Psyche
alle pijlers
Eng
woensdag 10 november 2010 om 18:01
Ik heb geen fijne week, dat weet ik zelf, en niemand die het onderstaande leest zal het ontkennen.
Alleen vind ik mijn reactie erop zo raar, beangstigend bijna.
Of: ik voel me angstig, is dat terecht?
Ik weet dat ik het de laatste weken schreeuwend druk heb, zit in een malle molen van de gewone dagelijkse verplichtingen, werk en huishouden, daarnaast ben ik niet fit, ga voor pijnklachten regelmatig naar de fysio, maar ik ben ook gewoon erg moe (logisch want ik doe ook zo veel), wordt sinds het verzetten van de klok steevast om 5 uur 's morgens wakker en lig dan vervolgens een uur te draaien omdat mijn lichaam dan ook pijn doet, en daarnaast zijn er ook nog dingen die ik leuk vind om te doen, wat eigenlijk mijn ontspanning moet zijn, maar dat eigenlijk ook een 'to do' is geworden, omdat het buitenshuis is.
Was al van plan minder te gaan doen en niet meer dingen op een dag te plannen om wat meer rust in te bouwen.
Bovendien gaat het missen van een klankbord (ik heb geen relatie) me zo nu en dan echt tegenstaan.
Zou zo graag eens een keer thuis willen komen, neer kunnen ploffen of een bord eten voor mijn neus krijgen waar ik zelf helemaal niks aan heb hoeven doen..
Tot zover de dingen die ik zelf in de hand heb.
Maar nu is gisteren mijn portemonnee gestolen, terwijl deze achter slot en grendel zat.
Op het moment dat ik het besef had dat dit gebeurd was, ben ik gaan handelen door te doen wat dan nodig is. Telefoontjes plegen om de pasjes te blokkeren, aangifte doen van diefstal.
Vervolgens naar huis gegaan en ik voelde me, eenmaal van de schrik bekomen wel rustig, alles was onder controle, en ik heb thuis nog wel wat geld om de eerste week de noodzakelijke boodschappen te doen. Geen man overboord dus.
Vanochtend op mijn werk begon het me ineens aan te grijpen en ik ben bijna niet produktief geweest, en toen ik naar huis ging had ik barstende koppijn. Heb alles voor de rest van de dag afgezegd onder de mededeling dat ik me niet goed voel, en ben naar huis gegaan waar ik op de bank in slaap ben gevallen.
Toen ik wakker was heb ik een beetje de krant doorgebladerd en mijn mail gekeken.
Ineens grijpt alle onrecht, dierenleed en criminaliteit me aan.
Het maakt me angstig en dat gevoel ken ik op deze manier niet.
Ben ineens bang dat ik ziek zal worden en doodga.
Alsof ik de controle over mijn leven kwijt aan het raken ben.
Ik ga er maar vanuit dat ik oververmoeid ben en dat het gestolen worden van mijn portemonnee de druppel is.
En ik hoop dat het gauw overgaat.
Wat is dit een eng gevoel.
Alleen vind ik mijn reactie erop zo raar, beangstigend bijna.
Of: ik voel me angstig, is dat terecht?
Ik weet dat ik het de laatste weken schreeuwend druk heb, zit in een malle molen van de gewone dagelijkse verplichtingen, werk en huishouden, daarnaast ben ik niet fit, ga voor pijnklachten regelmatig naar de fysio, maar ik ben ook gewoon erg moe (logisch want ik doe ook zo veel), wordt sinds het verzetten van de klok steevast om 5 uur 's morgens wakker en lig dan vervolgens een uur te draaien omdat mijn lichaam dan ook pijn doet, en daarnaast zijn er ook nog dingen die ik leuk vind om te doen, wat eigenlijk mijn ontspanning moet zijn, maar dat eigenlijk ook een 'to do' is geworden, omdat het buitenshuis is.
Was al van plan minder te gaan doen en niet meer dingen op een dag te plannen om wat meer rust in te bouwen.
Bovendien gaat het missen van een klankbord (ik heb geen relatie) me zo nu en dan echt tegenstaan.
Zou zo graag eens een keer thuis willen komen, neer kunnen ploffen of een bord eten voor mijn neus krijgen waar ik zelf helemaal niks aan heb hoeven doen..
Tot zover de dingen die ik zelf in de hand heb.
Maar nu is gisteren mijn portemonnee gestolen, terwijl deze achter slot en grendel zat.
Op het moment dat ik het besef had dat dit gebeurd was, ben ik gaan handelen door te doen wat dan nodig is. Telefoontjes plegen om de pasjes te blokkeren, aangifte doen van diefstal.
Vervolgens naar huis gegaan en ik voelde me, eenmaal van de schrik bekomen wel rustig, alles was onder controle, en ik heb thuis nog wel wat geld om de eerste week de noodzakelijke boodschappen te doen. Geen man overboord dus.
Vanochtend op mijn werk begon het me ineens aan te grijpen en ik ben bijna niet produktief geweest, en toen ik naar huis ging had ik barstende koppijn. Heb alles voor de rest van de dag afgezegd onder de mededeling dat ik me niet goed voel, en ben naar huis gegaan waar ik op de bank in slaap ben gevallen.
Toen ik wakker was heb ik een beetje de krant doorgebladerd en mijn mail gekeken.
Ineens grijpt alle onrecht, dierenleed en criminaliteit me aan.
Het maakt me angstig en dat gevoel ken ik op deze manier niet.
Ben ineens bang dat ik ziek zal worden en doodga.
Alsof ik de controle over mijn leven kwijt aan het raken ben.
Ik ga er maar vanuit dat ik oververmoeid ben en dat het gestolen worden van mijn portemonnee de druppel is.
En ik hoop dat het gauw overgaat.
Wat is dit een eng gevoel.
donderdag 11 november 2010 om 01:48
Perel je bent stoer dat je wilt blijven werken. Maar ik lees dat je heel moet bent, en gewoon even een weekje dimmen kan je de afstand geven om te kijken waar je moet bijstellen in je belasting en het kan er voor zorgen dat je fysiek weer bijtankt waardoor je bijv. pijn ook beter kan handelen.
En naar de huisarts want niemand hoeft in een land als nl. pijn te lijden er is niks mis met een pijnstiller en zelfs ook niet met een slaapmiddel ter overbrugging van de vicieuze cirkel
En naar de huisarts want niemand hoeft in een land als nl. pijn te lijden er is niks mis met een pijnstiller en zelfs ook niet met een slaapmiddel ter overbrugging van de vicieuze cirkel
donderdag 11 november 2010 om 13:01
Hallo, mensen
Vannacht ging het slapen niet veel beter, ik heb een aantal uren tussen waken en slapen doorgebracht waarin de meest wonderlijke dingen door mijn gedachten gingen.
Heb ook wel bij vlagen na liggen denken en besefte dat ik toch wel heel erg bezig ben met alles binnen de lijntjes te doen van mijn eigen opgelegde kleurplaat.
En dat dit een reactie is op dingen die ik in de afgelopen maanden heb geleerd, die te maken hadden met de relativiteit van alles, dat ik dat net een beetje begon in te zien. Ik was bezig met het loslaten van dingen, het accepteren van bepaalde situaties en af en toe handelde ik daar ook naar, het gaf me regelmatig een gevoel van vrijheid.
En dat hetgene waar ik me nu zo ellendig door voel een beetje een reaktie daarop is, een één stap vooruit, en dat dit dan weer even twee stapjes terug is.
Vandaag hoef ik niet te werken. Ben vanochtend ergens naartoe geweest waar het stil is, heb wat aantekeningen gemaakt en het even uit de situatie zijn hielp ook om weer anders thuis te komen.
Ik weet dat ik 'ze' allemaal nog wel heb, maar ze staan niet meer op het goeie rijtje, zeg maar.
Ik ben nu een schemaatje aan het maken waarmee ik alles langzamerhand weer op zijn plek ga zetten.
Ik ben gewoon even op. Maar ik voel me nu al wel iets daadkrachtiger dan gistermiddag.
Vannacht ging het slapen niet veel beter, ik heb een aantal uren tussen waken en slapen doorgebracht waarin de meest wonderlijke dingen door mijn gedachten gingen.
Heb ook wel bij vlagen na liggen denken en besefte dat ik toch wel heel erg bezig ben met alles binnen de lijntjes te doen van mijn eigen opgelegde kleurplaat.
En dat dit een reactie is op dingen die ik in de afgelopen maanden heb geleerd, die te maken hadden met de relativiteit van alles, dat ik dat net een beetje begon in te zien. Ik was bezig met het loslaten van dingen, het accepteren van bepaalde situaties en af en toe handelde ik daar ook naar, het gaf me regelmatig een gevoel van vrijheid.
En dat hetgene waar ik me nu zo ellendig door voel een beetje een reaktie daarop is, een één stap vooruit, en dat dit dan weer even twee stapjes terug is.
Vandaag hoef ik niet te werken. Ben vanochtend ergens naartoe geweest waar het stil is, heb wat aantekeningen gemaakt en het even uit de situatie zijn hielp ook om weer anders thuis te komen.
Ik weet dat ik 'ze' allemaal nog wel heb, maar ze staan niet meer op het goeie rijtje, zeg maar.
Ik ben nu een schemaatje aan het maken waarmee ik alles langzamerhand weer op zijn plek ga zetten.
Ik ben gewoon even op. Maar ik voel me nu al wel iets daadkrachtiger dan gistermiddag.
donderdag 11 november 2010 om 13:50
Hoi Perel,
Heb jij wel eens gedacht om iets te doen aan meditatie, mindfulness of yoga?
Als ik jouw posts lees krijg ik het gevoel dat je enorm in je hoofd zit, en dat je niet helemaal verbonden bent met je gevoel/lichaam.
Het kan helpen om je gedachten te observeren en minder belangrijk te maken, want wellicht komt daar ook een gedeelte van je lichamelijke pijn/stress van. Dwingende gedachten kunnen je lijf echt ziek maken. Je moet veel van jezelf, maar mag je er ook echt zijn? Denk dat het loslaten van controle en overgave voor jou een belangrijk punt is. Begin met het luisteren naar je lichaam en de rust te nemen die nodig is...
Heb jij wel eens gedacht om iets te doen aan meditatie, mindfulness of yoga?
Als ik jouw posts lees krijg ik het gevoel dat je enorm in je hoofd zit, en dat je niet helemaal verbonden bent met je gevoel/lichaam.
Het kan helpen om je gedachten te observeren en minder belangrijk te maken, want wellicht komt daar ook een gedeelte van je lichamelijke pijn/stress van. Dwingende gedachten kunnen je lijf echt ziek maken. Je moet veel van jezelf, maar mag je er ook echt zijn? Denk dat het loslaten van controle en overgave voor jou een belangrijk punt is. Begin met het luisteren naar je lichaam en de rust te nemen die nodig is...
donderdag 11 november 2010 om 13:59
FLF, daar heb ik inderdaad aan gedacht.
Een hele tijd geleden alweer heb ik een setje meditatie-mindfulness cd's gekocht, waar ik eigenlijk nog nooit echt serieus mee aan de slag ben gegaan.
Geloof het of niet, vannacht dacht ik o.a. aan dit setje, en ik heb ze klaargelegd bij mijn cd speler, ik wil er zo eentje gaan opzetten.
Een hele tijd geleden alweer heb ik een setje meditatie-mindfulness cd's gekocht, waar ik eigenlijk nog nooit echt serieus mee aan de slag ben gegaan.
Geloof het of niet, vannacht dacht ik o.a. aan dit setje, en ik heb ze klaargelegd bij mijn cd speler, ik wil er zo eentje gaan opzetten.
donderdag 11 november 2010 om 14:54
quote:funnylittlefrog schreef op 11 november 2010 @ 13:50:
Hoi Perel,
Heb jij wel eens gedacht om iets te doen aan meditatie, mindfulness of yoga?
Als ik jouw posts lees krijg ik het gevoel dat je enorm in je hoofd zit, en dat je niet helemaal verbonden bent met je gevoel/lichaam.
Het kan helpen om je gedachten te observeren en minder belangrijk te maken, want wellicht komt daar ook een gedeelte van je lichamelijke pijn/stress van. Dwingende gedachten kunnen je lijf echt ziek maken. Je moet veel van jezelf, maar mag je er ook echt zijn? Denk dat het loslaten van controle en overgave voor jou een belangrijk punt is. Begin met het luisteren naar je lichaam en de rust te nemen die nodig is...
Wat een treffende reactie funnylittlefrog. Perel, ik herken veel in wat je hier schrijft en hoop voor je dat het echt beter zal gaan. Wat funnylittlefrog schrijft is mijn valkuil en ik heb toevallig net hulp gezocht. Ik wil die dwingende gedachten en die controle leren loslaten en wat meds ook zegt, hulp vragen is ook stoer.
Hoor trouwens graag of die yoga cd's ook echt (een beetje) helpen, want twijfel zelf of ik dat ook zal gaan doen.
Hoi Perel,
Heb jij wel eens gedacht om iets te doen aan meditatie, mindfulness of yoga?
Als ik jouw posts lees krijg ik het gevoel dat je enorm in je hoofd zit, en dat je niet helemaal verbonden bent met je gevoel/lichaam.
Het kan helpen om je gedachten te observeren en minder belangrijk te maken, want wellicht komt daar ook een gedeelte van je lichamelijke pijn/stress van. Dwingende gedachten kunnen je lijf echt ziek maken. Je moet veel van jezelf, maar mag je er ook echt zijn? Denk dat het loslaten van controle en overgave voor jou een belangrijk punt is. Begin met het luisteren naar je lichaam en de rust te nemen die nodig is...
Wat een treffende reactie funnylittlefrog. Perel, ik herken veel in wat je hier schrijft en hoop voor je dat het echt beter zal gaan. Wat funnylittlefrog schrijft is mijn valkuil en ik heb toevallig net hulp gezocht. Ik wil die dwingende gedachten en die controle leren loslaten en wat meds ook zegt, hulp vragen is ook stoer.
Hoor trouwens graag of die yoga cd's ook echt (een beetje) helpen, want twijfel zelf of ik dat ook zal gaan doen.
donderdag 11 november 2010 om 15:06
quote:Perel schreef op 11 november 2010 @ 13:01:
Heb ook wel bij vlagen na liggen denken en besefte dat ik toch wel heel erg bezig ben met alles binnen de lijntjes te doen van mijn eigen opgelegde kleurplaat.Je slaat de spijker op zijn kop; niet alleen voor jezelf maar ook voor zoveel andere vrouwen die op hun tenen lopen om alles maar in den perfectie te doen. Twintig bordjes tegelijk draaiende houden, is ons niet vreemd maar wel leven nu ook in een tijd dat we alles ook maar meer dan goed willen (voor ons gevoel, moeten) doen. Dat moeten we loslaten. Niet makkelijk maar wel het proberen waard.
Heb ook wel bij vlagen na liggen denken en besefte dat ik toch wel heel erg bezig ben met alles binnen de lijntjes te doen van mijn eigen opgelegde kleurplaat.Je slaat de spijker op zijn kop; niet alleen voor jezelf maar ook voor zoveel andere vrouwen die op hun tenen lopen om alles maar in den perfectie te doen. Twintig bordjes tegelijk draaiende houden, is ons niet vreemd maar wel leven nu ook in een tijd dat we alles ook maar meer dan goed willen (voor ons gevoel, moeten) doen. Dat moeten we loslaten. Niet makkelijk maar wel het proberen waard.
zaterdag 13 november 2010 om 19:56
Hallo,
Ik heb me gister ziek gemeld en nam me voor om met een boekje en een beker thee een uurtje op bed te gaan liggen en om in de middag even een frisse neus te gaan halen.
Concentreren op mijn boek lukte net 1 bladzijde, en toen heb ik het opzij gelegd en ben weggedoezeld. Schrok wakker na een uurtje omdat ik dacht dat ik me verslapen had en de kinderen vergeten was wakker te maken om naar school te gaan, ik was echt even de tijd en de kluts kwijt.
Eenmaal weer bij mijn positieven besloot ik te blijven liggen en ben weer in slaap gevallen tot halverwege de middag.
Bij de super op de hoek spullen gekocht voor een makkelijke maaltijd, ik was blij dat ik snel weer terug was.
Paar uurtjes opgebleven en om half negen weer naar bed gegaan. Om vier uur even wakker geweest, en weer weggezakt tot even na acht uur vanochtend.
Ik denk dat ik vooral oververmoeid ben.
Nu zit mijn neus helemaal dicht en komt de keelpijn op.
Ik zal wel verkouden worden.
Deze aankomende week ga ik nog wel even langs de huisarts om over dat enge, gejaagde gevoel te praten. Mijn bloeddruk weer eens laten controleren, dat moet eigenlijk om de drie maanden, maar ik vergeet het wel eens. De ene keer is hij te hoog, de andere keer prima. Misschien is hij nu weer te hoog.
Ik heb me gister ziek gemeld en nam me voor om met een boekje en een beker thee een uurtje op bed te gaan liggen en om in de middag even een frisse neus te gaan halen.
Concentreren op mijn boek lukte net 1 bladzijde, en toen heb ik het opzij gelegd en ben weggedoezeld. Schrok wakker na een uurtje omdat ik dacht dat ik me verslapen had en de kinderen vergeten was wakker te maken om naar school te gaan, ik was echt even de tijd en de kluts kwijt.
Eenmaal weer bij mijn positieven besloot ik te blijven liggen en ben weer in slaap gevallen tot halverwege de middag.
Bij de super op de hoek spullen gekocht voor een makkelijke maaltijd, ik was blij dat ik snel weer terug was.
Paar uurtjes opgebleven en om half negen weer naar bed gegaan. Om vier uur even wakker geweest, en weer weggezakt tot even na acht uur vanochtend.
Ik denk dat ik vooral oververmoeid ben.
Nu zit mijn neus helemaal dicht en komt de keelpijn op.
Ik zal wel verkouden worden.
Deze aankomende week ga ik nog wel even langs de huisarts om over dat enge, gejaagde gevoel te praten. Mijn bloeddruk weer eens laten controleren, dat moet eigenlijk om de drie maanden, maar ik vergeet het wel eens. De ene keer is hij te hoog, de andere keer prima. Misschien is hij nu weer te hoog.
zaterdag 13 november 2010 om 20:15
Heb niet alle reacties gelezen, maar onlangs is ook mijn portemonnee gestolen en ik stond er zelf van te kijken hoezeer me dat had aangegrepen. Ik heb daarna echt een weekend helemaal van slag rondgelopen, bijna een soort mini 'rouwproces'. Het heeft echt mijn gevoel van veiligheid aangetast en de tranen bleven maar komen, om het minste of geringste. Dus dat het er even inhakt zo'n gestolen portemonnee, dat herken ik wel.
En dat is dan in jouw geval ook echt even de druppel. Geef het gewoon wat tijd, komt vast allemaal goed!
En dat is dan in jouw geval ook echt even de druppel. Geef het gewoon wat tijd, komt vast allemaal goed!
maandag 15 november 2010 om 11:35
Ben vanochtend naar de ha geweest.
Bloeddruk ok, maar de assistente adviseerde me om ook maar even de dokter zelf te spreken, vanwege mijn klachten.
Die vroeg de reden waarom ik besloten had om mijn bloeddruk te laten meten.
Ik bedacht me dat de eigenlijke reden was dat ik - stel dat het echt weer zo hoog zou zijn - een reëel gevaar zou lopen dat ik een hartinfarct of een beroerte zou kunnen krijgen, en dat ik dan in het minst erge geval een tijd niet de dingen die ik moet doen zou kunnen doen - als dat risico er niet zou zijn, zou ik wanneer ik dacht dat het wel weer ging, weer doorgaan zoals ervoor.
En mijn zus vond dat ik het moest na laten kijken.
Ik wilde dat niet zo letterlijk zeggen, want ik betrapte mezelf op de gedachte dat dit wel heel erg naar zelfverwaarlozing en het negeren van signalen riekt.
Ik zei dus dat ik de symptomen van de vorige keer meende te herkennen.
De ha vroeg door naar bepaalde dingen en zegt te denken in de richting van een niet goed werkende schildklier.
Thuis nog even naar de symptomen gekeken, en in het rijtje staan er nog meer die niet genoemd zijn, maar waar ik wel last van heb.
Meestal komt er niets uit als er bij mij een bloedonderzoek gedaan wordt, en dat zal nu ook wel zo zijn.
Ik moet het dus nog een paar dagen afwachten.
Ondertussen doe ik het rustig aan, en ga morgen maar weer eens naar mijn werk toe. Maar alles er omheen laat ik even voor wat het is. Het is heerlijk weer om buiten te zijn. Ga vanmiddag even een wandelingetje maken.
Bloeddruk ok, maar de assistente adviseerde me om ook maar even de dokter zelf te spreken, vanwege mijn klachten.
Die vroeg de reden waarom ik besloten had om mijn bloeddruk te laten meten.
Ik bedacht me dat de eigenlijke reden was dat ik - stel dat het echt weer zo hoog zou zijn - een reëel gevaar zou lopen dat ik een hartinfarct of een beroerte zou kunnen krijgen, en dat ik dan in het minst erge geval een tijd niet de dingen die ik moet doen zou kunnen doen - als dat risico er niet zou zijn, zou ik wanneer ik dacht dat het wel weer ging, weer doorgaan zoals ervoor.
En mijn zus vond dat ik het moest na laten kijken.
Ik wilde dat niet zo letterlijk zeggen, want ik betrapte mezelf op de gedachte dat dit wel heel erg naar zelfverwaarlozing en het negeren van signalen riekt.
Ik zei dus dat ik de symptomen van de vorige keer meende te herkennen.
De ha vroeg door naar bepaalde dingen en zegt te denken in de richting van een niet goed werkende schildklier.
Thuis nog even naar de symptomen gekeken, en in het rijtje staan er nog meer die niet genoemd zijn, maar waar ik wel last van heb.
Meestal komt er niets uit als er bij mij een bloedonderzoek gedaan wordt, en dat zal nu ook wel zo zijn.
Ik moet het dus nog een paar dagen afwachten.
Ondertussen doe ik het rustig aan, en ga morgen maar weer eens naar mijn werk toe. Maar alles er omheen laat ik even voor wat het is. Het is heerlijk weer om buiten te zijn. Ga vanmiddag even een wandelingetje maken.
