Psyche
alle pijlers
Persoonlijkheidsstoornis???
woensdag 15 september 2010 om 18:08
Ahum, ik was tot de laatste alinea toch van plan om te gaan zeggen dat je beter naar de huisarts kan gaan om je eens door te laten verwijzen naar een psycholoog. Ik lees nu dat je dat niet wil en dat vind ik wel jammer, want dit zit zo diep bij jou. Je bent er al bijna heel je leven mee bezig. Een paar tips hier op het forum gaan je echt niet helpen. Ik denk dat je ook moet stoppen met zoeken naar stoornissen en dergelijke. Alleen een psycholoog of dergelijke kan dat vaststellen. Misschien dat je in therapie kan praten over je pestverleden en hoe jij je al jaren voelt. Het klinkt in ieder geval heftig!
Veel sterkte, dit was niet wat je wilde horen, maar naar mijn inziens wel wat je nodig hebt!
Veel sterkte, dit was niet wat je wilde horen, maar naar mijn inziens wel wat je nodig hebt!
woensdag 15 september 2010 om 18:09
Titanic, ik heb het echt he-le-maal gelezen en ik weet zeker dat je je tekst moet inkorten.
Ik vind het echt vervelend voor je hoe alles loopt, maar een persoonlijkheidsstoornis? Nee.
Je zult dus wél hulp moeten gaan zoeken in de vorm van een loopbaancoach, bijvoorbeeld bij het UWV. Je zult niet aan een "goede baan" komen zonder opleiding of certificaten. Daar kom ik al niet aan en ik ben WO-opgeleid.
Laat die andere moeder lekker lopen óf vraag wat er aan de hand is. Je vult haar gedachten voor haar in en daarmee maak je jezelf alleen maar vanalles wijs. "Je bent lucht", "niet interessant genoeg", waar baseer je dat op?
Met zulke uitspraken zou ik zeggen dat je een laag zelfbeeld hebt en dat je daar dus wat aan moet doen.
Ik vind het echt vervelend voor je hoe alles loopt, maar een persoonlijkheidsstoornis? Nee.
Je zult dus wél hulp moeten gaan zoeken in de vorm van een loopbaancoach, bijvoorbeeld bij het UWV. Je zult niet aan een "goede baan" komen zonder opleiding of certificaten. Daar kom ik al niet aan en ik ben WO-opgeleid.
Laat die andere moeder lekker lopen óf vraag wat er aan de hand is. Je vult haar gedachten voor haar in en daarmee maak je jezelf alleen maar vanalles wijs. "Je bent lucht", "niet interessant genoeg", waar baseer je dat op?
Met zulke uitspraken zou ik zeggen dat je een laag zelfbeeld hebt en dat je daar dus wat aan moet doen.
woensdag 15 september 2010 om 18:14
Nooit op internet zoeken naar wat je zou kunnen hebben. Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker. Daarbij: iedereen heeft dingen die ze kunnen herkennen in de meest nare afwijkingen, en lang niet iedereen heeft betreffende afwijking.
Ik weet dat je het niet wilt horen, maar als je echt wil weten wat er met je aan de hand is, zul je toch echt met een deskundige gaan praten. Die kunnen je testen en dan heb je een gedegen diagnose.
Zomaar van alles van het net afplukken gaat je zeker niet vooruit helpen.
Ik kan natuurlijk hiervandaan ook niet zien wat je precies dwars zit, maar het lijkt erop dat je vooral last hebt van je verlegenheid en een verminderd zelfvertrouwen. Je hangt erg aan de mening van een ander en voelt je gekwetst als iemand die je uiteindelijk nauwelijks kent schijnbaar geen behoefte heeft om met je te praten. Laat het gaan, deze dame lijkt geen interesse te hebben in een vriendschap met jou. Dat hoeft helemaal niet te liggen aan een 'gebrek' van jouw kant, maar misschien klikken jullie niet zo goed?
Verder weet ik niet zo goed wat ik je zou moeten aanraden....
Ik weet dat je het niet wilt horen, maar als je echt wil weten wat er met je aan de hand is, zul je toch echt met een deskundige gaan praten. Die kunnen je testen en dan heb je een gedegen diagnose.
Zomaar van alles van het net afplukken gaat je zeker niet vooruit helpen.
Ik kan natuurlijk hiervandaan ook niet zien wat je precies dwars zit, maar het lijkt erop dat je vooral last hebt van je verlegenheid en een verminderd zelfvertrouwen. Je hangt erg aan de mening van een ander en voelt je gekwetst als iemand die je uiteindelijk nauwelijks kent schijnbaar geen behoefte heeft om met je te praten. Laat het gaan, deze dame lijkt geen interesse te hebben in een vriendschap met jou. Dat hoeft helemaal niet te liggen aan een 'gebrek' van jouw kant, maar misschien klikken jullie niet zo goed?
Verder weet ik niet zo goed wat ik je zou moeten aanraden....
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
woensdag 15 september 2010 om 18:16
Als je op internet kijkt is voor iedereen wat wils, dus ik raad je af bij borderliner en stoornissen te kijken. En ja, ik zou je wel aanraden om naar de huisarts te gaan voor een verwijzing naar een psycholoog of wat anders om een beter zelfbeeld te krijgen.
Dat kan al met een paar gesprekken, dus zo zwaar hoeft het niet te zijn.
Mijn dochter ging naar de peuterschool, daar waren moeders waar ik ook niet bij paste. Die knutselden en frutselden en ik heb 2 linkerhanden. Dus ik ging helemaal uit m'n dak bij m'n dochters verjaardag. Ik heb de lelijkste surprise gemaakt bij het verplicht maken van dezelfde surprises en werd uitgelachen.
Toen mijn dochter op de monto (montessori) ging, was het beter, de ouders waren ook leuker, niet tuttig en de verjaardagen waren aangenamer, met een paar zakjes chips of ijsjes was iedereen tevreden.
Voor de rest; jij bent jij en al heb je een zachte stem ff harder schakelen. Wees jezelf, en pas je niet aan in een groep als je dat niet fijn vindt. En ga elke dag voor de spiegel staan en zeg;
Ik ben........en ik ben goed zoals ik ben. En voor de rest, hoe tevredener je met je zelf bent, hoe minder je van bovenstaand hoeft aan te trekken. En je kan altijd langs het UVW gaan voor advies en hulp bij je carrière. Maar het is jouw feestje en maak er wat van.
Dat kan al met een paar gesprekken, dus zo zwaar hoeft het niet te zijn.
Mijn dochter ging naar de peuterschool, daar waren moeders waar ik ook niet bij paste. Die knutselden en frutselden en ik heb 2 linkerhanden. Dus ik ging helemaal uit m'n dak bij m'n dochters verjaardag. Ik heb de lelijkste surprise gemaakt bij het verplicht maken van dezelfde surprises en werd uitgelachen.
Toen mijn dochter op de monto (montessori) ging, was het beter, de ouders waren ook leuker, niet tuttig en de verjaardagen waren aangenamer, met een paar zakjes chips of ijsjes was iedereen tevreden.
Voor de rest; jij bent jij en al heb je een zachte stem ff harder schakelen. Wees jezelf, en pas je niet aan in een groep als je dat niet fijn vindt. En ga elke dag voor de spiegel staan en zeg;
Ik ben........en ik ben goed zoals ik ben. En voor de rest, hoe tevredener je met je zelf bent, hoe minder je van bovenstaand hoeft aan te trekken. En je kan altijd langs het UVW gaan voor advies en hulp bij je carrière. Maar het is jouw feestje en maak er wat van.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
woensdag 15 september 2010 om 18:16
Ik ben maar tot halverwege gekomen en het enige wat ik kan denken is: slachtofferrol. Absoluut heel vervelend dat je op de middelbare school gepest bent. Je bent niet de enige.
En ga alsjeblieft niet op internet zitten zoeken naar een excuus voor je gedrag en je situatie. Vooralsnog zie ik niets waarvan ik denk: persoonlijkheidsstoornis. Ik heb er niet voor geleerd, maar deel veel dezelfde karaktereigenschappen.
Bekijk je eigen schrijfsel eens en ga voor jezelf na of je het nou allemaal zo slecht hebt gedaan want je zegt zelf dat dat al oplucht.
En ga alsjeblieft niet op internet zitten zoeken naar een excuus voor je gedrag en je situatie. Vooralsnog zie ik niets waarvan ik denk: persoonlijkheidsstoornis. Ik heb er niet voor geleerd, maar deel veel dezelfde karaktereigenschappen.
Bekijk je eigen schrijfsel eens en ga voor jezelf na of je het nou allemaal zo slecht hebt gedaan want je zegt zelf dat dat al oplucht.
woensdag 15 september 2010 om 18:18
Jeetje, wat een verhaal. Ik maak hier een beetje uit op dat het moeilijk voor je is je te verplaatsen in een ander en rekening te houden met het referentiekader van een ander: zo'n uitgebreide beschrijving van je leven is voor ons niet nodig om het probleem te bschrijven. Wij zien zo door de bomen het bos niet meer. Ik kan me voorstellen dat het opstellen van een CV lastig is op deze manier.
Wat ik verder niet snap, is hoe je bij Borderline of Schizofrenie terecht komt. Je lijkt me eerder sociaal minder vaardig. Van het Googelen van symptomen wordt niemand vrolijk trouwens. Ik zou professionele hulp zoeken.
Wat ik verder niet snap, is hoe je bij Borderline of Schizofrenie terecht komt. Je lijkt me eerder sociaal minder vaardig. Van het Googelen van symptomen wordt niemand vrolijk trouwens. Ik zou professionele hulp zoeken.
woensdag 15 september 2010 om 18:18
quote:titanic schreef op 15 september 2010 @ 17:57:
Hallo allemaal,
Ik zit de hele middag al te spitten op internet of er een naam bestaat voor mijn problemen in de omgang met anderen.
Ik zal me zelf eerst even in grote lijnen voorstellen; Ik ben een vrouw van 34, getrouwd en ik heb 2 zoontjes van 6 en 3.
Ik zorg fulltime voor de kids terwijl mijn man als int. chauffeur de hele week van huis is.
Mijn problemen beginnen eigenlijk vanaf de eerste klas van de middelbare school.
Het jaar erna op het LBO ging het mis. Ik werd het pispaaltje van de klas.
Na het 2e jaar van het LBO moesten we een keuze maken in welke richting we verder wilden.
Omdat ik al jaren "iets met dieren" wilde doen, besloot ik van school te veranderen door naar de landbouwschool te gaan.
Achteraf een verkeerde keuze geweest
Na deze 2 jaren bleek dat ik toch te weinig punten had voor de MBO dierenverzorging in Barneveld, De dierenbusiness kon ik toch vaarwel zeggen.
Ik ben toen MDGO schakelklas gaan doen. Hier ging het goed met de klas maar hierna moest ik weer een keuze maken voor de volgende opleiding; ik koos voor het MDGO-kvz(nu niveau 2 helpende)
Na een half jaar stage bleek al dat ik niet voldeed aan de eisen van de opleiding en stage dus moest ik stoppen; ik was te verlegen en stelde nagenoeg geen vragen aan mijn leidinggevende.
Ook maakte ik niet voldoende contact met de bejaarden in het tehuis.
Na het MDGO koos ik na een beroepskeuzetest voor de MEAO- administratie(kort-2 jaar). In deze klas ging het wel goed al hadden we wat opstartproblemen met elkaar.
Na mijn diploma besloot ik een baan te gaan zoeken ergens op kantoor. Het lukte niet meteen en ik kreeg via een uitzendbureau een baantje als productiemedewerker in 2 ploegendienst.
Dit was achteraf gezien de beste tijd in mijn leven, ook al was het niet waar ik voor geleerd had.
Het komt er gewoonweg op neer dat ik te verlegen ben om me echt in het bedrijfsleven te storten. Het zijn altijd laaggeschoolde baantjes.
Ik ben absoluut geen praktijkmens
Inmiddels heb ik al heel wat baantjes versleten en mijn "probleem"is nog steeds niet verholpen.
Ik ben nog steeds verlegen. Ik heb er al een paar sociale vaardigheidstrainingen voor gevolgd maar het helpt me niet.
.
Ik voel me zowieso altijd meer op mijn gemak in kleine groepjes.
Als ik met een moeder apart aan een tafel zit dan klets ik ze de oren van de kop maar met meerderen aan tafel krijg ik het spaansbenauwd.
Ik ben toch meer een eigenheimer; mijn man is int. chauffeur en is hele dagen van huis van zondag-vrijdag, soms wat langer, soms wat korter. Ik heb er geen problemen mee om alleen te zijn savonds.
Ik heb eigenlijk maar 1 hartstvriendin waar ik al vanaf peutertijd mee omga.
Ik heb ontzettende veel moeite om contacten te leggen. Mijn bijnamen zijn vaak; de stille, de stugge of wat dan ook.
ik heb ook een ontzettend negatief zelfbeeld; ik praat onduidelijk, zie er niet bepaald representatief uit vind ik zelf. Niet zo zeer qua kleren maar meer qua houding.
Kortom, ik ben niet iemand om de oorlog mee te winnen.
Ik ga geen gekke dingen doen hoor, maar af en toe ben ik behoorlijk kwaad op alles en iedereen en met name op mijn ouders; ze hebben me op de wereld gezet.Het had me een hoop ellende gescheeld als dat niet zo was geweest.
Ik worstel de laatste 20 jaar dus al met mezelf. Ik heb ook niet het idee dat er iets is dat me kan helpen. Ik heb ook goeie dagen hoor waarin alles lijkt goed te gaan maar momenteel vind ik het allemaal behoorlijk lastig.
Mijn man is ook geen hele vlotte in de omgang maar heeft zelf geen problemen met zichzelf.
Als ik de symptomen op internet lees dan lijkt het best veel op borderline of schizoide pers. stoornis. Veel dingen komen me heel bekend voor in elk geval, met name op het gebied van omgang met anderen.
Ik denk dat het vooral daardoor niet lukt om een goede baan te krijgen.
Als ik mijn hele schoolloopbaan opnieuw kon doen dan zou ik het toch op het medische vlak houden. of verpleging of medisch secretaresse of iets dergelijks. Daar wil ik nu ook nog wel een opleiding voor gaan doen maar naar aanleiding wat ik hierboven allemaal geschreven heb doe ik het maar niet want de verschillende scholen stapelen zich op op mijn CV dat het ook niet meer geloofwaardig overkomt voor een potientiele werkgever.
Ik hoop niet dat jullie allemaal gelijk gaan roepen dat ik naar een psycholoog moet of huisarts.
Het lucht enorm op om al mijn problemen eens haarfijn op te schrijven en ik hoop vooral op ervaringen van anderen.
groetjes,....Ik heb het wat ingekort.
Hallo allemaal,
Ik zit de hele middag al te spitten op internet of er een naam bestaat voor mijn problemen in de omgang met anderen.
Ik zal me zelf eerst even in grote lijnen voorstellen; Ik ben een vrouw van 34, getrouwd en ik heb 2 zoontjes van 6 en 3.
Ik zorg fulltime voor de kids terwijl mijn man als int. chauffeur de hele week van huis is.
Mijn problemen beginnen eigenlijk vanaf de eerste klas van de middelbare school.
Het jaar erna op het LBO ging het mis. Ik werd het pispaaltje van de klas.
Na het 2e jaar van het LBO moesten we een keuze maken in welke richting we verder wilden.
Omdat ik al jaren "iets met dieren" wilde doen, besloot ik van school te veranderen door naar de landbouwschool te gaan.
Achteraf een verkeerde keuze geweest
Na deze 2 jaren bleek dat ik toch te weinig punten had voor de MBO dierenverzorging in Barneveld, De dierenbusiness kon ik toch vaarwel zeggen.
Ik ben toen MDGO schakelklas gaan doen. Hier ging het goed met de klas maar hierna moest ik weer een keuze maken voor de volgende opleiding; ik koos voor het MDGO-kvz(nu niveau 2 helpende)
Na een half jaar stage bleek al dat ik niet voldeed aan de eisen van de opleiding en stage dus moest ik stoppen; ik was te verlegen en stelde nagenoeg geen vragen aan mijn leidinggevende.
Ook maakte ik niet voldoende contact met de bejaarden in het tehuis.
Na het MDGO koos ik na een beroepskeuzetest voor de MEAO- administratie(kort-2 jaar). In deze klas ging het wel goed al hadden we wat opstartproblemen met elkaar.
Na mijn diploma besloot ik een baan te gaan zoeken ergens op kantoor. Het lukte niet meteen en ik kreeg via een uitzendbureau een baantje als productiemedewerker in 2 ploegendienst.
Dit was achteraf gezien de beste tijd in mijn leven, ook al was het niet waar ik voor geleerd had.
Het komt er gewoonweg op neer dat ik te verlegen ben om me echt in het bedrijfsleven te storten. Het zijn altijd laaggeschoolde baantjes.
Ik ben absoluut geen praktijkmens
Inmiddels heb ik al heel wat baantjes versleten en mijn "probleem"is nog steeds niet verholpen.
Ik ben nog steeds verlegen. Ik heb er al een paar sociale vaardigheidstrainingen voor gevolgd maar het helpt me niet.
.
Ik voel me zowieso altijd meer op mijn gemak in kleine groepjes.
Als ik met een moeder apart aan een tafel zit dan klets ik ze de oren van de kop maar met meerderen aan tafel krijg ik het spaansbenauwd.
Ik ben toch meer een eigenheimer; mijn man is int. chauffeur en is hele dagen van huis van zondag-vrijdag, soms wat langer, soms wat korter. Ik heb er geen problemen mee om alleen te zijn savonds.
Ik heb eigenlijk maar 1 hartstvriendin waar ik al vanaf peutertijd mee omga.
Ik heb ontzettende veel moeite om contacten te leggen. Mijn bijnamen zijn vaak; de stille, de stugge of wat dan ook.
ik heb ook een ontzettend negatief zelfbeeld; ik praat onduidelijk, zie er niet bepaald representatief uit vind ik zelf. Niet zo zeer qua kleren maar meer qua houding.
Kortom, ik ben niet iemand om de oorlog mee te winnen.
Ik ga geen gekke dingen doen hoor, maar af en toe ben ik behoorlijk kwaad op alles en iedereen en met name op mijn ouders; ze hebben me op de wereld gezet.Het had me een hoop ellende gescheeld als dat niet zo was geweest.
Ik worstel de laatste 20 jaar dus al met mezelf. Ik heb ook niet het idee dat er iets is dat me kan helpen. Ik heb ook goeie dagen hoor waarin alles lijkt goed te gaan maar momenteel vind ik het allemaal behoorlijk lastig.
Mijn man is ook geen hele vlotte in de omgang maar heeft zelf geen problemen met zichzelf.
Als ik de symptomen op internet lees dan lijkt het best veel op borderline of schizoide pers. stoornis. Veel dingen komen me heel bekend voor in elk geval, met name op het gebied van omgang met anderen.
Ik denk dat het vooral daardoor niet lukt om een goede baan te krijgen.
Als ik mijn hele schoolloopbaan opnieuw kon doen dan zou ik het toch op het medische vlak houden. of verpleging of medisch secretaresse of iets dergelijks. Daar wil ik nu ook nog wel een opleiding voor gaan doen maar naar aanleiding wat ik hierboven allemaal geschreven heb doe ik het maar niet want de verschillende scholen stapelen zich op op mijn CV dat het ook niet meer geloofwaardig overkomt voor een potientiele werkgever.
Ik hoop niet dat jullie allemaal gelijk gaan roepen dat ik naar een psycholoog moet of huisarts.
Het lucht enorm op om al mijn problemen eens haarfijn op te schrijven en ik hoop vooral op ervaringen van anderen.
groetjes,....Ik heb het wat ingekort.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 september 2010 om 18:24
oke, toch gelezen. Als ik jou was zou ik me niet zo druk maken om wat je nu wel of niet hebt.
Is vaak voor ons therapeuten en hulpverleners handig, maar of de client er altijd iets aan heeft?
Je worstelt al een tijd zeg je, ik zou echt willen aanraden om toch hulp te zoeken, iemand die je vertrouwt bij wie je je verhaal kwijt kan en die je handvaten geeft om met dagelijkse situaties in het hier en nu om te gaan !!
Is vaak voor ons therapeuten en hulpverleners handig, maar of de client er altijd iets aan heeft?
Je worstelt al een tijd zeg je, ik zou echt willen aanraden om toch hulp te zoeken, iemand die je vertrouwt bij wie je je verhaal kwijt kan en die je handvaten geeft om met dagelijkse situaties in het hier en nu om te gaan !!
woensdag 15 september 2010 om 18:29
Les 1: nooit op internet gaan zoeken naar mogelijke symptomen van wat je wel eens zou kunnen hebben.
Je komt nooit uit op een gewoon pukkeltje maar het is gelijk een SOA.
Als dat productiewerk je goed beviel, lekker weer zoiets zoeken,en heb lak aan alles wat je geleerd hebt(en aan het comentaar van anderen)
En als je tijd over hebt, probeer dan vrijwilliger te worden op dierenasiel of kinderboerderij.
En verpleging of medisch secretaresse is nogal een verschil, het 2de is gewoon secretaresse waar je ook nog wat medische termen voor in je hoofd moet stampen (heb ik tenminste altijd gedacht)
studeren kan altijd nog
Je komt nooit uit op een gewoon pukkeltje maar het is gelijk een SOA.
Als dat productiewerk je goed beviel, lekker weer zoiets zoeken,en heb lak aan alles wat je geleerd hebt(en aan het comentaar van anderen)
En als je tijd over hebt, probeer dan vrijwilliger te worden op dierenasiel of kinderboerderij.
En verpleging of medisch secretaresse is nogal een verschil, het 2de is gewoon secretaresse waar je ook nog wat medische termen voor in je hoofd moet stampen (heb ik tenminste altijd gedacht)
studeren kan altijd nog
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
