Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
zondag 9 mei 2010 om 20:58
quote:lieveranoniemm schreef op 09 mei 2010 @ 19:11:
Ah jammer van die vriendin.
Maar misschien ook maar goed, vriendinnen en dan samen wonen is toch anders.
hihi hopelijk gaat het goed met een mannelijke huisgenoot.
Ik weet er alles van
Kreeg verkering met een huisgenoot en woonde opeens samen.
Dat is niet lang goed gegaan.
Ik zou wel verwachten dat het in de regio goedkoper is.
Wat vinden je ouders ervan dat je het huis weer gaat verlaten?
Heeft inschrijven bij de gemeente van de stad waar je wilt gaan wonen nog zin? Of mag dat niet omdat je geen economische binding hebt?
Enne het internet natuurlijk, waaronder het vivaforum. Een oproepje is zo geplaatst. Niet geschoten is altijd mis
Wel oppassen he. Ik kan me in mijn zoektocht naar een kamer nog een hele vieze vent herinneren. Daar was ik naar een kamer gaan kijken, gelukkig wél een vriendin meegenomen.
Ik mocht dan op zijn zolder een kamer waar allemaal pornoposters hingen.
Ik wist niet hoe gauw ik weg moest wezen
Mijn ouders weten nog niet van deze plannen maar denk dat ze het wel prettig vinden als ik weer zelfstandig ga wonen. Met hun verstand dan.
Broer is (ineens) ook op zoek naar iets voor zichzelf en ik vrees dat ze wel last krijgen van het lege nest syndroom, zoals dat altijd heet in de Libelle.
Jongste broertje heeft de gewoonte, als de andere broers en zussen er niet zijn, zelf ook de hort op te gaan. Thuis zitten vind hij saai.
Maar misschien is oudste broer wel zo een die straks zijn eigen appartement heeft maar dan steeds bij paps en mams komt eten. Ik zie hem er voor aan
En denk dat we ook wel zo sociaal zijn dat - als we merken dat ze t echt moeilijk krijgen - we gewoon regelmatig nog langs gaan. Verstandelijk weten ouders dat het moment gaat komen maar gevoelsmatig zal het ze nog zwaar vallen.
Vorig jaar was mijn moeder al heel zielig aan de telefoon dat ze met zijn 2-en of 3-en pasen moesten vieren (ik belde vanaf mijn vakantie-adres). Vind dat soort opmerkingen altijd wat lullig voor mijn vader... hij is er altijd voor dr maar ze vindt het saai ofzo met zijn tweeën.
Anyway, goed bezig geweest dus. Ik wilde nu nog de folders van de opleiding gaan lezen maar er past niks bij in mijn hoofd. Heb ze klaar gelegd voor morgen.
Haha, met die huisgenoot heeft niet lang geduurd dus?
Brrr... heb ook in mijn naiviteit al wat kamers bezocht in mijn leven. Eerste keer (17) wilde ik dat alleen gaan doen maar een vriendin drong er een beetje op aan dat ze mee ging. t Zou best kunnen dat haar ouders en zij het onverantwoord vonden. Ik zag nooit zoveel gevaar en mijn eigen ouders waren op vakantie.
Mijn laatste huisbaas was ook een creep maar ik ben nooit bang geweest dat hij me zou misbruiken... die vent was voor van alles bang en denk niet dat hij in mijn buurt durfde te komen. Moeder vond het niet zo prettig dat ik bij die man woonde maar ik kon niks beters vinden op dat moment.
Succes met zoeken naar die brief....
Ah jammer van die vriendin.
Maar misschien ook maar goed, vriendinnen en dan samen wonen is toch anders.
hihi hopelijk gaat het goed met een mannelijke huisgenoot.
Ik weet er alles van
Kreeg verkering met een huisgenoot en woonde opeens samen.
Dat is niet lang goed gegaan.
Ik zou wel verwachten dat het in de regio goedkoper is.
Wat vinden je ouders ervan dat je het huis weer gaat verlaten?
Heeft inschrijven bij de gemeente van de stad waar je wilt gaan wonen nog zin? Of mag dat niet omdat je geen economische binding hebt?
Enne het internet natuurlijk, waaronder het vivaforum. Een oproepje is zo geplaatst. Niet geschoten is altijd mis
Wel oppassen he. Ik kan me in mijn zoektocht naar een kamer nog een hele vieze vent herinneren. Daar was ik naar een kamer gaan kijken, gelukkig wél een vriendin meegenomen.
Ik mocht dan op zijn zolder een kamer waar allemaal pornoposters hingen.
Ik wist niet hoe gauw ik weg moest wezen
Mijn ouders weten nog niet van deze plannen maar denk dat ze het wel prettig vinden als ik weer zelfstandig ga wonen. Met hun verstand dan.
Broer is (ineens) ook op zoek naar iets voor zichzelf en ik vrees dat ze wel last krijgen van het lege nest syndroom, zoals dat altijd heet in de Libelle.
Jongste broertje heeft de gewoonte, als de andere broers en zussen er niet zijn, zelf ook de hort op te gaan. Thuis zitten vind hij saai.
Maar misschien is oudste broer wel zo een die straks zijn eigen appartement heeft maar dan steeds bij paps en mams komt eten. Ik zie hem er voor aan
En denk dat we ook wel zo sociaal zijn dat - als we merken dat ze t echt moeilijk krijgen - we gewoon regelmatig nog langs gaan. Verstandelijk weten ouders dat het moment gaat komen maar gevoelsmatig zal het ze nog zwaar vallen.
Vorig jaar was mijn moeder al heel zielig aan de telefoon dat ze met zijn 2-en of 3-en pasen moesten vieren (ik belde vanaf mijn vakantie-adres). Vind dat soort opmerkingen altijd wat lullig voor mijn vader... hij is er altijd voor dr maar ze vindt het saai ofzo met zijn tweeën.
Anyway, goed bezig geweest dus. Ik wilde nu nog de folders van de opleiding gaan lezen maar er past niks bij in mijn hoofd. Heb ze klaar gelegd voor morgen.
Haha, met die huisgenoot heeft niet lang geduurd dus?
Brrr... heb ook in mijn naiviteit al wat kamers bezocht in mijn leven. Eerste keer (17) wilde ik dat alleen gaan doen maar een vriendin drong er een beetje op aan dat ze mee ging. t Zou best kunnen dat haar ouders en zij het onverantwoord vonden. Ik zag nooit zoveel gevaar en mijn eigen ouders waren op vakantie.
Mijn laatste huisbaas was ook een creep maar ik ben nooit bang geweest dat hij me zou misbruiken... die vent was voor van alles bang en denk niet dat hij in mijn buurt durfde te komen. Moeder vond het niet zo prettig dat ik bij die man woonde maar ik kon niks beters vinden op dat moment.
Succes met zoeken naar die brief....
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 10 mei 2010 om 19:16
Ha moon; heb je de folder nog gelezen?
Je bent wel weer druk op het forum. Het lijkt een beetje alles of niets. Pas je wel op dat je jezelf niet teveel door andere topics laat beinvloeden?
Brief is trouwens van de aardbodem verdwenen. Envelop wel gevonden, maar de brief dus niet. Misschien is het wel een teken
Ik denk dat het altijd een beetje dubbel is bij ouders, het hoort erbij dat kinderen het huis uitgaan maar is tegelijkertijd ook moeilijk.
Maar daar moet ik wel bijzeggen dat mijn moeder nooit zo een opmerking over pasen zou maken.
Die is meer bezig met 'hebben jullie geen eigen dingen te doen' 'je bent al zo druk' etc.
Zij is heel bang een soort verplichting te worden, terwijl ze dat helemaal niet is.
Heb je al een soort 'opvolg' voorzitter gevonden voor je vrijwilligerswerk?
Je bent wel weer druk op het forum. Het lijkt een beetje alles of niets. Pas je wel op dat je jezelf niet teveel door andere topics laat beinvloeden?
Brief is trouwens van de aardbodem verdwenen. Envelop wel gevonden, maar de brief dus niet. Misschien is het wel een teken
Ik denk dat het altijd een beetje dubbel is bij ouders, het hoort erbij dat kinderen het huis uitgaan maar is tegelijkertijd ook moeilijk.
Maar daar moet ik wel bijzeggen dat mijn moeder nooit zo een opmerking over pasen zou maken.
Die is meer bezig met 'hebben jullie geen eigen dingen te doen' 'je bent al zo druk' etc.
Zij is heel bang een soort verplichting te worden, terwijl ze dat helemaal niet is.
Heb je al een soort 'opvolg' voorzitter gevonden voor je vrijwilligerswerk?
dinsdag 11 mei 2010 om 13:31
Hey!
Ja je hebt wel gelijk dat ik weer erg veel op het forum zit.
Ik had gisteravond eerst een vergadering en daarna een date. Die date was wel fijn (sowieso) maar ook fijn om even weg te zijn uit de dagelijkse sores.
Nee geen opvolgvoorzitter. Ik heb gisteren wel een mail rondgestuurd dat er iemand bij moet en of mensen nog weten wie we daarvoor kunnen vragen. De vergadering gisteren was ook niet zo serieus... irritant soms.
Nou ja op een gegeven moment ben ik gewoon weg en dan zoeken ze t maar uit. Ik heb gisteren al weinig taken op me genomen dus dat was wel verstandig van me
Mijn moeder houdt heel erg van 'iedereen rond de tafel'. Met moederdag was 1 broertje er niet en dat vindt ze dan zo jammer. Ze is ook niet iemand die vrienden uitnodigt ofzo om te komen eten, ze wil alleen het gezin. Tja dan wordt het eenzaam op een bepaalde leeftijd.
Toen ik met pasen op vakantie was, was het ook geen verwijt ofzo... meer een antwoord op de vraag: hoe is het. Ja stil blablabla, maarja zo wordt het blablabla. Voelde me wel ff sip toen ik de telefoon op hing. Bij mij was alles leuk en feest maar na het bellen deed ik er wel een half uurtje over weer in de feeststemming te komen.
Leer steeds meer de gevoelens van mijn moeder van me af te zetten maar het blijft moeilijk.
Wat vaag van die brief...
Ja je hebt wel gelijk dat ik weer erg veel op het forum zit.
Ik had gisteravond eerst een vergadering en daarna een date. Die date was wel fijn (sowieso) maar ook fijn om even weg te zijn uit de dagelijkse sores.
Nee geen opvolgvoorzitter. Ik heb gisteren wel een mail rondgestuurd dat er iemand bij moet en of mensen nog weten wie we daarvoor kunnen vragen. De vergadering gisteren was ook niet zo serieus... irritant soms.
Nou ja op een gegeven moment ben ik gewoon weg en dan zoeken ze t maar uit. Ik heb gisteren al weinig taken op me genomen dus dat was wel verstandig van me
Mijn moeder houdt heel erg van 'iedereen rond de tafel'. Met moederdag was 1 broertje er niet en dat vindt ze dan zo jammer. Ze is ook niet iemand die vrienden uitnodigt ofzo om te komen eten, ze wil alleen het gezin. Tja dan wordt het eenzaam op een bepaalde leeftijd.
Toen ik met pasen op vakantie was, was het ook geen verwijt ofzo... meer een antwoord op de vraag: hoe is het. Ja stil blablabla, maarja zo wordt het blablabla. Voelde me wel ff sip toen ik de telefoon op hing. Bij mij was alles leuk en feest maar na het bellen deed ik er wel een half uurtje over weer in de feeststemming te komen.
Leer steeds meer de gevoelens van mijn moeder van me af te zetten maar het blijft moeilijk.
Wat vaag van die brief...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 11 mei 2010 om 16:31
Oh wat spannend van je date. Was het leuk?
Je moet je vrijwilligerswerk proberen een beetje los te laten.
Ik denk dat als jij weg bent er vanzelf iemand op staat die de taken overneemt. Dan moet het wel.
Heeft je moeder geen contact met mensen van de kerk?
Ik ben wel heel blij met mijn moeder, dat ze wat de feestdagen betreft geen 'verplichtingen' oplegt.
Misschien heeft het ook te maken met het geloof, omdat wij niet geloven we er minder waarde aan hechten?
Klinkt wel een beetje naar hoor, dat je moeder je zo een gevoel geeft. Vind ik niet helemaal fair en als ik ooit kinderen krijg (wil ik niet) zal ik dat hopelijk nooit doen.
Ben je al verder gekomen met de folders?
Tja brief is weg, maar volgens mij heeft hij dezelfde brief aan mijn zus geschreven dus ik kan het aan haar vragen, als ze hem heeft bewaard.
Ik was vanmiddag bij mijn psychiater en hij wil een aparte afspraak maken om mij te helpen bij mijn keuze.
Maar ergens heb ik het gevoel dat dit echt een beslissing is die ik zelf moet maken.
En binnenkort een keer een knoop moet doorhakken.
Je moet je vrijwilligerswerk proberen een beetje los te laten.
Ik denk dat als jij weg bent er vanzelf iemand op staat die de taken overneemt. Dan moet het wel.
Heeft je moeder geen contact met mensen van de kerk?
Ik ben wel heel blij met mijn moeder, dat ze wat de feestdagen betreft geen 'verplichtingen' oplegt.
Misschien heeft het ook te maken met het geloof, omdat wij niet geloven we er minder waarde aan hechten?
Klinkt wel een beetje naar hoor, dat je moeder je zo een gevoel geeft. Vind ik niet helemaal fair en als ik ooit kinderen krijg (wil ik niet) zal ik dat hopelijk nooit doen.
Ben je al verder gekomen met de folders?
Tja brief is weg, maar volgens mij heeft hij dezelfde brief aan mijn zus geschreven dus ik kan het aan haar vragen, als ze hem heeft bewaard.
Ik was vanmiddag bij mijn psychiater en hij wil een aparte afspraak maken om mij te helpen bij mijn keuze.
Maar ergens heb ik het gevoel dat dit echt een beslissing is die ik zelf moet maken.
En binnenkort een keer een knoop moet doorhakken.
dinsdag 11 mei 2010 om 17:26
Succes met de knoop.
Ja het zit een beetje ingebakken hier dat je HEEL VEEL voor je ouders doet (doen / deden mijn ouders ook voor die van hen) en at je altijd aandacht schenkt aan feestdagen en moederdag enzo.
Mijn moeder is extreem veel bezig met haar eigen ouders. Ik heb zelf niet de behoefte om me zo veel met mijn ouders te bemoeien. Maar moeders heeft dus wel de behoefte veel met ons te 'delen'. Komt mijn broertje thuis uit het buitenland, gaat het binnen een uur alweer over moeders sollicitatie of over opa en oma. Ach, als ik op mezelf woon (en bewust dus op een afstandje) heb ik er vanzelf minder last van.
Ja ik heb het vermoeden dat jouw ma heel anders is dan de mijne.
Moeder houdt mensen van de kerk wat op afstand. Omdat het ook wel een grote roddelbende is soms.
Okee ik kom later terug. Gaan eten.
Ja het zit een beetje ingebakken hier dat je HEEL VEEL voor je ouders doet (doen / deden mijn ouders ook voor die van hen) en at je altijd aandacht schenkt aan feestdagen en moederdag enzo.
Mijn moeder is extreem veel bezig met haar eigen ouders. Ik heb zelf niet de behoefte om me zo veel met mijn ouders te bemoeien. Maar moeders heeft dus wel de behoefte veel met ons te 'delen'. Komt mijn broertje thuis uit het buitenland, gaat het binnen een uur alweer over moeders sollicitatie of over opa en oma. Ach, als ik op mezelf woon (en bewust dus op een afstandje) heb ik er vanzelf minder last van.
Ja ik heb het vermoeden dat jouw ma heel anders is dan de mijne.
Moeder houdt mensen van de kerk wat op afstand. Omdat het ook wel een grote roddelbende is soms.
Okee ik kom later terug. Gaan eten.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 11 mei 2010 om 17:47
dank
Ik vind het moeilijk om wat zinnigs te zeggen op jouw stuk over jouw moeder.
Volgens mij is het niet goed wat ze doet en is ze ook best egoistisch (meteen over zichzelf beginnen etc)
Maar wat je er aan zou kunnen doen???
Geen flauw idee, behalve afstand nemen zoals je al doet/gaat doen.
Erover praten heb je volgens mij al geprobeerd en liep dat niet echt op iets uit.
Misschien moet je proberen te accepteren dat je moeder zo is, om bepaalde redenen (opvoeding/omgeving/karakter/normen en waarden) en dat jij het daar niet mee eens bent.
En dan ook van jezelf accepteren dat je het er niet mee eens bent. Dus als je op vakantie bent tijdens een feestdag en je moeder geeft je zo een rotgevoel dat je dan tegen jezelf kunt zeggen: hier heb ik bewust voor gekozen en ik ben het niet eens met de druk die mijn moeder op mij legt.
Nouja zoiets dus...
Enne eet smakelijk!
Ik vind het moeilijk om wat zinnigs te zeggen op jouw stuk over jouw moeder.
Volgens mij is het niet goed wat ze doet en is ze ook best egoistisch (meteen over zichzelf beginnen etc)
Maar wat je er aan zou kunnen doen???
Geen flauw idee, behalve afstand nemen zoals je al doet/gaat doen.
Erover praten heb je volgens mij al geprobeerd en liep dat niet echt op iets uit.
Misschien moet je proberen te accepteren dat je moeder zo is, om bepaalde redenen (opvoeding/omgeving/karakter/normen en waarden) en dat jij het daar niet mee eens bent.
En dan ook van jezelf accepteren dat je het er niet mee eens bent. Dus als je op vakantie bent tijdens een feestdag en je moeder geeft je zo een rotgevoel dat je dan tegen jezelf kunt zeggen: hier heb ik bewust voor gekozen en ik ben het niet eens met de druk die mijn moeder op mij legt.
Nouja zoiets dus...
Enne eet smakelijk!
dinsdag 11 mei 2010 om 18:58
BEn ik weer.
Ja je hebt wel gelijk met vrijwilligerswerk. Lange tijd had ik het 'nodig' om wat uitdaging te hebben, daardoor.
Gisteren heb ik al vrij kortaf gedaan bij de vergadering omdat ik echt to the point wilde blijven.
Vandaag kwam er een idee binnen (nieuw idee) met de vraag of we er aan wilden meewerken. Heb gemaild aan de anderen dat ik er niks voor voel omdat ik tijd wil besteden aan andere dingen. Maar dat zij het moeten doen als ze dat leuk vinden.
Moet gewoon poot stijf houden nu en taken afbouwen.
Ja je hebt wel gelijk met vrijwilligerswerk. Lange tijd had ik het 'nodig' om wat uitdaging te hebben, daardoor.
Gisteren heb ik al vrij kortaf gedaan bij de vergadering omdat ik echt to the point wilde blijven.
Vandaag kwam er een idee binnen (nieuw idee) met de vraag of we er aan wilden meewerken. Heb gemaild aan de anderen dat ik er niks voor voel omdat ik tijd wil besteden aan andere dingen. Maar dat zij het moeten doen als ze dat leuk vinden.
Moet gewoon poot stijf houden nu en taken afbouwen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 12 mei 2010 om 14:47
Dat is irritant met vrijwilligerswerk, dat je altijd maar weer gevraagd wordt om iets te doen, en dat stopt nooit. Dit merk ik met mijn eigen vrijwilligerswerk ook. Voor je het weet word je er helemaal "ingezogen".
Vrijwilligerswerk heeft iets onbegrensd, vind ik. Bij een reguliere baan heb je een duidelijke taakomschrijving en is er meer duidelijk wat wel je taken zijn en wat niet. Bij vrijwilligerswerk is, wie het wil doen, die doet het. En dan heb je geregeld dat mensen die het minst goed hun grenzen kunnen aangeven, het meeste doen. Naast dat je het ook gewoon leuk kunt vinden natuurlijk.
Dat is iets wat ik bij mijn vrijwilligerswerk heel erg heb moeten leren: grenzen aangeven. Gaat steeds beter en ook steeds meer zonder schuldgevoel.
Vrijwilligerswerk heeft iets onbegrensd, vind ik. Bij een reguliere baan heb je een duidelijke taakomschrijving en is er meer duidelijk wat wel je taken zijn en wat niet. Bij vrijwilligerswerk is, wie het wil doen, die doet het. En dan heb je geregeld dat mensen die het minst goed hun grenzen kunnen aangeven, het meeste doen. Naast dat je het ook gewoon leuk kunt vinden natuurlijk.
Dat is iets wat ik bij mijn vrijwilligerswerk heel erg heb moeten leren: grenzen aangeven. Gaat steeds beter en ook steeds meer zonder schuldgevoel.
woensdag 12 mei 2010 om 17:13
Helemaal waar wat je zegt Verana. Mensen denken ook dat je t altijd leuk vindt (anders deed je t niet vrijwillig) en vragen je dan voor nog meer dingen.
Ik plak even iets van een andere pijler voor hier:
Pfff heb t ff gehad. Beetje door mijn energie heen.
Bij de SPV-er ging t wel goed. Tenminste, ik heb even verteld hoe alles er voor stond. Hij vond dat ik erg stabiel overkwam. Vroeg of ik wel goed sliep enzo... ja, voor mijn doen slaap ik prima.
We hadden t over t onderzoek dat ik binnenkort krijg (psychologisch onderzoek) en hij vertelde dat het best een opgave kan zijn en dat ik er niet te 'makkelijk' naartoe moet gaan. Maar t is ook wel leuk.
Anyway, ik denk dat ik de betreffende week al mijn energie aan mezelf moet besteden en aan dat onderzoek dus. En t is geen examen ofzo, maar ik moet het wel serieus nemen.
Waarschijnlijk is de uitslag te laat om nog echt te kunnen meenemen in mijn studie-overweging. Maar misschien komt er wel iets uit waar ik tijdens het studeren op kan letten.
Ik sprak ook mijn angsten uit en hij vond het heel reeel dat ik die angst heb. Hij was blij dat ik die ook onder ogen zie (en dat ik niet suf van de pillen of de drank op die stoel zat maar dat zei hij er niet bij )
We waren heel snel klaar, met 20 min denk ik. Normaal zit ik daar langer.
Oja hij vond het ook opvallend dat ik nu echt snel stappen zet, waar ik steeds dingen voor me uit geschoven heb. Ik noemde dat zelf maar het viel hem dus ook op.
Maar... toen liep ik buiten en voelde ik me ineens zo klein in de grote wereld. HELP! Kan niet nog een jaar rustig aan doen en af en toe eens een gesprekje met de SPV-er hebben, moet nu aan de bak en volwassen gaan doen enzo. Werd er een beetje angstig van.
En al die mensen om me heen in de stad en bij de bus... t was ineens irritant.
Heb nu bij wijze van uitzondering maar een halve lorazepam genomen. Ff op bed gelegen maar lag niet lekker.
Eigenlijk hoort dit op de psychepijler. Ach, ik zet het gewoon op 2 plaatsen.
17.10
Zo, het schrijven lucht al op. Heb beetje veel prikkels vandaag. t Gezin, het nieuws over dat vliegtuig, met bus naar de stad, druk in t ziekenhuis, stad door, wachten bij bus... weer bus. Had zin om mensen te slaan.
Vanavond nog vergadering. Denk dat het wel goed is, even afleiding. En mocht het niet prettig zijn dan zeg ik dat ik me niet lekker voel en ga ik weer. Heb ik al bedacht.
Ik plak even iets van een andere pijler voor hier:
Pfff heb t ff gehad. Beetje door mijn energie heen.
Bij de SPV-er ging t wel goed. Tenminste, ik heb even verteld hoe alles er voor stond. Hij vond dat ik erg stabiel overkwam. Vroeg of ik wel goed sliep enzo... ja, voor mijn doen slaap ik prima.
We hadden t over t onderzoek dat ik binnenkort krijg (psychologisch onderzoek) en hij vertelde dat het best een opgave kan zijn en dat ik er niet te 'makkelijk' naartoe moet gaan. Maar t is ook wel leuk.
Anyway, ik denk dat ik de betreffende week al mijn energie aan mezelf moet besteden en aan dat onderzoek dus. En t is geen examen ofzo, maar ik moet het wel serieus nemen.
Waarschijnlijk is de uitslag te laat om nog echt te kunnen meenemen in mijn studie-overweging. Maar misschien komt er wel iets uit waar ik tijdens het studeren op kan letten.
Ik sprak ook mijn angsten uit en hij vond het heel reeel dat ik die angst heb. Hij was blij dat ik die ook onder ogen zie (en dat ik niet suf van de pillen of de drank op die stoel zat maar dat zei hij er niet bij )
We waren heel snel klaar, met 20 min denk ik. Normaal zit ik daar langer.
Oja hij vond het ook opvallend dat ik nu echt snel stappen zet, waar ik steeds dingen voor me uit geschoven heb. Ik noemde dat zelf maar het viel hem dus ook op.
Maar... toen liep ik buiten en voelde ik me ineens zo klein in de grote wereld. HELP! Kan niet nog een jaar rustig aan doen en af en toe eens een gesprekje met de SPV-er hebben, moet nu aan de bak en volwassen gaan doen enzo. Werd er een beetje angstig van.
En al die mensen om me heen in de stad en bij de bus... t was ineens irritant.
Heb nu bij wijze van uitzondering maar een halve lorazepam genomen. Ff op bed gelegen maar lag niet lekker.
Eigenlijk hoort dit op de psychepijler. Ach, ik zet het gewoon op 2 plaatsen.
17.10
Zo, het schrijven lucht al op. Heb beetje veel prikkels vandaag. t Gezin, het nieuws over dat vliegtuig, met bus naar de stad, druk in t ziekenhuis, stad door, wachten bij bus... weer bus. Had zin om mensen te slaan.
Vanavond nog vergadering. Denk dat het wel goed is, even afleiding. En mocht het niet prettig zijn dan zeg ik dat ik me niet lekker voel en ga ik weer. Heb ik al bedacht.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 12 mei 2010 om 18:49
woensdag 12 mei 2010 om 19:00
Ja het is even belangrijk. Heb al wel besloten geen taken aan te nemen.
Morgen plan ik niks. Uitslapen en dan zie ik wel. En vrijdag en zaterdag en zondag.... ook!
Zat ook te twijfelen over die vergadering maar het gaat over een beleidsplan. Ik voel heel sterk behoefte mijn mening erover te geven en denk dat ik daarom wel moet gaan. Anders gaat het aan me vreten. Maak het niet laat.
Ik zie het ook als afleiding. Vanavond over mijn studie piekeren heeft toch geen zin. En TV kijken over die vliegtuigramp maakt me ook niet happy.
Morgen plan ik niks. Uitslapen en dan zie ik wel. En vrijdag en zaterdag en zondag.... ook!
Zat ook te twijfelen over die vergadering maar het gaat over een beleidsplan. Ik voel heel sterk behoefte mijn mening erover te geven en denk dat ik daarom wel moet gaan. Anders gaat het aan me vreten. Maak het niet laat.
Ik zie het ook als afleiding. Vanavond over mijn studie piekeren heeft toch geen zin. En TV kijken over die vliegtuigramp maakt me ook niet happy.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 12 mei 2010 om 19:23
lekker hoor, uitslapen! Ik heb precies hetzelfde op de planning staan
Behalve zaterdag, dan komt mijn moeder eten.
Succes dan maar met je vergadering vanavond.
brr echt naar he dat vliegtuigongeluk.
Ik ga over een maand vliegen en heb net gisteren bij mijn psychiater kalmeringstabletten gevraagd. Dit soort berichten helpen niet echt mee.
Behalve zaterdag, dan komt mijn moeder eten.
Succes dan maar met je vergadering vanavond.
brr echt naar he dat vliegtuigongeluk.
Ik ga over een maand vliegen en heb net gisteren bij mijn psychiater kalmeringstabletten gevraagd. Dit soort berichten helpen niet echt mee.
donderdag 13 mei 2010 om 10:44
maandag 7 juni 2010 om 15:08
Ben ik weer.
Afgelopen week voor het eerst in mijn nieuwe kamer geslapen. Het viel nog niet mee. Het slapen op zich wel, maar zo'n stad vol onbekende mensen. Dat ik nog niet weet waar de winkels zijn, sowieso niet meer gewend ben voor mezelf te koken (vind het ook niet zo leuk, voor alleen mezelf koken).
Wennen aan de toiletten, douche en keuken die duidelijk minder schoon zijn dan ik de laatste tijd gewend ben. Huisgenoten op de gang waarbij ik wel sociaal wil zijn dus even voorstellen, praatje maken, blabla.
Ik kan wel zeggen dat het alles meevalt maar dat is niet zo. Dus laat ik gewoon duidelijk zeggen dat ik het een flinke verandering vind.
Ik was zaterdagavond weer 'thuis' bij mijn ouders en was daar zooo blij mee.
Nu scheelt het ook dat vorige week niet de beste week was voor zo'n verandering. Opa net begraven enzo.
Nouja, ik hoop, als ik gewoon toegeef dat het best nieuw is allemaal en best eenzaam nog, dat ik het dan wel aan kan.
Als ik probeer te doen alsof alles prima gaat terwijl ik me van binnen niet prima voel, dan trap ik weer in de bekende valkuilen.
Afgelopen week voor het eerst in mijn nieuwe kamer geslapen. Het viel nog niet mee. Het slapen op zich wel, maar zo'n stad vol onbekende mensen. Dat ik nog niet weet waar de winkels zijn, sowieso niet meer gewend ben voor mezelf te koken (vind het ook niet zo leuk, voor alleen mezelf koken).
Wennen aan de toiletten, douche en keuken die duidelijk minder schoon zijn dan ik de laatste tijd gewend ben. Huisgenoten op de gang waarbij ik wel sociaal wil zijn dus even voorstellen, praatje maken, blabla.
Ik kan wel zeggen dat het alles meevalt maar dat is niet zo. Dus laat ik gewoon duidelijk zeggen dat ik het een flinke verandering vind.
Ik was zaterdagavond weer 'thuis' bij mijn ouders en was daar zooo blij mee.
Nu scheelt het ook dat vorige week niet de beste week was voor zo'n verandering. Opa net begraven enzo.
Nouja, ik hoop, als ik gewoon toegeef dat het best nieuw is allemaal en best eenzaam nog, dat ik het dan wel aan kan.
Als ik probeer te doen alsof alles prima gaat terwijl ik me van binnen niet prima voel, dan trap ik weer in de bekende valkuilen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 juni 2010 om 21:30
Zo, ik ben weer op 'mijn' kamer.
Voelt al beter dan de eerste avond dat ik hier kwam. Toen kreeg ik de deur ook niet fatsoenlijk open en moest daar een buurjongen bij helpen. En ik kon de tram niet vinden en heb eerst daarnaar lopen zoeken en toen toch maar de metro genomen.
Allemaal van die dingen die mis kunnen gaan zo'n eerste keer.
Nu is het nog licht en kon ik ook genieten van de wandeling hierheen. Ik heb een andere route genomen, met de trein naar het treinstation en van daaruit lopen. Is goedkoper
Het is best een mooie buurt hier. En op een maandagavond als deze is het stukken en stukken rustiger op straat dan het afgelopen zaterdag was. Toen vloog het me een beetje aan, al die mensen.
Ik was net binnen en had TV aangezet toen een huisgenoot op de deur klopte om zich voor te stellen. Wel aardige jongen. Het is hier kennelijk wel normaal om bij elkaar op de kamer te komen. (Soms is deur dicht gewoon 'niet beschikbaar' bij mij maar men klopt kennelijk wel aan.) Andere huizen waar ik gewoond heb sprak je mensen soms wel in de keuken maar als je ze daar niet sprak, sprak je ze gewoon niet. Ik was nooit zo van het aankloppen op kamers.
Misschien wel goed, kan ik niet de hele dag in bed blijven liggen op kutdagen of me klem zuipen... sociale controle
(even extreme gevallen)
Okee dus ben vandaag best tevreden. Was in eerste instantie van plan veel eerder op de dag heen te gaan. Maar vind het ook belangrijk te doen waar ik me prettig bij voel, en dat is op dit moment ook bij mijn familie zijn. Moet mezelf niet dwingen iedere nacht op mijn andere adres te slapen, als ik soms behoefte heb aan vertrouwde mensen om me heen.
Voelt al beter dan de eerste avond dat ik hier kwam. Toen kreeg ik de deur ook niet fatsoenlijk open en moest daar een buurjongen bij helpen. En ik kon de tram niet vinden en heb eerst daarnaar lopen zoeken en toen toch maar de metro genomen.
Allemaal van die dingen die mis kunnen gaan zo'n eerste keer.
Nu is het nog licht en kon ik ook genieten van de wandeling hierheen. Ik heb een andere route genomen, met de trein naar het treinstation en van daaruit lopen. Is goedkoper
Het is best een mooie buurt hier. En op een maandagavond als deze is het stukken en stukken rustiger op straat dan het afgelopen zaterdag was. Toen vloog het me een beetje aan, al die mensen.
Ik was net binnen en had TV aangezet toen een huisgenoot op de deur klopte om zich voor te stellen. Wel aardige jongen. Het is hier kennelijk wel normaal om bij elkaar op de kamer te komen. (Soms is deur dicht gewoon 'niet beschikbaar' bij mij maar men klopt kennelijk wel aan.) Andere huizen waar ik gewoond heb sprak je mensen soms wel in de keuken maar als je ze daar niet sprak, sprak je ze gewoon niet. Ik was nooit zo van het aankloppen op kamers.
Misschien wel goed, kan ik niet de hele dag in bed blijven liggen op kutdagen of me klem zuipen... sociale controle
(even extreme gevallen)
Okee dus ben vandaag best tevreden. Was in eerste instantie van plan veel eerder op de dag heen te gaan. Maar vind het ook belangrijk te doen waar ik me prettig bij voel, en dat is op dit moment ook bij mijn familie zijn. Moet mezelf niet dwingen iedere nacht op mijn andere adres te slapen, als ik soms behoefte heb aan vertrouwde mensen om me heen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 juni 2010 om 21:57
Hai moon,
ik val bijna in slaap maar wil toch nog even reageren
Vind het echt zo knap de stap die je hebt gezet. Helemaal na zo een heftige week met je opa toch besluiten om naar die kamer te gaan. Petje af hoor.
Voel je je een beetje thuis op de kamer? Heb je wat persoonlijke spullen meegenomen?
Wel lief dat mensen zich komen voorstellen. Al zit je er niet altijd op te wachten.
Misschien is het leuk om een vriendin uit te nodigen en daar een keer voor te koken ofzo? En daarna de stad in?
Even wat afleiding.
Of een keer naar een museum? Of hou je daar niet van?
enne hou je grenzen goed in de gaten. Ik ben de eerste weken ook nog af en toe bij mijn zus gaan slapen.
Volgens mij alleen maar verstandig als je af en toe terug gaat naar je familie.
ik val bijna in slaap maar wil toch nog even reageren
Vind het echt zo knap de stap die je hebt gezet. Helemaal na zo een heftige week met je opa toch besluiten om naar die kamer te gaan. Petje af hoor.
Voel je je een beetje thuis op de kamer? Heb je wat persoonlijke spullen meegenomen?
Wel lief dat mensen zich komen voorstellen. Al zit je er niet altijd op te wachten.
Misschien is het leuk om een vriendin uit te nodigen en daar een keer voor te koken ofzo? En daarna de stad in?
Even wat afleiding.
Of een keer naar een museum? Of hou je daar niet van?
enne hou je grenzen goed in de gaten. Ik ben de eerste weken ook nog af en toe bij mijn zus gaan slapen.
Volgens mij alleen maar verstandig als je af en toe terug gaat naar je familie.
maandag 7 juni 2010 om 22:04
Lief dat je nog even reageert.
Ik merk inderdaad verschil tussen vorige week (alles opa-opa-begrafenis etc in mijn hoofd) en nu, nu ik meer op de toekomst gericht ben. Ik had zaterdag gewoon niet zo'n beste dag en kon er ook niet zo goed tegen dat het zo warm was maar ik eigenlijk niks anders wilde dan binnen zitten.
s Avonds bij mijn ouders heb ik nog wel even buiten gezeten.
Ja ik kan zeker naar musea gaan. Er zijn er genoeg.
Waarom ik het toch 'probeer' hier is ook dat ik maar heel kort tijd heb hier. En dat de beslissingen rondom studeren niet al te ver meer kunnen worden uitgesteld.
Soms lijkt het me heerlijk om gewoon door te modderen zoals ik al een paar jaar doe. Lekker makkelijk. Maar het is zonde want ik kan veel meer. En dat modderen geeft ook geen structuur, en dat maakt weer dat ik ook kan afglijden in depressies.
Welterusten in ieder geval. Hoop dat je beter slaapt nu dan de afgelopen week
Ik merk inderdaad verschil tussen vorige week (alles opa-opa-begrafenis etc in mijn hoofd) en nu, nu ik meer op de toekomst gericht ben. Ik had zaterdag gewoon niet zo'n beste dag en kon er ook niet zo goed tegen dat het zo warm was maar ik eigenlijk niks anders wilde dan binnen zitten.
s Avonds bij mijn ouders heb ik nog wel even buiten gezeten.
Ja ik kan zeker naar musea gaan. Er zijn er genoeg.
Waarom ik het toch 'probeer' hier is ook dat ik maar heel kort tijd heb hier. En dat de beslissingen rondom studeren niet al te ver meer kunnen worden uitgesteld.
Soms lijkt het me heerlijk om gewoon door te modderen zoals ik al een paar jaar doe. Lekker makkelijk. Maar het is zonde want ik kan veel meer. En dat modderen geeft ook geen structuur, en dat maakt weer dat ik ook kan afglijden in depressies.
Welterusten in ieder geval. Hoop dat je beter slaapt nu dan de afgelopen week
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 7 juni 2010 om 22:05
En wat persoonlijke spullen betreft: ik had bijna niks mee (kon niet zo goed bedenken wat) de eerste keer en nu heb ik wel iets meer bij me.
Het zal ook schelen als ik wat boodschappen in huis heb want dat is ook een beetje karig nu.
Het zal ook schelen als ik wat boodschappen in huis heb want dat is ook een beetje karig nu.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 8 juni 2010 om 06:31
Zoo als een blok geslapen en voor de wekker al wakker. Heerlijk
Succes met shoppen vandaag. Neem maar wat lekkere dingen voor jezelf mee. Misschien een bakje ijs ?
Tja het is lastig denk ik, aan de ene kant, niet studeren is niet goed voor je, maar wel studeren en weer op kamers wonen is wel weer een grote stap.
Maar met de nodige hulp en het inzicht wat je de laatste jaren hebt gekregen in jezelf en jouw valkuilen denk ik wel dat je het kunt hoor!
Probeer alleen niet teveel te willen, vooral mbt de studie. Ik bedoel dat je het niet heeel erg goed hoeft te doen, je hoeft niet meteen alle punten het eerste jaar te halen enzo.
Enne gebruik het forum he, ook de komende weken. Als je even depri op je kamer zit, wat best een x mogelijk is, schrijf het van je af.
Succes met shoppen vandaag. Neem maar wat lekkere dingen voor jezelf mee. Misschien een bakje ijs ?
Tja het is lastig denk ik, aan de ene kant, niet studeren is niet goed voor je, maar wel studeren en weer op kamers wonen is wel weer een grote stap.
Maar met de nodige hulp en het inzicht wat je de laatste jaren hebt gekregen in jezelf en jouw valkuilen denk ik wel dat je het kunt hoor!
Probeer alleen niet teveel te willen, vooral mbt de studie. Ik bedoel dat je het niet heeel erg goed hoeft te doen, je hoeft niet meteen alle punten het eerste jaar te halen enzo.
Enne gebruik het forum he, ook de komende weken. Als je even depri op je kamer zit, wat best een x mogelijk is, schrijf het van je af.
vrijdag 11 juni 2010 om 15:05
Mwah niet helemaal ok. Heb er in het andere topic al over geschreven.
t Lastige van het forum is dat ik - als ik me niet goed voel - het niet echt van me af kan zetten. Dan droom ik zelfs over forummers. Ik had maandagavond nog een tijdje zitten forummen en was er s nachts nog mee bezig, in mijn slaap. Das ook niet fijn.
terug
t Lastige van het forum is dat ik - als ik me niet goed voel - het niet echt van me af kan zetten. Dan droom ik zelfs over forummers. Ik had maandagavond nog een tijdje zitten forummen en was er s nachts nog mee bezig, in mijn slaap. Das ook niet fijn.
terug
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
