Psyche
alle pijlers
Is het vreemd als je als vrouw niets hebt met kinderen?
woensdag 13 oktober 2010 om 16:12
Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik dit onderwerp wel onder Psyche moet plaatsen maar ik weet even geen betere plek. Vanaf mijn 30e zijn er steeds meer mensen in mijn omgeving die kinderen krijgen of mensen die van mening zijn dat ik een 'geweldige' moeder zou zijn. Inmiddels ben ik 33 en tot op de dag van vandaag heb ik niet het gevoel dat ik iets mis en mijn vriend denkt er net zo over. Wat is je probleem dan? Nou ik heb geen probleem maar het schijnt ABNORMAAL te zijn als ik eerlijk aangeef dat ik weinig heb met kinderen. Het is niet zo dat ik een hekel aan ze heb want op afstand zijn ze best leuk maar ik moet er gewoon niet aan denken om ze zelf te hebben. Maar het is nog steeds een onderwerp wat heel gevoelig ligt bij heel veel vrouwen. Ben van mening dat je beter bewust voor geen kinderen kan kiezen dan dat je toch wel overstag gaat en er spijt van hebt want ik lees de laatste tijd steeds meer verhalen over moeders die zeggen 'was ik er maar nooit aan begonnen'. Zijn er meer vrouwen die mijn 'gevoel' met mij delen?
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:29
quote:kjong schreef op 14 oktober 2010 @ 17:15:
Echt niet viennas?
Ik heb een lekkere warme boezem heur. Kom maar popje.
En nee, niet door jou. iones kwam ongenuanceerd beschuldigend en met slechte argumenten en verzonnen tegenargumenten om de hoek.
En daar zat ik ineens, in een hoek.Ik geloof dat jij degene was die ongenuanceerd overkwam en daar reageerde ik op.
Echt niet viennas?
Ik heb een lekkere warme boezem heur. Kom maar popje.
En nee, niet door jou. iones kwam ongenuanceerd beschuldigend en met slechte argumenten en verzonnen tegenargumenten om de hoek.
En daar zat ik ineens, in een hoek.Ik geloof dat jij degene was die ongenuanceerd overkwam en daar reageerde ik op.
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:34
quote:Iwannalive schreef op 14 oktober 2010 @ 19:42:
Toch wel raar wat hier gebeurt. Een aantal bewust kinderlozen schrijven eerst hun ervaringen van zich af over hoe ze behandeld worden en standaard in een hoekje geduwd worden omdat ze kinderloos zijn. Ze voelen zich in hun omgeving niet altijd begrepen en serieus genomen in die keuze.
Om vervolgens zelf de aanval te beginnen op vrouwen die wel voor kinderen hebben gekozen.
Een aantal van jullie bewust kinderloze vrouwen doet dan toch precies hetzelfde, waar je je aan stoort als het bij jou gebeurt. Je toont zelf dan ook totaal geen begrip voor de keuze van een ander.
Waarom is het ene scenario "geen kinderen" beter dan het andere, "wel kinderen"? Het is per individu om dat te bepalen.
Bij de ene vrouw past een moederschap in hoe zij haar leven wil inrichten en bij de ander niet. Heb daar gewoon respect voor.
Om met termen te komen als moekes etc, vind ik onnodig denigrerend in een discussie als deze. Niet alle moeders zijn hetzelfde. Los daarvan, als een vrouw ervoor kiest om een lekkere moeke te zijn en daar gelukkig bij is, waar stoor je je dan in hemelsnaam aan, het is toch niet jouw leven.
Als ik hier zo lees komen een aantal (niet allemaal gelukkig) van de bewust kinderlozen vrouwen over als harde gevoelloze egocentrische vrouwen, die met minachting neerkijken op hoe een vrouw met kinderen haar leven leidt.
Als ik dan moet kiezen ben ik 1000000x liever een moeke dan een koud egocentrisch mens.
We onderscheiden de moeders in moekes en gewoon moeders. De moekes zijn degenen die opgaan in de kinderen, zichzelf verliezen en nergens anders meer over kunnen praten etc. etc.
Als we dit zouden betrekken op moeders in het algemeen, zouden we generaliserend zijn, maar nu gebruiken we een speciale term, dat is "moekes".
Ik vond jou niet een typische moeke omdat je erg open staat voor onze levenswijze, onze zienswijze.
En wat betreft egoistisch, we waren er al eerder uit gekomen dat je een keuze maakt die dicht bij je gevoel staat, en dat is altijd een egoistische keuze natuurlijk. Of je nu wel of geen kinderen wilt. Maar ja, egoisme heeft een functie. Het is erop gericht om eerst goed voor jezelf te zorgen. Als je niet voor jezelf kunt zorgen, kun je het ook niet voor anderen.
Toch wel raar wat hier gebeurt. Een aantal bewust kinderlozen schrijven eerst hun ervaringen van zich af over hoe ze behandeld worden en standaard in een hoekje geduwd worden omdat ze kinderloos zijn. Ze voelen zich in hun omgeving niet altijd begrepen en serieus genomen in die keuze.
Om vervolgens zelf de aanval te beginnen op vrouwen die wel voor kinderen hebben gekozen.
Een aantal van jullie bewust kinderloze vrouwen doet dan toch precies hetzelfde, waar je je aan stoort als het bij jou gebeurt. Je toont zelf dan ook totaal geen begrip voor de keuze van een ander.
Waarom is het ene scenario "geen kinderen" beter dan het andere, "wel kinderen"? Het is per individu om dat te bepalen.
Bij de ene vrouw past een moederschap in hoe zij haar leven wil inrichten en bij de ander niet. Heb daar gewoon respect voor.
Om met termen te komen als moekes etc, vind ik onnodig denigrerend in een discussie als deze. Niet alle moeders zijn hetzelfde. Los daarvan, als een vrouw ervoor kiest om een lekkere moeke te zijn en daar gelukkig bij is, waar stoor je je dan in hemelsnaam aan, het is toch niet jouw leven.
Als ik hier zo lees komen een aantal (niet allemaal gelukkig) van de bewust kinderlozen vrouwen over als harde gevoelloze egocentrische vrouwen, die met minachting neerkijken op hoe een vrouw met kinderen haar leven leidt.
Als ik dan moet kiezen ben ik 1000000x liever een moeke dan een koud egocentrisch mens.
We onderscheiden de moeders in moekes en gewoon moeders. De moekes zijn degenen die opgaan in de kinderen, zichzelf verliezen en nergens anders meer over kunnen praten etc. etc.
Als we dit zouden betrekken op moeders in het algemeen, zouden we generaliserend zijn, maar nu gebruiken we een speciale term, dat is "moekes".
Ik vond jou niet een typische moeke omdat je erg open staat voor onze levenswijze, onze zienswijze.
En wat betreft egoistisch, we waren er al eerder uit gekomen dat je een keuze maakt die dicht bij je gevoel staat, en dat is altijd een egoistische keuze natuurlijk. Of je nu wel of geen kinderen wilt. Maar ja, egoisme heeft een functie. Het is erop gericht om eerst goed voor jezelf te zorgen. Als je niet voor jezelf kunt zorgen, kun je het ook niet voor anderen.
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:43
quote:iris1969 schreef op 15 oktober 2010 @ 11:00:
Wat ik zo opvallend vind ik dat IEDERE kinderloze hier meldt dat ze veranderende vriendschappen met moeders heeft en dat ze zich hierbij soms/vaak tekort gedaan voelt qua aandacht en fexibiliteit van de moeder.
Ik neig er dus naar om te geloven dat hier dus wel degelijk een kern van waarheid zit, al is dit niet leuk om te lezen voor de meeste moeders...Nee, want ik word erop aangevallen, ik ben dan bevooroordeeld. Ze walsen gewoon over je bevindingen heen. Niet allemaal hoor, maar Kjong en Bianca.
Wat ik zo opvallend vind ik dat IEDERE kinderloze hier meldt dat ze veranderende vriendschappen met moeders heeft en dat ze zich hierbij soms/vaak tekort gedaan voelt qua aandacht en fexibiliteit van de moeder.
Ik neig er dus naar om te geloven dat hier dus wel degelijk een kern van waarheid zit, al is dit niet leuk om te lezen voor de meeste moeders...Nee, want ik word erop aangevallen, ik ben dan bevooroordeeld. Ze walsen gewoon over je bevindingen heen. Niet allemaal hoor, maar Kjong en Bianca.
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:47
quote:iris1969 schreef op 15 oktober 2010 @ 11:03:
[...]
Jij weet dat je geen kinder/moederhater bent en op mij kom je ook niet zo over. Wel fel, haha!
Ik ben inderdaad geen kinderhater, geen moederhater (ik heb er zelf eentje) en ik ben inderdaad wel fel. Maar ik ben niet de enige die fel is en dat is volgens mij ook niet zo erg. Zolang mensen maar redelijk blijven en open staan voor wat de ander zegt.
Als ik of iemand anders zegt "goh, mijn vriendin is sinds ze een kind heeft haar interesse in mij helemaal verloren en de moeders in mijn omgeving zijn alleen nog maar met hun kinderen bezig", zou je kunnen reageren met "dan heb jij het niet getroffen met jouw omgeving, dan had je beter hier kunnen zitten want ik tref dat zelden of nooit", i.p.v. te zeggen dat je bevooroordeeld bent, algemeniseert, of dat het gewoon onzin is. Daarmee ontkennen ze je ervaringen, ze impliceren eigenlijk dat je liegt.
[...]
Jij weet dat je geen kinder/moederhater bent en op mij kom je ook niet zo over. Wel fel, haha!
Ik ben inderdaad geen kinderhater, geen moederhater (ik heb er zelf eentje) en ik ben inderdaad wel fel. Maar ik ben niet de enige die fel is en dat is volgens mij ook niet zo erg. Zolang mensen maar redelijk blijven en open staan voor wat de ander zegt.
Als ik of iemand anders zegt "goh, mijn vriendin is sinds ze een kind heeft haar interesse in mij helemaal verloren en de moeders in mijn omgeving zijn alleen nog maar met hun kinderen bezig", zou je kunnen reageren met "dan heb jij het niet getroffen met jouw omgeving, dan had je beter hier kunnen zitten want ik tref dat zelden of nooit", i.p.v. te zeggen dat je bevooroordeeld bent, algemeniseert, of dat het gewoon onzin is. Daarmee ontkennen ze je ervaringen, ze impliceren eigenlijk dat je liegt.
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:48
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:49
quote:iones schreef op 15 oktober 2010 @ 11:47:
[...]
Ik ben inderdaad geen kinderhater, geen moederhater (ik heb er zelf eentje) en ik ben inderdaad wel fel. Maar ik ben niet de enige die fel is en dat is volgens mij ook niet zo erg. Zolang mensen maar redelijk blijven en open staan voor wat de ander zegt.
Als ik of iemand anders zegt "goh, mijn vriendin is sinds ze een kind heeft haar interesse in mij helemaal verloren en de moeders in mijn omgeving zijn alleen nog maar met hun kinderen bezig", zou je kunnen reageren met "dan heb jij het niet getroffen met jouw omgeving, dan had je beter hier kunnen zitten want ik tref dat zelden of nooit", i.p.v. te zeggen dat je bevooroordeeld bent, algemeniseert, of dat het gewoon onzin is. Daarmee ontkennen ze je ervaringen, ze impliceren eigenlijk dat je liegt.Eens en dat is een rode lap op een stier.
[...]
Ik ben inderdaad geen kinderhater, geen moederhater (ik heb er zelf eentje) en ik ben inderdaad wel fel. Maar ik ben niet de enige die fel is en dat is volgens mij ook niet zo erg. Zolang mensen maar redelijk blijven en open staan voor wat de ander zegt.
Als ik of iemand anders zegt "goh, mijn vriendin is sinds ze een kind heeft haar interesse in mij helemaal verloren en de moeders in mijn omgeving zijn alleen nog maar met hun kinderen bezig", zou je kunnen reageren met "dan heb jij het niet getroffen met jouw omgeving, dan had je beter hier kunnen zitten want ik tref dat zelden of nooit", i.p.v. te zeggen dat je bevooroordeeld bent, algemeniseert, of dat het gewoon onzin is. Daarmee ontkennen ze je ervaringen, ze impliceren eigenlijk dat je liegt.Eens en dat is een rode lap op een stier.
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:50
quote:iris1969 schreef op 15 oktober 2010 @ 11:48:
[...]
Hier begrijp je me niet, want ik ben het juist met je eens. Lees mijn post nog maar eens .
Jawel, ik begrijp je wel maar ik bedoel degenen die mij ongenuanceerd noemen, vooringenomen etc. Dat ben jij niet, dat zijn degenen die ik eerder noemde.
En aangaande dit onderwerp, zijn jouw ervaringen waarschijnlijk sterk vergelijkbaar met de mijne....
[...]
Hier begrijp je me niet, want ik ben het juist met je eens. Lees mijn post nog maar eens .
Jawel, ik begrijp je wel maar ik bedoel degenen die mij ongenuanceerd noemen, vooringenomen etc. Dat ben jij niet, dat zijn degenen die ik eerder noemde.
En aangaande dit onderwerp, zijn jouw ervaringen waarschijnlijk sterk vergelijkbaar met de mijne....
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:52
De term moederhater was een lik-op-stuk op jouw post ervoor. Tip: Wel een beetje verband in het virtuele gesprek houden.
Wat betreft de rest van je quoters: Sorry iones, ik ben alweer stapjes verder in de discussie.
Ik vraag me (oprecht en eerlijk) af wie of wat jou zo diep gekwetst heeft dat je alles zo op de man/v speelt.
Wat was nou het keerpunt dat je zo een gruwelijke hekel aan 'moekes' ging krijgen?
Of is het en kwestie van niet zo goed kunnen verwoorden?
Overigens, ook de beschrijving van moeke pas ik in.
Ik kan ook gepassioneerd of zelfs geobsedeerd over mijn kinderen vertellen.
Ik begrijp de zg haat niet zo jegens het vrouwvolk dat ook moeder is met als motivatie 'Ze is veranderd'. Want iedereen verandert toch?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Wat betreft de rest van je quoters: Sorry iones, ik ben alweer stapjes verder in de discussie.
Ik vraag me (oprecht en eerlijk) af wie of wat jou zo diep gekwetst heeft dat je alles zo op de man/v speelt.
Wat was nou het keerpunt dat je zo een gruwelijke hekel aan 'moekes' ging krijgen?
Of is het en kwestie van niet zo goed kunnen verwoorden?
Overigens, ook de beschrijving van moeke pas ik in.
Ik kan ook gepassioneerd of zelfs geobsedeerd over mijn kinderen vertellen.
Ik begrijp de zg haat niet zo jegens het vrouwvolk dat ook moeder is met als motivatie 'Ze is veranderd'. Want iedereen verandert toch?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:57
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?Ik heb gewoon geen trek in 't aangaan van verantwoordelijkheden die ik niet meer van de hand kan doen. Idem met dieren die veel tijd kosten wat verzorging betreft. Heb mijn vrijheden veel te lief. Misschien zou ik een deel van die vrijheden opgeven als het zou gaan om iets wat ik héél graag wil, maar 'n kind hoort daar voor mij sowieso niet bij. Een paard, dat behoort tot de mogelijkheden, mocht ik ooit het verre reizen wel gezien hebben zodat ik het geld er voor over hou. Voorlopig zit dat er echter niet in, nog teveel wensen op reisgebied.
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?Ik heb gewoon geen trek in 't aangaan van verantwoordelijkheden die ik niet meer van de hand kan doen. Idem met dieren die veel tijd kosten wat verzorging betreft. Heb mijn vrijheden veel te lief. Misschien zou ik een deel van die vrijheden opgeven als het zou gaan om iets wat ik héél graag wil, maar 'n kind hoort daar voor mij sowieso niet bij. Een paard, dat behoort tot de mogelijkheden, mocht ik ooit het verre reizen wel gezien hebben zodat ik het geld er voor over hou. Voorlopig zit dat er echter niet in, nog teveel wensen op reisgebied.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:11
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 12:06:
Dus voor jou geldt het gevleugelde woord vrijheid.
Ik heb een hele tijd een Janis Joplinmotto gehad: freedom is just another word for nothing left to loose.
Is er überhaupt wel iets of vooral iemand waar je je aan bindt/binden wilt?
aan mijn ouders voel ik mij gebonden, zal daarom ook nooit emigreren zolang zij er nog zijn
En bij sommige partners heb ik ook wel 'ns 't gevoel gehad me aan hen te willen binden, alleen kwam er altijd weer 'n eind aan, maar de wil was er. Natuurlijk is 'n relatie uiteindelijk vrijblijvend, want als 1 van beide partijen niet meer wil dan houdt 't op. En dat kan bij 'n kind niet, daar zit je aan vast, of je wil of niet.
Dus voor jou geldt het gevleugelde woord vrijheid.
Ik heb een hele tijd een Janis Joplinmotto gehad: freedom is just another word for nothing left to loose.
Is er überhaupt wel iets of vooral iemand waar je je aan bindt/binden wilt?
aan mijn ouders voel ik mij gebonden, zal daarom ook nooit emigreren zolang zij er nog zijn
En bij sommige partners heb ik ook wel 'ns 't gevoel gehad me aan hen te willen binden, alleen kwam er altijd weer 'n eind aan, maar de wil was er. Natuurlijk is 'n relatie uiteindelijk vrijblijvend, want als 1 van beide partijen niet meer wil dan houdt 't op. En dat kan bij 'n kind niet, daar zit je aan vast, of je wil of niet.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:12
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
De term moederhater was een lik-op-stuk op jouw post ervoor. Tip: Wel een beetje verband in het virtuele gesprek houden.
Wat betreft de rest van je quoters: Sorry iones, ik ben alweer stapjes verder in de discussie.En ik moest nog bijlezen he. Liep achter. Nu ben ik weer bij. voor zover...quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Ik vraag me (oprecht en eerlijk) af wie of wat jou zo diep gekwetst heeft dat je alles zo op de man/v speelt.Ik speel alleen op de man, die rechtstreeks op mij speelt. Je weet wel, actie-reactie. Want ik deed dat namelijk helemaal niet. Ik vertelde gewoon wat ik ervaren heb en jij trok dat gewoon in twijfel. Dat was echt heel bot van je.quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Wat was nou het keerpunt dat je zo een gruwelijke hekel aan 'moekes' ging krijgen?
Of is het en kwestie van niet zo goed kunnen verwoorden?
Een gruwelijke hekel is sterk uitgedrukt. Maar ik wil er niet tussen zitten. Snap je dat?
Het is langzaam zo gegroeid. Het is een gebeurtenis en weer eentje die er bovenop komt, en weer een en zo stapelt het zich op en dan ga je op een gegeven moment conclusies trekken. Dat gebeurt uiteraard niet in 1 keer.
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Overigens, ook de beschrijving van moeke pas ik in.
Ik kan ook gepassioneerd of zelfs geobsedeerd over mijn kinderen vertellen.
Ik begrijp de zg haat niet zo jegens het vrouwvolk dat ook moeder is met als motivatie 'Ze is veranderd'. Want iedereen verandert toch?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Je hebt niet goed gelezen wat ik schreef. Want ik zei dat het ook begrijpelijk is dat iemand verandert als ze moeder wordt. Er komt een verantwoordelijkheid bij en het is onomkeerbaar.
Ik zei echter wel dat het zo jammer was dat velen zichzelf verliezen, dat er zo weinig over blijft van wie ze waren, dat hun belangstelling voor je als vriendin verdwenen is (niet in alle gevallen maar in de gevallen van de moekes).
Verder begrijp ik je passie voor je kinderen. Zelf heb ik honden en paarden. Ik praat daar ook graag over. Maar ik zal daar niet alleen maar over praten, zeker niet als ik in een gezelschp ben van mensen met heel andere interesses.
Vroeger maakte ik mezelf ook er aan schuldig dat ik alleen maar over paarden kon praten. Die ondeugd ben ik gelukkig kwijt geraakt. Het werd me toen ook zat verweten en ik heb er aan gewerkt. Als mensen continu over het zelfde onderwerp praten zijn ze nu eenmaal vervelend, let maar eens op die personen die alleen maar over hun werk kunnen praten. Dan ga je toch ook denken "mens, get a life!"? Alleen is over werk praten maatschappelijk iets algemeen geaccepteerder.
Maar goed, men zegt niet voor niets "waar het hart vol van is". Toch moet je rekening houden met degenen die een hart hebben die vol is van iets anders, en met degenen die zelfs niet in hun hart hebben (ja, het is ongelofelijk maar die zijn er ook).
Het typische aan jouw "moeke"gedrag vind ik niet dat je zo gek bent met je kinderen (als je dat niet was, dan had je een schop onder je kont verdiend, niet waar?), maar dat je zo vol onbegrip bent als wij hier vertellen wat er allemaal tegen ons gezegd wordt en wat een weerstand dat opwekt.
De term moederhater was een lik-op-stuk op jouw post ervoor. Tip: Wel een beetje verband in het virtuele gesprek houden.
Wat betreft de rest van je quoters: Sorry iones, ik ben alweer stapjes verder in de discussie.En ik moest nog bijlezen he. Liep achter. Nu ben ik weer bij. voor zover...quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Ik vraag me (oprecht en eerlijk) af wie of wat jou zo diep gekwetst heeft dat je alles zo op de man/v speelt.Ik speel alleen op de man, die rechtstreeks op mij speelt. Je weet wel, actie-reactie. Want ik deed dat namelijk helemaal niet. Ik vertelde gewoon wat ik ervaren heb en jij trok dat gewoon in twijfel. Dat was echt heel bot van je.quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Wat was nou het keerpunt dat je zo een gruwelijke hekel aan 'moekes' ging krijgen?
Of is het en kwestie van niet zo goed kunnen verwoorden?
Een gruwelijke hekel is sterk uitgedrukt. Maar ik wil er niet tussen zitten. Snap je dat?
Het is langzaam zo gegroeid. Het is een gebeurtenis en weer eentje die er bovenop komt, en weer een en zo stapelt het zich op en dan ga je op een gegeven moment conclusies trekken. Dat gebeurt uiteraard niet in 1 keer.
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Overigens, ook de beschrijving van moeke pas ik in.
Ik kan ook gepassioneerd of zelfs geobsedeerd over mijn kinderen vertellen.
Ik begrijp de zg haat niet zo jegens het vrouwvolk dat ook moeder is met als motivatie 'Ze is veranderd'. Want iedereen verandert toch?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Je hebt niet goed gelezen wat ik schreef. Want ik zei dat het ook begrijpelijk is dat iemand verandert als ze moeder wordt. Er komt een verantwoordelijkheid bij en het is onomkeerbaar.
Ik zei echter wel dat het zo jammer was dat velen zichzelf verliezen, dat er zo weinig over blijft van wie ze waren, dat hun belangstelling voor je als vriendin verdwenen is (niet in alle gevallen maar in de gevallen van de moekes).
Verder begrijp ik je passie voor je kinderen. Zelf heb ik honden en paarden. Ik praat daar ook graag over. Maar ik zal daar niet alleen maar over praten, zeker niet als ik in een gezelschp ben van mensen met heel andere interesses.
Vroeger maakte ik mezelf ook er aan schuldig dat ik alleen maar over paarden kon praten. Die ondeugd ben ik gelukkig kwijt geraakt. Het werd me toen ook zat verweten en ik heb er aan gewerkt. Als mensen continu over het zelfde onderwerp praten zijn ze nu eenmaal vervelend, let maar eens op die personen die alleen maar over hun werk kunnen praten. Dan ga je toch ook denken "mens, get a life!"? Alleen is over werk praten maatschappelijk iets algemeen geaccepteerder.
Maar goed, men zegt niet voor niets "waar het hart vol van is". Toch moet je rekening houden met degenen die een hart hebben die vol is van iets anders, en met degenen die zelfs niet in hun hart hebben (ja, het is ongelofelijk maar die zijn er ook).
Het typische aan jouw "moeke"gedrag vind ik niet dat je zo gek bent met je kinderen (als je dat niet was, dan had je een schop onder je kont verdiend, niet waar?), maar dat je zo vol onbegrip bent als wij hier vertellen wat er allemaal tegen ons gezegd wordt en wat een weerstand dat opwekt.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:33
quote:iones schreef op 15 oktober 2010 @ 11:43:
[...]
Nee, want ik word erop aangevallen, ik ben dan bevooroordeeld. Ze walsen gewoon over je bevindingen heen. Niet allemaal hoor, maar Kjong en Bianca.
Nou ja, zeg........
Ik ben nergens over jouw bevindingen heengewalst.
[...]
Nee, want ik word erop aangevallen, ik ben dan bevooroordeeld. Ze walsen gewoon over je bevindingen heen. Niet allemaal hoor, maar Kjong en Bianca.
Nou ja, zeg........
Ik ben nergens over jouw bevindingen heengewalst.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 15 oktober 2010 om 12:36
quote:iones schreef op 15 oktober 2010 @ 12:12:
Vroeger maakte ik mezelf ook er aan schuldig dat ik alleen maar over paarden kon praten. Die ondeugd ben ik gelukkig kwijt geraakt. Het werd me toen ook zat verweten en ik heb er aan gewerkt..Je klinkt een beetje als een ex-roker.
Vroeger maakte ik mezelf ook er aan schuldig dat ik alleen maar over paarden kon praten. Die ondeugd ben ik gelukkig kwijt geraakt. Het werd me toen ook zat verweten en ik heb er aan gewerkt..Je klinkt een beetje als een ex-roker.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:02
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Of is het en kwestie van niet zo goed kunnen verwoorden?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
OMG, waarom accepteer je gewoon niet dat het oergevoel er niet is? Er is geen groot achterliggend psychisch probleem!
Ik heb juist een hekel aan routine en ik ben echt dol op verandering. Grote verantwoordelijkheden vind ik echter saai.
Of is het en kwestie van niet zo goed kunnen verwoorden?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
OMG, waarom accepteer je gewoon niet dat het oergevoel er niet is? Er is geen groot achterliggend psychisch probleem!
Ik heb juist een hekel aan routine en ik ben echt dol op verandering. Grote verantwoordelijkheden vind ik echter saai.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:04
Tja. Je leven verandert inderdaad met het krijgen van een kind. Daar kun je lang tegenaan blijven schoppen, maar als een kinderloze (ik heb er nog 1, de rest heeft kinderen) vriendin op donderdagavond belt of ik zin heb om mee te gaan naar de film, dan is het toch 9 van de 10 keer zo dat ik niet kan omdat kind slaapt en man werkt en ik geen oppas heb. Gelukkig weet ik vaak wel een creatieve manier te vinden en uit te voeren om toch af en toe iets leuks te doen. Even los van kind, huis en man. Vind ik ook belangrijk. Ik besta immers uit meer dan moeder zijn voor en van...
Mijn man is zo'n nieuwerwetse. Hij doet veel met ons kind. Niet omdat dat van mij moet, maar omdat hij het wil en het leuk vind. Ze hebben een goede band. Het is ook niet alleen mijn kind, maar ook die van hem. En hij is ook kleinzoon, neefje, vriendje etc etc. Hij vind dus overal mensen met wie hij tijd kan doorbrengen.
Ik heb er een hekel aan als mensen maar over 1 ding kunnen en willen praten. Als er naar mijn mening teveel aandacht is voor zoon, dan vraag ik gelijk naar andermans leven. Mijn zoon houdt ook niet van zoveel aandacht voor zichzelf. Hij zoekt dan een rustig plekje op om te spelen en kijkt af en toe naar mij met een blik van verstandhouding: 'Irritant he mam?........'.
Ik ben blij dat je als vrouw tegenwoordig de keuze hebt. Wel een kind of niet. Het leven is te kort en mag je het dan zelf invullen? Was bij je past, past bij je. Voor de een is dat een single bestaan, voor de ander een innige relatie met je paard, de ander heeft 5 kinderen, en weer een ander is gelukkig met een man. Of vrouw. Of 2. Het is mij allemaal om het even. Als je gelukkig bent met jouw keuze, ben ik ook gelukkig. Zolang het maar uit eigen wil is.
Monique
Mijn man is zo'n nieuwerwetse. Hij doet veel met ons kind. Niet omdat dat van mij moet, maar omdat hij het wil en het leuk vind. Ze hebben een goede band. Het is ook niet alleen mijn kind, maar ook die van hem. En hij is ook kleinzoon, neefje, vriendje etc etc. Hij vind dus overal mensen met wie hij tijd kan doorbrengen.
Ik heb er een hekel aan als mensen maar over 1 ding kunnen en willen praten. Als er naar mijn mening teveel aandacht is voor zoon, dan vraag ik gelijk naar andermans leven. Mijn zoon houdt ook niet van zoveel aandacht voor zichzelf. Hij zoekt dan een rustig plekje op om te spelen en kijkt af en toe naar mij met een blik van verstandhouding: 'Irritant he mam?........'.
Ik ben blij dat je als vrouw tegenwoordig de keuze hebt. Wel een kind of niet. Het leven is te kort en mag je het dan zelf invullen? Was bij je past, past bij je. Voor de een is dat een single bestaan, voor de ander een innige relatie met je paard, de ander heeft 5 kinderen, en weer een ander is gelukkig met een man. Of vrouw. Of 2. Het is mij allemaal om het even. Als je gelukkig bent met jouw keuze, ben ik ook gelukkig. Zolang het maar uit eigen wil is.
Monique
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:28
quote:mjdh schreef op 15 oktober 2010 @ 13:04:
Tja. Je leven verandert inderdaad met het krijgen van een kind. Daar kun je lang tegenaan blijven schoppen, maar als een kinderloze (ik heb er nog 1, de rest heeft kinderen) vriendin op donderdagavond belt of ik zin heb om mee te gaan naar de film, dan is het toch 9 van de 10 keer zo dat ik niet kan omdat kind slaapt en man werkt en ik geen oppas heb. Gelukkig weet ik vaak wel een creatieve manier te vinden en uit te voeren om toch af en toe iets leuks te doen. Even los van kind, huis en man. Vind ik ook belangrijk. Ik besta immers uit meer dan moeder zijn voor en van...
Maar dat is dan toch best zuur voor die kinderloze vriendin, dat jij 9 van de 10 keer niet kan? Zij moet ze zich dan altijd voegen naar jouw leven en ze moet wachten tot het moment dat jij kan. JIJ bepaalt dan best een hoop in die vriendschap en dat kan die kinderloze vriendin op den duur op gaan breken.
Snap je?
Tja. Je leven verandert inderdaad met het krijgen van een kind. Daar kun je lang tegenaan blijven schoppen, maar als een kinderloze (ik heb er nog 1, de rest heeft kinderen) vriendin op donderdagavond belt of ik zin heb om mee te gaan naar de film, dan is het toch 9 van de 10 keer zo dat ik niet kan omdat kind slaapt en man werkt en ik geen oppas heb. Gelukkig weet ik vaak wel een creatieve manier te vinden en uit te voeren om toch af en toe iets leuks te doen. Even los van kind, huis en man. Vind ik ook belangrijk. Ik besta immers uit meer dan moeder zijn voor en van...
Maar dat is dan toch best zuur voor die kinderloze vriendin, dat jij 9 van de 10 keer niet kan? Zij moet ze zich dan altijd voegen naar jouw leven en ze moet wachten tot het moment dat jij kan. JIJ bepaalt dan best een hoop in die vriendschap en dat kan die kinderloze vriendin op den duur op gaan breken.
Snap je?
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:45
Nee. Ze heeft namelijk zelf ook nog een leven en haar sociale leven hangt (gelukkig!) niet alleen van mij af. En ik bedoelde het meer als voorbeeld.
Voor het zelfde geld krijgt zij een relatie, en terecht uiteraard, zal ze dan meer tijd met hem doorbrengen. Dat vind ik niet zuur, dat vind ik normaal en hoort nou eenmaal bij het leven. Ik heb mij leven een paar jaar geleden ook rondom wat goede vriendinnen gebouwd. Op een gegeven moment ging er 1 aan de andere kant van het land wonen (en contact kwam steeds van mijn kant), en de met de ander kreeg ik een onoverkomelijk conflict (ze ging vreemd, voor de 3e keer en ik kon elke keer liegen voor haar, ik was het zat en dat werd me door haar niet in dank afgenomen). Ik ben toen wat voorzichtiger met vriendschappen geworden en ben mijn eigen leven in gaan richten (vandaar ook kind).
Ik verwacht in een vriendschap, respect, begrip en diepgang. Dat mogen mijn vrienden ook van mij verwachten. En uiteraard veel plezier! Met partner, zonder partner, met kinderen of zonder, met of zonder hond, baan, huis etc etc etc. Ik ben een ruimdenkend mens en iedereen kan begrip en ruimte van mij krijgen. Maar ik ga niet meer tot het extreme uiterste zodat ik mezelf verlies en de vriendschap niet in evenwicht is.
Snap je?
Monique
Voor het zelfde geld krijgt zij een relatie, en terecht uiteraard, zal ze dan meer tijd met hem doorbrengen. Dat vind ik niet zuur, dat vind ik normaal en hoort nou eenmaal bij het leven. Ik heb mij leven een paar jaar geleden ook rondom wat goede vriendinnen gebouwd. Op een gegeven moment ging er 1 aan de andere kant van het land wonen (en contact kwam steeds van mijn kant), en de met de ander kreeg ik een onoverkomelijk conflict (ze ging vreemd, voor de 3e keer en ik kon elke keer liegen voor haar, ik was het zat en dat werd me door haar niet in dank afgenomen). Ik ben toen wat voorzichtiger met vriendschappen geworden en ben mijn eigen leven in gaan richten (vandaar ook kind).
Ik verwacht in een vriendschap, respect, begrip en diepgang. Dat mogen mijn vrienden ook van mij verwachten. En uiteraard veel plezier! Met partner, zonder partner, met kinderen of zonder, met of zonder hond, baan, huis etc etc etc. Ik ben een ruimdenkend mens en iedereen kan begrip en ruimte van mij krijgen. Maar ik ga niet meer tot het extreme uiterste zodat ik mezelf verlies en de vriendschap niet in evenwicht is.
Snap je?
Monique
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:45
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Onees en veroordelend.
1. Je leven verandert toch wel, of je dat nu wilt of niet. Iedereen, ouder of niet-ouder, zal zich daarin moeten schikken.
2. Die grote verantwoordelijkheid gaat een ouder alleen aan omdat hij/zij dat wil. Vanuit een innerlijke motivatie. Bij kinderloze mensen ontbreekt de motivatie.
En kinderloze mensen zijn niet per definitie in onbalans, op welke manier dan ook.
Er is gewoon een groep mensen die er niet voor voelt om vanuit een eigen motivatie een kind op de wereld te zetten. Niets meer, niets minder.
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Onees en veroordelend.
1. Je leven verandert toch wel, of je dat nu wilt of niet. Iedereen, ouder of niet-ouder, zal zich daarin moeten schikken.
2. Die grote verantwoordelijkheid gaat een ouder alleen aan omdat hij/zij dat wil. Vanuit een innerlijke motivatie. Bij kinderloze mensen ontbreekt de motivatie.
En kinderloze mensen zijn niet per definitie in onbalans, op welke manier dan ook.
Er is gewoon een groep mensen die er niet voor voelt om vanuit een eigen motivatie een kind op de wereld te zetten. Niets meer, niets minder.
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:46
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Kjong: waarom heb jij kinderen? Omdat je rationeel gezien dacht dat je de beste moeder van de wereld zou zijn en zo dol bent op veranderingen en grote verantwoordelijkheden? Nee toch, je bent moeder geworden omdat je dat graag wilde. Een oergevoel.
Kom dan ook niet aan bij ons met gepsychologeer van de koude grond en accepteer gewoon dat mensen soms een oergevoel missen die anderen wel hebben. Dat is de diepliggende reden van kindervrij zijn... Zo moeilijk lijkt me dat niet te begrijpen...
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Kjong: waarom heb jij kinderen? Omdat je rationeel gezien dacht dat je de beste moeder van de wereld zou zijn en zo dol bent op veranderingen en grote verantwoordelijkheden? Nee toch, je bent moeder geworden omdat je dat graag wilde. Een oergevoel.
Kom dan ook niet aan bij ons met gepsychologeer van de koude grond en accepteer gewoon dat mensen soms een oergevoel missen die anderen wel hebben. Dat is de diepliggende reden van kindervrij zijn... Zo moeilijk lijkt me dat niet te begrijpen...
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
vrijdag 15 oktober 2010 om 13:51
quote:mjdh schreef op 15 oktober 2010 @ 13:45:
Nee. Ze heeft namelijk zelf ook nog een leven en haar sociale leven hangt (gelukkig!) niet alleen van mij af. En ik bedoelde het meer als voorbeeld.
Voor het zelfde geld krijgt zij een relatie, en terecht uiteraard, zal ze dan meer tijd met hem doorbrengen. Dat vind ik niet zuur, dat vind ik normaal en hoort nou eenmaal bij het leven. Ik heb mij leven een paar jaar geleden ook rondom wat goede vriendinnen gebouwd. Op een gegeven moment ging er 1 aan de andere kant van het land wonen (en contact kwam steeds van mijn kant), en de met de ander kreeg ik een onoverkomelijk conflict (ze ging vreemd, voor de 3e keer en ik kon elke keer liegen voor haar, ik was het zat en dat werd me door haar niet in dank afgenomen). Ik ben toen wat voorzichtiger met vriendschappen geworden en ben mijn eigen leven in gaan richten (vandaar ook kind).
Ik verwacht in een vriendschap, respect, begrip en diepgang. Dat mogen mijn vrienden ook van mij verwachten. En uiteraard veel plezier! Met partner, zonder partner, met kinderen of zonder, met of zonder hond, baan, huis etc etc etc. Ik ben een ruimdenkend mens en iedereen kan begrip en ruimte van mij krijgen. Maar ik ga niet meer tot het extreme uiterste zodat ik mezelf verlies en de vriendschap niet in evenwicht is.
Snap je?
MoniqueSnap ik en je komt me dan ook als een prettige moeder over. Helaas ken ik zelf andere voorbeelden.
Nee. Ze heeft namelijk zelf ook nog een leven en haar sociale leven hangt (gelukkig!) niet alleen van mij af. En ik bedoelde het meer als voorbeeld.
Voor het zelfde geld krijgt zij een relatie, en terecht uiteraard, zal ze dan meer tijd met hem doorbrengen. Dat vind ik niet zuur, dat vind ik normaal en hoort nou eenmaal bij het leven. Ik heb mij leven een paar jaar geleden ook rondom wat goede vriendinnen gebouwd. Op een gegeven moment ging er 1 aan de andere kant van het land wonen (en contact kwam steeds van mijn kant), en de met de ander kreeg ik een onoverkomelijk conflict (ze ging vreemd, voor de 3e keer en ik kon elke keer liegen voor haar, ik was het zat en dat werd me door haar niet in dank afgenomen). Ik ben toen wat voorzichtiger met vriendschappen geworden en ben mijn eigen leven in gaan richten (vandaar ook kind).
Ik verwacht in een vriendschap, respect, begrip en diepgang. Dat mogen mijn vrienden ook van mij verwachten. En uiteraard veel plezier! Met partner, zonder partner, met kinderen of zonder, met of zonder hond, baan, huis etc etc etc. Ik ben een ruimdenkend mens en iedereen kan begrip en ruimte van mij krijgen. Maar ik ga niet meer tot het extreme uiterste zodat ik mezelf verlies en de vriendschap niet in evenwicht is.
Snap je?
MoniqueSnap ik en je komt me dan ook als een prettige moeder over. Helaas ken ik zelf andere voorbeelden.
