Kinderen
alle pijlers
Verder na een miskraam
maandag 21 juni 2010 om 13:08
Oh Shelle dan is het nog erger als het van de bruidegom is! Bah zeg!
En dat gevoel van falen ken ik ook, we kunnen zwanger worden maar zwanger blijven lukt niet. Wat als het de volgende keer ook niet lukt. Ik heb mijn MK gehad in november en nu begin ik te twijfelen, ik ben nog steeds niet zwanger, zou het dan toch niet gaan lukken. Normaal was ik trouwens dit weekend uitgerekend
Meestal duren mijn baalmomenten gelukkig helemaal niet lang en relativeer ik dan wel weer dat het wel ooit zal lukken, ik ben nog jong (25) dus heb nog tijd zat..
En dat gevoel van falen ken ik ook, we kunnen zwanger worden maar zwanger blijven lukt niet. Wat als het de volgende keer ook niet lukt. Ik heb mijn MK gehad in november en nu begin ik te twijfelen, ik ben nog steeds niet zwanger, zou het dan toch niet gaan lukken. Normaal was ik trouwens dit weekend uitgerekend
Meestal duren mijn baalmomenten gelukkig helemaal niet lang en relativeer ik dan wel weer dat het wel ooit zal lukken, ik ben nog jong (25) dus heb nog tijd zat..
maandag 21 juni 2010 om 13:16
@Sproet, veel succes vanmiddag.
ben benieuwd naar je verhaal over de echo!
@allemaal, hoe was jullie cyclus na de MK/MA?
Ik heb inderdaad het idee dat de gynaecologen alles normaal vinden. En dat je vooral niet moet zeuren als naeen tijdje nog niet alles op orde is.
Bij mij is het 'pas' 5 weken geleden, maar ben nog niet ongesteld geweest. Ik maak me er nog niet zo druk over, maar zou toch graag wat meer info van jullie hebben.
Wij zijn tenslotte de ervaringsdeskundigen, helaas...
ben benieuwd naar je verhaal over de echo!
@allemaal, hoe was jullie cyclus na de MK/MA?
Ik heb inderdaad het idee dat de gynaecologen alles normaal vinden. En dat je vooral niet moet zeuren als naeen tijdje nog niet alles op orde is.
Bij mij is het 'pas' 5 weken geleden, maar ben nog niet ongesteld geweest. Ik maak me er nog niet zo druk over, maar zou toch graag wat meer info van jullie hebben.
Wij zijn tenslotte de ervaringsdeskundigen, helaas...
maandag 21 juni 2010 om 13:17
Hey dames,
Jullie verhalen doen me goed.
Ik heb vorige week dinsdag een curretage gehad.
Bij 7wk een mini bloeding gehad, en kon meteen komen. Toen bleek al snel dat het kindje wel heel erg klein was en werd ik door gestuurd naar de gyn. Daar weer een echo, maar het bleef onduidelijk. Week later weer een echo, en toen leek er een hartje te kloppen al was ik zeker nog geen 9 wk, 2 wk wachten was het advies, dan zouden ze het beter kunnen zien, maar toen werd al snel duidelijk dat er geen enkele actviteit tezien was. Omdat ik al behoorlijk gegroeid was wilde de gyn. meteen wel een curretage plannen.
De ingreep viel me mee, maar het gevoel erna. Met lege handen en een lege buik naar huis. Niet in jan. uitgerekend zijn en in de zomer kunnen pronken met je buik.
Mijn vriendin ( zelf ook zwanger na een miskraam) zei na de ingreep letterlijk tegen me, nou het weekend maar flink sexen en weer zwanger worden. Echt kon haar wel wat doen, net of daar je hoofd naar staat, of een buurvrouw die zei van jeetje je hebt een jongen en een meisje waarom wilde je perse nr 3 heb je aan 2 niet je handen vol. Zó verdrietig en kwaad kon en kan ik erom worden.
Mijn schoonouders hebben het zelf div. malen mee gemaakt, maar na de ingreep hebben ze nog niet 1 keer gevraagd hoe het met me gaat. Zelfs gisteren toen we er even waren voor vaderdag kwam het niet in ze op.
Liefs
Jullie verhalen doen me goed.
Ik heb vorige week dinsdag een curretage gehad.
Bij 7wk een mini bloeding gehad, en kon meteen komen. Toen bleek al snel dat het kindje wel heel erg klein was en werd ik door gestuurd naar de gyn. Daar weer een echo, maar het bleef onduidelijk. Week later weer een echo, en toen leek er een hartje te kloppen al was ik zeker nog geen 9 wk, 2 wk wachten was het advies, dan zouden ze het beter kunnen zien, maar toen werd al snel duidelijk dat er geen enkele actviteit tezien was. Omdat ik al behoorlijk gegroeid was wilde de gyn. meteen wel een curretage plannen.
De ingreep viel me mee, maar het gevoel erna. Met lege handen en een lege buik naar huis. Niet in jan. uitgerekend zijn en in de zomer kunnen pronken met je buik.
Mijn vriendin ( zelf ook zwanger na een miskraam) zei na de ingreep letterlijk tegen me, nou het weekend maar flink sexen en weer zwanger worden. Echt kon haar wel wat doen, net of daar je hoofd naar staat, of een buurvrouw die zei van jeetje je hebt een jongen en een meisje waarom wilde je perse nr 3 heb je aan 2 niet je handen vol. Zó verdrietig en kwaad kon en kan ik erom worden.
Mijn schoonouders hebben het zelf div. malen mee gemaakt, maar na de ingreep hebben ze nog niet 1 keer gevraagd hoe het met me gaat. Zelfs gisteren toen we er even waren voor vaderdag kwam het niet in ze op.
Liefs
maandag 21 juni 2010 om 13:28
Hi Kriebeltjes, ik ben eindelijk afgelopen zaterdag ongesteld geworden.
Even kort hoe het bij mij is gegaan, op 17 april had ik een positieve test, week daarop waren mijn zwangerschapsverschijnselen weg en vertelde mijn intuitie mij dat het niet goed zat. Op maandag 26 april begon het vloeien en die donderdag erop mocht ik bij de gyn. komen. Die zag geen hartje, maar dat zou kunnen i.v.m. de termijn (5weken/6dagen), het vloeien bleeft aanhouden. Ik moest 2,5 week wachten en toen terugkomen. Toen werden mijn vermoedens bevestigd en het vruchtje leefde niet. Weer werd ik naar huis gestuurd voor 2 weken en op de maandag voordat ik op dinsdag naar het ZH zou moeten kreeg ik een spontane miskraam. Al met al dus 4 weken in onzekerheid gezeten of het wel of niet zelf zou komen en het bloeden bleeft maar komen. Ik heb er echt veel last van gehad.
Tot afgelopen zaterdag en ik ongesteld werd ben ik blijven vloeien, dus je begrijpt dat ik na dit van harte hoop dat ik de maandverbanden aan de wilgen kan hangen!!!!
Ik moet nu 28 juni terugkomen voor een na controle. en ik hoop echt dat alles nu weg is en ik niet alsnog een curretage moet ondergaan.
Even kort hoe het bij mij is gegaan, op 17 april had ik een positieve test, week daarop waren mijn zwangerschapsverschijnselen weg en vertelde mijn intuitie mij dat het niet goed zat. Op maandag 26 april begon het vloeien en die donderdag erop mocht ik bij de gyn. komen. Die zag geen hartje, maar dat zou kunnen i.v.m. de termijn (5weken/6dagen), het vloeien bleeft aanhouden. Ik moest 2,5 week wachten en toen terugkomen. Toen werden mijn vermoedens bevestigd en het vruchtje leefde niet. Weer werd ik naar huis gestuurd voor 2 weken en op de maandag voordat ik op dinsdag naar het ZH zou moeten kreeg ik een spontane miskraam. Al met al dus 4 weken in onzekerheid gezeten of het wel of niet zelf zou komen en het bloeden bleeft maar komen. Ik heb er echt veel last van gehad.
Tot afgelopen zaterdag en ik ongesteld werd ben ik blijven vloeien, dus je begrijpt dat ik na dit van harte hoop dat ik de maandverbanden aan de wilgen kan hangen!!!!
Ik moet nu 28 juni terugkomen voor een na controle. en ik hoop echt dat alles nu weg is en ik niet alsnog een curretage moet ondergaan.
maandag 21 juni 2010 om 13:56
Ooeh wat irritant al die opmerkingen. Geeft heel erg blijk van andermans onvermogen om er mee om te gaan of een gebrek aan inlevingsvermogen.
Mijn schoonmoeder zij tegen mijn man (gelukkig niet tegen mij... ) toen ze hoorde van mijn MA: "jullie hadden het ook niet al voor de 12 weken moeten vertellen, dat jullie zwanger waren"
We hadden het alleen aan onze beider gezinsleden verteld overigens. Maar alsof we daarmee zelf het onheil op ons af hadden geroepen. Of dat zij het vervelend vond om nu te moeten weten dat het mis was gegaan. Bovendien heb ik daarna alsnog aan meer mensen verteld van mijn MA, juist alsof ik niet wilde hoeven doen alsof er niets aan de hand was.
Ik herken wel dat het me nog lang pijn heeft gedaan. En dan heb ik het 'slechts' 1x hoeven meemaken
Mijn schoonmoeder zij tegen mijn man (gelukkig niet tegen mij... ) toen ze hoorde van mijn MA: "jullie hadden het ook niet al voor de 12 weken moeten vertellen, dat jullie zwanger waren"
We hadden het alleen aan onze beider gezinsleden verteld overigens. Maar alsof we daarmee zelf het onheil op ons af hadden geroepen. Of dat zij het vervelend vond om nu te moeten weten dat het mis was gegaan. Bovendien heb ik daarna alsnog aan meer mensen verteld van mijn MA, juist alsof ik niet wilde hoeven doen alsof er niets aan de hand was.
Ik herken wel dat het me nog lang pijn heeft gedaan. En dan heb ik het 'slechts' 1x hoeven meemaken
maandag 21 juni 2010 om 14:31
Mijn schoonzusje zei ook dat we bij een eventuele volgende zwangerschap, maar eerst eens uit de 'gevarenzone' moesten zien te komen, voordat we het zouden vertellen. (we hadden alleen ouders en broers / zus ingelicht)
Dat zou een hoop ongerustheid bij de familie voorkomen, volgens haar.
Maar zulke opmerkingen worden ook alleen door mensen gemaakt die nog nooit iets hebben meegemaakt. Geen enkele tegenslag hebben ze hoeven te verwerken. Zo boos kan ik er om worden!
Dat zou een hoop ongerustheid bij de familie voorkomen, volgens haar.
Maar zulke opmerkingen worden ook alleen door mensen gemaakt die nog nooit iets hebben meegemaakt. Geen enkele tegenslag hebben ze hoeven te verwerken. Zo boos kan ik er om worden!
maandag 21 juni 2010 om 14:32
wauw sproet, ook hier benieuwd hoor !
ms zijn hier intussen weer doorgekomen. Beetje teleurgesteld, maar toch blij dat mn lichaam nog werkt Hoop wel dat de cyclus wat korter gaat worden, 2x ongesteld geworden, 36 en 39 d, is toch wel lang, je hoopt elke keer toch maar weer...
wat betreft ongevoelige reacties, zo zijn er hier ook al velen de revue gepasseerd. Ook het feit dat sommige mensen dicht in je buurt het gewoon negeren. Misschien durven ze er niet over spreken, geen idee, maar soms lijkt het of ik niet besta tussen al die zwangere vriendinnen van me.
Het blijft soms uren en uren gaan over misselijk zijn, pijn in buik, echo's,... Ik ben echt oprecht blij voor hen, maar genoeg is genoeg hoor, dacht echt dat ik ging gillen de laatste keer
ms zijn hier intussen weer doorgekomen. Beetje teleurgesteld, maar toch blij dat mn lichaam nog werkt Hoop wel dat de cyclus wat korter gaat worden, 2x ongesteld geworden, 36 en 39 d, is toch wel lang, je hoopt elke keer toch maar weer...
wat betreft ongevoelige reacties, zo zijn er hier ook al velen de revue gepasseerd. Ook het feit dat sommige mensen dicht in je buurt het gewoon negeren. Misschien durven ze er niet over spreken, geen idee, maar soms lijkt het of ik niet besta tussen al die zwangere vriendinnen van me.
Het blijft soms uren en uren gaan over misselijk zijn, pijn in buik, echo's,... Ik ben echt oprecht blij voor hen, maar genoeg is genoeg hoor, dacht echt dat ik ging gillen de laatste keer
maandag 21 juni 2010 om 14:39
Je hebt er toch eentje? Da's beter dan geen!
Je bent nog jong
Je weet tenminste dat je zwanger kan raken
Ja maar, Lien is toch nog hartstikke jong, wees blij anders had je je handen vol.
Je moet jezelf net zo druk maken, dan komt het vanzelf goed (Ja hoor, helemaal vanzelf!)
Ach, kan je tenminste een borrel drinken op de kermis.
Je moet ook niet zoveel roken! (Zoveel roken? Ik rook sporadisch 1 sigaret op een feestje)
Heb je herbalife al geprobeerd? Daar gaat je lichaam veel beter van werken!
Je zal wel iets heel ergs verkeerd hebben gedaan in een vorig leven. (Heel erg aardig ook!)
Kutlui die het allemaal niet snappen.
Je bent nog jong
Je weet tenminste dat je zwanger kan raken
Ja maar, Lien is toch nog hartstikke jong, wees blij anders had je je handen vol.
Je moet jezelf net zo druk maken, dan komt het vanzelf goed (Ja hoor, helemaal vanzelf!)
Ach, kan je tenminste een borrel drinken op de kermis.
Je moet ook niet zoveel roken! (Zoveel roken? Ik rook sporadisch 1 sigaret op een feestje)
Heb je herbalife al geprobeerd? Daar gaat je lichaam veel beter van werken!
Je zal wel iets heel ergs verkeerd hebben gedaan in een vorig leven. (Heel erg aardig ook!)
Kutlui die het allemaal niet snappen.
maandag 21 juni 2010 om 14:39
@ kriebeltjes en poesziee, wat vervelend !!
of je het nu verteld voor 12 weken of niet, dat beslis je toch zelf.
Bij mij persoonlijk ben ik blij dat vele mensen het wisten. Kan je tenminste ergens terecht met je verdriet.
Hier zijn er sinds de miskraam 5 zwangerschappen aangekondigd, wat telkens opnieuw pijn doet. Maar sommigen weten tenminste wel waarom ik soms zo gek reageer...
of je het nu verteld voor 12 weken of niet, dat beslis je toch zelf.
Bij mij persoonlijk ben ik blij dat vele mensen het wisten. Kan je tenminste ergens terecht met je verdriet.
Hier zijn er sinds de miskraam 5 zwangerschappen aangekondigd, wat telkens opnieuw pijn doet. Maar sommigen weten tenminste wel waarom ik soms zo gek reageer...
maandag 21 juni 2010 om 14:42
hey Zaratje, wat "goed" dat het nog werkt. Was ook mijn eerste reactie zaterdag, pfieuw... kan dus nog iets normaals gaan...
Gelukkig zijn mijn 2 vriendinnen die allebei zwanger zijn wel tactisch en houden ook echt rekening met me en vragen hoe het voor mij is en hoe ik me voel.
maar wat een horken zeg op deze aardbol. Jeez.... Dus niet alleen bij mij maar helaas dus eigenlijk bij iedereen. Had er laatst nog 1: buurvrouw van mijn moeder die vond dat er tussen 2 kindjes niet zoveel verschil moest zitten want dat was zielig en 1 kind was ook sneu Tja zeg ik (ze heeft zelf 4 kinderen): jij was zeker in een poep & een scheet zwanger? Ja zegt ze.... Ik zeg: dacht ik al... zag mijn moeder al kijken met een rood hoofd van ojee... Ik zeg: heb je er ooit bij stil gestaan dat het voor sommigen geen keuze is?
Uiteraard had ze daar niet bij stilgestaan. Ze gaf verder geen kik.
Gelukkig zijn mijn 2 vriendinnen die allebei zwanger zijn wel tactisch en houden ook echt rekening met me en vragen hoe het voor mij is en hoe ik me voel.
maar wat een horken zeg op deze aardbol. Jeez.... Dus niet alleen bij mij maar helaas dus eigenlijk bij iedereen. Had er laatst nog 1: buurvrouw van mijn moeder die vond dat er tussen 2 kindjes niet zoveel verschil moest zitten want dat was zielig en 1 kind was ook sneu Tja zeg ik (ze heeft zelf 4 kinderen): jij was zeker in een poep & een scheet zwanger? Ja zegt ze.... Ik zeg: dacht ik al... zag mijn moeder al kijken met een rood hoofd van ojee... Ik zeg: heb je er ooit bij stil gestaan dat het voor sommigen geen keuze is?
Uiteraard had ze daar niet bij stilgestaan. Ze gaf verder geen kik.
maandag 21 juni 2010 om 14:47
Wat zijn er toch veel vrouwen die botte opmerkingen te horen krijgen, niet normaal zeg.
Een (mannelijke) kennis vroeg vorig jaar of wij geen kinderen wilden (ik ben nl. al 39) en toen zei ik eerlijk dat we wel wilden, maar dat het nog niet zo lukte. En toen zei hij heel breed grijnzend en heel triomfantelijk: "Nou, bij ons was het geen probleem met mijn superzaad. In één keer raak geschoten".
Ik heb me omgedraaid en ben zo weggelopen. Man, dat deed pijn, wat een lullo.
(Terwijl het trouwens bij ons helemaal niet aan het zaad of de eitjes lag, maar dat terzijde).
Een (mannelijke) kennis vroeg vorig jaar of wij geen kinderen wilden (ik ben nl. al 39) en toen zei ik eerlijk dat we wel wilden, maar dat het nog niet zo lukte. En toen zei hij heel breed grijnzend en heel triomfantelijk: "Nou, bij ons was het geen probleem met mijn superzaad. In één keer raak geschoten".
Ik heb me omgedraaid en ben zo weggelopen. Man, dat deed pijn, wat een lullo.
(Terwijl het trouwens bij ons helemaal niet aan het zaad of de eitjes lag, maar dat terzijde).
anoniem_54036 wijzigde dit bericht op 21-06-2010 14:50
Reden: spelfoutje
Reden: spelfoutje
% gewijzigd
maandag 21 juni 2010 om 15:40
quote:Kriebeltjes schreef op 21 juni 2010 @ 14:31:
Mijn schoonzusje zei ook dat we bij een eventuele volgende zwangerschap, maar eerst eens uit de 'gevarenzone' moesten zien te komen, voordat we het zouden vertellen. (we hadden alleen ouders en broers / zus ingelicht)
Dat zou een hoop ongerustheid bij de familie voorkomen, volgens haar.
Maar zulke opmerkingen worden ook alleen door mensen gemaakt die nog nooit iets hebben meegemaakt. Geen enkele tegenslag hebben ze hoeven te verwerken. Zo boos kan ik er om worden!Ja, je zou je familie er maar pijn mee doen he , dat zou vervelend voor ze zijn. Grrr
Mijn schoonzusje zei ook dat we bij een eventuele volgende zwangerschap, maar eerst eens uit de 'gevarenzone' moesten zien te komen, voordat we het zouden vertellen. (we hadden alleen ouders en broers / zus ingelicht)
Dat zou een hoop ongerustheid bij de familie voorkomen, volgens haar.
Maar zulke opmerkingen worden ook alleen door mensen gemaakt die nog nooit iets hebben meegemaakt. Geen enkele tegenslag hebben ze hoeven te verwerken. Zo boos kan ik er om worden!Ja, je zou je familie er maar pijn mee doen he , dat zou vervelend voor ze zijn. Grrr
maandag 21 juni 2010 om 16:09
quote:Uma schreef op 21 juni 2010 @ 12:40:
@Vera, ik snap dat je het vertrouwen kwijt bent. Wel fijn dat je nog een controle-hysto krijgt! Mijn hysto werd gedaan door een arts in opleiding, die heeft ff fijn in mijn eileider geprikt (per ongeluk). En daar was dan mijn bbz. Vreselijk.Dat meen je niet! Dus nu is die eileider verwijderd? Ik heb er ook nog maar één, ben daarna weer zwanger geweest dus weet dat het kan. Ben het wachten gewoon verschrikkelijk zat.
@Vera, ik snap dat je het vertrouwen kwijt bent. Wel fijn dat je nog een controle-hysto krijgt! Mijn hysto werd gedaan door een arts in opleiding, die heeft ff fijn in mijn eileider geprikt (per ongeluk). En daar was dan mijn bbz. Vreselijk.Dat meen je niet! Dus nu is die eileider verwijderd? Ik heb er ook nog maar één, ben daarna weer zwanger geweest dus weet dat het kan. Ben het wachten gewoon verschrikkelijk zat.
maandag 21 juni 2010 om 16:16
Waarom zegt men dat he, dat je het beter niet kan vertellen voor de 12 wkn. Ten 1e is dat termijn ontzettend achterhaald. In het zkh zegt men dat wanneer het hartje klopt de kans op een mk aanzienlijk verminderd en bij een goede echo met 10 wkn is de kans nog maar 2% ofzo. Alsof je een mk krijgt door het te vertellen, dat dan je straf is
Ik denk dat ik de volgende keer m'n mond houd tot 20 wkn , maar dat is meer uit zelfbescherming. Mocht het ooit zover komen..
Ik denk dat ik de volgende keer m'n mond houd tot 20 wkn , maar dat is meer uit zelfbescherming. Mocht het ooit zover komen..
maandag 21 juni 2010 om 16:33
Tja, dat van dat vertellen voor de 12 weken is geloof ik echt iets van 'vroeger'. Net zoals het bij veel (oudere) mensen nogal taboe is om over je miskraam te praten. Vaak wordt er gewoon overheen gepraat, wat het nog pijnlijker maakt.
Maar goed dat we hier onze frustraties kwijt kunnen
Wordt vrij lastig Vera, om tot 20 weken niets te zeggen Waarschijnlijk begin je links of rechts toch echt iets uit te dijen.
Ha ha, maar begrijp je wel hoor. Ik denk dat je zelf heel lang nodig hebt om te beseffen dat het ook goed kan gaan.
Voor iedereen een dikke
Maar goed dat we hier onze frustraties kwijt kunnen
Wordt vrij lastig Vera, om tot 20 weken niets te zeggen Waarschijnlijk begin je links of rechts toch echt iets uit te dijen.
Ha ha, maar begrijp je wel hoor. Ik denk dat je zelf heel lang nodig hebt om te beseffen dat het ook goed kan gaan.
Voor iedereen een dikke
maandag 21 juni 2010 om 16:37
Mijn mond valt nogmaals open bij het lezen van sommige reacties...
Gelukkig heb ik daar zelf helemaal geen last van gehad, maar als ik jullie verhalen lees... ongelofelijk wat een horken!!!
(Ik wilde eigenlijk iets anders zeggen, maar goed, laten we het netjes houden...)
Hier net de 20-weken-echo gehad en alles is goed! Alles doet het en kindje is goed gegroeid!
En het lijkt er op dat het een meisje is!! (Hield preuts de beentjes bij elkaar en de handjes er voor, haha, maar toch uiteindelijk kunnen vaststellen dat er geen piemeltje zat!)
Kriebeltjes, voor jouw vraag: Bij mij had ik het geluk dat mijn cyclus beide keren meteen weer op orde was, maar ik lees hier dat de meesten langer moeten wachten en ook daarna nog onregelmatig kunnen zijn.
Je kunt het wel zien als iets waar je lichaam echt weer klaar voor moet zijn, die heeft gewoon een optater gehad en moet herstellen. En ja, het is niet gek dat dat wel eens 6 weken of langer kan duren...
Maar frustrerend is het wel!
Gelukkig heb ik daar zelf helemaal geen last van gehad, maar als ik jullie verhalen lees... ongelofelijk wat een horken!!!
(Ik wilde eigenlijk iets anders zeggen, maar goed, laten we het netjes houden...)
Hier net de 20-weken-echo gehad en alles is goed! Alles doet het en kindje is goed gegroeid!
En het lijkt er op dat het een meisje is!! (Hield preuts de beentjes bij elkaar en de handjes er voor, haha, maar toch uiteindelijk kunnen vaststellen dat er geen piemeltje zat!)
Kriebeltjes, voor jouw vraag: Bij mij had ik het geluk dat mijn cyclus beide keren meteen weer op orde was, maar ik lees hier dat de meesten langer moeten wachten en ook daarna nog onregelmatig kunnen zijn.
Je kunt het wel zien als iets waar je lichaam echt weer klaar voor moet zijn, die heeft gewoon een optater gehad en moet herstellen. En ja, het is niet gek dat dat wel eens 6 weken of langer kan duren...
Maar frustrerend is het wel!
