Heimwee?

Wat stephanietje en calvijn zeggen vind ik wel hout snijden: het leren loslaten van je vertrouwde omgeving hoort wel bij het volwassen worden. En soms is dat niet zo leuk, maar het is wel een beetje noodzakelijk. Want je beperkt jezelf en de mensen in jouw omgeving nu wel enigszins door toe te geven aan je heimwee.



En als je jezelf niet een keer de spreekwoordelijke schop onder je kont geeft, heb je nooit de neiging om uit je comfort zone te komen en verzandt je er langzaam maar zeker steeds meer in. Probeer in te zien dat je vertrouwde omgeving er na een weekje vakantie ook nog is en dat het leuk en spannend is om nieuwe dingen te ontdekken. En dat het niet alleen maar leuk is als je alles al kent. Dat je je horizon juist verbreed als je even weg bent uit je eigen omgeving en dat je daar juist heel veel aan kunt hebben.

Ben je wel eens ergens gebleven toen je heimwee kreeg? Doorgebeten? En bleef je je dan ellendig voelen, of werd het daarna weer gezellig. Zo ja dan kun je misschien de volgende keer bedenken en zeggen tegen jezelf en je vriend dat het alleen even een huilbui is die oplucht en dat je echt zin hebt in de vakantie.

Ik heb zelf nooit last gehad van heimwee. Ik ben gek op vakantie en kan er enorm van genieten. Maar ook ik heb elke vakantie wel een moment dat ik denk 'pfff, ik wil mijn eigen bed' of 'shit, ik ben het hier zat'. En die momenten gaan uiteindelijk altijd weer voorbij.

Het is niet zo raar dat dat nare gevoel na een dag nog niet weg was, want je hebt het namelijk ook jarenlang zelf gevoed. Je wordt verdrietig, chagerijnig en je blijft erin hangen. Tja, dan gaat de heimwee niet weg. Dus het is volgens mij toch een kwestie van doorzetten, jezelf bij elkaar pakken, die tranen drogen en denken: "Maar hier is het ook leuk en nu ga ik proberen even niet meer aan thuis te denken".

quote:nummerzoveel schreef op 29 juli 2010 @ 22:25:

Ik heb zelf nooit last gehad van heimwee. Ik ben gek op vakantie en kan er enorm van genieten. Maar ook ik heb elke vakantie wel een moment dat ik denk 'pfff, ik wil mijn eigen bed' of 'shit, ik ben het hier zat'. En die momenten gaan uiteindelijk altijd weer voorbij.





Dit heb ik ook hoor.

Naarmate de terugreis in zicht komt, gaat het bij mij ook wel kriebelen.

Naar huis is ook direct naar huis en niet via een omweg en een extra overnachting

Ik snap dat het op de heimwee-momenten moeilijk te relativeren is. Maar ook dat hoort bij volwassen worden (tja, klinkt lullig, ik weet het). Even een stapje buiten jezelf doen en denken: "Oke, ik kan nu gaan zitten huilen en mokken, maar wat schiet ik daarmee op?". Je maakt de situatie voor jezelf niet leuker en ook niet voor de mensen die op dat moment in jouw omgeving zijn. Want niemand voelt zich prettig en/of ontspannend bij een verdrietig persoon en dan zullen mensen al snel geneigd zijn om je 'je zin te geven'.



Maar je wil je vriend toch niet jullie hele leven vakanties ontzeggen (en dat zou je jezelf trouwens ook niet moeten willen ontzeggen), alleen maar omdat je je eigen huisje/hondje/bedje/tuintje zo mist? Ik zou daar op een gegeven moment echt geïrriteerd van raken, als ik jouw vriend was. En je doet jezelf ook tekort.

Als de heimwee toeslaat

Verlangen naar huis



Je bent lekker op vakantie en opeens bekruipt het je: gedachten aan thuis. Je voelt je naar en ongelukkig. Uit cijfers blijkt dat 50 tot 90 procent van de Nederlanders wel eens heimwee heeft. Leeftijd maakt niet uit. Wat is het precies en wat kun je er aan doen?





Heimwee wordt niet gezien als een echte ziekte. Toch kun je er behoorlijk ziek van zijn. Als je heimwee hebt, kun je nauwelijks stoppen met aan thuis te denken. Je krijgt het idee dat het daar allemaal veel beter is.





Herken heimwee

Je maakt je vertrouwde omgeving nog wat mooier dan het is. Daardoor word je verdrietig en ongelukkig. En zelfs lichamelijk voel je je niet al te best. Heimwee brengt stress met zich mee. Je krijgt misschien hoofdpijn of buikpijn of je slaapt slechter. Sommige mensen krijgen zelfs huiduitslag of hartklachten.



Zelf heb je vaak wel door dat je heimwee hebt, maar bij kinderen is het lastiger te herkennen. Vaak kun je veel opmaken uit het gedrag van een kind. Het huilt veel en trekt zich terug. Of een kind gedraagt zich juist gewelddadig of vervelend.



Soms klagen ze over buikpijn of misselijkheid. Bij een beetje heimwee hoef je niets te doen. Het gaat vanzelf wel over. Maar ernstige heimwee bij kinderen wordt bijna altijd alleen maar erger als je er niets aan doet.



Geen kinderkwaal

Heimwee wordt vaak gezien als een kinderkwaal, waar je wel overheen groeit. Maar heimwee is van alle leeftijden. Het komt voor bij kinderen die op kamp gaan, maar ook bij mensen die lang in het ziekenhuis moeten liggen. Studenten die op kamers gaan en militairen die uitgezonden worden, hebben ook vaak last van heimwee.



Sommige mensen zijn gevoeliger voor heimwee dan anderen. Zo past niet iedereen zich even gemakkelijk aan in een nieuwe omgeving. Verder vergroot een gedwongen vertrek de kans op heimwee. En mensen die niet goed tegen veranderingen kunnen of stellig geloven dat ze vast heimwee krijgen, lopen ook meer risico.



Voor de reis

Je kunt veel doen om heimwee te voorkomen, al voordat je vertrekt.

Verken je nieuwe omgeving. Als je dicht bij huis blijft, kun je er alvast een paar keer heen gaan. Je kan er voor kiezen om elk jaar op dezelfde plek vakantie te vieren. Die omgeving wordt dan je tweede thuis.

Neem vertrouwde spullen mee. Denk hierbij aan foto's van familieleden, knuffels of je eigen hoofdkussen.

Uit logeren gaan. Laat het kind voor een dag of twee bij bekenden logeren. De bedoeling is niet dat er gebeld wordt, maar een brief of kaart naar huis schrijven mag wel. Zo went je kind alvast aan het niet thuis zijn.

Heimwee is normaal. Vertel kinderen dat het normaal is om heimwee te hebben. En dat er veel dingen zijn die ze kunnen doen om met heimwee om te gaan.

Betrek je kind in de beslissing om weg te gaan. Zo krijgt je kind een beetje het gevoel dat het ook zijn keuze is.

Maak het zichtbaar. Laat aan een kind met een kalender zien wanneer hij weggaat - hoeveel nachtjes nog - en hoeveel dagen hij weggaat. Een jong kind zou kunnen denken dat hij voor altijd weggaat. Maar dat is natuurlijk niet zo.

Toch heimwee

Wat kun je doen om gevoelens van heimwee te verminderen?

Accepteer heimwee. Het is heel normaal dat je je thuissituatie mist. Dat betekent niet dat je zwak bent. Praat er met anderen over.

Blijf bezig. Heimwee wordt erger als je je verveelt. Zorg daarom dat je lekker actief bent en leuke dingen doet.

Doe hetzelfde als thuis. Veel dingen waar je aan gewend bent, kun je ergens anders ook doen. Bijvoorbeeld koffiedrinken om drie uur, nog een ommetje om acht uur. Dat voelt vertrouwd.

Denk aan je thuis. Schrijf een brief, of kijk naar een foto. Bedenk wat een geliefde op dit moment tegen je zou zeggen. Naar huis bellen mag, maar liever niet als je je erg ongelukkig voelt. Ook niet te lang, daardoor ga je je alleen maar ongelukkiger voelen.

Denk positief. Er zijn altijd genoeg goede kanten te bedenken. Je kan leuke dingen doen, er zijn veel mensen om te leren kennen. En eigenlijk ben je ook weer niet zo lang weg van huis.

Heimwee moet slijten

Ook al kan heimwee voor heel wat narigheid zorgen, onthoud dat het in de meeste gevallen na een paar dagen wel weer overgaat. Wacht dus met het nemen van definitieve maatregelen.



Je kan de mogelijkheid om eerder naar huis te gaan natuurlijk wel open laten en daar even over nadenken. Als het echt niet meer gaat, kun je altijd nog tot actie over gaan.



Bron:gezondheidsnet.nl

En wat is het dan eigenlijk dat je precies niet leuk vindt, op die vakantieplek? Voel je je niet veilig, vind je het moeilijk je aan te passen?



Overigens denk ik ook inderdaad dat bijna iedereen op vakantie weleens zoiets heeft van "Nou wil ik wel weer naar huis", of "Thuis is de douche zoveel lekkerder", of "Getver, ik heb het nu wel gehad met dat kleffe Franse stokbrood". Maar dat flitst dan even door je hoofd en daarna zou het weg moeten zijn. Je gaat niet zitten grienen omdat de bakker thuis van die lekkere volkorenboterhammen heeft en je die daar niet kunt krijgen. Of zoiets. Want je bent op vakantie en dat is leuk! Mooi weer, nieuwe omgeving, veel te zien en te doen, lekker uitslapen, lekker bruin worden en weet ik veel wat nog meer.



En wat is een weekje weg nou helemaal? Ik woon sinds drie maanden in het buitenland ivm mijn mans baan en voorlopig kunnen wij niet terug naar ons vertrouwde Nederland. En dat is best weleens lastig. Ik lig ook weleens in bed te denken "Was ik maar thuis". Maar als ik daarin blijf hangen maak ik het voor mezelf alleen maar ontzettend vervelend hier. En daar heeft niemand iets aan. Dus denk ik: "Maar het is hier veel lekkerder weer dan in Nederland" en "We hebben hier een groter huis" en "De omgeving is hier tien keer mooier". En dan is de heimwee weer over.

quote:nummerzoveel schreef op 29 juli 2010 @ 22:25:

Ik heb zelf nooit last gehad van heimwee. Ik ben gek op vakantie en kan er enorm van genieten. Maar ook ik heb elke vakantie wel een moment dat ik denk 'pfff, ik wil mijn eigen bed' of 'shit, ik ben het hier zat'. En die momenten gaan uiteindelijk altijd weer voorbij.Precies, heb eigenlijk elke vakantie wel zo'n baalmoment. Kan me nog goed herinneren dat ik ik voor een museum zat in het gras, vreselijk stom omgereisd om er te komen, museum eerder dicht dan ik dacht, heel warm weer, vakantie in mijn eentje, toen dacht ik wel wat doe ik hier, maar dan ga je terug, eet je een pizza en de volgende dag is er weer zo veel te beleven. Je weet gewoon dat dat gevoel wel weer over gaat.

Tja, en dan is het dus de kunst om je over jezelf heen te zetten en niet te gaan zitten mokken, denk ik. Want niemand (ook jijzelf niet) heeft er iets aan als jij je gaat gedragen als een drenzende kleuter (dit bedoel ik niet gemeen) als het regent en je het koud hebt. Dat is toch een beetje verwend gedrag, ook al bedoel je het waarschijnlijk niet zo. Soms gaan dingen niet precies zoals je wilt en zul je dus je initiële plannen wat moeten omgooien, of je moeten aanpassen aan een onverwachte situatie. En je mag best even balen, maar daarna moet je jezelf ook weer uit de put trekken en er wat van maken.



Als je van jezelf weet dat je moeite hebt met verandering, zou ik proberen te achterhalen waar dat vandaan komt. Heb je moeite met je aanpassen aan nieuwe situaties, duurt het lang voor je ergens aan gewend bent? En waarom dan? Als je dat soort dingen voor jezelf duidelijk hebt, kun je er ook beter op anticiperen.

Ik heb ook weleens last gehad van heimwee, niet vaak, want als kind ging ik al veel weg, maar zelden zonder mijn ouders. De eerste keer dat ik het had, zal ik een jaar of 12 zijn geweest op een werkweek, de derde dag had ik het even moeilijk. Toen sloot ik me even af van de anderen, het duurde een half uur ofzo en toen ging het wel weer. 's Avonds belde ik even naar mijn moeder en het was eigenlijk ook wel goed zo. De tweede keer was toen ik met mijn ex een paar dagen naar Brussel ging, ik had het er niet naar mijn zin, het hotel was niet leuk en de plek van het hotel was ook niet leuk. Opeens wilde ik naar huis, ik miste mijn katten(voorheen nooit last van gehad, een paar maanden ervoor had ik in Parijs gezeten met diezelfde ex, niets aan de hand). En mijn ex had het ook niet naar zijn zin, dus toen zijn we wel eerder naar huis gegaan dan de bedoeling. Verder is het me eigenlijk nooit overkomen. Op internet lees ik dat het best veel voorkomt, ook dat mensen letterlijk ziek kunnen worden van heimwee.

Misschien moet je proberen om de behoefte aan controle en het hebben van een vastomlijnd plan een beetje los te laten. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar ik denk wel dat je het jezelf daarmee op termijn wat makkelijker maakt. Blijkbaar houd je erg strak vast aan datgene wat je vertrouwd en waarvan je het gevoel hebt dat je er een bepaalde vorm van controle over hebt. Als dat dan, om wat voor reden dan ook, wegvalt, raak je daar nerveus en geïrriteerd van. Het lijkt me zaak om die neiging bij jezelf te herkennen en pas op de plaats te maken als je het voelt opkomen. Realiseer je dat een verandering geen drama is en dat het niet betekent dat je ineens iets heel 'engs' of vervelends moet gaan doen. Je kunt nou eenmaal niet overal de controle over uitoefenen en soms moet je dingen ook los kunnen laten.

Ach, ik weet hoe het is om een controlfreak te zijn, want ik ben er zelf ook eentje! Dus ik begrijp ook best hoe lastig dat soms kan zijn. En dat het moeilijk is om jezelf soms uit een negatieve spiraal te trekken. Maar het is echt prettiger voor jezelf en voor je omgeving. Want van dat mokken en sippen word je zelf alleen maar nog verdrietiger en op een gegeven moment krijgen andere mensen er ook genoeg van.



Je kunt zoveel beter dingen soms 'gewoon' loslaten en het maar over je heen laten komen. Dan zul je zien dat dat ontspannend werkt en dat je dan dingen tegenkomt of meemaakt die alleen maar hartstikke leuk zijn. Want je wilt later toch ook niet tegen jezelf hoeven zeggen "Had ik maar dit gedaan", of "Was ik maar daar geweest"?

http://123vanalleswat.punt.nl/?r=1&id=385508



http://www.vakantie-checklist.com/heimwee.html



misschien kun je hier iets mee..

Ik heb zelf nooit last gehad van heimwee.. maar mijn broertje vroeger wel en die was er echt ziek van en dus ook eerder terug gekomen.

Ook mijn zoon had er last van.In die zin van heimwee naar mij toen ik op vakantie was naar Canada..

die is drie dagen ziek geweest. totdat ik door de gate liep en hij mij zag.. toen was hij op slag genezen.