Psyche
alle pijlers
Is het vreemd als je als vrouw niets hebt met kinderen?
woensdag 13 oktober 2010 om 16:12
Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik dit onderwerp wel onder Psyche moet plaatsen maar ik weet even geen betere plek. Vanaf mijn 30e zijn er steeds meer mensen in mijn omgeving die kinderen krijgen of mensen die van mening zijn dat ik een 'geweldige' moeder zou zijn. Inmiddels ben ik 33 en tot op de dag van vandaag heb ik niet het gevoel dat ik iets mis en mijn vriend denkt er net zo over. Wat is je probleem dan? Nou ik heb geen probleem maar het schijnt ABNORMAAL te zijn als ik eerlijk aangeef dat ik weinig heb met kinderen. Het is niet zo dat ik een hekel aan ze heb want op afstand zijn ze best leuk maar ik moet er gewoon niet aan denken om ze zelf te hebben. Maar het is nog steeds een onderwerp wat heel gevoelig ligt bij heel veel vrouwen. Ben van mening dat je beter bewust voor geen kinderen kan kiezen dan dat je toch wel overstag gaat en er spijt van hebt want ik lees de laatste tijd steeds meer verhalen over moeders die zeggen 'was ik er maar nooit aan begonnen'. Zijn er meer vrouwen die mijn 'gevoel' met mij delen?
maandag 18 oktober 2010 om 09:51
quote:Ikbenanoniem schreef op 17 oktober 2010 @ 12:00:
[...]
Beide keuzes zijn egoïstisch. Zowel het niet krijgen van kinderen als het wel krijgen van kinderen doe je omdat je het zelf (niet) wil. Zo simpel is het.alleen bij 1 van de keuzes komt er weer een mensje bij dat ook weer moet uitvinden wat je met het leven aan moet. Die moet het dan eerst weer tot (ongeveer) puber zien te schoppen om zelf te kunnen besluiten of het wil blijven leven.....
[...]
Beide keuzes zijn egoïstisch. Zowel het niet krijgen van kinderen als het wel krijgen van kinderen doe je omdat je het zelf (niet) wil. Zo simpel is het.alleen bij 1 van de keuzes komt er weer een mensje bij dat ook weer moet uitvinden wat je met het leven aan moet. Die moet het dan eerst weer tot (ongeveer) puber zien te schoppen om zelf te kunnen besluiten of het wil blijven leven.....
maandag 18 oktober 2010 om 17:26
[quote]Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 12:01:
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen.
Ah ja, dat was ik..... Ik heb het maar even zo gevoeld hoor....
Ik doe overigens nooit zoals het moet, dus ik weet niet of die vlieger helemaal voor mij opgaat.... Maar leuk om te lezen....
Monique
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen.
Ah ja, dat was ik..... Ik heb het maar even zo gevoeld hoor....
Ik doe overigens nooit zoals het moet, dus ik weet niet of die vlieger helemaal voor mij opgaat.... Maar leuk om te lezen....
Monique
dinsdag 19 oktober 2010 om 10:12
Hebben jullie (de bewust kinderlozen) er soms ook last van dat kliekjes moeders erg intolerant zijn en je behandelen alsof je er niet bij hoort? Ik woon in een gezellig buurtje met best aardige mensen, maar bij allerlei activiteiten die worden georganiseerd merk ik toch dat de moeders bij elkaar kruipen en alleen maar praten over kinderen en alles wat daarbij hoort. Een ander gespreksonderwerp lijkt er tussen die vrouwen onderling niet te zijn. Ik heb geen kinderen en loop dan op gegeven moment maar naar een mannengroepje. Ook die mannen hebben allemaal kinderen, maar praten daar niet continu over. Wat een openbaring.
dinsdag 19 oktober 2010 om 18:04
Ook ik heb niets met kinderen en plant mij daarom ook niet voort. Dat klinkt cru en egoistisch, maar ik vind het nog veel slechter om aan kinderen te beginnen omdat je bezwijkt onder de sociale druk of nog erger, een tijdelijke hormonale aanval.
Ik wens kinderen een leukere moeder toe dan ik zou zijn, want ik heb het gewoon niet; geen geduld, geen vertedering en geen drang om te zorgen.
En dat ik daardoor weinig aanknopingspunten heb met de dames bij mij in de straat, wiens beroep moeder is, dat betekent niet dat ik het voel als een hullie en een zullie.
Misschien omdat ik ook meer leef in een mannenwereld dan een vrouwenwereld?
Ik wens kinderen een leukere moeder toe dan ik zou zijn, want ik heb het gewoon niet; geen geduld, geen vertedering en geen drang om te zorgen.
En dat ik daardoor weinig aanknopingspunten heb met de dames bij mij in de straat, wiens beroep moeder is, dat betekent niet dat ik het voel als een hullie en een zullie.
Misschien omdat ik ook meer leef in een mannenwereld dan een vrouwenwereld?
Noblesse oblige
dinsdag 19 oktober 2010 om 21:47
Oh ja, toen ik nog kinderloos was werd ik in mijn vorige buurt altijd erg zielig nagekeken. En was ook een soort van vijandigheid. Ik kan het niet precies benoemen. Zo van 'Zij van hiernaast ZONDER kind!!!'. Iedereen ging er vanuit dat het bij ons niet lukte. Toen iemand er naar vroeg zei ik dat we geen specifieke kinderwens hadden. Zo zeg. Het leek wel alsof ik had gezegd dat ik ieder buurkind persoonlijk onder de cirkelzaag ging leggen. Rare mensen, die moeders, die dan gelijk zo aanvallend reageren. Alsof ik je persoonlijk wat heb aangedaan....
Ik heb eigenlijk ook niets met kinderen. Ik vind mijn kind het heerlijkste en leukste kid van de wereld, maar morgen gaat hij logeren en ik kijk daar al weken naar uit. Lekker even met man een dagje weg, geen pap voeren, luiers verschonen of slaapliedjes zingen. Hij is bij zijn tweede moeder, namelijk oma. Overmorgen ben ik dan zo blij dat ik hem weer ga halen. Om 2 uur later alweer te verlangen naar 30 oktober, want dan hebben we een feestje en dan gaat hij weer logeren. En nee, ik voel me niet schuldig. Iedereen mag van mijn kind genieten.
Monique
Ik heb eigenlijk ook niets met kinderen. Ik vind mijn kind het heerlijkste en leukste kid van de wereld, maar morgen gaat hij logeren en ik kijk daar al weken naar uit. Lekker even met man een dagje weg, geen pap voeren, luiers verschonen of slaapliedjes zingen. Hij is bij zijn tweede moeder, namelijk oma. Overmorgen ben ik dan zo blij dat ik hem weer ga halen. Om 2 uur later alweer te verlangen naar 30 oktober, want dan hebben we een feestje en dan gaat hij weer logeren. En nee, ik voel me niet schuldig. Iedereen mag van mijn kind genieten.
Monique
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:17
quote:PearlGirl schreef op 18 oktober 2010 @ 01:02:
Ik heb een kind. Gepland en welbewust voor gekozen. Voor ik mijn kind had, had ik zelfs nog nooit een baby vastgehouden. Maar hij heeft het overleefd en ik hou veel van hem.
Maar eigenlijk vind ik (vooral andere) kinderen niet leuk. Ik heb er helemaal niets mee. Gelukkig is hij nu te oud voor kinderfeestjes, want wat had ik daar een hekel aan. Twee kinderen tegelijk is wat mij betreft het maximum.
Ik vond baby's al niet leuk... Als ik een kitten zie of een puppy heb ik meteen zo'n "aaaaach, wat lief"-gevoel, maar dat heb ik niet bij een baby.
Het is een enorm taboe om te zeggen dat je kinderen niet leuk vindt. Ik zeg dat wel eens in gezelschap en ik moet altijd erg lachen om de verontwaardigde gezichten. Omdat ik zelf een kind heb nemen mensen het waarschijnlijk met een korreltje zout, maar ik voel dat je zoiets beter niet kunt zeggen. Ik snap heel goed hoe er tegen vrouwen wordt aangekeken die geen kinderen willen hebben.Ik kan me heel goed voorstellen dat het bij mij net zo gaat. Ik heb niks (vind ze niet ´stom" of heel leuk zeg maar, gewoon niks) met kinderen, maar kan me wel voorstellen dat ik mijn eigen kind heel leuk zal vinden. Ik werk met pubers, die vind ik dan weer wel heel leuk.
Ik heb een kind. Gepland en welbewust voor gekozen. Voor ik mijn kind had, had ik zelfs nog nooit een baby vastgehouden. Maar hij heeft het overleefd en ik hou veel van hem.
Maar eigenlijk vind ik (vooral andere) kinderen niet leuk. Ik heb er helemaal niets mee. Gelukkig is hij nu te oud voor kinderfeestjes, want wat had ik daar een hekel aan. Twee kinderen tegelijk is wat mij betreft het maximum.
Ik vond baby's al niet leuk... Als ik een kitten zie of een puppy heb ik meteen zo'n "aaaaach, wat lief"-gevoel, maar dat heb ik niet bij een baby.
Het is een enorm taboe om te zeggen dat je kinderen niet leuk vindt. Ik zeg dat wel eens in gezelschap en ik moet altijd erg lachen om de verontwaardigde gezichten. Omdat ik zelf een kind heb nemen mensen het waarschijnlijk met een korreltje zout, maar ik voel dat je zoiets beter niet kunt zeggen. Ik snap heel goed hoe er tegen vrouwen wordt aangekeken die geen kinderen willen hebben.Ik kan me heel goed voorstellen dat het bij mij net zo gaat. Ik heb niks (vind ze niet ´stom" of heel leuk zeg maar, gewoon niks) met kinderen, maar kan me wel voorstellen dat ik mijn eigen kind heel leuk zal vinden. Ik werk met pubers, die vind ik dan weer wel heel leuk.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:18
quote:lolapop2 schreef op 19 oktober 2010 @ 10:12:
Hebben jullie (de bewust kinderlozen) er soms ook last van dat kliekjes moeders erg intolerant zijn en je behandelen alsof je er niet bij hoort? Ik woon in een gezellig buurtje met best aardige mensen, maar bij allerlei activiteiten die worden georganiseerd merk ik toch dat de moeders bij elkaar kruipen en alleen maar praten over kinderen en alles wat daarbij hoort. Een ander gespreksonderwerp lijkt er tussen die vrouwen onderling niet te zijn. Ik heb geen kinderen en loop dan op gegeven moment maar naar een mannengroepje. Ook die mannen hebben allemaal kinderen, maar praten daar niet continu over. Wat een openbaring.nee dat heb ik helemaal niet.
Hebben jullie (de bewust kinderlozen) er soms ook last van dat kliekjes moeders erg intolerant zijn en je behandelen alsof je er niet bij hoort? Ik woon in een gezellig buurtje met best aardige mensen, maar bij allerlei activiteiten die worden georganiseerd merk ik toch dat de moeders bij elkaar kruipen en alleen maar praten over kinderen en alles wat daarbij hoort. Een ander gespreksonderwerp lijkt er tussen die vrouwen onderling niet te zijn. Ik heb geen kinderen en loop dan op gegeven moment maar naar een mannengroepje. Ook die mannen hebben allemaal kinderen, maar praten daar niet continu over. Wat een openbaring.nee dat heb ik helemaal niet.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:19
quote:mjdh schreef op 19 oktober 2010 @ 21:47:
Oh ja, toen ik nog kinderloos was werd ik in mijn vorige buurt altijd erg zielig nagekeken. En was ook een soort van vijandigheid. Ik kan het niet precies benoemen. Zo van 'Zij van hiernaast ZONDER kind!!!'. Iedereen ging er vanuit dat het bij ons niet lukte. Toen iemand er naar vroeg zei ik dat we geen specifieke kinderwens hadden. Zo zeg. Het leek wel alsof ik had gezegd dat ik ieder buurkind persoonlijk onder de cirkelzaag ging leggen. Rare mensen, die moeders, die dan gelijk zo aanvallend reageren. Alsof ik je persoonlijk wat heb aangedaan....
en dit al helemaal niet
Oh ja, toen ik nog kinderloos was werd ik in mijn vorige buurt altijd erg zielig nagekeken. En was ook een soort van vijandigheid. Ik kan het niet precies benoemen. Zo van 'Zij van hiernaast ZONDER kind!!!'. Iedereen ging er vanuit dat het bij ons niet lukte. Toen iemand er naar vroeg zei ik dat we geen specifieke kinderwens hadden. Zo zeg. Het leek wel alsof ik had gezegd dat ik ieder buurkind persoonlijk onder de cirkelzaag ging leggen. Rare mensen, die moeders, die dan gelijk zo aanvallend reageren. Alsof ik je persoonlijk wat heb aangedaan....
en dit al helemaal niet
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:57
quote:Mevrouw75 schreef op 19 oktober 2010 @ 22:17:
[...]
Ik kan me heel goed voorstellen dat het bij mij net zo gaat. Ik heb niks (vind ze niet ´stom" of heel leuk zeg maar, gewoon niks) met kinderen, maar kan me wel voorstellen dat ik mijn eigen kind heel leuk zal vinden. Ik werk met pubers, die vind ik dan weer wel heel leuk.
Dat heb ik nou ook. Ik word er niet warm of koud van.
Daarmee bedoel ik niet dat ik een hekel heb aan de kinderen van een ander. Ik ben geen kinderhater.
Ik werk trouwens bij de overheid. Laatst was ik voor een bespreking op een basisschool en wist na afloop niet hoe snel ik weg moest komen; jeetje wat een drukte zeg op zo'n schoolplein.
[...]
Ik kan me heel goed voorstellen dat het bij mij net zo gaat. Ik heb niks (vind ze niet ´stom" of heel leuk zeg maar, gewoon niks) met kinderen, maar kan me wel voorstellen dat ik mijn eigen kind heel leuk zal vinden. Ik werk met pubers, die vind ik dan weer wel heel leuk.
Dat heb ik nou ook. Ik word er niet warm of koud van.
Daarmee bedoel ik niet dat ik een hekel heb aan de kinderen van een ander. Ik ben geen kinderhater.
Ik werk trouwens bij de overheid. Laatst was ik voor een bespreking op een basisschool en wist na afloop niet hoe snel ik weg moest komen; jeetje wat een drukte zeg op zo'n schoolplein.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:59
quote:mjdh schreef op 19 oktober 2010 @ 21:47:
Oh ja, toen ik nog kinderloos was werd ik in mijn vorige buurt altijd erg zielig nagekeken. En was ook een soort van vijandigheid. Ik kan het niet precies benoemen. Zo van 'Zij van hiernaast ZONDER kind!!!'. Iedereen ging er vanuit dat het bij ons niet lukte. Toen iemand er naar vroeg zei ik dat we geen specifieke kinderwens hadden. Zo zeg. Het leek wel alsof ik had gezegd dat ik ieder buurkind persoonlijk onder de cirkelzaag ging leggen. Rare mensen, die moeders, die dan gelijk zo aanvallend reageren. Alsof ik je persoonlijk wat heb aangedaan....
Ik heb eigenlijk ook niets met kinderen. Ik vind mijn kind het heerlijkste en leukste kid van de wereld, maar morgen gaat hij logeren en ik kijk daar al weken naar uit. Lekker even met man een dagje weg, geen pap voeren, luiers verschonen of slaapliedjes zingen. Hij is bij zijn tweede moeder, namelijk oma. Overmorgen ben ik dan zo blij dat ik hem weer ga halen. Om 2 uur later alweer te verlangen naar 30 oktober, want dan hebben we een feestje en dan gaat hij weer logeren. En nee, ik voel me niet schuldig. Iedereen mag van mijn kind genieten.
Monique
Oh ja, toen ik nog kinderloos was werd ik in mijn vorige buurt altijd erg zielig nagekeken. En was ook een soort van vijandigheid. Ik kan het niet precies benoemen. Zo van 'Zij van hiernaast ZONDER kind!!!'. Iedereen ging er vanuit dat het bij ons niet lukte. Toen iemand er naar vroeg zei ik dat we geen specifieke kinderwens hadden. Zo zeg. Het leek wel alsof ik had gezegd dat ik ieder buurkind persoonlijk onder de cirkelzaag ging leggen. Rare mensen, die moeders, die dan gelijk zo aanvallend reageren. Alsof ik je persoonlijk wat heb aangedaan....
Ik heb eigenlijk ook niets met kinderen. Ik vind mijn kind het heerlijkste en leukste kid van de wereld, maar morgen gaat hij logeren en ik kijk daar al weken naar uit. Lekker even met man een dagje weg, geen pap voeren, luiers verschonen of slaapliedjes zingen. Hij is bij zijn tweede moeder, namelijk oma. Overmorgen ben ik dan zo blij dat ik hem weer ga halen. Om 2 uur later alweer te verlangen naar 30 oktober, want dan hebben we een feestje en dan gaat hij weer logeren. En nee, ik voel me niet schuldig. Iedereen mag van mijn kind genieten.
Monique
donderdag 21 oktober 2010 om 14:29
quote:Ikbenanoniem schreef op 17 oktober 2010 @ 12:00:
[...]
Beide keuzes zijn egoïstisch. Zowel het niet krijgen van kinderen als het wel krijgen van kinderen doe je omdat je het zelf (niet) wil. Zo simpel is het.
waarom is het niet krijgen van een kind egoistisch? voor wie dan?
omdat de ouders het zo leuk vinden om opa en oma te worden ofzo. of omdat de jongeren voor de ouderen moeten zorgen.
een kind krijgen in deze tijd is eigenlijk wel egoistisch aangezien de aardbol behoorlijk vol is, wij met zijn allen hem behoorlijk bevuilen en dit gaat in zo een groot tempo, dat ik mij wel eens afvraag hoe dat over 50 jaar is. ( bv de opwarming van de aarde )
dus nog een mens erbij betekent nog een vervuiler extra.
bovendien zetten we kinderen niet echt in een mooie wereld. de wereld is hard en meedogeloos. dus waarom toch dat kind willen?
dit is eigenlijk mijn rationele gedachte over kinderen krijgen.
[...]
Beide keuzes zijn egoïstisch. Zowel het niet krijgen van kinderen als het wel krijgen van kinderen doe je omdat je het zelf (niet) wil. Zo simpel is het.
waarom is het niet krijgen van een kind egoistisch? voor wie dan?
omdat de ouders het zo leuk vinden om opa en oma te worden ofzo. of omdat de jongeren voor de ouderen moeten zorgen.
een kind krijgen in deze tijd is eigenlijk wel egoistisch aangezien de aardbol behoorlijk vol is, wij met zijn allen hem behoorlijk bevuilen en dit gaat in zo een groot tempo, dat ik mij wel eens afvraag hoe dat over 50 jaar is. ( bv de opwarming van de aarde )
dus nog een mens erbij betekent nog een vervuiler extra.
bovendien zetten we kinderen niet echt in een mooie wereld. de wereld is hard en meedogeloos. dus waarom toch dat kind willen?
dit is eigenlijk mijn rationele gedachte over kinderen krijgen.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:33
quote:PearlGirl schreef op 18 oktober 2010 @ 09:47:
Mijn man wilde graag kinderen, Elninjoo. Het leek mij wel leuk om samen 'iets te creeren'. Ik geloof dat toen mijn afkeer van kinderen niet zo groot was als nu. Ik kende er niet zo veel van dichtbij .
En ik hield meteen van mijn zoon, maar wist ook meteen dat ik er niet nog een wilde. Die afschuwelijke bevalling hielp ook niet mee. Voordeel was wel dat ik een baby van 4,5 kilo had, dus niet zo'n eng kleintje.
Ik denk dat mijn echte grote afkeer van kinderen pas opkwam toen zoon naar de lagere school ging. Opeens zoveel van die schreeuwers bij elkaar. Daarnaast viel ik ook helemaal buiten de 'moeder-groep'. Want ik als full-time werkende vrouw had helemaal geen klik met die moedertjes.
Verder viel het me toen ook op hoe naar kinderen onder elkaar zijn. Vooral meisjes, en die worden dan ook nog gesteund door al die juffies op school. Tja, eigenlijk die hele moeders en juffen kliek stond me tegen. Gelukkig zit zoon nu op de middelbare school.
Als ik een andere man had gehad had ik waarschijnlijk geen kind gehad...Lijkt me toch best wel ff slikken (understatement) als je pas als je kind er is, tegen allerlei negatieve randverschijnselen aanloopt zoals schoolvriendjes die ook bij jouw kind thuis komen spelen, allerlei knutselactiviteiten voor school waar je als moeder aan geacht wordt mee te doen. Mee moeten naar drukke kinderdingen zoals Sinterklaas, kinderkarnaval, pretparken in de schoolvakantie of weekend ipv op 'n doordeweekse dag. Maar gelukkig heb je 't ergste inmiddels gehad.
Mijn man wilde graag kinderen, Elninjoo. Het leek mij wel leuk om samen 'iets te creeren'. Ik geloof dat toen mijn afkeer van kinderen niet zo groot was als nu. Ik kende er niet zo veel van dichtbij .
En ik hield meteen van mijn zoon, maar wist ook meteen dat ik er niet nog een wilde. Die afschuwelijke bevalling hielp ook niet mee. Voordeel was wel dat ik een baby van 4,5 kilo had, dus niet zo'n eng kleintje.
Ik denk dat mijn echte grote afkeer van kinderen pas opkwam toen zoon naar de lagere school ging. Opeens zoveel van die schreeuwers bij elkaar. Daarnaast viel ik ook helemaal buiten de 'moeder-groep'. Want ik als full-time werkende vrouw had helemaal geen klik met die moedertjes.
Verder viel het me toen ook op hoe naar kinderen onder elkaar zijn. Vooral meisjes, en die worden dan ook nog gesteund door al die juffies op school. Tja, eigenlijk die hele moeders en juffen kliek stond me tegen. Gelukkig zit zoon nu op de middelbare school.
Als ik een andere man had gehad had ik waarschijnlijk geen kind gehad...Lijkt me toch best wel ff slikken (understatement) als je pas als je kind er is, tegen allerlei negatieve randverschijnselen aanloopt zoals schoolvriendjes die ook bij jouw kind thuis komen spelen, allerlei knutselactiviteiten voor school waar je als moeder aan geacht wordt mee te doen. Mee moeten naar drukke kinderdingen zoals Sinterklaas, kinderkarnaval, pretparken in de schoolvakantie of weekend ipv op 'n doordeweekse dag. Maar gelukkig heb je 't ergste inmiddels gehad.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:36
quote:lolapop2 schreef op 19 oktober 2010 @ 10:12:
Hebben jullie (de bewust kinderlozen) er soms ook last van dat kliekjes moeders erg intolerant zijn en je behandelen alsof je er niet bij hoort? Ik woon in een gezellig buurtje met best aardige mensen, maar bij allerlei activiteiten die worden georganiseerd merk ik toch dat de moeders bij elkaar kruipen en alleen maar praten over kinderen en alles wat daarbij hoort. Een ander gespreksonderwerp lijkt er tussen die vrouwen onderling niet te zijn. Ik heb geen kinderen en loop dan op gegeven moment maar naar een mannengroepje. Ook die mannen hebben allemaal kinderen, maar praten daar niet continu over. Wat een openbaring.Ik zoek in zo'n geval gewoon het gezelschap van de mannen op. Vrouwen die alleen maar over hun kroost kunnen zeuren zijn zoooo slaapverwekkend. Mannen hebben meestal interessantere gespreksonderwerpen en vinden 't ook leuk om 'ns wat anders te horen ipv dat babygemekker.
Hebben jullie (de bewust kinderlozen) er soms ook last van dat kliekjes moeders erg intolerant zijn en je behandelen alsof je er niet bij hoort? Ik woon in een gezellig buurtje met best aardige mensen, maar bij allerlei activiteiten die worden georganiseerd merk ik toch dat de moeders bij elkaar kruipen en alleen maar praten over kinderen en alles wat daarbij hoort. Een ander gespreksonderwerp lijkt er tussen die vrouwen onderling niet te zijn. Ik heb geen kinderen en loop dan op gegeven moment maar naar een mannengroepje. Ook die mannen hebben allemaal kinderen, maar praten daar niet continu over. Wat een openbaring.Ik zoek in zo'n geval gewoon het gezelschap van de mannen op. Vrouwen die alleen maar over hun kroost kunnen zeuren zijn zoooo slaapverwekkend. Mannen hebben meestal interessantere gespreksonderwerpen en vinden 't ook leuk om 'ns wat anders te horen ipv dat babygemekker.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:49
Ah ja, de mannen conversatie. Zodra eentje ervan opmerkt dat je niet werkt is het ook klaar met het gesprek hoor. Nee, ik praat graag over het leven, de zin ervan (of onzin), of kraam een hoop onzin uit. Lekker slap ouwehoeren. Dus praat ik veel met mijn vader als we toevallig allebei op een feestje zijn. Gegarandeerd schik en kilometers lachen!
Vrouwen zeiken over het algemeen hoe zwaar het toch is, zo'n kind en een carrière. Tja, dan zeg ik maar niet dat we die ochtend zo lekker hebben liggen slapen tot 9.00 uur. En toen gekeken of de zon ook al wakker was om vervolgens door de bladeren te banjeren. Daarna kop koffie bij opa en oma (en weer lol, dus feest), boodschappen doen, bieb, park bos of bij vriendje spelen (vriendje van zoon dan, niet van mama ). Zucht, wat heb ik toch een zwaar leven.....
Monique
Vrouwen zeiken over het algemeen hoe zwaar het toch is, zo'n kind en een carrière. Tja, dan zeg ik maar niet dat we die ochtend zo lekker hebben liggen slapen tot 9.00 uur. En toen gekeken of de zon ook al wakker was om vervolgens door de bladeren te banjeren. Daarna kop koffie bij opa en oma (en weer lol, dus feest), boodschappen doen, bieb, park bos of bij vriendje spelen (vriendje van zoon dan, niet van mama ). Zucht, wat heb ik toch een zwaar leven.....
Monique
maandag 1 november 2010 om 12:25
Iemand er wel eens bij stilgestaan waar bij de moedermaffia al die vijandigheid en dat onbegrip vandaan komt? Ik merk het ook in mijn buurt: ik heb ook (bewust) geen kinderen en het feit dat ik hier woon lijkt al bedreigend voor ze te zijn. Nou ja, ik mag er wel zijn, maar beslist niet opvallen. Zodra ik me profileer zoals ik ben kan ik (van sommigen) sancties verwachten. Het is toch bizar, alsof moeders het alleenrecht hebben om zich te profileren. Hun maatschappelijke positie is in hun ogen zo heilig dat als je het alleen maar WAAGT om er vraagtekens bij te zetten, je kan rekenen op trammelant. Waarom zitten veel moeders zo snel op de kast, waarom hechten moeders zoveel belang aan het feit of jij al dan niet in hetzelfde straatje loopt als zij? Ik vind dit een interessante vraag.
