Gezondheid
alle pijlers
vlekje op borst, zouden jullie gerustgesteld zijn=
maandag 27 december 2010 om 17:33
Om maar te beginnen, ik ben hypochonder. Ben er op dit forum ook al eens op gewezen dat het niet de oplossing is mijn klachten hier neer te zetten...
Maar heb nu iets waarvan ik dus echt niet weet wat ik ermee moet.
Op de zijkant van mijn linkerborst is een verkleuring van ca. cm te zien in de huid. De verkleuring is niet rood, meer wat donkerder dan mijn eigen huidskeur.
Ik smeer er vaseline op, omdat ik dacht dat het een droog vlekje is.. maar het gaat dus niet weg.. De verkleuring blijft.
Het de assistente gebeld van de huisarts en die stelde me gerust.. Maar ik maak me zorgen....... over .... borstkanker...
Hoe kijken jullie hier tegenaan... Ik durf het thuis met niemand te bespreken.. ze worden gek van mijn angsten...
Maar heb nu iets waarvan ik dus echt niet weet wat ik ermee moet.
Op de zijkant van mijn linkerborst is een verkleuring van ca. cm te zien in de huid. De verkleuring is niet rood, meer wat donkerder dan mijn eigen huidskeur.
Ik smeer er vaseline op, omdat ik dacht dat het een droog vlekje is.. maar het gaat dus niet weg.. De verkleuring blijft.
Het de assistente gebeld van de huisarts en die stelde me gerust.. Maar ik maak me zorgen....... over .... borstkanker...
Hoe kijken jullie hier tegenaan... Ik durf het thuis met niemand te bespreken.. ze worden gek van mijn angsten...
maandag 3 januari 2011 om 18:00
Even een kort antwoord. Dat hangend ooglid heb ik niet al mijn hele leven. Het is gaan opvallen zo rond het voorjaar toen het niet goed met me ging. Maar toen kreeg ik een hersenscan omdat ik duizelingen had, daar kwam niets uit. Over dat ooglid maatke ik me toen al helemaal geen zorgen nmeer. Het hangt vanaf dat moment altijd wel iets, maar als het minder met mij gaat oid dan hangt hij een stuk duidelijker. Het kan natuurlijk zijn dat mijn ooglid al langere tijd iets hangt maar dat het mij niet is opgevallen. En als ik goed in mijn vel zit en dus niet met negatieve energie bezig ben staat mijn oog ook redelijk goed... dan ziet een leek niet eens dat ie ietsie hangt.
Ik heb de psychiater gebeld. Hij belde mij vrij snel terug en afgesproken is de alprazolam wat te verhogen en a.s. donderdag eens goed te bekijken hoe nu verder. Wel schijnt het inderdaad normaal te zijn dat haptotherapie zo'n inlvoed kan hebben op angst evenals een vakantie.
Ben ook bij de huisarts geweest om mijn oog te laten zien. Ze zag inderdaad duidelijk dat hij hing, maar vond het nog steeds geen reden me door te verwijzen. Er zijn meer patienten in de praktijk die het hebben , maar de meesten gaan er niet voor naar de huisarts schijnt. Een hangend ooglid zonder andere zaken is geen reden tot zorg. Ze zei ook dat ik het al zo lang heb en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Wel zag ze direct dat ik geestelijk uitgeput ben. Ook zij gaf aan dat ik me niet schuldig, slecht, minderwaardig hoef te voelen over even wat meer medicatie. Ze vertelde me dat een dal erbij hoort en dat het meestal zo is dat het dal niet zo diep is als de beginsituatie een half jaar geleden en dat ik zal merken dat ik er weer uitkom en dan weer gewoon verder bouw aan herstel. Wel sluit ze de mogelijkheid om antidepressiva (fluvoxamine) te gebruiken niet uit, maar dat is aan de psychiater. Ik heb dat nl in het verleden , jaar gebruikt en daarop leefde ik lekker. Maar om nu daarmee te beginnen is zonde, omdat ik goed bezig ben met de behandeling.. Alleen een dipje nu......
Ik heb de psychiater gebeld. Hij belde mij vrij snel terug en afgesproken is de alprazolam wat te verhogen en a.s. donderdag eens goed te bekijken hoe nu verder. Wel schijnt het inderdaad normaal te zijn dat haptotherapie zo'n inlvoed kan hebben op angst evenals een vakantie.
Ben ook bij de huisarts geweest om mijn oog te laten zien. Ze zag inderdaad duidelijk dat hij hing, maar vond het nog steeds geen reden me door te verwijzen. Er zijn meer patienten in de praktijk die het hebben , maar de meesten gaan er niet voor naar de huisarts schijnt. Een hangend ooglid zonder andere zaken is geen reden tot zorg. Ze zei ook dat ik het al zo lang heb en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Wel zag ze direct dat ik geestelijk uitgeput ben. Ook zij gaf aan dat ik me niet schuldig, slecht, minderwaardig hoef te voelen over even wat meer medicatie. Ze vertelde me dat een dal erbij hoort en dat het meestal zo is dat het dal niet zo diep is als de beginsituatie een half jaar geleden en dat ik zal merken dat ik er weer uitkom en dan weer gewoon verder bouw aan herstel. Wel sluit ze de mogelijkheid om antidepressiva (fluvoxamine) te gebruiken niet uit, maar dat is aan de psychiater. Ik heb dat nl in het verleden , jaar gebruikt en daarop leefde ik lekker. Maar om nu daarmee te beginnen is zonde, omdat ik goed bezig ben met de behandeling.. Alleen een dipje nu......
dinsdag 4 januari 2011 om 21:04
Hoi Grietje,
Volgens mij heb je een erg goed gesprek gehad bij de huisarts, fijn! Ook over het verloop van de behandeling en de 'dip' waar je nu in zit heeft ze denk ik (voor zover ik dat kan weten natuurlijk), helemaal gelijk. Probeer niet te hard voor jezelf te zijn!
Veel succes, ook alvast voor donderdag!
Volgens mij heb je een erg goed gesprek gehad bij de huisarts, fijn! Ook over het verloop van de behandeling en de 'dip' waar je nu in zit heeft ze denk ik (voor zover ik dat kan weten natuurlijk), helemaal gelijk. Probeer niet te hard voor jezelf te zijn!
Veel succes, ook alvast voor donderdag!
dinsdag 4 januari 2011 om 22:31
Arme Grietje, wat waardeloos dat de angsten jou zo vaak de baas zijn. En ik herken het voor een deel, dus ik weet echt wat er allemaal door je hoofd kan gaan op zo'n moment. Het enige wat bij mij echt helpt zijn feiten verzamelen die mijn angsten kunnen weerleggen, en gerustgesteld worden door een persoon die er verstand van heeft en aan wiens oordeel ik veel waarde hecht (in mijn geval mijn huisarts, en zo te lezen heb jij ook wel een fijne huisarts).
Mijn huisarts heeft me op het hart gedrukt altijd te komen bij angsten, omdat je jezelf helemaal gek kunt maken als je er in je eentje mee rond blijft lopen. Ik doe dat dus ook altijd, vaak in de overtuiging dat het nu toch wel echt helemaal mis zal zijn. Ik ga vooral naar de huisarts omdat ik er dan in ieder geval vroeg bij ben, mocht het inderdaad foute boel zijn.
Als mijn huisarts mijn ziekteverdenking tegenspreekt, vraag ik altijd om een heldere toelichting, zodat ik weet waar hij zijn oordeel op baseert. Bijvoorbeeld: ik had laatst ook een huidverkleuring op mijn borst, een grote plek van enkele centimeters. Ik was ervan overtuigd dat het borstkanker was, omdat ik weet dat huidverkleuring wel degelijk een symptoom kan zijn. De huisarts heeft me kunnen geruststellen, het was een hormonale reactie en ik heb er een tijdje vette creme opgesmeerd waardoor het weg is gegaan. In dit geval heb ik expliciet aan de huisarts gevraagd, wanneer huidverkleuring dan wél zorgwekkend is. Hij legde uit dat dat het geval is bij een grote tumor, die je goed kunt voelen, Bij mij was er geen knobbeltje te voelen en de huid was onder de verkleuring was mooi zacht. Dat soort informatie vind ik dus fijn om te weten, voor als ik weer eens een verkleuring zou hebben.
Verder wil ik nog even inhoudelijk reageren op twee andere angsten die je noemt. Ooglid: een spierziekte lijkt me niet aannemelijk, want die kenmerkt zich over het algemeen door krachtverlies in bijvoorbeeld armen of benen, rugklachten of problemen met spraak of slikken. Een hangend ooglid komt door ouderdom, vermoeidheid (en dat is niet over met één relaxdagje), stress en ook zoiets simpels als harde contactlenzen, waarbij je telkens aan je ooglid trekt bij het in- en uithalen van de lens.
Afvallen: uit je berichten blijkt dat je erg veel last hebt van je angsten en dat je er veel mee bezig bent. Het is bekend dat lichaam en geest nauw met elkaar verwant zijn en het is heel aannemelijk dat je af bent gevallen als gevolg van alles wat zich in je hoofd afspeelt.
Je weet vast al wel dat alles erger wordt naarmate je er meer op gefocust bent. Maar goed, ik snap op dat het ziektebeeld echt jouw werkelijkheid kan worden, op het moment dat je bepaalde lichamelijke veranderingen bij jezelf waarneemt.
Pfff lange posting geworden, wie weet kun je er iets uithalen waar je iets aan hebt.
Veel kracht toegewenst!
Mijn huisarts heeft me op het hart gedrukt altijd te komen bij angsten, omdat je jezelf helemaal gek kunt maken als je er in je eentje mee rond blijft lopen. Ik doe dat dus ook altijd, vaak in de overtuiging dat het nu toch wel echt helemaal mis zal zijn. Ik ga vooral naar de huisarts omdat ik er dan in ieder geval vroeg bij ben, mocht het inderdaad foute boel zijn.
Als mijn huisarts mijn ziekteverdenking tegenspreekt, vraag ik altijd om een heldere toelichting, zodat ik weet waar hij zijn oordeel op baseert. Bijvoorbeeld: ik had laatst ook een huidverkleuring op mijn borst, een grote plek van enkele centimeters. Ik was ervan overtuigd dat het borstkanker was, omdat ik weet dat huidverkleuring wel degelijk een symptoom kan zijn. De huisarts heeft me kunnen geruststellen, het was een hormonale reactie en ik heb er een tijdje vette creme opgesmeerd waardoor het weg is gegaan. In dit geval heb ik expliciet aan de huisarts gevraagd, wanneer huidverkleuring dan wél zorgwekkend is. Hij legde uit dat dat het geval is bij een grote tumor, die je goed kunt voelen, Bij mij was er geen knobbeltje te voelen en de huid was onder de verkleuring was mooi zacht. Dat soort informatie vind ik dus fijn om te weten, voor als ik weer eens een verkleuring zou hebben.
Verder wil ik nog even inhoudelijk reageren op twee andere angsten die je noemt. Ooglid: een spierziekte lijkt me niet aannemelijk, want die kenmerkt zich over het algemeen door krachtverlies in bijvoorbeeld armen of benen, rugklachten of problemen met spraak of slikken. Een hangend ooglid komt door ouderdom, vermoeidheid (en dat is niet over met één relaxdagje), stress en ook zoiets simpels als harde contactlenzen, waarbij je telkens aan je ooglid trekt bij het in- en uithalen van de lens.
Afvallen: uit je berichten blijkt dat je erg veel last hebt van je angsten en dat je er veel mee bezig bent. Het is bekend dat lichaam en geest nauw met elkaar verwant zijn en het is heel aannemelijk dat je af bent gevallen als gevolg van alles wat zich in je hoofd afspeelt.
Je weet vast al wel dat alles erger wordt naarmate je er meer op gefocust bent. Maar goed, ik snap op dat het ziektebeeld echt jouw werkelijkheid kan worden, op het moment dat je bepaalde lichamelijke veranderingen bij jezelf waarneemt.
Pfff lange posting geworden, wie weet kun je er iets uithalen waar je iets aan hebt.
Veel kracht toegewenst!
donderdag 6 januari 2011 om 10:00
Ha Panda en Klontje,
Bedankt voor jullie reacties.
Panda, eigenlijk ben ik wel een beetje geschrokken van je uitleg over die huidverkleuring.. Het kan dus WEL degelijk een symptoom zijn van borstkanker... Maar is het dan niet zo dat het ook warm moet aanvoelen ofzo?
De huisarts heeft mijn borst bevoeld inderdaad en geen rare dingen gevonden als een knobbel oid.
Ik ben vorige week donderdag bij haar geweest en was volkomen gerustgesteld. Ik smeerde met vaseline en het vlekje was dus wat bruinig. Maar na het bezoek aan de huisarts ben ik gestopt met vaseline. Nu zag ik eergisteren dat het plekje wat roodachtig is geworden en naar mijn idee iets groter (niet naar het idee van mijn man). De huid lijkt daar iets droog ofzo..? Ik weet niet. In elk geval ben ik wederom (in paniek helaas) naar de huisarts geweest. Ditmaal was het een andere. Ook deze arts heeft weer het plekje bekeken en mij verteld dat het 'gewoon' een huidprobleempje is.... dat niets te maken heeft met borstkanker. Ik was wel wat gerustgesteld, maar nu spelen de angsten wel op de achtergrond... Hij heeft echter niet mijn borst bevoeld op een knobbeltje oid... Zou ik er dan op kunnen/moeten vertrouwen dat de arts direct al ziet dat het onschuldig is? Bij twijfel krijg je toch altijd een mammo?
In elk geval was vaseline smeren een goed idee. Ik heb nog wel gevraagd of ik met het plekje terug zou moeten naar de huisarts in de toekomst, maar dat was niet nodig...????
Een achtergrond. Ik ben 3 maanden geleden begonnen met een andere anticonceptiepil en toen ook gestopt met geven van borstvoeding.
Ergens vind ik mezelf belachelijk. Twee afzonderlijke artsen hebben het plekje bekeken. De eerste heeft een algeheel borstonderzoek erbij gedaan en niets verontrustends gevonden. De tweede heeft het plekje ook goed bekeken en ook niets verontrustends gevonden... Dan moet ik er toch op kunnen vertrouwen dat er niets is? Alleen wat ik denk: dat plekje hoort er NIET... En als het op een andere plek zat op mijn lichaam zou ik me er waarschijnlijk totaal geen zorgen over maken.
In elk geval gebruik ik nu een hogere dosis angstremmers, in overleg met de psychiater.. Maar of dat een oplossing is...
Bedankt voor jullie reacties.
Panda, eigenlijk ben ik wel een beetje geschrokken van je uitleg over die huidverkleuring.. Het kan dus WEL degelijk een symptoom zijn van borstkanker... Maar is het dan niet zo dat het ook warm moet aanvoelen ofzo?
De huisarts heeft mijn borst bevoeld inderdaad en geen rare dingen gevonden als een knobbel oid.
Ik ben vorige week donderdag bij haar geweest en was volkomen gerustgesteld. Ik smeerde met vaseline en het vlekje was dus wat bruinig. Maar na het bezoek aan de huisarts ben ik gestopt met vaseline. Nu zag ik eergisteren dat het plekje wat roodachtig is geworden en naar mijn idee iets groter (niet naar het idee van mijn man). De huid lijkt daar iets droog ofzo..? Ik weet niet. In elk geval ben ik wederom (in paniek helaas) naar de huisarts geweest. Ditmaal was het een andere. Ook deze arts heeft weer het plekje bekeken en mij verteld dat het 'gewoon' een huidprobleempje is.... dat niets te maken heeft met borstkanker. Ik was wel wat gerustgesteld, maar nu spelen de angsten wel op de achtergrond... Hij heeft echter niet mijn borst bevoeld op een knobbeltje oid... Zou ik er dan op kunnen/moeten vertrouwen dat de arts direct al ziet dat het onschuldig is? Bij twijfel krijg je toch altijd een mammo?
In elk geval was vaseline smeren een goed idee. Ik heb nog wel gevraagd of ik met het plekje terug zou moeten naar de huisarts in de toekomst, maar dat was niet nodig...????
Een achtergrond. Ik ben 3 maanden geleden begonnen met een andere anticonceptiepil en toen ook gestopt met geven van borstvoeding.
Ergens vind ik mezelf belachelijk. Twee afzonderlijke artsen hebben het plekje bekeken. De eerste heeft een algeheel borstonderzoek erbij gedaan en niets verontrustends gevonden. De tweede heeft het plekje ook goed bekeken en ook niets verontrustends gevonden... Dan moet ik er toch op kunnen vertrouwen dat er niets is? Alleen wat ik denk: dat plekje hoort er NIET... En als het op een andere plek zat op mijn lichaam zou ik me er waarschijnlijk totaal geen zorgen over maken.
In elk geval gebruik ik nu een hogere dosis angstremmers, in overleg met de psychiater.. Maar of dat een oplossing is...
donderdag 6 januari 2011 om 10:12
O ja. Vanmiddag heb ik een afspraak met mijn psychiater. Ik ga serieus de vraag stellen wat ik nog meer kan doen, naast cognitieve gedragstherapie, om me in elk geval wat beter te voelen. Om niet elke dag dat gevecht aan te hoeven gaan met mezelf......
Reacties van jullie zijn zeer welkom.. Ze doen me onwijs goed! En ik vind het erg lief dat er mensen zijn die hier de moeite nemen om op mijn topic te reageren.. Ook al begrijpt een groot deel van de mensen mijn angst niet.
Reacties van jullie zijn zeer welkom.. Ze doen me onwijs goed! En ik vind het erg lief dat er mensen zijn die hier de moeite nemen om op mijn topic te reageren.. Ook al begrijpt een groot deel van de mensen mijn angst niet.
donderdag 6 januari 2011 om 17:30
Hoe was het bij de psych?
volgens mij moet je de twee artsen gewoon vertrouwen op hun oordeel. Ze hebben er voor geleerd en je bent echt niet de enige die ze gezien hebben met deze klacht. Dus naast ervoor te hebben geleerd hebben ze ook echt wel de ervaring!
Ik heb nog een vraagje aan je: heb je ook last van deze angsten als het om iemand anders gaat (man/kind/ouders e.d.)?
volgens mij moet je de twee artsen gewoon vertrouwen op hun oordeel. Ze hebben er voor geleerd en je bent echt niet de enige die ze gezien hebben met deze klacht. Dus naast ervoor te hebben geleerd hebben ze ook echt wel de ervaring!
Ik heb nog een vraagje aan je: heb je ook last van deze angsten als het om iemand anders gaat (man/kind/ouders e.d.)?
vrijdag 7 januari 2011 om 11:14
@Lekx. Wat attent dat je ernaar vraagt.
Direct na het bezoek aan de psych. had ik even een depri gevoel, maar in de loop van de avond zakte dat. Het heeft wel effect gehad. Ik heb gevraagd naar het behandelplan. De psych verwacht dat ik in elk geval tot september nog cognitieve gedragstherapie volg en dat dan het punt is om te evalueren waar ik sta. Vwb mijn extra angsten de laatste tijd: Het zou kunnen dat de kerstvakantie en slechte gezondheid van mijn man daarin meespeelt. Over 3 weken bekijk ik met de psych of ik weer in de lift zit. Verder is antidepressiva achter de hand, maar is de pych. daar terughoudend in omdat ik in een half jaar tijd volgens hem heel veel heb bereikt. Dat is ook wel zo, tot november ging het best aardig.. maar als het niet goed gaat is het voor mij moeilijk te zien dat er betere tijden komen.
Tips zijn om elke dag het schema in te vullen om mijn nare gedachten om te buigen. Verder moet ik ook bewust leuke dingen plannen. Het klinkt eigenlijk erg simpel allemaal...
Angsten heb ik voornamelijk voor mijzelf. Ik voel me erg verantwoordelijk. Mijn man is al jaren aan het kwakkelen en heeft medisch gezien een levensverwachting van ca7 jaar. Dat kan natuurlijk langer zijn, maar ook korter. Waar ik voornamelijk mee bezig ben is financieel onafhankelijk proberen te zijn, zodat ik met de kinderen alleen makkelijk verder kan.
Wat ook een doorn in mijn oog is. Hier in huis moet best veel gebeuren. We hebben van de zomer de keuken gewit (open keuken), maar de kamer heeft nog steeds het oude behang, wat hier en daar kapot is... Ook zijn wat dingen nog niet afgewerkt.. De radiator moet geverfd worden, het hout boven de deuren moet geverfd worden. Mijn man heeft er nu de puf niet voor en ik irriteer me mateloos aan het feit dat onze woning niet helemaal tip top in orde is. Nu heb ik maar met mijn man afgesproken dat we het klussen samen doen in mei. Dan heb ik vakantie, hebben we vakantiegeld om eraan te besteden en is het lekker weer.. In de tussentijd moet ik maar proberen er doorheen te kijken...
P.S. we hebben wel geld op de spaarrekening, maar dat wil ik niet aanspreken.... is nl voor later..
Direct na het bezoek aan de psych. had ik even een depri gevoel, maar in de loop van de avond zakte dat. Het heeft wel effect gehad. Ik heb gevraagd naar het behandelplan. De psych verwacht dat ik in elk geval tot september nog cognitieve gedragstherapie volg en dat dan het punt is om te evalueren waar ik sta. Vwb mijn extra angsten de laatste tijd: Het zou kunnen dat de kerstvakantie en slechte gezondheid van mijn man daarin meespeelt. Over 3 weken bekijk ik met de psych of ik weer in de lift zit. Verder is antidepressiva achter de hand, maar is de pych. daar terughoudend in omdat ik in een half jaar tijd volgens hem heel veel heb bereikt. Dat is ook wel zo, tot november ging het best aardig.. maar als het niet goed gaat is het voor mij moeilijk te zien dat er betere tijden komen.
Tips zijn om elke dag het schema in te vullen om mijn nare gedachten om te buigen. Verder moet ik ook bewust leuke dingen plannen. Het klinkt eigenlijk erg simpel allemaal...
Angsten heb ik voornamelijk voor mijzelf. Ik voel me erg verantwoordelijk. Mijn man is al jaren aan het kwakkelen en heeft medisch gezien een levensverwachting van ca7 jaar. Dat kan natuurlijk langer zijn, maar ook korter. Waar ik voornamelijk mee bezig ben is financieel onafhankelijk proberen te zijn, zodat ik met de kinderen alleen makkelijk verder kan.
Wat ook een doorn in mijn oog is. Hier in huis moet best veel gebeuren. We hebben van de zomer de keuken gewit (open keuken), maar de kamer heeft nog steeds het oude behang, wat hier en daar kapot is... Ook zijn wat dingen nog niet afgewerkt.. De radiator moet geverfd worden, het hout boven de deuren moet geverfd worden. Mijn man heeft er nu de puf niet voor en ik irriteer me mateloos aan het feit dat onze woning niet helemaal tip top in orde is. Nu heb ik maar met mijn man afgesproken dat we het klussen samen doen in mei. Dan heb ik vakantie, hebben we vakantiegeld om eraan te besteden en is het lekker weer.. In de tussentijd moet ik maar proberen er doorheen te kijken...
P.S. we hebben wel geld op de spaarrekening, maar dat wil ik niet aanspreken.... is nl voor later..
vrijdag 7 januari 2011 om 11:17
quote:lolapaloeza schreef op 27 december 2010 @ 17:52:
Grietje81 er nog nooit iemand doodgegaan aan een verkleuring op de huid van 1 cm.
Nee, maar wel van melanoom. Begon bij mijn opa toch met een verkleuring op de huid, die echt niet groter was dan 1 cm.
Ik snap dat TO zich banger maakt dan nodig, maar dat beantwoorden met geruststellingen die feitelijk niet kloppen lijkt me ook niet juist.
Grietje81 er nog nooit iemand doodgegaan aan een verkleuring op de huid van 1 cm.
Nee, maar wel van melanoom. Begon bij mijn opa toch met een verkleuring op de huid, die echt niet groter was dan 1 cm.
Ik snap dat TO zich banger maakt dan nodig, maar dat beantwoorden met geruststellingen die feitelijk niet kloppen lijkt me ook niet juist.
vrijdag 7 januari 2011 om 19:04
@ Rider. Ik schrok me in eerste instantie kapot van je bericht. Maar ik heb info gezocht (misschien dom) over hoe je een melanoom herkent, en gelukkig lijkt dat in de verste verte niet op wat ik op mijn huid heb.
Ik kan niet anders dan toch proberen te vertrouwen op de kennis van 2 afzonderlijke huisartsen...
Ga toch maar weer mijn geruststellingsschema invullen, want jouw reactie kan ervoor zorgen dat ik onverwacht een paniekaanval krijg.
Ik kan niet anders dan toch proberen te vertrouwen op de kennis van 2 afzonderlijke huisartsen...
Ga toch maar weer mijn geruststellingsschema invullen, want jouw reactie kan ervoor zorgen dat ik onverwacht een paniekaanval krijg.
maandag 10 januari 2011 om 14:36
Ga hier toch maar door met mijn gedachten, omdat erover typen erg goed doet.
Inmiddels heb ik de angst mbt mijn huid wat naast me neer kunnen leggen... Maar een hypochonder zou geen hypochonder zijn als er niet iets nieuws voor in de plaats komt.
Zo valt het me de laatste dagen op dat ik me nogal regelmatig verstap.... Ik probeer er maar niet op te letten en hoop dat het normaals is.... en dat iedereen zich weleens verstapt, zonder dat het iets naars hoeft te betekenen.
Maar helaas merk ik dat het toch weer een sluimerende angst is.
Graag wil ik mijn geruststelling met jullie delen:
1. Ik heb het gevoel dat ik ik me regelmatig verstap. Zou er iets met mijn hersenen aan de hand zijn?
Ik geloof dit voor 30%
2. Een vriendin met dezelfde klachten adviseer ik er niet meteen iets van te denken, aangezien ze ook xanax gebruikt.
3. 100 mensen (mijn adviseurs) zeggen mij dat dit een gevolg is van mijn angststoornis. Mijn hersenen spelen met me. Zorg voor afleiding en kijk uit naar de leuke dingen deze week. Vul het geruststellingsschema zonodig meerdere malen in.
4. Omdraaiing. Er is niets mis met mijn hersenen, behalve dat ik een angststoornis heb.
5. Alternatief:
Iedereen verstapt zich weleens. Omdat ik er zo op let valt het mij op en omdat ik bewust aan het lopen ben valt mij elk misstapje op. Ik geloof dit voor 60%. Mijn eerste stelling geloof ik nu nog voor 20%
- Ja, dat is correct. Ik heb ook een periode gedacht dat ik minder goed kon articuleren, is ook over gegaan.
- Ik heb eind maart een ct-scan van mijn hoofd gehad.
- Ik kan nog steeds gewoon over een rechte lijn lopen
Graag jullie mening over mijn schema... Voel me zo stom soms en kan zo boos zijn op mezelf.... maar die angsten zijn er gewoon... Mijn lichaam geeft het signaal angst met dwingende angstgedachten en mijn verstand moet ertegenaan vechten.
Inmiddels heb ik de angst mbt mijn huid wat naast me neer kunnen leggen... Maar een hypochonder zou geen hypochonder zijn als er niet iets nieuws voor in de plaats komt.
Zo valt het me de laatste dagen op dat ik me nogal regelmatig verstap.... Ik probeer er maar niet op te letten en hoop dat het normaals is.... en dat iedereen zich weleens verstapt, zonder dat het iets naars hoeft te betekenen.
Maar helaas merk ik dat het toch weer een sluimerende angst is.
Graag wil ik mijn geruststelling met jullie delen:
1. Ik heb het gevoel dat ik ik me regelmatig verstap. Zou er iets met mijn hersenen aan de hand zijn?
Ik geloof dit voor 30%
2. Een vriendin met dezelfde klachten adviseer ik er niet meteen iets van te denken, aangezien ze ook xanax gebruikt.
3. 100 mensen (mijn adviseurs) zeggen mij dat dit een gevolg is van mijn angststoornis. Mijn hersenen spelen met me. Zorg voor afleiding en kijk uit naar de leuke dingen deze week. Vul het geruststellingsschema zonodig meerdere malen in.
4. Omdraaiing. Er is niets mis met mijn hersenen, behalve dat ik een angststoornis heb.
5. Alternatief:
Iedereen verstapt zich weleens. Omdat ik er zo op let valt het mij op en omdat ik bewust aan het lopen ben valt mij elk misstapje op. Ik geloof dit voor 60%. Mijn eerste stelling geloof ik nu nog voor 20%
- Ja, dat is correct. Ik heb ook een periode gedacht dat ik minder goed kon articuleren, is ook over gegaan.
- Ik heb eind maart een ct-scan van mijn hoofd gehad.
- Ik kan nog steeds gewoon over een rechte lijn lopen
Graag jullie mening over mijn schema... Voel me zo stom soms en kan zo boos zijn op mezelf.... maar die angsten zijn er gewoon... Mijn lichaam geeft het signaal angst met dwingende angstgedachten en mijn verstand moet ertegenaan vechten.
maandag 10 januari 2011 om 14:50
Ik heb ook vlekjes op mijn borsten. Net als jij zijn ze donkerder van kleur (geen moedervlekken). Soms komt er eentje bij die later weer verdwijnt. Ze worden nooit groter in de omvang. Ik maak me daar niet druk om. Ik heb er geen last van (oke het staat niet zo mooi die gekke vlekjes.. maar so be it) en ga er ook niet mee naar de dokter. Heb wel het idee dat het in de zomer erger is, dus vermoedelijk door bh's en zweet etc.
Maar als je er niet gerust op bent, ga naar de dokter!
Maar als je er niet gerust op bent, ga naar de dokter!
maandag 10 januari 2011 om 14:52
maandag 10 januari 2011 om 15:01
Ja mensen,
@Supershiva: Ik maak me zorgen over vanalles. Al denk ik soms zelf dat ik me over een bepaalde klacht nooit zorgen zou maken, dan zou het zomaar kunnen dat ik dat een paar weken later dan toch ineens heel erg doe.
Ik moet gewoon telkens die gedachten de kop in drukken mbv het schema.
Maar het is inderdaad zo jammer dat ik me zorgen maak over bijvoorbeeld 'verstappen'. Het is een automatische gedachte met een heel naar angstgevoel in mijn lijf. Helaas kan ik nog niet voorkomen dat deze gedachte er niet komt. Het enige dat ik kan doen is de gedachte ombuigen.. Ik hoop dat ik over een aantal jaren net als jullie zonder last kan leven en die gedachten gewoon niet meer heb..
@Sweetcandy. Jouw uitleg past precies bij me. Ik kan me zo gaat dat zo'n beetje onbewust in mijn hoofd.
Wat lief dat jullie zo snel een berichtje hebben gepost!
@Supershiva: Ik maak me zorgen over vanalles. Al denk ik soms zelf dat ik me over een bepaalde klacht nooit zorgen zou maken, dan zou het zomaar kunnen dat ik dat een paar weken later dan toch ineens heel erg doe.
Ik moet gewoon telkens die gedachten de kop in drukken mbv het schema.
Maar het is inderdaad zo jammer dat ik me zorgen maak over bijvoorbeeld 'verstappen'. Het is een automatische gedachte met een heel naar angstgevoel in mijn lijf. Helaas kan ik nog niet voorkomen dat deze gedachte er niet komt. Het enige dat ik kan doen is de gedachte ombuigen.. Ik hoop dat ik over een aantal jaren net als jullie zonder last kan leven en die gedachten gewoon niet meer heb..
@Sweetcandy. Jouw uitleg past precies bij me. Ik kan me zo gaat dat zo'n beetje onbewust in mijn hoofd.
Wat lief dat jullie zo snel een berichtje hebben gepost!
maandag 24 januari 2011 om 08:49
Goedemorgen,
Ik heb mijn topic maar eens opgezocht.. Heb griep en dat werkt niet positief op mijn angsten..
De vlekken op mijn rug blijken een schimmel te zijn door een droge huid met gevolg een slechte huidweerstand. Het beruchte vlekje op mijn borst is niet definieren en niet erg..
Maar, hoe ziek ook.. ik zag gisteren dat het vlekje groter is geworden... Dat in combinatie met afbouwen van xanax zorgde ervoor dat ik ineens erg bang werd.. Na 3 uur dubben heb ik de hap gebeld en heeft de assistente me proberen gerust te stellen.
Maar ik ben nu dus nog steeds bang, en dat komt door mezelf. Ik heb namelijk gegoogled.. Iets waarvan ik weet dat ik dat NIET moet doen.... En daar kom je dus ook tegen dat een huidverkleuring door een bloedziekte zou kunnen komen...
Waarom kan ik nu niet gewoon lekker genieten en er vrede mee hebben dat mijn huid er gewoon even wat minder mooi uitziet?
Waarom kan ik gewoon niet geloven dat het niets is, of een onschuldige huidirritatie of pigmentatie? Waarom kan ik mezelf niet wijsmaken dat het te maken heeft met mijn slechte weerstand of de anticonceptiepil die ik 4 maanden gebruik???
Ik hoop dat iemand reageert.. zit behoorlijk vast in mezelf..
Ik heb mijn topic maar eens opgezocht.. Heb griep en dat werkt niet positief op mijn angsten..
De vlekken op mijn rug blijken een schimmel te zijn door een droge huid met gevolg een slechte huidweerstand. Het beruchte vlekje op mijn borst is niet definieren en niet erg..
Maar, hoe ziek ook.. ik zag gisteren dat het vlekje groter is geworden... Dat in combinatie met afbouwen van xanax zorgde ervoor dat ik ineens erg bang werd.. Na 3 uur dubben heb ik de hap gebeld en heeft de assistente me proberen gerust te stellen.
Maar ik ben nu dus nog steeds bang, en dat komt door mezelf. Ik heb namelijk gegoogled.. Iets waarvan ik weet dat ik dat NIET moet doen.... En daar kom je dus ook tegen dat een huidverkleuring door een bloedziekte zou kunnen komen...
Waarom kan ik nu niet gewoon lekker genieten en er vrede mee hebben dat mijn huid er gewoon even wat minder mooi uitziet?
Waarom kan ik gewoon niet geloven dat het niets is, of een onschuldige huidirritatie of pigmentatie? Waarom kan ik mezelf niet wijsmaken dat het te maken heeft met mijn slechte weerstand of de anticonceptiepil die ik 4 maanden gebruik???
Ik hoop dat iemand reageert.. zit behoorlijk vast in mezelf..
maandag 24 januari 2011 om 08:51
O ja.. ik heb mezelf gezegd dat het geen zin heeft de huisarts te bellen.. Want daarmee geef ik alleen maar toe aan mijn verslaving om geruststelling te vragen bij een arts..
Ik weet alleen niet of ik misschien de psychiater moet bellen, maar denk eigenlijk ook weer dat ik mezelf aanstel... Weet het gewoon niet.
Ik weet alleen niet of ik misschien de psychiater moet bellen, maar denk eigenlijk ook weer dat ik mezelf aanstel... Weet het gewoon niet.
maandag 24 januari 2011 om 09:06
Grietje, wat ontzettend vervelend dat je zo bang bent! Ik ben geen professional dus kan je ook geen echt goede adviezen geven maar als ik je verhaal zo lees denk ik dat de huisarts bellen niet zo heel veel zin heeft. Zij stelt je steeds heel even gerust, maar daarna maak je je toch weer zorgen. Ik zou dus eerder hulp bij je psychiater zoeken. Sterkte!
maandag 24 januari 2011 om 09:13
@Haiti. Dat is dus geheel correct. Als ik nu zou toegeven en de huisarts bellen, dan geef ik toe aan mijn hunker naar geruststelling. Mijn automatische gedachten dat die vlekken een ernstige onderliggende ziekte zijn, gestaafd door het feit dat ik de laatste maand 3 maal ziek ben geweest, moet ik zien om te buigen..
En daarbij.. ik kan zelf niet beoordelen of die vlek nu echt zo erg is als ik denk... Ik denk het wel, maar ja, ik weet verstandelijk wel dat ik vaker in die zin een misrekening heb gemaakt.
Vandaag psych bellen of me niet uit het veld laten slaan en proberen met een schema mijn gedachten om te buigen?
En daarbij.. ik kan zelf niet beoordelen of die vlek nu echt zo erg is als ik denk... Ik denk het wel, maar ja, ik weet verstandelijk wel dat ik vaker in die zin een misrekening heb gemaakt.
Vandaag psych bellen of me niet uit het veld laten slaan en proberen met een schema mijn gedachten om te buigen?
