Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
woensdag 19 december 2007 om 12:05
Precies zoals je het zelf al zegt.
Je kunt hierop op twee manieren reageren.
Negeren of op het extreme af geven wat hij vraagt.
Zo erg dat het haast belachelijk wordt.
Dit omdat hij waarschijnlijk zelf niet weet dat hij zich zo gedraagt en je dat op die wijze aan hem duidelijk kunt maken.
Plus dat aangeven dat hij toch niet meer te redden is, de verantwoording ervoor ook wegneemt.
Waarom er iets aan doen als het toch geen zin meer heeft.
En als jij dan ook niets doet, kan hij toch achteraf zeggen dat hij het gemeld heeft. Dussssss.......wordt het op die manier jouw verantwoording en is het mede jouw schuld, jij deed ook niets.
Tja.. hoe dan te reageren.
Hem bevestigen en de deur uitmikken met de mededeling dat jij het dan ook niet meer ziet zitten, is een mogelijkheid. Geeft/legt de verantwoording weer terug waar die hoort.
Er dieper op doorvragen.
O, en hoe zie jij je leven dan vanaf nu?
Wat kom je hier dan nu doen?
Het lijkt op (tafel)tennissen. Hij zorgt er steeds opnieuw voor dat de bal op jouw speelveld terecht komt.
Jij voelt je dan genoodzaakt iets te doen. Je kunt er ook subtiel voor proberen te zorgen dat de bal weer aan zijn kant komt zonder iets voor hem te doen.
Je kunt hierop op twee manieren reageren.
Negeren of op het extreme af geven wat hij vraagt.
Zo erg dat het haast belachelijk wordt.
Dit omdat hij waarschijnlijk zelf niet weet dat hij zich zo gedraagt en je dat op die wijze aan hem duidelijk kunt maken.
Plus dat aangeven dat hij toch niet meer te redden is, de verantwoording ervoor ook wegneemt.
Waarom er iets aan doen als het toch geen zin meer heeft.
En als jij dan ook niets doet, kan hij toch achteraf zeggen dat hij het gemeld heeft. Dussssss.......wordt het op die manier jouw verantwoording en is het mede jouw schuld, jij deed ook niets.
Tja.. hoe dan te reageren.
Hem bevestigen en de deur uitmikken met de mededeling dat jij het dan ook niet meer ziet zitten, is een mogelijkheid. Geeft/legt de verantwoording weer terug waar die hoort.
Er dieper op doorvragen.
O, en hoe zie jij je leven dan vanaf nu?
Wat kom je hier dan nu doen?
Het lijkt op (tafel)tennissen. Hij zorgt er steeds opnieuw voor dat de bal op jouw speelveld terecht komt.
Jij voelt je dan genoodzaakt iets te doen. Je kunt er ook subtiel voor proberen te zorgen dat de bal weer aan zijn kant komt zonder iets voor hem te doen.
woensdag 19 december 2007 om 15:43
Hallo allemaal,
Iris, jij kent je zoon het beste, dus kun je ook zeggen, wat je al deed, wat er achter zijn woorden steekt.
Bij mij komt het over dat hij je uit je tent wilt lokken, ik vind dat je heel goed gereageerd hebt.
Hij doet een paar mededelingen, wilt verder niet zeggen hoe erg en ver het al is.
Dan is de verantwoording weer op zn eigen bordje!
ALS hij verder niets wil vertellen is het verder aan hem.
En natuurlijk wil je weten wat hij nu bedoelde en toch weer niet. Echt die tegenstrijdigheid herken ik heel goed.
Het is juist goed, vind ik, dat je die ruimte laat aan hem, wel of niet vertellen.
Ben het niet helemaal met Houvanjezelf eens dat het dan opeens jouw verantwoordelijk gaat worden, alleen omdat hij het vertelde, HIJ kan wel zo denken, maar daarom is het nog niet zo. Of bedoelde jij het ook zo, Houvanjezelf?
Moet wel zeggen dat jullie zonen dan nog praten, die van mij doet alleen maar wat stoere praat en verder komen we niet tot een echt gesprek.
Bedankt Fiemail en Nijntje voor de support.
Rietje
Iris, jij kent je zoon het beste, dus kun je ook zeggen, wat je al deed, wat er achter zijn woorden steekt.
Bij mij komt het over dat hij je uit je tent wilt lokken, ik vind dat je heel goed gereageerd hebt.
Hij doet een paar mededelingen, wilt verder niet zeggen hoe erg en ver het al is.
Dan is de verantwoording weer op zn eigen bordje!
ALS hij verder niets wil vertellen is het verder aan hem.
En natuurlijk wil je weten wat hij nu bedoelde en toch weer niet. Echt die tegenstrijdigheid herken ik heel goed.
Het is juist goed, vind ik, dat je die ruimte laat aan hem, wel of niet vertellen.
Ben het niet helemaal met Houvanjezelf eens dat het dan opeens jouw verantwoordelijk gaat worden, alleen omdat hij het vertelde, HIJ kan wel zo denken, maar daarom is het nog niet zo. Of bedoelde jij het ook zo, Houvanjezelf?
Moet wel zeggen dat jullie zonen dan nog praten, die van mij doet alleen maar wat stoere praat en verder komen we niet tot een echt gesprek.
Bedankt Fiemail en Nijntje voor de support.
Rietje
donderdag 20 december 2007 om 13:37
Dan hebben we elkaar begrepen.
Maar ik vind het wel 1 van de moeilijkste dingen: jezelf NIET verantwoordelijk voelen voor de keuzes die ze maken, vooral als het de verkeerde keuzes zijn.
En geloof me in ons geval zijn het verkeerde keuzes!
Vind ook dat je daar echt aan moet werken als moeder zijnde.
Goed, pa heeft zoon gebeld om met de kerst te komen eten, maar hij weet het nog niet, zaterdag zal hij het zeggen.
Geloof me, ik vind alles best: wel of niet, wat hij ook kiest ik heb er nu al vrede mee.
Maar ik vind het wel 1 van de moeilijkste dingen: jezelf NIET verantwoordelijk voelen voor de keuzes die ze maken, vooral als het de verkeerde keuzes zijn.
En geloof me in ons geval zijn het verkeerde keuzes!
Vind ook dat je daar echt aan moet werken als moeder zijnde.
Goed, pa heeft zoon gebeld om met de kerst te komen eten, maar hij weet het nog niet, zaterdag zal hij het zeggen.
Geloof me, ik vind alles best: wel of niet, wat hij ook kiest ik heb er nu al vrede mee.
donderdag 20 december 2007 om 16:25
Jazeker BAH, Iris.
Kende de dokter de situatie van je zoon eigenlijk wel? Zo nee, dan is hij gelijk op de hoogte en dat vind ik eigenlijk wel noodzakelijk.
Wij hebben eens een brief thuisgekregen dat zoon gesnapt was met bepaalde waarden in zn bloed, ik weet nog niet precies wat, maar met die brief gewapend ben ik naar de huisarts gegaan, de man had er weinig verstand van, maar ik dacht zo: jij kunt maar beter gelijk op de hoogte zijn, temeer omdat mijn zoon ook medicijnen had.
Ook, toen hij de deur uit is gezet heb ik de situatie bij de ha verteld met dezelfde reden.
Niet van jezelf balen, meid, waarsch had ik hetzelfde gedaan, maar de dank (ahum) die je er voor terug krijgt die nekt je.
En best dikke kans dat je zoon die ellende aan zichzelf te danken heeft met die troep die hij nog meer inneemt, wie weet wat voor effect dat heeft?
Weet je nog: ZIJN keus en ZIJN gevolg.
Kende de dokter de situatie van je zoon eigenlijk wel? Zo nee, dan is hij gelijk op de hoogte en dat vind ik eigenlijk wel noodzakelijk.
Wij hebben eens een brief thuisgekregen dat zoon gesnapt was met bepaalde waarden in zn bloed, ik weet nog niet precies wat, maar met die brief gewapend ben ik naar de huisarts gegaan, de man had er weinig verstand van, maar ik dacht zo: jij kunt maar beter gelijk op de hoogte zijn, temeer omdat mijn zoon ook medicijnen had.
Ook, toen hij de deur uit is gezet heb ik de situatie bij de ha verteld met dezelfde reden.
Niet van jezelf balen, meid, waarsch had ik hetzelfde gedaan, maar de dank (ahum) die je er voor terug krijgt die nekt je.
En best dikke kans dat je zoon die ellende aan zichzelf te danken heeft met die troep die hij nog meer inneemt, wie weet wat voor effect dat heeft?
Weet je nog: ZIJN keus en ZIJN gevolg.
donderdag 20 december 2007 om 20:08
Dag lieve meiden
@Iris, het lijkt wel wat weg te hebben van paranoia. Had mijn zoon ook op een gegeven moment. Hij werd er zelfs agressief bij naar mensen toe, zo van "mot je wat van me", schaamde me soms rot.
@Rietje, goed gedaan meis, door niet door te vragen. Daar hebben ze een handje van hé. Er is iets, maar ik zeg lekker niet wat. En uiteindelijk komen ze er toch mee. Precies wat Houvan zegt, hij probeert de verantwoordelijkheid dan bij jou te leggen. Ja, maar jij moest toch weten wat er aan de hand was enz......
@Houvanjezelf, goede tips hoor. Ik heb er veel aan. Dank je voor je wijsheid.
Hier verloopt alles nog steeds volgens plan. Wel gemerkt dat zoon wat minder actief wordt. Heeft niet meegedaan met verplicht sporten, want hij had zijn been verdraait. Echt?? Ik weet het niet, al drie dagen als ik bel en ik vraag, wat heb je vandaag gedaan is het antwoord, niets.
Aan de andere kant merk ik wel dat hij nog steeds gemotiveerd is. Hij had gevraagd of hij eerste kerstdag naar huis mocht. Natuurlijk mocht dat niet en hij legde z'n eigen er direct bij neer.
Hij had contact gehad met oma van (overleden) vaderszijde, en daar was hij toch wel emotioneel onder. Misschien voor hem een extra motivatie om zijn leven op de rit te krijgen.
Heb wat kerstcadeautjes gehaald voor hem en die ga ik zaterdag brengen. Wel allemaal spullen die hij nodig heeft. Een jas, schoenen, geurtje en een belkaart. Als ik zo door ga, heeft hij als hij over een jaar klaar is weer een complete garderobe bij elkaar, haha.
Lieve meisjes, hou jullie goed. We trekken elkaar er wel door hoor
Lieve groetjes
@Iris, het lijkt wel wat weg te hebben van paranoia. Had mijn zoon ook op een gegeven moment. Hij werd er zelfs agressief bij naar mensen toe, zo van "mot je wat van me", schaamde me soms rot.
@Rietje, goed gedaan meis, door niet door te vragen. Daar hebben ze een handje van hé. Er is iets, maar ik zeg lekker niet wat. En uiteindelijk komen ze er toch mee. Precies wat Houvan zegt, hij probeert de verantwoordelijkheid dan bij jou te leggen. Ja, maar jij moest toch weten wat er aan de hand was enz......
@Houvanjezelf, goede tips hoor. Ik heb er veel aan. Dank je voor je wijsheid.
Hier verloopt alles nog steeds volgens plan. Wel gemerkt dat zoon wat minder actief wordt. Heeft niet meegedaan met verplicht sporten, want hij had zijn been verdraait. Echt?? Ik weet het niet, al drie dagen als ik bel en ik vraag, wat heb je vandaag gedaan is het antwoord, niets.
Aan de andere kant merk ik wel dat hij nog steeds gemotiveerd is. Hij had gevraagd of hij eerste kerstdag naar huis mocht. Natuurlijk mocht dat niet en hij legde z'n eigen er direct bij neer.
Hij had contact gehad met oma van (overleden) vaderszijde, en daar was hij toch wel emotioneel onder. Misschien voor hem een extra motivatie om zijn leven op de rit te krijgen.
Heb wat kerstcadeautjes gehaald voor hem en die ga ik zaterdag brengen. Wel allemaal spullen die hij nodig heeft. Een jas, schoenen, geurtje en een belkaart. Als ik zo door ga, heeft hij als hij over een jaar klaar is weer een complete garderobe bij elkaar, haha.
Lieve meisjes, hou jullie goed. We trekken elkaar er wel door hoor
Lieve groetjes
donderdag 20 december 2007 om 22:37
Je niet verantwoordelijk voelen is idd het moeilijkste wat er is. Het is zo moeilijk om niet direct in actie te komen als er iets is. De hete kastanjes voor ze uit het vuur halen, zit er zo'n beetje ingebakken. Maar door schade en schande weet ik nu ook eindelijk dat het niet helpt. Het helpt hem en mij alleen verder de problemen in.
Ook mijn zoon krijgt praktische kadoos zoals ondergoed, sokken, kleding. Terwijl mijn andere zoon wel geld erbij krijgt. Voel ik me dan ook weer beetje schuldig over. Maar oudste jaagt het er zo door heen aan dingen zoals drank en blowen.
Ook mijn zoon krijgt praktische kadoos zoals ondergoed, sokken, kleding. Terwijl mijn andere zoon wel geld erbij krijgt. Voel ik me dan ook weer beetje schuldig over. Maar oudste jaagt het er zo door heen aan dingen zoals drank en blowen.
vrijdag 21 december 2007 om 10:49
Je stopt met redden voordat je zelf ook gered moet worden.
Ik heb me een poos lang ook erg druk gemaakt om mensen die niet te redden zijn (alcohol, vaak uit de hand lopende ruzie onder invloed van... en verwaarlozing van de kids) Liep uiteindelijk zelf bij een psycholoog en zij feestten vrolijk verder.
Dat was voor mij het omslagpunt. Heb afstand genomen, eigenlijk mijn kop in het zand gestoken, uit zelfbescherming.
Was ivm veiligheid van m'n eigen gezin niet in de positie om in te grijpen.
Daarover heb ik mij zeer schuldig gevoeld tov die kinderen, maar ben er nu blij om, want ik heb gezien wat er allemaal gebeurd is bij diegene die wel ingreep.
Dat kon ik mijn eigen kind niet aandoen.
Inmidddels zijn de kinderen uit huis geplaatst, dat geeft een hoop rust.
Ik heb me een poos lang ook erg druk gemaakt om mensen die niet te redden zijn (alcohol, vaak uit de hand lopende ruzie onder invloed van... en verwaarlozing van de kids) Liep uiteindelijk zelf bij een psycholoog en zij feestten vrolijk verder.
Dat was voor mij het omslagpunt. Heb afstand genomen, eigenlijk mijn kop in het zand gestoken, uit zelfbescherming.
Was ivm veiligheid van m'n eigen gezin niet in de positie om in te grijpen.
Daarover heb ik mij zeer schuldig gevoeld tov die kinderen, maar ben er nu blij om, want ik heb gezien wat er allemaal gebeurd is bij diegene die wel ingreep.
Dat kon ik mijn eigen kind niet aandoen.
Inmidddels zijn de kinderen uit huis geplaatst, dat geeft een hoop rust.
vrijdag 21 december 2007 om 10:57
@Iris
Toch Iris blijf je aan het redden. Drank in combinatie met zijn werk is een hele slechte combinatie. Waarom zeg je niet gewoon tegen hem, dat je zijn baas inlicht over het drankgebruik wanneer hij zo voor je staat? Het gevolg zal zijn dat hij mogelijk zijn baan kwijt zal raken, maar het is ontoelaatbaar dat hij zo aan het werk gaat. Hij zal echt zijn verantwoordelijkheid hierin moeten nemen.
Je gesprek van deze nacht, je hele nachtrust is aan diggelen omdat hij op dat moment dingen van je eist. Wanneer ga jij nu eens eisen van hem, dat hij je met rust laat bijv. 's nachts? Helaas houdt het niet op met het niet geven van een pincode. Jij moet heel duidelijk je grenzen gaan bepalen richting hem, iedere dag overschrijdt hij weer een stukje van jouw grens. Je wilt de rest van de familie beschermen door met hem te blijven praten, wanneer ga je jezelf nu eens beschermen?
Bel hem straks even op en zeg bijv. dat dit de laatste keer geweest is, dat jij je bed uitkomt omdat hij 's nachts langs wil komen. Dat je nu voor de laatste keer dingen voor hem regelt.
Meid, het einde is zoek wanneer je op deze manier door blijft gaan. Hij zal, helaas, in eerste instantie in een grotere puinhoop belanden, maar op een bepaald moment echt de draad, met andere instanties, weer op kunnen pakken.
Toch Iris blijf je aan het redden. Drank in combinatie met zijn werk is een hele slechte combinatie. Waarom zeg je niet gewoon tegen hem, dat je zijn baas inlicht over het drankgebruik wanneer hij zo voor je staat? Het gevolg zal zijn dat hij mogelijk zijn baan kwijt zal raken, maar het is ontoelaatbaar dat hij zo aan het werk gaat. Hij zal echt zijn verantwoordelijkheid hierin moeten nemen.
Je gesprek van deze nacht, je hele nachtrust is aan diggelen omdat hij op dat moment dingen van je eist. Wanneer ga jij nu eens eisen van hem, dat hij je met rust laat bijv. 's nachts? Helaas houdt het niet op met het niet geven van een pincode. Jij moet heel duidelijk je grenzen gaan bepalen richting hem, iedere dag overschrijdt hij weer een stukje van jouw grens. Je wilt de rest van de familie beschermen door met hem te blijven praten, wanneer ga je jezelf nu eens beschermen?
Bel hem straks even op en zeg bijv. dat dit de laatste keer geweest is, dat jij je bed uitkomt omdat hij 's nachts langs wil komen. Dat je nu voor de laatste keer dingen voor hem regelt.
Meid, het einde is zoek wanneer je op deze manier door blijft gaan. Hij zal, helaas, in eerste instantie in een grotere puinhoop belanden, maar op een bepaald moment echt de draad, met andere instanties, weer op kunnen pakken.
vrijdag 21 december 2007 om 11:24
quote:iris16 schreef op 21 december 2007 @ 08:36:
Hier dreigt het toch mis te lopen,door alle drank,is hij behoorlijk de weg kwijt,en was het hier rond 3 uur weer bal,hij moest mijn nieuwe pincode weten,die ik hem niet heb gegeven,met alle gevolgen van dien.
Wat gebeurt er als het mis loopt???
Geprobeert toch met hem te blijven praten,en toegezegd dat ik vandaag al zijn papieren mbt de schuldsanering zou uitzoeken,en opsturen met een begeleidende brief.
Waarom ben jij verantwoordelijk?? (Beter gezegd, waarom heb jij die verantwoording weer op je genomen??)
Hij heeft daar hulp voor,maar die ontwijkt hij nu al weken,omdat hij zich schaamt voor de puinzooi die hij gemaakt heeft.
En nu hoeft hij dat nog steeds niet, met de billen bloot
Ik ga dus vandaag wel weer regelen,hij ging hier pas om 8 uur weg vanmorgen.
Ik ben niet meer naar bed gegaan,durfde dat gewoon niet,gek dat je dan probeert alles wat boven ligt te slapen,te beschermen.
Ik denk dan aan iedereen,terwijl ik zelf op mijn laatste stukje loop.
Sorry voor mijn ego-post
Zie je nu zelf ook hoe je alle verantwoording naar je toe trekt??
Waarom dient alles gesust te worden?
Misschien om dezelfde reden waarom zoonlief de schuldhulpverlening niet accepteerd?
Lieve Iris, jij moet ook met de billen bloot.
Hoe lief en goed bedoeld ook, zoonlief krijgt op deze wijze nooit de konsekwenties van zijn gedrag te voelen.
Jij zorgt er altijd weer voor dat het hem geen pijn doet.
Zeg nu zelf?
Waarom zou hij eigenlijk zijn gedrag veranderen?
Jij bent er tenslotte altijd om als vangnet te dienen, zelfs midden in de nacht.
Het is, zoals Pom ook aangeeft, hoogste tijd om je eigen grenzen strenger te gaan bewaken.
Hier dreigt het toch mis te lopen,door alle drank,is hij behoorlijk de weg kwijt,en was het hier rond 3 uur weer bal,hij moest mijn nieuwe pincode weten,die ik hem niet heb gegeven,met alle gevolgen van dien.
Wat gebeurt er als het mis loopt???
Geprobeert toch met hem te blijven praten,en toegezegd dat ik vandaag al zijn papieren mbt de schuldsanering zou uitzoeken,en opsturen met een begeleidende brief.
Waarom ben jij verantwoordelijk?? (Beter gezegd, waarom heb jij die verantwoording weer op je genomen??)
Hij heeft daar hulp voor,maar die ontwijkt hij nu al weken,omdat hij zich schaamt voor de puinzooi die hij gemaakt heeft.
En nu hoeft hij dat nog steeds niet, met de billen bloot
Ik ga dus vandaag wel weer regelen,hij ging hier pas om 8 uur weg vanmorgen.
Ik ben niet meer naar bed gegaan,durfde dat gewoon niet,gek dat je dan probeert alles wat boven ligt te slapen,te beschermen.
Ik denk dan aan iedereen,terwijl ik zelf op mijn laatste stukje loop.
Sorry voor mijn ego-post
Zie je nu zelf ook hoe je alle verantwoording naar je toe trekt??
Waarom dient alles gesust te worden?
Misschien om dezelfde reden waarom zoonlief de schuldhulpverlening niet accepteerd?
Lieve Iris, jij moet ook met de billen bloot.
Hoe lief en goed bedoeld ook, zoonlief krijgt op deze wijze nooit de konsekwenties van zijn gedrag te voelen.
Jij zorgt er altijd weer voor dat het hem geen pijn doet.
Zeg nu zelf?
Waarom zou hij eigenlijk zijn gedrag veranderen?
Jij bent er tenslotte altijd om als vangnet te dienen, zelfs midden in de nacht.
Het is, zoals Pom ook aangeeft, hoogste tijd om je eigen grenzen strenger te gaan bewaken.
vrijdag 21 december 2007 om 18:06
Er zijn talloze dingen waar Iris zich voor schaamt en iedere dag wordt deze lijst met dingen groter. Ze is de moeder van deze knul, de knul die zij opvoedde, de knul waar ze het beste mee voor had.
Maar nu Iris, nu moet je de schaamte voorbij en gaan handelen.
Je auto uitlenen aan iemand die nog geen paar uur daarvoor dronken bij je was is niet verstandig. Je auto om de hoek parkeren is een uitvlucht. Maar waarom niet simpel tegen hem zeggen, dat jij je auto niet meer uitleent aan iemand die regelmatig dronken is en ook zijn werk uitvoert onder invloed.
Het is wachten bij hem nu tot dit echt een keer fout gaat, of met jouw auto of met zijn werk. En wat dan? De kans is groot dat er slachtoffers vallen en dan zit hij pas echt in de nesten.
Veel dieper dan wanneer jij je auto niet meegeeft of hij zijn werk verliest.
Hij is nu niet in staat zijn werk te doen en als er iets te redden valt, dan zul je op dit punt actie moeten ondernemen. Zorg er voor dat hij voorlopig niet meer werkt.
Hij komt nog steeds 's nachts binnen, omdat jij hem binnenlaat. Wat dat betreft heb je feitelijk geen grens. Het is nu een kwestie van de daad bij het woord voegen en pas dan krijgen je woorden waarde.
Jij wordt pas gered, wanneer je letterlijk heel veel afstand gaat nemen van hem. Pas dan krijg je rust en ruimte om sterker te worden.
Hij zal voorlopig echt niet beter worden, hij zal eerst zelf in moeten zien, dat de chaos in zijn leven alleen kan veranderen wanneer hij zich anders gaat opstellen ten opzichte van een aantal dingen. Door jouw redden iedere keer weer kan hij zo door blijven gaan.
Maar nu Iris, nu moet je de schaamte voorbij en gaan handelen.
Je auto uitlenen aan iemand die nog geen paar uur daarvoor dronken bij je was is niet verstandig. Je auto om de hoek parkeren is een uitvlucht. Maar waarom niet simpel tegen hem zeggen, dat jij je auto niet meer uitleent aan iemand die regelmatig dronken is en ook zijn werk uitvoert onder invloed.
Het is wachten bij hem nu tot dit echt een keer fout gaat, of met jouw auto of met zijn werk. En wat dan? De kans is groot dat er slachtoffers vallen en dan zit hij pas echt in de nesten.
Veel dieper dan wanneer jij je auto niet meegeeft of hij zijn werk verliest.
Hij is nu niet in staat zijn werk te doen en als er iets te redden valt, dan zul je op dit punt actie moeten ondernemen. Zorg er voor dat hij voorlopig niet meer werkt.
Hij komt nog steeds 's nachts binnen, omdat jij hem binnenlaat. Wat dat betreft heb je feitelijk geen grens. Het is nu een kwestie van de daad bij het woord voegen en pas dan krijgen je woorden waarde.
Jij wordt pas gered, wanneer je letterlijk heel veel afstand gaat nemen van hem. Pas dan krijg je rust en ruimte om sterker te worden.
Hij zal voorlopig echt niet beter worden, hij zal eerst zelf in moeten zien, dat de chaos in zijn leven alleen kan veranderen wanneer hij zich anders gaat opstellen ten opzichte van een aantal dingen. Door jouw redden iedere keer weer kan hij zo door blijven gaan.
zaterdag 22 december 2007 om 13:05
Lieve Iris,
Wat vreselijk moeilijk voor je. Bij beide handelwijzen van jezelf voel je je schuldig en niet lekker of je schaamt je. Heel herkenbaar. De meeste moeders blijven toch schipperen.
Maar idd, wat Pom zegt is zo waar, geen woorden maar daden en je moet afstand gaan nemen. Het is zijn eigen leven wat hij verklooit, zijn keuze. Wat heeft het voor zin als er 2 mensen aan onderdoor gaan?
Heel veel sterkte en een dikke
Mijn zoon is gelukkig gister netjes zijn afspraak bij de psych, nagekomen. Als het goed is gaan we vanmiddag samen op pad. Eerst zien dan geloven, want ik moet altijd afwachten of hij zijn afspraak nakomt.
Ik maak me er niet meer druk over, echt niet. Verwijt hem niets, zeg alleen iets van jammer. Op de één of andere manier werkt dat zoveel beter, zowel voor hem als voor mij. Is hij er wel, dan laat ik hem extra merken dat heel fijn te vinden. Het klinkt allemaal zo simpel, maar er is een lange weg aan vooraf gegaan.
Ik heb geleerd en ik pak jongste daardoor heel anders aan. Grenzen zijn grenzen en straf is straf. Het werkt. Heel moeilijk want ik ben ook een toegeeflijk type en vind al snel iets zielig.
Wat vreselijk moeilijk voor je. Bij beide handelwijzen van jezelf voel je je schuldig en niet lekker of je schaamt je. Heel herkenbaar. De meeste moeders blijven toch schipperen.
Maar idd, wat Pom zegt is zo waar, geen woorden maar daden en je moet afstand gaan nemen. Het is zijn eigen leven wat hij verklooit, zijn keuze. Wat heeft het voor zin als er 2 mensen aan onderdoor gaan?
Heel veel sterkte en een dikke
Mijn zoon is gelukkig gister netjes zijn afspraak bij de psych, nagekomen. Als het goed is gaan we vanmiddag samen op pad. Eerst zien dan geloven, want ik moet altijd afwachten of hij zijn afspraak nakomt.
Ik maak me er niet meer druk over, echt niet. Verwijt hem niets, zeg alleen iets van jammer. Op de één of andere manier werkt dat zoveel beter, zowel voor hem als voor mij. Is hij er wel, dan laat ik hem extra merken dat heel fijn te vinden. Het klinkt allemaal zo simpel, maar er is een lange weg aan vooraf gegaan.
Ik heb geleerd en ik pak jongste daardoor heel anders aan. Grenzen zijn grenzen en straf is straf. Het werkt. Heel moeilijk want ik ben ook een toegeeflijk type en vind al snel iets zielig.
zondag 23 december 2007 om 00:52
@Monissa. heel herkenbaar. Niet meer laten merken dat je teleurgesteld bent. Het is zijn probleem als het niet loopt zoals het moet.
@Iris, net zoals je zegt, hij vroeg jouw pincode, let op het woordje jouw. Het is niet van hem en jij mag zelf de keuze maken om die te geven of niet, daarom is hij van jouw, net als je auto. Als hij dan teleurgesteld is, jammer dan. (Maar ik weet dat het moeilijk, zo niet, onhaalbaar is. Als ze voor je staan met mooie woorden...)
Zoals Houvan zei,verantwoordelijkheid overnemen net als met de post, ja, toch regelen we het wel weer. Gelukkig heeft zoonlief niet al te veel schulden, staat 'alleen maar' max. rood op de bank, maar toch, we regelen het weer.
@Rietje, goed dat je er vrede mee hebt, of hij wel of niet komt. Maar is dat echt zo?? Ik kan met de kerstdagen niet bij zoonlief langs i.v.m. eerder gemaakte afspraken en hij zegt het niet erg te vinden. Maar toch voel ik me schuldig en ben ik bezig om alle mogelijke manieren te verzinnen om er toch langs te kunnen.
Wat betreft de medicatie heb ik besloten om mijn mond even te houden. Heb hem er ook niet meer over gehoord. Hij heeft wel een officiele waarschuwing gekregen voor het illegaal slikken van medicijnen. Hij was wat paranoia en er was iemand die nog een strip medicijnen had liggen. Daar heeft hij wat van gekregen, maar hij heeft het zelf gemeld bij de begeleiding.
Mijn gevoel dat hij niet meer actief was in de groep bleek juist. Vandaag de begeleiding gesproken, en hij ligt weer overdag op bed en s'nachts leven. Ze gaan hem daar op aanspreken. Ik heb het ook geprobeerd, maar volgens hem was het niet waar.
Hij heeft een Mantoux test gehad en hij is w.s. positief. Hij heeft dus T.B.C. of hij heeft dit ooit doorgemaakt. We moeten binnenkort even longfoto's laten maken. Hij rookte cocaine (Crack), en daar gaan je longen echt van naar de klote. Hoop dat het meevalt.
@Iris, nog even, ego posten is niet erg hoor. Ik doe dat ook. Hé, het is wel mijn zoon, net zoals het jouw zoon, Rietje haar zoon, of die van Monissa of van wie dan ook is. Lekker ego posten hoor.
Lieve meisjes, vele lieve groetjes, en hou jullie goed.......
@Prada
@Iris, net zoals je zegt, hij vroeg jouw pincode, let op het woordje jouw. Het is niet van hem en jij mag zelf de keuze maken om die te geven of niet, daarom is hij van jouw, net als je auto. Als hij dan teleurgesteld is, jammer dan. (Maar ik weet dat het moeilijk, zo niet, onhaalbaar is. Als ze voor je staan met mooie woorden...)
Zoals Houvan zei,verantwoordelijkheid overnemen net als met de post, ja, toch regelen we het wel weer. Gelukkig heeft zoonlief niet al te veel schulden, staat 'alleen maar' max. rood op de bank, maar toch, we regelen het weer.
@Rietje, goed dat je er vrede mee hebt, of hij wel of niet komt. Maar is dat echt zo?? Ik kan met de kerstdagen niet bij zoonlief langs i.v.m. eerder gemaakte afspraken en hij zegt het niet erg te vinden. Maar toch voel ik me schuldig en ben ik bezig om alle mogelijke manieren te verzinnen om er toch langs te kunnen.
Wat betreft de medicatie heb ik besloten om mijn mond even te houden. Heb hem er ook niet meer over gehoord. Hij heeft wel een officiele waarschuwing gekregen voor het illegaal slikken van medicijnen. Hij was wat paranoia en er was iemand die nog een strip medicijnen had liggen. Daar heeft hij wat van gekregen, maar hij heeft het zelf gemeld bij de begeleiding.
Mijn gevoel dat hij niet meer actief was in de groep bleek juist. Vandaag de begeleiding gesproken, en hij ligt weer overdag op bed en s'nachts leven. Ze gaan hem daar op aanspreken. Ik heb het ook geprobeerd, maar volgens hem was het niet waar.
Hij heeft een Mantoux test gehad en hij is w.s. positief. Hij heeft dus T.B.C. of hij heeft dit ooit doorgemaakt. We moeten binnenkort even longfoto's laten maken. Hij rookte cocaine (Crack), en daar gaan je longen echt van naar de klote. Hoop dat het meevalt.
@Iris, nog even, ego posten is niet erg hoor. Ik doe dat ook. Hé, het is wel mijn zoon, net zoals het jouw zoon, Rietje haar zoon, of die van Monissa of van wie dan ook is. Lekker ego posten hoor.
Lieve meisjes, vele lieve groetjes, en hou jullie goed.......
@Prada
zondag 23 december 2007 om 09:37
Hallo allemaal,
Ook hier ging het niet goed met mijn zoon. Het is weer even heftig geweest. Mijn vriend wilde hem onmiddellijk op straat zetten en ik wilde wat tijd voor hem zodat hij wat kan regelen. De emoties zijn hoog opgelopen. Wat ik bij mezelf merk, is hoe moeilijk het is om niet te redden....en hoe makkelijk het is om te zeggen dat je niet moet redden, als het (redelijk) goed gaat met je kind. Toch ben ik blij dat we nu in redelijke harmonie hebben kunnen besluiten dat mijn zoon weer weg moet hier. En dat hij de tijd krijgt het een en ander te regelen.
Poeh, die heftige emoties, dat oermoedergevoel...er is geen kracht groter dan dat, denk ik. En om dan, met je verstand, aan de andere kant te gaan staan......is misschien wel het moeilijkste wat er is. Want als moeder, zou je je leven geven voor je kind.
Ik wens jullie heel veel sterkte voor de komende kerstdagen. En dat er wat rust en vrede mag zijn, hoe klein ook!
xxx
Ook hier ging het niet goed met mijn zoon. Het is weer even heftig geweest. Mijn vriend wilde hem onmiddellijk op straat zetten en ik wilde wat tijd voor hem zodat hij wat kan regelen. De emoties zijn hoog opgelopen. Wat ik bij mezelf merk, is hoe moeilijk het is om niet te redden....en hoe makkelijk het is om te zeggen dat je niet moet redden, als het (redelijk) goed gaat met je kind. Toch ben ik blij dat we nu in redelijke harmonie hebben kunnen besluiten dat mijn zoon weer weg moet hier. En dat hij de tijd krijgt het een en ander te regelen.
Poeh, die heftige emoties, dat oermoedergevoel...er is geen kracht groter dan dat, denk ik. En om dan, met je verstand, aan de andere kant te gaan staan......is misschien wel het moeilijkste wat er is. Want als moeder, zou je je leven geven voor je kind.
Ik wens jullie heel veel sterkte voor de komende kerstdagen. En dat er wat rust en vrede mag zijn, hoe klein ook!
xxx
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
zondag 23 december 2007 om 12:49
Hoi lieve moeders allemaal,
Paar dagen druk gehad en savonds weg, zodoende niet kunnen reageren op jullie schrijven.
Idd herkenbaar betr het geven van cadootjes, ook ik heb laatst een broek gekocht voor de oudste en mijn andere zoon kan gerust geld krijgen.
Als hij op zn eigen woonde had ik iets voor het huishouden gekocht, maar ik voel me daar nu niet schuldig over. Ik ben een beetje gek om hem te sponsoren in zn slechte gewoontes.
Iris, ga je zelf niet excuseren over je egopost, ik vind dat je zo eerlijk schrijft en het is toch fijn om zo onze harten te luchten, we schrijven toch allemaal voor onszelf? Dat mag toch ook.
Dus hij heeft het toch voor elkaar gekregen een nachtelijk bezoekje te brengen, meidje, als je nu eerst eens goed met hem afspreekt dat hij welkom is thuis, maar in geen geval meer snachts.
Hij MOET niet eens op je slaapkamer kunnen komen, dan desnoods de sleutel maar weer op de deur laten zitten.Ik weet het, de een kapt in 1 x die navelstreng door en een ander doet het stapje voor stapje. Dat van die schulden regelen zit je ook hoog, he? Spreek desnoods zelf af met die
regelaar zoek het hele zooitje bij elkaar dan kunnen ze alvast aan de slag gaan.Tuurlijk doet jij het dan weer, maar misschien geeft het hem ook een zekere rust dat het op de rails gaat staan.
Ik lees nu dat Pom ook een heel goed advies geeft!
En ook Houvanjezelf, als is ze er geen voorstander van dat jij die papieren gaat regelen, nou ja, ik zie het meer als een voorzet en dan ben jij er van af, daar zijn mensen voor die er ook voor betaald worden en het is jouw pakkie-an niet meer.
Tis waar hoor Dooliedot, dat wij ons druk maken over anderen en zij gaan heerlijk verder. Maar gelukkig kun je altijd een vertrouwenspersoon inschakelen voor zulke zaken, een arts oid en eigenlijk kun je weinig meer doen. Vreselijk dat de kinderen daar de dupe van worden, het zou mij ook aan het hart gaan, gelukkig dat die kinderen een ander plekje hebben gekregen, maar het blijft schrijnend, temeer voordat het zover is.
Ja, Monissa, dat is ook mijn houding aan het worden, zoon heeft te kennen gegeven niet met de kerst te komen, mijn reactie was: jammer, ik had je er graag bij willen hebben, maar goed, het is je eigen keus, we hebben elkaar nog prettige dagen gewenst en dat was het,.
Maar daarna heb ik uren lopen peinzen waarom???? wil hij niet komen en dan kon ik weer denken, hij heeft die keus genomen, tis een volwassen vent en wat de reden moge zijn, het zij zo. (maar ik ben er nog wel een beetje mee bezig)
Hoe waar, Lin, als het redelijk goed gaat te roepen: niet redden, maar als ze in de shit zakken..........
Weet je eigenlijk wel hoe snel ze een adresje kunnen regelen? Onze zoon had met 1 belletje een adresje , we weten nog niet hoe hij die knul kent dus waarsch(?) een gelijkgestemde zal ik maar zeggen.
En ja, het IS ook zo moeilijk om tegen je gevoel in te gaan, het is wel zo dat als je zoiets doet: je kind uit huis zetten, je een daad stelt, een grens trekt.
En dan ben je er nog niet, want de zorgen die je dan gaat maken: redt hij het wel, zal het kwartje vallen, hoe lang gaat dat duren.
Ik heb dan wel letterlijk afstand genomen maar figuurlijk blijf ik er dag en nacht mee bezig en dat zou ik eigenlijk ook graag willen veranderen, maar hoe?
Ook moet ik mijn man krediet geven, want hij was degene die indertijd korte metten maakte om onze zoon de deur uit te zetten, ik stond toen achter zijn beslissing, maar als het alleen van mij was afgekomen.....
Tis weer een lap tekst.
Warme groeten van Rietje
Paar dagen druk gehad en savonds weg, zodoende niet kunnen reageren op jullie schrijven.
Idd herkenbaar betr het geven van cadootjes, ook ik heb laatst een broek gekocht voor de oudste en mijn andere zoon kan gerust geld krijgen.
Als hij op zn eigen woonde had ik iets voor het huishouden gekocht, maar ik voel me daar nu niet schuldig over. Ik ben een beetje gek om hem te sponsoren in zn slechte gewoontes.
Iris, ga je zelf niet excuseren over je egopost, ik vind dat je zo eerlijk schrijft en het is toch fijn om zo onze harten te luchten, we schrijven toch allemaal voor onszelf? Dat mag toch ook.
Dus hij heeft het toch voor elkaar gekregen een nachtelijk bezoekje te brengen, meidje, als je nu eerst eens goed met hem afspreekt dat hij welkom is thuis, maar in geen geval meer snachts.
Hij MOET niet eens op je slaapkamer kunnen komen, dan desnoods de sleutel maar weer op de deur laten zitten.Ik weet het, de een kapt in 1 x die navelstreng door en een ander doet het stapje voor stapje. Dat van die schulden regelen zit je ook hoog, he? Spreek desnoods zelf af met die
regelaar zoek het hele zooitje bij elkaar dan kunnen ze alvast aan de slag gaan.Tuurlijk doet jij het dan weer, maar misschien geeft het hem ook een zekere rust dat het op de rails gaat staan.
Ik lees nu dat Pom ook een heel goed advies geeft!
En ook Houvanjezelf, als is ze er geen voorstander van dat jij die papieren gaat regelen, nou ja, ik zie het meer als een voorzet en dan ben jij er van af, daar zijn mensen voor die er ook voor betaald worden en het is jouw pakkie-an niet meer.
Tis waar hoor Dooliedot, dat wij ons druk maken over anderen en zij gaan heerlijk verder. Maar gelukkig kun je altijd een vertrouwenspersoon inschakelen voor zulke zaken, een arts oid en eigenlijk kun je weinig meer doen. Vreselijk dat de kinderen daar de dupe van worden, het zou mij ook aan het hart gaan, gelukkig dat die kinderen een ander plekje hebben gekregen, maar het blijft schrijnend, temeer voordat het zover is.
Ja, Monissa, dat is ook mijn houding aan het worden, zoon heeft te kennen gegeven niet met de kerst te komen, mijn reactie was: jammer, ik had je er graag bij willen hebben, maar goed, het is je eigen keus, we hebben elkaar nog prettige dagen gewenst en dat was het,.
Maar daarna heb ik uren lopen peinzen waarom???? wil hij niet komen en dan kon ik weer denken, hij heeft die keus genomen, tis een volwassen vent en wat de reden moge zijn, het zij zo. (maar ik ben er nog wel een beetje mee bezig)
Hoe waar, Lin, als het redelijk goed gaat te roepen: niet redden, maar als ze in de shit zakken..........
Weet je eigenlijk wel hoe snel ze een adresje kunnen regelen? Onze zoon had met 1 belletje een adresje , we weten nog niet hoe hij die knul kent dus waarsch(?) een gelijkgestemde zal ik maar zeggen.
En ja, het IS ook zo moeilijk om tegen je gevoel in te gaan, het is wel zo dat als je zoiets doet: je kind uit huis zetten, je een daad stelt, een grens trekt.
En dan ben je er nog niet, want de zorgen die je dan gaat maken: redt hij het wel, zal het kwartje vallen, hoe lang gaat dat duren.
Ik heb dan wel letterlijk afstand genomen maar figuurlijk blijf ik er dag en nacht mee bezig en dat zou ik eigenlijk ook graag willen veranderen, maar hoe?
Ook moet ik mijn man krediet geven, want hij was degene die indertijd korte metten maakte om onze zoon de deur uit te zetten, ik stond toen achter zijn beslissing, maar als het alleen van mij was afgekomen.....
Tis weer een lap tekst.
Warme groeten van Rietje
zondag 23 december 2007 om 12:55
Lees nu net jou, Iris, verdorie, hij is wel bot, hoor, je moedertje wakker maken voor de pincode.
Goed, dat je niet overstag bent gegaan, maar dat doe je ook niet meer, hoor!!!!!
De volgende stap is duidelijk zeggen dat er geen nachtelijke bezoekjes worden afgelegd, dat jij je nachtrust nodig hebt(zoals iedereen in Nederland) en dat daarom de sleutel erop blijft. Daarmee geef je heel duidelijk aan waar bij JOU de grens ligt en dat je op deze manier voor jezelf zorgt.
Verdorie, ik zit me hier echt kwaad om te maken.
Goed, dat je niet overstag bent gegaan, maar dat doe je ook niet meer, hoor!!!!!
De volgende stap is duidelijk zeggen dat er geen nachtelijke bezoekjes worden afgelegd, dat jij je nachtrust nodig hebt(zoals iedereen in Nederland) en dat daarom de sleutel erop blijft. Daarmee geef je heel duidelijk aan waar bij JOU de grens ligt en dat je op deze manier voor jezelf zorgt.
Verdorie, ik zit me hier echt kwaad om te maken.
