Relaties
alle pijlers
Op jezelf zijn is het prettigst!
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
vrijdag 7 december 2007 om 15:32
Ik ben niet altijd 'vrij hard', voor dit hele gedoe nog veel minder zelfs. Ik luisterde naar die zeikverhalen, gaf advies blabla, omdat ik het lullig vond om dat níet te doen. Was zelfs zo'n sukkel die dan een paar dagen later nog es vroeg hoe het met ze ging. Ws dacht ik dat die empathie wederzijds was. Nogmaals, dat ik het fijner vind om dingen alleen te doen, wil absoluut niet zeggen dat ik geen interesse toon in anderen.
Het feit dat ik de dingen liever alleen doe, heeft niets te maken met onzeker zijn of vervelende ervaringen; ik vind dat al fijn zo lang ik me kan herinneren.
Het feit dat ik de dingen liever alleen doe, heeft niets te maken met onzeker zijn of vervelende ervaringen; ik vind dat al fijn zo lang ik me kan herinneren.
vrijdag 7 december 2007 om 15:54
Ik denk dat ik echt een einzelganger van nature ben, niet zozeer één door vervelende ervaringen geworden. Toen ik de serie "het Bureau" van JJ Voskuil las, dacht ik...ja dat heb ik nou ook. Al hoofdpijn krijgen van een sociaal contact dat gepland staat, gespannen zijn om de manier waarop je werkgever je dit keer weer "goeiemorgen" wenst, een soort blokkade bij de allerlei vormen van omgang. (behalve als het puur zakelijk is, contact met cliënten enzo, niet iets dat dichtbij komt)
vrijdag 7 december 2007 om 16:34
Korenwolf, nee hoor. Eigenlijk vind ik het wel leuk om te merken dat er gelijkgestemden zijn. Alhoewel ik wel hele grote verschillen constateer.
Wat Helmy zegt bijvoorbeeld, herken ik mezelf ook weer niet in. Ik ben zolangzamerhand wel benieuwd naar wat eigenlijk een einzelganger defenieert. Ik begin te denken dat ik namelijk gewoon asociaal ben.
Wat Helmy zegt bijvoorbeeld, herken ik mezelf ook weer niet in. Ik ben zolangzamerhand wel benieuwd naar wat eigenlijk een einzelganger defenieert. Ik begin te denken dat ik namelijk gewoon asociaal ben.
vrijdag 7 december 2007 om 20:11
goed punt, Evidenza. Ik zat daar vanmorgen nog over na te denken.
Ik denk voor mijzelf dat ik nogal laag sensitief ben, volgens mij verklaart dat een groot deel van de einzelganger in mij. Is dat herkenbaar? Ben niet zo snel gekwetst, vind het niet erg als iemand een keer niet aan me denkt, etc.
Ook ben ik een pessimist, want ik ga er vaak van uit dat de mens om me heen dom doet, maar het niet noodzakelijkerwijs zo slecht bedoelt. Dat geldt ook voor mijzelf naar anderen toe, ik weet dat ik geen haar beter ben dan andere mensen. Om een voorbeeld te noemen; als iemand zegt; je auto is volgende week klaar, dan ga ik van 2 a 3 weken uit. En 9 van de 10 keer klopt dat dan ook. Zelf vergeet ik ook weer bijv. geleende dingen terug te geven ofzo. Ik bedoel maar te zeggen: omdat ik het zelf ook doe, kan ik ook begrijpen dat het bij een ander gebeurt.
Maar ik ben wel een levensgenieter. Daarin verschil ik weer wat meer van de dames hier denk ik, want ik kan bijv. wel erg genieten van een kamer vol geleuter.
Dat laatste zie ik dan weer niet zo bij de dames hier. Dus in die zin verschil ik wel erg van de die-hard-einzelganger.
Ik denk voor mijzelf dat ik nogal laag sensitief ben, volgens mij verklaart dat een groot deel van de einzelganger in mij. Is dat herkenbaar? Ben niet zo snel gekwetst, vind het niet erg als iemand een keer niet aan me denkt, etc.
Ook ben ik een pessimist, want ik ga er vaak van uit dat de mens om me heen dom doet, maar het niet noodzakelijkerwijs zo slecht bedoelt. Dat geldt ook voor mijzelf naar anderen toe, ik weet dat ik geen haar beter ben dan andere mensen. Om een voorbeeld te noemen; als iemand zegt; je auto is volgende week klaar, dan ga ik van 2 a 3 weken uit. En 9 van de 10 keer klopt dat dan ook. Zelf vergeet ik ook weer bijv. geleende dingen terug te geven ofzo. Ik bedoel maar te zeggen: omdat ik het zelf ook doe, kan ik ook begrijpen dat het bij een ander gebeurt.
Maar ik ben wel een levensgenieter. Daarin verschil ik weer wat meer van de dames hier denk ik, want ik kan bijv. wel erg genieten van een kamer vol geleuter.
Dat laatste zie ik dan weer niet zo bij de dames hier. Dus in die zin verschil ik wel erg van de die-hard-einzelganger.
vrijdag 7 december 2007 om 20:39
Fleurtje
Nijn, das een goeie. Laag sensitief. Dat ben ik ook denk ik. Ik ben denk ik geen pessimist. Het is nog erger volgens mij want ik sta helemaal niet stil bij wat die ander denkt of doet.
Maar je kunt toch wel een levensgenieter zijn zonder dat je dat doet met andere mensen? Ik geniet met volle teugen van het leven. Míjn leven.
Nijn, das een goeie. Laag sensitief. Dat ben ik ook denk ik. Ik ben denk ik geen pessimist. Het is nog erger volgens mij want ik sta helemaal niet stil bij wat die ander denkt of doet.
Maar je kunt toch wel een levensgenieter zijn zonder dat je dat doet met andere mensen? Ik geniet met volle teugen van het leven. Míjn leven.
vrijdag 7 december 2007 om 21:44
quote:Evidenza schreef op 07 december 2007 @ 20:39:
Fleurtje
Nijn, das een goeie. Laag sensitief. Dat ben ik ook denk ik. Ik ben denk ik geen pessimist. Het is nog erger volgens mij want ik sta helemaal niet stil bij wat die ander denkt of doet.
Maar je kunt toch wel een levensgenieter zijn zonder dat je dat doet met andere mensen? Ik geniet met volle teugen van het leven. Míjn leven.Ja, dat klopt natuurlijk, je kan ook genieten in je eentje.
Ik had er even mijn persoonlijke definitie van een levensgenieter op losgelaten, namelijk dat je houdt van gezelligheid en mensen om je heen, geroezemoes, eten, glas wijn in de hand, peukje erbij, onee, ben gestopt. Maarja, you get the picture.
Fleurtje
Nijn, das een goeie. Laag sensitief. Dat ben ik ook denk ik. Ik ben denk ik geen pessimist. Het is nog erger volgens mij want ik sta helemaal niet stil bij wat die ander denkt of doet.
Maar je kunt toch wel een levensgenieter zijn zonder dat je dat doet met andere mensen? Ik geniet met volle teugen van het leven. Míjn leven.Ja, dat klopt natuurlijk, je kan ook genieten in je eentje.
Ik had er even mijn persoonlijke definitie van een levensgenieter op losgelaten, namelijk dat je houdt van gezelligheid en mensen om je heen, geroezemoes, eten, glas wijn in de hand, peukje erbij, onee, ben gestopt. Maarja, you get the picture.
zaterdag 8 december 2007 om 17:14
quote:Nijntje schreef op 07 december 2007 @ 20:11:
Maar ik ben wel een levensgenieter. Daarin verschil ik weer wat meer van de dames hier denk ik, want ik kan bijv. wel erg genieten van een kamer vol geleuter.
.
NOU JA ZEG, wat is dat nu weer voor rare opmerking?
Alsof je alleen maar een levensgenieter kunt zijn wanneer je afhankelijk bent van andere mensen om het leuk te maken
Maar ik ben wel een levensgenieter. Daarin verschil ik weer wat meer van de dames hier denk ik, want ik kan bijv. wel erg genieten van een kamer vol geleuter.
.
NOU JA ZEG, wat is dat nu weer voor rare opmerking?
Alsof je alleen maar een levensgenieter kunt zijn wanneer je afhankelijk bent van andere mensen om het leuk te maken
zaterdag 8 december 2007 om 19:29
Ik geniet hoe dan ook heel erg, of ik nou alleen ben of met anderen . Enorm gevoel van luxe eerlijk gezegd.
Ik vind jou trouwens helemaal niet asociaal overkomen Evidenza, meer dat je gewoon een hekel hebt aan onzinnig geneuzel en dat het soms voor jou wat sneller geneuzel is omdat je denkt in oplossingen. Gewoon doen wat je moet doen en verder de dingen niet moeilijker maken dan nodig is. Iig dat vind ik vaak terug in jouw reacties en ik vind dat nou juist zo leuk en ook persoonlijk aan jouw posts.
Voor mij heeft diepgang eigenlijk vooral te maken met elkaar echt zien, registreren tijdens een gesprek. En vandaaruit reageren, inspelen op de ander, plezier hebben enz. Stortbakken fenomeen ken ik ook, idd geen diepgang maar dat zit 'm vooral in dat monoloog gevoel geloof ik. Ik vind diepgang iets wat moeilijk te beschrijven is maar ik weet met wie ik het wel kan hebben en met wie niet en dat zit hem niet in de zwaarte van gesprekken. Meer de mogelijkheid tot grote oprechtheid en interesse van beide kanten. Dat kan soms over moeilijke dingen gaan maar het valt me op dat ik over het algemeen met die mensen ook echt vreselijk kan lachen, het is een positieve ervaring.
Ik vind jou trouwens helemaal niet asociaal overkomen Evidenza, meer dat je gewoon een hekel hebt aan onzinnig geneuzel en dat het soms voor jou wat sneller geneuzel is omdat je denkt in oplossingen. Gewoon doen wat je moet doen en verder de dingen niet moeilijker maken dan nodig is. Iig dat vind ik vaak terug in jouw reacties en ik vind dat nou juist zo leuk en ook persoonlijk aan jouw posts.
Voor mij heeft diepgang eigenlijk vooral te maken met elkaar echt zien, registreren tijdens een gesprek. En vandaaruit reageren, inspelen op de ander, plezier hebben enz. Stortbakken fenomeen ken ik ook, idd geen diepgang maar dat zit 'm vooral in dat monoloog gevoel geloof ik. Ik vind diepgang iets wat moeilijk te beschrijven is maar ik weet met wie ik het wel kan hebben en met wie niet en dat zit hem niet in de zwaarte van gesprekken. Meer de mogelijkheid tot grote oprechtheid en interesse van beide kanten. Dat kan soms over moeilijke dingen gaan maar het valt me op dat ik over het algemeen met die mensen ook echt vreselijk kan lachen, het is een positieve ervaring.
zondag 9 december 2007 om 02:50
zondag 9 december 2007 om 03:13
Op jezelf zijn vind ik wel prettig ja, wat zeg ik, heel erg prettig! Maar af en toe heb ik wel mensen nodig. Nodig om te voelen waarom ik van ze hou, dat kan ik niet altijd op een afstand. Nodig omdat ze mij hebben gevormd tot wat ik nu ben. En nodig omdat ik me soms ook wel eens kut voel, en dan zijn die mensen onontbeerlijk. Oh, met die mensen bedoel ik natuurlijk mijn vrienden!
Ondanks dat ik het erg prettig vind om op mezelf te zijn, vind het nog prettiger om er te zijn als iemand me nodig heeft.
Ondanks dat ik het erg prettig vind om op mezelf te zijn, vind het nog prettiger om er te zijn als iemand me nodig heeft.
zondag 9 december 2007 om 07:00
Aaah! Een topic naar mijn hart! Herken (bijna) alles. Ik sla op het werk zoveel mogelijk feestjes en borrels af. Het gaat altijd over hetzelfde. Mensen gedragen zich dan INEENS anders. Dan denk ik:"Je bent toch gewoon wie je bent of je nou op het werk of op een borrel bent?". Ik snap nog niet zo goed waar die knop zit, die iedereen massaal omzet zodra ze het cafe binnenwandelen. De monologen vind ik het ergst. Je vraagt iemand hoe het gaat en je krijgt een monoloog van een uur te horen. Na zo'n avond ben ik helemaal gesloopt.
Het ultieme genot voor mij is thuis op de bank met een goed boek. Of een lang telefoongesprek met vriendinnen. Feestjes en verplichtingen, ik blokkeer zodra er weer een verplicht event staat. Dat was zo toen ik nog een vriend had...verplicht kerst vieren bij zijn ouders. Een afschuwelijke ervaring! Ik had liever thuis gezeten (allleen) maar ja, dát kún je niet máken! Dus ging ik steeds meer naar mijn gevoel luisteren en minder met inmiddels ex vriendje naar verplichte verjaardagen, feestjes, huwelijken etc. Je wordt meer uitgenodigd om als decor te dienen dan dat mensen je echt uit het diepst van hun hart erbij willen hebben.
En het alleen zijn heb ik echt nodig om op te laden. Zodra je de deur uitloopt wordt je overweldigd door prikkels, schreeuwende reclameborden, verkeer, mensen, situaties, geduw als je in een tram wilt stappen....ben je op het werk dan begint alles van vooraf aan. Dan moet ik gewoon bijkomen van alles. En als ik dan ook nog naar een feestje o.i.d. moet dan denk ik:"Mijn rust gaat voor".
Vroeger deed ik aan allles mee. Resultaat? Moe, sjacherijnig, boos op mezelf, boos op de rest. Nu ik gewoon doe waar ik zin in heb, ben ik een veel leuker mens geworden....ook voor mezelf waardoor het juist nog heerlijker is om alleen te zijn)
Het ultieme genot voor mij is thuis op de bank met een goed boek. Of een lang telefoongesprek met vriendinnen. Feestjes en verplichtingen, ik blokkeer zodra er weer een verplicht event staat. Dat was zo toen ik nog een vriend had...verplicht kerst vieren bij zijn ouders. Een afschuwelijke ervaring! Ik had liever thuis gezeten (allleen) maar ja, dát kún je niet máken! Dus ging ik steeds meer naar mijn gevoel luisteren en minder met inmiddels ex vriendje naar verplichte verjaardagen, feestjes, huwelijken etc. Je wordt meer uitgenodigd om als decor te dienen dan dat mensen je echt uit het diepst van hun hart erbij willen hebben.
En het alleen zijn heb ik echt nodig om op te laden. Zodra je de deur uitloopt wordt je overweldigd door prikkels, schreeuwende reclameborden, verkeer, mensen, situaties, geduw als je in een tram wilt stappen....ben je op het werk dan begint alles van vooraf aan. Dan moet ik gewoon bijkomen van alles. En als ik dan ook nog naar een feestje o.i.d. moet dan denk ik:"Mijn rust gaat voor".
Vroeger deed ik aan allles mee. Resultaat? Moe, sjacherijnig, boos op mezelf, boos op de rest. Nu ik gewoon doe waar ik zin in heb, ben ik een veel leuker mens geworden....ook voor mezelf waardoor het juist nog heerlijker is om alleen te zijn
)
zondag 9 december 2007 om 17:57
Daar noem je een interessant punt, Sensy. Tegenwoordig zijn er zoveel prikkels, op straat, het verkeer, overal is herrie, lopen mensen, je bent altijd bereikbaar via de telefoon.... Dan is het eigenlijk helemaal niet zo gek dat steeds meer mensen het nodig hebben om in alle rust te "unwinden".
Ik heb dat ook best wel. Heb 3 kleine kinderen, en waar wij wonen is zijn veel kinderen (leuk natuurlijk) en het verkeer is ook erg hectisch. En alles moet hier met de auto. Dus de hele dag knallende impulsen. Kletsende moeders. Leuk leuk leuk. Maar na een speelmiddagje bij een paar vriendjes, waar 5 kleine kinderen 2 uur lang door elkaar heen kakelen en de moeder en ik nog wat probeerden te praten, en we elke keer geinterumpeerd werden (logisch, ze zijn nog klein), had ik het GEHAD. Klaar, over en uit. Wegwezen. Dahag, kinderen in de auto gezet, hop voor de tv en mama heeft pauze.
Ik heb dat ook best wel. Heb 3 kleine kinderen, en waar wij wonen is zijn veel kinderen (leuk natuurlijk) en het verkeer is ook erg hectisch. En alles moet hier met de auto. Dus de hele dag knallende impulsen. Kletsende moeders. Leuk leuk leuk. Maar na een speelmiddagje bij een paar vriendjes, waar 5 kleine kinderen 2 uur lang door elkaar heen kakelen en de moeder en ik nog wat probeerden te praten, en we elke keer geinterumpeerd werden (logisch, ze zijn nog klein), had ik het GEHAD. Klaar, over en uit. Wegwezen. Dahag, kinderen in de auto gezet, hop voor de tv en mama heeft pauze.
zondag 9 december 2007 om 18:34
Einzelganger is imo niet hetzelfde als een kluizenaar hoor.
Ik heb ook mensen om me heen (gehad) waar ik van hou en het echt leuk vind om tijd mee door te brengen en waar ik voor klaar sta als ze me nodig hebben. Het zijn er alleen niet zo veel en ook bij hun kan het contact me teveel worden, dat blijft gewoon.
Ik heb heel veel alleen-tijd nodig maar kan echt wel genieten van contact met andere mensen hoor, alleen dan wel op zelfgekozen momenten en niet te vaak. Dat staat los van het gevoel dat ik voor iemand kan hebben. Ik ben niet gevoelloos of onkwetsbaar oid, eerder het tegenovergestelde als iemand door mijn muurtje heen komt. En als dat lukt dan ben ik er ook echt en ga door het vuur voor diegene. Ik kan echt hartstikke lief zijn. Let vooral op het woordje kan Met mijn hechting/gevoel is niet zoveel mis hoor, het is alleen voorbehouden aan een enkeling. Nu alleen mijn vriend maar in het verleden waren er meer. Ik kan heel goed diepgaande contacten aangaan, geen probleem,het is het meer oppervlakkige contact wat ik niet wil/kan opbrengen, geen enkele behoefte aan. Echte liefde voor iemand heb ik wel behoefte aan, wat dat betreft ben ik net een echt mens
Ik heb ook mensen om me heen (gehad) waar ik van hou en het echt leuk vind om tijd mee door te brengen en waar ik voor klaar sta als ze me nodig hebben. Het zijn er alleen niet zo veel en ook bij hun kan het contact me teveel worden, dat blijft gewoon.
Ik heb heel veel alleen-tijd nodig maar kan echt wel genieten van contact met andere mensen hoor, alleen dan wel op zelfgekozen momenten en niet te vaak. Dat staat los van het gevoel dat ik voor iemand kan hebben. Ik ben niet gevoelloos of onkwetsbaar oid, eerder het tegenovergestelde als iemand door mijn muurtje heen komt. En als dat lukt dan ben ik er ook echt en ga door het vuur voor diegene. Ik kan echt hartstikke lief zijn. Let vooral op het woordje kan Met mijn hechting/gevoel is niet zoveel mis hoor, het is alleen voorbehouden aan een enkeling. Nu alleen mijn vriend maar in het verleden waren er meer. Ik kan heel goed diepgaande contacten aangaan, geen probleem,het is het meer oppervlakkige contact wat ik niet wil/kan opbrengen, geen enkele behoefte aan. Echte liefde voor iemand heb ik wel behoefte aan, wat dat betreft ben ik net een echt mens
zondag 9 december 2007 om 18:36
zondag 9 december 2007 om 18:42
Wat noem jij / noemen jullie 'niet te vaak' contact? Eens in de week, eens per maand, per halfjaar?
En wat noem jij / noemen jullie contact 'met een enkeling'? Alleen je partner, je partner en een vriend(in), drie mensen, ...
Ik zie ook regelmatig op tegen gezelschap. Ik weet niet of dat nou een karaktereigenschap is, of dat het komt omdat ik gewoon moe ben. Van het werk, van de verplichtingen, van het altijd maar initiatief moeten nemen enzovoort.
En wat noem jij / noemen jullie contact 'met een enkeling'? Alleen je partner, je partner en een vriend(in), drie mensen, ...
Ik zie ook regelmatig op tegen gezelschap. Ik weet niet of dat nou een karaktereigenschap is, of dat het komt omdat ik gewoon moe ben. Van het werk, van de verplichtingen, van het altijd maar initiatief moeten nemen enzovoort.
