Psyche
alle pijlers
Is het vreemd als je als vrouw niets hebt met kinderen?
woensdag 13 oktober 2010 om 16:12
Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik dit onderwerp wel onder Psyche moet plaatsen maar ik weet even geen betere plek. Vanaf mijn 30e zijn er steeds meer mensen in mijn omgeving die kinderen krijgen of mensen die van mening zijn dat ik een 'geweldige' moeder zou zijn. Inmiddels ben ik 33 en tot op de dag van vandaag heb ik niet het gevoel dat ik iets mis en mijn vriend denkt er net zo over. Wat is je probleem dan? Nou ik heb geen probleem maar het schijnt ABNORMAAL te zijn als ik eerlijk aangeef dat ik weinig heb met kinderen. Het is niet zo dat ik een hekel aan ze heb want op afstand zijn ze best leuk maar ik moet er gewoon niet aan denken om ze zelf te hebben. Maar het is nog steeds een onderwerp wat heel gevoelig ligt bij heel veel vrouwen. Ben van mening dat je beter bewust voor geen kinderen kan kiezen dan dat je toch wel overstag gaat en er spijt van hebt want ik lees de laatste tijd steeds meer verhalen over moeders die zeggen 'was ik er maar nooit aan begonnen'. Zijn er meer vrouwen die mijn 'gevoel' met mij delen?
zaterdag 16 oktober 2010 om 15:35
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander.
Ik heb zelf als 35-jarige geen kinderen en ik ben nog nooit (echt nog nooit) aangesproken of uitgehoord over waarom ik nog geen kinderen heb, of wanneer ze nou eens komen en er is mij ook al helemaal nooit verteld dat ik echt niet weet wat ik mis.
Ik vraag me nu echt af, ligt het nu aan mij, omdat wel of geen kinderen voor mij nogal een non-issue is, of aan mijn omgeving, die niemand wat oplegt? Zoals ik weet dat mijn moeder bv. echt wel heel graag oma wil worden, maar nog nooit haar kinderen gepusht heeft om maar kinderen te nemen.
Ik heb vriendinnen mét en zonder kinderen, maar ik ervaar geen ergernis ofzo als ik bij ze kom eten en de kinderen moeten nog naar bed, of ze hebben een schreeuwdag, ofzo. Tsja, de feiten zijn veranderd en het zij zo.
Ik heb zelf als 35-jarige geen kinderen en ik ben nog nooit (echt nog nooit) aangesproken of uitgehoord over waarom ik nog geen kinderen heb, of wanneer ze nou eens komen en er is mij ook al helemaal nooit verteld dat ik echt niet weet wat ik mis.
Ik vraag me nu echt af, ligt het nu aan mij, omdat wel of geen kinderen voor mij nogal een non-issue is, of aan mijn omgeving, die niemand wat oplegt? Zoals ik weet dat mijn moeder bv. echt wel heel graag oma wil worden, maar nog nooit haar kinderen gepusht heeft om maar kinderen te nemen.
Ik heb vriendinnen mét en zonder kinderen, maar ik ervaar geen ergernis ofzo als ik bij ze kom eten en de kinderen moeten nog naar bed, of ze hebben een schreeuwdag, ofzo. Tsja, de feiten zijn veranderd en het zij zo.
zaterdag 16 oktober 2010 om 15:49
quote:Hasse88 schreef op 16 oktober 2010 @ 15:22:
[...]
Dus jij zegt hiermee dat je alleen voor je man en (toekomstige) kind hoeft te leven? Je hoeft volgens jou dus geen enkele rekening te houden met (de gevoelens van) andere mensen, en kunt doen waar je zin in hebt? Hmmmm, en blij dat jij niet in mijn vriendenkring of familie zit. Bijzonder onvriendelijk gedrag vind ik dat.
Waar staat dat? Wat sommige dingen aangaat is alleen je partner (en gezin) degene waar je rekening mee hebt te houden. Of overleg jij je wens om kinderloos te blijven met je vrienden en ouders...
Hoe kom je er overigens bij dat wij moekes zouden veroordelen? Dat moeten die dames helemaal zelf weten, ik hoef er alleen niet perse mee om te gaan, juist vanwege het beperken van je wereldbeeld door zo krampachtig moeke uit te hangen. [/b]
Ik schrijf "sommigen", voel je vooral niet aangesproken. Daarnaast vind ik het knap, in een zin schrijf je eerst de ontkenning gevolgd door de bevestiging dat je het wel doet.
Dat mag ik best vinden. Jij mag ook vinden dat kindervrij zijn raar is, alleen er is niets in de wereld dat mij tegenhoud om toch uit te leggen (of dat in ieder geval proberen te doen) wat mij beweegt, en graag enkele misverstanden (kinderhater, moederhater, egoisme) uit de wereld te helpen.Ik weet even niet of "raar" mijn woorden waren, maar ik heb later al geschreven dat ik er door dit topic nu wel anders tegenaan kijk, en het niet hebben van die gevoelens beter kan plaatsen. (Nu sommigen van jullie nog wat betreft de keuzes die moeders/moekes maken.) En idd niemand houdt je gelukkig tegen om te schrijven wat jij vindt...
[...]
Dus jij zegt hiermee dat je alleen voor je man en (toekomstige) kind hoeft te leven? Je hoeft volgens jou dus geen enkele rekening te houden met (de gevoelens van) andere mensen, en kunt doen waar je zin in hebt? Hmmmm, en blij dat jij niet in mijn vriendenkring of familie zit. Bijzonder onvriendelijk gedrag vind ik dat.
Waar staat dat? Wat sommige dingen aangaat is alleen je partner (en gezin) degene waar je rekening mee hebt te houden. Of overleg jij je wens om kinderloos te blijven met je vrienden en ouders...
Hoe kom je er overigens bij dat wij moekes zouden veroordelen? Dat moeten die dames helemaal zelf weten, ik hoef er alleen niet perse mee om te gaan, juist vanwege het beperken van je wereldbeeld door zo krampachtig moeke uit te hangen. [/b]
Ik schrijf "sommigen", voel je vooral niet aangesproken. Daarnaast vind ik het knap, in een zin schrijf je eerst de ontkenning gevolgd door de bevestiging dat je het wel doet.
Dat mag ik best vinden. Jij mag ook vinden dat kindervrij zijn raar is, alleen er is niets in de wereld dat mij tegenhoud om toch uit te leggen (of dat in ieder geval proberen te doen) wat mij beweegt, en graag enkele misverstanden (kinderhater, moederhater, egoisme) uit de wereld te helpen.Ik weet even niet of "raar" mijn woorden waren, maar ik heb later al geschreven dat ik er door dit topic nu wel anders tegenaan kijk, en het niet hebben van die gevoelens beter kan plaatsen. (Nu sommigen van jullie nog wat betreft de keuzes die moeders/moekes maken.) En idd niemand houdt je gelukkig tegen om te schrijven wat jij vindt...
zaterdag 16 oktober 2010 om 15:52
quote:Mevrouw75 schreef op 16 oktober 2010 @ 15:35:
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander.
Ik heb zelf als 35-jarige geen kinderen en ik ben nog nooit (echt nog nooit) aangesproken of uitgehoord over waarom ik nog geen kinderen heb, of wanneer ze nou eens komen en er is mij ook al helemaal nooit verteld dat ik echt niet weet wat ik mis.
Ik vraag me nu echt af, ligt het nu aan mij, omdat wel of geen kinderen voor mij nogal een non-issue is, of aan mijn omgeving, die niemand wat oplegt? Zoals ik weet dat mijn moeder bv. echt wel heel graag oma wil worden, maar nog nooit haar kinderen gepusht heeft om maar kinderen te nemen.
Ik heb vriendinnen mét en zonder kinderen, maar ik ervaar geen ergernis ofzo als ik bij ze kom eten en de kinderen moeten nog naar bed, of ze hebben een schreeuwdag, ofzo. Tsja, de feiten zijn veranderd en het zij zo.Eens!
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander.
Ik heb zelf als 35-jarige geen kinderen en ik ben nog nooit (echt nog nooit) aangesproken of uitgehoord over waarom ik nog geen kinderen heb, of wanneer ze nou eens komen en er is mij ook al helemaal nooit verteld dat ik echt niet weet wat ik mis.
Ik vraag me nu echt af, ligt het nu aan mij, omdat wel of geen kinderen voor mij nogal een non-issue is, of aan mijn omgeving, die niemand wat oplegt? Zoals ik weet dat mijn moeder bv. echt wel heel graag oma wil worden, maar nog nooit haar kinderen gepusht heeft om maar kinderen te nemen.
Ik heb vriendinnen mét en zonder kinderen, maar ik ervaar geen ergernis ofzo als ik bij ze kom eten en de kinderen moeten nog naar bed, of ze hebben een schreeuwdag, ofzo. Tsja, de feiten zijn veranderd en het zij zo.Eens!
zaterdag 16 oktober 2010 om 16:02
quote:Iwannalive schreef op 16 oktober 2010 @ 15:49:
[...]
Ik weet even niet of "raar" mijn woorden waren, maar ik heb later al geschreven dat ik er door dit topic nu wel anders tegenaan kijk, en het niet hebben van die gevoelens beter kan plaatsen. (Nu sommigen van jullie nog wat betreft de keuzes die moeders/moekes maken.) En idd niemand houd je gelukkig tegen om te schrijven wat jij vindt...
Ik zeg nergens dat je moet overleggen met je vriendinnen of je wel of niet 'moeke' mag worden. Ik vind het wel vrij egoïstisch om je niets aan te trekken van de gevoelens van je vrienden. En dat is wat ik uit jou tekst haal.
Ik veroordeel 'moekes' niet om hun keuze, ik heb alleen geen zin om ermee om te moeten gaan. Waar bevestig ik dan dat ik ze veroordeel? Niet met iemand willen omgaan vanwege hun keuzes, houd nog steeds geen veroordeling in, dat houd alleen maar in dat het mijn keuze niet zou zijn... *zucht*
Ik vind het prettig dat je open staat voor de redenen dat vrouwen soms geen kinderen willen, maar je leest werkelijk verkeerd dat moeders/moekes termen zijn waar wij (of ik dan toch) een waarde-oordeel aan hechten. Ik ben niet tegen moeders en ook niet tegen 'moekes', ik meen hun keuzes te begrijpen, maar dat wil niet zeggen dat ik het met sommige van deze keuzes eens moet zijn. Dat iemand 'moeke' een denigrerende term vind, is niet mijn probleem. Het is van mijn kant al zeker niet denigrerend bedoelt, het geeft gewoon voor mij vrij duidelijk aan welk type moeder we beschrijven.
[...]
Ik weet even niet of "raar" mijn woorden waren, maar ik heb later al geschreven dat ik er door dit topic nu wel anders tegenaan kijk, en het niet hebben van die gevoelens beter kan plaatsen. (Nu sommigen van jullie nog wat betreft de keuzes die moeders/moekes maken.) En idd niemand houd je gelukkig tegen om te schrijven wat jij vindt...
Ik zeg nergens dat je moet overleggen met je vriendinnen of je wel of niet 'moeke' mag worden. Ik vind het wel vrij egoïstisch om je niets aan te trekken van de gevoelens van je vrienden. En dat is wat ik uit jou tekst haal.
Ik veroordeel 'moekes' niet om hun keuze, ik heb alleen geen zin om ermee om te moeten gaan. Waar bevestig ik dan dat ik ze veroordeel? Niet met iemand willen omgaan vanwege hun keuzes, houd nog steeds geen veroordeling in, dat houd alleen maar in dat het mijn keuze niet zou zijn... *zucht*
Ik vind het prettig dat je open staat voor de redenen dat vrouwen soms geen kinderen willen, maar je leest werkelijk verkeerd dat moeders/moekes termen zijn waar wij (of ik dan toch) een waarde-oordeel aan hechten. Ik ben niet tegen moeders en ook niet tegen 'moekes', ik meen hun keuzes te begrijpen, maar dat wil niet zeggen dat ik het met sommige van deze keuzes eens moet zijn. Dat iemand 'moeke' een denigrerende term vind, is niet mijn probleem. Het is van mijn kant al zeker niet denigrerend bedoelt, het geeft gewoon voor mij vrij duidelijk aan welk type moeder we beschrijven.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
zaterdag 16 oktober 2010 om 17:14
quote:mjdh schreef op 16 oktober 2010 @ 13:31:
Bijvoorbeeld. Ik werk nu niet. Ik wil graag de eerste 2 jaar thuis blijven met mijn kind. nog 5,5 maanden en dan is het al weer voorbij. Je wil niet weten wat voor opmerkingen ik naar mijn hoofd heb gekregen. En altijd van vrouwen die het anders doen dan ik.
Mensen zijn moeilijk voor elkaar, maar de moeilijkste en de meest veroordelende groep is toch wel moeders onderling. Die vinden een ander het nooit goed doen. Het is absurd dat jij je voor je keuze en opstelling moet verdedigen, het is JOUW leven, JOUW verantwoordelijkheid en JOUW consequenties.
Moeders zouden toch beter moeten weten? De maatschappij stelt ook al zulke absurde eisen die in strijd zijn met elkaar zoals
- fulltime blijven werken
- er zoveel mogelijk voor de kinderen zijn
- zo snel mogelijk weer aan het werk
- maar wel zo lang mogelijk borstvoeding geven...
Als dat gezeur..... Maar dat ze daar onderling aan mee doen he.
Verder ben ik erg teleurgesteld in de reactie van Iwannalive omdat ze niet in staat is om de nuances te zien in mijn reacties. Ik sluit me bij Hasse aan, want als je zegt alleen maar rekening te moeten houden met man en kinderen, dan moet je geen vrienden willen. Want met vrienden moet je ook een beetje rekening houden, en als je daartoe niet bereid bent, dan ben je ze niet waard.
Moeke is misschien inderdaad denigrerend bedoeld ja. Het is voor een groep bedoeld waarmee ik in ieder geval niet om wil of kan gaan. Deze groep wil namelijk geen rekening houden met mij, alleen met man en kinderen. Dus niet geschikt als vriendin. Want belangstelling naar mij toe mag ik van haar kant niet verwachten, ze praat alleen over kinderen en snapt niets van mij.
Bijvoorbeeld. Ik werk nu niet. Ik wil graag de eerste 2 jaar thuis blijven met mijn kind. nog 5,5 maanden en dan is het al weer voorbij. Je wil niet weten wat voor opmerkingen ik naar mijn hoofd heb gekregen. En altijd van vrouwen die het anders doen dan ik.
Mensen zijn moeilijk voor elkaar, maar de moeilijkste en de meest veroordelende groep is toch wel moeders onderling. Die vinden een ander het nooit goed doen. Het is absurd dat jij je voor je keuze en opstelling moet verdedigen, het is JOUW leven, JOUW verantwoordelijkheid en JOUW consequenties.
Moeders zouden toch beter moeten weten? De maatschappij stelt ook al zulke absurde eisen die in strijd zijn met elkaar zoals
- fulltime blijven werken
- er zoveel mogelijk voor de kinderen zijn
- zo snel mogelijk weer aan het werk
- maar wel zo lang mogelijk borstvoeding geven...
Als dat gezeur..... Maar dat ze daar onderling aan mee doen he.
Verder ben ik erg teleurgesteld in de reactie van Iwannalive omdat ze niet in staat is om de nuances te zien in mijn reacties. Ik sluit me bij Hasse aan, want als je zegt alleen maar rekening te moeten houden met man en kinderen, dan moet je geen vrienden willen. Want met vrienden moet je ook een beetje rekening houden, en als je daartoe niet bereid bent, dan ben je ze niet waard.
Moeke is misschien inderdaad denigrerend bedoeld ja. Het is voor een groep bedoeld waarmee ik in ieder geval niet om wil of kan gaan. Deze groep wil namelijk geen rekening houden met mij, alleen met man en kinderen. Dus niet geschikt als vriendin. Want belangstelling naar mij toe mag ik van haar kant niet verwachten, ze praat alleen over kinderen en snapt niets van mij.
zaterdag 16 oktober 2010 om 17:17
quote:Mevrouw75 schreef op 16 oktober 2010 @ 15:35:
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander. Ik zie hier anders genoeg normale, genuanceerde meningen en reacties voorbij komen hoor. Maar die vallen kennelijk wat minder op?
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander. Ik zie hier anders genoeg normale, genuanceerde meningen en reacties voorbij komen hoor. Maar die vallen kennelijk wat minder op?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 16 oktober 2010 om 19:06
quote:Mevrouw75 schreef op 16 oktober 2010 @ 15:35:
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander.
Ik heb zelf als 35-jarige geen kinderen en ik ben nog nooit (echt nog nooit) aangesproken of uitgehoord over waarom ik nog geen kinderen heb, of wanneer ze nou eens komen en er is mij ook al helemaal nooit verteld dat ik echt niet weet wat ik mis.
Ik vraag me nu echt af, ligt het nu aan mij, omdat wel of geen kinderen voor mij nogal een non-issue is, of aan mijn omgeving, die niemand wat oplegt? Zoals ik weet dat mijn moeder bv. echt wel heel graag oma wil worden, maar nog nooit haar kinderen gepusht heeft om maar kinderen te nemen.
Ik denk dat jij dan mazzel hebt met je omgeving.
Collega's verwachtten in het verleden kinderen omdat ik ging trouwen. Mijn oudere zus vindt mensen zonder kinderen wereldvreemd. Mijn schoonmoeder vindt mensen zonder kinderen egoïstisch.
En als meest stuitend heb ik de opmerking van een oncologe ervaren toen we voor een second opinion bij haar waren. Die vroeg eerst of er kleinkinderen waren en zei daarna glashard, waar mijn man en ik bij waren, dat schoonmoeder in elk geval nog tijd genoeg had voor kleinkinderen.
Nou, niet die van ons...
Wat mij zo ontzettend opvalt in dit topic is dat a) iedereen blijkbaar heel erg veroordeeld wordt om haar keuze en daar niet blij mee is en b) zelf ook nogal oordeelt over de ander.
Ik heb zelf als 35-jarige geen kinderen en ik ben nog nooit (echt nog nooit) aangesproken of uitgehoord over waarom ik nog geen kinderen heb, of wanneer ze nou eens komen en er is mij ook al helemaal nooit verteld dat ik echt niet weet wat ik mis.
Ik vraag me nu echt af, ligt het nu aan mij, omdat wel of geen kinderen voor mij nogal een non-issue is, of aan mijn omgeving, die niemand wat oplegt? Zoals ik weet dat mijn moeder bv. echt wel heel graag oma wil worden, maar nog nooit haar kinderen gepusht heeft om maar kinderen te nemen.
Ik denk dat jij dan mazzel hebt met je omgeving.
Collega's verwachtten in het verleden kinderen omdat ik ging trouwen. Mijn oudere zus vindt mensen zonder kinderen wereldvreemd. Mijn schoonmoeder vindt mensen zonder kinderen egoïstisch.
En als meest stuitend heb ik de opmerking van een oncologe ervaren toen we voor een second opinion bij haar waren. Die vroeg eerst of er kleinkinderen waren en zei daarna glashard, waar mijn man en ik bij waren, dat schoonmoeder in elk geval nog tijd genoeg had voor kleinkinderen.
Nou, niet die van ons...
zaterdag 16 oktober 2010 om 19:15
Mensen hebben overal een mening over. Of je wel of geen kinderen wilt, hoeveel tijd er tussen zit, of je er 1,2,3 of nog meer zou willen. Mensen hebben ook een mening over je huis, je auto, je baan, je kleding enz.
Ik zou me er niet teveel van aantrekken eigenlijk. Ik ben zelf moeder van een dochter, en in verwachting van een tweede. En daar ben ik dolgelukkig mee. Ik vind het fijn zo.
Maar: kinderen kosten ook veel tijd, en nachtrust en als ze ziek zijn, dan blijf je er voor thuis. En ik doe dat met liefde, omdat ik het fijn vind om kinderen te hebben en ik houd van ze. Maar ik snap ook wel dat er vrouwen en mannen zijn die daar geen zin in hebben. Het is maar net waar je voor kiest. Net als je voor zoveel dingen in het leven een keuzen maakt, die van grote invloed zijn op je leven.
Ik zou me er niet teveel van aantrekken eigenlijk. Ik ben zelf moeder van een dochter, en in verwachting van een tweede. En daar ben ik dolgelukkig mee. Ik vind het fijn zo.
Maar: kinderen kosten ook veel tijd, en nachtrust en als ze ziek zijn, dan blijf je er voor thuis. En ik doe dat met liefde, omdat ik het fijn vind om kinderen te hebben en ik houd van ze. Maar ik snap ook wel dat er vrouwen en mannen zijn die daar geen zin in hebben. Het is maar net waar je voor kiest. Net als je voor zoveel dingen in het leven een keuzen maakt, die van grote invloed zijn op je leven.
zaterdag 16 oktober 2010 om 20:45
quote:kjong schreef op 15 oktober 2010 @ 11:52:
Ik begrijp de zg haat niet zo jegens het vrouwvolk dat ook moeder is met als motivatie 'Ze is veranderd'. Want iedereen verandert toch?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Ik begrijp dat mijn vriendin is veranderd door het moederschap. Ik gun haar het moederschap van harte want ik zie dat ze er gelukkig mee is. Dit geldt ook voor collega's. Er is geen sprake van haat.
Waar ik moeite mee heb is dat onze vriendschap is veranderd. Het is eenrichtingsverkeer geworden. Ik doe mijn best om belangstellend te blijven naar haar leven, maar het gaat alleen maar over de kinderen, het lijkt wel alsof ze geen op zichzelf staand persoon meer is.
Ik heb zelf geen kinderwens omdat ik nooit een moedergevoel heb gehad. De reden ligt dus in emotioneel opzicht en niet in het niet aankunnen van veranderingen of grote verantwoordelijkheden. Door de scheiding van m'n ouders heb ik al op 12 jarige leeftijd geleerd verantwoordelijkheden te dragen en ben vrij vroeg volwassen geworden. Ik ben goed in staat om voor mezelf, mijn vriend en mijn kat te zorgen en dat geeft me voldoening, maar ik kan me niet voorstellen dat het me ooit leuk lijkt om kinderen te krijgen.
Ik begrijp de zg haat niet zo jegens het vrouwvolk dat ook moeder is met als motivatie 'Ze is veranderd'. Want iedereen verandert toch?
Of is het juist zo dat de bewust kinderloze eigenlijk niet tegen veranderingen en grote verantwoordelijkheden kan, en daarom het leven niet met een knid wil delen?
Ik begrijp dat mijn vriendin is veranderd door het moederschap. Ik gun haar het moederschap van harte want ik zie dat ze er gelukkig mee is. Dit geldt ook voor collega's. Er is geen sprake van haat.
Waar ik moeite mee heb is dat onze vriendschap is veranderd. Het is eenrichtingsverkeer geworden. Ik doe mijn best om belangstellend te blijven naar haar leven, maar het gaat alleen maar over de kinderen, het lijkt wel alsof ze geen op zichzelf staand persoon meer is.
Ik heb zelf geen kinderwens omdat ik nooit een moedergevoel heb gehad. De reden ligt dus in emotioneel opzicht en niet in het niet aankunnen van veranderingen of grote verantwoordelijkheden. Door de scheiding van m'n ouders heb ik al op 12 jarige leeftijd geleerd verantwoordelijkheden te dragen en ben vrij vroeg volwassen geworden. Ik ben goed in staat om voor mezelf, mijn vriend en mijn kat te zorgen en dat geeft me voldoening, maar ik kan me niet voorstellen dat het me ooit leuk lijkt om kinderen te krijgen.
zaterdag 16 oktober 2010 om 22:43
quote:mjdh schreef op 16 oktober 2010 @ 13:31:
Mix, dat gevoel heb ik ook. Ik hou zielsveel van mijn zoon. Maar een vriendin zei ooit 'als ik moet kiezen tussen mijn man of mijn kind, kies ik onvoorwaardelijk voor mijn kind'. Mijn man en zoon delen samen nummer 1. Eigenlijk best een stomme opmerking van die vriendin.....
Moniquehey Monique, dat herken ik wel. Ik krijg altijd een beetje de kriebels van die echte moeder-moeders waarbij alles ineens alleen nog maar om hun kind draait. Heb zelf geen kinderen dus kan er misschien niets over zeggen, maar een vriendin zegt ook altijd: mijn kind staat op nummer 1 en mijn man op 2. Vind dat heel raar. Waarom zou je moeten kiezen? Waarom zou je dat zeggen? Haar man zegt dan altijd: voor mij staan jullie allebei op 1. Ik kan me niet voorstellen dat mijn vriend ineens minder belangrijk is als ik een kind zou krijgen. Het is toch allebei heel anders?
Mix, dat gevoel heb ik ook. Ik hou zielsveel van mijn zoon. Maar een vriendin zei ooit 'als ik moet kiezen tussen mijn man of mijn kind, kies ik onvoorwaardelijk voor mijn kind'. Mijn man en zoon delen samen nummer 1. Eigenlijk best een stomme opmerking van die vriendin.....
Moniquehey Monique, dat herken ik wel. Ik krijg altijd een beetje de kriebels van die echte moeder-moeders waarbij alles ineens alleen nog maar om hun kind draait. Heb zelf geen kinderen dus kan er misschien niets over zeggen, maar een vriendin zegt ook altijd: mijn kind staat op nummer 1 en mijn man op 2. Vind dat heel raar. Waarom zou je moeten kiezen? Waarom zou je dat zeggen? Haar man zegt dan altijd: voor mij staan jullie allebei op 1. Ik kan me niet voorstellen dat mijn vriend ineens minder belangrijk is als ik een kind zou krijgen. Het is toch allebei heel anders?
zondag 17 oktober 2010 om 01:40
quote:wereldmeid schreef op 16 oktober 2010 @ 20:45:
Ik heb zelf geen kinderwens omdat ik nooit een moedergevoel heb gehad. De reden ligt dus in emotioneel opzicht en niet in het niet aankunnen van veranderingen of grote verantwoordelijkheden.Ik heb vaker mensen zien suggereren dat bewust kinderlozen "het om welke reden dan ook niet aandurven/aankunnen" maar het eigenlijk wel zouden willen. Kennelijk is het moeilijk voorstelbaar dat de ene persoon bewust 'n andere keuze kan maken dan 'n ander.
Ik heb zelf geen kinderwens omdat ik nooit een moedergevoel heb gehad. De reden ligt dus in emotioneel opzicht en niet in het niet aankunnen van veranderingen of grote verantwoordelijkheden.Ik heb vaker mensen zien suggereren dat bewust kinderlozen "het om welke reden dan ook niet aandurven/aankunnen" maar het eigenlijk wel zouden willen. Kennelijk is het moeilijk voorstelbaar dat de ene persoon bewust 'n andere keuze kan maken dan 'n ander.
zondag 17 oktober 2010 om 11:48
quote:Hasse88 schreef op 16 oktober 2010 @ 16:02:
[...]
Ik zeg nergens dat je moet overleggen met je vriendinnen of je wel of niet 'moeke' mag worden. Ik vind het wel vrij egoïstisch om je niets aan te trekken van de gevoelens van je vrienden. En dat is wat ik uit jou tekst haal.
Ik veroordeel 'moekes' niet om hun keuze, ik heb alleen geen zin om ermee om te moeten gaan. Waar bevestig ik dan dat ik ze veroordeel? Niet met iemand willen omgaan vanwege hun keuzes, houd nog steeds geen veroordeling in, dat houd alleen maar in dat het mijn keuze niet zou zijn... *zucht*
Ik vind het prettig dat je open staat voor de redenen dat vrouwen soms geen kinderen willen, maar je leest werkelijk verkeerd dat moeders/moekes termen zijn waar wij (of ik dan toch) een waarde-oordeel aan hechten. Ik ben niet tegen moeders en ook niet tegen 'moekes', ik meen hun keuzes te begrijpen, maar dat wil niet zeggen dat ik het met sommige van deze keuzes eens moet zijn. Dat iemand 'moeke' een denigrerende term vind, is niet mijn probleem. Het is van mijn kant al zeker niet denigrerend bedoelt, het geeft gewoon voor mij vrij duidelijk aan welk type moeder we beschrijven. We gaan elkaar niet begrijpen. Kan gebeuren en ik vind het prima, want je bent geen vriendin waar ik graag voor klaar sta en rekening mee hou.
[...]
Ik zeg nergens dat je moet overleggen met je vriendinnen of je wel of niet 'moeke' mag worden. Ik vind het wel vrij egoïstisch om je niets aan te trekken van de gevoelens van je vrienden. En dat is wat ik uit jou tekst haal.
Ik veroordeel 'moekes' niet om hun keuze, ik heb alleen geen zin om ermee om te moeten gaan. Waar bevestig ik dan dat ik ze veroordeel? Niet met iemand willen omgaan vanwege hun keuzes, houd nog steeds geen veroordeling in, dat houd alleen maar in dat het mijn keuze niet zou zijn... *zucht*
Ik vind het prettig dat je open staat voor de redenen dat vrouwen soms geen kinderen willen, maar je leest werkelijk verkeerd dat moeders/moekes termen zijn waar wij (of ik dan toch) een waarde-oordeel aan hechten. Ik ben niet tegen moeders en ook niet tegen 'moekes', ik meen hun keuzes te begrijpen, maar dat wil niet zeggen dat ik het met sommige van deze keuzes eens moet zijn. Dat iemand 'moeke' een denigrerende term vind, is niet mijn probleem. Het is van mijn kant al zeker niet denigrerend bedoelt, het geeft gewoon voor mij vrij duidelijk aan welk type moeder we beschrijven. We gaan elkaar niet begrijpen. Kan gebeuren en ik vind het prima, want je bent geen vriendin waar ik graag voor klaar sta en rekening mee hou.
zondag 17 oktober 2010 om 12:00
quote:miXXed schreef op 17 oktober 2010 @ 00:38:
geen kinderen krijgen is egoistisch?? voor wie dan??
als mensen rationeel gaan nadenken dan is kinderen krijgen juist heel egoistisch. en dat zeg ik als moeder.Beide keuzes zijn egoïstisch. Zowel het niet krijgen van kinderen als het wel krijgen van kinderen doe je omdat je het zelf (niet) wil. Zo simpel is het.
geen kinderen krijgen is egoistisch?? voor wie dan??
als mensen rationeel gaan nadenken dan is kinderen krijgen juist heel egoistisch. en dat zeg ik als moeder.Beide keuzes zijn egoïstisch. Zowel het niet krijgen van kinderen als het wel krijgen van kinderen doe je omdat je het zelf (niet) wil. Zo simpel is het.
zondag 17 oktober 2010 om 12:01
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen.
Vanuit je lichaam komt een drang tot seks, DAT is een natuurlijke wens. En daar komen nu eenmaal babietjes van en juist omdat een vrouw niet bij default de wens heeft om voor kinderen te zorgen heeft de natuur het zo geregeld dat je een bepaald hormoon aan gaat maken op het moment dat je zwanger raakt. Een hormoon dat ervoor zorgt dat je een sterke drang krijgt om voor het kind te zorgen en tegen alles te beschermen.
Vanuit je lichaam komt een drang tot seks, DAT is een natuurlijke wens. En daar komen nu eenmaal babietjes van en juist omdat een vrouw niet bij default de wens heeft om voor kinderen te zorgen heeft de natuur het zo geregeld dat je een bepaald hormoon aan gaat maken op het moment dat je zwanger raakt. Een hormoon dat ervoor zorgt dat je een sterke drang krijgt om voor het kind te zorgen en tegen alles te beschermen.
zondag 17 oktober 2010 om 12:02
quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 01:40:
[...]
Ik heb vaker mensen zien suggereren dat bewust kinderlozen "het om welke reden dan ook niet aandurven/aankunnen" maar het eigenlijk wel zouden willen. Kennelijk is het moeilijk voorstelbaar dat de ene persoon bewust 'n andere keuze kan maken dan 'n ander.Het niet aankunnen is onzin. Schijnbaar is het nodig een hoop psychologie van de koude grond los te laten op mensen die een andere keuze maken en niet aan de norm voldoen. Boeiend.
[...]
Ik heb vaker mensen zien suggereren dat bewust kinderlozen "het om welke reden dan ook niet aandurven/aankunnen" maar het eigenlijk wel zouden willen. Kennelijk is het moeilijk voorstelbaar dat de ene persoon bewust 'n andere keuze kan maken dan 'n ander.Het niet aankunnen is onzin. Schijnbaar is het nodig een hoop psychologie van de koude grond los te laten op mensen die een andere keuze maken en niet aan de norm voldoen. Boeiend.
zondag 17 oktober 2010 om 12:32
quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 12:01:
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen.
Vanuit je lichaam komt een drang tot seks, DAT is een natuurlijke wens. En daar komen nu eenmaal babietjes van en juist omdat een vrouw niet bij default de wens heeft om voor kinderen te zorgen heeft de natuur het zo geregeld dat je een bepaald hormoon aan gaat maken op het moment dat je zwanger raakt. Een hormoon dat ervoor zorgt dat je een sterke drang krijgt om voor het kind te zorgen en tegen alles te beschermen.Wat grappig, ik schrijf net in ons kinderloos topic precies hetzelfde!
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen.
Vanuit je lichaam komt een drang tot seks, DAT is een natuurlijke wens. En daar komen nu eenmaal babietjes van en juist omdat een vrouw niet bij default de wens heeft om voor kinderen te zorgen heeft de natuur het zo geregeld dat je een bepaald hormoon aan gaat maken op het moment dat je zwanger raakt. Een hormoon dat ervoor zorgt dat je een sterke drang krijgt om voor het kind te zorgen en tegen alles te beschermen.Wat grappig, ik schrijf net in ons kinderloos topic precies hetzelfde!
zondag 17 oktober 2010 om 12:34
quote:Iwannalive schreef op 17 oktober 2010 @ 11:48:
[...]
We gaan elkaar niet begrijpen. Kan gebeuren en ik vind het prima, want je bent geen vriendin waar ik graag voor klaar sta en rekening mee hou. Dat eerste vind ik een prima constatering, maar waarom die drang tot die tweede steek onder water? Je kent haar niet en je (ver)oordeelt op basis van 1 deeltje van haar leven. Deze opmerking komt mij dan ook nogal zuur en onaardig over.
[...]
We gaan elkaar niet begrijpen. Kan gebeuren en ik vind het prima, want je bent geen vriendin waar ik graag voor klaar sta en rekening mee hou. Dat eerste vind ik een prima constatering, maar waarom die drang tot die tweede steek onder water? Je kent haar niet en je (ver)oordeelt op basis van 1 deeltje van haar leven. Deze opmerking komt mij dan ook nogal zuur en onaardig over.
zondag 17 oktober 2010 om 12:40
quote:iris1969 schreef op 17 oktober 2010 @ 12:34:
[...]
Dat eerste vind ik een prima constatering, maar waarom die drang tot die tweede steek onder water? Je kent haar niet en je (ver)oordeelt op basis van 1 deeltje van haar leven. Deze opmerking komt mij dan ook nogal zuur en onaardig over.Waar heb je het over Iris? Dat was gewoon een grapje, omdat ze schrijft dat ze denkt dat ik geen rekening met mijn vrienden houd (waar was je toen?). Dus laat ik in die zin zien dat ik juist wel graag voor vrienden klaar sta en rekening met ze hou.
[...]
Dat eerste vind ik een prima constatering, maar waarom die drang tot die tweede steek onder water? Je kent haar niet en je (ver)oordeelt op basis van 1 deeltje van haar leven. Deze opmerking komt mij dan ook nogal zuur en onaardig over.Waar heb je het over Iris? Dat was gewoon een grapje, omdat ze schrijft dat ze denkt dat ik geen rekening met mijn vrienden houd (waar was je toen?). Dus laat ik in die zin zien dat ik juist wel graag voor vrienden klaar sta en rekening met ze hou.
zondag 17 oktober 2010 om 12:43
quote:Iwannalive schreef op 17 oktober 2010 @ 12:40:
[...]
Waar heb je het over Iris? Dat was gewoon een grapje, omdat ze schrijft dat ze denkt dat ik geen rekening met mijn vrienden houd (waar was je toen?). Dus laat ik in die zin zien dat ik juist wel graag voor vrienden klaar sta en rekening met ze hou.Aha, ik zag de smiley, maar ik kon de grap erin niet ontdekken, vandaar. Ik vind het trouwens nog steeds niet grappig, maar humor is per persoon verschillend.
[...]
Waar heb je het over Iris? Dat was gewoon een grapje, omdat ze schrijft dat ze denkt dat ik geen rekening met mijn vrienden houd (waar was je toen?). Dus laat ik in die zin zien dat ik juist wel graag voor vrienden klaar sta en rekening met ze hou.Aha, ik zag de smiley, maar ik kon de grap erin niet ontdekken, vandaar. Ik vind het trouwens nog steeds niet grappig, maar humor is per persoon verschillend.
zondag 17 oktober 2010 om 16:29
quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 12:01:
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen. toch verdient een kind het wel dat er beter na is gedacht over zijn/haar komst of niet? En het is wel eens zoals je zegt een sociaal culturele drang. Toch denk ik dat het misschien ook wel een hormonenkwestie is. Maar waarom die hormonen er bij mij dan niet zijn.... ik weet het niet.quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 12:01:
heeft de natuur het zo geregeld dat je een bepaald hormoon aan gaat maken op het moment dat je zwanger raakt. Een hormoon dat ervoor zorgt dat je een sterke drang krijgt om voor het kind te zorgen en tegen alles te beschermen.
Oxytonine heet dat hormoon.
maar mannen kunnen het ook aanmaken, en mensen kunnen het ook aanmaken als ze ergens naar kijken waar ze veel van houden zoals van huisdieren. Het is bij onderzoek gebleken dat hondenbaasjes die hormoon ook aanmaken als ze naar hun hond kijken of er mee bezig zijn.
Diegene trouwens die schreef dat ze zich geen echte vrouw voelde omdat ze geen kinderwens had denkt waarschijnlijk dat een kinderwens een natuurlijke drang is. Maar dat is het niet. Het is een sociaal-culturele drang. Onbewust weet je hoe het 'hoort', je ziet het om je heen, je denkt: "leuk, wil ik ook". Dat komt niet vanuit je lichaam of vanuit je genen. toch verdient een kind het wel dat er beter na is gedacht over zijn/haar komst of niet? En het is wel eens zoals je zegt een sociaal culturele drang. Toch denk ik dat het misschien ook wel een hormonenkwestie is. Maar waarom die hormonen er bij mij dan niet zijn.... ik weet het niet.quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 12:01:
heeft de natuur het zo geregeld dat je een bepaald hormoon aan gaat maken op het moment dat je zwanger raakt. Een hormoon dat ervoor zorgt dat je een sterke drang krijgt om voor het kind te zorgen en tegen alles te beschermen.
Oxytonine heet dat hormoon.
maar mannen kunnen het ook aanmaken, en mensen kunnen het ook aanmaken als ze ergens naar kijken waar ze veel van houden zoals van huisdieren. Het is bij onderzoek gebleken dat hondenbaasjes die hormoon ook aanmaken als ze naar hun hond kijken of er mee bezig zijn.
maandag 18 oktober 2010 om 01:02
Ik heb een kind. Gepland en welbewust voor gekozen. Voor ik mijn kind had, had ik zelfs nog nooit een baby vastgehouden. Maar hij heeft het overleefd en ik hou veel van hem.
Maar eigenlijk vind ik (vooral andere) kinderen niet leuk. Ik heb er helemaal niets mee. Gelukkig is hij nu te oud voor kinderfeestjes, want wat had ik daar een hekel aan. Twee kinderen tegelijk is wat mij betreft het maximum.
Ik vond baby's al niet leuk... Als ik een kitten zie of een puppy heb ik meteen zo'n "aaaaach, wat lief"-gevoel, maar dat heb ik niet bij een baby.
Het is een enorm taboe om te zeggen dat je kinderen niet leuk vindt. Ik zeg dat wel eens in gezelschap en ik moet altijd erg lachen om de verontwaardigde gezichten. Omdat ik zelf een kind heb nemen mensen het waarschijnlijk met een korreltje zout, maar ik voel dat je zoiets beter niet kunt zeggen. Ik snap heel goed hoe er tegen vrouwen wordt aangekeken die geen kinderen willen hebben.
Maar eigenlijk vind ik (vooral andere) kinderen niet leuk. Ik heb er helemaal niets mee. Gelukkig is hij nu te oud voor kinderfeestjes, want wat had ik daar een hekel aan. Twee kinderen tegelijk is wat mij betreft het maximum.
Ik vond baby's al niet leuk... Als ik een kitten zie of een puppy heb ik meteen zo'n "aaaaach, wat lief"-gevoel, maar dat heb ik niet bij een baby.
Het is een enorm taboe om te zeggen dat je kinderen niet leuk vindt. Ik zeg dat wel eens in gezelschap en ik moet altijd erg lachen om de verontwaardigde gezichten. Omdat ik zelf een kind heb nemen mensen het waarschijnlijk met een korreltje zout, maar ik voel dat je zoiets beter niet kunt zeggen. Ik snap heel goed hoe er tegen vrouwen wordt aangekeken die geen kinderen willen hebben.
maandag 18 oktober 2010 om 07:29
maandag 18 oktober 2010 om 09:47
Mijn man wilde graag kinderen, Elninjoo. Het leek mij wel leuk om samen 'iets te creeren'. Ik geloof dat toen mijn afkeer van kinderen niet zo groot was als nu. Ik kende er niet zo veel van dichtbij .
En ik hield meteen van mijn zoon, maar wist ook meteen dat ik er niet nog een wilde. Die afschuwelijke bevalling hielp ook niet mee. Voordeel was wel dat ik een baby van 4,5 kilo had, dus niet zo'n eng kleintje.
Ik denk dat mijn echte grote afkeer van kinderen pas opkwam toen zoon naar de lagere school ging. Opeens zoveel van die schreeuwers bij elkaar. Daarnaast viel ik ook helemaal buiten de 'moeder-groep'. Want ik als full-time werkende vrouw had helemaal geen klik met die moedertjes.
Verder viel het me toen ook op hoe naar kinderen onder elkaar zijn. Vooral meisjes, en die worden dan ook nog gesteund door al die juffies op school. Tja, eigenlijk die hele moeders en juffen kliek stond me tegen. Gelukkig zit zoon nu op de middelbare school.
Als ik een andere man had gehad had ik waarschijnlijk geen kind gehad...
En ik hield meteen van mijn zoon, maar wist ook meteen dat ik er niet nog een wilde. Die afschuwelijke bevalling hielp ook niet mee. Voordeel was wel dat ik een baby van 4,5 kilo had, dus niet zo'n eng kleintje.
Ik denk dat mijn echte grote afkeer van kinderen pas opkwam toen zoon naar de lagere school ging. Opeens zoveel van die schreeuwers bij elkaar. Daarnaast viel ik ook helemaal buiten de 'moeder-groep'. Want ik als full-time werkende vrouw had helemaal geen klik met die moedertjes.
Verder viel het me toen ook op hoe naar kinderen onder elkaar zijn. Vooral meisjes, en die worden dan ook nog gesteund door al die juffies op school. Tja, eigenlijk die hele moeders en juffen kliek stond me tegen. Gelukkig zit zoon nu op de middelbare school.
Als ik een andere man had gehad had ik waarschijnlijk geen kind gehad...
