Psyche
alle pijlers
Alles zelf moeten doen...
vrijdag 4 februari 2011 om 22:29
quote:mywickedlife schreef op 04 februari 2011 @ 22:01:
[...]
Combinatie van beide. Ben perfectionistisch, bang om te falen of mezelf en anderen teleur te stellen en leg mezelf allerlei dingen op die waarschijnlijk niet per se hoeven en anders ook een dag kunnen wachten. Met deze dingen worstel ik al zolang ik me kan herinnere.
Volgens mij ligt hier toch haar grootste probleem. Naast het feit dat ze geestelijk vermoeid is door haar baan en van zichzelf gewoon teveel moet.
In mijn ogen staat dit los van of je nu alleen of samen bent.
Pak de manier aan van hoe jij met de dingen omgaat en zeer waarschijnlijk zal je dan ook veel anders in het leven staan.
[...]
Combinatie van beide. Ben perfectionistisch, bang om te falen of mezelf en anderen teleur te stellen en leg mezelf allerlei dingen op die waarschijnlijk niet per se hoeven en anders ook een dag kunnen wachten. Met deze dingen worstel ik al zolang ik me kan herinnere.
Volgens mij ligt hier toch haar grootste probleem. Naast het feit dat ze geestelijk vermoeid is door haar baan en van zichzelf gewoon teveel moet.
In mijn ogen staat dit los van of je nu alleen of samen bent.
Pak de manier aan van hoe jij met de dingen omgaat en zeer waarschijnlijk zal je dan ook veel anders in het leven staan.
vrijdag 4 februari 2011 om 22:32
TO, ik vind verder ook dat je de lat wat minder hoog mag leggen en dat daar al veel nuttige tips voor gegeven zijn. Perfectie loslaten en blij zijn met 'goed genoeg' , tja, hoe doe je dat he?
Je schreef: Maar als ik thuis kom van het werk wacht er een hond, de afwas, moet ik koken, eten, huishouden en sporten.
Zorgen dat jij (en je hond) te eten hebben lijkt me noodzakelijk, maar is de rest moeten...?
Misschien kun je jezelf eens complimenteren voor wat je allemaal voor elkaar krijgt op een dag? In plaats van kijken naar wat niet is gelukt. Dan heb je wellicht minder het gevoel van 'overal achter aan te hollen' .
Nou ja, ik vind het lastig om je hierin advies te geven, ik herkende veel. Maar goed er zijn gelukkig meer mensen die met je mee kunnen denken en ik hoop van harte dat je weer lekkerder in je vel komt te zitten.
Succes, ik blijf meelezen.
Je schreef: Maar als ik thuis kom van het werk wacht er een hond, de afwas, moet ik koken, eten, huishouden en sporten.
Zorgen dat jij (en je hond) te eten hebben lijkt me noodzakelijk, maar is de rest moeten...?
Misschien kun je jezelf eens complimenteren voor wat je allemaal voor elkaar krijgt op een dag? In plaats van kijken naar wat niet is gelukt. Dan heb je wellicht minder het gevoel van 'overal achter aan te hollen' .
Nou ja, ik vind het lastig om je hierin advies te geven, ik herkende veel. Maar goed er zijn gelukkig meer mensen die met je mee kunnen denken en ik hoop van harte dat je weer lekkerder in je vel komt te zitten.
Succes, ik blijf meelezen.
vrijdag 4 februari 2011 om 23:13
Oh, ik herken hier best wel veel in.
Ik had het heel erg toen ik single was (en dat ben ik lang geweest). Alles was teveel, koken, afwassen, stofzuigen, etc.
Omdat het zoveel was, deed ik het niet altijd. Maar dan stond er aan het eind van de week een enorme afwas, waar ik helemaal tegen op zag.
Het was bij mij meer het gevoel van 'moeten voor mezelf' wat ik erg vervelend vond. Voor een ander koken vond ik altijd leuk, maar voor mezelf, meestal werd het wat makkelijks.
Nu ik sinds een half jaar een vriend heb, die ik zeker 5 dagen in de week zie, is het veel minder. Ik vind het veel leuker om te koken, want je doet het ook voor een ander. Beetje het huis opruimen/gezellig maken doe ik nu ook veel sneller.
Het fijnste is dat als ik thuiskom, de was is opgehangen.
Het is niet zo dat ik het voor mezelf niet gun, dat ik mezelf niet genoeg waard vind om voor te zorgen, maar voor een ander (erbij) zorgen vind ik een stuk minder zwaar (hoewel er veel meer afwas, was etc is)
Geen tips dus, maar wel herkenning!
Ik had het heel erg toen ik single was (en dat ben ik lang geweest). Alles was teveel, koken, afwassen, stofzuigen, etc.
Omdat het zoveel was, deed ik het niet altijd. Maar dan stond er aan het eind van de week een enorme afwas, waar ik helemaal tegen op zag.
Het was bij mij meer het gevoel van 'moeten voor mezelf' wat ik erg vervelend vond. Voor een ander koken vond ik altijd leuk, maar voor mezelf, meestal werd het wat makkelijks.
Nu ik sinds een half jaar een vriend heb, die ik zeker 5 dagen in de week zie, is het veel minder. Ik vind het veel leuker om te koken, want je doet het ook voor een ander. Beetje het huis opruimen/gezellig maken doe ik nu ook veel sneller.
Het fijnste is dat als ik thuiskom, de was is opgehangen.
Het is niet zo dat ik het voor mezelf niet gun, dat ik mezelf niet genoeg waard vind om voor te zorgen, maar voor een ander (erbij) zorgen vind ik een stuk minder zwaar (hoewel er veel meer afwas, was etc is)
Geen tips dus, maar wel herkenning!
vrijdag 4 februari 2011 om 23:25
zaterdag 5 februari 2011 om 00:27
TO, ik herken het gedeeltelijk.
Ik ben 39, woon sinds 4 jaar alleen. 2 katten, fulltime baan (36 uur) en soms is het mij ook ff teveel. Omdat je altijd alles alleen moet doen. Niemand die ff voor je stofzuigt (ik noem maar wat..)
Maar ik heb mijn week nu anders ingedeeld. Ik werk 4x9, vrijdag en weekend ben ik vrij. Vrijdags doe ik vaak wat boodschappen, en zaterdags bijvoorbeeld het huishouden. En zo vies is het niet, hoogstens wat katteharen en stof.. 1 dag in het weekend doe ik helemaal niets! Lekker op de bank, op balkon in de zomer, of met vriendinnen afspreken..
Ik sport ook 2 keer per week, en vind dat genoeg. Ik fiets iedere dag naar mijn werk, dus dat scheelt al veel beweging natuurlijk. Misschien is dat ook een optie voor jou? Kom je fitter thuis dan wanneer je in auto of bus zit!!
Maar zoals hier al eerder is gezegd....zie ook de leuke dingen van het alleen wonen!!! Bijvoorbeeld geen vieze sokken van de grond rapen, niet verplicht naar voetbal op tv kijken...geen gesnurk naast je...ik noem maar iets
Waar ik me trouwens ontzettend aan kan storen, is dat mensen met kinderen altijd meteen in de verdediging schieten: Pfff...jij druk??? IK heb het pas druk met mijn kinderen!!!! ( ze vergeten alleen dat zij dit over het algemeen kunnen delen met hun partner, alleenstaande ouders vind ik een ander verhaal...daar heb ik bewondering voor!)
Ik ben 39, woon sinds 4 jaar alleen. 2 katten, fulltime baan (36 uur) en soms is het mij ook ff teveel. Omdat je altijd alles alleen moet doen. Niemand die ff voor je stofzuigt (ik noem maar wat..)
Maar ik heb mijn week nu anders ingedeeld. Ik werk 4x9, vrijdag en weekend ben ik vrij. Vrijdags doe ik vaak wat boodschappen, en zaterdags bijvoorbeeld het huishouden. En zo vies is het niet, hoogstens wat katteharen en stof.. 1 dag in het weekend doe ik helemaal niets! Lekker op de bank, op balkon in de zomer, of met vriendinnen afspreken..
Ik sport ook 2 keer per week, en vind dat genoeg. Ik fiets iedere dag naar mijn werk, dus dat scheelt al veel beweging natuurlijk. Misschien is dat ook een optie voor jou? Kom je fitter thuis dan wanneer je in auto of bus zit!!
Maar zoals hier al eerder is gezegd....zie ook de leuke dingen van het alleen wonen!!! Bijvoorbeeld geen vieze sokken van de grond rapen, niet verplicht naar voetbal op tv kijken...geen gesnurk naast je...ik noem maar iets
Waar ik me trouwens ontzettend aan kan storen, is dat mensen met kinderen altijd meteen in de verdediging schieten: Pfff...jij druk??? IK heb het pas druk met mijn kinderen!!!! ( ze vergeten alleen dat zij dit over het algemeen kunnen delen met hun partner, alleenstaande ouders vind ik een ander verhaal...daar heb ik bewondering voor!)
zondag 6 februari 2011 om 10:29
Ik snap het heel goed. Het is niet voor niets dat alleenwonenden een groter risico hebben op burnout (ook als ze geen kinderen hebben). Dat zit hem niet in de hoeveelheid huishoudelijk werk (da's inderdaad superweinig in je eentje), maar in het gebrek aan afleiding als het slecht loopt op het werk of als je met andere problemen zit.
Er zijn grote voordelen aan alleen wonen, maar bij werkstress heeft het ook nadelen: je neemt het mee naar huis, zit ermee terwijl je de afwas doet, terwijl je de hond uitlaat, wanneer je in bed stapt. Er is niet automatisch iemand in je huis die voor afleiding zorgt door zijn dingen te vertellen, grapjes te maken enz. Je zult daarvoor zelf actief op pad moeten, iemand bellen, afspraak maken, sporten.
Ik heb momenteel wat werksores en merk dat het me veel minder loslaat dan toen ik een vriend had. Ik denk dat het hem daar voor een groot deel in zit bij jou. Is het een optie om een andere baan te zoeken? Of is de baan wel echt wat je wilt en zit het hem misschien meer in het wennen aan 'er alleen voor staan' na het samenwonen? Het kan best even tijd kosten om daaraan te wennen en dat is ook helemaal niet erg.
Er zijn grote voordelen aan alleen wonen, maar bij werkstress heeft het ook nadelen: je neemt het mee naar huis, zit ermee terwijl je de afwas doet, terwijl je de hond uitlaat, wanneer je in bed stapt. Er is niet automatisch iemand in je huis die voor afleiding zorgt door zijn dingen te vertellen, grapjes te maken enz. Je zult daarvoor zelf actief op pad moeten, iemand bellen, afspraak maken, sporten.
Ik heb momenteel wat werksores en merk dat het me veel minder loslaat dan toen ik een vriend had. Ik denk dat het hem daar voor een groot deel in zit bij jou. Is het een optie om een andere baan te zoeken? Of is de baan wel echt wat je wilt en zit het hem misschien meer in het wennen aan 'er alleen voor staan' na het samenwonen? Het kan best even tijd kosten om daaraan te wennen en dat is ook helemaal niet erg.
zondag 6 februari 2011 om 11:27
quote:Bella1 schreef op 05 februari 2011 @ 00:27:
Waar ik me trouwens ontzettend aan kan storen, is dat mensen met kinderen altijd meteen in de verdediging schieten: Pfff...jij druk??? IK heb het pas druk met mijn kinderen!!!! ( ze vergeten alleen dat zij dit over het algemeen kunnen delen met hun partner, alleenstaande ouders vind ik een ander verhaal...daar heb ik bewondering voor!)Ja dat vind ik ook storend, want als je een geestelijk zware baan hebt zoals TO en het met niemand echt goed kan delen dan kun je net zo moe zijn als een moeder met 3 kinderen en een parttime baan.
Waar ik me trouwens ontzettend aan kan storen, is dat mensen met kinderen altijd meteen in de verdediging schieten: Pfff...jij druk??? IK heb het pas druk met mijn kinderen!!!! ( ze vergeten alleen dat zij dit over het algemeen kunnen delen met hun partner, alleenstaande ouders vind ik een ander verhaal...daar heb ik bewondering voor!)Ja dat vind ik ook storend, want als je een geestelijk zware baan hebt zoals TO en het met niemand echt goed kan delen dan kun je net zo moe zijn als een moeder met 3 kinderen en een parttime baan.
zondag 6 februari 2011 om 11:29
quote:mywickedlife schreef op 06 februari 2011 @ 11:15:
Ik vind mijn baan voor 50% echt leuk, alleen die andere 50% breekt me op. Ben dus wel bezig om de andere 50% een leukere invulling te geven in overleg met mijn baas en hij heeft me wel iets leuks geboden. Alleen even kijken hoe het zit met de opleiding die er voor staat. Dus ik hoop dat daar verandering in komt.
Maar inderdaad, het niet kunnen ventileren met iemand die je begrijpt is soms moeilijk. Kan mijn moeder wel bellen maar die snapt niets van mijn werk en mijn vader is niet zo'n prater. Heb gelukkig wel twee vriendinnen waar ik mijn ei kwijt kan, Maar dat is toch niet hetzelfde.
Ik denk ook dat het meer in geestelijke vermoeidheid zit aangezien het bijhouden van mijn huisje een kleine moeite is.
Volgens mij ben ik wel gewend aan het niet meer samen wonen. Ik mis de minpunten uiteraard niet, maar de pluspunten wel.
Onderzoek heeft uitgewezen dat mensen in een relatie over het algemeen gelukkiger zijn dan alleenstaanden, zeker diegenen die liever wel een partner gehad zouden hebben.
Zelf ben ik bewust single en dus vind ik dit prettiger dan bijv. samenwonen.
Ik vind mijn baan voor 50% echt leuk, alleen die andere 50% breekt me op. Ben dus wel bezig om de andere 50% een leukere invulling te geven in overleg met mijn baas en hij heeft me wel iets leuks geboden. Alleen even kijken hoe het zit met de opleiding die er voor staat. Dus ik hoop dat daar verandering in komt.
Maar inderdaad, het niet kunnen ventileren met iemand die je begrijpt is soms moeilijk. Kan mijn moeder wel bellen maar die snapt niets van mijn werk en mijn vader is niet zo'n prater. Heb gelukkig wel twee vriendinnen waar ik mijn ei kwijt kan, Maar dat is toch niet hetzelfde.
Ik denk ook dat het meer in geestelijke vermoeidheid zit aangezien het bijhouden van mijn huisje een kleine moeite is.
Volgens mij ben ik wel gewend aan het niet meer samen wonen. Ik mis de minpunten uiteraard niet, maar de pluspunten wel.
Onderzoek heeft uitgewezen dat mensen in een relatie over het algemeen gelukkiger zijn dan alleenstaanden, zeker diegenen die liever wel een partner gehad zouden hebben.
Zelf ben ik bewust single en dus vind ik dit prettiger dan bijv. samenwonen.
zondag 6 februari 2011 om 12:02
Hoi mywickedlife,
ik herken je verhaal heel erg.
Toen mijn relatie uitging (mede omdat ik zoveel met mijn werk bezig was trouwens) en ik alleen ging wonen ben ik naar de dokter gestapt omdat ik constant zo ontzettend moe was. Hij vond dat het psychisch was (later bleek dat niet helemaal waar te zijn trouwens) en heeft me naar een psycholoog gestuurd. Nu weet ik niet of zij me heel veel heeft geholpen, (omdat een deel van mijn klachten ook lichamelijk waren, bleek later) maar ze werkte veel met vrouwen die veel van zichzelf eisten.
Haar reactie toen ik vertelde dat ik na een dag werken op de bank plofte om een dutje te doen: Dat doen bijna alle mannen die full time gewerkt hebben hoor. Dus ga lekker dutten.
(mijn ex vond dat nl belachelijk dat ik uitgeput op de bank plofte)
Ik weet nu dat mijn baan qua energie niveau niet bij me past. Sociale bezigheden kosten mij heel erg veel energie, en ik sta voor de klas. Dus ik ben 8 uur per dag heel sociaal bezig. Dat slurpt natuurlijk heel veel, en naast die 8 uur moet ik ook nog het andere deel van mijn werk doen, op mijn tandvlees en met een ijzeren discipline. (Ik vind mijn baan heel erg leuk dus heb het er voorlopig zeker nog voor over.)
Ik heb geaccepteerd dat ik minder moet gaan werken om dit op een acceptabel niveau te houden (ik wil geen flutlerares zijn) en dutjes als ik thuiskom accepteren.
Bovendien kwam later uit dat ik regelmatig last heb van bloedarmoede en sinds ik op mijn ijzer let en regelmatig slaap gaat het goed. Maar ik moet wel altijd heel bewust en actief een patroon vasthouden. En die vaatwasser aan het werk zetten.
ik herken je verhaal heel erg.
Toen mijn relatie uitging (mede omdat ik zoveel met mijn werk bezig was trouwens) en ik alleen ging wonen ben ik naar de dokter gestapt omdat ik constant zo ontzettend moe was. Hij vond dat het psychisch was (later bleek dat niet helemaal waar te zijn trouwens) en heeft me naar een psycholoog gestuurd. Nu weet ik niet of zij me heel veel heeft geholpen, (omdat een deel van mijn klachten ook lichamelijk waren, bleek later) maar ze werkte veel met vrouwen die veel van zichzelf eisten.
Haar reactie toen ik vertelde dat ik na een dag werken op de bank plofte om een dutje te doen: Dat doen bijna alle mannen die full time gewerkt hebben hoor. Dus ga lekker dutten.
(mijn ex vond dat nl belachelijk dat ik uitgeput op de bank plofte)
Ik weet nu dat mijn baan qua energie niveau niet bij me past. Sociale bezigheden kosten mij heel erg veel energie, en ik sta voor de klas. Dus ik ben 8 uur per dag heel sociaal bezig. Dat slurpt natuurlijk heel veel, en naast die 8 uur moet ik ook nog het andere deel van mijn werk doen, op mijn tandvlees en met een ijzeren discipline. (Ik vind mijn baan heel erg leuk dus heb het er voorlopig zeker nog voor over.)
Ik heb geaccepteerd dat ik minder moet gaan werken om dit op een acceptabel niveau te houden (ik wil geen flutlerares zijn) en dutjes als ik thuiskom accepteren.
Bovendien kwam later uit dat ik regelmatig last heb van bloedarmoede en sinds ik op mijn ijzer let en regelmatig slaap gaat het goed. Maar ik moet wel altijd heel bewust en actief een patroon vasthouden. En die vaatwasser aan het werk zetten.
zondag 6 februari 2011 om 12:35
ik ben alleenstaand met 2 kids, en verbaas me elke keer weer over mensen die denken dat ik zeeen van tijd heb. want ik hoef geen rekening te houden met een man!!
dat mensen met een relatie gelukkiger zouden zijn, dan moeten dat wel superrelaties zijn, want ik hoor nogal wat geklaag over partners. zeker in het begin leek ik wel een prive club te worden voor vluchtende vrouwen die bij mij dachten te kunnen uitpuffen.
verder denk ik dat het niet veel uitmaakt of je als alleenstaande nu wel of geen kids hebt.
kids zijn een zware verantwoording , maar je krijgt er ook veel liefde en plezier voor terug,
zonder kids kun je doen en laten wat je wilt, maar met heb je genegenheid thuis.
dat mensen met een relatie gelukkiger zouden zijn, dan moeten dat wel superrelaties zijn, want ik hoor nogal wat geklaag over partners. zeker in het begin leek ik wel een prive club te worden voor vluchtende vrouwen die bij mij dachten te kunnen uitpuffen.
verder denk ik dat het niet veel uitmaakt of je als alleenstaande nu wel of geen kids hebt.
kids zijn een zware verantwoording , maar je krijgt er ook veel liefde en plezier voor terug,
zonder kids kun je doen en laten wat je wilt, maar met heb je genegenheid thuis.
wij slapen nooit.
zondag 6 februari 2011 om 12:41
Ja, doe de hond lekker weg. Heb ik er weer een Herplaats of asielklant bij. Heb ik nog niet genoeg. Wat vinden mensen het een makkelijke optie om een dier maar op straat te mikken. (niet aan jou TO)
Maar ik herken je probleem wel. Soms moet je teveel van jezelf en dan lukt het niet en dan schiet je in de stress.
Waarom sport je in Godsnaam zoveel? Ga lekker met je hondje wandelen. Doe ik ook.
Leg de lat wat lager, ik stofzuig ook weleens een dag niet en dan haal ik de zalenveger door het huis heen.
Ik heb trouwens 3 honden, paarden, 4 konijnen, een kind en een man. En een baan van 30 uur.
Maar ik herken je probleem wel. Soms moet je teveel van jezelf en dan lukt het niet en dan schiet je in de stress.
Waarom sport je in Godsnaam zoveel? Ga lekker met je hondje wandelen. Doe ik ook.
Leg de lat wat lager, ik stofzuig ook weleens een dag niet en dan haal ik de zalenveger door het huis heen.
Ik heb trouwens 3 honden, paarden, 4 konijnen, een kind en een man. En een baan van 30 uur.
zondag 6 februari 2011 om 12:47
ik mis wel de feedback, plus dat je als single werkelijk overal aan moet denken. twee weten gewoon meer dan 1, dus ik heb van die periodes dat ik het gevoel heb overal achteraan te hollen. daarna volgt dan meestal een fase dat ik uitgeput ben en er weinig nuttigs uit mijn handen komt. maar ja, niemand die daar last van heeft.
wij slapen nooit.
zondag 6 februari 2011 om 12:48
quote:valentinamaria schreef op 06 februari 2011 @ 12:35:
ik ben alleenstaand met 2 kids, en verbaas me elke keer weer over mensen die denken dat ik zeeen van tijd heb. want ik hoef geen rekening te houden met een man!!
dat mensen met een relatie gelukkiger zouden zijn, dan moeten dat wel superrelaties zijn, want ik hoor nogal wat geklaag over partners. zeker in het begin leek ik wel een prive club te worden voor vluchtende vrouwen die bij mij dachten te kunnen uitpuffen.
verder denk ik dat het niet veel uitmaakt of je als alleenstaande nu wel of geen kids hebt.
kids zijn een zware verantwoording , maar je krijgt er ook veel liefde en plezier voor terug,
zonder kids kun je doen en laten wat je wilt, maar met heb je genegenheid thuis.
Wat grappig, ik hoor juist steeds het tegenovergestelde: niemand mag zeuren, behalve als je alleenstaande met kinderen bent.
Dit is geen verwijt trouwens. Misschien ziet iedereen het groene gras bij de ander en is niet tevreden met het groen in de eigen tuin.
ik ben alleenstaand met 2 kids, en verbaas me elke keer weer over mensen die denken dat ik zeeen van tijd heb. want ik hoef geen rekening te houden met een man!!
dat mensen met een relatie gelukkiger zouden zijn, dan moeten dat wel superrelaties zijn, want ik hoor nogal wat geklaag over partners. zeker in het begin leek ik wel een prive club te worden voor vluchtende vrouwen die bij mij dachten te kunnen uitpuffen.
verder denk ik dat het niet veel uitmaakt of je als alleenstaande nu wel of geen kids hebt.
kids zijn een zware verantwoording , maar je krijgt er ook veel liefde en plezier voor terug,
zonder kids kun je doen en laten wat je wilt, maar met heb je genegenheid thuis.
Wat grappig, ik hoor juist steeds het tegenovergestelde: niemand mag zeuren, behalve als je alleenstaande met kinderen bent.
Dit is geen verwijt trouwens. Misschien ziet iedereen het groene gras bij de ander en is niet tevreden met het groen in de eigen tuin.
zondag 6 februari 2011 om 12:49
zondag 6 februari 2011 om 12:56
Heel erg herkenbaar.. Bij mij komt het vaak omdat ik teveel tegelijk wil. Misschien helpt het om een planning te maken en je daar ook echt aan te houden. Dan kun je ook tijd en rust voor jezelf inplannen. Afwassen hoeft bijv. echt niet iedere dag. En je hondjes vragen uiteraard iedere dag de nodige aandacht en liefde, maar ze hoeven niet de hele dag door vertroeteld te worden. Snap je wat ik bedoel? Maak keuzes en stel prioriteiten 
zondag 6 februari 2011 om 13:03
@mevrouw, is raar. ik ben stapel op mijn kids en dolblij dat ik ze heb. en tuurlijk kan ik ze weleens achter het behang plakken, maar dat zal wederzijds zijn.
voor veel mensen lijken kids een last, heel maf, je kiest er vaak bewust voor.je weet dat je er min zo,n 20 jr aan vastzit.
ik zie de mijne als een verrijking, al heb ik financieel een flinke stap teruggedaan en zit ik af en toe met fikse buikpijn te internetbankieren.
voor veel mensen lijken kids een last, heel maf, je kiest er vaak bewust voor.je weet dat je er min zo,n 20 jr aan vastzit.
ik zie de mijne als een verrijking, al heb ik financieel een flinke stap teruggedaan en zit ik af en toe met fikse buikpijn te internetbankieren.
wij slapen nooit.
zondag 6 februari 2011 om 13:18
Laat jezelf niet gek maken door wat zogenaamd 'moet'. Je moet een drukke baan hebben, en daarnaast nog gezond koken, sporten, afpreken met vrienden en weet ik veel wat nog meer. En o ja, je huis hoort ook netjes te zijn anders ben je een smeerpoets.
Echt niet hoor. Je bent lekker single, dus niemand ziet die afwas van gisteravond en het stof op de kast
Maak in het weekend extra veel eten dat je doordeweeks uit de vriezen kunt halen, gaat lekker snel. Of eet wat vaker een stukje vlees of vis met een frisse salade, ook in no time klaar. Sport een dag of wat minder en ga lekker een stuk lopen met de hond. En tadàà... mijn gouden tip (changed my life): koop een afwasmachine!
Misschien ben je ook gewoon psychisch wat moe in deze periode, dan heb je soms het gevoel dat alles extra veel moeite kost. Doe gewoon een poosje wat rustiger aan meid, en laat je niet gek maken door mensen die zeggen dat je alles maar 'moet' kunnen, want je bent toch maar in je eentje? Lekker laten lullen.
Als het straks lente wordt, krijg je vast vanzelf wat meer energie (is bij mij toch zo).
Echt niet hoor. Je bent lekker single, dus niemand ziet die afwas van gisteravond en het stof op de kast
Maak in het weekend extra veel eten dat je doordeweeks uit de vriezen kunt halen, gaat lekker snel. Of eet wat vaker een stukje vlees of vis met een frisse salade, ook in no time klaar. Sport een dag of wat minder en ga lekker een stuk lopen met de hond. En tadàà... mijn gouden tip (changed my life): koop een afwasmachine!
Misschien ben je ook gewoon psychisch wat moe in deze periode, dan heb je soms het gevoel dat alles extra veel moeite kost. Doe gewoon een poosje wat rustiger aan meid, en laat je niet gek maken door mensen die zeggen dat je alles maar 'moet' kunnen, want je bent toch maar in je eentje? Lekker laten lullen.
Als het straks lente wordt, krijg je vast vanzelf wat meer energie (is bij mij toch zo).
zondag 6 februari 2011 om 22:59
heel herkenbaar inderdaad. wat een harde reacties van sommige vrouwen hier trouwens.
iedereen kan zich toch overvol voelen van alles dat moet.
als ik me goed voel en het druk heb kan ik soms meer aan dan wanneer ik eigenlijk niks gepland had in het weekend.
het heeft toch te maken met tevreden zijn met wat je doet en met jezelf. jezelf belangrijk genoeg vinden om voor jezelf te zorgen.
succes met alles, juist door erover te praten kan het lichter voelen.
iedereen kan zich toch overvol voelen van alles dat moet.
als ik me goed voel en het druk heb kan ik soms meer aan dan wanneer ik eigenlijk niks gepland had in het weekend.
het heeft toch te maken met tevreden zijn met wat je doet en met jezelf. jezelf belangrijk genoeg vinden om voor jezelf te zorgen.
succes met alles, juist door erover te praten kan het lichter voelen.
maandag 7 februari 2011 om 11:30
Ik herken er wel iets in m.n. in de werkomstandigheden. Ik heb tegenwoordig een baan met minder verantwoordelijkheden. Ik had, voordat ik werkloos raakte, een baan die heel veel van me vroeg. Ik merk nu dat ik veel minder uitgeput thuiskom dan toen ik nog die baan met meer verantwoordelijkheden had. Ik ben gezelliger en heb ook nog zin om iets leuks met de kinderen te doen na het eten. En dat huishouden is nooit aan mij besteed geweest. Ik heb zolang ik de deur uit ben al een werkster, die de boel hier leefbaar houdt.
