Psyche
alle pijlers
gevoel van leegte
zondag 28 juni 2009 om 16:41
Hallo,
Ik wilde al een tijdje dit onderwerp starten maar ik weet niet of ik de woorden ervoor kan vinden. Ik heb last van groot gevoel van leegte en gemis, dat het soms bijna fysiek pijn doet. Ik vraag me af of andere mensen dit ook hebben en hoe zij hiermee omgaan.
Ik weet niet goed waar het bij mij vandaan komt. Ik ben al een tijd in therapie, en volgens de therapeut ligt het aan vroeger, een gemis aan onvoorwaardelijke ouderliefde. Maar goed, daar kan ik niet zo veel mee eigenlijk. Ik wil vooral weten hoe ik dit rotte gevoel niet meer hoef te voelen. Nu probeer ik er vooral voor weg te lopen door heel hard te werken, maar daar wordt ik vervolgens weer oververmoeid van...
Hebben mensen tips hoe zij hiermee omgaan? Wat doen jullie als een pijnlijk gevoel van leegte de kop op steekt?
Ik wilde al een tijdje dit onderwerp starten maar ik weet niet of ik de woorden ervoor kan vinden. Ik heb last van groot gevoel van leegte en gemis, dat het soms bijna fysiek pijn doet. Ik vraag me af of andere mensen dit ook hebben en hoe zij hiermee omgaan.
Ik weet niet goed waar het bij mij vandaan komt. Ik ben al een tijd in therapie, en volgens de therapeut ligt het aan vroeger, een gemis aan onvoorwaardelijke ouderliefde. Maar goed, daar kan ik niet zo veel mee eigenlijk. Ik wil vooral weten hoe ik dit rotte gevoel niet meer hoef te voelen. Nu probeer ik er vooral voor weg te lopen door heel hard te werken, maar daar wordt ik vervolgens weer oververmoeid van...
Hebben mensen tips hoe zij hiermee omgaan? Wat doen jullie als een pijnlijk gevoel van leegte de kop op steekt?
zondag 15 november 2009 om 23:32
@elmervrouw: ik kan mij voorstellen dat het je niet snel genoeg gaat moet je het nu al weten dat wat je wilt qua werk, mag je het ook even niet weten en rustig gaan uitzoeken wat je wel wilt?
@verana: lukt het je een beetje om het zonder therapie te stellen momenteel? vervelend dat de laatste paar keer therapie niet lekker liepen, kan mij voorstellen dat je er over zit te denken om er helemaal mee te stoppen.
@kanarie: hoe is het gegaan vanavond?
@verana: lukt het je een beetje om het zonder therapie te stellen momenteel? vervelend dat de laatste paar keer therapie niet lekker liepen, kan mij voorstellen dat je er over zit te denken om er helemaal mee te stoppen.
@kanarie: hoe is het gegaan vanavond?
maandag 16 november 2009 om 17:48
Het gaat goed om geen therapie te hebben. Ik mis het soms een beetje. Maar als ik dan denk aan hoe de laatste paar sessies gingen, mis ik het weer helemaal niet
Ik red het goed zonder therapie, maar ik zat ook al in de afrondende fase natuurlijk. Wat dat betreft merk ik dan weer dat ik wel veel aan de therapie heb gehad.
Nu kreeg ik wel een mailtje van haar (als reactie op een mail van mij), dat ik rustig aan moet doen en ze me het allerbeste wenst met mijn herstel. Dat vind ik dan wel weer aardig.
Het is zo dubbel bij deze therapeut, en dat is het de hele therapie al geweest. Ik heb er veel geleerd, maar er gebeuren ook dingen die gewoon echt niet kloppen. Die dubbelheid maakt het ook zo lastig om een besluit te nemen over wel of niet stoppen.
Nu zal de therapie sowieso niet heel lang meer duren, omdat ik al bezig was met de laatste fase.
Ik red het goed zonder therapie, maar ik zat ook al in de afrondende fase natuurlijk. Wat dat betreft merk ik dan weer dat ik wel veel aan de therapie heb gehad.
Nu kreeg ik wel een mailtje van haar (als reactie op een mail van mij), dat ik rustig aan moet doen en ze me het allerbeste wenst met mijn herstel. Dat vind ik dan wel weer aardig.
Het is zo dubbel bij deze therapeut, en dat is het de hele therapie al geweest. Ik heb er veel geleerd, maar er gebeuren ook dingen die gewoon echt niet kloppen. Die dubbelheid maakt het ook zo lastig om een besluit te nemen over wel of niet stoppen.
Nu zal de therapie sowieso niet heel lang meer duren, omdat ik al bezig was met de laatste fase.
maandag 16 november 2009 om 21:45
Wel jammer, Verana, dat je zo'n dubbel gevoel hebt bij deze therapeut, gelukkig maar dat je al in de afrondende fase zat. Maar het lijkt me toch wel goed om het goed af te ronden met je therapeut zodat je er ook later, mocht het even niet goed gaan, je weer bij haar terecht kan. Volgens mij is de relatie met de therapeut altijd wel moeilijk en verwarrend (hoge verwachtingen enzo...), maar als je echt het gevoel hebt dat er dingen gebeuren die niet kloppen, lijkt me dat wel erg vervelend.
Maar wel heel fijn dat je je ook zonder therapie goed voelt, dat zal zal je wel veel vertrouwen geven!
Maar wel heel fijn dat je je ook zonder therapie goed voelt, dat zal zal je wel veel vertrouwen geven!
maandag 16 november 2009 om 21:48
quote:newstylista schreef op 15 november 2009 @ 23:32:
@kanarie: hoe is het gegaan vanavond? Lief dat je het vraagt Newstylista. Het ging wel oke, maar zoals altijd kwam ik s avonds thuis en had ik een enorm schuldgevoel, dat heb ik altijd als ik bij ze geweest ben, om de een of andere reden geven ze mij dat gevoel altijd weer! En dan voel ik me echt heel rot. En helemaal zonder ruzie ging het natuurlijk ook niet, maar ik heb me sterk gehouden en vandaag ging het gelukkig weer. Ik moet me gewoon proberen er niet teveel door te laten beïnvloeden en hun rare gedrag bij hun laten en mij daar niet verantwoordelijk/schuldig voor voelen, maar moeilijk is dat wel!
@kanarie: hoe is het gegaan vanavond? Lief dat je het vraagt Newstylista. Het ging wel oke, maar zoals altijd kwam ik s avonds thuis en had ik een enorm schuldgevoel, dat heb ik altijd als ik bij ze geweest ben, om de een of andere reden geven ze mij dat gevoel altijd weer! En dan voel ik me echt heel rot. En helemaal zonder ruzie ging het natuurlijk ook niet, maar ik heb me sterk gehouden en vandaag ging het gelukkig weer. Ik moet me gewoon proberen er niet teveel door te laten beïnvloeden en hun rare gedrag bij hun laten en mij daar niet verantwoordelijk/schuldig voor voelen, maar moeilijk is dat wel!
maandag 16 november 2009 om 21:50
quote:Verana schreef op 15 november 2009 @ 15:00:
Fijn dat je zwangerschap lichamelijk gezien zo goed verloopt, Kanarie! Wel vervelend dat het psychisch wat minder gaat, en je je AD hebt moeten verhogen.
Kan de AD ook kwaad voor je kindje? Ik hoop dat je het niet vervelend vindt dat ik je dit vraag, maar aangezien ik zelf nooit AD heb hoeven gebruiken, weet ik er gewoon niet zoveel vanaf.
Ik vind het niet erg hoor dat je dat vraagt Verana. Ik heb me daar natuurlijk ook zorgen om gemaakt. Maar de psychiater van het ziekenhuis zegt dat het geen probleem is. Voor het kindje is het beter dat ik me met AD goed voel dan dat ik me zonder heel depressief en labiel voel uiteindelijk.
Fijn dat je zwangerschap lichamelijk gezien zo goed verloopt, Kanarie! Wel vervelend dat het psychisch wat minder gaat, en je je AD hebt moeten verhogen.
Kan de AD ook kwaad voor je kindje? Ik hoop dat je het niet vervelend vindt dat ik je dit vraag, maar aangezien ik zelf nooit AD heb hoeven gebruiken, weet ik er gewoon niet zoveel vanaf.
Ik vind het niet erg hoor dat je dat vraagt Verana. Ik heb me daar natuurlijk ook zorgen om gemaakt. Maar de psychiater van het ziekenhuis zegt dat het geen probleem is. Voor het kindje is het beter dat ik me met AD goed voel dan dat ik me zonder heel depressief en labiel voel uiteindelijk.
dinsdag 17 november 2009 om 19:47
Kanarie, dat IS gewoon ook moeilijk. Gelukkig ben je er nu weer voor twee maanden vanaf. Toch?
Je vroeg of ik het nu al moet weten wat werk betreft. Ik heb anderhalve week geleden een gesprek met mijn reïntegratiecoach gehad, die me vertelde dat die arbeidsdeskundige van het UWV (waar hij verslag aan moet uitbrengen) niet zo'n fijn iemand is. Dat die liefst al concrete dingen ziet, zoals namen en afspraken. Ik voelde me meteen opgejaagd toen hij dat vertelde, maar gelukkig denkt deze coach daar anders over. Die kent mij intussen ook aardig goed, omdat we vóór die taxibaan al in een traject zaten. En hij weet precies wat er speelt en wat de valkuilen zijn. Als ik nu eerlijk naar mezelf kijk, weet ik dat ik middenin een zwaar verwerkingsproces zit en er eigenlijk niks bij kan hebben. Anderzijds ben ik ook bang om té lang uit het arbeidsproces te zijn, dat ik er dan teveel tegenop ga zien om weer te beginnen.
Je vroeg of ik het nu al moet weten wat werk betreft. Ik heb anderhalve week geleden een gesprek met mijn reïntegratiecoach gehad, die me vertelde dat die arbeidsdeskundige van het UWV (waar hij verslag aan moet uitbrengen) niet zo'n fijn iemand is. Dat die liefst al concrete dingen ziet, zoals namen en afspraken. Ik voelde me meteen opgejaagd toen hij dat vertelde, maar gelukkig denkt deze coach daar anders over. Die kent mij intussen ook aardig goed, omdat we vóór die taxibaan al in een traject zaten. En hij weet precies wat er speelt en wat de valkuilen zijn. Als ik nu eerlijk naar mezelf kijk, weet ik dat ik middenin een zwaar verwerkingsproces zit en er eigenlijk niks bij kan hebben. Anderzijds ben ik ook bang om té lang uit het arbeidsproces te zijn, dat ik er dan teveel tegenop ga zien om weer te beginnen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 november 2009 om 19:49
Toen ik nog contact had met mijn moeder, had ik ook na elke keer dat ik haar gezien of gesproken had, zo'n schuldgevoel. Alsof ik het nooit goed genoeg deed, of goed genoeg was. Ik voelde me ook heel slecht over mezelf als ik bij haar was.
Ik denk nu dat ik al die emoties die ik toen nog heel erg onderdrukte (woede, teleurstelling etc.) op mezelf richtte; zoiets is me deze week in therapie wel duidelijker geworden. Richting haar kon ik nergens iets mee.
Ik denk nu dat ik al die emoties die ik toen nog heel erg onderdrukte (woede, teleurstelling etc.) op mezelf richtte; zoiets is me deze week in therapie wel duidelijker geworden. Richting haar kon ik nergens iets mee.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 17 november 2009 om 22:39
Ja dat schuldgevoel is heel lastig. Want ik voel me schuldig omdat ik het gevoel krijg dat ik het nooit goed genoeg doe of nooit genoeg geef (altijd maar hun leegte opvullen...) Maar daarna voel ik me ook weer schuldig dat ik negatief over ze praat en denk en wil ik het toch weer goedmaken. Ja, ik zit nog midden in het proces...quote:Elmervrouw schreef op 17 november 2009 @ 19:47:
Dat die liefst al concrete dingen ziet, zoals namen en afspraken. Ik voelde me meteen opgejaagd toen hij dat vertelde, maar gelukkig denkt deze coach daar anders over. Die kent mij intussen ook aardig goed, omdat we vóór die taxibaan al in een traject zaten. En hij weet precies wat er speelt en wat de valkuilen zijn. Als ik nu eerlijk naar mezelf kijk, weet ik dat ik middenin een zwaar verwerkingsproces zit en er eigenlijk niks bij kan hebben. Anderzijds ben ik ook bang om té lang uit het arbeidsproces te zijn, dat ik er dan teveel tegenop ga zien om weer te beginnen.Lastig dilemma lijkt dit me voor je. Iemand ie al meteen concreet resultaten en afspraken wil zien kan ik me van voorstellen dat je daar meteen van in de stress raakt. Heb je wel het gevoel dat je het aankan weer te gaan werken, ondanks het hele psychische proces waar je nu inzit? Soms kan werken wel erg helpen om structuur en invulling te geven.
Dat die liefst al concrete dingen ziet, zoals namen en afspraken. Ik voelde me meteen opgejaagd toen hij dat vertelde, maar gelukkig denkt deze coach daar anders over. Die kent mij intussen ook aardig goed, omdat we vóór die taxibaan al in een traject zaten. En hij weet precies wat er speelt en wat de valkuilen zijn. Als ik nu eerlijk naar mezelf kijk, weet ik dat ik middenin een zwaar verwerkingsproces zit en er eigenlijk niks bij kan hebben. Anderzijds ben ik ook bang om té lang uit het arbeidsproces te zijn, dat ik er dan teveel tegenop ga zien om weer te beginnen.Lastig dilemma lijkt dit me voor je. Iemand ie al meteen concreet resultaten en afspraken wil zien kan ik me van voorstellen dat je daar meteen van in de stress raakt. Heb je wel het gevoel dat je het aankan weer te gaan werken, ondanks het hele psychische proces waar je nu inzit? Soms kan werken wel erg helpen om structuur en invulling te geven.
dinsdag 17 november 2009 om 23:49
@verana: ik kan mij voorstellen dat het lastig is om een beslissing te maken. Hebben jullie wel evaluatie's gehad? Is het een idee om je gedachten aan je therapeut kenbaar te maken. Misschien kun je op basis van dat gesprek een beslissing maken? Wel fijn dat je de therapie niet zo zeer mist
@kanarie: wat naar dat je er zo'n schuldgevoel aan over houd. Ik hoop dat er een tijd voor je komt, dat jij je vrij kan voelen van schuldgevoel.
@kanarie: wat naar dat je er zo'n schuldgevoel aan over houd. Ik hoop dat er een tijd voor je komt, dat jij je vrij kan voelen van schuldgevoel.
dinsdag 17 november 2009 om 23:52
@relmervrouw: wat zijn die UWV types soms toch raar, die snappen er niks van Ik hoop dat je goed je grenzen in de gaten kunt houden en hem dat ook kan laten weten. Doe waar jij je goed bij voelt/aan kunt. Lijkt me wel fijn dat je coach achter je staat. Is het niet wat om langzaamaan met wat vrijiwilligerswerk te beginnen, zo kun je misschien toch weer een beetje gaan wennen aan het arbeidsproces.
woensdag 9 december 2009 om 20:35
Wat gezellig dat je mijn topic weer naar boven hebt gehaald!
Afgelopen 2 weken gingen heel erg goed, ik voelde me zowaar niet depressief en had geen gevoel van leegte en voelde me gewoon goed. Gisteren weer bij de psy geweest maar daar toch weer moeilijke dingen besproken die weer heel heftige emoties bij mij hebben bovengehaald, dus ik weet niet zo goed wat ik daarmee aanmoet.
Afgelopen 2 weken gingen heel erg goed, ik voelde me zowaar niet depressief en had geen gevoel van leegte en voelde me gewoon goed. Gisteren weer bij de psy geweest maar daar toch weer moeilijke dingen besproken die weer heel heftige emoties bij mij hebben bovengehaald, dus ik weet niet zo goed wat ik daarmee aanmoet.
donderdag 10 december 2009 om 14:10
Fijn dat je je beter voelt, Kanarie!
"Helaas" hoort het bij therapie dat je je er soms eerst slechter door voelt dan beter. Komt inderdaad doordat je geconfronteerd wordt met lastige dingen. Maar goed, als je daar eenmaal doorheen bent, kan het alleen maar beter worden!
Hoe gaat het met je zwangerschap?
"Helaas" hoort het bij therapie dat je je er soms eerst slechter door voelt dan beter. Komt inderdaad doordat je geconfronteerd wordt met lastige dingen. Maar goed, als je daar eenmaal doorheen bent, kan het alleen maar beter worden!
Hoe gaat het met je zwangerschap?
zaterdag 5 juni 2010 om 16:52
Het is inmiddels ongeveer een jaar geleden dat ik dit topic geopend heb. Ik heb indertijd heel veel gehad aan de reacties en de (h)erkenning. Inmiddels zijn we een jaar verder en heb inmiddels twee maanden geleden een kindje gekregen. Natuurlijk had ik gehoopt dat het gevoel van leegte en gemis hierdoor op de achtergrond zou zijn gekomen. Maar helaas, zowel tijdens mijn zwangerschap als nu blijft dit gevoel mij achtervolgen. Dat gevoel van gemis is soms zo schrijnend en soms echt niet te harden. Ik weet dat het te maken heeft met mijn ouders, normale onvoorwaardelijke liefde die ik niet heb gehad en een overdosis schuldgevoel die ik wel heb meegekregen. Maar wat heb je aan die wijsheid? Daar gaat het nare gevoel niet mee over. Misschien helpt het om hier van me af te schrijven zoals ik vorig jaar gedaan heb.
En natuurlijk blijven alle tips of andere 'ervaringsdeskundigen' welkom!
En natuurlijk blijven alle tips of andere 'ervaringsdeskundigen' welkom!
zaterdag 5 juni 2010 om 20:39
Kanarie, allereerst gefeliciteerd met je kindje. Ik weet niet of je dat al gezien had in mijn topic.
Ik heb geen tips voor je, want bij mij is dat gevoel ook heel overweldigend aanwezig, vooral de laatste tijd.
Hoe voel jij je richting je kindje? Al die liefde die jij tekortgekomen bent, kun je dat wel aan haar geven? Niet dat het goedmaakt wat je zelf hebt gemist, maar misschien dat het toch een klein beetje kan compenseren?
Ik heb geen tips voor je, want bij mij is dat gevoel ook heel overweldigend aanwezig, vooral de laatste tijd.
Hoe voel jij je richting je kindje? Al die liefde die jij tekortgekomen bent, kun je dat wel aan haar geven? Niet dat het goedmaakt wat je zelf hebt gemist, maar misschien dat het toch een klein beetje kan compenseren?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 5 juni 2010 om 22:41
Dank voor je reactie Elmervrouw, ik weet uit je topics dat dit bij jou ook speelt, ik herken veel in wat jij schrijft.
Ik hoop dat ik een goede moeder kan zijn voor mijn kindje, ik ben me in ieder geval (door therapie) bewust van mijn issues, dus zal daar wel extra op letten. Gelukkig heb ik daarnaast een hele stabiele man.
Wat doe jij op momenten dat het gevoel van gemis weer boven komt? Met de hond gaan wandelen? Naar buiten? Schrijven? Bij mij lijkt alles dan ineens te blokkeren en kan ik me nergens meer toe zetten. Het lukt me vaak nog niet op tijd om actie te ondernemen (iemand te bellen, bv)
Ik hoop dat ik een goede moeder kan zijn voor mijn kindje, ik ben me in ieder geval (door therapie) bewust van mijn issues, dus zal daar wel extra op letten. Gelukkig heb ik daarnaast een hele stabiele man.
Wat doe jij op momenten dat het gevoel van gemis weer boven komt? Met de hond gaan wandelen? Naar buiten? Schrijven? Bij mij lijkt alles dan ineens te blokkeren en kan ik me nergens meer toe zetten. Het lukt me vaak nog niet op tijd om actie te ondernemen (iemand te bellen, bv)
zondag 6 juni 2010 om 10:40
Ja, hier ook een stabiele, rustige en betrouwbare man.
Wat ik doe.. even denken.
Soms schrijf ik erover, voor mezelf of op hyves of in een mail, of ik mail mijn therapeute (mag). Soms ga ik idd naar buiten met de hond. Of ik ga iets huishoudelijks of iets anders doen, op de fiets naar het dorp wat rondkijken. Iemand bellen durf ik niet. In beweging komen en afleiding zoeken werkt nog het beste, maar is geen echte oplossing.
Je bent vast een goede moeder voor je kindje, want je kent je issues en zult het met haar dus wel anders doen. Ik ben benieuwd hoe het nu is voor jou, om zelf een kind te hebben. Hoe voelt dat? Voel je echt contact met haar bijvoorbeeld?
Wat ik doe.. even denken.
Soms schrijf ik erover, voor mezelf of op hyves of in een mail, of ik mail mijn therapeute (mag). Soms ga ik idd naar buiten met de hond. Of ik ga iets huishoudelijks of iets anders doen, op de fiets naar het dorp wat rondkijken. Iemand bellen durf ik niet. In beweging komen en afleiding zoeken werkt nog het beste, maar is geen echte oplossing.
Je bent vast een goede moeder voor je kindje, want je kent je issues en zult het met haar dus wel anders doen. Ik ben benieuwd hoe het nu is voor jou, om zelf een kind te hebben. Hoe voelt dat? Voel je echt contact met haar bijvoorbeeld?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 juni 2010 om 13:15
Fijn he, een stabiele, rustige en betrouwbare man te hebben. Die moeten het toch ook allemaal maar verduren...
Ik mag gelukkig ook altijd mijn therapeut mailen als het echt niet gaat, en dat helpt meestal wel, al is het maar voor eventjes en voel ik me niet zo alleen in dat nare gevoel.
Andere mensen bellen durf ik ook niet als ik me zo rot voel, ik ben dan veel te kwetsbaar en ik vind het ook heel moeilijk om duidelijk te maken dat het gaat om een gevoel van gemis aan iets van vroeger en niet van nu (al is er meestal wel een trigger in het nu).
Ik ben natuurlijk superblij met mijn dochtertje. Als ik me goed voel kan ik enorm van haar genieten en ben ik heel gelukkig met haar. Maar als ik me zo depressief voel, kan ik niks voelen, dus ook geen gevoelens naar haar toe en dat vind ik echt heel eng.
Maar nu wordt ik door haar geroepen om te eten...
Ik mag gelukkig ook altijd mijn therapeut mailen als het echt niet gaat, en dat helpt meestal wel, al is het maar voor eventjes en voel ik me niet zo alleen in dat nare gevoel.
Andere mensen bellen durf ik ook niet als ik me zo rot voel, ik ben dan veel te kwetsbaar en ik vind het ook heel moeilijk om duidelijk te maken dat het gaat om een gevoel van gemis aan iets van vroeger en niet van nu (al is er meestal wel een trigger in het nu).
Ik ben natuurlijk superblij met mijn dochtertje. Als ik me goed voel kan ik enorm van haar genieten en ben ik heel gelukkig met haar. Maar als ik me zo depressief voel, kan ik niks voelen, dus ook geen gevoelens naar haar toe en dat vind ik echt heel eng.
Maar nu wordt ik door haar geroepen om te eten...
maandag 7 juni 2010 om 17:36
Je zou het eigenlijk niet moeten hoeven uit te leggen hé, als je iemand zou bellen, en misschien hoeft dat ook helemaal niet, en denk ik ook alleen maar dat ik het zou moeten uitleggen. Ik weet het niet, ik zou ook niet weten wie ik dan zou kunnen bellen, eerlijk gezegd.
Ik voel me richting mijn man al schuldig genoeg, zeg af en toe zelfs zulke rare dingen als 'verlaat het zinkende schip' (m.a.w. zoek iemand die 'normaler' is). Maar dankzij hem hou ik er nog wel de moed in, dat dan weer wel.
Ik voel me richting mijn man al schuldig genoeg, zeg af en toe zelfs zulke rare dingen als 'verlaat het zinkende schip' (m.a.w. zoek iemand die 'normaler' is). Maar dankzij hem hou ik er nog wel de moed in, dat dan weer wel.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 juni 2010 om 18:16
Haha, 'verlaat het zinkende schip', dat klinkt wel heel dramatisch, maar ik kan me wel goed voorstellen dat je dat denkt, maar ja, hij zal toch echt van je houden!
Is hij wel eens meegeweest met je naar therapie?
Mijn man gaat volgende week voor het eerst een keer mee, die trekt het ook allemaal niet meer met mijn familie... Ik vind het wel een beetje eng eigenlijk..
Is hij wel eens meegeweest met je naar therapie?
Mijn man gaat volgende week voor het eerst een keer mee, die trekt het ook allemaal niet meer met mijn familie... Ik vind het wel een beetje eng eigenlijk..
maandag 7 juni 2010 om 18:18
Nee, hij is nog nooit mee geweest naar therapie. Therapeute heeft hem wel een keer gebeld om e.e.a. uit te leggen.
Moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken.
Wat voor therapie doe jij, als ik vragen mag?
Hier psychotherapie en PMT (beiden 1x per week).
Moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken.
Wat voor therapie doe jij, als ik vragen mag?
Hier psychotherapie en PMT (beiden 1x per week).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 juni 2010 om 19:58
