Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
woensdag 28 november 2007 om 12:36
jaikke 1, met alle respect, ik denk dat Anaianai en jij niet zoveel gemeen hebben. Het is duidelijk dat het bij Anaianai veel meer is dan een verliefdheid alleen (sorry Anai dat ik voor jou spreek).
Fijn dat je erachter bent gekomen dat je Nr. 2 een bevlieging was! Ik maak me wel zorgen dat je, voordat je gaat trouwen, al verliefd wordt op een ander!
Wat wil dat zeggen voor de toekomst?
Wel een leuk breinbrekertje! Wat als we onze nr. 2 al tegengekomen waren voor onze trouwdag? Zouden we dan ook.....?
Fijn dat je erachter bent gekomen dat je Nr. 2 een bevlieging was! Ik maak me wel zorgen dat je, voordat je gaat trouwen, al verliefd wordt op een ander!
Wat wil dat zeggen voor de toekomst?
Wel een leuk breinbrekertje! Wat als we onze nr. 2 al tegengekomen waren voor onze trouwdag? Zouden we dan ook.....?
woensdag 28 november 2007 om 13:16
woensdag 28 november 2007 om 13:23
quote:geitje2 schreef op 28 november 2007 @ 12:36:
jaikke 1, met alle respect, ik denk dat Anaianai en jij niet zoveel gemeen hebben. Het is duidelijk dat het bij Anaianai veel meer is dan een verliefdheid alleen (sorry Anai dat ik voor jou spreek).
Fijn dat je erachter bent gekomen dat je Nr. 2 een bevlieging was! Ik maak me wel zorgen dat je, voordat je gaat trouwen, al verliefd wordt op een ander!
Wat wil dat zeggen voor de toekomst?
Wel een leuk breinbrekertje! Wat als we onze nr. 2 al tegengekomen waren voor onze trouwdag? Zouden we dan ook.....?
Wat ik bedoelde met die 'overeenkomst' was meer gericht richting nummer 1
En dat met die nummer2 speelde al voor het trouwen.
Dus het aanstaande huwelijk heeft me zeker aan het denken gezet.
En daarom ben ik er nog een keertje met me nummer 2 op uit gegaan.
En me gevoelens voor me nummer 1 zijn toch veel sterker dan voor nummer 2.
dat was even mijn kleine uitleg.Maar toch bedankt voor gedachte te delen.
jaikke 1, met alle respect, ik denk dat Anaianai en jij niet zoveel gemeen hebben. Het is duidelijk dat het bij Anaianai veel meer is dan een verliefdheid alleen (sorry Anai dat ik voor jou spreek).
Fijn dat je erachter bent gekomen dat je Nr. 2 een bevlieging was! Ik maak me wel zorgen dat je, voordat je gaat trouwen, al verliefd wordt op een ander!
Wat wil dat zeggen voor de toekomst?
Wel een leuk breinbrekertje! Wat als we onze nr. 2 al tegengekomen waren voor onze trouwdag? Zouden we dan ook.....?
Wat ik bedoelde met die 'overeenkomst' was meer gericht richting nummer 1
En dat met die nummer2 speelde al voor het trouwen.
Dus het aanstaande huwelijk heeft me zeker aan het denken gezet.
En daarom ben ik er nog een keertje met me nummer 2 op uit gegaan.
En me gevoelens voor me nummer 1 zijn toch veel sterker dan voor nummer 2.
dat was even mijn kleine uitleg.Maar toch bedankt voor gedachte te delen.
woensdag 28 november 2007 om 17:22
Hey allemaal,
Hij belde mij vandaag! Hij mist mij ook, ja, hij houdt van mij, MAAR eerst beiden onze huwelijken netjes 'afmaken' voor de kids, dan een jaartje alleen en dan kijken of we er nog voor elkaar zijn, het was heel fijn zijn stem te horen en te horen dat hij precies hetzelfde voelt, we gaan elkaar 1x per jaar ontmoeten, en 1x per maand sms'n, dit geeft rust, het was en is ECHT, zo, bedankt allemaal voor jullie steun en zal hier af en toe nog komen om mee te lezen en te reageren , knuffel voor jullie allemaal
Hij belde mij vandaag! Hij mist mij ook, ja, hij houdt van mij, MAAR eerst beiden onze huwelijken netjes 'afmaken' voor de kids, dan een jaartje alleen en dan kijken of we er nog voor elkaar zijn, het was heel fijn zijn stem te horen en te horen dat hij precies hetzelfde voelt, we gaan elkaar 1x per jaar ontmoeten, en 1x per maand sms'n, dit geeft rust, het was en is ECHT, zo, bedankt allemaal voor jullie steun en zal hier af en toe nog komen om mee te lezen en te reageren , knuffel voor jullie allemaal
woensdag 28 november 2007 om 17:24
quote:geitje2 schreef op 28 november 2007 @ 12:36:
jaikke 1, met alle respect, ik denk dat Anaianai en jij niet zoveel gemeen hebben. Het is duidelijk dat het bij Anaianai veel meer is dan een verliefdheid alleen (sorry Anai dat ik voor jou spreek).
Fijn dat je erachter bent gekomen dat je Nr. 2 een bevlieging was! Ik maak me wel zorgen dat je, voordat je gaat trouwen, al verliefd wordt op een ander!
Wat wil dat zeggen voor de toekomst?
Wel een leuk breinbrekertje! Wat als we onze nr. 2 al tegengekomen waren voor onze trouwdag? Zouden we dan ook.....?
Is niet erg hoor maar jaikke doelde zoals ze al antwoordde op onze nr1ns,
en ja, ik weet het wel, dan had nr1 er niet geweest hi
jaikke 1, met alle respect, ik denk dat Anaianai en jij niet zoveel gemeen hebben. Het is duidelijk dat het bij Anaianai veel meer is dan een verliefdheid alleen (sorry Anai dat ik voor jou spreek).
Fijn dat je erachter bent gekomen dat je Nr. 2 een bevlieging was! Ik maak me wel zorgen dat je, voordat je gaat trouwen, al verliefd wordt op een ander!
Wat wil dat zeggen voor de toekomst?
Wel een leuk breinbrekertje! Wat als we onze nr. 2 al tegengekomen waren voor onze trouwdag? Zouden we dan ook.....?
Is niet erg hoor maar jaikke doelde zoals ze al antwoordde op onze nr1ns,
en ja, ik weet het wel, dan had nr1 er niet geweest hi
woensdag 28 november 2007 om 17:47
Anna,
Wat vreselijk fijn voor je, kan me inderdaad voorstellen dat het zo heerlijk was om nr. 2 zijn stem weer te horen!!! Weinig contact met elkaar, maar zo nu en dan wel even elkaar horen, een sms, die bevestiging is zo heerlijk!
Ik hoop dat jullie het volhouden, ik heb echt heel veel respect voor jullie! Hug!!!! Geniet en koester die mooie momenten!!!
Nr. 2 en ik hebben veel contact via sms en mail, genieten ontzettend van onze contacten, dagelijkse dingetjes, even een lief berichtje, heerlijk!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Wat vreselijk fijn voor je, kan me inderdaad voorstellen dat het zo heerlijk was om nr. 2 zijn stem weer te horen!!! Weinig contact met elkaar, maar zo nu en dan wel even elkaar horen, een sms, die bevestiging is zo heerlijk!
Ik hoop dat jullie het volhouden, ik heb echt heel veel respect voor jullie! Hug!!!! Geniet en koester die mooie momenten!!!
Nr. 2 en ik hebben veel contact via sms en mail, genieten ontzettend van onze contacten, dagelijkse dingetjes, even een lief berichtje, heerlijk!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
woensdag 28 november 2007 om 18:43
Knipoogje, dank je, jij herkent die maanden van stilte toch? Ja, het was fijn, wij belden en smsden en mailden ook heel intensief , maar we wilden constant bij elkaar zijn, en dat gaat niet, ik wou het maar niet stoppen, maar het geeft echt rust, zeker nu ik weet dat hij precies hetzelfde voelt,
Het verstand zegt het is goed zo, het gevoel wil alleen HEM, hij zegt je hebt me allang al, ik denk altijd aan jou, hmmmmmm
Het verstand zegt het is goed zo, het gevoel wil alleen HEM, hij zegt je hebt me allang al, ik denk altijd aan jou, hmmmmmm
woensdag 28 november 2007 om 19:52
Anna,
Ja klopt, wij hebben 2x een "stop" gehad. Het geeft in ieder geval heel erg veel rust, niet steeds je mail checken, je telefoon in de gaten houden. Het gaf ook rust in ons hoofd, alhoewel.... op de meest vreemde momenten denk je toch aan elkaar. Het gaf/geeft rust, omdat er geen twijfels zijn, omdat wij ook van elkaar weten dat het goed zit, dat we van elkaar houden, niet zonder elkaar kunnen. Dan maakt het niet uit als je even niets hoort. Natuurlijk geniet ik als er heel veel contact is, maar als dat niet het geval is, is het ook goed, omdat je weet/je van elkaar weet dat dit een oorzaak heeft (werk, privé, noem maar op).
Vlak na de zomer hadden wij een stopperiode nodig, omdat de gevoelens voor elkaar te heftig werden en we beiden onze nr. 1 niet op willen geven. Als je dit samen besluit, voelt het gewoon goed.
x Knipoogje
Ja klopt, wij hebben 2x een "stop" gehad. Het geeft in ieder geval heel erg veel rust, niet steeds je mail checken, je telefoon in de gaten houden. Het gaf ook rust in ons hoofd, alhoewel.... op de meest vreemde momenten denk je toch aan elkaar. Het gaf/geeft rust, omdat er geen twijfels zijn, omdat wij ook van elkaar weten dat het goed zit, dat we van elkaar houden, niet zonder elkaar kunnen. Dan maakt het niet uit als je even niets hoort. Natuurlijk geniet ik als er heel veel contact is, maar als dat niet het geval is, is het ook goed, omdat je weet/je van elkaar weet dat dit een oorzaak heeft (werk, privé, noem maar op).
Vlak na de zomer hadden wij een stopperiode nodig, omdat de gevoelens voor elkaar te heftig werden en we beiden onze nr. 1 niet op willen geven. Als je dit samen besluit, voelt het gewoon goed.
x Knipoogje
vrijdag 30 november 2007 om 17:24
vrijdag 30 november 2007 om 20:22
Hallo dames,
Ik lees nu al een tijdje af en toe mee in dit topic, en kan het nu niet langer voor me houden. Ik heb ook een nummer 2... Hoewel het lang niet zo 'serieus' is als sommige dames hier (getrouwd, etc) wil ik toch graag mijn verhaal kwijt. Lezen jullie mee?
Mijn vriend en ik zijn bijna drie jaar samen. We kennen elkaar via het studentenleven en zijn allebei elkaars eerste lange relatie. Hij heeft wat meer ervaring met dingen als daten en seks, maar nog nooit zulke diepe gevoelens voor een ander gehad. Dat laatste geldt trouwens ook voor mij - althans, als je alleen beantwoorde gevoelens meetelt.
We wonen niet samen, maar nummer 1 (laat ik maar meteen de beide heren goed benoemen) heeft wel veel plannen in die richting. Een half jaar geleden stonden we op het punt om serieus op zoek te gaan naar een appartementje, maar ineens kreeg ik de kriebels en hebben we na veel gesprekken besloten het niet te doen. Toch blijft het een grote wens van nr. 1, maar hij respecteert mijn aarzelende gevoelens.
Hij verheerlijkt me, heeft me op een hoog voetstuk staan, vindt mij nog steeds de mooiste en leukste persoon op aarde. Hij houdt van me en heeft alles voor me over. Hij is zorgzaam en lief.
Ik heb al een paar keer momenten gehad dat ik twijfelde aan mijn gevoelens, aan ons, of we wel bij elkaar passen, of dit is wat ik de rest van mijn leven wil, of ik al 'klaar' ben. Elke keer was het weer een klap voor hem, maar we praten veel en zijn compleet eerlijk tegenover elkaar. Tot nu.
Want ergens is het foutgegaan... Ik zal niet in details treden, maar ik heb een aantal maanden geleden een jongen ontmoet waar het ontzettend mee klikte. We hebben elkaar maar een avond en twee halve dagen gezien, maar de chemia was enórm. Op dat moment speelde er wat losse, vage gedachten door mijn hoofd die begonnen met 'Wat als...', maar verder dan dat ging het niet. Ik had immers een vriend!
In de weken daarop hebben we regelmatig gemaild en gechat, en toen bleek na veel aftasten en hele voorzichtige bewoordingen dat er van beide kanten meer was dan alleen maar een vriendschappelijke klik. By the way; hij woont niet hier (als in: niet in Nederland). En toen kwam hij voor een paar dagen hierheen, en daar ging het fout.
De spanning, zijn avances, de sfeer... Ik was niet sterk genoeg en we hebben uiteindelijk dingen gedaan ik nooit had mogen toestaan. Maar het voelde zo goed! We klikken op alle fronten en we denken precies hetzelfde.
En nu krijg ik hem niet meer uit mijn hoofd... Onze chats balanceren steeds net op het randje, we flirten wat af en spreken elkaar dagelijks. Ik geniet met volle teugen, en voel me tegelijkertijd schuldig. Maar niet zoveel als ik had verwacht...
En het ergste is dat mijn verschrikkelijk lieve vriend van niks weet.
Help!
Ik lees nu al een tijdje af en toe mee in dit topic, en kan het nu niet langer voor me houden. Ik heb ook een nummer 2... Hoewel het lang niet zo 'serieus' is als sommige dames hier (getrouwd, etc) wil ik toch graag mijn verhaal kwijt. Lezen jullie mee?
Mijn vriend en ik zijn bijna drie jaar samen. We kennen elkaar via het studentenleven en zijn allebei elkaars eerste lange relatie. Hij heeft wat meer ervaring met dingen als daten en seks, maar nog nooit zulke diepe gevoelens voor een ander gehad. Dat laatste geldt trouwens ook voor mij - althans, als je alleen beantwoorde gevoelens meetelt.
We wonen niet samen, maar nummer 1 (laat ik maar meteen de beide heren goed benoemen) heeft wel veel plannen in die richting. Een half jaar geleden stonden we op het punt om serieus op zoek te gaan naar een appartementje, maar ineens kreeg ik de kriebels en hebben we na veel gesprekken besloten het niet te doen. Toch blijft het een grote wens van nr. 1, maar hij respecteert mijn aarzelende gevoelens.
Hij verheerlijkt me, heeft me op een hoog voetstuk staan, vindt mij nog steeds de mooiste en leukste persoon op aarde. Hij houdt van me en heeft alles voor me over. Hij is zorgzaam en lief.
Ik heb al een paar keer momenten gehad dat ik twijfelde aan mijn gevoelens, aan ons, of we wel bij elkaar passen, of dit is wat ik de rest van mijn leven wil, of ik al 'klaar' ben. Elke keer was het weer een klap voor hem, maar we praten veel en zijn compleet eerlijk tegenover elkaar. Tot nu.
Want ergens is het foutgegaan... Ik zal niet in details treden, maar ik heb een aantal maanden geleden een jongen ontmoet waar het ontzettend mee klikte. We hebben elkaar maar een avond en twee halve dagen gezien, maar de chemia was enórm. Op dat moment speelde er wat losse, vage gedachten door mijn hoofd die begonnen met 'Wat als...', maar verder dan dat ging het niet. Ik had immers een vriend!
In de weken daarop hebben we regelmatig gemaild en gechat, en toen bleek na veel aftasten en hele voorzichtige bewoordingen dat er van beide kanten meer was dan alleen maar een vriendschappelijke klik. By the way; hij woont niet hier (als in: niet in Nederland). En toen kwam hij voor een paar dagen hierheen, en daar ging het fout.
De spanning, zijn avances, de sfeer... Ik was niet sterk genoeg en we hebben uiteindelijk dingen gedaan ik nooit had mogen toestaan. Maar het voelde zo goed! We klikken op alle fronten en we denken precies hetzelfde.
En nu krijg ik hem niet meer uit mijn hoofd... Onze chats balanceren steeds net op het randje, we flirten wat af en spreken elkaar dagelijks. Ik geniet met volle teugen, en voel me tegelijkertijd schuldig. Maar niet zoveel als ik had verwacht...
En het ergste is dat mijn verschrikkelijk lieve vriend van niks weet.
Help!
vrijdag 30 november 2007 om 22:24
Indamana, welkom hier. Ook jij zult wel merken dat het fijn is om van je af te schrijven, het helpt vaak ook om je gedachten te ordenen.
Ik ben misschien de laatste die je advies/raad kan geven, ik ben al te ver verweven met mijn 2 liefdes. Maar je hebt hier vast ook wel gelezen in wat voor een emotionele achtbaan je terecht kunt komen, dat we er allemaal van overtuigd zijn dat we uiteindelijk een keuze moeten maken, zelf of gedwongen. De emoties/gevoelens zijn heel erg heftig, verwarring, twijfels, schuldgevoelens.... Oneerlijke concurrentie, nr. 2 zie je alleen op de mooie momenten, nr. 1 is al gewoon geworden. Ach, ik vertel niets nieuws.
Probeer de zaken voor jezelf op een rijtje te zetten, dat zal niet meevallen, net wat je zegt: de spanning, de sfeer. Jij woont nog niet samen met je nr. 1, je had al twijfels. Ik snap je gevoelens wel, maar probeer toch een keuze te maken. Misschien ben jij nog op tijd om die keuze te kunnen maken.
Voor iedereen die meeleest en enigszins in hetzelfde schuitje zit, heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
(Vanmiddag wat hele oude berichtjes nagelezen, ik hoop dat het allemaal goed gaat met jullie! Hug!!!)
x Knipoogje
Ik ben misschien de laatste die je advies/raad kan geven, ik ben al te ver verweven met mijn 2 liefdes. Maar je hebt hier vast ook wel gelezen in wat voor een emotionele achtbaan je terecht kunt komen, dat we er allemaal van overtuigd zijn dat we uiteindelijk een keuze moeten maken, zelf of gedwongen. De emoties/gevoelens zijn heel erg heftig, verwarring, twijfels, schuldgevoelens.... Oneerlijke concurrentie, nr. 2 zie je alleen op de mooie momenten, nr. 1 is al gewoon geworden. Ach, ik vertel niets nieuws.
Probeer de zaken voor jezelf op een rijtje te zetten, dat zal niet meevallen, net wat je zegt: de spanning, de sfeer. Jij woont nog niet samen met je nr. 1, je had al twijfels. Ik snap je gevoelens wel, maar probeer toch een keuze te maken. Misschien ben jij nog op tijd om die keuze te kunnen maken.
Voor iedereen die meeleest en enigszins in hetzelfde schuitje zit, heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
(Vanmiddag wat hele oude berichtjes nagelezen, ik hoop dat het allemaal goed gaat met jullie! Hug!!!)
x Knipoogje
zaterdag 1 december 2007 om 09:35
Indamana, welkom. Eigenlijk kan ik me alleen maar aansluiten bij Knipoogje. Je had al twijfels, er komt een nr2 bij. Probeer eens los van nr2 te kijken of nr1 inderdaad de liefde van je leven is.
Schrijf hier lekker van je af, het lucht vaak enorm op.
Knipoogje: thanx!! Ik heb af en toe van die dagen dat ik eigenlijk mijn telefoon door de plee zou moeten spoelen. Maar het is weer goed gegaan, ik heb niets verstuurd. Gelukkig maar, want als ik dan niets had gehoord had ik me nog ellendiger gevoeld.
Met nr1 gaat het heel goed eigenlijk. Hij is wel veel weg de laatste weken, voor zijn werk, en dan heb ik teveel tijd om na te denken. Overdag gaat het wel, dan heb ik het druk genoeg maar 's avonds wordt ik enorm onrustig.
Maar goed, dat is deze maand nog, volgende maand heeft hij het weer rustiger op het werk. Hij realiseert zich overigens wel heel goed dat een van de redenen dat wij uit elkaar gegroeid waren, is dat hij zovaak weg is voor zijn werk. Hij vind het dus ook heel vervelend nu.
Schrijf hier lekker van je af, het lucht vaak enorm op.
Knipoogje: thanx!! Ik heb af en toe van die dagen dat ik eigenlijk mijn telefoon door de plee zou moeten spoelen. Maar het is weer goed gegaan, ik heb niets verstuurd. Gelukkig maar, want als ik dan niets had gehoord had ik me nog ellendiger gevoeld.
Met nr1 gaat het heel goed eigenlijk. Hij is wel veel weg de laatste weken, voor zijn werk, en dan heb ik teveel tijd om na te denken. Overdag gaat het wel, dan heb ik het druk genoeg maar 's avonds wordt ik enorm onrustig.
Maar goed, dat is deze maand nog, volgende maand heeft hij het weer rustiger op het werk. Hij realiseert zich overigens wel heel goed dat een van de redenen dat wij uit elkaar gegroeid waren, is dat hij zovaak weg is voor zijn werk. Hij vind het dus ook heel vervelend nu.
zondag 2 december 2007 om 20:08
Ai.... wat kunnen mensen toch vreselijk hard reageren en veroordelen...., zie topic houden van 2 mannen..... Helaas is mij dat toen ook overkomen toen ik een topic opende.... Nog steeds blij dat iemand mij de weg hierheen wees.
Het gaat hier zijn gangetje (druk, druk, druk), weinig contact, ik mis het vreselijk, vanavond maar even een mailtje sturen, hihi.
Muril, fijn dat jij en nr. 1 zo goed met elkaar kunnen praten! Dat hij je begrijpt! Ga ervoor! Hug! Ik snap je, natuurlijk wil je van nr. 2 horen dat het goed met hem gaat, moeilijk, moeilijk! Heel erg veel sterkte!
Allemaal heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Het gaat hier zijn gangetje (druk, druk, druk), weinig contact, ik mis het vreselijk, vanavond maar even een mailtje sturen, hihi.
Muril, fijn dat jij en nr. 1 zo goed met elkaar kunnen praten! Dat hij je begrijpt! Ga ervoor! Hug! Ik snap je, natuurlijk wil je van nr. 2 horen dat het goed met hem gaat, moeilijk, moeilijk! Heel erg veel sterkte!
Allemaal heel erg veel sterkte tijdens de moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
zondag 2 december 2007 om 20:31
Beste knipoogje,
Bedankt voor je verwijzing naar dit topic. Idd heel herkenbaar. Ik wist natuurlijk wel dat er veroordelende reacties zouden komen op mijn bericht, maar hoopte ook op tips als die van jou die me wel verder helpen.
Het is een moeilijke situatie waar niemand voor kiest, maar die je overkomt. Ik ben al bijna 20 jaar samen met mijn nr 1 (om direct maar even jullie termen over te nemen) en ik was niet ongelukkig. Toen kwam ik iemand tegen die ik erg leuk vond, en we raakten bevriend. Allebei net en realistisch zijn we bijna 1,5 jaar bevriend geweest voordat we toegaven dat we elkaar meer dan gewoon leuk vonden. En nu zijn we op het punt dat we elkaar zoveel mogelijk zien, maar onze partners niet ongelukkig willen maken en ik mijn gezin absoluut niet overhoop wil gooien. We weten dus dat dit (voorlopig) niets kan worden, maar we willen elkaar niet missen. We mailen, sms-en en telefoneren en heel af en toe zien we elkaar.
Het doet me goed te lezen dat er meer mensen in deze situatie zitten en jullie verhalen helpen me de boel een beetje op een rijtje te zetten.
Bedankt voor je verwijzing naar dit topic. Idd heel herkenbaar. Ik wist natuurlijk wel dat er veroordelende reacties zouden komen op mijn bericht, maar hoopte ook op tips als die van jou die me wel verder helpen.
Het is een moeilijke situatie waar niemand voor kiest, maar die je overkomt. Ik ben al bijna 20 jaar samen met mijn nr 1 (om direct maar even jullie termen over te nemen) en ik was niet ongelukkig. Toen kwam ik iemand tegen die ik erg leuk vond, en we raakten bevriend. Allebei net en realistisch zijn we bijna 1,5 jaar bevriend geweest voordat we toegaven dat we elkaar meer dan gewoon leuk vonden. En nu zijn we op het punt dat we elkaar zoveel mogelijk zien, maar onze partners niet ongelukkig willen maken en ik mijn gezin absoluut niet overhoop wil gooien. We weten dus dat dit (voorlopig) niets kan worden, maar we willen elkaar niet missen. We mailen, sms-en en telefoneren en heel af en toe zien we elkaar.
Het doet me goed te lezen dat er meer mensen in deze situatie zitten en jullie verhalen helpen me de boel een beetje op een rijtje te zetten.
zondag 2 december 2007 om 20:42
Mariecke welkom!
Ook jij zult merken dat het je helpt om zaken op een rijtje te krijgen door gewoon hier te schrijven, te lezen.
Een emotionele achtbaan, dat weten we allemaal hier, de situaties zijn verschillend, maar we houden van 2 mannen... Raar? Nee, het kan, het is zo! En ja..., mijn nr. 2 en ik willen ook onze gezinnen niet overhoop gooien.
x Knipoogje
Ook jij zult merken dat het je helpt om zaken op een rijtje te krijgen door gewoon hier te schrijven, te lezen.
Een emotionele achtbaan, dat weten we allemaal hier, de situaties zijn verschillend, maar we houden van 2 mannen... Raar? Nee, het kan, het is zo! En ja..., mijn nr. 2 en ik willen ook onze gezinnen niet overhoop gooien.
x Knipoogje
maandag 3 december 2007 om 10:08
Dag lieve mensen,
Na een aantal weken van alleen lezen, wil ik toch weer mijn gevoel delen met jullie. Wat is dit een vreselijk heftige periode. Mijn nr. 2 die voor mijn gevoel mijn nr. 1 aan het worden is, zijn nr. 1 die in de gaten krijgt dat ze aan de "verliezende hand" is en daardoor alles, maar dan ook alles controleert en de liefde die mijn nr. 2 en ik samen hebben. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Dat je zoveel van iemand kan houden. Dat er ook iemand is die zoveel van mij houd. Bij alles wat we samen doen, blijven we ons verbazen. We hebben aan een half woord genoeg. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten wat we bedoelen. De intimiteit die we beleven. En dan niet alleen de sex (is trouwens ook geweldig!) maar ook gewoon bij elkaar zijn.
En dan mijn nr. 1. Wat zal ik hem een verdriet doen als ik........ Ja, als ik wat. Dit vind ik de moeilijkste beslissing uit mijn leven. Want om deze dubbele situatie nog zeker 6 jaren vol te houden (zolang zitten mijn kinderen nog op voortgezet onderwijs), hou ik niet vol. Dus er zal een keer een beslissing moeten komen. Of stoppen met nr. 2 wat ik niet wil maar misschien wel moet, of nr. 1 verlaten. Nr. 1 die mij zo dierbaar is. Waar ik ook van hou. De geweldige vader van mijn kinderen. Maar ook de nr. 1 zo introvert is. De nr. 1 waar ik veel voor laat. De nr. 1 die mij onbewust belemmert te zijn wie ik eigenlijk ben. Wat ik trouwens zelf toelaat, dat is helder. Maar het wordt nu allemaal zo duidelijk.
Voor mij zelf is het ook duidelijk, dat als ik wegga bij nr. 1, ik niet wegga omdat er een ander is, maar dat ik wegga omdat ik mezelf wil zijn. En dat niet kan bij hem. Wat ik ook beslis, er zullen verliezers zijn. En dat geeft verdriet, zeker bij mij.
Pfoe, ben blij dat ik dit geschreven heb. Want dit maalde al zolang in m'n hoofd. Ik zal proberen om hier wat vaker te schrijven en ook op jullie te reageren.
Mega
Na een aantal weken van alleen lezen, wil ik toch weer mijn gevoel delen met jullie. Wat is dit een vreselijk heftige periode. Mijn nr. 2 die voor mijn gevoel mijn nr. 1 aan het worden is, zijn nr. 1 die in de gaten krijgt dat ze aan de "verliezende hand" is en daardoor alles, maar dan ook alles controleert en de liefde die mijn nr. 2 en ik samen hebben. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Dat je zoveel van iemand kan houden. Dat er ook iemand is die zoveel van mij houd. Bij alles wat we samen doen, blijven we ons verbazen. We hebben aan een half woord genoeg. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten wat we bedoelen. De intimiteit die we beleven. En dan niet alleen de sex (is trouwens ook geweldig!) maar ook gewoon bij elkaar zijn.
En dan mijn nr. 1. Wat zal ik hem een verdriet doen als ik........ Ja, als ik wat. Dit vind ik de moeilijkste beslissing uit mijn leven. Want om deze dubbele situatie nog zeker 6 jaren vol te houden (zolang zitten mijn kinderen nog op voortgezet onderwijs), hou ik niet vol. Dus er zal een keer een beslissing moeten komen. Of stoppen met nr. 2 wat ik niet wil maar misschien wel moet, of nr. 1 verlaten. Nr. 1 die mij zo dierbaar is. Waar ik ook van hou. De geweldige vader van mijn kinderen. Maar ook de nr. 1 zo introvert is. De nr. 1 waar ik veel voor laat. De nr. 1 die mij onbewust belemmert te zijn wie ik eigenlijk ben. Wat ik trouwens zelf toelaat, dat is helder. Maar het wordt nu allemaal zo duidelijk.
Voor mij zelf is het ook duidelijk, dat als ik wegga bij nr. 1, ik niet wegga omdat er een ander is, maar dat ik wegga omdat ik mezelf wil zijn. En dat niet kan bij hem. Wat ik ook beslis, er zullen verliezers zijn. En dat geeft verdriet, zeker bij mij.
Pfoe, ben blij dat ik dit geschreven heb. Want dit maalde al zolang in m'n hoofd. Ik zal proberen om hier wat vaker te schrijven en ook op jullie te reageren.
Mega
maandag 3 december 2007 om 12:20
Welkom Mariecke, ik herken het allemaal!
Mega, jij verwoordt precies zoals ik het voel, ook een jaar of 6 nog te gaan, voordat.... maar idd hoor ik nu eigenlijk al te kiezen voor mezelf, het is duidelijk dat het 'gevoel' voor mijn nr1 weg is, ik hou van hem als familielid, vreselijk maar waar,,,,,, heb hem voorgesteld te gaan scheiden, maar dat wil hij niet, heb niet verteld van nr2 natuurlijk, wil hem niet extra pijn doen, heb verteld dat mijn gevoel minder is, en hij wil ervoor vechten, ik doe mijn best....
Ja, op een gegeven moment moet je een keuze maken, en al had ik het nooit geloofd, na 3 jaar zweven en keihard landen, kabbel ik nu rustig voort, weet waar ik aan toe ben, 1 smsdag in de maand, en 1x zien per jaar, pffff, maar het geeft wel rust hoor, geen zenuwengedoe meer, sterkte allemaal en geniet
Mega, jij verwoordt precies zoals ik het voel, ook een jaar of 6 nog te gaan, voordat.... maar idd hoor ik nu eigenlijk al te kiezen voor mezelf, het is duidelijk dat het 'gevoel' voor mijn nr1 weg is, ik hou van hem als familielid, vreselijk maar waar,,,,,, heb hem voorgesteld te gaan scheiden, maar dat wil hij niet, heb niet verteld van nr2 natuurlijk, wil hem niet extra pijn doen, heb verteld dat mijn gevoel minder is, en hij wil ervoor vechten, ik doe mijn best....
Ja, op een gegeven moment moet je een keuze maken, en al had ik het nooit geloofd, na 3 jaar zweven en keihard landen, kabbel ik nu rustig voort, weet waar ik aan toe ben, 1 smsdag in de maand, en 1x zien per jaar, pffff, maar het geeft wel rust hoor, geen zenuwengedoe meer, sterkte allemaal en geniet
maandag 3 december 2007 om 13:24
Welkom iedereen die het aandurft om hier mee te schrijven.
Ik heb afgelopen week heel weinig contact gehad met collega na een leuk lang gesprek vorige week dinsdag. Ik genoot eigenlijk ook van de rust, geen mobiele telefoon te verstoppen, angst om outlook open te laten staan etc etc. Vandaag was collega nog op werk toen ik begon. Uiteindelijk zijn we samen wezen lunchen, 2 uur lang gepraat over van alles en nog wat.
Momenteel is het puur vriendschappelijk en ben ik daar heel tevreden mee. Waar ik me nu op concentreer is dat ik uit respect voor hem, mijn man, zijn vrouw en ook mezelf niets meer wil dan zijn vriendschap. Ik geef echt heel veel om hem maar meer kan en mag niet. Ik vecht weer verder..
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft
Ik heb afgelopen week heel weinig contact gehad met collega na een leuk lang gesprek vorige week dinsdag. Ik genoot eigenlijk ook van de rust, geen mobiele telefoon te verstoppen, angst om outlook open te laten staan etc etc. Vandaag was collega nog op werk toen ik begon. Uiteindelijk zijn we samen wezen lunchen, 2 uur lang gepraat over van alles en nog wat.
Momenteel is het puur vriendschappelijk en ben ik daar heel tevreden mee. Waar ik me nu op concentreer is dat ik uit respect voor hem, mijn man, zijn vrouw en ook mezelf niets meer wil dan zijn vriendschap. Ik geef echt heel veel om hem maar meer kan en mag niet. Ik vecht weer verder..
Knuffel voor iedereen die het nodig heeft
maandag 3 december 2007 om 20:24
Het doet me goed om jullie verhalen allemaal te lezen. Ik vraag me af hoe lang ik het vol houd om 8 keer per dag te sms-en, te telefoneren in de auto op weg naar huis en 's avonds nog even te mailen of snel een smsje te sturen als ik de hond uitlaat. Op mijn werk heb ik mijn mobiel naast mijn toetsenbord liggen zodat ik het direct weet als er en berichtje binnenkomt (berichtgeluid staat uit, dat valt te veel op). Als het beeldscherm oplicht en vraagt: 'u heeft een nieuw bericht, wilt u uw bericht nu lezen' schreeuwt het in mijn hoofd: JAJAJA. Zo'n heerlijk gevoel om via sms toch dicht bij elkaar te zijn. Zo voelt het althans. Maar het houdt me de hele dag bezig en geeft energie, maar vreet ook energie. Ik lees van anderen dat ze een rustperiode inlassen, en snap dus ook wel waarom. Wij hebben door de week dus heel veel contact, in het weekend minder. "Eelt kweken" noemen wij dat. Want het doet pijn als je niet op het moment dat je dat wilt de ander even kan horen of sms-en. We sturen elkaar muziek, boeken en gedichten en proberen elkaar ook door de moeilijke momenten heen te slepen, hoewel juist die moeilijke momenten altijd zo verdraaid ongelegen komen...
De verhalen die ik hier lees worstelen al veel langer met deze situatie en ik vind het dan ook reuze boeiend om te lezen welke keuzes jullie gemaakt hebben en hoe dat is uitgepakt.
Ik heb zoveel respect voor jullie, hoe je eerlijk tegen jezelf probeert te zijn (hoeveel mensen houden zichzelf niet voor de gek) en de juiste keuze probeert te maken voor je eigen situatie.
Allemaal heel veel sterkte!!
De verhalen die ik hier lees worstelen al veel langer met deze situatie en ik vind het dan ook reuze boeiend om te lezen welke keuzes jullie gemaakt hebben en hoe dat is uitgepakt.
Ik heb zoveel respect voor jullie, hoe je eerlijk tegen jezelf probeert te zijn (hoeveel mensen houden zichzelf niet voor de gek) en de juiste keuze probeert te maken voor je eigen situatie.
Allemaal heel veel sterkte!!
dinsdag 4 december 2007 om 02:49
Heel lang niks van me laten horen. Sinds mijn nr1 van mijn nr2 afweet, is er hier heel veel gebeurd. Heel veel gesprekken gehad met nr1 en ik weet niet waar ik zo'n goede man aan verdiend heb. hij heeft het heel moeilijk met de hele situatie maar wil alles doen om ons huwelijk te redden. Ik herken heel goed wat jij schrijft Mega, over de nr1 die je belemmert te zijn wie je eigenlijk bent. Ik had ook heel erg dit gevoel toen ik mijn nr2 leerde kennen. En nadat nr1 van nr2 afwist en we hier over begonnen te praten, heb ik hem alles verteld. Mijn nr1 voelde zich zelfs schuldig dat hij mij dit gevoel had gegeven. (waarna ik me schuldig voelde dat hij een deel van de verantwoordelijkheid opzich nam voor het feit dat ik was vreemd gegaan). Wat ik wil zeggen is dat door mijn nr2 ik nr1 de kans had ontnomen om er voor mij te zijn, en ik hem ook nog "beschuldigde" van het feit dat hij me belemmerd. Het klinkt allemaal nogal ingewikkeld maar ik hoop dat jullie me begrijpen. Nr1 en ik hebben nog een lange weg te gaan maar ik heb het gevoel dat het ons wel gaat lukken. Dit neemt niet weg dat ik nr2 nog steeds heel erg mis. En wat het nog moeilijker maakt is dat hij mij nog meer mist. Ik weet dat hij nachten niet slaapt, heel gedeprimeerd is. ik ben zijn grote liefde. Hij begrijpt waarom ik bij nr1 blijf, hij zou het er zelf ook heel moeilijk mee hebben als ik mijn man voor hem zou verlaten. Daarom was hij bereid nog tijden stiekum door te gaan. Maar hij weet dat ik dat niet meer kan. Ik kan niet door gaan met dit dubbel leven. en omdat ik het altijd goed heb gehad met mijn nr1 (tot ik nr2 ontmoete) wil ik mijn huwelijk weer op de goede weg krijgen. En ik moet toegeven dat ik nr1 een hele tijd geen eerlijke kans heb gegeven. En ik ben hem dankbaar dat hij wel zoveel in onze relatie geloofd dat hij bereid is mij een nieuwe kans te geven.
ik huil om mijn nr2. ik hou van hem en ben er van overtuigd dat wij het samen ook goed zouden hebben.
ik huil om mijn nr2. ik hou van hem en ben er van overtuigd dat wij het samen ook goed zouden hebben.
dinsdag 4 december 2007 om 08:45
quote:Mariecke schreef op 02 december 2007 @ 20:31:
Het doet me goed te lezen dat er meer mensen in deze situatie zitten en jullie verhalen helpen me de boel een beetje op een rijtje te zetten.Waarom doet het je goed om te weten dat er meer mensen in deze situatie zitten? Wat ik hier vooral lees is de enorme twijfel van hoe nu verder, want hoe leuk en spannend en verliefd ook, uiteindelijk krijg je het voor niemand, inclusief jezelf, goed gepraat.
Het doet me goed te lezen dat er meer mensen in deze situatie zitten en jullie verhalen helpen me de boel een beetje op een rijtje te zetten.Waarom doet het je goed om te weten dat er meer mensen in deze situatie zitten? Wat ik hier vooral lees is de enorme twijfel van hoe nu verder, want hoe leuk en spannend en verliefd ook, uiteindelijk krijg je het voor niemand, inclusief jezelf, goed gepraat.
dinsdag 4 december 2007 om 13:32
http://www.youtube.com/watch?v=_n4rzwX_GUA
I feel that I'm at a crossroads
I don't know which way to go
You say that I am changing
Into someone that you don't know
Who I am and who I'll be
Is locked inside, inside of me
And if I follow my heart
Will you still be my friend
If we break apart?
How do I make, how will you take
My change of heart?
For years you have been my best friend
I thought that would always be
You know that I just can't pretend
It's written all over me
'Cause where I'll go
And what I'll do, I just can't see
My life without you
If I follow my heart
Will you still be my friend
If we break apart?
How do I make, how will you take
My change of heart?
Moving on is gonna take some time
When I'm gone, you might have
A change of mind
Gotta take the chance,
No matter what I find.
No matter how far I travel
I think of you as home
It's not about finding someone else,
It's all about being alone
Because who I am and who I'll be
Is locked inside, inside of me
'Cause if I follow my heart
Will you still be my friend,
If we break apart?
How will I make, how will you take
My change of heart?
How will you take
My change of heart?
I feel that I'm at a crossroads
I don't know which way to go
You say that I am changing
Into someone that you don't know
Who I am and who I'll be
Is locked inside, inside of me
And if I follow my heart
Will you still be my friend
If we break apart?
How do I make, how will you take
My change of heart?
For years you have been my best friend
I thought that would always be
You know that I just can't pretend
It's written all over me
'Cause where I'll go
And what I'll do, I just can't see
My life without you
If I follow my heart
Will you still be my friend
If we break apart?
How do I make, how will you take
My change of heart?
Moving on is gonna take some time
When I'm gone, you might have
A change of mind
Gotta take the chance,
No matter what I find.
No matter how far I travel
I think of you as home
It's not about finding someone else,
It's all about being alone
Because who I am and who I'll be
Is locked inside, inside of me
'Cause if I follow my heart
Will you still be my friend,
If we break apart?
How will I make, how will you take
My change of heart?
How will you take
My change of heart?
