Psyche
alle pijlers
Slachtoffer van gewelddadige overval...
woensdag 22 september 2010 om 19:29
en het heeft nogal wat impact! Slachtofferhulp kan niet omdat we ons ten tijde van de overval nogal in een grijs circuit bewogen. Maar met veel geweld en bedreigen met een vuurwapen is geld en sieraden afhandig gemaakt. Het enige wat ik kon denken was: als we hier maar wegkomen! Het geld is het minst belangrijk, ik voel me niet meer veilig, ben onrustig en voel constant weer dat schrikmoment van de eerste seconden. Ik ben op zoek naar mensen die ook een traumatische ervaring hebben meegemaakt en de gevolgen voor hun. Heeft slachtofferhulp je geholpen en zo ja... wat deed je daar dan behalve er over praten? Ik kan in mn omgeving er niet over praten omdat het in een tijd was waarvan niemand wist wat ik deed. Met mijn vriend kan ik er wel over praten want hij was er bij. Maar dat wil dus zeggen dat we er alleen s avonds over kunnen praten want overdag op mn werk gaat dat niet. Ik sta steeds op het punt om een collega in vertrouwen te nemen maar durf het niet. Omdat ik daar graag in vaste dienst wil komen en geen Tokkie-beeld van mezelf wil neerzetten. Bovendien vraag ik me af of het niet beter is om me er in elk geval overdag overheen te moeten zetten zodat ik wel door kan gaan met normaal functioneren op mn werk.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
PS.. het is nu bijna 2 weken geleden en dus nog redelijk vers.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
PS.. het is nu bijna 2 weken geleden en dus nog redelijk vers.
woensdag 22 september 2010 om 20:24
Overigens, op deze site http://www.compublicaties.com/terrorisme/tips8.htm staan veel tips voor wat te doen na een traumatische gebeurtenis. De site gaat over terrorisme, maar de pagina gaat over trauma''s in het algemeen, ook na overvallen en dergelijke.
woensdag 22 september 2010 om 20:25
Nou dat klinkt totaal niet kinderachtig Kaatjuh!! Jezus zeg, het is nogal niet wat! En de kinderen, hoe hebben die het verwerkt? En hebben ze het uberhaupt helemaal verwerkt?
En daar ben ik dus ook zo bang voor als ik aangifte zou doen (en ook als ik geen aangifte doe). Dat ze op een goeie dag hier thuis voor de deur staan terwijl mn zoon thuis is. En die angst wil ik weer niet aan mn zoon (16) laten merken.
En daar ben ik dus ook zo bang voor als ik aangifte zou doen (en ook als ik geen aangifte doe). Dat ze op een goeie dag hier thuis voor de deur staan terwijl mn zoon thuis is. En die angst wil ik weer niet aan mn zoon (16) laten merken.
woensdag 22 september 2010 om 20:26
Nicky...bij onze huisarts in de praktijk zit een Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige...
Toen de HA ons verhaal hoorde heeft hij mij doorverwezen naar hem.
Je hoeft niet bang te zijn voor hoogdravende dingen. Jij verteld en hij/zij vraagt en echt; het helpt!
Je kan je uiten, boos worden, huilen enz en je wordt geholpen.
Ga er gewoon heen....
Toen de HA ons verhaal hoorde heeft hij mij doorverwezen naar hem.
Je hoeft niet bang te zijn voor hoogdravende dingen. Jij verteld en hij/zij vraagt en echt; het helpt!
Je kan je uiten, boos worden, huilen enz en je wordt geholpen.
Ga er gewoon heen....
woensdag 22 september 2010 om 20:33
quote:Snormel schreef op 22 september 2010 @ 20:20:
[...]
Bij maatschappelijk werk zitten ook mensen die goed zijn in psychosociale hulpverlening. Niet allemaal, dat zei ik al.
Toch kun je ook daar geschikte mensen treffen die je kunnen helpen bij de verwerking van zoiets. Het is een misverstand dat je voor de verwerking van een heftige gebeurtenis per definitie professionele geestelijke gezondheidszorg nodig hebt, met hulp van wat mensen met gezond verstand,empathie en enige training in gespreksvoering kun je vaak ook een eind komen. (de mensen bij slachtofferhulp zijn trouwens ook lang niet altijd psychologen).
Als dat niet werkt komt meer professionele ggz in aanmerking, maar je hóeft er dus niet gelijk mee te beginnen.
Ben het helemaal met je eens dat bij het maatschappelijk werk ook goede mensen zitten die goede dingen doen. Maar voor zo'n heftig trauma, want het is behoorlijk heftig, ben je beter af bij een psycholoog. Het liefst nog één die hier ervaring mee heeft.
Er zit trouwens nog een verschil tussen de ggz (2e lijnspsychologie) en niet-ggz (1e lijnspsychologie). GGZ is voor bijvoorbeeld o.a. borderline-, eetstoornis-, ptss- en persoonlijkheidsstoornisbehandeling. Met de dingen van TO kom je bij een eerstelijnspsycholoog terecht
[...]
Bij maatschappelijk werk zitten ook mensen die goed zijn in psychosociale hulpverlening. Niet allemaal, dat zei ik al.
Toch kun je ook daar geschikte mensen treffen die je kunnen helpen bij de verwerking van zoiets. Het is een misverstand dat je voor de verwerking van een heftige gebeurtenis per definitie professionele geestelijke gezondheidszorg nodig hebt, met hulp van wat mensen met gezond verstand,empathie en enige training in gespreksvoering kun je vaak ook een eind komen. (de mensen bij slachtofferhulp zijn trouwens ook lang niet altijd psychologen).
Als dat niet werkt komt meer professionele ggz in aanmerking, maar je hóeft er dus niet gelijk mee te beginnen.
Ben het helemaal met je eens dat bij het maatschappelijk werk ook goede mensen zitten die goede dingen doen. Maar voor zo'n heftig trauma, want het is behoorlijk heftig, ben je beter af bij een psycholoog. Het liefst nog één die hier ervaring mee heeft.
Er zit trouwens nog een verschil tussen de ggz (2e lijnspsychologie) en niet-ggz (1e lijnspsychologie). GGZ is voor bijvoorbeeld o.a. borderline-, eetstoornis-, ptss- en persoonlijkheidsstoornisbehandeling. Met de dingen van TO kom je bij een eerstelijnspsycholoog terecht
woensdag 22 september 2010 om 20:34
quote:Nicky69 schreef op 22 september 2010 @ 20:23:
Ik vraag me dan sterk af: waar bestaat verwerking met behulp van een psycholoog dan uit? Dat je kunt uiten wat je voelt en dat wordt gezegd dat dat erbij hoort?Dat ook. Maar een psycholoog heeft ook verwerkingsstrategieën voor je of bijvoorbeeld een beetje cognitieve gedragstherapie. En EMDR is hier ook geschikt voor.
Ik vraag me dan sterk af: waar bestaat verwerking met behulp van een psycholoog dan uit? Dat je kunt uiten wat je voelt en dat wordt gezegd dat dat erbij hoort?Dat ook. Maar een psycholoog heeft ook verwerkingsstrategieën voor je of bijvoorbeeld een beetje cognitieve gedragstherapie. En EMDR is hier ook geschikt voor.
woensdag 22 september 2010 om 20:36
De kinderen hebben het redelijk verwerkt...Dochter wil er niet over praten, als ze het doet dan gaat ze huilen.
Zoon doet er vrij rustig onder, maar ook hem is het niet in zijn koude kleren gaan zitten. Zoiets blijft ze gewoon bij.
Het is natuurlijk niet niks; je veilige haven, je thuis en dan gebeurd er zoiets!
Dader is bij ons van mening dat hij iets opgelost heeft (wat? geen idee....) , ja het is pech dat hij gepakt is..maar so be it, dat is het spelletje...En hij maalt er niet meer om.
Impact voor ons is vele malen groter.
Heb je geen wijkagent met wie je erover kan praten? Die weten ook vaak hoe zulke figuren in elkaar zitten!
Zoon doet er vrij rustig onder, maar ook hem is het niet in zijn koude kleren gaan zitten. Zoiets blijft ze gewoon bij.
Het is natuurlijk niet niks; je veilige haven, je thuis en dan gebeurd er zoiets!
Dader is bij ons van mening dat hij iets opgelost heeft (wat? geen idee....) , ja het is pech dat hij gepakt is..maar so be it, dat is het spelletje...En hij maalt er niet meer om.
Impact voor ons is vele malen groter.
Heb je geen wijkagent met wie je erover kan praten? Die weten ook vaak hoe zulke figuren in elkaar zitten!
woensdag 22 september 2010 om 20:40
Met wijkagent praten is lastig Kaatjuh, vanwege wat ik hiervoor al zei over het grijze circuit. Bovendien is het niet in onze woonplaats gebeurd.
Waren jullie willekeurig slachtoffer? Je hoeft natuurlijk geen antwoord te geven he... en verwijder inderdaad even je eerdere post ivm herkenbaarheid.
Wij waren geen willekeurig slachtoffer, maar een gebleken makkelijk slachtoffer en daar hebben ze gebruik van gemaakt. Omdat we tijd, plaats en bedrag hadden afgesproken hebben ze alles tot in de puntjes voor kunnen bereiden.
Waren jullie willekeurig slachtoffer? Je hoeft natuurlijk geen antwoord te geven he... en verwijder inderdaad even je eerdere post ivm herkenbaarheid.
Wij waren geen willekeurig slachtoffer, maar een gebleken makkelijk slachtoffer en daar hebben ze gebruik van gemaakt. Omdat we tijd, plaats en bedrag hadden afgesproken hebben ze alles tot in de puntjes voor kunnen bereiden.
woensdag 22 september 2010 om 20:52
quote:Zwup schreef op 22 september 2010 @ 20:33:
[...]
Ben het helemaal met je eens dat bij het maatschappelijk werk ook goede mensen zitten die goede dingen doen. Maar voor zo'n heftig trauma, want het is behoorlijk heftig, ben je beter af bij een psycholoog. Het liefst nog één die hier ervaring mee heeft.
Nou ja, enerzijds wil ik niet dit topic kapen voor een discussie over traumahulpverlening, aan de andere kant hebben veel mensen ook een eigen kracht die ze kan helpen (met wat goede gesprekken met anderen) over zoiets heen te komen. Suggereren dat je per definitie een professional nodig hebt voor zoiets, ondermijnt die kracht. Maak mensen ook niet zwakker dan ze zijn.Sommige mensen hebben die hulp idd nodig, maar ik zou niet willen beweren dat TO 'per definitie' hier niet zonder psycholoog uit kan komen. `Misschien is TO wel sterker dan wij denken en kan ze dit met wat goede gesprekken met de omgeving of een laagdrempelige hulpverlener/vrijwilliger ook zelf.
Een lezenswaardig artikel hierover vind ik http://www.volkskrant.nl/ ... umateams_werken_averechts
[...]
Ben het helemaal met je eens dat bij het maatschappelijk werk ook goede mensen zitten die goede dingen doen. Maar voor zo'n heftig trauma, want het is behoorlijk heftig, ben je beter af bij een psycholoog. Het liefst nog één die hier ervaring mee heeft.
Nou ja, enerzijds wil ik niet dit topic kapen voor een discussie over traumahulpverlening, aan de andere kant hebben veel mensen ook een eigen kracht die ze kan helpen (met wat goede gesprekken met anderen) over zoiets heen te komen. Suggereren dat je per definitie een professional nodig hebt voor zoiets, ondermijnt die kracht. Maak mensen ook niet zwakker dan ze zijn.Sommige mensen hebben die hulp idd nodig, maar ik zou niet willen beweren dat TO 'per definitie' hier niet zonder psycholoog uit kan komen. `Misschien is TO wel sterker dan wij denken en kan ze dit met wat goede gesprekken met de omgeving of een laagdrempelige hulpverlener/vrijwilliger ook zelf.
Een lezenswaardig artikel hierover vind ik http://www.volkskrant.nl/ ... umateams_werken_averechts
woensdag 22 september 2010 om 20:54
woensdag 22 september 2010 om 20:56
@Smormel...
Ik vind dat je gelijk hebt. Onderschat je eigen kracht niet..
Ik persoonlijk was erg blij met de gesprekken, maar het scheelde dat ik iemand had bij wie ik me vertrouwd voelde.
Anders was er niets uitgekomen bij mij.
EMDR is me aangeboden als ik het niet zou kunnen verwerken. Ik heb er geen gebruik van gemaakt
Ik vind dat je gelijk hebt. Onderschat je eigen kracht niet..
Ik persoonlijk was erg blij met de gesprekken, maar het scheelde dat ik iemand had bij wie ik me vertrouwd voelde.
Anders was er niets uitgekomen bij mij.
EMDR is me aangeboden als ik het niet zou kunnen verwerken. Ik heb er geen gebruik van gemaakt
woensdag 22 september 2010 om 20:58
quote:Snormel schreef op 22 september 2010 @ 20:52:
[...]
Nou ja, enerzijds wil ik niet dit topic kapen voor een discussie over traumahulpverlening, aan de andere kant hebben veel mensen ook een eigen kracht die ze kan helpen (met wat goede gesprekken met anderen) over zoiets heen te komen. Suggereren dat je per definitie een professional nodig hebt voor zoiets, ondermijnt die kracht. Maak mensen ook niet zwakker dan ze zijn.Sommige mensen hebben die hulp idd nodig, maar ik zou niet willen beweren dat TO 'per definitie' hier niet zonder psycholoog uit kan komen. `Misschien is TO wel sterker dan wij denken en kan ze dit met wat goede gesprekken met de omgeving of een laagdrempelige hulpverlener/vrijwilliger ook zelf.
Een lezenswaardig artikel hierover vind ik http://www.volkskrant.nl/ ... umateams_werken_averechts
Hoe kun je beweren dat ik TO zwak maak/noem? Een psycholoog is een middel maar uiteindelijk ben je zelf degene die het moet doen en tot uitvoer moet brengen. Een psycholoog kan wel tegen je aan praten, maar als je er niks mee doet dan kan hij of zij er ook verder niks aan veranderen. In mijn ogen is het dus super sterk als je naar een psycholoog durft te stappen om je trauma te verwerken of je probleem aan te pakken.
Jammer dat jij denkt dat als je naar de psycholoog gaat je een zwak persoon bent.
[...]
Nou ja, enerzijds wil ik niet dit topic kapen voor een discussie over traumahulpverlening, aan de andere kant hebben veel mensen ook een eigen kracht die ze kan helpen (met wat goede gesprekken met anderen) over zoiets heen te komen. Suggereren dat je per definitie een professional nodig hebt voor zoiets, ondermijnt die kracht. Maak mensen ook niet zwakker dan ze zijn.Sommige mensen hebben die hulp idd nodig, maar ik zou niet willen beweren dat TO 'per definitie' hier niet zonder psycholoog uit kan komen. `Misschien is TO wel sterker dan wij denken en kan ze dit met wat goede gesprekken met de omgeving of een laagdrempelige hulpverlener/vrijwilliger ook zelf.
Een lezenswaardig artikel hierover vind ik http://www.volkskrant.nl/ ... umateams_werken_averechts
Hoe kun je beweren dat ik TO zwak maak/noem? Een psycholoog is een middel maar uiteindelijk ben je zelf degene die het moet doen en tot uitvoer moet brengen. Een psycholoog kan wel tegen je aan praten, maar als je er niks mee doet dan kan hij of zij er ook verder niks aan veranderen. In mijn ogen is het dus super sterk als je naar een psycholoog durft te stappen om je trauma te verwerken of je probleem aan te pakken.
Jammer dat jij denkt dat als je naar de psycholoog gaat je een zwak persoon bent.
woensdag 22 september 2010 om 20:59
Caviaatje wat een vreselijke ervaring!
Toen wij op de grond lagen was ik vooral heel bang dat we een of andere injectie zouden krijgen waardoor we compleet van de wereld zouden raken... en mn zoon zat thuis te wachten, dat speelde wel heel erg door mn hoofd.
Gelukkig heeft het 'maar' een half uur geduurd en bleven we bij bewustzijn.
Ik probeer inderdaad eerst op eigen kracht, voor zover mn gevoel binnen de 'normale' grenzen blijft vallen.
Had ik al gezegd dat jullie lief zijn?
Toen wij op de grond lagen was ik vooral heel bang dat we een of andere injectie zouden krijgen waardoor we compleet van de wereld zouden raken... en mn zoon zat thuis te wachten, dat speelde wel heel erg door mn hoofd.
Gelukkig heeft het 'maar' een half uur geduurd en bleven we bij bewustzijn.
Ik probeer inderdaad eerst op eigen kracht, voor zover mn gevoel binnen de 'normale' grenzen blijft vallen.
Had ik al gezegd dat jullie lief zijn?
woensdag 22 september 2010 om 21:00
woensdag 22 september 2010 om 21:10
Vriend is normaal vrij hard en nuchter en roept altijd dat hij zo makkelijk is met verwerken van dingen...
maar bij dit dus niet, hij zegt dat hij er ook bijna heel de dag aan denkt en vrij schrikachtig is. Hij heeft er ook s nachts wakker van gelegen en heel veel aan liggen denken. Een verschil is dat hij veel alleen werkt en veel in de auto zit, en dan dus constant aan het denken is. Op mijn werk krijg ik veel telefoon en heb ik collega's om me heen waardoor ik overdag meer afleiding heb.
Hij heeft me gezegd dat ik er vooral over moet blijven praten tegen hem, zo vaak als nodig is, en andersom doet hij dat ook.
Hij heeft het tegen een goeie vriend van hem verteld en die wilde gelijk troepen gaan organiseren om ze terug te pakken, maar dat hebben we tegengehouden, dan gaat het van kwaad tot erger.
Ik heb hem dit topic ook laten lezen, normaal vindt ie het forum nogal vrouwengezwets (ik ben vrij actief op dit forum onder een andere nick)... maar nu heb ik hem jullie reacties laten lezen en hij vindt jullie nu ook officieel lief
maar bij dit dus niet, hij zegt dat hij er ook bijna heel de dag aan denkt en vrij schrikachtig is. Hij heeft er ook s nachts wakker van gelegen en heel veel aan liggen denken. Een verschil is dat hij veel alleen werkt en veel in de auto zit, en dan dus constant aan het denken is. Op mijn werk krijg ik veel telefoon en heb ik collega's om me heen waardoor ik overdag meer afleiding heb.
Hij heeft me gezegd dat ik er vooral over moet blijven praten tegen hem, zo vaak als nodig is, en andersom doet hij dat ook.
Hij heeft het tegen een goeie vriend van hem verteld en die wilde gelijk troepen gaan organiseren om ze terug te pakken, maar dat hebben we tegengehouden, dan gaat het van kwaad tot erger.
Ik heb hem dit topic ook laten lezen, normaal vindt ie het forum nogal vrouwengezwets (ik ben vrij actief op dit forum onder een andere nick)... maar nu heb ik hem jullie reacties laten lezen en hij vindt jullie nu ook officieel lief
woensdag 22 september 2010 om 21:16
Mijn vriend vond het ergste dat hij mij niet kon 'beschermen'
Dat heeft hem heel lang dwarsgezeten.
Wel fijn dat jullie iig met zijn 2en erover kunnen praten.
Ik weet van mezelf dat ik er gewoon niet over wilde praten. Ik werd elke keer zo boos en bang, verschrikkelijk!
Maar ook dat is wel gesleten.
Nu kan ik er redelijk normaal over praten (ligt er ook aan hoe ik in mijn vel zit) Maar kan nog steeds errug boos worden om die 300 euro.
Verdorie..niet handsfree bellen is duurder dan 1 persoon in zijn huis in elkaar slaan! En bedankt he...ik ben dus niet meer waard dan een niet handsfree telefoontje...
Dat heeft hem heel lang dwarsgezeten.
Wel fijn dat jullie iig met zijn 2en erover kunnen praten.
Ik weet van mezelf dat ik er gewoon niet over wilde praten. Ik werd elke keer zo boos en bang, verschrikkelijk!
Maar ook dat is wel gesleten.
Nu kan ik er redelijk normaal over praten (ligt er ook aan hoe ik in mijn vel zit) Maar kan nog steeds errug boos worden om die 300 euro.
Verdorie..niet handsfree bellen is duurder dan 1 persoon in zijn huis in elkaar slaan! En bedankt he...ik ben dus niet meer waard dan een niet handsfree telefoontje...
woensdag 22 september 2010 om 21:17
quote:Snormel schreef op 22 september 2010 @ 20:52:
[...]
Nou ja, enerzijds wil ik niet dit topic kapen voor een discussie over traumahulpverlening, aan de andere kant hebben veel mensen ook een eigen kracht die ze kan helpen (met wat goede gesprekken met anderen) over zoiets heen te komen. Suggereren dat je per definitie een professional nodig hebt voor zoiets, ondermijnt die kracht. Maak mensen ook niet zwakker dan ze zijn.Sommige mensen hebben die hulp idd nodig, maar ik zou niet willen beweren dat TO 'per definitie' hier niet zonder psycholoog uit kan komen. `Misschien is TO wel sterker dan wij denken en kan ze dit met wat goede gesprekken met de omgeving of een laagdrempelige hulpverlener/vrijwilliger ook zelf.
Een lezenswaardig artikel hierover vind ik http://www.volkskrant.nl/ ... umateams_werken_averechtsEnorm goede post m.i.!!
[...]
Nou ja, enerzijds wil ik niet dit topic kapen voor een discussie over traumahulpverlening, aan de andere kant hebben veel mensen ook een eigen kracht die ze kan helpen (met wat goede gesprekken met anderen) over zoiets heen te komen. Suggereren dat je per definitie een professional nodig hebt voor zoiets, ondermijnt die kracht. Maak mensen ook niet zwakker dan ze zijn.Sommige mensen hebben die hulp idd nodig, maar ik zou niet willen beweren dat TO 'per definitie' hier niet zonder psycholoog uit kan komen. `Misschien is TO wel sterker dan wij denken en kan ze dit met wat goede gesprekken met de omgeving of een laagdrempelige hulpverlener/vrijwilliger ook zelf.
Een lezenswaardig artikel hierover vind ik http://www.volkskrant.nl/ ... umateams_werken_averechtsEnorm goede post m.i.!!
woensdag 22 september 2010 om 21:21
Ja Kaatjuh.. kan me voorstellen dat dat een soort verbazing en afgrijzen bij je opwekt en dat je dat nooit zult kunnen begrijpen.
Ik denk wel dat het bij jou nog veel traumatischer is geweest (alhoewel ik echt geen vergelijkingen wil maken) omdat het én in je eigen huis was, én je kinderen er bij betrokken zijn.
Bij ons was het toch echt eigen schuld en gewoon stom! Mijn vriend heeft er ook moeite mee dat hij me niet heeft kunnen beschermen, maar hij is zo veel zwaarder toegetakeld dan ik dat ie toch nog wel het gevoel heeft dat ie wat klappen heeft mogen incasseren die anders op mij terecht waren gekomen.
Bij mn vriend was het vooral eng dat ze een pistool tegen zn hoofd hielden en... KLIK... de trekker overhaalden. Hij weet nog dat hij dacht: Nu is het gebeurd! En dat ie daarna nog steeds met zn ogen open de grond zag en bedacht dat dat ding dus niet geladen was. Gelukkig heb ik die klik niet gehoord en ook niet gezien dat ze dat gedaan hebben. Dat scheelt weer voer voor mijn misschien toekomstige psycholoog
Ik denk wel dat het bij jou nog veel traumatischer is geweest (alhoewel ik echt geen vergelijkingen wil maken) omdat het én in je eigen huis was, én je kinderen er bij betrokken zijn.
Bij ons was het toch echt eigen schuld en gewoon stom! Mijn vriend heeft er ook moeite mee dat hij me niet heeft kunnen beschermen, maar hij is zo veel zwaarder toegetakeld dan ik dat ie toch nog wel het gevoel heeft dat ie wat klappen heeft mogen incasseren die anders op mij terecht waren gekomen.
Bij mn vriend was het vooral eng dat ze een pistool tegen zn hoofd hielden en... KLIK... de trekker overhaalden. Hij weet nog dat hij dacht: Nu is het gebeurd! En dat ie daarna nog steeds met zn ogen open de grond zag en bedacht dat dat ding dus niet geladen was. Gelukkig heb ik die klik niet gehoord en ook niet gezien dat ze dat gedaan hebben. Dat scheelt weer voer voor mijn misschien toekomstige psycholoog
woensdag 22 september 2010 om 21:26
Pfff...vlak alsjeblieft niet uit was jullie is overkomen! Een pistool tegen je hoofd....
En je eigen schuld? Dom misschien...maar het is nog altijd de schuld van de dader! Die heeft de beslissing genomen..niet jij of je vriend!
Heb je al voor jezelf een beetje uitgemaakt of je naar bv de huisarts gaat, misschien zelfs samen met je vriend?
En je eigen schuld? Dom misschien...maar het is nog altijd de schuld van de dader! Die heeft de beslissing genomen..niet jij of je vriend!
Heb je al voor jezelf een beetje uitgemaakt of je naar bv de huisarts gaat, misschien zelfs samen met je vriend?
