Relaties
alle pijlers
Op jezelf zijn is het prettigst!
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
donderdag 8 januari 2009 om 12:58
quote:Helmy schreef op 04 december 2007 @ 17:52:
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
Ik vind dat je met 'n gezin niet op jezelf bent, je bent immers dan altijd met andere mensen in huis.
Ik heb erg de behoefte om op mezelf te zijn als in alleen zijn. Natuurlijk zie ik mijn ouders elke week en spreek ook soms in 't weekend iets met vrienden af, maar moet er echt niet aan denken om elke avond iets sociaals te moeten doen.
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
Ik vind dat je met 'n gezin niet op jezelf bent, je bent immers dan altijd met andere mensen in huis.
Ik heb erg de behoefte om op mezelf te zijn als in alleen zijn. Natuurlijk zie ik mijn ouders elke week en spreek ook soms in 't weekend iets met vrienden af, maar moet er echt niet aan denken om elke avond iets sociaals te moeten doen.
donderdag 8 januari 2009 om 16:57
Ik herken wel veel dingen in dit topic. Ook ik heb geen zin meer om me bezig te houden met wat maatschappelijk gewenst gedrag is en ga mijn eigen gang.
Ik heb wel een fijne relatie en mijn man heeft even weinig behoefte aan mensen over de vloer als ik. Ik heb een goed contact met mijn broers en zussen, vooral met mijn jongste zusje. Verder hebben we één vriendenstel. Het grote voordeel is dat we elkaar rustig 3 maanden niet kunnen zien en als dat dan wel weer het geval is, is het als vanouds.
Ik heb geen zin om veel energie te steken in vriendschappen en/of kennissen waar ik eigenlijk niet op zit te wachten en heb dan ook bewust mijn kring kleiner laten worden. Het leven is veel te kort om niet te kiezen voor iets waar ik mezelf een plezier mee doe.
Tegen de heersende normen in zijn mijn man en ik getrouwd in het buitenland, alleen samen met 2 wildvreemde getuigen. Een teleurstelling voor mijn schoonouders en oudere zus, maar puur een keus waarbij man en ik ons het beste voelden.
Ik ben niet a sociaal, niet sociaal onvaardig en ken via mijn werk veel mensen en neem volop deel aan grotere bijeenkomsten. In die zin ben ik ook niet echt introvert, maar ik kies er voor om mensen om me heen te hebben wanneer ik daar behoefte aan heb. En dat is niet zo vaak.
Sommige mensen in mijn omgeving kijken heel raar aan tegen deze manier van leven. Die staat ook wel haaks op hun levensstijl (= geen avond alleen kunnen zijn; als ze al eens alleen zijn, gaan ze onmiddellijk op zoek naar een slachtoffer om op visite te gaan). Gelukkig hebben ook een broer en mijn jongste zus dit karaktertrekje, dus misschien zit het bij ons wel in de familie.
O ja, we hebben ook nog eens bewust gekozen voor een relatie zonder kinderen. Dus ik denk dat ik in de ogen van veel mensen ook best wel raar ben.
Ik heb wel een fijne relatie en mijn man heeft even weinig behoefte aan mensen over de vloer als ik. Ik heb een goed contact met mijn broers en zussen, vooral met mijn jongste zusje. Verder hebben we één vriendenstel. Het grote voordeel is dat we elkaar rustig 3 maanden niet kunnen zien en als dat dan wel weer het geval is, is het als vanouds.
Ik heb geen zin om veel energie te steken in vriendschappen en/of kennissen waar ik eigenlijk niet op zit te wachten en heb dan ook bewust mijn kring kleiner laten worden. Het leven is veel te kort om niet te kiezen voor iets waar ik mezelf een plezier mee doe.
Tegen de heersende normen in zijn mijn man en ik getrouwd in het buitenland, alleen samen met 2 wildvreemde getuigen. Een teleurstelling voor mijn schoonouders en oudere zus, maar puur een keus waarbij man en ik ons het beste voelden.
Ik ben niet a sociaal, niet sociaal onvaardig en ken via mijn werk veel mensen en neem volop deel aan grotere bijeenkomsten. In die zin ben ik ook niet echt introvert, maar ik kies er voor om mensen om me heen te hebben wanneer ik daar behoefte aan heb. En dat is niet zo vaak.
Sommige mensen in mijn omgeving kijken heel raar aan tegen deze manier van leven. Die staat ook wel haaks op hun levensstijl (= geen avond alleen kunnen zijn; als ze al eens alleen zijn, gaan ze onmiddellijk op zoek naar een slachtoffer om op visite te gaan). Gelukkig hebben ook een broer en mijn jongste zus dit karaktertrekje, dus misschien zit het bij ons wel in de familie.
O ja, we hebben ook nog eens bewust gekozen voor een relatie zonder kinderen. Dus ik denk dat ik in de ogen van veel mensen ook best wel raar ben.
