezen en ik zit nu te trillen als een rietje; helaas heb ik 30 jaar geleden een soortgelijke ervaring meegemaakt...... De herinneringen blijven pijnlijk maar ik heb vooral spijt dat ik destijds geen aangifte had gedaan. Ik was bang.....
Had ik het maar wel gedaan............
Sterkte!!!!
Ik hoop dat je alle advies ter harte neemt en direct aangifte gaat doen. Hij mag er inderdaad niet mee wegkomen GVD!!! Met tranen in mijn ogen zit ik jouw verhaal te lezen en ik zit nu te trillen als een rietje; helaas heb ik 30 jaar geleden een soortgelijke ervaring meegemaakt...... De herinneringen blijven pijnlijk maar ik heb vooral spijt dat ik destijds geen aangifte had gedaan. Ik was bang.....
Had ik het maar wel gedaan............
Sterkte!!!!
vrijdag 7 mei 2010 om 16:02
Een goede vriendin van mij heeft soortgelijks meegemaakt een aantal jaar terug ( verkracht in haar eigen appartement door iemand die ze binnen had gelaten). Zij is, nadat ze het een goede vriendin, haar ouders en mij verteld had, naar de GGD geweest voor een SOA test en daarna naar het politiebureau voor aangifte. Ik ben toen met haar mee geweest, dus als je het prettiger vindt, neem een goede vriend(in) mee om je te steunen. Bij de politieaangifte was het wel zo dat wij er niet bij mochten zijn, omdat wij dan evt. niet meer gehoord konden worden voor ons verhaal (ivm beïnvloed zijn door wat zij vertelde in haar aangifte).
Ze heeft daarna ook nog therapie gehad om dit alles te verwerken en ze heeft een financiële schadevergoeding vanuit een of ander fonds voor slachtoffers van dergelijke misdrijven. Bijvoorbeeld om de kleding die ze op die bewuste avond droeg te compenseren.
Misschien kan de politie je hier meer over vertellen of slachtofferhulp.
Heel veel sterkte in elk geval en ik zou het zeker je vriend vertellen. Omgekeerd zou jij het toch ook willen weten, neem ik aan?
Ze heeft daarna ook nog therapie gehad om dit alles te verwerken en ze heeft een financiële schadevergoeding vanuit een of ander fonds voor slachtoffers van dergelijke misdrijven. Bijvoorbeeld om de kleding die ze op die bewuste avond droeg te compenseren.
Misschien kan de politie je hier meer over vertellen of slachtofferhulp.
Heel veel sterkte in elk geval en ik zou het zeker je vriend vertellen. Omgekeerd zou jij het toch ook willen weten, neem ik aan?
vrijdag 7 mei 2010 om 16:07
Voor iedereen die zo ontzettend op aangifte hamert, ik snap echt jullie punt, echt. En ik dacht altijd dat het idd zo zou moeten gaan. En voordat ik zelf in die situatie kwam zou ik nr 1 zijn die het zou zeggen. Ook bij mij wees iedereen er destijds op.
Maar is het eigenlijk niet veel belangrijker dat Binta zich weer goed gaat voelen? Dat ze gaat verwerken en er mee leert om te gaan. Zie verhaal van Puccini, wat een extra ellende geeft dat (dapper trouwens). Ik denk echt dat het zoveel verstandiger is om eerst hulp te zoeken van een deskundige, er met vriend over praten en dan samen gaat kijken hoe en of je het gaat regelen met aangifte. En de soatest. De aangifte is nu geen prioriteit. Het bewijs is al weg. Die aangifte kan ook over 2 maanden. Nu eerst steun krijgen en zorgen dat je niet alleen met al die ellende zit!!!! Eerst praten en hulp krijgen. Je hoeft het niet alleen te doen!
Maar is het eigenlijk niet veel belangrijker dat Binta zich weer goed gaat voelen? Dat ze gaat verwerken en er mee leert om te gaan. Zie verhaal van Puccini, wat een extra ellende geeft dat (dapper trouwens). Ik denk echt dat het zoveel verstandiger is om eerst hulp te zoeken van een deskundige, er met vriend over praten en dan samen gaat kijken hoe en of je het gaat regelen met aangifte. En de soatest. De aangifte is nu geen prioriteit. Het bewijs is al weg. Die aangifte kan ook over 2 maanden. Nu eerst steun krijgen en zorgen dat je niet alleen met al die ellende zit!!!! Eerst praten en hulp krijgen. Je hoeft het niet alleen te doen!
vrijdag 7 mei 2010 om 16:11
Klopt MissKiek: aangifte kun je nog heel lang doen, hier zelf mee blijven rondlopen niet. Praten met iemand die je vertrouwt is de allereerste en belangrijkste stap!
Binta: Ik heb 10 jaar lang geprobeerd dit in mn eentje op te lossen, ik vond mezelf wel sterk genoeg, dat zou ik heus wel kunnen verwerken. En wat als mn ouders het hoorden? Hoe verdrietig zou hun dat maken? En mn vriend, die zou oom Piet een flinke klap voor zn harses verkopen, zo niet erger.
Sja allemaal jammer dan, maar jouw eigen gevoelens zijn belangrijker. En jij bent niet verantwoordelijk voor wat er allemaal gebeurt nadat je het verteld hebt, want wie heeft deze ellende veroorzaakt?... Zoek een vertrouwenspersoon op, echt, dat is zo belangrijk!
Binta: Ik heb 10 jaar lang geprobeerd dit in mn eentje op te lossen, ik vond mezelf wel sterk genoeg, dat zou ik heus wel kunnen verwerken. En wat als mn ouders het hoorden? Hoe verdrietig zou hun dat maken? En mn vriend, die zou oom Piet een flinke klap voor zn harses verkopen, zo niet erger.
Sja allemaal jammer dan, maar jouw eigen gevoelens zijn belangrijker. En jij bent niet verantwoordelijk voor wat er allemaal gebeurt nadat je het verteld hebt, want wie heeft deze ellende veroorzaakt?... Zoek een vertrouwenspersoon op, echt, dat is zo belangrijk!
vrijdag 7 mei 2010 om 16:12
quote:MissKiek schreef op 07 mei 2010 @ 16:07:
Voor iedereen die zo ontzettend op aangifte hamert, ik snap echt jullie punt, echt. En ik dacht altijd dat het idd zo zou moeten gaan. En voordat ik zelf in die situatie kwam zou ik nr 1 zijn die het zou zeggen. Ook bij mij wees iedereen er destijds op.
Maar is het eigenlijk niet veel belangrijker dat Binta zich weer goed gaat voelen? Dat ze gaat verwerken en er mee leert om te gaan. Zie verhaal van Puccini, wat een extra ellende geeft dat (dapper trouwens). Ik denk echt dat het zoveel verstandiger is om eerst hulp te zoeken van een deskundige, er met vriend over praten en dan samen gaat kijken hoe en of je het gaat regelen met aangifte. En de soatest. De aangifte is nu geen prioriteit. Het bewijs is al weg. Die aangifte kan ook over 2 maanden. Nu eerst steun krijgen en zorgen dat je niet alleen met al die ellende zit!!!! Eerst praten en hulp krijgen. Je hoeft het niet alleen te doen!Snap je punt MK. Natuurlijk is het ontzettend belangrijk dat het beter met Binta gaat maar kan me ook voorstellen dat de dames hier hameren op aangifte zodat er misschien niet nog iemand slachtoffer wordt. Aan de andere kant kan aangifte doen altijd nog, als ze eraan toe is.
Voor iedereen die zo ontzettend op aangifte hamert, ik snap echt jullie punt, echt. En ik dacht altijd dat het idd zo zou moeten gaan. En voordat ik zelf in die situatie kwam zou ik nr 1 zijn die het zou zeggen. Ook bij mij wees iedereen er destijds op.
Maar is het eigenlijk niet veel belangrijker dat Binta zich weer goed gaat voelen? Dat ze gaat verwerken en er mee leert om te gaan. Zie verhaal van Puccini, wat een extra ellende geeft dat (dapper trouwens). Ik denk echt dat het zoveel verstandiger is om eerst hulp te zoeken van een deskundige, er met vriend over praten en dan samen gaat kijken hoe en of je het gaat regelen met aangifte. En de soatest. De aangifte is nu geen prioriteit. Het bewijs is al weg. Die aangifte kan ook over 2 maanden. Nu eerst steun krijgen en zorgen dat je niet alleen met al die ellende zit!!!! Eerst praten en hulp krijgen. Je hoeft het niet alleen te doen!Snap je punt MK. Natuurlijk is het ontzettend belangrijk dat het beter met Binta gaat maar kan me ook voorstellen dat de dames hier hameren op aangifte zodat er misschien niet nog iemand slachtoffer wordt. Aan de andere kant kan aangifte doen altijd nog, als ze eraan toe is.
vrijdag 7 mei 2010 om 16:13
