Relaties
alle pijlers
Op jezelf zijn is het prettigst!
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
dinsdag 4 december 2007 om 18:01
Ja, ik herken het, ben ook erg op mezelf.
Ik heb een hekel aan visite, feestjes en een groepsreis zou ik never nooit niet aan beginnen.
Op mijn werk heb ik al genoeg mensen om me heen dus privé mag ik me graag terugtrekken, ik kan er niet tegen om de hele dag mensen om me heen te hebben.
Ik heb veel tijd voor mezelf nodig en ben graag alleen, kan het prima met mezelf vinden
Ik doe ook veel alleen, vind het heerlijk om mijn eigen gang te gaan en niet te hoeven aanpassen.
Ik heb een hekel aan visite, feestjes en een groepsreis zou ik never nooit niet aan beginnen.
Op mijn werk heb ik al genoeg mensen om me heen dus privé mag ik me graag terugtrekken, ik kan er niet tegen om de hele dag mensen om me heen te hebben.
Ik heb veel tijd voor mezelf nodig en ben graag alleen, kan het prima met mezelf vinden
Ik doe ook veel alleen, vind het heerlijk om mijn eigen gang te gaan en niet te hoeven aanpassen.
dinsdag 4 december 2007 om 18:09
Ik vind dit zeker niet vreemd, heb het zelf namelijk ook !
Ik hoef ook echt niet elke avond bezoek en vakanties vind ik een familie-aangelegenheid. Doe liever waar ik zelf zin in heb, dan dat ik me moet aanpassen omdat het voor anderen anders niet gezellig is.
Kan me ook prima zelf bezig houden en ik merk nu steeds vaker dat anderen perse iets moeten doen of op pad moeten gaan om zich te vermaken.
Bijv. mijn vriend wil veel vaker graag iets doen of uitgaan en gaat dan ook regelmatig alleen of met vrienden op pad terwijl ik thuis blijf. Anderen vinden dit maar raar of zielig terwijl ik het heerlijk rustig vind ( na een dag met mijn vriend en onze twee kleine kinderen die net als hem zijn en geen moment stil zitten)
Zoals met alles tegenwoordig moet je volgens de media ALLES doen om als mens compleet te zijn, maar wij eigenwijzen trekken ons daar niets van aan.
Als jij het geen probleem vind, dan is het geen probleem.
Ik hoef ook echt niet elke avond bezoek en vakanties vind ik een familie-aangelegenheid. Doe liever waar ik zelf zin in heb, dan dat ik me moet aanpassen omdat het voor anderen anders niet gezellig is.
Kan me ook prima zelf bezig houden en ik merk nu steeds vaker dat anderen perse iets moeten doen of op pad moeten gaan om zich te vermaken.
Bijv. mijn vriend wil veel vaker graag iets doen of uitgaan en gaat dan ook regelmatig alleen of met vrienden op pad terwijl ik thuis blijf. Anderen vinden dit maar raar of zielig terwijl ik het heerlijk rustig vind ( na een dag met mijn vriend en onze twee kleine kinderen die net als hem zijn en geen moment stil zitten)
Zoals met alles tegenwoordig moet je volgens de media ALLES doen om als mens compleet te zijn, maar wij eigenwijzen trekken ons daar niets van aan.
Als jij het geen probleem vind, dan is het geen probleem.
dinsdag 4 december 2007 om 18:12
Ik kàn het wel trouwens, het gezellig hebben met andere mensen.
Geen probleem, ben geen muurbloempje oid, eerder het tegenovergestelde en dan heb ik ook echt lol. Als het maar niet te vaak is want dan wordt het lastiger en soms ontkom je er niet aan helaas.
Maar meestal levert het geen problemen, iedereen weet hoe ik ben dus niemand vindt het vreemd dat ik verjaardagen oversla bijv., ze zijn eerder verbaasd als ik wèl kom.
Ik ben wel altijd eerlijk btw, ik verzin geen leugentjes maar zeg het gewoon als ik ergens geen zin in heb.
En daar heeft nooit iemand moeite mee.
Alleen mensen die me niet zo goed kennen staan weleens heel vreemd te kijken als ik bijv. gewoon wegga op het verjaardagsfeest van mijn vriend om lekker in bad te gaan liggen omdat ik daar meer zin in heb op dat moment
Geen probleem, ben geen muurbloempje oid, eerder het tegenovergestelde en dan heb ik ook echt lol. Als het maar niet te vaak is want dan wordt het lastiger en soms ontkom je er niet aan helaas.
Maar meestal levert het geen problemen, iedereen weet hoe ik ben dus niemand vindt het vreemd dat ik verjaardagen oversla bijv., ze zijn eerder verbaasd als ik wèl kom.
Ik ben wel altijd eerlijk btw, ik verzin geen leugentjes maar zeg het gewoon als ik ergens geen zin in heb.
En daar heeft nooit iemand moeite mee.
Alleen mensen die me niet zo goed kennen staan weleens heel vreemd te kijken als ik bijv. gewoon wegga op het verjaardagsfeest van mijn vriend om lekker in bad te gaan liggen omdat ik daar meer zin in heb op dat moment
dinsdag 4 december 2007 om 18:13
Mmm, inderdaad, wij vinden het geen probleem, maar 't wordt je een beetje aangepraat.
Mijn vriend heeft ook veel meer behoefte aan contacten met "anderen" dan ik. Dat is soms weleens frustrerend, want 't is net of hij aan mij niet genoeg heeft. Terwijl ik best (rationeel) snap dat dát het niet is.
Die groepsreis deed ik ook voor mijn partner en kind, maar ik doe dat ook echt nooit meer. De groep was trouwens nog heel vervelend ook, dus ik had het net zo goed niet kunnen doen....
Mijn vriend heeft ook veel meer behoefte aan contacten met "anderen" dan ik. Dat is soms weleens frustrerend, want 't is net of hij aan mij niet genoeg heeft. Terwijl ik best (rationeel) snap dat dát het niet is.
Die groepsreis deed ik ook voor mijn partner en kind, maar ik doe dat ook echt nooit meer. De groep was trouwens nog heel vervelend ook, dus ik had het net zo goed niet kunnen doen....
dinsdag 4 december 2007 om 18:15
Quote tante Sjaan: Alleen mensen die me niet zo goed kennen staan weleens heel vreemd te kijken als ik bijv. gewoon wegga op het verjaardagsfeest van mijn vriend om lekker in bad te gaan liggen omdat ik daar meer zin in heb op dat moment.
Haha, dat zou ik dus nooit durven, maar 'k zou willen dat ik er de lef voor had!!
Haha, dat zou ik dus nooit durven, maar 'k zou willen dat ik er de lef voor had!!
dinsdag 4 december 2007 om 18:16
dinsdag 4 december 2007 om 18:45
Toen ik 18 was "durfde" ik het ook niet hoor, toen voelde ik me verplicht om het uit te zitten zeg maar. Gaandeweg de jaren werd ik zelfverzekerder en beter bestand tegen de druk om het te doen zoals iedereen het deed die ik kende. Ik kreeg in het begin wel commentaar hoor maar de grootste druk/ verplichting zat uiteindelijk in mijn eigen hoofd. Het was een bevrijding voor me toen ik besloot om te gaan leven zoals ik dat wilde ipv "hoe het hoorde".
Nu weet ik niet meer beter en echt iedereen heeft het geaccepteerd, maakte ik me daar vroeger zo druk om?
Heerlijk om te leven zoals ik het wil, op mijn werk heb ik verplichtingen, in mijn privéleven geen enkele meer, al jáááááren niet meer.
En mijn leven is er echt veel leuker op geworden sinds ik vnml doe waar ik zelf zin in heb ipv wat een ander van me verwacht.
Nu weet ik niet meer beter en echt iedereen heeft het geaccepteerd, maakte ik me daar vroeger zo druk om?
Heerlijk om te leven zoals ik het wil, op mijn werk heb ik verplichtingen, in mijn privéleven geen enkele meer, al jáááááren niet meer.
En mijn leven is er echt veel leuker op geworden sinds ik vnml doe waar ik zelf zin in heb ipv wat een ander van me verwacht.
dinsdag 4 december 2007 om 19:03
Hier nog zo'n einzelganger..
Gelukkig heb ik een vriend die er precies hetzelfde over denkt dan ik. Hij is de enige die ik 24uur p/d om me heen kan verdragen, heel bijzonder. Waarschijnlijk omdat we elkaar zo lekker ons eigen ding laten doen. En we elkaar haarfijn aanvoelen.
Ik heb een HEKEL aan verjaardagen. Dat verplichte gezit en van die geforceerde praatjes maken..vreselijk. Ik kan dan ook dingen gerust een uur van te voren afzeggen -wat me niet altijd in dank afgenomen word-. Maar waarom iets doen waar ik echt geen trek in heb?
Dingen dagenlang van te voren afspreken doe ik sowieso niet aan. Ik geef standaard als antwoord: Ja kunnen we doen, zien we wel.
Heb alleen goede kennissen. Ik heb domweg geen behoefte aan hecht contact met iemand. Ik heb wel 2 meiden die ik wel vriendin kan noemen. Als ik die zie is het altijd gezellig, maar we verwachten niets van elkaar. Soms ben ik ook bij iemand thuis en dan heb ik er na een uur of 2 echt schoongenoeg van en wil ik gewoon naar huis. Bij de hond/kat zijn, lekker warm in bad, boekje lezen, beetje forummen.
Heb dit trouwens niet met familie, mijn zus is echt een goede vriendin van me (heb ik er dus toch 1 ;D). En met haar spreek ik echt vaak af, samen met mijn vriend en die van haar.
En oja, Helmy, mijn omgeving vindt het ook vreemd. Ik had ooit een groep vriendinnen waar ik me vaak mateloos aan irriteerde. Ik deed dan ook geforceerd mee met de groep, omdat dat 'zo hoorde'. Op het gegeven moment vond ik het wel genoeg en stukje bij beetje heb ik (onbewust) steeds meer afstand genomen. Nou..ik mocht het weten ook, opmerkingen als: "ik snap echt niet waarom jij geen vriendinnen nodig hebt, blablabla". Zucht.. Het voelde alsof er een last van mijn schouders was gevallen.
En Tante Sjaan, ook ik ben echt wel gezellig, heb geen sociale fobie, ben heel vrolijk en prettig gestoord. Ik heb er gewoon geen zin in. Punt.
Gelukkig heb ik een vriend die er precies hetzelfde over denkt dan ik. Hij is de enige die ik 24uur p/d om me heen kan verdragen, heel bijzonder. Waarschijnlijk omdat we elkaar zo lekker ons eigen ding laten doen. En we elkaar haarfijn aanvoelen.
Ik heb een HEKEL aan verjaardagen. Dat verplichte gezit en van die geforceerde praatjes maken..vreselijk. Ik kan dan ook dingen gerust een uur van te voren afzeggen -wat me niet altijd in dank afgenomen word-. Maar waarom iets doen waar ik echt geen trek in heb?
Dingen dagenlang van te voren afspreken doe ik sowieso niet aan. Ik geef standaard als antwoord: Ja kunnen we doen, zien we wel.
Heb alleen goede kennissen. Ik heb domweg geen behoefte aan hecht contact met iemand. Ik heb wel 2 meiden die ik wel vriendin kan noemen. Als ik die zie is het altijd gezellig, maar we verwachten niets van elkaar. Soms ben ik ook bij iemand thuis en dan heb ik er na een uur of 2 echt schoongenoeg van en wil ik gewoon naar huis. Bij de hond/kat zijn, lekker warm in bad, boekje lezen, beetje forummen.
Heb dit trouwens niet met familie, mijn zus is echt een goede vriendin van me (heb ik er dus toch 1 ;D). En met haar spreek ik echt vaak af, samen met mijn vriend en die van haar.
En oja, Helmy, mijn omgeving vindt het ook vreemd. Ik had ooit een groep vriendinnen waar ik me vaak mateloos aan irriteerde. Ik deed dan ook geforceerd mee met de groep, omdat dat 'zo hoorde'. Op het gegeven moment vond ik het wel genoeg en stukje bij beetje heb ik (onbewust) steeds meer afstand genomen. Nou..ik mocht het weten ook, opmerkingen als: "ik snap echt niet waarom jij geen vriendinnen nodig hebt, blablabla". Zucht.. Het voelde alsof er een last van mijn schouders was gevallen.
En Tante Sjaan, ook ik ben echt wel gezellig, heb geen sociale fobie, ben heel vrolijk en prettig gestoord. Ik heb er gewoon geen zin in. Punt.
dinsdag 4 december 2007 om 19:04
quote:Tante Sjaan schreef op 04 december 2007 @ 18:45:
Toen ik 18 was "durfde" ik het ook niet hoor, toen voelde ik me verplicht om het uit te zitten zeg maar. Gaandeweg de jaren werd ik zelfverzekerder en beter bestand tegen de druk om het te doen zoals iedereen het deed die ik kende. Ik kreeg in het begin wel commentaar hoor maar de grootste druk/ verplichting zat uiteindelijk in mijn eigen hoofd. Het was een bevrijding voor me toen ik besloot om te gaan leven zoals ik dat wilde ipv "hoe het hoorde".
Nu weet ik niet meer beter en echt iedereen heeft het geaccepteerd, maakte ik me daar vroeger zo druk om?
Heerlijk om te leven zoals ik het wil, op mijn werk heb ik verplichtingen, in mijn privéleven geen enkele meer, al jáááááren niet meer.
En mijn leven is er echt veel leuker op geworden sinds ik vnml doe waar ik zelf zin in heb ipv wat een ander van me verwacht.Nou dit komt wel een beetje overeen met wat ik heb geschreven denk ik hahaha
Toen ik 18 was "durfde" ik het ook niet hoor, toen voelde ik me verplicht om het uit te zitten zeg maar. Gaandeweg de jaren werd ik zelfverzekerder en beter bestand tegen de druk om het te doen zoals iedereen het deed die ik kende. Ik kreeg in het begin wel commentaar hoor maar de grootste druk/ verplichting zat uiteindelijk in mijn eigen hoofd. Het was een bevrijding voor me toen ik besloot om te gaan leven zoals ik dat wilde ipv "hoe het hoorde".
Nu weet ik niet meer beter en echt iedereen heeft het geaccepteerd, maakte ik me daar vroeger zo druk om?
Heerlijk om te leven zoals ik het wil, op mijn werk heb ik verplichtingen, in mijn privéleven geen enkele meer, al jáááááren niet meer.
En mijn leven is er echt veel leuker op geworden sinds ik vnml doe waar ik zelf zin in heb ipv wat een ander van me verwacht.Nou dit komt wel een beetje overeen met wat ik heb geschreven denk ik hahaha
dinsdag 4 december 2007 om 19:29
quote:summerbreeze21 schreef op 04 december 2007 @ 19:03:
En Tante Sjaan, ook ik ben echt wel gezellig, heb geen sociale fobie, ben heel vrolijk en prettig gestoord. Ik heb er gewoon geen zin in. Punt.
Hier idem dito, ik doe ook geen dingen waar ik geen zin in heb.Punt idd.
Ik heb ook een echte hekel aan verjaardagen, ook als het geen rond-de-tafel-met-kaas-en-worst-feestje zijn en kom standaard niet.
Klaar. Eigen verjaardag vier ik sowieso al niet.
Niet van te voren willen afspreken, check!!
Hoe kan ik nu al weten waar ik over een week zin in heb, dat weet je toch nog niet?
En Tante Sjaan, ook ik ben echt wel gezellig, heb geen sociale fobie, ben heel vrolijk en prettig gestoord. Ik heb er gewoon geen zin in. Punt.
Hier idem dito, ik doe ook geen dingen waar ik geen zin in heb.Punt idd.
Ik heb ook een echte hekel aan verjaardagen, ook als het geen rond-de-tafel-met-kaas-en-worst-feestje zijn en kom standaard niet.
Klaar. Eigen verjaardag vier ik sowieso al niet.
Niet van te voren willen afspreken, check!!
Hoe kan ik nu al weten waar ik over een week zin in heb, dat weet je toch nog niet?
dinsdag 4 december 2007 om 20:33
Wij vieren ons verjaardag nooit, sterker nog: We gaan ervandoor. Samen! Haha.
Mijn ouders hebben het ook. Toen mijn vader 50 werd, waren ze in geen velden of wegen te bekennen. Mijn moeder wordt 50 in maart, ze zijn nu al plannen aan het maken voor een paar daagjes weg. Alles om ook maar (eventueel vervelende) buren te ontwijken.
Al merk ik wel dat mijn moeder het wel erg belangrijk vindt wat anderen van haar denken. Ze gingen afgelopen maand toch wel de 56e verjaardag van mijn vader vieren (omdat alle buren het wel doen..). En dan is ze de hele dag chagerijnig.
Dat is toch niet de bedoeling lijkt me? Je zo rot voelen om anderen te behagen en te plezieren.
Ik wet dat heeeeeel veel mensen dit hebben ja, maar dat ze het niet durven te tonen.
Mijn ouders hebben het ook. Toen mijn vader 50 werd, waren ze in geen velden of wegen te bekennen. Mijn moeder wordt 50 in maart, ze zijn nu al plannen aan het maken voor een paar daagjes weg. Alles om ook maar (eventueel vervelende) buren te ontwijken.
Al merk ik wel dat mijn moeder het wel erg belangrijk vindt wat anderen van haar denken. Ze gingen afgelopen maand toch wel de 56e verjaardag van mijn vader vieren (omdat alle buren het wel doen..). En dan is ze de hele dag chagerijnig.
Dat is toch niet de bedoeling lijkt me? Je zo rot voelen om anderen te behagen en te plezieren.
Ik wet dat heeeeeel veel mensen dit hebben ja, maar dat ze het niet durven te tonen.
dinsdag 4 december 2007 om 21:18
Ik doe wel mee aan social events waar ik (beleefdheidshalve) niet onderuit kom. Jammer dat dat er nu juist zoveel zijn. Niet dat mijn agenda zo overvol is, integendeel, maar hij voelt wel vol!
Het lijkt me wel fijn om een partner te hebben die er precies zo over denkt, zoals één van jullie schreef. Bij mij lijkt het alsof er altijd aan me getrokken wordt. Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis....en wat ik heerlijk vind, is voor hem dan saai!
Op feestjes heb ik altijd het gevoel dat ik toekijk, dat ik er niet echt bij hoor. Sterker nog, ik wil er niet eens bijhoren! 'k Vind het vaak zo oppervlakkig.
Thuis kan ik helemaal opgaan in een boek ofzo. Zelfs als ik op de school rondloop waar mijn kind opzit, lijkt het als is een buitenstaander ben. Terwijl er eigenlijk geen reden zou zijn dat dat zo is. Stom hè!
Het lijkt me wel fijn om een partner te hebben die er precies zo over denkt, zoals één van jullie schreef. Bij mij lijkt het alsof er altijd aan me getrokken wordt. Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis....en wat ik heerlijk vind, is voor hem dan saai!
Op feestjes heb ik altijd het gevoel dat ik toekijk, dat ik er niet echt bij hoor. Sterker nog, ik wil er niet eens bijhoren! 'k Vind het vaak zo oppervlakkig.
Thuis kan ik helemaal opgaan in een boek ofzo. Zelfs als ik op de school rondloop waar mijn kind opzit, lijkt het als is een buitenstaander ben. Terwijl er eigenlijk geen reden zou zijn dat dat zo is. Stom hè!
dinsdag 4 december 2007 om 21:23
quote:Helmy schreef op 04 december 2007 @ 21:18:
Ik doe wel mee aan social events waar ik (beleefdheidshalve) niet onderuit kom. Jammer dat dat er nu juist zoveel zijn. Niet dat mijn agenda zo overvol is, integendeel, maar hij voelt wel vol!
Het lijkt me wel fijn om een partner te hebben die er precies zo over denkt, zoals één van jullie schreef. Bij mij lijkt het alsof er altijd aan me getrokken wordt. Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis....en wat ik heerlijk vind, is voor hem dan saai!
Op feestjes heb ik altijd het gevoel dat ik toekijk, dat ik er niet echt bij hoor. Sterker nog, ik wil er niet eens bijhoren! 'k Vind het vaak zo oppervlakkig.
Thuis kan ik helemaal opgaan in een boek ofzo. Zelfs als ik op de school rondloop waar mijn kind opzit, lijkt het als is een buitenstaander ben. Terwijl er eigenlijk geen reden zou zijn dat dat zo is. Stom hè!
Ben je bang dat mensen raar over je denken? Want dan wordt het een ander verhaal.
Vervelend dat je vriend zo aan je trekt..! Hebben jullie er weleens goed over gepraat? Begrijpt hij het niet?
Erg herkenbaar, je verhaal over verjaardagen. Dat geforceerde gezellig doen..bleegh. Meid, waarom sta je de volgende keer niet gewoon op, zeg je:"Ik ga lekker naar huis" Punt.
Je hoeft geen uitleg te geven, simpelweg omdat je aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. Het is jouw leven!
Ik doe wel mee aan social events waar ik (beleefdheidshalve) niet onderuit kom. Jammer dat dat er nu juist zoveel zijn. Niet dat mijn agenda zo overvol is, integendeel, maar hij voelt wel vol!
Het lijkt me wel fijn om een partner te hebben die er precies zo over denkt, zoals één van jullie schreef. Bij mij lijkt het alsof er altijd aan me getrokken wordt. Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis....en wat ik heerlijk vind, is voor hem dan saai!
Op feestjes heb ik altijd het gevoel dat ik toekijk, dat ik er niet echt bij hoor. Sterker nog, ik wil er niet eens bijhoren! 'k Vind het vaak zo oppervlakkig.
Thuis kan ik helemaal opgaan in een boek ofzo. Zelfs als ik op de school rondloop waar mijn kind opzit, lijkt het als is een buitenstaander ben. Terwijl er eigenlijk geen reden zou zijn dat dat zo is. Stom hè!
Ben je bang dat mensen raar over je denken? Want dan wordt het een ander verhaal.
Vervelend dat je vriend zo aan je trekt..! Hebben jullie er weleens goed over gepraat? Begrijpt hij het niet?
Erg herkenbaar, je verhaal over verjaardagen. Dat geforceerde gezellig doen..bleegh. Meid, waarom sta je de volgende keer niet gewoon op, zeg je:"Ik ga lekker naar huis" Punt.
Je hoeft geen uitleg te geven, simpelweg omdat je aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. Het is jouw leven!
dinsdag 4 december 2007 om 21:36
quote:Helmy schreef op 04 december 2007 @ 21:18:
Ik doe wel mee aan social events waar ik (beleefdheidshalve) niet onderuit kom. Jammer dat dat er nu juist zoveel zijn. Niet dat mijn agenda zo overvol is, integendeel, maar hij voelt wel vol!
Het lijkt me wel fijn om een partner te hebben die er precies zo over denkt, zoals één van jullie schreef. Bij mij lijkt het alsof er altijd aan me getrokken wordt. Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis....en wat ik heerlijk vind, is voor hem dan saai!
Op feestjes heb ik altijd het gevoel dat ik toekijk, dat ik er niet echt bij hoor. Sterker nog, ik wil er niet eens bijhoren! 'k Vind het vaak zo oppervlakkig.
Thuis kan ik helemaal opgaan in een boek ofzo. Zelfs als ik op de school rondloop waar mijn kind opzit, lijkt het als is een buitenstaander ben. Terwijl er eigenlijk geen reden zou zijn dat dat zo is. Stom hè!
Zo herkenbaar,
ook als ik op de school van mijn dochter rondloop, lijkt het alsof iedereen een betere "band" heeft met de school. Ik heb ook totaal geen behoefte om iedereen te leren kennen, ik ken de moeders van de vrienden en vriendinnen van mijn dochter en dat is genoeg. Moet er niet aan denken om alles en iedereen continu "verplicht" te moeten begroeten. Heb het al druk genoeg
Ik doe wel mee aan social events waar ik (beleefdheidshalve) niet onderuit kom. Jammer dat dat er nu juist zoveel zijn. Niet dat mijn agenda zo overvol is, integendeel, maar hij voelt wel vol!
Het lijkt me wel fijn om een partner te hebben die er precies zo over denkt, zoals één van jullie schreef. Bij mij lijkt het alsof er altijd aan me getrokken wordt. Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis....en wat ik heerlijk vind, is voor hem dan saai!
Op feestjes heb ik altijd het gevoel dat ik toekijk, dat ik er niet echt bij hoor. Sterker nog, ik wil er niet eens bijhoren! 'k Vind het vaak zo oppervlakkig.
Thuis kan ik helemaal opgaan in een boek ofzo. Zelfs als ik op de school rondloop waar mijn kind opzit, lijkt het als is een buitenstaander ben. Terwijl er eigenlijk geen reden zou zijn dat dat zo is. Stom hè!
Zo herkenbaar,
ook als ik op de school van mijn dochter rondloop, lijkt het alsof iedereen een betere "band" heeft met de school. Ik heb ook totaal geen behoefte om iedereen te leren kennen, ik ken de moeders van de vrienden en vriendinnen van mijn dochter en dat is genoeg. Moet er niet aan denken om alles en iedereen continu "verplicht" te moeten begroeten. Heb het al druk genoeg
dinsdag 4 december 2007 om 22:05
Ik trek het me inderdaad aan hoe mensen over me denken, tegelijkertijd kan en wil ik niet heel anders zijn. En luna_vacano, herkenbaar, andere moeders met die betere band...en weer tegelijkertijd: ik vind het wel best zo. Alleen...het is niet geaccepteerd om zo te zijn, mensen schijnen het vreemd te vinden. Daar word ik weleens moe van.
Bijvoorbeeld: Eind van de week hoop ik af te studeren en iedereen vraagt nu al: "hoe ga je het vieren?" "wij hebben nog geen plannen dit weekend, hoor"
Nou, áls er al iets te vieren valt, doe ik dat het liefst met m'n gezin, niet persé met vrienden, buren etc.
Met mijn partner heb ik er alveelvuldig over gesproken. Hij accepteert me zoals ik ben, tegelijkertijd mist hij dan iets. Dat merk ik en vind ik verdrietig.
Bijvoorbeeld: Eind van de week hoop ik af te studeren en iedereen vraagt nu al: "hoe ga je het vieren?" "wij hebben nog geen plannen dit weekend, hoor"
Nou, áls er al iets te vieren valt, doe ik dat het liefst met m'n gezin, niet persé met vrienden, buren etc.
Met mijn partner heb ik er alveelvuldig over gesproken. Hij accepteert me zoals ik ben, tegelijkertijd mist hij dan iets. Dat merk ik en vind ik verdrietig.
dinsdag 4 december 2007 om 23:12
(verjaardags)feestjes en sociale activiteiten waar je vanwege je werk verplicht aan mee doet doen, zou ik ook het liefst overslaan.
Voel mij dan ook vaak een toeschouwer die er niet helemaal bijhoort.
Hoe groter de groep aanwezigen, hoe minder leuk ik het vind.
1 op 1 kontakten of met een klein groepje vind ik dan vaak wel weer gezellig.
Maar ik vind dat er toch een gevaar schuilt in genoeg hebben aan je gezin zoals Helmy aangeeft. Kinderen gaan op een gegeven moment het huis uit.
Een op de drie huwelijken eindigd in een scheiding heb ik wel eens gelezen.
Stel dat je man een ongeluk krijgt die gebeuren ook dagelijks.
Als je dan helemaal geen kontakt met anderen hebt onderhouden kom je dan wel ineens heel erg alleen te staan. Aangezien je anderen dan al die jaren links hebt laten liggen kun je dan ook niet verwachten dat ze er wel voor jou zullen zijn.
Heb zelf ook maar een heel klein groepje vriendinnnen om mij heen.
Maar hoe feestjes mij ook kunnen benauwen.
Het gevoel dat er wel heel weinig mensen om mij heen overblijven als er eentje wegvalt benauwt mij ook wel eens.
Voel mij dan ook vaak een toeschouwer die er niet helemaal bijhoort.
Hoe groter de groep aanwezigen, hoe minder leuk ik het vind.
1 op 1 kontakten of met een klein groepje vind ik dan vaak wel weer gezellig.
Maar ik vind dat er toch een gevaar schuilt in genoeg hebben aan je gezin zoals Helmy aangeeft. Kinderen gaan op een gegeven moment het huis uit.
Een op de drie huwelijken eindigd in een scheiding heb ik wel eens gelezen.
Stel dat je man een ongeluk krijgt die gebeuren ook dagelijks.
Als je dan helemaal geen kontakt met anderen hebt onderhouden kom je dan wel ineens heel erg alleen te staan. Aangezien je anderen dan al die jaren links hebt laten liggen kun je dan ook niet verwachten dat ze er wel voor jou zullen zijn.
Heb zelf ook maar een heel klein groepje vriendinnnen om mij heen.
Maar hoe feestjes mij ook kunnen benauwen.
Het gevoel dat er wel heel weinig mensen om mij heen overblijven als er eentje wegvalt benauwt mij ook wel eens.
dinsdag 4 december 2007 om 23:22
quote:sugarmiss schreef op 04 december 2007 @ 23:12:
Maar ik vind dat er toch een gevaar schuilt in genoeg hebben aan je gezin zoals Helmy aangeeft. Kinderen gaan op een gegeven moment het huis uit.
Een op de drie huwelijken eindigd in een scheiding heb ik wel eens gelezen.
Ja dan blijf ik alleen over, dat zal zeker pijn doen. Feit is dat ik uiteindelijk toch het liefst alleen ben.
Stel dat je man een ongeluk krijgt die gebeuren ook dagelijks.
Daar ga ik eigenlijk niet vanuit.
Als je dan helemaal geen kontakt met anderen hebt onderhouden kom je dan wel ineens heel erg alleen te staan. Ik ga geen contacten onderhouden om die redenen! Aangezien je anderen dan al die jaren links hebt laten liggen kun je dan ook niet verwachten dat ze er wel voor jou zullen zijn.
Ik ben echt het liefst alleen, ik kan er gewoon niets aan doen, zo zit ik inelkaar. Ook in hele moeilijke situaties, die wil ik alleen oplossen, ik kom er altijd alleen weer uit.
Heb zelf ook maar een heel klein groepje vriendinnnen om mij heen.
Maar hoe feestjes mij ook kunnen benauwen.
Het gevoel dat er wel heel weinig mensen om mij heen overblijven als er eentje wegvalt benauwt mij ook wel eens.
Maar ik vind dat er toch een gevaar schuilt in genoeg hebben aan je gezin zoals Helmy aangeeft. Kinderen gaan op een gegeven moment het huis uit.
Een op de drie huwelijken eindigd in een scheiding heb ik wel eens gelezen.
Ja dan blijf ik alleen over, dat zal zeker pijn doen. Feit is dat ik uiteindelijk toch het liefst alleen ben.
Stel dat je man een ongeluk krijgt die gebeuren ook dagelijks.
Daar ga ik eigenlijk niet vanuit.
Als je dan helemaal geen kontakt met anderen hebt onderhouden kom je dan wel ineens heel erg alleen te staan. Ik ga geen contacten onderhouden om die redenen! Aangezien je anderen dan al die jaren links hebt laten liggen kun je dan ook niet verwachten dat ze er wel voor jou zullen zijn.
Ik ben echt het liefst alleen, ik kan er gewoon niets aan doen, zo zit ik inelkaar. Ook in hele moeilijke situaties, die wil ik alleen oplossen, ik kom er altijd alleen weer uit.
Heb zelf ook maar een heel klein groepje vriendinnnen om mij heen.
Maar hoe feestjes mij ook kunnen benauwen.
Het gevoel dat er wel heel weinig mensen om mij heen overblijven als er eentje wegvalt benauwt mij ook wel eens.
woensdag 5 december 2007 om 00:44
Ik had het ook als kind al net als fleur.
Ik heb geen kinderen dus kom nooit op schoolpleinen maar heb ook een gruwelijke hekel aan dat chitchat wat er blijkbaar bij hoort als je een bekende ergens tegenkomt. Ik loop als een halve blinde door het centrum blijkbaar en zie nooit een bekende als ik aan het shoppen ben maar zij mij wel en dan dat oppervlakkige gelul..blech. Ik kap altijd razendsnel af, heb een schurfthekel aan dat geouwehoer, ik wil nog wel hoi zeggen of hand opsteken maar daar stopt het dan ook.
Mijn vriend en ik zitten wel aardig op 1 lijn gelukkig en stel dat hij een ongeluk krijgt oid..daar ga ik niet mijn leven van nu al op inrichten.
Ik heb al veel verloren in mijn leven en ben daar ook altijd uitgekomen zonder een vriendengroep dus dat zal dan niet anders zijn.
Mijn diepste verdriet kan ik sowieso niet delen met een ander, heb ik nog nooit gekund, ik los alles zelf op.
Ik kan geen mensen om me heen verdragen als ik in de shit zit en stoot dan echt alles van me af hoe goed bedoeld ook, dan keer ik helemaal in mezelf.
Ik heb geen kinderen dus kom nooit op schoolpleinen maar heb ook een gruwelijke hekel aan dat chitchat wat er blijkbaar bij hoort als je een bekende ergens tegenkomt. Ik loop als een halve blinde door het centrum blijkbaar en zie nooit een bekende als ik aan het shoppen ben maar zij mij wel en dan dat oppervlakkige gelul..blech. Ik kap altijd razendsnel af, heb een schurfthekel aan dat geouwehoer, ik wil nog wel hoi zeggen of hand opsteken maar daar stopt het dan ook.
Mijn vriend en ik zitten wel aardig op 1 lijn gelukkig en stel dat hij een ongeluk krijgt oid..daar ga ik niet mijn leven van nu al op inrichten.
Ik heb al veel verloren in mijn leven en ben daar ook altijd uitgekomen zonder een vriendengroep dus dat zal dan niet anders zijn.
Mijn diepste verdriet kan ik sowieso niet delen met een ander, heb ik nog nooit gekund, ik los alles zelf op.
Ik kan geen mensen om me heen verdragen als ik in de shit zit en stoot dan echt alles van me af hoe goed bedoeld ook, dan keer ik helemaal in mezelf.
woensdag 5 december 2007 om 00:50
Ik ga ook naar dingen toe juist voor hem. Anders zit hij ook zoveel thuis..
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kun je daar geen middenweg in vinden Helmy?
Dat je de ene keer wel mee gaat en de andere keer lekker thuis blijft?
Dan kan hij toch gewoon alleen gaan die keer dat je niet mee gaat.
Lijkt mij een mooi compromis.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kun je daar geen middenweg in vinden Helmy?
Dat je de ene keer wel mee gaat en de andere keer lekker thuis blijft?
Dan kan hij toch gewoon alleen gaan die keer dat je niet mee gaat.
Lijkt mij een mooi compromis.
