Psyche
alle pijlers
Zoeken naar balans
zondag 22 augustus 2010 om 18:50
Al jaren ben ik aan mezelf aan het werken, bij een psycholoog, haptotherapie, begeleiding via RIBW etc. Ik ben rond 2000 een paar keer langdurig opgenomen geweest. Het is niet helemaal duidelijk wat ik toen had, maar ik denk dat ik randpsychotisch was. M'n gevoelens zijn vaak extreem, ik kan me heel happy voelen maar ook heel leeg van binnen en hopeloos/radeloos. Ik zou hier wat meer balans in moeten vinden.
Maar nu heb ik dus al jaren dat ik probeer m'n leven weer op te bouwen. Door werk/vrijwilligerswerk, activiteiten, vrienden zien, m'n huis op orde houden etc., en dit lukt allemaal wel, maar m'n stemming verandert niet. Misschien doe ik wel te hard m'n best, maar ik wou dat ik me gewoon een keer fijn voelde, lekker in m'n vel, tevreden/in balans etc. Ik voel me altijd rusteloos, ongelukkig, alleen en het lukt me niet om dit te veranderen. Ben ik nou chronisch depressief ofzo?
Ik ben iemand die graag dingen/problemen aanpakt en niet bij de pakken neer wil zitten, maar misschien doe ik wel te hard m'n best. Ben benieuwd wat jullie hiervan vinden.
Ik wil namelijk niet depressief zijn, heb hier een negatief beeld bij van iemand die alleen nog maar in bed ligt en alleen maar negatief kan denken en somber zijn; dit past niet bij me, ik ben een heel actief iemand juist met altijd veel nieuwe ideeën & plannen. Maar misschien heb ik toch een (lichte) chronische depressie.
Maar nu heb ik dus al jaren dat ik probeer m'n leven weer op te bouwen. Door werk/vrijwilligerswerk, activiteiten, vrienden zien, m'n huis op orde houden etc., en dit lukt allemaal wel, maar m'n stemming verandert niet. Misschien doe ik wel te hard m'n best, maar ik wou dat ik me gewoon een keer fijn voelde, lekker in m'n vel, tevreden/in balans etc. Ik voel me altijd rusteloos, ongelukkig, alleen en het lukt me niet om dit te veranderen. Ben ik nou chronisch depressief ofzo?
Ik ben iemand die graag dingen/problemen aanpakt en niet bij de pakken neer wil zitten, maar misschien doe ik wel te hard m'n best. Ben benieuwd wat jullie hiervan vinden.
Ik wil namelijk niet depressief zijn, heb hier een negatief beeld bij van iemand die alleen nog maar in bed ligt en alleen maar negatief kan denken en somber zijn; dit past niet bij me, ik ben een heel actief iemand juist met altijd veel nieuwe ideeën & plannen. Maar misschien heb ik toch een (lichte) chronische depressie.
zondag 22 augustus 2010 om 19:11
Misschien een gekke vraag maar sport je ook?
Ik ken de gevoelens die jij beschrijft en ik heb in sporten een geweldige uitlaatklep gevonden. Sowieso is al bekend dat hardlooptraining bij depressies bijna net zo goed werkt als gesprekstherapie. Misschien is er bij jou in de buurt een trainingsgroep en anders kun je op internet genoeg info vinden.
Ik fitness en doe dan ook een deel cardio en als ik me weer zo rusteloos en emotioneel voel helpt het enorm om te gaan sporten.
Sterkte!
Ik ken de gevoelens die jij beschrijft en ik heb in sporten een geweldige uitlaatklep gevonden. Sowieso is al bekend dat hardlooptraining bij depressies bijna net zo goed werkt als gesprekstherapie. Misschien is er bij jou in de buurt een trainingsgroep en anders kun je op internet genoeg info vinden.
Ik fitness en doe dan ook een deel cardio en als ik me weer zo rusteloos en emotioneel voel helpt het enorm om te gaan sporten.
Sterkte!
zondag 22 augustus 2010 om 19:14
Als je depressief bent, hoef je niet in bed te liggen hoor.. Ook niet alle autisten kunnen goed tekenen en dikke mensen zijn ook niet altijd gezellig...
Je kunt beter aan iemand die er voor geleerd heeft dit vragen, wij kunnen hier geen diagnose stellen..
T klinkt in elk geval niet fijn, veel succes ik hoop voor je dat je je ooit wel fijn gaat voelen!
Je kunt beter aan iemand die er voor geleerd heeft dit vragen, wij kunnen hier geen diagnose stellen..
T klinkt in elk geval niet fijn, veel succes ik hoop voor je dat je je ooit wel fijn gaat voelen!
zondag 22 augustus 2010 om 19:17
Zelf ben ik depressief geweest. Maandenlang voelde ik me intens ongelukkig, verdrietig, alleen, onbegrepen en hopeloos. Ik wou alleen maar thuis zijn en niets meer met vrienden afspreken, werken kon ik mezelf écht niet aan toe zetten. Het liefst ging ik vroeg slapen en werd ik laat wakker, dan duurde de dag zo kort mogelijk. Blij zijn kon ik niet echt, want in elke leuke gebeurtenis lette ik alleen op de dingen die niet goed gingen waardoor de gebeurtenis alsnog alles behalve leuk werd.
Het klinkt alsof je inderdaad niet lekker in je vel zit, maar naar mijn idee is een depressie een paar stappen verder. Wat zegt je therapeut hierover dan? Die zou de depressie zo moeten opsporen als die er zit. Als je je herkent in mijn verhaal zou ik toch eens met hem/haar gaan praten
Sporten werkt trouwens goed inderdaad. Je krijgt rust, kan je negatieve energie kwijt en maakt stofjes aan waardoor je je gezonder en gelukkiger gaat voelen!
Het klinkt alsof je inderdaad niet lekker in je vel zit, maar naar mijn idee is een depressie een paar stappen verder. Wat zegt je therapeut hierover dan? Die zou de depressie zo moeten opsporen als die er zit. Als je je herkent in mijn verhaal zou ik toch eens met hem/haar gaan praten
Sporten werkt trouwens goed inderdaad. Je krijgt rust, kan je negatieve energie kwijt en maakt stofjes aan waardoor je je gezonder en gelukkiger gaat voelen!
zondag 22 augustus 2010 om 19:18
Ik sport niet zo heel veel, heb wel een spinbike gekocht, maar daar is nog niet zo veel van terecht gekomen. Het doet me altijd wel goed om buiten en in beweging te zijn. En m'n stemming is ook niet altijd even erg, soms is het iets beter (maar duurt nooit zo lang).
Misschien zoek ik een labeltje, in de hoop dat dat me rust geeft. En ik 't iets makkelijker kan accepteren.
Misschien zoek ik een labeltje, in de hoop dat dat me rust geeft. En ik 't iets makkelijker kan accepteren.
zondag 22 augustus 2010 om 19:19
Ik sluit me geheel aan bij haakaa: veel sport helpt geweldig! Ook op biochemisch niveau, is al herhaaldelijk wetenschappelijk bewezen. Het haalt je ook uit die reflectie- en analyseerroutine, en je leert op je lichaam vertrouwen en je kracht kennen. Een cursus stressreductie door mindfulness heeft bij mij ook wonderen gedaan! Is mijns inziens heel goed geschikt om meer in balans te komen en minder rusteloos te zijn. Dit alles kun je ook nog combineren met yoga en/of meditatie. Wat deze dingen gemeen hebben, is dat al deze dingen je in contact brengen met je zelfredzaamheid en je hierdoor leert dat je zelf op een effectieve manier met onrust, angst en neerslachtigheid kunt omgaan. Deze emoties en stemmingen verdwijnen niet zozeer of meteen, maar je leert je ertoe verhouden op zo'n manier dat je er niet door uit balans wordt gebracht of er helemaal mee samenvalt. Ik spreek uit eigen ervaring en kan het iedereen aanraden (hoewel ik heus besef dat iedereen zijn of haar eigen weg moet vinden hierin)
zondag 22 augustus 2010 om 19:21
Cheppie: ik voel me niet continu zo zoals je beschrijft. Ik heb wel af en toe een soort paniekaanval, waarin ik me wel helemaal radeloos en heftig eenzaam en verdrietig voel, maar dat komt gelukkig niet zo vaak voor. Het is meer zo dat ik me continu vlak voel en niet lekker in m'n vel. Ik kan ook niet echt genieten van dingen.
Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Bedankt voor jullie reacties allemaal.
zondag 22 augustus 2010 om 19:25
@Huppelepup
Je hoeft je ook niet continue zo te voelen. Ik had ook zulke buien, ik werd gek van gedachtes en emoties en kon urenlang huilen. Buiten die buien voelde ik me inderdaad ook vlak, alsof niets me kon schelen zeg maar. Die buien kreeg ik meestal als ik alleen was, ben niet zo'n huiler waar andere mensen bij zijn.
Slik je misschien bepaalde medicijnen ofzo? Daar zou het misschien ook aan kunnen liggen...
Je hoeft je ook niet continue zo te voelen. Ik had ook zulke buien, ik werd gek van gedachtes en emoties en kon urenlang huilen. Buiten die buien voelde ik me inderdaad ook vlak, alsof niets me kon schelen zeg maar. Die buien kreeg ik meestal als ik alleen was, ben niet zo'n huiler waar andere mensen bij zijn.
Slik je misschien bepaalde medicijnen ofzo? Daar zou het misschien ook aan kunnen liggen...
zondag 22 augustus 2010 om 19:30
Ja, ik gebruik een kleine dosis Zyprexa (anti-psychoticum), en Efexor 150 mg (anti-depressivum) en daarnaast 1 pilletje Xanax om in slaap te vallen.
Kunnen die paniekaanvallen daarmee te maken hebben? En het vlak en rusteloos voelen? Het is toch niet de bedoeling dat je je slechter gaat voelen van anti-depressiva? Ik zat er eerder aan te denken te vragen of ik iets meer kan krijgen dan minder. Ik gebruik deze middelen trouwens al sinds 2001 ongeveer. Zou er ook niet zo gauw mee durven te stoppen, bang voor heftige gevoelens, Ik heb ook seroxat geslikt. Toen ik daarmee ging afbouwen kreeg ik last van woede-aanvallen.
Pff, wat is nou beter, met of zonder deze middelen? Ik weet het niet.
Kunnen die paniekaanvallen daarmee te maken hebben? En het vlak en rusteloos voelen? Het is toch niet de bedoeling dat je je slechter gaat voelen van anti-depressiva? Ik zat er eerder aan te denken te vragen of ik iets meer kan krijgen dan minder. Ik gebruik deze middelen trouwens al sinds 2001 ongeveer. Zou er ook niet zo gauw mee durven te stoppen, bang voor heftige gevoelens, Ik heb ook seroxat geslikt. Toen ik daarmee ging afbouwen kreeg ik last van woede-aanvallen.
Pff, wat is nou beter, met of zonder deze middelen? Ik weet het niet.
zondag 22 augustus 2010 om 19:32
Ik heb zelf een zeer zware depressie gehad en dat is inderdaad een paar stappen verder, Het sporten heeft mij wel emotioneel stabieler gemaakt, ik heb niet meer van die moodswings. Maar misschien heeft dat ook met de leeftijd te maken, ik merk hoe ouder ik word, hoe stabieler, evenwichtiger etc. ik ben geworden. En ik heb wat in de psychiatrie rondgezwommen! Nu heb ik geen medicijnen meer, gen therapie en belangrijker nog; al 6 jaar depressievrij!
zondag 22 augustus 2010 om 19:36
zondag 22 augustus 2010 om 19:37
quote:huppelepup schreef op 22 augustus 2010 @ 19:30:
Ja, ik gebruik een kleine dosis Zyprexa (anti-psychoticum), en Efexor 150 mg (anti-depressivum) en daarnaast 1 pilletje Xanax om in slaap te vallen.
Kunnen die paniekaanvallen daarmee te maken hebben? En het vlak en rusteloos voelen? Het is toch niet de bedoeling dat je je slechter gaat voelen van anti-depressiva? Ik zat er eerder aan te denken te vragen of ik iets meer kan krijgen dan minder. Ik gebruik deze middelen trouwens al sinds 2001 ongeveer. Zou er ook niet zo gauw mee durven te stoppen, bang voor heftige gevoelens, Ik heb ook seroxat geslikt. Toen ik daarmee ging afbouwen kreeg ik last van woede-aanvallen.
Pff, wat is nou beter, met of zonder deze middelen? Ik weet het niet.
Sorry, maar... je gebruikt al jaren dagelijks al deze medicijnen, en je vraagt je af of je misschien, heel eventueel weleens chronisch depressief zou zijn? Waarom zou je anders deze medicijnen slikken? (genomen dat angst en paniek ook bij depressie horen)
Ik neem aan dat je enig inzicht hebt in de reden waarom je deze medicijnen slikt.
Ja, ik gebruik een kleine dosis Zyprexa (anti-psychoticum), en Efexor 150 mg (anti-depressivum) en daarnaast 1 pilletje Xanax om in slaap te vallen.
Kunnen die paniekaanvallen daarmee te maken hebben? En het vlak en rusteloos voelen? Het is toch niet de bedoeling dat je je slechter gaat voelen van anti-depressiva? Ik zat er eerder aan te denken te vragen of ik iets meer kan krijgen dan minder. Ik gebruik deze middelen trouwens al sinds 2001 ongeveer. Zou er ook niet zo gauw mee durven te stoppen, bang voor heftige gevoelens, Ik heb ook seroxat geslikt. Toen ik daarmee ging afbouwen kreeg ik last van woede-aanvallen.
Pff, wat is nou beter, met of zonder deze middelen? Ik weet het niet.
Sorry, maar... je gebruikt al jaren dagelijks al deze medicijnen, en je vraagt je af of je misschien, heel eventueel weleens chronisch depressief zou zijn? Waarom zou je anders deze medicijnen slikken? (genomen dat angst en paniek ook bij depressie horen)
Ik neem aan dat je enig inzicht hebt in de reden waarom je deze medicijnen slikt.
zondag 22 augustus 2010 om 19:52
De diagnose is altijd een beetje vaag gebleven. In 2000 was het "schizofrenie" maar daarna is die diagnose bijgesteld door een andere psycholoog/psychiater. Ze zeiden dat wat ik had het meest op PTSS lijkt, en dat het trauma dan in m'n kindertijd ligt.
Maar ik ben hier niet zo heel zeker van, en ik heb het ook niet zo vaak over "de diagnose" met m'n behandelaar. Ik weet natuurlijk wel dat ik deze medicijnen niet voor niks slik, maar waarvoor precies weet ik niet. Ik vraag jullie natuurlijk niet om een diagnose te stellen, maar wilde het gewoon even van me af schrijven hier, alles waar ik mee worstel.
Maar ik ben hier niet zo heel zeker van, en ik heb het ook niet zo vaak over "de diagnose" met m'n behandelaar. Ik weet natuurlijk wel dat ik deze medicijnen niet voor niks slik, maar waarvoor precies weet ik niet. Ik vraag jullie natuurlijk niet om een diagnose te stellen, maar wilde het gewoon even van me af schrijven hier, alles waar ik mee worstel.
zondag 22 augustus 2010 om 19:56
Eurydice79, anti-depressiva krijgen niet voor niets heel veel kritiek. Ondanks het feit dat ze tegen depressies zouden moeten werken is het nog maar de vraag of ze aanslaan en wat de bijwerkingen ervan zijn. Ik weet dat Efexor een veel gebruikt medicijn is maar ook één die lang niet altijd werkt zoals hij zou moeten. Moet er wel bij zeggen dat ik er het fijne er verder niet van weet.
Dus, huppelepup, het zou best aan die medicijnen kunnen liggen. Als je die meds hebt maar je hebt nog steeds klachten, zullen ze wel niet goed werken. Om een hogere dosis gaan vragen lijkt me dan sowieso geen goed plan. Misschien werkt een homeopatisch middel (geen bijwerkingen), of moet je een ander merk proberen? Als het goed is heb je ze van een psychiater gekregen, ik zou nog eens een goed gesprek met hem aanknopen.
Maargoed, like I said, ik weet er het fijne niet van.
*Edit*
Huh?! Je weet niet eens waarvoor je ze slikt? Als dat mijn psych was had ik meteen een andere opgezocht Mag toch wel hopen dat hij/zij je iets uitlegt ipv gewoon maar iets voorschrijft.
Nog iets wat me te binnen schiet: Vorig jaar was er bij mij ineens sprake van ADD, een ADHD-verwante stoornis die soms ontzettend lastig te ontdekken is. Veel ADDers hebben eerst een hoop andere diagnoses gekregen en hebben depressies gehad. Als ik je klachten bekijk en hoor dat je al een paar andere diagnoses hebt gehad, zou ik misschien eens daar naar gaan kijken...
Hier staat een test. Het zou heel goed kunnen dat het niet zo is hoor Maar misschien levert het een antwoord op.
Dus, huppelepup, het zou best aan die medicijnen kunnen liggen. Als je die meds hebt maar je hebt nog steeds klachten, zullen ze wel niet goed werken. Om een hogere dosis gaan vragen lijkt me dan sowieso geen goed plan. Misschien werkt een homeopatisch middel (geen bijwerkingen), of moet je een ander merk proberen? Als het goed is heb je ze van een psychiater gekregen, ik zou nog eens een goed gesprek met hem aanknopen.
Maargoed, like I said, ik weet er het fijne niet van.
*Edit*
Huh?! Je weet niet eens waarvoor je ze slikt? Als dat mijn psych was had ik meteen een andere opgezocht Mag toch wel hopen dat hij/zij je iets uitlegt ipv gewoon maar iets voorschrijft.
Nog iets wat me te binnen schiet: Vorig jaar was er bij mij ineens sprake van ADD, een ADHD-verwante stoornis die soms ontzettend lastig te ontdekken is. Veel ADDers hebben eerst een hoop andere diagnoses gekregen en hebben depressies gehad. Als ik je klachten bekijk en hoor dat je al een paar andere diagnoses hebt gehad, zou ik misschien eens daar naar gaan kijken...
Hier staat een test. Het zou heel goed kunnen dat het niet zo is hoor Maar misschien levert het een antwoord op.
zondag 22 augustus 2010 om 20:03
zondag 22 augustus 2010 om 20:10
quote:Eurydice79 schreef op 22 augustus 2010 @ 20:07:
Fijn, we hebben een psychiater in ons midden: zomaareenvent!
Ook nog een die meteen een diagnose heeft. Zouden ze allemaal moeten doen! huhuh...Ja kom op zeg. Alleen al die eerste zin: 'Al jaren ben ik aan mezelf aan het werken'. Misschien is het nu dan tijd om eens wat anders te proberen?!
Fijn, we hebben een psychiater in ons midden: zomaareenvent!
Ook nog een die meteen een diagnose heeft. Zouden ze allemaal moeten doen! huhuh...Ja kom op zeg. Alleen al die eerste zin: 'Al jaren ben ik aan mezelf aan het werken'. Misschien is het nu dan tijd om eens wat anders te proberen?!
