Kinderen
alle pijlers
Vrijwillige keizersnede
zondag 20 februari 2011 om 20:24
Beste allemaal,
Mijn vriend en ik zijn bezig te proberen zwanger te worden van een 1e. Graag zou ik eens informeren bij jullie wie er ervaring heeft met een vrijwillige keizersnede, dus zonder medische indicatie.
Nu weet ik dat er zeer veel verschillende meningen hierover zijn - met name tegen - maar daar ben ik niet benieuwd naar. Ik ben op zoek naar mensen die ervaring hebben met een keizersnede door eigen keuze, hoe zij dit geregeld hebben/hoe zij een gynaecoloog zo ver hebben gekregen, waar dit heeft plaatsgevonden en hoe het met diegene is gegaan tijdens en na de keizersnede. Valt het mee, tegen? Zou je het een 2e keer weer doen?
Ik ben benieuwd.
Mijn vriend en ik zijn bezig te proberen zwanger te worden van een 1e. Graag zou ik eens informeren bij jullie wie er ervaring heeft met een vrijwillige keizersnede, dus zonder medische indicatie.
Nu weet ik dat er zeer veel verschillende meningen hierover zijn - met name tegen - maar daar ben ik niet benieuwd naar. Ik ben op zoek naar mensen die ervaring hebben met een keizersnede door eigen keuze, hoe zij dit geregeld hebben/hoe zij een gynaecoloog zo ver hebben gekregen, waar dit heeft plaatsgevonden en hoe het met diegene is gegaan tijdens en na de keizersnede. Valt het mee, tegen? Zou je het een 2e keer weer doen?
Ik ben benieuwd.
maandag 21 februari 2011 om 03:52
Ik heb bij mijn derde kind een geplande keizersnee mogen hebben! De eerste twee zijn via de ouderwetste manier geboren, de eerste bevalling was zwaar traumatisch en de tweede floepte er bij wijze van spreken zo uit.
Zo bezien heb ik het hele spectrum aan bevallingsmogelijkheden wel ervaren en ik kan hand op mijn hart zeggen dat ik de geplande keizersnee het beste vond!
Wat ik vooral fijn vond is dat er naar mij geluisterd werd. Toen ik aangaf dat ik liever via een snede wilde bevallen was dit geen issue. Ik heb geen medische indicatie maar vanwege persoonlijke omstandigheden kwam het gewoon beter uit om het zo te doen. Ik mocht zelf een datum kiezen, aangeven of ik met ruggeprik of algehele narcose wilde en hoe lang ik erna in het ziekenhuis wilde blijven. In dit geval was klant koning en waren zowel dokter als ik tevreden.
Heb geen hechtingsissues met derde(alhoewel ), hij krijgt nog steeds borst en ik kijk met een glimlach terug op die bevalling.
Klein detail is dat deze snede niet in nederland is gedaan. Ik heb het geluk in een land te wonen waar de wens van de patient binnen de kaders van het medische gerespecteerd wordt en waar er niet moralistisch wordt gepredikt over de natuurlijke bevalling. Je krijgt de info die je nodig hebt om een weloverwogen keuze te maken. Natuurlijk staat de dokter je in dit proces bij en zal ook zeker zijn input geven, maar de uiteindelijke keuze ligt bij de aanstaande ouders.
Na twee keer in het nederlandse systeem te hebben gezeten was dit een verademing voor mij! Buiten dat ik mijn manier van bevallen mocht kiezen vond ik mijn begeleiding tijdens mijn zwangerschap ook veel beter. Bij elke controle werd standaard urine nagekeken en kreeg ik een uitgebreide scan door een gyn. Was ik ergens bezorgd over dan werd dat ook meegenomen en ik mocht zo vaak komen als ik wilde.
Wat mij betreft kunnen de nederlandse collega's hier wat van leren!
Zo bezien heb ik het hele spectrum aan bevallingsmogelijkheden wel ervaren en ik kan hand op mijn hart zeggen dat ik de geplande keizersnee het beste vond!
Wat ik vooral fijn vond is dat er naar mij geluisterd werd. Toen ik aangaf dat ik liever via een snede wilde bevallen was dit geen issue. Ik heb geen medische indicatie maar vanwege persoonlijke omstandigheden kwam het gewoon beter uit om het zo te doen. Ik mocht zelf een datum kiezen, aangeven of ik met ruggeprik of algehele narcose wilde en hoe lang ik erna in het ziekenhuis wilde blijven. In dit geval was klant koning en waren zowel dokter als ik tevreden.
Heb geen hechtingsissues met derde(alhoewel ), hij krijgt nog steeds borst en ik kijk met een glimlach terug op die bevalling.
Klein detail is dat deze snede niet in nederland is gedaan. Ik heb het geluk in een land te wonen waar de wens van de patient binnen de kaders van het medische gerespecteerd wordt en waar er niet moralistisch wordt gepredikt over de natuurlijke bevalling. Je krijgt de info die je nodig hebt om een weloverwogen keuze te maken. Natuurlijk staat de dokter je in dit proces bij en zal ook zeker zijn input geven, maar de uiteindelijke keuze ligt bij de aanstaande ouders.
Na twee keer in het nederlandse systeem te hebben gezeten was dit een verademing voor mij! Buiten dat ik mijn manier van bevallen mocht kiezen vond ik mijn begeleiding tijdens mijn zwangerschap ook veel beter. Bij elke controle werd standaard urine nagekeken en kreeg ik een uitgebreide scan door een gyn. Was ik ergens bezorgd over dan werd dat ook meegenomen en ik mocht zo vaak komen als ik wilde.
Wat mij betreft kunnen de nederlandse collega's hier wat van leren!
maandag 21 februari 2011 om 07:15
Ik heb bij de 1e een keizersnee gehad tijdens de bevalling omdat zoon er niet uit kon.
Bij de 2e heb ik mogen 'kiezen'. De gyn gaf aan dat ik het weer op een normale manier mocht proberen maar dat de kans zeer groot was dat het uiteindelijk toch weer een keizersnee zou worden (ik kan niet normaal bevallen). Om die reden mocht ik kiezen maar normaal gesproken is er volgens mij geen keus.
Bij de 2e heb ik mogen 'kiezen'. De gyn gaf aan dat ik het weer op een normale manier mocht proberen maar dat de kans zeer groot was dat het uiteindelijk toch weer een keizersnee zou worden (ik kan niet normaal bevallen). Om die reden mocht ik kiezen maar normaal gesproken is er volgens mij geen keus.
maandag 21 februari 2011 om 07:28
Ik ken 1 iemand die een niet op medische basis keizersnede in Nederland heeft gehad, maar zij zou hem voor het al het geld in de wereld zo ingeruild hebben voor een vaginale bevalling.
De reden voor keizersnede was dat haar partner tijdens de zwangerschap was overleden en dat een vaginale bevalling emotioneel veel te zwaar zou zijn. Dat was de reden waarom de gyn ermee accoord ging om haar dochter via een geplande keizersnede en onder gehele narcose geboren te laten worden.
De reden voor keizersnede was dat haar partner tijdens de zwangerschap was overleden en dat een vaginale bevalling emotioneel veel te zwaar zou zijn. Dat was de reden waarom de gyn ermee accoord ging om haar dochter via een geplande keizersnede en onder gehele narcose geboren te laten worden.
maandag 21 februari 2011 om 07:40
quote:olli schreef op 20 februari 2011 @ 22:53:
Zoveel mensen, zoveel bevallingen, zoveel meningen..... allemaal persoonlijk. Ik heb vroeger - vanuit mijn opleiding - een stuk of 10 vaginale bevallingen en 4 ks meegemaakt en toen zijn mijn eerste ideen over een ks gevormd en dacht ik:' wanneer ik later ga bevallen.....' de verhalen die ik daarna van vriendinnen en familie mee kreeg, hebben mijn eigen idee daarin gesteund. Mijn idee is dat mensen vooral praten over hoe mooi het baren van een kind is, maar dat vrouwen niet vaak het achterste van hun tong laten zien. Praten over je sexleven na je bevalling is ook nu nog taboe - hooguit wanneer je onder hele goede vriendinnen bent. Dus ja, ik hoor ook veel goede verhalen totdat ik een beetje doorvraag....hoe dan ook blijf ik erbij dat echt iedereen daar een eigen mening over mag hebben, net als dat ik het waardeer dat mensen mijn mening respecteren. Het zal bij mij bij 1 kind blijven dus het risico voor een 2e bevalling daar hoef ik eigenlijk geen rekening mee te houden. En ik ben er - als persoon - helemaal niet op uit om na de bevalling mee te willen of kunnen praten met andere vrouwen over de bevalling (vaginaal) of het idee dat ik het 'zelf heb gedaan'. Zo sta ik er niet in. Ik zou superblij zijn wanneer ik zwanger word en nog blijer wanneer het kind gezond op de wereld komt maar over de bevalling zelf daar wil ik - zo mogelijk -zelf over bepalen, met alle feiten en voor- en nadelen tegen elkaar afwegend. Ik zal me niet trots voelen wanneer ik het zelf heb gedaan, ik zie het heel praktisch: het kind moet er uit en ik sta daar vrij nuchter tegenover.
Zo te lezen is je beeld van vaginale bevallingen gebaseerd op dingen die vroeger tijdens je opleiding hebt gezien en verhalen van mesen om je heen.
Tegelijkertijd zeg je er vrij nuchter in te staan, dat is volgens mij juist helemaal niet het geval.
Zoals ik al eerder schreef was ik zelf vooraf erg bang voor de bevalling. Een KS leek me vooraf juist ideaal.
Nu ben ik juist heel blij dat het op de natuurlijke manier gegaan is.
De klachten waar je bang voor bent (die je omschrijft) heb ik geen van allen gehad, geen incontinentie, geen verschil met vrijen (ja de eerste keer was het nog wat pijnlijk, maar 8 weken na de bevalling was alles als vanouds). Ik ben behoorlijk ingescheurd (2e graags rutuur) en dus ook gehecht, maar dat vond ik helemaal niet zo erg en toen de hechtingen er op dag 8 na de bevalling uit mochten was ik zó opgelucht.
Maar goed het deed dus wel bizar beel pijn, dara ga ik niet om liegen, en de eerste dagen na de bevalling dacht ik echt dat het nooit meer goed zou komen. Jeetje wat is alles dan gezwollen en mega pinlijk van onder.
De kraamvisite komt, en je probeert er inderdaad zo gezellig mogelijk bij te zitten, maar ik kon echt amper zitten, op twee kussens zitten deed nog steeds pijn. Je gaat natuurlijk niet tegen alle visite roepen dat je zo'n pijn hebt daar beneden, vandaar ok dat er zo weinig over gesproken wordt denk ik..
Maar goed 8 dagen na de bevalling was de pijn helemaal weg..
Zoveel mensen, zoveel bevallingen, zoveel meningen..... allemaal persoonlijk. Ik heb vroeger - vanuit mijn opleiding - een stuk of 10 vaginale bevallingen en 4 ks meegemaakt en toen zijn mijn eerste ideen over een ks gevormd en dacht ik:' wanneer ik later ga bevallen.....' de verhalen die ik daarna van vriendinnen en familie mee kreeg, hebben mijn eigen idee daarin gesteund. Mijn idee is dat mensen vooral praten over hoe mooi het baren van een kind is, maar dat vrouwen niet vaak het achterste van hun tong laten zien. Praten over je sexleven na je bevalling is ook nu nog taboe - hooguit wanneer je onder hele goede vriendinnen bent. Dus ja, ik hoor ook veel goede verhalen totdat ik een beetje doorvraag....hoe dan ook blijf ik erbij dat echt iedereen daar een eigen mening over mag hebben, net als dat ik het waardeer dat mensen mijn mening respecteren. Het zal bij mij bij 1 kind blijven dus het risico voor een 2e bevalling daar hoef ik eigenlijk geen rekening mee te houden. En ik ben er - als persoon - helemaal niet op uit om na de bevalling mee te willen of kunnen praten met andere vrouwen over de bevalling (vaginaal) of het idee dat ik het 'zelf heb gedaan'. Zo sta ik er niet in. Ik zou superblij zijn wanneer ik zwanger word en nog blijer wanneer het kind gezond op de wereld komt maar over de bevalling zelf daar wil ik - zo mogelijk -zelf over bepalen, met alle feiten en voor- en nadelen tegen elkaar afwegend. Ik zal me niet trots voelen wanneer ik het zelf heb gedaan, ik zie het heel praktisch: het kind moet er uit en ik sta daar vrij nuchter tegenover.
Zo te lezen is je beeld van vaginale bevallingen gebaseerd op dingen die vroeger tijdens je opleiding hebt gezien en verhalen van mesen om je heen.
Tegelijkertijd zeg je er vrij nuchter in te staan, dat is volgens mij juist helemaal niet het geval.
Zoals ik al eerder schreef was ik zelf vooraf erg bang voor de bevalling. Een KS leek me vooraf juist ideaal.
Nu ben ik juist heel blij dat het op de natuurlijke manier gegaan is.
De klachten waar je bang voor bent (die je omschrijft) heb ik geen van allen gehad, geen incontinentie, geen verschil met vrijen (ja de eerste keer was het nog wat pijnlijk, maar 8 weken na de bevalling was alles als vanouds). Ik ben behoorlijk ingescheurd (2e graags rutuur) en dus ook gehecht, maar dat vond ik helemaal niet zo erg en toen de hechtingen er op dag 8 na de bevalling uit mochten was ik zó opgelucht.
Maar goed het deed dus wel bizar beel pijn, dara ga ik niet om liegen, en de eerste dagen na de bevalling dacht ik echt dat het nooit meer goed zou komen. Jeetje wat is alles dan gezwollen en mega pinlijk van onder.
De kraamvisite komt, en je probeert er inderdaad zo gezellig mogelijk bij te zitten, maar ik kon echt amper zitten, op twee kussens zitten deed nog steeds pijn. Je gaat natuurlijk niet tegen alle visite roepen dat je zo'n pijn hebt daar beneden, vandaar ok dat er zo weinig over gesproken wordt denk ik..
Maar goed 8 dagen na de bevalling was de pijn helemaal weg..
maandag 21 februari 2011 om 07:55
Ik heb drie vaginale bevallingen gehad en een keizersnee.
Mijn dochter lag tussen overdwars en stuit in. Ze was de vierde, had veel ruimte in mijn buik en lag meestal met haar hoofd tegen mijn lever en haar voeten ergens tussen maag en blaas. Maar af en toe lag ze ook braaf met haar hoofd naar beneden. Tijdens de laatste controle bij de verloskundige had ik al wat ontsluiting, was de slijmprop weg en bleek ze weer ongeveer overdwars te liggen. Dus door naar de gynaecoloog die met een echo de ligging bevestigde. Hij wilde draaien. Ik niet. Want de dag ervoor lag ze nog goed, die hele draaipoging vond ik nutteloos, want ze kon zo weer terugdraaien naar haar, blijkbaar favoriete, positie.
Daarna stelde hij een vaginale bevalling voor. Wilde ik ook niet. Ze lag op zijn gunstigst in een volkomen stuit, met de voetjes naar beneden, op zijn ongunstigst helemaal overdwars. En door de vele ruimte die ze nog had zou ze nog alle kanten op kunnen.
Ik wilde ten eerste het risico niet nemen, ik had geen goed gevoel bij die ligging. En ten tweede hadden de drie voorgaande bevallingen wel het een en ander aan schade veroorzaakt. Een verzakking van blaas, baarmoeder en dikke darm, littekenweefsel van een totaalruptuur, littekenweefsel van een subtotaalruptuur, het is daar beneden een behoorlijk slagveld. En littekenweefsel rekt niet mee, grote kans op nog veel meer schade als er onverhoopt heel snel ingegrepen moest worden als dochter in nood kwam. Ik was niet incontinent, maar achtte de kans groot dat dat wel het geval zou zijn na nog een slachting.
De gynaecoloog was op z'n zachtst gezegd niet blij met mij. Want ik "dwong" hem op deze manier tot een keizersnee. Onder protest heeft hij me op de ok-lijst gezet en drie uur later was mijn dochter er. De gynaecoloog die de keizersnee deed(een andere) gaf me groot gelijk dat ik zo aangedrongen had, dit was waarschijnlijk niet zonder schade aan moeder en/of kind afgelopen met een vaginale bevalling.
De nasleep is me alleszins meegevallen. Ik was sneller op de been dan na de vaginale bevallingen en heb niets overgehouden aan de keizersnee. Dat was met de vaginale wel anders.
Mijn dochter lag tussen overdwars en stuit in. Ze was de vierde, had veel ruimte in mijn buik en lag meestal met haar hoofd tegen mijn lever en haar voeten ergens tussen maag en blaas. Maar af en toe lag ze ook braaf met haar hoofd naar beneden. Tijdens de laatste controle bij de verloskundige had ik al wat ontsluiting, was de slijmprop weg en bleek ze weer ongeveer overdwars te liggen. Dus door naar de gynaecoloog die met een echo de ligging bevestigde. Hij wilde draaien. Ik niet. Want de dag ervoor lag ze nog goed, die hele draaipoging vond ik nutteloos, want ze kon zo weer terugdraaien naar haar, blijkbaar favoriete, positie.
Daarna stelde hij een vaginale bevalling voor. Wilde ik ook niet. Ze lag op zijn gunstigst in een volkomen stuit, met de voetjes naar beneden, op zijn ongunstigst helemaal overdwars. En door de vele ruimte die ze nog had zou ze nog alle kanten op kunnen.
Ik wilde ten eerste het risico niet nemen, ik had geen goed gevoel bij die ligging. En ten tweede hadden de drie voorgaande bevallingen wel het een en ander aan schade veroorzaakt. Een verzakking van blaas, baarmoeder en dikke darm, littekenweefsel van een totaalruptuur, littekenweefsel van een subtotaalruptuur, het is daar beneden een behoorlijk slagveld. En littekenweefsel rekt niet mee, grote kans op nog veel meer schade als er onverhoopt heel snel ingegrepen moest worden als dochter in nood kwam. Ik was niet incontinent, maar achtte de kans groot dat dat wel het geval zou zijn na nog een slachting.
De gynaecoloog was op z'n zachtst gezegd niet blij met mij. Want ik "dwong" hem op deze manier tot een keizersnee. Onder protest heeft hij me op de ok-lijst gezet en drie uur later was mijn dochter er. De gynaecoloog die de keizersnee deed(een andere) gaf me groot gelijk dat ik zo aangedrongen had, dit was waarschijnlijk niet zonder schade aan moeder en/of kind afgelopen met een vaginale bevalling.
De nasleep is me alleszins meegevallen. Ik was sneller op de been dan na de vaginale bevallingen en heb niets overgehouden aan de keizersnee. Dat was met de vaginale wel anders.
maandag 21 februari 2011 om 08:16
hier even een reactie van een verloskundige. Ik ben niet tegen sectio's ik vind niet dat iedereen koste wat kost vaginaal moet bevallen. Zo kan ik heel goed begrijpen wat Luna hierboven schrijft. Maar ik wil wel een paar kanttekeningen plaatsen bij wat TO zegt.
- Je schrijft dat het aantal sectio's gedaald is en de babysterfte gestegen is. Dit is absoluut niet waar! Ja de babysterfte is te hoog (veel te hoog) maar is wel dalend, het aantal sectio's is echter stijgend.
- Sectio geeft een hoger risico op, bloedingen, blaasschade (ze kunnen per ongeluk de blaas aansnijden tijdens de sectio), wetlung bij de baby, infecties bij moeder, verklevingen.
- In een land als de USA waar het aantal sectio's vele malen hoger is dan in NL is de moederlijke sterfte ook 3 maal zo hoog.
- Sexproblemen/verzakkingen etc kunnen ook ontstaan door de zwangerschap en niet alleen door de vaginale baring. De zwangerschap aan sich brengt de meeste schade toe aan de bekkenbodem (slapte van de spieren)/
- Bindingsproblemen zijn groter na een sectio.
- Het zetten van de spinale verdoving brengt ook risico's met zich mee.
zo kan ik nog wel heel wat meer dingen opnoemen. Al deze dingen wegen niet op als er een dringende noodzaak is. Maar mij lijkt de redenen die jij noemt absoluut niet dringend genoeg. Maar goed wie ben ik om daarover te oordelen. Je schrijft trouwens dat het bij 1 kind zal blijven, ik denk echt dat je dat niet op voorhand al kan zeggen. Dus neem je ook de risico's die er gelden bij een sectio in anamnese...
Ik zou je willen adviseren je heel goed te laten voorlichten. Liefst al voor je zwanger bent.
- Je schrijft dat het aantal sectio's gedaald is en de babysterfte gestegen is. Dit is absoluut niet waar! Ja de babysterfte is te hoog (veel te hoog) maar is wel dalend, het aantal sectio's is echter stijgend.
- Sectio geeft een hoger risico op, bloedingen, blaasschade (ze kunnen per ongeluk de blaas aansnijden tijdens de sectio), wetlung bij de baby, infecties bij moeder, verklevingen.
- In een land als de USA waar het aantal sectio's vele malen hoger is dan in NL is de moederlijke sterfte ook 3 maal zo hoog.
- Sexproblemen/verzakkingen etc kunnen ook ontstaan door de zwangerschap en niet alleen door de vaginale baring. De zwangerschap aan sich brengt de meeste schade toe aan de bekkenbodem (slapte van de spieren)/
- Bindingsproblemen zijn groter na een sectio.
- Het zetten van de spinale verdoving brengt ook risico's met zich mee.
zo kan ik nog wel heel wat meer dingen opnoemen. Al deze dingen wegen niet op als er een dringende noodzaak is. Maar mij lijkt de redenen die jij noemt absoluut niet dringend genoeg. Maar goed wie ben ik om daarover te oordelen. Je schrijft trouwens dat het bij 1 kind zal blijven, ik denk echt dat je dat niet op voorhand al kan zeggen. Dus neem je ook de risico's die er gelden bij een sectio in anamnese...
Ik zou je willen adviseren je heel goed te laten voorlichten. Liefst al voor je zwanger bent.
maandag 21 februari 2011 om 08:22
quote:Floortje_1981 schreef op 21 februari 2011 @ 08:16:
Je schrijft trouwens dat het bij 1 kind zal blijven, ik denk echt dat je dat niet op voorhand al kan zeggen. .
Interresant, een vk die reageert!
Mag ik je een vraag stellen? Zeggen veel vrouwen tijdens de zwangerschap/ na de bevalling van de eerste dat het bij een blijft en veranderen ze dan nog van gedachten?
Ik vraag het omdat ik er ook maar eentje wil, maar dat ik constant hoor dat je dat niet vooraf kunt zeggen.
Kleintje is nu 3 mnd en ik kan me niet voorstellen ooit een tweede te willen.
Je schrijft trouwens dat het bij 1 kind zal blijven, ik denk echt dat je dat niet op voorhand al kan zeggen. .
Interresant, een vk die reageert!
Mag ik je een vraag stellen? Zeggen veel vrouwen tijdens de zwangerschap/ na de bevalling van de eerste dat het bij een blijft en veranderen ze dan nog van gedachten?
Ik vraag het omdat ik er ook maar eentje wil, maar dat ik constant hoor dat je dat niet vooraf kunt zeggen.
Kleintje is nu 3 mnd en ik kan me niet voorstellen ooit een tweede te willen.
maandag 21 februari 2011 om 08:25
noodles, eh ja heel veel vrouwen zeggen nooit meer na de eerste, of soms al tijdens de zwangerschap. Uiteindelijk blijft het bij veel vrouwen toch niet bij 1 kindje. Maar natuurlijk kan het het wel hoor. Het ligt volgens mij ook aan de reden dat je niet meer dan 1 kindje wilt. Is het de zwangerschap. is het de bevalling, of wil je gewoon echt niet meer kinderen..
het is een prachtig beroep, ik zou niets anders willen.
(ik woon trouwens niet meer in NL sinds een paar maanden, maar wel 3,5 jaar in NL gewerkt als vk)
het is een prachtig beroep, ik zou niets anders willen.
(ik woon trouwens niet meer in NL sinds een paar maanden, maar wel 3,5 jaar in NL gewerkt als vk)
maandag 21 februari 2011 om 08:50
quote:Floortje_1981 schreef op 21 februari 2011 @ 08:25:
noodles, eh ja heel veel vrouwen zeggen nooit meer na de eerste, of soms al tijdens de zwangerschap. Uiteindelijk blijft het bij veel vrouwen toch niet bij 1 kindje. Maar natuurlijk kan het het wel hoor. Het ligt volgens mij ook aan de reden dat je niet meer dan 1 kindje wilt. Is het de zwangerschap. is het de bevalling, of wil je gewoon echt niet meer kinderen..
Ja ik hoor het inderdaad vaak.. Ik wilde tijdens de zwangerschap al nooit meer zwanger zijn Ik vind zwanger zijn namelijk heel erg pittig (was heel moe, heel misselijk, duizelig en kwam 25 kilo aan terwijl ik echt niet zo gek gedaan heb ). )
De bevalling is me alles meegevallen, het is vooral het zwanger zijn dat ik niet meer wil. Als ik nu naar mijn zoontje kijk denk ik nu al af en toe: dit zou ik nog een keer mee willen maken, het is zó mooi.. Des te meer dat iedereen roept: ach, jij draait wel bij!!
het is een prachtig beroep, ik zou niets anders willen.
Lijkt me echt zo mooi joh! Ik denk nu weleens: waardom ben ik er nooit opgekomen toen ik jonger was, dan had ik misschien wel voor die opleiding gekozen..
Is het niet erg moeilijk oom te zien als het mis gaat? Dat lijkt me dan wel de keerzijde..
(ik woon trouwens niet meer in NL sinds een paar maanden, maar wel 3,5 jaar in NL gewerkt als vk)
Ga je nu weer als vk werken waar je nu woont?
noodles, eh ja heel veel vrouwen zeggen nooit meer na de eerste, of soms al tijdens de zwangerschap. Uiteindelijk blijft het bij veel vrouwen toch niet bij 1 kindje. Maar natuurlijk kan het het wel hoor. Het ligt volgens mij ook aan de reden dat je niet meer dan 1 kindje wilt. Is het de zwangerschap. is het de bevalling, of wil je gewoon echt niet meer kinderen..
Ja ik hoor het inderdaad vaak.. Ik wilde tijdens de zwangerschap al nooit meer zwanger zijn Ik vind zwanger zijn namelijk heel erg pittig (was heel moe, heel misselijk, duizelig en kwam 25 kilo aan terwijl ik echt niet zo gek gedaan heb ). )
De bevalling is me alles meegevallen, het is vooral het zwanger zijn dat ik niet meer wil. Als ik nu naar mijn zoontje kijk denk ik nu al af en toe: dit zou ik nog een keer mee willen maken, het is zó mooi.. Des te meer dat iedereen roept: ach, jij draait wel bij!!
het is een prachtig beroep, ik zou niets anders willen.
Lijkt me echt zo mooi joh! Ik denk nu weleens: waardom ben ik er nooit opgekomen toen ik jonger was, dan had ik misschien wel voor die opleiding gekozen..
Is het niet erg moeilijk oom te zien als het mis gaat? Dat lijkt me dan wel de keerzijde..
(ik woon trouwens niet meer in NL sinds een paar maanden, maar wel 3,5 jaar in NL gewerkt als vk)
Ga je nu weer als vk werken waar je nu woont?
maandag 21 februari 2011 om 09:08
Ik wilde bij mijn eerste kindje ook graag een keizersnede, heb het in NL niet ter sprake durven brengen maar wilde in Belgie gaan bevallen. In de laatste maandne ben ik van gedachte veranderd en toch voor een vaginale bevalling gegaan in NL. De bevalling was nog erger dan waar ik bang voor was, en het is uiteindelijk een spoedkeizersnede geworden (ben nooit verder dan 4 cm gekomen). Ik wilde lang niet zwanger worden van de gewenste 2e, maar uiteindelijk dacht ik, nu ga ik wel naar Belgie! Ik heb het deze x wel in NL ter sprake gebracht, en tot mijn verbazing: ze stemden in! Er schijnt een nieuw protocol te zijn waardoor ze hier mee in mogen stemmen, alleen denk ik dat ze dat vooral bij een 2e bevalling willen/mogen doen en niet bij een eerste.
Hoe dan ook: probeer het eerst in NL, lees je helemaal in over alle voor en nadelen, kom je beslagen ten ijs, en anders ga je gewoon naar het buiteland. Het is jouw bevalling, en een KS heeft wel kans op meer complicaties dan vaginaal voor de moeder, maar niet voor de baby, dus je hoeft je niet schuldig te voelen en gewoon gaan voor wat jouw gevoel je zo sterk ingeeft.
O ja, ik herstelde na de geplande KS veel sneller. De geplande KS is ook erg relaxed, haast onwerkelijk. Ik heb van te voren aangegeven dat de baby niet gewassen mocht worden. Je krijgt hem/haar niet bloot in je armen, maar in kleertjes, maar de vgl morgen voor het badje heb ik haar even heerlijk op mijn blote buik gehad. Bij de eerste KS is ze gelijk gewassen waar mijn man bij was. Je kan ook aangeven dat je man het eerste flesje geeft als jij daartoe niet in staat bent.
Hoe dan ook, hoop dat je snel zwanger bent en je gewenste bevalling krijgt!
Hoe dan ook: probeer het eerst in NL, lees je helemaal in over alle voor en nadelen, kom je beslagen ten ijs, en anders ga je gewoon naar het buiteland. Het is jouw bevalling, en een KS heeft wel kans op meer complicaties dan vaginaal voor de moeder, maar niet voor de baby, dus je hoeft je niet schuldig te voelen en gewoon gaan voor wat jouw gevoel je zo sterk ingeeft.
O ja, ik herstelde na de geplande KS veel sneller. De geplande KS is ook erg relaxed, haast onwerkelijk. Ik heb van te voren aangegeven dat de baby niet gewassen mocht worden. Je krijgt hem/haar niet bloot in je armen, maar in kleertjes, maar de vgl morgen voor het badje heb ik haar even heerlijk op mijn blote buik gehad. Bij de eerste KS is ze gelijk gewassen waar mijn man bij was. Je kan ook aangeven dat je man het eerste flesje geeft als jij daartoe niet in staat bent.
Hoe dan ook, hoop dat je snel zwanger bent en je gewenste bevalling krijgt!
maandag 21 februari 2011 om 09:20
meis, het is zeker niet waar dat een KS geen verhoogde risico's voor de baby heeft!
De baby heeft bij een KS (zeker bij een geplande) meer kans op wetlung en daardoor ook weer op longontsteking. Dit komt doordat a) de longen niet samengedrukt worden in het baringskanaal, dit komt de long ontplooiing ten goede b) er wordt geen adrenaline aangemaakt omdat er geen weeen zijn, adrenaline zorgt voor de opname van het longvocht.
Noodles, je zou niet de eerste zijn die op latere leeftijd nog verloskunde gaat studeren hoor. Dus als je het echt wilt zou ik ervoor gaan! Een 2de zwangerschap kan trouwens heel anders zijn dan de eerste, maar goed het kan ook weer drama zijn. Ik ga zeker in mijn nieuwe land weer als VK werken, maar ben nog druk bezig met de taal te leren.
De baby heeft bij een KS (zeker bij een geplande) meer kans op wetlung en daardoor ook weer op longontsteking. Dit komt doordat a) de longen niet samengedrukt worden in het baringskanaal, dit komt de long ontplooiing ten goede b) er wordt geen adrenaline aangemaakt omdat er geen weeen zijn, adrenaline zorgt voor de opname van het longvocht.
Noodles, je zou niet de eerste zijn die op latere leeftijd nog verloskunde gaat studeren hoor. Dus als je het echt wilt zou ik ervoor gaan! Een 2de zwangerschap kan trouwens heel anders zijn dan de eerste, maar goed het kan ook weer drama zijn. Ik ga zeker in mijn nieuwe land weer als VK werken, maar ben nog druk bezig met de taal te leren.
maandag 21 februari 2011 om 09:24
Toen ik net zwanger was (ruim 7 jaar geleden inmiddels) wilde ik ook een vrijwillige keizersnee. Heb heel NL afgebeld om te vragen waar dat kon en zelfs overwogen uit te wijken naar Belgie of UK. Ook wilde ik koste wat kost pijnstilling en wilde ook daarvoor uitwijken naar waar ik het dan ook zou kunnen krijgen.
Je raadt het al: uiteindelijk ben ik gewoon in mijn eigen lokale ziekenhuis bevallen, zonder keizersnee en zonder pijnstilling en ik vond het serieus een eitje. Als het alleen bevallen zou zijn dan zou ik wel een heel elftal aan kinderen kunnen hebben. Tuurlijk, het deed echt wel pijn hoor, maar ik was met 2,5 uur uit en thuis, en als mijn zoon niet met de vacuumpomp was gehaald had ik er ook geen enkele hechting aan overgehouden, nu had ik er precies 1 van waar ze de vacuumpomp erin gejast hadden. Verder dus ook geen enkele klacht aan overgehouden, ik zat in de kraamweek al weer bij mijn schoonheidsspecialiste om mijn nagels te laten doen.
Mijn moeder had ook altijd makkelijke bevallingen zonder hechtingen of wat dan ook, en mijn pasgeboren neefje is ook zonder enig probleem ter wereld gekomen, ook geen hechtingen, geen klachten, niks.
Hier dus geen horrorstory maar net als Sosofie vond ik bevallen het leukst aan het hele zwanger zijn. Zou het zo weer doen.
Je raadt het al: uiteindelijk ben ik gewoon in mijn eigen lokale ziekenhuis bevallen, zonder keizersnee en zonder pijnstilling en ik vond het serieus een eitje. Als het alleen bevallen zou zijn dan zou ik wel een heel elftal aan kinderen kunnen hebben. Tuurlijk, het deed echt wel pijn hoor, maar ik was met 2,5 uur uit en thuis, en als mijn zoon niet met de vacuumpomp was gehaald had ik er ook geen enkele hechting aan overgehouden, nu had ik er precies 1 van waar ze de vacuumpomp erin gejast hadden. Verder dus ook geen enkele klacht aan overgehouden, ik zat in de kraamweek al weer bij mijn schoonheidsspecialiste om mijn nagels te laten doen.
Mijn moeder had ook altijd makkelijke bevallingen zonder hechtingen of wat dan ook, en mijn pasgeboren neefje is ook zonder enig probleem ter wereld gekomen, ook geen hechtingen, geen klachten, niks.
Hier dus geen horrorstory maar net als Sosofie vond ik bevallen het leukst aan het hele zwanger zijn. Zou het zo weer doen.
Am Yisrael Chai!
maandag 21 februari 2011 om 09:43
ha, ik had het precies andersom, ik ging dat wel even doen, zo'n bevalling. Pufcursus gehad, mezelf helemaal suf geyogaat en ik was er klaar voor. Kom maar op met die weeen, die gaan zich langzaam opbouwen, en dan hoppa effe persen en het kind is er.
Maar nee, niks rustig opbouwen. Ik ging van een beetje menstruatiepijn naar een weeenstorm in een half uurtje, er zat geen begin of eind aan. Toen de verloskundige er was vroeg ik hoeveel ontsluiting ik had, was het antwoord 1 a 2 cm. Toen hebben we in overleg besloten om naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggeprik, want ik was slecht aanspreekbaar en ik moest nog wel effe. De volgende dag, 12 uur later, was mijn UKje er. Ik kon persen op de ruggeprik, meer op verstand dan op gevoel, en na 40 minuten persen was ze geboren. Geen pijn, wel hechtingen.
Maar ook, wel het eerste contact, zó uit mijn buik op mijn buik, haar eerste huiltje, haar eerste slokje. Ik ben zo ongelofelijk blij dat ik dat niet heb gemist. Dat zal voor iedereen anders zijn, maar ik had het voor geen goud willen missen. Ook omdat ik borstvoeding wilde geven, en dat eerste slokje draagt daar zo enorm aan bij. En simpel gezegd, de geboorte van je eerste kind missen door een narcose, daar zou ik niet vrijwillig voor kiezen.
Verder, ja, ik had hechtingen, stuk of 6. En het was geen lolletje ze er weer uit te laten halen, omdat ze niet goed waren gezet. Maar een paar hechtingen in je vagina, of een hele rits in je buik, hechtingen krijg je dan toch. met vaginaal bevallen heb je iig nog kans dat je geen nodig hebt. Ik kon vrij snel alles weer, heb nog een paar dagen wat pijn gehad, heb nog een week gevloeid, maar was snel op de been, deed de deur open zelf voor de kraamverzorgster en de visite, kan mijn plas ophouden en na 6 weken hadden we echt wel weer seks gehad hoor.dat vond ik trouwens de eerste keer best eng, en we hebben het wel weer rustig op moeten bouwen, maar nu is het weer als vanouds. Ik zou zo weer vaginaal bevallen
Maar nee, niks rustig opbouwen. Ik ging van een beetje menstruatiepijn naar een weeenstorm in een half uurtje, er zat geen begin of eind aan. Toen de verloskundige er was vroeg ik hoeveel ontsluiting ik had, was het antwoord 1 a 2 cm. Toen hebben we in overleg besloten om naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggeprik, want ik was slecht aanspreekbaar en ik moest nog wel effe. De volgende dag, 12 uur later, was mijn UKje er. Ik kon persen op de ruggeprik, meer op verstand dan op gevoel, en na 40 minuten persen was ze geboren. Geen pijn, wel hechtingen.
Maar ook, wel het eerste contact, zó uit mijn buik op mijn buik, haar eerste huiltje, haar eerste slokje. Ik ben zo ongelofelijk blij dat ik dat niet heb gemist. Dat zal voor iedereen anders zijn, maar ik had het voor geen goud willen missen. Ook omdat ik borstvoeding wilde geven, en dat eerste slokje draagt daar zo enorm aan bij. En simpel gezegd, de geboorte van je eerste kind missen door een narcose, daar zou ik niet vrijwillig voor kiezen.
Verder, ja, ik had hechtingen, stuk of 6. En het was geen lolletje ze er weer uit te laten halen, omdat ze niet goed waren gezet. Maar een paar hechtingen in je vagina, of een hele rits in je buik, hechtingen krijg je dan toch. met vaginaal bevallen heb je iig nog kans dat je geen nodig hebt. Ik kon vrij snel alles weer, heb nog een paar dagen wat pijn gehad, heb nog een week gevloeid, maar was snel op de been, deed de deur open zelf voor de kraamverzorgster en de visite, kan mijn plas ophouden en na 6 weken hadden we echt wel weer seks gehad hoor.dat vond ik trouwens de eerste keer best eng, en we hebben het wel weer rustig op moeten bouwen, maar nu is het weer als vanouds. Ik zou zo weer vaginaal bevallen
maandag 21 februari 2011 om 09:53
maandag 21 februari 2011 om 09:55
@Floortje, ja wat betreft kans op complicaties ja, maar zoals ik al zei, je moet alles tegen elkaar afwegen, ook als je vaginaal wit bevallen toch (thuis of ziekenhuis; met of zonder pijnstilling etc etc).
Hoe dan ook, ik heb een KS op verzoek gehad zonder einige medische indicatie...
Narcose is meestal alleen bij spoedkeizersnede hoor. Ik kreeg 2 x een ruggeprik (1e x zat hij er al in tijdens ' normale' bevalling) was gewoon ' bij' tijdens de KS, kreeg alles te horen wat ze deden en voelde ook precies toen ze haar uit mijn buik haalden. Je voelt geen pijn maar je voelt dus wel degelijk wat! (geen mes ofzo, maar de bewegingen in de je buik wel). Ik kreeg ze na de 2e KS gelijk te zien en na snelle controle in mijn arm naast mijn gezicht
Hoe dan ook, ik heb een KS op verzoek gehad zonder einige medische indicatie...
Narcose is meestal alleen bij spoedkeizersnede hoor. Ik kreeg 2 x een ruggeprik (1e x zat hij er al in tijdens ' normale' bevalling) was gewoon ' bij' tijdens de KS, kreeg alles te horen wat ze deden en voelde ook precies toen ze haar uit mijn buik haalden. Je voelt geen pijn maar je voelt dus wel degelijk wat! (geen mes ofzo, maar de bewegingen in de je buik wel). Ik kreeg ze na de 2e KS gelijk te zien en na snelle controle in mijn arm naast mijn gezicht
maandag 21 februari 2011 om 09:59
Ik heb ervaring met een keizersnede omdat mijn kind direct mijn lichaam uit moest. Ik vond het een eitje. Ik was binnen een week het ziekenhuis uit en heb alleen wat spierpijn gehad. Kind heeft er niets aan over gehouden en ook geen hechtingsproblemen opgelopen (tot nu toe). Ik ben nu zwanger van de tweede en zou het niet erg vinden weer een keizersnede te krijgen, maar het lijkt mij ook bijzonder prettig eens een normale bevalling mee te mogen maken.
maandag 21 februari 2011 om 13:26
Ik begrijp dat de nadelen van een vaginale bevalling voor jou zwaar wegen, maar wist je dat je bekkenbodemspieren tijdens de zwangerschap ál zoveel te voorduren krijgen dat veel vrouwen incontinentieproblemen kunnen krijgen en dat het seksleven beinvloed kan worden. Daarnaast krijg je met een keizersnede vaak een catheter ingebracht wat de kans op blaasproblemen ook vergroot. Om nog maar niet te spreken over het hechten van een 20 cm lange wond na een keizersnede tegenover een 4 cm lange wond van een knip.
Ik zeg niet dat je niet voor de keizersnede moet gaan als je de kans krijgt, maar als je voor- en nadelen wilt afwegen, moet je denk ik goed naar beide kanten kijken. Als je dan nog voor de keizersnede ga, wens ik je veel succes met het zoeken van dé gynaecoloog!
Ik zeg niet dat je niet voor de keizersnede moet gaan als je de kans krijgt, maar als je voor- en nadelen wilt afwegen, moet je denk ik goed naar beide kanten kijken. Als je dan nog voor de keizersnede ga, wens ik je veel succes met het zoeken van dé gynaecoloog!
maandag 21 februari 2011 om 16:30
Beste Olli,
Mijn dochter is in juni 2009 geboren met een keizersnede op verzoek zonder medische indicaties. Met de 2 kindje ga ik er 100% weer voor kiezen.
Mocht je echt meer informatie willen, dan kan. Maar niet op het forum, ik heb er geen zin in lange discussies met iedereen dat deze beslissing niet begrijpt waroom etc.
Heb je e-mail adres?
Mijn dochter is in juni 2009 geboren met een keizersnede op verzoek zonder medische indicaties. Met de 2 kindje ga ik er 100% weer voor kiezen.
Mocht je echt meer informatie willen, dan kan. Maar niet op het forum, ik heb er geen zin in lange discussies met iedereen dat deze beslissing niet begrijpt waroom etc.
Heb je e-mail adres?
maandag 21 februari 2011 om 19:28
Ik heb een keizersnede en een bevalling gehad en aan de keizersnede meer lichamelijke klachten overgehouden dan aan de bevalling. Geen centje pijn overigens voor mijn seksleven of andere echt storende blijvende dingen, dus van beide weinig 'last'. Wel een blijven litteken dat niet echt mooi geheeld is en nog steeds (ruim 3 jaar geleden) gevoelig is.
Kiezen voor een keizersnede om lichamelijke klachten te voorkomen is in mijn ogen nogal dom, omdat je niet weet wat voor lichamelijke klachten je daar aan overhoudt.
Kiezen voor een keizersnede om lichamelijke klachten te voorkomen is in mijn ogen nogal dom, omdat je niet weet wat voor lichamelijke klachten je daar aan overhoudt.
