Thuis
alle pijlers
De Regenboogbrug - I.M.
zondag 1 augustus 2010 om 11:01
De Regenboog Brug
Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je heel veel van houdt doodgaat, dan gaat het naar de Regenboog Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze geliefde vriendjes, daar kunnen ze rennen en met elkaar spelen. Er is genoeg te eten, er is water en zonneschijn, en ze voelen zich daar warm en prettig.
Alle dieren die ziek waren worden daar weer beter, alle oude dieren worden weer jong. Alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam.
Precies zoals wij ze herinneren in onze dromen over de dagen van weleer...
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje:
ze vinden het jammer dat ze jou achter hebben moeten laten...
Ze brengen hun dagen door met rennen en spelen met elkaar, maar dan op een dag kan het gebeuren
dat eentje plotseling stopt met spelen, en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller. Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet, en jullie zijn voor altijd bij elkaar.
Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen zijn kopje weer, en je kijkt weer in die lieve ogen, die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de regenboog brug.
Omdat er de laatste tijd zoveel verdriet is vanwege 'onze' liefste huisdieren, hier een plaatsje om foto's te verzamelen van onze kleine vrienden die er niet meer zijn. Als een In Memoriam dus.
Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je heel veel van houdt doodgaat, dan gaat het naar de Regenboog Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze geliefde vriendjes, daar kunnen ze rennen en met elkaar spelen. Er is genoeg te eten, er is water en zonneschijn, en ze voelen zich daar warm en prettig.
Alle dieren die ziek waren worden daar weer beter, alle oude dieren worden weer jong. Alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam.
Precies zoals wij ze herinneren in onze dromen over de dagen van weleer...
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje:
ze vinden het jammer dat ze jou achter hebben moeten laten...
Ze brengen hun dagen door met rennen en spelen met elkaar, maar dan op een dag kan het gebeuren
dat eentje plotseling stopt met spelen, en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller. Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet, en jullie zijn voor altijd bij elkaar.
Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen zijn kopje weer, en je kijkt weer in die lieve ogen, die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de regenboog brug.
Omdat er de laatste tijd zoveel verdriet is vanwege 'onze' liefste huisdieren, hier een plaatsje om foto's te verzamelen van onze kleine vrienden die er niet meer zijn. Als een In Memoriam dus.
zondag 1 augustus 2010 om 13:38
quote:mylenevalerie schreef op 01 augustus 2010 @ 11:17:
Mijn lieve Kay, die op een niet natuurlijke manier heel triest en verdrietig aan zijn einde is gekomen (koppie ingeslagen en verdronken).
[afbeelding]
Na zijn dood vond ik zijn snorhaar op zijn slaapplekje;
[afbeelding]
Die heb ik nu bij zijn foto gedaan;
[afbeelding]Wát?! Wat afschuwelijk! Wat een verschrikkelijke mensen lopen er toch ook rond
Mijn lieve Kay, die op een niet natuurlijke manier heel triest en verdrietig aan zijn einde is gekomen (koppie ingeslagen en verdronken).
[afbeelding]
Na zijn dood vond ik zijn snorhaar op zijn slaapplekje;
[afbeelding]
Die heb ik nu bij zijn foto gedaan;
[afbeelding]Wát?! Wat afschuwelijk! Wat een verschrikkelijke mensen lopen er toch ook rond
Viva naar de knoppen.
zondag 1 augustus 2010 om 13:54
quote:Droomz schreef op 01 augustus 2010 @ 11:25:
Ah, wat erg MV!
Ik kan daar serieus zooo kwaad om worden dat mensen dat doen
Voor alle andere ook een want een dier verliezen is nooit leuk.
.
Ik kan maar met moeite topics lezen van weggelopen katten omdat het pijn doet eraan te denken. Kay was niet weggelopen maar het was mijn verjaardag (ik vierde het niet, zat op het forum te kijken) en de katten mochten even langer dan een half uur op mijn terras. Toen ik ze met het warme weer weer binnen wilde halen zag ik Kay niet. Tot 2 uur of 3 uur snachts door mijn wijk gelopen en op de bank gaan slapen voor het geval hij weer op het terras stond. De volgende dag meteen de dierenambulance gebeld en hij was gevonden, met ingeslagen kopje in het water. Ze hebben een halve dag erover gedaan om hem op te lappen zodat ik hem kon zien en de ingeslagen kant lag hij gelukkig op maar zag ik toch half. Iemand ging gelukkig mee om zeker te zijn of hij het was, nou meer om mij te steunen. Toch daar ingestort toen ik dat hommeltje zag. Hoe kan dit gebeuren.
Maar goed. Ik blijf schuldgevoelens houden, nog steeds. En mijn andere katten mogen sinds die dag niet meer naar buiten. Ja ik weet het, heel zielig, maar ik wil ze niet ook kwijt raken.
Ik begrijp niet dat ik altijd zo aangeslagen ben als ik dierenleed lees, ja was ook al voor Kay. Niet dat ik ander leed niet erg vind maar het voelt zo alsof ze zo kwetsbaar zijn als ze iets overkomen door toedoen van mensen.
Even voor de duidelijkheid, ik heb ook 2 katten die op een leeftijd van 18 jaar aan kanker zijn overleden en daar ben ik ook ziek van geweest, en toch was het dat tijd de pijn verzacht en ik wist, ze hebben een mooi leven gehad, mooie leeftijd, maar bij Kay door zijn doodsoorzaak heb ik dat niet.
Maar voor iedereen hier , wat een mooie beestjes heb ik allemaal zien langskomen.
Ah, wat erg MV!
Ik kan daar serieus zooo kwaad om worden dat mensen dat doen
Voor alle andere ook een want een dier verliezen is nooit leuk.
.
Ik kan maar met moeite topics lezen van weggelopen katten omdat het pijn doet eraan te denken. Kay was niet weggelopen maar het was mijn verjaardag (ik vierde het niet, zat op het forum te kijken) en de katten mochten even langer dan een half uur op mijn terras. Toen ik ze met het warme weer weer binnen wilde halen zag ik Kay niet. Tot 2 uur of 3 uur snachts door mijn wijk gelopen en op de bank gaan slapen voor het geval hij weer op het terras stond. De volgende dag meteen de dierenambulance gebeld en hij was gevonden, met ingeslagen kopje in het water. Ze hebben een halve dag erover gedaan om hem op te lappen zodat ik hem kon zien en de ingeslagen kant lag hij gelukkig op maar zag ik toch half. Iemand ging gelukkig mee om zeker te zijn of hij het was, nou meer om mij te steunen. Toch daar ingestort toen ik dat hommeltje zag. Hoe kan dit gebeuren.
Maar goed. Ik blijf schuldgevoelens houden, nog steeds. En mijn andere katten mogen sinds die dag niet meer naar buiten. Ja ik weet het, heel zielig, maar ik wil ze niet ook kwijt raken.
Ik begrijp niet dat ik altijd zo aangeslagen ben als ik dierenleed lees, ja was ook al voor Kay. Niet dat ik ander leed niet erg vind maar het voelt zo alsof ze zo kwetsbaar zijn als ze iets overkomen door toedoen van mensen.
Even voor de duidelijkheid, ik heb ook 2 katten die op een leeftijd van 18 jaar aan kanker zijn overleden en daar ben ik ook ziek van geweest, en toch was het dat tijd de pijn verzacht en ik wist, ze hebben een mooi leven gehad, mooie leeftijd, maar bij Kay door zijn doodsoorzaak heb ik dat niet.
Maar voor iedereen hier , wat een mooie beestjes heb ik allemaal zien langskomen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 1 augustus 2010 om 13:59
quote:mylenevalerie schreef op 01 augustus 2010 @ 13:54:
[...]
Niet dat ik ander leed niet erg vind maar het voelt zo alsof ze zo kwetsbaar zijn als ze iets overkomen door toedoen van mensen.
.
Ik vind het niet zielig als je katten uit bescherming binnen moeten blijven. Niemand kan je dat kwalijk nemen met zo´n ervaring.
Met zoveel nare mensen die er op deze wereld rondlopen, kan ik me voorstellen dat je wilt voorkomen dat zoiets nog eens gebeurt.
Misschien kun je ze onder bewaking in de tuin laten, of iets van omheining plaatsen zodat ze niet buiten de tuin gaan?
[...]
Niet dat ik ander leed niet erg vind maar het voelt zo alsof ze zo kwetsbaar zijn als ze iets overkomen door toedoen van mensen.
.
Ik vind het niet zielig als je katten uit bescherming binnen moeten blijven. Niemand kan je dat kwalijk nemen met zo´n ervaring.
Met zoveel nare mensen die er op deze wereld rondlopen, kan ik me voorstellen dat je wilt voorkomen dat zoiets nog eens gebeurt.
Misschien kun je ze onder bewaking in de tuin laten, of iets van omheining plaatsen zodat ze niet buiten de tuin gaan?
Viva naar de knoppen.
zondag 1 augustus 2010 om 20:03
Ik heb helaas afgelopen week mijn kater-van-16 Cleo in moeten laten slapen. Hij was al langere tijd wat stram en enigszins dementerend maar dat was voornamelijk van ouderdom. Hij at en dronk nog goed, mepte z'n broer nog regelmatig speels als die langsliep en was mijn constante schaduw in huis.. waar ik was was hij, hij had het liefst in een draagdoek tegen m'n buik gelegen denk ik .
De laatste 2 weken ging het ineens niet meer, hij at amper nog, kreeg wondjes aan z'n oor (daar is nog een biopt van genomen) en na 2 vreselijke bloedneuzen en een bezoek aan de spoedarts die constateerde dat hij een keeltumor had heb ik hem in laten slapen. Maar man, wat mis ik hem. Ik kan het prima relativeren, heb er vrede mee en ben blij dat ik hem (verder) lijden kon besparen en niet met hem heb lopen sollen maar het is enorm wennen dat m'n knuffel er niet meer is.
De laatste 2 weken ging het ineens niet meer, hij at amper nog, kreeg wondjes aan z'n oor (daar is nog een biopt van genomen) en na 2 vreselijke bloedneuzen en een bezoek aan de spoedarts die constateerde dat hij een keeltumor had heb ik hem in laten slapen. Maar man, wat mis ik hem. Ik kan het prima relativeren, heb er vrede mee en ben blij dat ik hem (verder) lijden kon besparen en niet met hem heb lopen sollen maar het is enorm wennen dat m'n knuffel er niet meer is.
maandag 2 augustus 2010 om 00:21
maandag 2 augustus 2010 om 09:42
Prachtige foto Male. Van de andere katten en nijnen hier op het topic ook trouwens. Best wel confronterend zo'n foto van een beestje die er niet meer is, met het verdriet erachter. Een foto die dan zoveel meer zegt.
Male, ik heb ook professionele foto's van mijn katten en dat is zo knap hoe ze je kat dan zo op de beeld kunnen krijgen. Ik heb misschien wel duizenden foto's gemaakt van mijn katten maar nooit zo mooi als een fotograaf dat kan. Mooie herinnering.
Male, ik heb ook professionele foto's van mijn katten en dat is zo knap hoe ze je kat dan zo op de beeld kunnen krijgen. Ik heb misschien wel duizenden foto's gemaakt van mijn katten maar nooit zo mooi als een fotograaf dat kan. Mooie herinnering.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 2 augustus 2010 om 09:50
Och meiden wat een verhalen allemaal. Prachtige konijnen en poezen. Ja, dat is toch wel het naarste van een dier hebben. We genieten ervan, maar als we afscheid moeten nemen.... Heb altijd honden gehad, en twee werden héél oud gelukkig. Maar toch... oud of jong, het verlies is er niet minder om.
Sterkte meiden. Het zal wel stil zijn zonder rennende pootjes of miauwtjes of scharrelaars in huis natuurlijk!
Sterkte meiden. Het zal wel stil zijn zonder rennende pootjes of miauwtjes of scharrelaars in huis natuurlijk!
maandag 2 augustus 2010 om 10:40
maandag 2 augustus 2010 om 10:55
maandag 2 augustus 2010 om 13:29
I.M.
Mijn lieve kater. Of hij overleden is weet ik niet, maar bijna vier maanden geleden wandelde hij de deur uit en is niet meer terug gekomen. Iedere dag als ik thuis kom hoop ik dat hij voor de deur zit en 's nachts droom ik dat hij weer thuis is.
Sorry dat ik mopperde als je weer eens overal je haren neergegooid had, of per ongeluk aan de stoelen hing met je nagels. Hopelijk lig je ergens bij een lief gezin op de bank te slapen en besluit je binnenkort dat het tijd is om weer naar huis te gaan.
maandag 2 augustus 2010 om 15:42
quote:Maleficent schreef op 02 augustus 2010 @ 08:31:
[afbeelding]
Sweety, met je bliksemschichtpootjes en je onbenullige gedrag. Jij was zo lief en we missen je nog steeds.
In moeten laten slapen op 7-jarige leeftijd vanwege tumoren op de longen en in de buik.
Wat heeft Sweety voor ziekte gehad? Ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt met een van mijn katten. Ook zo jong en helemaal vol met tumoren. Ik heb me altijd afgevraagd door welke ziekte dat veroorzaakt is.
Gek genoeg voel ik me altijd schuldig als zoiets gebeurt. Ik had het helemaal niet aan zien komen, dan toch denk ik: had ik dit kunnen voorkomen?
[afbeelding]
Sweety, met je bliksemschichtpootjes en je onbenullige gedrag. Jij was zo lief en we missen je nog steeds.
In moeten laten slapen op 7-jarige leeftijd vanwege tumoren op de longen en in de buik.
Wat heeft Sweety voor ziekte gehad? Ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt met een van mijn katten. Ook zo jong en helemaal vol met tumoren. Ik heb me altijd afgevraagd door welke ziekte dat veroorzaakt is.
Gek genoeg voel ik me altijd schuldig als zoiets gebeurt. Ik had het helemaal niet aan zien komen, dan toch denk ik: had ik dit kunnen voorkomen?
Viva naar de knoppen.
maandag 2 augustus 2010 om 17:12
maandag 2 augustus 2010 om 22:02
Wat een prachtig en onroerend topic. Tranen in mijn ogen na het lezen van alle verhalen en het zien van de mooie foto's.
Een dikke voor iedereen die zijn lieve huisdier moet missen.
En MV, wat een hartverscheurend verhaal. De ergste nachtmerrie van elke kattenliefhebber. Afschuwelijk gewoon. Kan me heel goed voorstellen dat je je katten nu binnen houdt, ik had precies hetzelfde gedaan.
Sterkte met de verwerking van deze laffe daad
Ik mis met heel mijn hart mijn lieve grote kanjer Mr. Z.
Eind januari heb ik hem op bijna 21-jarige leeftijd moeten laten inslapen. Type stoere bink en vechtersbaas, en hij kon zo heerlijk sjagrijnig kijken. Maar wat was hij trouw, lief, mooi en knuffelbaar.
Ik ben hem zó dankbaar voor al die jaren dat hij in mijn leven is geweest.
Daar ga je kanjer. Je zit voor altijd in mijn hart, en je verdient een plekje hier. Ik hoop dat je ergens in de zon lekker ligt te rollen op je rug. Dat vond je altijd zo fijn.
(Op deze foto is hij 19 jaar )
Dag lieve schat, we missen je.
Een dikke voor iedereen die zijn lieve huisdier moet missen.
En MV, wat een hartverscheurend verhaal. De ergste nachtmerrie van elke kattenliefhebber. Afschuwelijk gewoon. Kan me heel goed voorstellen dat je je katten nu binnen houdt, ik had precies hetzelfde gedaan.
Sterkte met de verwerking van deze laffe daad
Ik mis met heel mijn hart mijn lieve grote kanjer Mr. Z.
Eind januari heb ik hem op bijna 21-jarige leeftijd moeten laten inslapen. Type stoere bink en vechtersbaas, en hij kon zo heerlijk sjagrijnig kijken. Maar wat was hij trouw, lief, mooi en knuffelbaar.
Ik ben hem zó dankbaar voor al die jaren dat hij in mijn leven is geweest.
Daar ga je kanjer. Je zit voor altijd in mijn hart, en je verdient een plekje hier. Ik hoop dat je ergens in de zon lekker ligt te rollen op je rug. Dat vond je altijd zo fijn.
(Op deze foto is hij 19 jaar )
Dag lieve schat, we missen je.
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
dinsdag 3 augustus 2010 om 07:50
quote:Arthemis schreef op 02 augustus 2010 @ 15:42:
[...]
Wat heeft Sweety voor ziekte gehad? Ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt met een van mijn katten. Ook zo jong en helemaal vol met tumoren. Ik heb me altijd afgevraagd door welke ziekte dat veroorzaakt is.
Gek genoeg voel ik me altijd schuldig als zoiets gebeurt. Ik had het helemaal niet aan zien komen, dan toch denk ik: had ik dit kunnen voorkomen?De dierenarts heeft nooit echt een ziekte genoemd bij haar. Ze kreeg eerst een verdikte melkklier dus daarvoor heb ik haar naar de dierenarts gebracht. Toen bleek ze al een forse tumor te hebben in haar buik. Dierenarts had zoveel mogelijk weggehaald en zei al dat het vast weer terug zou komen. Na verloop van tijd voelden we idd allemaal verdikkingen op haar buikje. Dus toen heeft ze nog een fijn half jaar gehad en op een gegeven moment kreeg ze heel veel moeite me ademhalen. Toen zei de dierenarts dat ze een (of meerdere) tumor(en) op de long had en toen hebben we haar laten inslapen.
[...]
Wat heeft Sweety voor ziekte gehad? Ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt met een van mijn katten. Ook zo jong en helemaal vol met tumoren. Ik heb me altijd afgevraagd door welke ziekte dat veroorzaakt is.
Gek genoeg voel ik me altijd schuldig als zoiets gebeurt. Ik had het helemaal niet aan zien komen, dan toch denk ik: had ik dit kunnen voorkomen?De dierenarts heeft nooit echt een ziekte genoemd bij haar. Ze kreeg eerst een verdikte melkklier dus daarvoor heb ik haar naar de dierenarts gebracht. Toen bleek ze al een forse tumor te hebben in haar buik. Dierenarts had zoveel mogelijk weggehaald en zei al dat het vast weer terug zou komen. Na verloop van tijd voelden we idd allemaal verdikkingen op haar buikje. Dus toen heeft ze nog een fijn half jaar gehad en op een gegeven moment kreeg ze heel veel moeite me ademhalen. Toen zei de dierenarts dat ze een (of meerdere) tumor(en) op de long had en toen hebben we haar laten inslapen.
Stressed is just desserts spelled backwards
