Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 15:52
quote:Guinevieve schreef op 21 februari 2011 @ 15:27:
En nog zowat, knippen ze altijd in aan de linkerkant?
En tevens nog een mythe die wat mij betreft ontkracht is: als je een knip krijgt kun je niet meer inscheuren: niet waar.
Ja, dat zeggen ze tegen mij ook vaak, maar er zat een extra winkelhaak daar waar geknipt was.
Ik ben ook links geknipt trouwens.
En nog zowat, knippen ze altijd in aan de linkerkant?
En tevens nog een mythe die wat mij betreft ontkracht is: als je een knip krijgt kun je niet meer inscheuren: niet waar.
Ja, dat zeggen ze tegen mij ook vaak, maar er zat een extra winkelhaak daar waar geknipt was.
Ik ben ook links geknipt trouwens.
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 21 februari 2011 om 15:55
Zo assertief als ik in die hormonale ontzettend moe-zijn staat die nacht was, was ik in mijn kraamtijd duidelijk niet.
Moederdag 2010 was een ramp. Mijn zoon was toen 4 weken oud. We hadden 's middags kraamvisite gepland. Tegen mijn moeder gezegd dat we niet kwamen en schoonmoeder was niet thuis. Vriend had verzonnen dat het echt mijn dag zou zijn, want het was tenslotte mijn eerste moederdag. 's nachts krampjes dus huilen huilen huilen. Dus "uitgeslapen" en om 10 uur cadeautjes op bed. Toen belde schoonvader, hoe laat we kwamen? Ehh komen zegt vriend, jullie zitten toch op de camping. Nee zegt schoonvader we zijn naar huis gekomen, het is toch moederdag. Oh zegt vriend we krijgen vanmiddag kraamvisite dus we kunnen niet. Schoonvader: nou dan kom je vanavond maar, je kunt het niet maken om niet te komen naar je moeder. Dus toen de kraamvisite weg was om 18:00 wij in de auto gestapt. Ik stond op dat moment al op punt van afbreken. Bij schoonouders aan de koffie met hele schoonfamilie, toen zwager me even attendeerde op het feit dat mijn shirt aan de voorkant zeiknat was (lekkende tiet)
We waren om 21:00 thuis en ik heb daarna dus 3 dagen plat gelegen, wat was ik moe.
Veel geleerd wel van die ervaring. Mijn schoonfamilie laat ik me niets meer vertellen. Ik doe wat ik wil en als ik niet wil, dan kunnen ze de boom in. In juli op verjaardag van nichtje geweest (ze werd 3) Vriend zat in het buitenland dus ik kwam alleen met baby van 3 maanden, twee keer 45 minuten rijden er naar toe. Ik was er om 16:30 en ging om 19:15 weer weg. En wat zegt schoonzus als je weg gaat? Ga je nu alweer weg? Grrrr... wat een .....
2 weken later enorme ruzie met haar gekregen over iets anders (we konden niet op haar verjaardag komen en daar was ze heel boos over) en ik de mail die ik haar daarna stuurde heb ik gezegd dat ze een egoistisch kreng was dat alleen aan zichzelf dacht. Ik haalde de verjaardag van haar dochter aan en schreef: je had natuurlijk ook kunnen zeggen: leuk dat je even geweest bent! Tot op de dag van vandaag wil ze het niet uitpraten.... Ook goed, wat zij wil....
Moederdag 2010 was een ramp. Mijn zoon was toen 4 weken oud. We hadden 's middags kraamvisite gepland. Tegen mijn moeder gezegd dat we niet kwamen en schoonmoeder was niet thuis. Vriend had verzonnen dat het echt mijn dag zou zijn, want het was tenslotte mijn eerste moederdag. 's nachts krampjes dus huilen huilen huilen. Dus "uitgeslapen" en om 10 uur cadeautjes op bed. Toen belde schoonvader, hoe laat we kwamen? Ehh komen zegt vriend, jullie zitten toch op de camping. Nee zegt schoonvader we zijn naar huis gekomen, het is toch moederdag. Oh zegt vriend we krijgen vanmiddag kraamvisite dus we kunnen niet. Schoonvader: nou dan kom je vanavond maar, je kunt het niet maken om niet te komen naar je moeder. Dus toen de kraamvisite weg was om 18:00 wij in de auto gestapt. Ik stond op dat moment al op punt van afbreken. Bij schoonouders aan de koffie met hele schoonfamilie, toen zwager me even attendeerde op het feit dat mijn shirt aan de voorkant zeiknat was (lekkende tiet)
We waren om 21:00 thuis en ik heb daarna dus 3 dagen plat gelegen, wat was ik moe.
Veel geleerd wel van die ervaring. Mijn schoonfamilie laat ik me niets meer vertellen. Ik doe wat ik wil en als ik niet wil, dan kunnen ze de boom in. In juli op verjaardag van nichtje geweest (ze werd 3) Vriend zat in het buitenland dus ik kwam alleen met baby van 3 maanden, twee keer 45 minuten rijden er naar toe. Ik was er om 16:30 en ging om 19:15 weer weg. En wat zegt schoonzus als je weg gaat? Ga je nu alweer weg? Grrrr... wat een .....
2 weken later enorme ruzie met haar gekregen over iets anders (we konden niet op haar verjaardag komen en daar was ze heel boos over) en ik de mail die ik haar daarna stuurde heb ik gezegd dat ze een egoistisch kreng was dat alleen aan zichzelf dacht. Ik haalde de verjaardag van haar dochter aan en schreef: je had natuurlijk ook kunnen zeggen: leuk dat je even geweest bent! Tot op de dag van vandaag wil ze het niet uitpraten.... Ook goed, wat zij wil....
maandag 21 februari 2011 om 15:57
Ik wist niet wat ik voelde, toen ik een dag na de bevalling eens heel voorzichtig met mijn hand op verkenning ging. Een opgezet perineum - nu weet ik wat dat is.... Gelukkig was het geen echte, erge pijn, trok het snel weg en had ik in zijn totaliteit 1 klein hechtinkje dat vanzelf oploste.
(nu ik er nog eens over nadenk: ik heb nog wel een keer in een badje met groene biotex gezeten om de boel te ontsmetten omdat het hechtinkje ietwat ging ontsteken. Het was dat de kraamhulp dat zag bij controle - want ja, dat hoort er ook bij - ik had er zelf nog niets van gevoeld).
Wat ik in mijn oren heb geknoopt voor een volgende (hopelijk komt die) keer: echt HEEL goed luisteren naar de vk als zij je tijdens de uitdrijving zegt dat je de wee moet wegpuffen tijdens het 'staan' van het hoofdje (het breedste deel van het hoofdje bevindt zich dan halverwege de uitgang en je moet dan even wachten met persen). Dat was een akelig en branderig gevoel, maar ik vond het goed te doen en het wegpuffen lukte, vandaar maar dat ene kleine scheurtje en geen verdere toestanden.
(nu ik er nog eens over nadenk: ik heb nog wel een keer in een badje met groene biotex gezeten om de boel te ontsmetten omdat het hechtinkje ietwat ging ontsteken. Het was dat de kraamhulp dat zag bij controle - want ja, dat hoort er ook bij - ik had er zelf nog niets van gevoeld).
Wat ik in mijn oren heb geknoopt voor een volgende (hopelijk komt die) keer: echt HEEL goed luisteren naar de vk als zij je tijdens de uitdrijving zegt dat je de wee moet wegpuffen tijdens het 'staan' van het hoofdje (het breedste deel van het hoofdje bevindt zich dan halverwege de uitgang en je moet dan even wachten met persen). Dat was een akelig en branderig gevoel, maar ik vond het goed te doen en het wegpuffen lukte, vandaar maar dat ene kleine scheurtje en geen verdere toestanden.
maandag 21 februari 2011 om 15:58
quote:yette schreef op 21 februari 2011 @ 15:49:
Guinevieve, zo'n schaamlip kunnen ze òf de verkeerde kant op vast hebben gezet, òf als het overbleef na het hechten, hebben afgeknipt.
De verkeerde kant op vast gezet? huh? Ik zie dat niet helemaal voor me.
Afgeknipt, dat zou zomaar kunnen, wat raar eigenlijk.
Soms vind ik het weleens jammer hoor, het was zo mooi symetrisch daar beneden en nu is het gewoon een beetje rommelig geworden.
Guinevieve, zo'n schaamlip kunnen ze òf de verkeerde kant op vast hebben gezet, òf als het overbleef na het hechten, hebben afgeknipt.
De verkeerde kant op vast gezet? huh? Ik zie dat niet helemaal voor me.
Afgeknipt, dat zou zomaar kunnen, wat raar eigenlijk.
Soms vind ik het weleens jammer hoor, het was zo mooi symetrisch daar beneden en nu is het gewoon een beetje rommelig geworden.
maandag 21 februari 2011 om 16:02
Na 3 dagen weer een poging doen tot ontlasten (boekje mee, kopje thee, dat werk), komt de kraamhulp doodleuk binnenwandelen "of het al een beetje wil lukken?" Nee, niet echt, en als je blijft storen schiet het helemaal niet op.
Voor de rest: geen stolsels gezien, maar na een kwartiertje bladeren door dit topic voel ik de knip wel weer. Net als bij regenachtig weer of als ik te enthousiast verkeerd op de fiets spring. Oh ja, fietsen heb ik pas na een maand of 3/4 weer geprobeerd, ik durfde echt niet.
Enne, die geur van dat kraambloed, man werd er echt ziek van. Het was ook nog hoogzomer, heet, dus het broeide als een gek. Ik sliep in bed op een kraammatje om de boel te laten luchten en man sliep beneden, anders was hij de hele dag door misselijk. Knus man, kraamtijd.....
En toch, komt er nog wel eens een tweede.
Voor de rest: geen stolsels gezien, maar na een kwartiertje bladeren door dit topic voel ik de knip wel weer. Net als bij regenachtig weer of als ik te enthousiast verkeerd op de fiets spring. Oh ja, fietsen heb ik pas na een maand of 3/4 weer geprobeerd, ik durfde echt niet.
Enne, die geur van dat kraambloed, man werd er echt ziek van. Het was ook nog hoogzomer, heet, dus het broeide als een gek. Ik sliep in bed op een kraammatje om de boel te laten luchten en man sliep beneden, anders was hij de hele dag door misselijk. Knus man, kraamtijd.....
En toch, komt er nog wel eens een tweede.
maandag 21 februari 2011 om 16:03
Leuk topic, ik vraag me ook altijd af waarom vrouwen niet opener zijn over de psychische en lichamelijke gevolgen van het krijgen van een kind. Ik vertel de kraamvisite redelijk eerlijk hoe het is gegaan!
Hier ook een weeënstorm gehad, ik zat binnen no-time op 7cm ontsluiting dus die ruggenprik kon ik op mijn buik schrijven
Ik heb gekermd van de pijn en meerdere malen geroepen dat ik écht niet meer kon en dat ik ermee ophield, en de gyn bleef maar opgewekt roepen dat ik het hartstikke goed deed en dat ik het prima kon. Dat hielp wel. Uiteindelijk kreeg ik een flinke knip en is zoon met de vacuümpomp geboren omdat hij het moeilijk had. Dat gewroet om die pomp naar binnen te krijgen was ook echt geen pretje.
Ik heb bijna de hele kraamtijd in het ziekenhuis gelegen omdat mijn zoontje te vroeg geboren is en ook nog eens ziek werd. Daarna kreeg ik een vagina/baarmoederontsteking die behandeld moest worden. Ik heb absoluut geen roze wolk ervaren. Ik ben stapelgek op mijn zoontje maar omdat ik zo ziek was de eerste weken kon ik niet van hem genieten en interesseerde het me alemaal vrij weinig. Ik wilde alleen maar slapen, heel erg lang.
Dat is ook echt een taboe volgens mij, dat je niet vanaf het eerste moment stapelverliefd bent op je kind. Ik ben er vrij open over geweest in mijn omgeving en zo heb ik in onze kennissen/vriendenkring gemerkt dat veel meer kersverse mama's dit hadden.
Verder voel ik mijn litteken vaak zitten, en heb ik regelmatig steken in mijn vagina. Het is niet heel vervelend, maar wel heel anders dan voorheen. Verder gelukkig geen verzakkingen oid, ik schijn een heel sterke bekkenbodemspier te hebben die ik zelfs tijdens het persen wist aan te spannen
Ik ben een trotse en gelukkige mama, maar ik vind het ook erg heftig. De verantwoordelijkheid, het intensieve verzorgen, de gebroken nachten. Inmiddels wil over een tijdje wel een tweede, maar in die eerste weken dacht ik, dit nooit weer!
Hier ook een weeënstorm gehad, ik zat binnen no-time op 7cm ontsluiting dus die ruggenprik kon ik op mijn buik schrijven
Ik heb gekermd van de pijn en meerdere malen geroepen dat ik écht niet meer kon en dat ik ermee ophield, en de gyn bleef maar opgewekt roepen dat ik het hartstikke goed deed en dat ik het prima kon. Dat hielp wel. Uiteindelijk kreeg ik een flinke knip en is zoon met de vacuümpomp geboren omdat hij het moeilijk had. Dat gewroet om die pomp naar binnen te krijgen was ook echt geen pretje.
Ik heb bijna de hele kraamtijd in het ziekenhuis gelegen omdat mijn zoontje te vroeg geboren is en ook nog eens ziek werd. Daarna kreeg ik een vagina/baarmoederontsteking die behandeld moest worden. Ik heb absoluut geen roze wolk ervaren. Ik ben stapelgek op mijn zoontje maar omdat ik zo ziek was de eerste weken kon ik niet van hem genieten en interesseerde het me alemaal vrij weinig. Ik wilde alleen maar slapen, heel erg lang.
Dat is ook echt een taboe volgens mij, dat je niet vanaf het eerste moment stapelverliefd bent op je kind. Ik ben er vrij open over geweest in mijn omgeving en zo heb ik in onze kennissen/vriendenkring gemerkt dat veel meer kersverse mama's dit hadden.
Verder voel ik mijn litteken vaak zitten, en heb ik regelmatig steken in mijn vagina. Het is niet heel vervelend, maar wel heel anders dan voorheen. Verder gelukkig geen verzakkingen oid, ik schijn een heel sterke bekkenbodemspier te hebben die ik zelfs tijdens het persen wist aan te spannen
Ik ben een trotse en gelukkige mama, maar ik vind het ook erg heftig. De verantwoordelijkheid, het intensieve verzorgen, de gebroken nachten. Inmiddels wil over een tijdje wel een tweede, maar in die eerste weken dacht ik, dit nooit weer!
maandag 21 februari 2011 om 16:07
Ik had trouwens geen aambeien, maar wel scheurtjes in mijn anus, die dus bij harde ontlasting weer openscheurden AUW! En dan bloeden die ook nog eens enorm. En bij borstvoeding, is de ontlasting vaak hard door te weinig vocht, dus echt heel pijnlijk geweest. 6 maanden lang, laxeerdrank, boekjes en tranen op de WC.
maandag 21 februari 2011 om 16:09
quote:GeorgetteDansLeTabac schreef op 21 februari 2011 @ 15:53:
Met maandverband ga je het de eerste dagen niet redden, helaas.Zeker niet, hier de eerste dagen zeker 3 kraamverbanden tegelijk in het slipje mega hemaonderbroek. En heeft iemand al verteld over die vuistgrote stolsels die je er soms zelf uit moet trekken omdat ze anders blijven hangen?
Met maandverband ga je het de eerste dagen niet redden, helaas.Zeker niet, hier de eerste dagen zeker 3 kraamverbanden tegelijk in het slipje mega hemaonderbroek. En heeft iemand al verteld over die vuistgrote stolsels die je er soms zelf uit moet trekken omdat ze anders blijven hangen?
maandag 21 februari 2011 om 16:10
quote:DTJ schreef op 21 februari 2011 @ 16:05:
[...]
Kraamverband heb ik al, zat in het kraampakket!Reken maar op een extra pak! Dat gaat de eerste 2 dagen met 2 stuks tegelijk! Gelukkig wordt dat snel minder. En dan na een paar weken/maanden de eerste menstruatie, kon ik het overgebleven kraamverband weer uit de kast pakken!
[...]
Kraamverband heb ik al, zat in het kraampakket!Reken maar op een extra pak! Dat gaat de eerste 2 dagen met 2 stuks tegelijk! Gelukkig wordt dat snel minder. En dan na een paar weken/maanden de eerste menstruatie, kon ik het overgebleven kraamverband weer uit de kast pakken!
maandag 21 februari 2011 om 16:11
maandag 21 februari 2011 om 16:13
maandag 21 februari 2011 om 16:14
quote:snoetepoet schreef op 21 februari 2011 @ 16:11:
[...]
Ik zou voor de zekerheid nog maar wat bijkopen, ik had niet genoeg aan het kraamverband dat in het kraampakket zat, en ik heb maar 2 weken gevloeid!Zou ik juist niet doen, een pak is zo gekocht. Ik had voor de zekerheid 2 pakken gehaald, maar niks gebruikt.
[...]
Ik zou voor de zekerheid nog maar wat bijkopen, ik had niet genoeg aan het kraamverband dat in het kraampakket zat, en ik heb maar 2 weken gevloeid!Zou ik juist niet doen, een pak is zo gekocht. Ik had voor de zekerheid 2 pakken gehaald, maar niks gebruikt.
maandag 21 februari 2011 om 16:15
Toen ik na mijn eerste bevalling naar de wc mocht lopen liep de verpleegkundige met me mee. En dat was maar goed ook want eenmaal in het toilet aangekomen kletterde er een enorme straal bloed naar beneden(mijn harige sloffen helemaal geruineerd), langs het kraamverband en mijn flatteuze gazen onderbroek, binnen no time lag er een hele grote plas bloed op de vloer.
Toen hebben ze mijn bed maar snel naar het toilet gereden en de gynaecoloog opgepiept. Ik dacht dat het vrij normaal was, maar aan de verpleegkundigen te zien dus niet
Toen hebben ze mijn bed maar snel naar het toilet gereden en de gynaecoloog opgepiept. Ik dacht dat het vrij normaal was, maar aan de verpleegkundigen te zien dus niet
maandag 21 februari 2011 om 16:18
M'n eerste bevalling was zo gepiept, ging echt heel snel. Vervelende was wel dat de gynaecoloog me veel te strak had gehecht, ik kon amper lopen. Bij de check door de vk zei ze dat ik wel een rollade leek.... Wat een feest toen ze er weer uit mochten na 5 dagen, ik kon alles weer!
De tweede bevalling was nog sneller gepiept, bijna geen weeën en voor ik het wist was het kind er. Daarna wel naweeën gehad en dat voelt echt heel oneerlijk, want je hebt je baby al in je armen.
Over de kraamhulp: iemand zei het al eerder maar ik had ze dus ook precies in de goede volgorde. De eerste was een kordate tante die alles aanpakte en me heel veel leerde over het hoe en wat van een baby. Bij de 2e had ik dat niet meer nodig en had ik een hele gezellige dame waar ik gezellig mee kon kletsen. En ze kookte ook eten, dat was ook wel fijn.
De tweede bevalling was nog sneller gepiept, bijna geen weeën en voor ik het wist was het kind er. Daarna wel naweeën gehad en dat voelt echt heel oneerlijk, want je hebt je baby al in je armen.
Over de kraamhulp: iemand zei het al eerder maar ik had ze dus ook precies in de goede volgorde. De eerste was een kordate tante die alles aanpakte en me heel veel leerde over het hoe en wat van een baby. Bij de 2e had ik dat niet meer nodig en had ik een hele gezellige dame waar ik gezellig mee kon kletsen. En ze kookte ook eten, dat was ook wel fijn.
maandag 21 februari 2011 om 16:19
Hier in Amerika kon ik geen kraamverband vinden maar van die luierbroeken voor volwassenen werken veel beter! Heb die tip doorgegeven aan een Belgische vriendin en die vond het zo super dat ze het doorgaf aan haar vk en die geeft dat advies nu aan al haar patienten.
En hier kreeg ik na de bevalling in het ziekenhuis een gigantisch maandverband met ingebouw koelelement. Ik zat er eerst zo verbijsterd naar de kijken dat de verpleegster in een lachstuipt schoot. Dat maandverband buig je dubbel tot je KNAK hoort en dan wordt het koud. Veel beter dan die bevroren maandverbandjes die Nederlandse kraamzussen je proberen aan te smeren!
En hier kreeg ik na de bevalling in het ziekenhuis een gigantisch maandverband met ingebouw koelelement. Ik zat er eerst zo verbijsterd naar de kijken dat de verpleegster in een lachstuipt schoot. Dat maandverband buig je dubbel tot je KNAK hoort en dan wordt het koud. Veel beter dan die bevroren maandverbandjes die Nederlandse kraamzussen je proberen aan te smeren!
maandag 21 februari 2011 om 16:20
Ik heb nu bijna het hele topic doorgelezen en moet zeggen dat ik vaak in een deuk heb gelegen. Aan de andere kant schijt ik nu al 7 kleuren stront (nu kan het nog), omdat ik ooit toch wel hoop moeder te worden, maar als ik de vele ongemakken lees die hier zo vaak worden gepost dan vraag ik me echt af of ik dat echt wel aan kan... Het lijkt me verschrikkelijk en ik zou er bang van worden...
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?
maandag 21 februari 2011 om 16:22
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".
