Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
zondag 9 december 2007 om 18:55
Wat Reiki betreft ben ik op weg, Iris, althans zo voelt het voor mij.
Zeker meer dan 20 jaar geleden had ik er eens over gehoord en dat is altijd in mn achterhoofd blijven hangen.
Totdat....ik eens op internet erover las ben ik gaan googelen en boeken over gaan lezen, zag ik dat er notabene sinds kort in mn woonplaats behandelingen werden gegeven.
Nogmaals ik wilde (hem) zo graag leren loslaten en ben toen voor een paar behandelingen geweest, daarna heb ik Reiki 1 gedaan en daar wordt ik rustig van, het geeft me een vredig gevoel.
Toen wilde ik ook Reiki 2 leren, want dan kun je op afstand iemand reiki zenden.
Eerlijk gezegd was de insteek het voor mn zoon te doen, maar ik ben er inmiddels ook achtergekomen dat het in de 1ste plaats voor jezelf is.
Ik voelde me zo machteloos mbt zijn problemen, ik kon niets doen, nu weet ik dat ik grenzen kan stellen, en nu heb ik het gevoel dat ik hem kan helpen door ook reiki te zenden.
Het zal voor sommigen misschien wat zweverig over komen, so be it, maar mij helpt het.
Ik kan het allemaal wat meer in het groter geheel zien.
Is het de laatste nachten nog meegevallen voor je?
Prada, jou wilde ik ook alvast sterkte wensen voor komende dinsdag, een nieuwe fase voor jullie allebei, probeer er positief tegenaan te kijken, want je weet maar nooit, het kan ten goede keren.
Zeker meer dan 20 jaar geleden had ik er eens over gehoord en dat is altijd in mn achterhoofd blijven hangen.
Totdat....ik eens op internet erover las ben ik gaan googelen en boeken over gaan lezen, zag ik dat er notabene sinds kort in mn woonplaats behandelingen werden gegeven.
Nogmaals ik wilde (hem) zo graag leren loslaten en ben toen voor een paar behandelingen geweest, daarna heb ik Reiki 1 gedaan en daar wordt ik rustig van, het geeft me een vredig gevoel.
Toen wilde ik ook Reiki 2 leren, want dan kun je op afstand iemand reiki zenden.
Eerlijk gezegd was de insteek het voor mn zoon te doen, maar ik ben er inmiddels ook achtergekomen dat het in de 1ste plaats voor jezelf is.
Ik voelde me zo machteloos mbt zijn problemen, ik kon niets doen, nu weet ik dat ik grenzen kan stellen, en nu heb ik het gevoel dat ik hem kan helpen door ook reiki te zenden.
Het zal voor sommigen misschien wat zweverig over komen, so be it, maar mij helpt het.
Ik kan het allemaal wat meer in het groter geheel zien.
Is het de laatste nachten nog meegevallen voor je?
Prada, jou wilde ik ook alvast sterkte wensen voor komende dinsdag, een nieuwe fase voor jullie allebei, probeer er positief tegenaan te kijken, want je weet maar nooit, het kan ten goede keren.
maandag 10 december 2007 om 14:14
Wel, Iris, dan kunnen we elkaar een handje geven, ondanks de rottighied van afgelopen jaren, blijf ik positief en hoopvol.
Ik zat laatst de afgelopen tijd, en dat zijn jaaaren hoor, eens te overdenken en dan denk ik: mijn God, hoe heb ik het overleeft. Denk ook dat het goed is om " gewoon" door te leven, maar het kost soms zoveel kracht.
EN het is juist goed om dit signaal aan hun af te geven: jij kunt doen wat jij wilt, maar wij gaan verder met ons leven.
Maar wat kan je zoon je manupiuleren, die bedreigingen, want dat zijn het eigenlijk, ik hoop dat je heel sterk en met rechte rug hem van repliek kan dienen. Dat je een houding hebt van: ik ben van jou niet bang.
En trouwens, HIJ heeft het ZICHZELF allemaal aangedaan.
Ik snap je dilemma best wel, wat de sleutel betreft, maar hij kan toch langskomen overdag? sNachts wordt er gewoon geslapen bij jullie, overdag is hij welkom.
Zelf ben ik ook wel eens bedreigd met woorden, had het nog niet eens zo in de gaten, stom he, maar TOEN had ik hem al de deur uit moeten knikkeren.
Maar dat is achteraf gepraat, had het tdt ook heel anders aan moeten pakken.
Ik zat laatst de afgelopen tijd, en dat zijn jaaaren hoor, eens te overdenken en dan denk ik: mijn God, hoe heb ik het overleeft. Denk ook dat het goed is om " gewoon" door te leven, maar het kost soms zoveel kracht.
EN het is juist goed om dit signaal aan hun af te geven: jij kunt doen wat jij wilt, maar wij gaan verder met ons leven.
Maar wat kan je zoon je manupiuleren, die bedreigingen, want dat zijn het eigenlijk, ik hoop dat je heel sterk en met rechte rug hem van repliek kan dienen. Dat je een houding hebt van: ik ben van jou niet bang.
En trouwens, HIJ heeft het ZICHZELF allemaal aangedaan.
Ik snap je dilemma best wel, wat de sleutel betreft, maar hij kan toch langskomen overdag? sNachts wordt er gewoon geslapen bij jullie, overdag is hij welkom.
Zelf ben ik ook wel eens bedreigd met woorden, had het nog niet eens zo in de gaten, stom he, maar TOEN had ik hem al de deur uit moeten knikkeren.
Maar dat is achteraf gepraat, had het tdt ook heel anders aan moeten pakken.
maandag 10 december 2007 om 17:42
Dank jullie wel. Het was even spannend hier. Zoon was vergeten om tegen mij te vertellen dat hij de opname min of meer had afgewezen. Hij moest clean komen omdat er geen plaats meer was op de detox en hij had gezegd dat hij niet wist of hij dat kon. Ik belde vandaag en toen was zijn plaats weggegeven. Als hij echt wilde kon hij misschien volgende week opgenomen worden. Toen ik zoonlief belde om dit door te geven ging hij helemaal door het lint, want hij had zijn kamer opgezegd, spullen weggegooid en nu moest hij op straat slapen. Natuurlijk was het de schuld van iedereen behalve van hem. Bij mij kon hij ook niet slapen voor een week, want hij is niet te vertrouwen, buiten dat wil ik mijn zoon helemaal niet stoned zien. Hij dreigde met van alles en nog wat. Ik was zo bang dat hij vanavond rare dingen zou doen dat ik nogmaals met de opname heb gebeld of hij niet voor een week de crisis in zou kunnen. Die mevrouw zou kijken wat zij zou kunnen doen, maar ze belde maar niet terug. Om 17.00 zelf gebeld en....... ze was zo blij dat ik belde want de computersystemen lagen eruit, dus ook mijn nummer. En wat denk je? Hij kan morgen opgenomen worden en dan ook nog op de detox. Dus zelfs als er drugs in zijn bloed zit mag hij blijven. Manlief is hem nu halen, blijft hij een nachtje hier en morgen gaan we ertegenaan.
maandag 10 december 2007 om 17:48
Hé, en natuurlijk denk ik ook aan jullie. Was door deze hele toestand van vandaag helemaal vergeten te melden dat ik natuurlijk ook met jullie meeleef. Als het hier wat rustiger is en zoon is onder de pannen reageer ik inhoudelijk. Kan er op dit moment mijn hoofd niet bijhouden.
In ieder geval een dikke knuffel voor jullie.
In ieder geval een dikke knuffel voor jullie.
maandag 10 december 2007 om 18:37
Pffff, toen ik je verhaal begon te lezen kreeg ik het al benauwd, hoe zou het aflopen.
Ik vind dat je heel standvastig bent gebleven door hem dat weekje niet thuis te laten slapen, weet niet of ik dat gekund had, terwijl het toch het beste is.
Raar eigenlijk, hij had wel zn kamer opgezegd, maar toch min of meer afgewezen en detox is toch ontgiften, moet je dan toch perse clean zijn?
Maar gelukkig is het voor elkaar, ja, ik kan begrijpen dat je hoofd nu vol zit.
Vanavond gaan wij naar een verjaardag en hoogst waarschijnlijk zit zoon er ook.
Ben gewoon wat zenuwachtig, maar ik weet ook als ik er eenmaal ben ik heel " vlak" kan zijn, hij zal niet aan me merken wat ik van binnen voel.
Na afllop maar en traantje laten.
Ik vind dat je heel standvastig bent gebleven door hem dat weekje niet thuis te laten slapen, weet niet of ik dat gekund had, terwijl het toch het beste is.
Raar eigenlijk, hij had wel zn kamer opgezegd, maar toch min of meer afgewezen en detox is toch ontgiften, moet je dan toch perse clean zijn?
Maar gelukkig is het voor elkaar, ja, ik kan begrijpen dat je hoofd nu vol zit.
Vanavond gaan wij naar een verjaardag en hoogst waarschijnlijk zit zoon er ook.
Ben gewoon wat zenuwachtig, maar ik weet ook als ik er eenmaal ben ik heel " vlak" kan zijn, hij zal niet aan me merken wat ik van binnen voel.
Na afllop maar en traantje laten.
maandag 10 december 2007 om 23:17
Prada, heel veel succes! Ik hoop dat je de nacht met je zoon rustig doorkomt. En dat hij er niet vandoor gaat tijdens het detoxen.
Riet, jij hebt je al duidelijk beter kunnen wapenen.
Iris..Ik heb ook ooit gehoord dat je je eigen grenzen moet stellen. Grenzen die dan authentiek zijn. Bijvoorbeeld, bij jonge kinderen is het belangrijk consequent te zijn. Sommige ouder geven 1 waarschuwing, sommige 2, sommige 3. Het ene is niet beter of slechter dan het andere. Het ene past alleen beter of slechter bij de ouder. Met andere woorden, op het moment dat jij bijvoorbeeld genoeg hebt van de manipulaties, echt genoeg, met hart en ziel, dan kun je er nee tegen zeggen. Dan kun je die "nee" dragen. En dan komt het ook over! We kunnen je adviseren, maar de keuzes liggen bij jou.
Met mijn zoon gaat het goed. We hebben het blowen voor het moment weer even kunnen tekkelen. En hij heeft een goed gesprek gehad met zijn mentor/leraar op school, wat weer openingen heeft geboden. En vrijdag gaat hij op voor zijn rijbewijs.
Dus sterkte en liefs allemaal....
Riet, jij hebt je al duidelijk beter kunnen wapenen.
Iris..Ik heb ook ooit gehoord dat je je eigen grenzen moet stellen. Grenzen die dan authentiek zijn. Bijvoorbeeld, bij jonge kinderen is het belangrijk consequent te zijn. Sommige ouder geven 1 waarschuwing, sommige 2, sommige 3. Het ene is niet beter of slechter dan het andere. Het ene past alleen beter of slechter bij de ouder. Met andere woorden, op het moment dat jij bijvoorbeeld genoeg hebt van de manipulaties, echt genoeg, met hart en ziel, dan kun je er nee tegen zeggen. Dan kun je die "nee" dragen. En dan komt het ook over! We kunnen je adviseren, maar de keuzes liggen bij jou.
Met mijn zoon gaat het goed. We hebben het blowen voor het moment weer even kunnen tekkelen. En hij heeft een goed gesprek gehad met zijn mentor/leraar op school, wat weer openingen heeft geboden. En vrijdag gaat hij op voor zijn rijbewijs.
Dus sterkte en liefs allemaal....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 10 december 2007 om 23:23
Nou hij was er niet of is na half tien gekomen.
Maar het is goed zo.
Er was wel iemand die zei dat ie er zo goed uitziet; hij is dikker geworden in zn gezicht en buik, maar twas al geen schrieltje, hoor.
Niet om negatief te doen, maar het kan ook van de pilsjes zijn, ik weet het niet.
Ik zal maar eerlijk zijn, toen hij nog thuis was presteerde hij het om in zn bed te plassen, nu denk ik dat het ook onder invloed van coke was, die combinatie.
Dan zette ik overdag de matras rechtop om te drogen, hij gaf er op het laatste niets meer om, hoe laag kan je dan zinken. (schaam me rot om dit op te schrijven).
Daarom hoop ik maar dat ie niet zo stom is om op zn adresje dit ook te flikken, ik zou zo'n kostganger er zo uit gooien.
Het is goed dat we alles maar niet weten.
Maar het is goed zo.
Er was wel iemand die zei dat ie er zo goed uitziet; hij is dikker geworden in zn gezicht en buik, maar twas al geen schrieltje, hoor.
Niet om negatief te doen, maar het kan ook van de pilsjes zijn, ik weet het niet.
Ik zal maar eerlijk zijn, toen hij nog thuis was presteerde hij het om in zn bed te plassen, nu denk ik dat het ook onder invloed van coke was, die combinatie.
Dan zette ik overdag de matras rechtop om te drogen, hij gaf er op het laatste niets meer om, hoe laag kan je dan zinken. (schaam me rot om dit op te schrijven).
Daarom hoop ik maar dat ie niet zo stom is om op zn adresje dit ook te flikken, ik zou zo'n kostganger er zo uit gooien.
Het is goed dat we alles maar niet weten.
dinsdag 11 december 2007 om 20:38
Och lieve Riet, je hoeft je toch niet te schamen op dat hier op te schrijven. Ja, voor buitenstaanders is het allemaal abnormaal, maar voor ons is dat toch dagelijkse kost.
Nee hoor, je hoeft je echt niet te schamen.
Ik zal jullie vertellen hoe het bij mijn zoon zover gekomen is dat hij zelf hulp is gaan zoeken. Misschien hebben jullie er wat aan.
Ik heb regelmatig de wijkagent gebeld en gevraagd of hij eens een praatje met hem kon maken. En iedere week bellen hé. Heb je hem nog gezien? Heeft u hem nog gesproken? Die wijkagent heeft iemand van bemoeizorg (Novadic Kentron) ingeschakeld en die bijten zich er wel in vast hoor. Gingen naar zijn huis, spraken hem aan op straat. En uiteindelijk is het zover gekomen dat hij zelf na is gaan denken. En ook hun ben ik blijven bellen voor informatie. Natuurlijk heeft het heel veel tijd gekost.
Ik denk dat het heel wat scheelt als niet alleen het kind, maar ook zijn moeder een gezicht heeft bij de hulpinstanties.
Zoon is nu weg, een mooi gebouw waar hij zit. Zelfs een eigen badkamertje. Heeft valium gekregen van de dokter om rustig te blijven. Had hem net aan de telefoon en hij voelde zich best goed zei hij.
Een leuke groep en veel verbondenheid, want ja ma, zei hij, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.
Heb vandaag nog even de wijkagent gebeld en verteld dat hij in de detox zit en hem bedankt en gezegd dat hij uit moet blijven kijken naar zulke jongens.
Met hem afgesproken dat ik over een jaar mijn zoon kom laten zien. Dan drinken we er een goeie bak koffie op, zei hij.
Ook Kentron gebeld om te bedanken.
Vond het heel belangrijk om te doen, zodat hun ook weer even weten waarvoor dat ze het doen.
Had eigenlijk gebak en bloemen moeten brengen, maar ik mag geen autorijden i.v.m. hernia. Gisteren spierverslappers gekregen van de arts, zodat ik hem zelf weg kon brengen.
En als ik het nu teruglees heb ik er heel veel vertrouwen in. Hoop maar niet dat ik weer op mijn bek ga.
Nee hoor, je hoeft je echt niet te schamen.
Ik zal jullie vertellen hoe het bij mijn zoon zover gekomen is dat hij zelf hulp is gaan zoeken. Misschien hebben jullie er wat aan.
Ik heb regelmatig de wijkagent gebeld en gevraagd of hij eens een praatje met hem kon maken. En iedere week bellen hé. Heb je hem nog gezien? Heeft u hem nog gesproken? Die wijkagent heeft iemand van bemoeizorg (Novadic Kentron) ingeschakeld en die bijten zich er wel in vast hoor. Gingen naar zijn huis, spraken hem aan op straat. En uiteindelijk is het zover gekomen dat hij zelf na is gaan denken. En ook hun ben ik blijven bellen voor informatie. Natuurlijk heeft het heel veel tijd gekost.
Ik denk dat het heel wat scheelt als niet alleen het kind, maar ook zijn moeder een gezicht heeft bij de hulpinstanties.
Zoon is nu weg, een mooi gebouw waar hij zit. Zelfs een eigen badkamertje. Heeft valium gekregen van de dokter om rustig te blijven. Had hem net aan de telefoon en hij voelde zich best goed zei hij.
Een leuke groep en veel verbondenheid, want ja ma, zei hij, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.
Heb vandaag nog even de wijkagent gebeld en verteld dat hij in de detox zit en hem bedankt en gezegd dat hij uit moet blijven kijken naar zulke jongens.
Met hem afgesproken dat ik over een jaar mijn zoon kom laten zien. Dan drinken we er een goeie bak koffie op, zei hij.
Ook Kentron gebeld om te bedanken.
Vond het heel belangrijk om te doen, zodat hun ook weer even weten waarvoor dat ze het doen.
Had eigenlijk gebak en bloemen moeten brengen, maar ik mag geen autorijden i.v.m. hernia. Gisteren spierverslappers gekregen van de arts, zodat ik hem zelf weg kon brengen.
En als ik het nu teruglees heb ik er heel veel vertrouwen in. Hoop maar niet dat ik weer op mijn bek ga.
dinsdag 11 december 2007 om 21:26
Ja, want zo voelt het wel he, Prada, dat WIJ op ons bek gaan, terwijl het eigenlijk de zonen zijn.
En.....ik moet eerlijk zeggen dat ik daar toch meer afstand van heb genomen, ik ga het meer en meer zijn verantwoordelijkheid vinden.
Maar wat is dat mooi gegaan bij jullie, zeker iets als advies te gebruiken, maar wil je wel geloven dat ik ook alles uit de kast heb gehaald? Schreef het al eerder: hij kon van wie dan ook hulp krijgen.
Heb ook contact gezocht met zn hulpverlener,(CAD) maar daar is hij maar 1 x geweest, maar spreek deze nog regelmatig. Dacht eerst dat ik wel weggepoetst zou worden met: mens waar bemoei je je mee, maar totaal niet.
Verder waren er genoeg mensen met wie hij kon praten, de huisarts niet te vergeten en geloof me ALS ze het willen weten ze paadjes wel te vinden.
Nee, ik ga het steeds beter vinden dat hij hier weg is, de enige (in mijn ogen dan) waar hij nog veel omgeeft is zn broer(tje), die heeft sinds kort een bijbaantje in een supermarkt en iedere keer komt hij daar even langs.
Ik hoop echt voor jullie dat je over een jaar met die wijkagent een bak koffie met nog gebak erbij kan drinken, het zou fantastisch zijn en waarom zou het niet kunnen?
Altijd hoopvol en positief blijven, je weet toch van de beruchte terugvallen dat die erbij horen? Dat schijnt bijna altijd te gebeuren.
Maar het geeft je zeker toch wel veel rust, Prada, ik zou er zo voor tekenen.
En.....ik moet eerlijk zeggen dat ik daar toch meer afstand van heb genomen, ik ga het meer en meer zijn verantwoordelijkheid vinden.
Maar wat is dat mooi gegaan bij jullie, zeker iets als advies te gebruiken, maar wil je wel geloven dat ik ook alles uit de kast heb gehaald? Schreef het al eerder: hij kon van wie dan ook hulp krijgen.
Heb ook contact gezocht met zn hulpverlener,(CAD) maar daar is hij maar 1 x geweest, maar spreek deze nog regelmatig. Dacht eerst dat ik wel weggepoetst zou worden met: mens waar bemoei je je mee, maar totaal niet.
Verder waren er genoeg mensen met wie hij kon praten, de huisarts niet te vergeten en geloof me ALS ze het willen weten ze paadjes wel te vinden.
Nee, ik ga het steeds beter vinden dat hij hier weg is, de enige (in mijn ogen dan) waar hij nog veel omgeeft is zn broer(tje), die heeft sinds kort een bijbaantje in een supermarkt en iedere keer komt hij daar even langs.
Ik hoop echt voor jullie dat je over een jaar met die wijkagent een bak koffie met nog gebak erbij kan drinken, het zou fantastisch zijn en waarom zou het niet kunnen?
Altijd hoopvol en positief blijven, je weet toch van de beruchte terugvallen dat die erbij horen? Dat schijnt bijna altijd te gebeuren.
Maar het geeft je zeker toch wel veel rust, Prada, ik zou er zo voor tekenen.
dinsdag 11 december 2007 om 21:46
Ja natuurlijk wil ik wel geloven dat je alles uit de kast hebt gehaald!! En inderdaad geeft het rust dat hij nu veilig en in een warm nest zit, maar ik merk dat ik mezelf alweer teveel vastbijt op een goed einde en geen rekening hou met eventuele tegenslagen.
Heb man instructies gegeven om morgen nieuwe truien, ondergoed en jas te halen. Nieuwe telefoon heb ik al geregeld, want hij gebruikt nu de mijne. Andere zoon opdracht gegeven mijn mp3 vol te zetten met de favoriete muziek van oudste. Ik ben er weer vol van en dan als het misgaat kan ik het meestal niet handlen. Ik heb mezelf er weer helemaal ingegooid en mijn adviezen van eerder kunnen weer naar de maan en kan ik ook mezelf de vraag weer stellen; "wanneer stop je met redden", en zo draait het kringetje maar rond.
Heb man instructies gegeven om morgen nieuwe truien, ondergoed en jas te halen. Nieuwe telefoon heb ik al geregeld, want hij gebruikt nu de mijne. Andere zoon opdracht gegeven mijn mp3 vol te zetten met de favoriete muziek van oudste. Ik ben er weer vol van en dan als het misgaat kan ik het meestal niet handlen. Ik heb mezelf er weer helemaal ingegooid en mijn adviezen van eerder kunnen weer naar de maan en kan ik ook mezelf de vraag weer stellen; "wanneer stop je met redden", en zo draait het kringetje maar rond.
dinsdag 11 december 2007 om 23:10
Lieverd, val jezelf nu niet te hard af.
Iedereen verwerkt, want het is toch maar weer een verwerkingsperiode waar je nu in zit, het op haar eigen manier.
Natuurlijk ben je hoopvol, mag het alsjeblieft, gooi je je er in, regel je het eea, geef jezelf een tijdje, maar....wees daarna ook "streng" voor jezelf.
Ik bedoel hiermee dat je dan moet gaan denken dat het zijn kans is, zijn verantwoording en probeer die houding ook naar hem uit te stralen.
Ik zeg hier toch niets mis mee?
Jouw aandeel om hem hier te krijgen is van onschatbare waarde, je hebt het belangrijkste al gedaan, wat kun je nog meer doen?
NU is de daad aan hem.
Als je ook contact hebt met zijn hulpverlener zou ik zowiezo over je angsten praten om zo wat feedback te krijgen.
Ja, die muziek van hun, mijn zoon heeft ook bepaalde lievelingsliedjes en als ik die hoor dan schiet ik vol,of een song wat op hem slaat en nu die kerstliedjes die je momenteel overal hoort, de tijd zit ons ook niet mee.
Iedereen verwerkt, want het is toch maar weer een verwerkingsperiode waar je nu in zit, het op haar eigen manier.
Natuurlijk ben je hoopvol, mag het alsjeblieft, gooi je je er in, regel je het eea, geef jezelf een tijdje, maar....wees daarna ook "streng" voor jezelf.
Ik bedoel hiermee dat je dan moet gaan denken dat het zijn kans is, zijn verantwoording en probeer die houding ook naar hem uit te stralen.
Ik zeg hier toch niets mis mee?
Jouw aandeel om hem hier te krijgen is van onschatbare waarde, je hebt het belangrijkste al gedaan, wat kun je nog meer doen?
NU is de daad aan hem.
Als je ook contact hebt met zijn hulpverlener zou ik zowiezo over je angsten praten om zo wat feedback te krijgen.
Ja, die muziek van hun, mijn zoon heeft ook bepaalde lievelingsliedjes en als ik die hoor dan schiet ik vol,of een song wat op hem slaat en nu die kerstliedjes die je momenteel overal hoort, de tijd zit ons ook niet mee.
dinsdag 11 december 2007 om 23:23
Dank je wel voor je lieve woorden. Inderdaad de tijd zit ook niet mee. De verantwoordelijkheid heb ik ook bij hem gelegd, maar wat gebeurt er als het niet lukt. Ik zeg hem dat hij er dan alleen voor staat, maar ja, dat doen moeders niet. Het vangnet is er altijd. Maar ja, ik ga mezelf erop instellen dat het goed gaat komen en ga ook rekening houden met het feit dat het niet goed gaat komen.
Wat ik het ergste vindt, is dat hij zo dankbaar is voor alles wat ik doe. Hij wil dit leven ook niet.
Vanmiddag bij het afscheid zei hij; ma, als alles achter de rug is, dan moet ik je echt op blote knieen danken voor alles wat je voor me gedaan hebt. Ja, dan breekt mijn hart weer.
Zijn vader is overleden toen hij 16 was, hij is nu 19 en hij kan er niet mee omgaan. Ik hoop zo dat hij dat een plekje gaat geven en het loslaat, want dan pas kan hij zelf verder.
Wat ik het ergste vindt, is dat hij zo dankbaar is voor alles wat ik doe. Hij wil dit leven ook niet.
Vanmiddag bij het afscheid zei hij; ma, als alles achter de rug is, dan moet ik je echt op blote knieen danken voor alles wat je voor me gedaan hebt. Ja, dan breekt mijn hart weer.
Zijn vader is overleden toen hij 16 was, hij is nu 19 en hij kan er niet mee omgaan. Ik hoop zo dat hij dat een plekje gaat geven en het loslaat, want dan pas kan hij zelf verder.
dinsdag 11 december 2007 om 23:49
Heerlijk he, om mee te janken, ken het nummer niet, maar El of Il Divo heeft ook een nummer "mama", nou dan kun je me opvegen.
Dat zijn heftige tijden geweest en nog voor je zoon en persoonlijk geloof ik wel dat onderliggende psychische problemen + daar niet mee om kunnen gaan + het karakter een risico is voor deze knapen.Maar het is dus nooit een excuus, want er zijn er genoeg in dezelfde positie en die kunnen beter met het probleem, wat het ook is, omgaan.
Ik weet dat mijn zoon een minderwaardigheidscomplex heeft van hier naar Tokio betr zn uiterlijk. Nu ben ik natuurlijk zn moeder, maar andere mensen zeggen het ook, het is een leuke vent om te zien.
Maar denk je dat ie het aanneemt van me, ik heb gepraat als Brugman.
Het is eigenlijk een heel gevoelige knul die met een masker oploopt, ging dat nu maar eens af, maar ja, dat is (misschien nog) te pijnlijk.
Dat zijn heftige tijden geweest en nog voor je zoon en persoonlijk geloof ik wel dat onderliggende psychische problemen + daar niet mee om kunnen gaan + het karakter een risico is voor deze knapen.Maar het is dus nooit een excuus, want er zijn er genoeg in dezelfde positie en die kunnen beter met het probleem, wat het ook is, omgaan.
Ik weet dat mijn zoon een minderwaardigheidscomplex heeft van hier naar Tokio betr zn uiterlijk. Nu ben ik natuurlijk zn moeder, maar andere mensen zeggen het ook, het is een leuke vent om te zien.
Maar denk je dat ie het aanneemt van me, ik heb gepraat als Brugman.
Het is eigenlijk een heel gevoelige knul die met een masker oploopt, ging dat nu maar eens af, maar ja, dat is (misschien nog) te pijnlijk.
woensdag 12 december 2007 om 14:42
Hé, mijn dagen zijn niet zwaarder als die van jullie hoor. Misschien wel makkelijker. Ik weet in ieder geval waar mijn zoon is en wat hij doet. De enigste angst die ik nu heb is of hij het volhoudt.
Bij jullie is het nog steeds weer de vraag, waar is hij, wat doet hij, hoe tref ik hem aan, wat kan of moet ik doen om hem te helpen. Nee lieve Iris, Lin en Riet, jullie dagen zijn zeker weten zwaarder. Ik weet dat want ik heb ze ook gekend.
Veel sterkte en liefs en ik ben blij om mee te mogen schrijven en met jullie het verdriet, de angsten en de hoop te mogen delen.
Bij jullie is het nog steeds weer de vraag, waar is hij, wat doet hij, hoe tref ik hem aan, wat kan of moet ik doen om hem te helpen. Nee lieve Iris, Lin en Riet, jullie dagen zijn zeker weten zwaarder. Ik weet dat want ik heb ze ook gekend.
Veel sterkte en liefs en ik ben blij om mee te mogen schrijven en met jullie het verdriet, de angsten en de hoop te mogen delen.
woensdag 12 december 2007 om 14:53
Persoonlijk denk ik nooit.
Maar ik vind wel dat het verschil kan maken op wat voor manier de geredde zijn leven leidt.
Als mijn zoon buiten zijn schuld om in de problemen komt, wil ik best redden.
Maar heeft hij deze problemen aan zijn levenswijze te danken, dan zou het wel dom van me zijn dat nog gaan te belonen ook.
Als ze hun geld liever uitgeven aan die troep, maar dan geen eten meer hebben of geen huur kunnen betalen, dan is het hun eigen keus.
Maar, eerlijk gezegd, heeft hij nog geen eigen stekje, dus mocht dat er van komen, nou ja, ik moet maar denken, dat zien we dan wel.
(Ik ben er bang voor en toch kan ik zo denken, heel tegenstrijdig)
Nu heb ik weer gezien dat ie zn mailadres veranderd heeft met allerlei onvolwassen kreten erbij en stomme foto's, de verslaving druipt er van af, zijn wel foto's van jaren geleden, denk zo maar dat het een uitlokkertje is, heel onvolwassen.
Nou ik ga daar echt niet op reageren.
Mag je je zoon nu elke week bezoeken, Prada of is dat voorlopig niet aan de orde?
Maar ik vind wel dat het verschil kan maken op wat voor manier de geredde zijn leven leidt.
Als mijn zoon buiten zijn schuld om in de problemen komt, wil ik best redden.
Maar heeft hij deze problemen aan zijn levenswijze te danken, dan zou het wel dom van me zijn dat nog gaan te belonen ook.
Als ze hun geld liever uitgeven aan die troep, maar dan geen eten meer hebben of geen huur kunnen betalen, dan is het hun eigen keus.
Maar, eerlijk gezegd, heeft hij nog geen eigen stekje, dus mocht dat er van komen, nou ja, ik moet maar denken, dat zien we dan wel.
(Ik ben er bang voor en toch kan ik zo denken, heel tegenstrijdig)
Nu heb ik weer gezien dat ie zn mailadres veranderd heeft met allerlei onvolwassen kreten erbij en stomme foto's, de verslaving druipt er van af, zijn wel foto's van jaren geleden, denk zo maar dat het een uitlokkertje is, heel onvolwassen.
Nou ik ga daar echt niet op reageren.
Mag je je zoon nu elke week bezoeken, Prada of is dat voorlopig niet aan de orde?
woensdag 12 december 2007 om 15:00
Lieve Iris, zoals je aan mij ziet stop je nooit met redden. In het begin van dit topic zei ik helder en duidelijk hoe dat het moest, maar als je zoon dan weer in de problemen zit of zoals die van mij een nieuwe start wil maken, ja hoor, dan gaan we weer redden.
Zoals Riet een aantal postings terug zei: 'knap dat je hem niet bij je liet slapen", maar hé, dat zei ik tegen hem. Uiteraard had ik hem weer binnen gehaald, zelfs voor die ene week.
Riet, ik mag hem drie keer per week bezoeken, wo-za-zo. Hou het nu op 1x per week omdat ik eigenlijk geen auto mag rijden, maar ja, als hij het moeilijk heeft ga ik toch 2x per week.
Ik ben ook de enigste die hij nog heeft.
Lin, hoe is het met jou??
Zoals Riet een aantal postings terug zei: 'knap dat je hem niet bij je liet slapen", maar hé, dat zei ik tegen hem. Uiteraard had ik hem weer binnen gehaald, zelfs voor die ene week.
Riet, ik mag hem drie keer per week bezoeken, wo-za-zo. Hou het nu op 1x per week omdat ik eigenlijk geen auto mag rijden, maar ja, als hij het moeilijk heeft ga ik toch 2x per week.
Ik ben ook de enigste die hij nog heeft.
Lin, hoe is het met jou??
woensdag 12 december 2007 om 16:22
Jeetje, dat is ook veel.
Ik wed dat je hem voor die tijd ook niet zo vaak zag.
Ik zou 1 x in de week wel genoeg vinden, of er moeten zwaardere redenen zijn om het meer te doen.
En bellen, als hij het moeilijk heeft,kan gelukkig ook.
Maar ik zit natuurlijk niet in jouw positie, ik zou niet zeker weten wat ik deed.
Ik wed dat je hem voor die tijd ook niet zo vaak zag.
Ik zou 1 x in de week wel genoeg vinden, of er moeten zwaardere redenen zijn om het meer te doen.
En bellen, als hij het moeilijk heeft,kan gelukkig ook.
Maar ik zit natuurlijk niet in jouw positie, ik zou niet zeker weten wat ik deed.
donderdag 13 december 2007 om 16:13
Nogmaals, ik zit niet precies in jouw situatie, maar ik kan soms zo vreselijk boos zijn, zo onmachtig voelen, zo verdrietig, zo.........
Ik zou het bijltje er wel eens bij neer willen gooien, weggaan en nooit meer terug willen komen, typisch een geval van vluchtgedrag.
Maar we hebben ook de laatste jaren veel voor onze kiezen gekregen.
Dus ja, ik stel me ook afhankelijk op , als HIJ maar goed gaat, dan gaat het mij mij ook goed.
Pfffff, zit momenteel even in een dip.
Ik zou het bijltje er wel eens bij neer willen gooien, weggaan en nooit meer terug willen komen, typisch een geval van vluchtgedrag.
Maar we hebben ook de laatste jaren veel voor onze kiezen gekregen.
Dus ja, ik stel me ook afhankelijk op , als HIJ maar goed gaat, dan gaat het mij mij ook goed.
Pfffff, zit momenteel even in een dip.
