Psyche
alle pijlers
hoe ga je met emoties om?
zondag 26 december 2010 om 19:50
herkenbaar? als je relatie uitgaat of een ander moment dat je een soort van paniekgevoel hebt wat je niet kan delen (of wilt)?
een gevoel van ik wil wel zelfmoord plegen. ookal doe je dat uiteindelijk niet. maar wel dat je een mes pakt. voelt hoe scherp het is. googled naar pogingen tot zelfmoord. je jankt de ogen uit je kop. je ziet het ene moment alle "blessings' die je WEL hebt en 10 minuten later denk je... fuck het leven! Dit is geen zelfmoord topic of depressief iets o.i.d. maar een tijdelijke stress moment van zelfmedelijden denk ik, die iedereen wel eens heeft, een gedachte van zelfmoord wat ik als voorbeeld geef (trouwens gezond hoor, iedereen heeft dat weleens gehad in zijn leven), maar natuurlijk niet fijn.
Hoe ga jij hiermee om op dat moment? Dat je een moment opname hebt van een "soort depressieve mind". Een fles wijn achterover slaan? Juist met mensen afspreken? alle tips welkom nu!
een gevoel van ik wil wel zelfmoord plegen. ookal doe je dat uiteindelijk niet. maar wel dat je een mes pakt. voelt hoe scherp het is. googled naar pogingen tot zelfmoord. je jankt de ogen uit je kop. je ziet het ene moment alle "blessings' die je WEL hebt en 10 minuten later denk je... fuck het leven! Dit is geen zelfmoord topic of depressief iets o.i.d. maar een tijdelijke stress moment van zelfmedelijden denk ik, die iedereen wel eens heeft, een gedachte van zelfmoord wat ik als voorbeeld geef (trouwens gezond hoor, iedereen heeft dat weleens gehad in zijn leven), maar natuurlijk niet fijn.
Hoe ga jij hiermee om op dat moment? Dat je een moment opname hebt van een "soort depressieve mind". Een fles wijn achterover slaan? Juist met mensen afspreken? alle tips welkom nu!
zondag 26 december 2010 om 20:04
Nee, zo ver gaan mijn emoties niet.
Ik kan redelijk goed relativeren, pick your battles, in dit geval kies je eigen gevechten in je koppie.
Ik heb nooit een gedachte van zelfmoord gehad en zie niet in waarom dat gezond zou moeten zijn?
Wellicht is het goed om na te gaan waarom je zo heftig kan reageren op sommige situaties en wat die triggers dan precies zijn.
Ik kan redelijk goed relativeren, pick your battles, in dit geval kies je eigen gevechten in je koppie.
Ik heb nooit een gedachte van zelfmoord gehad en zie niet in waarom dat gezond zou moeten zijn?
Wellicht is het goed om na te gaan waarom je zo heftig kan reageren op sommige situaties en wat die triggers dan precies zijn.
zondag 26 december 2010 om 20:07
zondag 26 december 2010 om 20:08
quote:Medatative_rose schreef op 26 december 2010 @ 20:04:
Nee, zo ver gaan mijn emoties niet.
Ik kan redelijk goed relativeren, pick your battles, in dit geval kies je eigen gevechten in je koppie.
Ik heb nooit een gedachte van zelfmoord gehad en zie niet in waarom dat gezond zou moeten zijn?
Wellicht is het goed om na te gaan waarom je zo heftig kan reageren op sommige situaties en wat die triggers dan precies zijn.ik heb dit soort gedachten alleen als er iets in mijn relatie gebeurt...
Nee, zo ver gaan mijn emoties niet.
Ik kan redelijk goed relativeren, pick your battles, in dit geval kies je eigen gevechten in je koppie.
Ik heb nooit een gedachte van zelfmoord gehad en zie niet in waarom dat gezond zou moeten zijn?
Wellicht is het goed om na te gaan waarom je zo heftig kan reageren op sommige situaties en wat die triggers dan precies zijn.ik heb dit soort gedachten alleen als er iets in mijn relatie gebeurt...
zondag 26 december 2010 om 20:11
Wat ik deed bij een zeer pijnlijke breuk met iemand was mezelf 30 min per dag geven om alle shit die ik voelde op te schrijven in een boekje. Echt alle bagger eruit. Dan na 30 min gaat de pitty party knop om en het boek dicht en proberen afleiding te zoeken. Natuurlijk helpt het niet altijd, maar het hielp mij wel om alle emoties in mijn hoofd een plek te geven. Verder afleiding zoals al schreef een andere goede link is www.cuteoverload.com verder een leuke film kijken, een lekker tijdschrift, vroeg gaan slapen etc Heel veel succes
zondag 26 december 2010 om 20:17
quote:niska66 schreef op 26 december 2010 @ 20:08:
[...]
ik heb dit soort gedachten alleen als er iets in mijn relatie gebeurt...
Dus omdat je vriend dreigt jou op straat te zetten bij een ruzie speel jij met de gedachten om je van kant te maken (toch maar niet), heb je medelijden met jezelf en heb je je emoties totaal niet aan de hand?
Dan zou ik zeggen, afgaande op je vorige topic; Deze relatie haalt niet het beste in je naar boven. Stoppen daarmee dus (met die relatie ja).
[...]
ik heb dit soort gedachten alleen als er iets in mijn relatie gebeurt...
Dus omdat je vriend dreigt jou op straat te zetten bij een ruzie speel jij met de gedachten om je van kant te maken (toch maar niet), heb je medelijden met jezelf en heb je je emoties totaal niet aan de hand?
Dan zou ik zeggen, afgaande op je vorige topic; Deze relatie haalt niet het beste in je naar boven. Stoppen daarmee dus (met die relatie ja).
zondag 26 december 2010 om 20:20
zondag 26 december 2010 om 20:30
Volgens mij zijn zelfmoordgedachtes helemaal niet zo normaal hoor. Ik heb nl. nog nooit gegoogled naar zelfmoordpogingen of met een mes in m'n hand gestaan. Hoe naar mijn situatie ook was en hoe verdrietig ik ook was, ik heb nooit dood gewild... Ben ik nu abnormaal? Volgens mij niet.. TO; ik zou als ik jou was goed die gedachtes van je in de gaten houden en wellicht eens psychologische hulp zoeken. Ik vind het nl. verontrustend wat je zegt in je OP!
zondag 26 december 2010 om 20:35
zondag 26 december 2010 om 20:36
quote:Buffie schreef op 26 december 2010 @ 20:20:
Ik herken het helaas wel.. Op dit moment in mijn leven, relatie een paar maanden uit, ex al direct een ander..
Maar te weinig lef en toch nog positieve dingen willen meemaken zorgt dat ik hier nog wel even blijf.
Maar dat zij mij tot zulke gedachten kunnen brengen is pijnlijk.
Wat een nare situatie!
Misschien wil je het niet horen, maar het is wel heel erg waar:
'' Na regen komt ALTIJD zonneschijn! ''
Ik herken het helaas wel.. Op dit moment in mijn leven, relatie een paar maanden uit, ex al direct een ander..
Maar te weinig lef en toch nog positieve dingen willen meemaken zorgt dat ik hier nog wel even blijf.
Maar dat zij mij tot zulke gedachten kunnen brengen is pijnlijk.
Wat een nare situatie!
Misschien wil je het niet horen, maar het is wel heel erg waar:
'' Na regen komt ALTIJD zonneschijn! ''
zondag 26 december 2010 om 20:41
zondag 26 december 2010 om 20:45
quote:Buffie schreef op 26 december 2010 @ 20:20:
Ik herken het helaas wel.. Op dit moment in mijn leven, relatie een paar maanden uit, ex al direct een ander..
Maar te weinig lef en toch nog positieve dingen willen meemaken zorgt dat ik hier nog wel even blijf.
Maar dat zij mij tot zulke gedachten kunnen brengen is pijnlijk.
Ervaar je het net als TO, ook als een soort paniekaanval? Kan dat dan komen doordat alle emoties en gebeurtenissen zo opgestapeld zijn dat alles er in één keer uitkomt?
Ik herken het helaas wel.. Op dit moment in mijn leven, relatie een paar maanden uit, ex al direct een ander..
Maar te weinig lef en toch nog positieve dingen willen meemaken zorgt dat ik hier nog wel even blijf.
Maar dat zij mij tot zulke gedachten kunnen brengen is pijnlijk.
Ervaar je het net als TO, ook als een soort paniekaanval? Kan dat dan komen doordat alle emoties en gebeurtenissen zo opgestapeld zijn dat alles er in één keer uitkomt?
zondag 26 december 2010 om 20:46
Herkenbaar als het fout gaat met iemand, dat je niet weer wat je moet doen. Dat je geen grip meer heb op wat er gebeurd, geen controle over de situatie.
Ik heb zelf echt nooit gehad dat ik een mes heb gepakt en gevoeld hoe scherp het is..
Of op google opzoeken hoe zelfmoord gaat.
Dat van dat boek is echt een goed idee! Even alle negatieve shit eruit!
Als je een goede schrijver bent, verdien je er misschien nog we iets aan...
Ik heb zelf echt nooit gehad dat ik een mes heb gepakt en gevoeld hoe scherp het is..
Of op google opzoeken hoe zelfmoord gaat.
Dat van dat boek is echt een goed idee! Even alle negatieve shit eruit!
Als je een goede schrijver bent, verdien je er misschien nog we iets aan...
zondag 26 december 2010 om 20:49
Ik kan je wel uitleggen waarom je die extreme gedachten kunt hebben. Als je zelfmoord pleegt, zal de ex zich rot voelen, hopelijk zelfs met schuldgevoelens over hoe hij jou behandeld heeft. En dat is dan wraak.
Zelfmoordgedachten hebben in zo'n situatie niks te maken met zelf dood willen, wel met de ander heel veel pijn willen doen. Wanneer je dus zelfmoord overweegt, wil je eigenlijk alleen maar je ex heeeeeel hard kwetsen. Je wil wraak nemen.
Probleem is dat zelfmoord een einde is aan jouw eigen leven, dus je kwetst jezelf het meest. Je overlevingsinstinct houdt je dan nog wel op de rit zodat je geen rare dingen gaat doen. Je onderbewuste beseft nog voldoende dat je niet echt dood wilt.
Je kunt je onderbewuste helpen door te denken aan de andere mensen die verdriet zullen hebben wanneer jij overlijdt. Bijvoorbeeld je ouders, je beste vriendin, je broer/zus. Of zelfs de hond, die het hele huis naar je zal afzoeken en zielig in zijn mand blijft liggen omdat hij jou mist en niet begrijpt waar je bent.
Wanneer je je bewust bent van het spelletje dat je emoties hier met je spelen, kun je het vaak al relativeren en tot juiste proporties terug brengen.
Als dat niet lukt, niet voldoende is, kun je een manier zoeken om je ex pijn te doen, zonder jezelf daarbij te benadelen. Bijvoorbeeld een stevige brief schrijven waarin je hem duidelijk maakt wat voor zak hij is en dat hij je daardoor nu echt kwijt is geraakt. Of je de brief wel of niet naar hem verstuurt, staat hier los van.
Omdat het woord zelfmoord maatschappelijk gevoelig ligt, willen veel mensen het vaak groter, ernstiger maken dan het is. Het zijn alleen maar hormonen die te ver doorslaan, te heftig reageren. Niet voor niks is zelfmoord de nummer 1 doodsoorzaak onder tieners = leeftijdsfase waarin hormonen volledig op hol zijn.
Niet iedere zelfmoordgedachte betekent dat iemand dood wil. Het is wel altijd een alarmsignaal dat er iets mis gaat. Je moet wel de reden van de gedachte onderzoeken en aanpakken. Daar is niet altijd een therapeut bij nodig. Dat verschilt per mens en per situatie. Veel mensen komen er zelf uit. Veel mensen zoeken hulp.
Eh, hou de alcohol hierbuiten. Dan raakt je onderbewuste de kluts kwijt.
Zelfmoordgedachten hebben in zo'n situatie niks te maken met zelf dood willen, wel met de ander heel veel pijn willen doen. Wanneer je dus zelfmoord overweegt, wil je eigenlijk alleen maar je ex heeeeeel hard kwetsen. Je wil wraak nemen.
Probleem is dat zelfmoord een einde is aan jouw eigen leven, dus je kwetst jezelf het meest. Je overlevingsinstinct houdt je dan nog wel op de rit zodat je geen rare dingen gaat doen. Je onderbewuste beseft nog voldoende dat je niet echt dood wilt.
Je kunt je onderbewuste helpen door te denken aan de andere mensen die verdriet zullen hebben wanneer jij overlijdt. Bijvoorbeeld je ouders, je beste vriendin, je broer/zus. Of zelfs de hond, die het hele huis naar je zal afzoeken en zielig in zijn mand blijft liggen omdat hij jou mist en niet begrijpt waar je bent.
Wanneer je je bewust bent van het spelletje dat je emoties hier met je spelen, kun je het vaak al relativeren en tot juiste proporties terug brengen.
Als dat niet lukt, niet voldoende is, kun je een manier zoeken om je ex pijn te doen, zonder jezelf daarbij te benadelen. Bijvoorbeeld een stevige brief schrijven waarin je hem duidelijk maakt wat voor zak hij is en dat hij je daardoor nu echt kwijt is geraakt. Of je de brief wel of niet naar hem verstuurt, staat hier los van.
Omdat het woord zelfmoord maatschappelijk gevoelig ligt, willen veel mensen het vaak groter, ernstiger maken dan het is. Het zijn alleen maar hormonen die te ver doorslaan, te heftig reageren. Niet voor niks is zelfmoord de nummer 1 doodsoorzaak onder tieners = leeftijdsfase waarin hormonen volledig op hol zijn.
Niet iedere zelfmoordgedachte betekent dat iemand dood wil. Het is wel altijd een alarmsignaal dat er iets mis gaat. Je moet wel de reden van de gedachte onderzoeken en aanpakken. Daar is niet altijd een therapeut bij nodig. Dat verschilt per mens en per situatie. Veel mensen komen er zelf uit. Veel mensen zoeken hulp.
Eh, hou de alcohol hierbuiten. Dan raakt je onderbewuste de kluts kwijt.
Als je niks aardigs te zeggen hebt, kun je ook je mond houden.
zondag 26 december 2010 om 21:40
En zo is het ook Maria! Idd mooie post.
Ik vind het heel heftig om te lezen als dit soort gedachten bij je opkomen. Ik heb dat gelukkig zelf nog nooit gehad. Hoe ellendig ik me ook voelde. Helaas heeft een vriendin van mij dit wel gehad, en ze is helaas een paar weken geleden uit het leven gestapt. Krijg er weer tranen van in mijn ogen. Het verdriet wat zij achterlaat is niet te omschrijven. Ze liet een kindje achter... Als je dit soort gedachtes vaker hebt dan moet je daar volgens mij iets mee gaan doen. Een keer met een psycholoog praten om te kijken hoe je met dit soort gedachtes om kan gaan. Heel veel sterkte!
Ik vind het heel heftig om te lezen als dit soort gedachten bij je opkomen. Ik heb dat gelukkig zelf nog nooit gehad. Hoe ellendig ik me ook voelde. Helaas heeft een vriendin van mij dit wel gehad, en ze is helaas een paar weken geleden uit het leven gestapt. Krijg er weer tranen van in mijn ogen. Het verdriet wat zij achterlaat is niet te omschrijven. Ze liet een kindje achter... Als je dit soort gedachtes vaker hebt dan moet je daar volgens mij iets mee gaan doen. Een keer met een psycholoog praten om te kijken hoe je met dit soort gedachtes om kan gaan. Heel veel sterkte!
zondag 26 december 2010 om 21:42
Ik ga met heftige emoties om door me te realiseren dat ze voorbijgaand zijn. Het wordt dus vanzelf weer anders, in de tijd. Dat geeft rust, er is een einde en dat komt ook, want de tijd gaat steeds door. Verder zorg ik bij verdriet goed voor mezelf en verwen mezelf meer. Bij destructieve gedachten en piekeren richt ik me bewust, zodra ik het bemerk, op iets anders. Dat helpt heel goed als je het consequent volhoudt en vermindert je neiging om al je energie in dat soort zinloze gedachten te stoppen. Belangrijkste is voor mij dus de realisatie dat het gevoel zal veranderen en dat ik keuze heb. Mee laten slepen hoeft niet. Overigens verder dan de gedachte: zo vind ik het leven niet leuk ben ik nooit gekomen. Suicidale gedachten zijn me vreemd, dus als ik die zou krijgen dan zou ik daar wel mee aan de slag (therapie).
zondag 26 december 2010 om 21:51
quote:Klontje schreef op 26 december 2010 @ 20:45:
[...]
Ervaar je het net als TO, ook als een soort paniekaanval? Kan dat dan komen doordat alle emoties en gebeurtenissen zo opgestapeld zijn dat alles er in één keer uitkomt?Ja, vaak wel. De ene keer veel heftiger, en dan weer vooral sluimerend, als een donkere wolk om me heen. Vooral in gesprekken met hem raak ik zo overstuur. En hem ontwijken kan niet, we moeten nog een hoop afhandelen (15 jaar samen geweest, eigen huis) en ook ons sociale leven is compleet met elkaar verweven..
[...]
Ervaar je het net als TO, ook als een soort paniekaanval? Kan dat dan komen doordat alle emoties en gebeurtenissen zo opgestapeld zijn dat alles er in één keer uitkomt?Ja, vaak wel. De ene keer veel heftiger, en dan weer vooral sluimerend, als een donkere wolk om me heen. Vooral in gesprekken met hem raak ik zo overstuur. En hem ontwijken kan niet, we moeten nog een hoop afhandelen (15 jaar samen geweest, eigen huis) en ook ons sociale leven is compleet met elkaar verweven..
Klaar mee
