Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
donderdag 7 oktober 2010 om 16:36
Hey Choco
Natuurlijk zijn we je niet zat. Bij depressies heb je nu eenmaal soms een terugval. En dat is gewoon zwaar ellendig. Maar daarmee mag je hier óók zijn. Dit topic heet niet voor niets "goede dag, slechte dag". En je hebt de titel nota bene zelf verzonnen, dus alle ruimte hier voor zowel je positieve periodes als je minder positieve periodes.
Ik herken het wel, het gevoel van falen omdat je niet zoveel kunt doen als andere mensen doen. Dat het zo lastig is te accepteren dat jouw grenzen iets lager liggen dan bij de gemiddelde mens. Dat het zo lastig is te accepteren dat je een aandoening hebt (wat depressie uiteindelijk gewoon is), en dat dit consequenties heeft.
Ook ik vind dit nog steeds moeilijk (al gaat het bij mij meer om angstklachten en daaruit voortvloeiende periodes van somberheid, geen echte depressies). En steeds dat stemmetje: "stel ik me misschien gewoon aan?"
Ik weet inmiddels uit ervaring dat een lichamelijke aandoening zoveel gemakkelijker te accepteren is voor jezelf als een psychische aandoening.
Verder ben ik ook geraakt door Antonie. In mijn hoofd is het zo, dat ik vast wel echt gelukkig zal zijn als ik een man heb en een baan (kinderen zit er helaas niet meer in, maar dit hoorde wel bij het plaatje). Maar Antonie had dit allemaal. En toch was hij ook niet gelukkig.
Dus daar ben ik nu over aan het nadenken. Geluk en je tevreden voelen zit hem dus blijkbaar ook niet in het hebben van een nestje (partner en kinderen), of in het verdienen van je eigen geld. Maar waarin dan wel?
Natuurlijk zijn we je niet zat. Bij depressies heb je nu eenmaal soms een terugval. En dat is gewoon zwaar ellendig. Maar daarmee mag je hier óók zijn. Dit topic heet niet voor niets "goede dag, slechte dag". En je hebt de titel nota bene zelf verzonnen, dus alle ruimte hier voor zowel je positieve periodes als je minder positieve periodes.
Ik herken het wel, het gevoel van falen omdat je niet zoveel kunt doen als andere mensen doen. Dat het zo lastig is te accepteren dat jouw grenzen iets lager liggen dan bij de gemiddelde mens. Dat het zo lastig is te accepteren dat je een aandoening hebt (wat depressie uiteindelijk gewoon is), en dat dit consequenties heeft.
Ook ik vind dit nog steeds moeilijk (al gaat het bij mij meer om angstklachten en daaruit voortvloeiende periodes van somberheid, geen echte depressies). En steeds dat stemmetje: "stel ik me misschien gewoon aan?"
Ik weet inmiddels uit ervaring dat een lichamelijke aandoening zoveel gemakkelijker te accepteren is voor jezelf als een psychische aandoening.
Verder ben ik ook geraakt door Antonie. In mijn hoofd is het zo, dat ik vast wel echt gelukkig zal zijn als ik een man heb en een baan (kinderen zit er helaas niet meer in, maar dit hoorde wel bij het plaatje). Maar Antonie had dit allemaal. En toch was hij ook niet gelukkig.
Dus daar ben ik nu over aan het nadenken. Geluk en je tevreden voelen zit hem dus blijkbaar ook niet in het hebben van een nestje (partner en kinderen), of in het verdienen van je eigen geld. Maar waarin dan wel?
donderdag 7 oktober 2010 om 16:47
Veraan, ik denk dat het iets te maken heeft met jezelf kennen, geluk. Dat je in staat bent om te genieten van bepaalde dingen, en dat je weet welke dingen dat zijn.
Dat je weet wat je ongelukkig maakt en die dingen kunt voorkomen of 'verslaan'.
Bij relaties (niet dat ik daar zoveel ervaring mee heb ) is het ook niet per definitie zo dat een relatie gelukkig maakt. Aan een relatie moet je werken. De één wordt gelukkig door een fijne relatie, de ander is juist ongelukkig in een relatie. En dat hoeft niet te zijn omdat hij / zij met een naar persoon samen is, maar omdat het samen niet werkt. Of omdat iemand niet weet waar hij of zij zelf gelukkig van wordt (zonder de ander).
Of omdat iemand hoopt dat de ander alle problemen oplost maar dat kan ook niet.
In het geval van Antonie DENK IK (maar ik kan niet bij hem naar binnen kijken) dat hij ondanks huisje boompje beestje kennelijk zwaar depressief is geworden.
Ik kan me wel voorstellen dat zijn werk ook zorgde voor pieken en dalen. Weinig structuur en hij had het niet 'gemaakt' in Amerika, wat hij hoopte. Maar ook dat is speculeren.
In jouw geval hoop ik echt dat je een leuke man vindt. Maar ik ben van mening dat je (men) ook de eigen gebruiksaanwijzing moet kennen, dat het dan veel beter werkt in een relatie.
Dat je weet wat je ongelukkig maakt en die dingen kunt voorkomen of 'verslaan'.
Bij relaties (niet dat ik daar zoveel ervaring mee heb ) is het ook niet per definitie zo dat een relatie gelukkig maakt. Aan een relatie moet je werken. De één wordt gelukkig door een fijne relatie, de ander is juist ongelukkig in een relatie. En dat hoeft niet te zijn omdat hij / zij met een naar persoon samen is, maar omdat het samen niet werkt. Of omdat iemand niet weet waar hij of zij zelf gelukkig van wordt (zonder de ander).
Of omdat iemand hoopt dat de ander alle problemen oplost maar dat kan ook niet.
In het geval van Antonie DENK IK (maar ik kan niet bij hem naar binnen kijken) dat hij ondanks huisje boompje beestje kennelijk zwaar depressief is geworden.
Ik kan me wel voorstellen dat zijn werk ook zorgde voor pieken en dalen. Weinig structuur en hij had het niet 'gemaakt' in Amerika, wat hij hoopte. Maar ook dat is speculeren.
In jouw geval hoop ik echt dat je een leuke man vindt. Maar ik ben van mening dat je (men) ook de eigen gebruiksaanwijzing moet kennen, dat het dan veel beter werkt in een relatie.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 7 oktober 2010 om 16:48
donderdag 7 oktober 2010 om 17:02
Ja, daarin heb je wel gelijk, Moonlight.
Ik stond me onder de douche nog te bedenken dat wérkelijk geluk misschien wel is, je sterke kanten goed kennen, weten wat je leuk vindt, en hiernaar leven. En dat het dan niet uitmaakt wat een ander ervan vindt, of je wel of geen kwaliteiten hebt.
Zolang je zelf weet wie je bent, hoe je in elkaar zit, wat je goed kunt en wat je blij maakt, en dat je je leven daarop inricht. Misschien is dat wel geluk.
Ik stond me onder de douche nog te bedenken dat wérkelijk geluk misschien wel is, je sterke kanten goed kennen, weten wat je leuk vindt, en hiernaar leven. En dat het dan niet uitmaakt wat een ander ervan vindt, of je wel of geen kwaliteiten hebt.
Zolang je zelf weet wie je bent, hoe je in elkaar zit, wat je goed kunt en wat je blij maakt, en dat je je leven daarop inricht. Misschien is dat wel geluk.
donderdag 7 oktober 2010 om 18:44
Verana, 2 uur geleden
Nou ja, en waarschijnlijk hebben depressies ook gewoon te maken met die ontbrekende stofjes in je lijf.
Dus misschien was dit ook wat er bij Antonie aan de hand was, en was hij niet ongelukkig met zijn leven op zichzelf.
En hier wil ik in gaan geloven. Dat ik gewoon stofjes mis en dat als die aangevuld zijn het weer goed gaat. Want dat is wat ik denk dat het is. Mijn problemen en mindere kanten heb ik aangepakt, qua therapie ben ik klaar. Dus deze periode komt (denk ik) doordat ik nu aan de prozac zit sinds 2 weken. Ik denk dat deze niet aanslaat. Geef mij maar mn oude AD, ik hoef niet af te bouwen of te stoppen. Ging te gek voordat ik moest stoppen.
Nou ja, en waarschijnlijk hebben depressies ook gewoon te maken met die ontbrekende stofjes in je lijf.
Dus misschien was dit ook wat er bij Antonie aan de hand was, en was hij niet ongelukkig met zijn leven op zichzelf.
En hier wil ik in gaan geloven. Dat ik gewoon stofjes mis en dat als die aangevuld zijn het weer goed gaat. Want dat is wat ik denk dat het is. Mijn problemen en mindere kanten heb ik aangepakt, qua therapie ben ik klaar. Dus deze periode komt (denk ik) doordat ik nu aan de prozac zit sinds 2 weken. Ik denk dat deze niet aanslaat. Geef mij maar mn oude AD, ik hoef niet af te bouwen of te stoppen. Ging te gek voordat ik moest stoppen.
donderdag 7 oktober 2010 om 19:42
donderdag 7 oktober 2010 om 20:00
Heb even niet genoeg focus om te lezen en te reageren, merk ik.
Heb net Boulevard gekeken en een stuk van DWDD, mooi hoe Antonie herdacht werd. Werden mooie, verstandige dingen gezegd.
Ga nog even wat luchtigs kijken en dan hoop ik nog even aan mijn huiswerk te kunnen, hoop dat ik me kan concentreren.
Heb net Boulevard gekeken en een stuk van DWDD, mooi hoe Antonie herdacht werd. Werden mooie, verstandige dingen gezegd.
Ga nog even wat luchtigs kijken en dan hoop ik nog even aan mijn huiswerk te kunnen, hoop dat ik me kan concentreren.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 8 oktober 2010 om 12:04
Ik ben na gisteren klaar met Antonie Kamerling. Veel programma's gezien, leuke vent. Maar vandaag wil ik er niet meer mee bezig zijn. Klaar.
Het zou kunnen dat ik een aantal dagen niet meer schrijf. Ik moet zoveel doen in het echte leven en het schiet allemaal niet zo op de laatste dagen. Dus als ik een aantal dagen niet op het forum ben: don't worry, ik heb het gewoon druk.
Goed weekend voor iedereen hier
Het zou kunnen dat ik een aantal dagen niet meer schrijf. Ik moet zoveel doen in het echte leven en het schiet allemaal niet zo op de laatste dagen. Dus als ik een aantal dagen niet op het forum ben: don't worry, ik heb het gewoon druk.
Goed weekend voor iedereen hier
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 10 oktober 2010 om 21:54
Nou bankje, dat had ik nou ook. Er was idd geen aanleiding tot mijn gevoel (vandaar dat ik de prozac de schuld geef). Vervelend hoor, hoop dat je er snel vanaf bent
Mijn man heeft kleine kadootjes voor me gekocht zodat ik wat had om naar uit te kijken als hij thuis kwam van zn werk. Dat heeft wel geholpen om weer wat positiever te denken. Hoe fijn dat als je douchegel krijgt, dat je daar van kan opbloeien? Hij denkt aan me
Dus hier gaat het wat beter. Kleine stapjes.
Mijn man heeft kleine kadootjes voor me gekocht zodat ik wat had om naar uit te kijken als hij thuis kwam van zn werk. Dat heeft wel geholpen om weer wat positiever te denken. Hoe fijn dat als je douchegel krijgt, dat je daar van kan opbloeien? Hij denkt aan me
Dus hier gaat het wat beter. Kleine stapjes.
maandag 11 oktober 2010 om 10:21
dinsdag 12 oktober 2010 om 15:40
Violetje, je schrijft dat je drukker bent dan anders. Slaap je nog wel goed?
Het is niet bij iedereen hetzelfde, maar ik word alleen manisch als ik (bijna) niet meer slaap.
Als je niet goed meer slaapt is dat misschien een teken dat je een beetje te druk bent.
(maar ik praat hier uit eigen ervaring... geldt niet voor iedereen zo)
Iedereen weer een
Het is niet bij iedereen hetzelfde, maar ik word alleen manisch als ik (bijna) niet meer slaap.
Als je niet goed meer slaapt is dat misschien een teken dat je een beetje te druk bent.
(maar ik praat hier uit eigen ervaring... geldt niet voor iedereen zo)
Iedereen weer een
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
