Psyche
alle pijlers
Vriendinnen en onzekerheid...
vrijdag 10 december 2010 om 14:10
Ik loop steeds tegen vervelende dingen aan in vriendschappen, Ik heb vaak het idee dat ik de minst leuke ben van de groep en dat andere vriendinnen liever met de andere vriendinnen afspreken dan met mij. (als je nog begrijpt wat ik bedoel)
Nog een ander voorbeeld;
deze week zouden we met zn allen gaan eten maar omdat het niet zo goed met me gaat had ik afgezegd. Ik zou dan diegene een smsje sturen om bijvoorbeeld te vragen hoe het gaat. Maar ik hoor niks...Ik kan me daar erg druk over maken, dat ik niet bijzonder genoeg voor ze ben. Zondag zie ik ze weer maar ik kan er wel tegenop zien omdat ik nu met deze gevoelens zit.
Zal ik er wat van zeggen of ben ik dan een zeikerd. Ik heb wel eens eerder gevraagd toen ik een keer niets hoorde en toen vertelde die vriendin dat ze het heel druk had en dat ik me niet druk moet maken. Verwacht ik te veel?
Nog een ander voorbeeld;
deze week zouden we met zn allen gaan eten maar omdat het niet zo goed met me gaat had ik afgezegd. Ik zou dan diegene een smsje sturen om bijvoorbeeld te vragen hoe het gaat. Maar ik hoor niks...Ik kan me daar erg druk over maken, dat ik niet bijzonder genoeg voor ze ben. Zondag zie ik ze weer maar ik kan er wel tegenop zien omdat ik nu met deze gevoelens zit.
Zal ik er wat van zeggen of ben ik dan een zeikerd. Ik heb wel eens eerder gevraagd toen ik een keer niets hoorde en toen vertelde die vriendin dat ze het heel druk had en dat ik me niet druk moet maken. Verwacht ik te veel?
vrijdag 10 december 2010 om 15:58
quote:ivy1970 schreef op 10 december 2010 @ 15:49:
Als ik ergens een hekel aan heb, is als er van alles van mij verwacht wordt. Ik wil in een vriendschap kunnen zijn wie ik ben en niet wat mensen van mij verwachten. Jij verwacht dat je vriendinnen je helemaal begrijpen, zich voortdurend met jou bezighouden, je bevestigen. In mijn ogen verwacht je te veel, wat als claimend ervaren kan worden. Ik krijg het daar spaans benauwd van.En daarbij kan niemand je helemaal begrijpen. Een goede vriendin kan nog altijd niet gedachtelezen.
Als ik ergens een hekel aan heb, is als er van alles van mij verwacht wordt. Ik wil in een vriendschap kunnen zijn wie ik ben en niet wat mensen van mij verwachten. Jij verwacht dat je vriendinnen je helemaal begrijpen, zich voortdurend met jou bezighouden, je bevestigen. In mijn ogen verwacht je te veel, wat als claimend ervaren kan worden. Ik krijg het daar spaans benauwd van.En daarbij kan niemand je helemaal begrijpen. Een goede vriendin kan nog altijd niet gedachtelezen.
vrijdag 10 december 2010 om 16:01
Je klinkt nog erg jong en als dat zo is dan zijn je vriendinnen ook nog jong. Die weten vast nog niet hoe ze hier mee om moeten gaan en ze hebben hier wellicht ook geen zin in.
Probeer dus te begrijpen dat depressief zijn niet makkelijk voor je omgeving is en probeer je er ook overheen te zetten, juist door afleiding te zoeken.
Probeer dus te begrijpen dat depressief zijn niet makkelijk voor je omgeving is en probeer je er ook overheen te zetten, juist door afleiding te zoeken.
vrijdag 10 december 2010 om 16:12
Het komt op mij over alsof je het afzeggen gebruikt als signaal of als een schreeuw om aandacht. Als dit dan niet op wordt gepikt door je vriendinnen voel jij je in de steek gelaten. Ze hebben vast het beste met je voor, maar dan moet je wel uitspreken waar je verlangens liggen. Je kunt misschien veel van elkaar aanvoelen, maar veel ook niet. Bedenk voor jezelf wat je vriendinnen voor jou kunnen betekenen, waar jij ze in kunt betrekken en toelaten. Wil je dat wel echt? Ga nou niet in vage signalen aangeven dat je wilt dat ze er voor je zijn...schiet je niets mee op!
vrijdag 10 december 2010 om 19:14
quote:Mj1984 schreef op 10 december 2010 @ 18:11:
Misschien wel een beetje dubbel maar als je depressief bent trek je het soms echt niet om naar vriendinnen te gaan.,,
Dat is helemaal waar, want het is ook heel moeilijk allemaal. Dat ontkent niemand.
En als je down bent ben je ook nog eens extra gevoelig voor afwijzing.
Misschien wel een beetje dubbel maar als je depressief bent trek je het soms echt niet om naar vriendinnen te gaan.,,
Dat is helemaal waar, want het is ook heel moeilijk allemaal. Dat ontkent niemand.
En als je down bent ben je ook nog eens extra gevoelig voor afwijzing.
zaterdag 11 december 2010 om 13:48
morgen zie ik ze allemaal weer op een feestje en ik zit zo te twijfelen of ik er nu wel of niet wat van moet zeggen...
Het slokt me helemaal op en ben er gewoon angstig van...
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Waar gaat het het eigenlijk over? En als ik er wel wat van zeg kan ik idd misschien wel erg claimend overkomen.
Het slokt me helemaal op en ben er gewoon angstig van...
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Waar gaat het het eigenlijk over? En als ik er wel wat van zeg kan ik idd misschien wel erg claimend overkomen.
maandag 13 december 2010 om 11:58
Ik zou er niks van zeggen TO. Probeer je te amuseren en focus op iets anders dan die onzekerheid, en jou interpretatie van het gedrag van je vriendinnen.
Ze hebben een heel logische reactie. Jij zegt af, omdat je liever rustig thuis blijft gezien de omstandigheden, en zij laten je een beetje met rust...
Wil je aandacht van je vriendinnen? Spreek met hen af, en probeer plezier te maken!
Ze hebben een heel logische reactie. Jij zegt af, omdat je liever rustig thuis blijft gezien de omstandigheden, en zij laten je een beetje met rust...
Wil je aandacht van je vriendinnen? Spreek met hen af, en probeer plezier te maken!
maandag 13 december 2010 om 21:49
Dit gevoel komt me erg bekend voor Mj. Ik heb niet zoveel vriendinnen, maar ik heb precies hetzelfde! Ook met collega's trouwens! Wanneer er een collega op mijn afdeling ziek is, sms ik ze altijd om beterschap te wensen, maar er zijn maar een paar die het terug doen. Dat kan mij ook verschrikkelijk tegenvallen, maar ik zie het als een "tekortkoming" van de ander! Ik twijfel dan altijd of ik die betreffende collega's een volgende keer dan wel weer moet smsen, maar ik hou me maar vast aan het gevoel dat het mij geeft om een ander wel beterschap te wensen. Ik voel me daar goed bij..en probeer minder nadruk te leggen op wat diegene wel/niet terug doet..maar het blijft lastig hoor, dat ontken ik niet!
dinsdag 14 december 2010 om 15:12
Ik zou iets zeggen in de trant van '(toen) voelde ik me niet goed, maar ik ben blij om jullie nu weer te zien'. Gaan klagen (terecht of niet) zal je alleen maar meer onzeker maken, want niemand vind dat leuk. In een persoonlijk gesprek is het natuurlijk heel anders, maar op een feestje zou ik het luchtig houden. Succes! Waarschijnlijk is het je depressie die je onzeker maakt, van jezelf ben je waardevol
