Thuis
alle pijlers
Katten naar het asiel
woensdag 7 juli 2010 om 23:25
GEZOCHT: DIKKE CYPERSE POES EN WITTE DOVE KATER
Vorig jaar april hebben mijn moeder en ik de ontzettend moeilijke beslissing genomen om onze katten aan een oude meneer te geven. Een witte grote gecastreerde kater en een hele dikke cyperse (bruin streepjes) poes.
Hij was opzoek naar een witte kat en een donkere kat omdat hij dat vroeger ook altijd had. Nu zat het zo: Wij hadden een witte dove kat die de complete inboedel sloopte.. Moet je maar accepteren zou je zeggen. Je weet at dat kan gebeuren met een kat.. Klopt..
De inboedel was ook niet het probleem. Het probleem was dat katlief het deed omdat hij zich zo ontzettend verveelde en niet happy voelde in ons huis. We waren namelijk gedwongen verhuisd.
Naar buiten kon de witte kat niet, want hij was doof en erg roekeloos.
We hebben het een jaar lang aangekeken, allerhande speeltjes aangesleept enzv. Niets hielp. De donkere kat kan heel slecht zonder de ander. We gingen opzoek naar nieuwe baasjes.. Een onmogelijke klus waar we 3 maanden over gedaan hebben. Uiteindelijk een man gevonden. Met een tuin waar de kat helemaal uit zn dak kon gaan. Er zou binnenkort een katdichte omheining komen, dus het zou allemaal goed komen. Van tevoren hebben we de man uitgebreid verteld waarom de katten bij ons weg gingen. Hoe de witte kat in elkaar zat en dat hij het vooral niet moest onderschatten.. Hij kon het allemaal aan zei hij. De katten gingen dus naar die man.. Vreselijk vond ik het, maar uit liefde voor de beestjes gekozen voor een beter huis. Na 6 weken belde deze man ons op.
De witte kat sloopte de boel en we moesten ze NU komen ophalen.
We zijn ze die avond nog komen halen en kwamen er achter dat er van die omheining nog niets terecht was gekomen en dat katlief niet naar buiten had gekund. M.A.W zelfde situatie als bij ons thuis.
We hebben de dierenarts gebeld en het verhaal aan hem voorgelegd.. Hij achtte het het beste als we katten naar het asiel zouden doen. Daar zouden ze worden gekozen door iemand bij wie ze echt zouden passen..
Nog erger dan bij die man dus.. Want als we dit deden zou ik ze nooit weer zien. Bij die man konden we nog langs komen.. En waren de tranen niet voor altijd. De katten eerst weer thuis gehouden, en binnen een paar uur was het gedrag weer terug. Die kat was bij ons niet gelukkig. Dus naar het asiel.. Mijn lieve N. En lieve M.. Ergens rond Mei 2009 zijn ze geadopteerd door een eigenaar met een huis met ruimte. Waar de witte kat wél naar buiten kon omdat er bijna geen verkeer was. Een eigenaar zonder kinderen, want het cyperse poesje kon daar niet zo goed tegen..
Nou mijn grote vraag.. Ik wil zo graag weten hoe het met ze gaat, want ik mis ze nog dagelijks! Is er iemand die misschien iets weet?
Op hoop van zegen!
Liefs
edit: Het was een asiel in het noorden van het land. Drenthe geloof ik..
Vorig jaar april hebben mijn moeder en ik de ontzettend moeilijke beslissing genomen om onze katten aan een oude meneer te geven. Een witte grote gecastreerde kater en een hele dikke cyperse (bruin streepjes) poes.
Hij was opzoek naar een witte kat en een donkere kat omdat hij dat vroeger ook altijd had. Nu zat het zo: Wij hadden een witte dove kat die de complete inboedel sloopte.. Moet je maar accepteren zou je zeggen. Je weet at dat kan gebeuren met een kat.. Klopt..
De inboedel was ook niet het probleem. Het probleem was dat katlief het deed omdat hij zich zo ontzettend verveelde en niet happy voelde in ons huis. We waren namelijk gedwongen verhuisd.
Naar buiten kon de witte kat niet, want hij was doof en erg roekeloos.
We hebben het een jaar lang aangekeken, allerhande speeltjes aangesleept enzv. Niets hielp. De donkere kat kan heel slecht zonder de ander. We gingen opzoek naar nieuwe baasjes.. Een onmogelijke klus waar we 3 maanden over gedaan hebben. Uiteindelijk een man gevonden. Met een tuin waar de kat helemaal uit zn dak kon gaan. Er zou binnenkort een katdichte omheining komen, dus het zou allemaal goed komen. Van tevoren hebben we de man uitgebreid verteld waarom de katten bij ons weg gingen. Hoe de witte kat in elkaar zat en dat hij het vooral niet moest onderschatten.. Hij kon het allemaal aan zei hij. De katten gingen dus naar die man.. Vreselijk vond ik het, maar uit liefde voor de beestjes gekozen voor een beter huis. Na 6 weken belde deze man ons op.
De witte kat sloopte de boel en we moesten ze NU komen ophalen.
We zijn ze die avond nog komen halen en kwamen er achter dat er van die omheining nog niets terecht was gekomen en dat katlief niet naar buiten had gekund. M.A.W zelfde situatie als bij ons thuis.
We hebben de dierenarts gebeld en het verhaal aan hem voorgelegd.. Hij achtte het het beste als we katten naar het asiel zouden doen. Daar zouden ze worden gekozen door iemand bij wie ze echt zouden passen..
Nog erger dan bij die man dus.. Want als we dit deden zou ik ze nooit weer zien. Bij die man konden we nog langs komen.. En waren de tranen niet voor altijd. De katten eerst weer thuis gehouden, en binnen een paar uur was het gedrag weer terug. Die kat was bij ons niet gelukkig. Dus naar het asiel.. Mijn lieve N. En lieve M.. Ergens rond Mei 2009 zijn ze geadopteerd door een eigenaar met een huis met ruimte. Waar de witte kat wél naar buiten kon omdat er bijna geen verkeer was. Een eigenaar zonder kinderen, want het cyperse poesje kon daar niet zo goed tegen..
Nou mijn grote vraag.. Ik wil zo graag weten hoe het met ze gaat, want ik mis ze nog dagelijks! Is er iemand die misschien iets weet?
Op hoop van zegen!
Liefs
edit: Het was een asiel in het noorden van het land. Drenthe geloof ik..
woensdag 7 juli 2010 om 23:32
woensdag 7 juli 2010 om 23:38
woensdag 7 juli 2010 om 23:39
woensdag 7 juli 2010 om 23:39
Kattenplaza, marktplaats en buurtlink zou ik eens proberen.
Soms trekken dove katten ook dove mensen aan dus misschien zou je het ook op doof.nl kunnen proberen?
http://www.doof.nl/Op-zoek-naar-een-hui ... 2-2030.htm
Soms trekken dove katten ook dove mensen aan dus misschien zou je het ook op doof.nl kunnen proberen?
http://www.doof.nl/Op-zoek-naar-een-hui ... 2-2030.htm
woensdag 7 juli 2010 om 23:47
woensdag 7 juli 2010 om 23:47
To een kleine tip: Ik denk dat je meer succes hebt als je de titel wat duidelijker maakt. Iets als : Witte dove kater en dikke cyperse poes gezocht. Nu vertel je ook pas na 7 alinea's dat je op zoek bent. Als je dat nu al vast introduceert in de inleiding van je verhaal, dan zijn er denk ik meer meelezers die het oproepje zien.
woensdag 7 juli 2010 om 23:49
quote:borderwalk schreef op 07 juli 2010 @ 23:47:
To een kleine tip: Ik denk dat je meer succes hebt als je de titel wat duidelijker maakt. Iets als : Witte dove kater en dikke cyperse poes gezocht. Nu vertel je ook pas na 7 alinea's dat je op zoek bent. Als je dat nu al vast introduceert in de inleiding van je verhaal, dan zijn er denk ik meer meelezers die het oproepje zien.Thanks, de titel kan ik helaas niet veranderen :S
To een kleine tip: Ik denk dat je meer succes hebt als je de titel wat duidelijker maakt. Iets als : Witte dove kater en dikke cyperse poes gezocht. Nu vertel je ook pas na 7 alinea's dat je op zoek bent. Als je dat nu al vast introduceert in de inleiding van je verhaal, dan zijn er denk ik meer meelezers die het oproepje zien.Thanks, de titel kan ik helaas niet veranderen :S
donderdag 8 juli 2010 om 01:01
quote:SweetSummer schreef op 07 juli 2010 @ 23:47:
http://www.dierenasiels.com/specskat.cfm?id=181401
Een asiel in Winschoten (Groningen) dus...
Misschien heeft je oude dierenarts de chipnummers nog in zijn administratie staan?
http://www.dierenasiels.com/specskat.cfm?id=181401
Een asiel in Winschoten (Groningen) dus...
Misschien heeft je oude dierenarts de chipnummers nog in zijn administratie staan?
donderdag 8 juli 2010 om 04:18
Ik heb in een dierenasiel gewerkt, alweer 15 jaar geleden trouwens en kan je proberen uit te leggen waarom ze zo terughoudend zijn met informatie geven.
De meeste dieren die in de opvang terechtkomen, zaten daarvoor in een benarde situatie (zwervend op straat, in beslaggenomen door politie of Dierenbescherming) OF er is door de eigenaar afstand van gedaan om diverse, nogal uiteenlopende redenen. Vaak zit er een persoonlijke tragedie achter; eigenaar kan niet meer voor zijn dier zorgen, zoals in jullie geval bijvoorbeeld (niet altijd trouwens, er zijn ook erg veel mensen die niet meer voor hun dier willen zorgen, maar dat terzijde). Het beleid (bij de asielen die onder de Dierenbescherming vallen) met afstanddieren (waarvoor een afstandsverklaring is getekend wat jullie vermoedelijk ook gedaan hebben) is dat er wel gebeld mag worden of het dier al geplaatst is; maar dat er nooit en te nimmer gegevens van de degene(n) die het dier adopteren doorgegeven worden. Dat is o.a. om de privacy en gemoedsrust van de degenen die een dier adopteren te waarborgen. Het zou anders niet denkbeeldig zijn dat een spijtoptant woedend bij die mensen aan de deur komt om 'zijn' dier op te eisen, om maar wat te noemen. Veel van die mensen die afstand doen (en bijna allemaal die met inbeslagname te maken krijgen) komen toch- hoe zeg ik dit netjes? -uit de sociaal en economisch wat minder bevoorrechte klasse en veelal schuwen ze intimidatie en geweld niet. Bij ons asiel hebben we aardig wat met dergelijke situaties te maken gehad, maar dat was dan ook in de grote stad. Ik bedoel helemaal niet dat dat bij jullie zo is, er bestaan alleen landelijke richtlijnen vanuit de Centrale Asielraad waar asielen zich aan houden en er zit ook een wettelijke kant aan: afstand doen = afstand doen, vergelijk het maar met adoptiekinderen.
Het is een beetje zuur voor jullie, maar wel in het belang van het dier, of dat is in elk geval de gedachte erachter. Overigens hadden wij een aantal vrijwilligsters destijds, die bij de nieuwe baasjes thuis op bezoek gingen om te kijken hoe het dier het maakt. Mogelijk doet jullie asiel dat ook en kun je deze persoon te spreken vragen die jullie kan vertellen hoe het dier het maakt, zonder Naam, adres, woonplaats gegevens te verstrekken?
De meeste dieren die in de opvang terechtkomen, zaten daarvoor in een benarde situatie (zwervend op straat, in beslaggenomen door politie of Dierenbescherming) OF er is door de eigenaar afstand van gedaan om diverse, nogal uiteenlopende redenen. Vaak zit er een persoonlijke tragedie achter; eigenaar kan niet meer voor zijn dier zorgen, zoals in jullie geval bijvoorbeeld (niet altijd trouwens, er zijn ook erg veel mensen die niet meer voor hun dier willen zorgen, maar dat terzijde). Het beleid (bij de asielen die onder de Dierenbescherming vallen) met afstanddieren (waarvoor een afstandsverklaring is getekend wat jullie vermoedelijk ook gedaan hebben) is dat er wel gebeld mag worden of het dier al geplaatst is; maar dat er nooit en te nimmer gegevens van de degene(n) die het dier adopteren doorgegeven worden. Dat is o.a. om de privacy en gemoedsrust van de degenen die een dier adopteren te waarborgen. Het zou anders niet denkbeeldig zijn dat een spijtoptant woedend bij die mensen aan de deur komt om 'zijn' dier op te eisen, om maar wat te noemen. Veel van die mensen die afstand doen (en bijna allemaal die met inbeslagname te maken krijgen) komen toch- hoe zeg ik dit netjes? -uit de sociaal en economisch wat minder bevoorrechte klasse en veelal schuwen ze intimidatie en geweld niet. Bij ons asiel hebben we aardig wat met dergelijke situaties te maken gehad, maar dat was dan ook in de grote stad. Ik bedoel helemaal niet dat dat bij jullie zo is, er bestaan alleen landelijke richtlijnen vanuit de Centrale Asielraad waar asielen zich aan houden en er zit ook een wettelijke kant aan: afstand doen = afstand doen, vergelijk het maar met adoptiekinderen.
Het is een beetje zuur voor jullie, maar wel in het belang van het dier, of dat is in elk geval de gedachte erachter. Overigens hadden wij een aantal vrijwilligsters destijds, die bij de nieuwe baasjes thuis op bezoek gingen om te kijken hoe het dier het maakt. Mogelijk doet jullie asiel dat ook en kun je deze persoon te spreken vragen die jullie kan vertellen hoe het dier het maakt, zonder Naam, adres, woonplaats gegevens te verstrekken?
