Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 16:24
quote:OrangeCowgirl schreef op 21 februari 2011 @ 16:19:
Dat maandverband buig je dubbel tot je KNAK hoort en dan wordt het koud. Veel beter dan die bevroren maandverbandjes die Nederlandse kraamzussen je proberen aan te smeren!Het klinkt wel fijn inderdaad, maar als we hier niet zulke vernuftige kraamverbanden hebben, wat moeten de kraamzussen ons dán aansmeren?
Dat maandverband buig je dubbel tot je KNAK hoort en dan wordt het koud. Veel beter dan die bevroren maandverbandjes die Nederlandse kraamzussen je proberen aan te smeren!Het klinkt wel fijn inderdaad, maar als we hier niet zulke vernuftige kraamverbanden hebben, wat moeten de kraamzussen ons dán aansmeren?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 21 februari 2011 om 16:24
quote:Simooon schreef op 21 februari 2011 @ 16:20:
Ik heb nu bijna het hele topic doorgelezen en moet zeggen dat ik vaak in een deuk heb gelegen. Aan de andere kant schijt ik nu al 7 kleuren stront (nu kan het nog), omdat ik ooit toch wel hoop moeder te worden, maar als ik de vele ongemakken lees die hier zo vaak worden gepost dan vraag ik me echt af of ik dat echt wel aan kan... Het lijkt me verschrikkelijk en ik zou er bang van worden...
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?Ja was er absoluut aan begonnen. Sterker nog, ik wil nog wel een tweede (en wie weet nog meer).
Ik heb nu bijna het hele topic doorgelezen en moet zeggen dat ik vaak in een deuk heb gelegen. Aan de andere kant schijt ik nu al 7 kleuren stront (nu kan het nog), omdat ik ooit toch wel hoop moeder te worden, maar als ik de vele ongemakken lees die hier zo vaak worden gepost dan vraag ik me echt af of ik dat echt wel aan kan... Het lijkt me verschrikkelijk en ik zou er bang van worden...
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?Ja was er absoluut aan begonnen. Sterker nog, ik wil nog wel een tweede (en wie weet nog meer).
maandag 21 februari 2011 om 16:25
quote:Vl43inder schreef op 21 februari 2011 @ 16:22:
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".Hoeft niet per se hoor, ik heb niet overgegeven!
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".Hoeft niet per se hoor, ik heb niet overgegeven!
maandag 21 februari 2011 om 16:26
Ik ben twee weken lang uit beiden uitgangen incontinent geweest....
Ik heb een knip gehad, hechtingen en een prik in mijn dijbeen en in mijn gevoelige gebied zeg maar, en dat heb ik allemaal lachend ondergaan.
Maar die twee weken incontinentie vond ik VERSCHRIKKELIJK en was ook doodsbang dat ik het voor de rest van mijn leven zou blijven....
Daarentegen heb ik maar 2 weken gevloeid.
Mijn grootste angst tijdens de bevalling was inderdaad het poep en pies verhaal, maar geloof me op het moment supreme interesseert je dat echt geen lor meer.
En nog iets... RUGWEEËN... Horror, echt. En dat 22 uur lang.
Ik heb een knip gehad, hechtingen en een prik in mijn dijbeen en in mijn gevoelige gebied zeg maar, en dat heb ik allemaal lachend ondergaan.
Maar die twee weken incontinentie vond ik VERSCHRIKKELIJK en was ook doodsbang dat ik het voor de rest van mijn leven zou blijven....
Daarentegen heb ik maar 2 weken gevloeid.
Mijn grootste angst tijdens de bevalling was inderdaad het poep en pies verhaal, maar geloof me op het moment supreme interesseert je dat echt geen lor meer.
En nog iets... RUGWEEËN... Horror, echt. En dat 22 uur lang.
maandag 21 februari 2011 om 16:28
quote:Simooon schreef op 21 februari 2011 @ 16:20:
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?
Nee. Anders was ik nooit aan een tweede begonnen. En na de totaalruptuur aan een derde. En na de subtotaalruptuur aan een vierde die eindigde in een keizersnee.
Was wel een hele bijzondere gewaarwording trouwens; vlak na een bevalling pijnloos(nou ja, geen pijn aan mijn doos iig) kunnen plassen. Geen hechtingen, geen ontplofte aambeien...
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?
Nee. Anders was ik nooit aan een tweede begonnen. En na de totaalruptuur aan een derde. En na de subtotaalruptuur aan een vierde die eindigde in een keizersnee.
Was wel een hele bijzondere gewaarwording trouwens; vlak na een bevalling pijnloos(nou ja, geen pijn aan mijn doos iig) kunnen plassen. Geen hechtingen, geen ontplofte aambeien...
maandag 21 februari 2011 om 16:29
quote:Simooon schreef op 21 februari 2011 @ 16:20:
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?Nee, absoluut geen spijt van mijn kind. Wel spijt dat ik tegen mijn gevoel in naar de verloskundige heb geluisterd tijdens de bevalling - dat doe ik niet weer. Ik heb ook spijt dat ik vond dat ik zoveel moest in de kraamtijd, dat heeft het allemaal nog zwaarder gemaakt dan zou hebben gehoeven. En ik heb een algemeen gevoel van spijt, dat door de gevolgen van deze bevalling mijn volgende bevalling nooit meer zo zorgeloos zal zijn als de eerste was. Ik was absoluut niet bang bij de bevalling, maar nu ik met enorme littekens zit van die totaal ruptuur ben ik als de dood dat ik me bij mijn volgende bevalling incontinent pers. Zonde, vind ik dat. Verdrietig en jammer.
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?Nee, absoluut geen spijt van mijn kind. Wel spijt dat ik tegen mijn gevoel in naar de verloskundige heb geluisterd tijdens de bevalling - dat doe ik niet weer. Ik heb ook spijt dat ik vond dat ik zoveel moest in de kraamtijd, dat heeft het allemaal nog zwaarder gemaakt dan zou hebben gehoeven. En ik heb een algemeen gevoel van spijt, dat door de gevolgen van deze bevalling mijn volgende bevalling nooit meer zo zorgeloos zal zijn als de eerste was. Ik was absoluut niet bang bij de bevalling, maar nu ik met enorme littekens zit van die totaal ruptuur ben ik als de dood dat ik me bij mijn volgende bevalling incontinent pers. Zonde, vind ik dat. Verdrietig en jammer.
maandag 21 februari 2011 om 16:30
quote:Vl43inder schreef op 21 februari 2011 @ 16:22:
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".Nou ik zal het je sterker vertellen, ik ben nog niet eens zwanger en ik wordt hier al misselijk van. Kutwijf, moeder natuur!
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".Nou ik zal het je sterker vertellen, ik ben nog niet eens zwanger en ik wordt hier al misselijk van. Kutwijf, moeder natuur!
maandag 21 februari 2011 om 16:30
quote:Susan schreef op 21 februari 2011 @ 16:24:
[...]
Het klinkt wel fijn inderdaad, maar als we hier niet zulke vernuftige kraamverbanden hebben, wat moeten de kraamzussen ons dán aansmeren?
Zakje doperwtjes uit de diepvries? Nee, sorry, je hebt gelijk. Bevroren maandverbandjeis beter dan niets al dacht ik dat je in Nederland ook koelelementen voor in de lunchtas kan kopen? Van die soepele? Dat gebruikte ik in Duitsland voor een borstontsteking, lijkt me dan nog ietsje beter dan een bevroren maandverbandje.
Ik heb een beetje een trauma overgehouden aan kraamzussen. Bij m'n eerste had ik elke dag een andere, wel allemaal leuke vrouwen en 1 leuke man. Bij de tweede had ik zo'n supertrut! Die probeerde me allemaal onzin te vertellen, probeerde ons te overtuigen dat een te kort tongriempje geen probleem was terwijl m'n manneke nauwelijks kon drinken, bleef maar rotopmerkingen maken over m'n man (die is Amerikaans en iedereen weet hoe achterlijk Amerikanen zijn als het op kinderen en bevallen aankomt eh?) en ze had ook helemaal geen gezond verstand. Duwde me gewoon een kop hete thee in m'n hand terwijl ik met heel veel moeite de baby zat te voeden. En nog meer van dat soort gedoe. Maar we konden geen andere kraamzus krijgen en volgens de kraamorganisatie konden we haar ook niet afzeggen want dan zou de verzekering niets betalen en zouden wij 100% verantwoordelijk zijn voor alle geplande uren.
[...]
Het klinkt wel fijn inderdaad, maar als we hier niet zulke vernuftige kraamverbanden hebben, wat moeten de kraamzussen ons dán aansmeren?
Zakje doperwtjes uit de diepvries? Nee, sorry, je hebt gelijk. Bevroren maandverbandjeis beter dan niets al dacht ik dat je in Nederland ook koelelementen voor in de lunchtas kan kopen? Van die soepele? Dat gebruikte ik in Duitsland voor een borstontsteking, lijkt me dan nog ietsje beter dan een bevroren maandverbandje.
Ik heb een beetje een trauma overgehouden aan kraamzussen. Bij m'n eerste had ik elke dag een andere, wel allemaal leuke vrouwen en 1 leuke man. Bij de tweede had ik zo'n supertrut! Die probeerde me allemaal onzin te vertellen, probeerde ons te overtuigen dat een te kort tongriempje geen probleem was terwijl m'n manneke nauwelijks kon drinken, bleef maar rotopmerkingen maken over m'n man (die is Amerikaans en iedereen weet hoe achterlijk Amerikanen zijn als het op kinderen en bevallen aankomt eh?) en ze had ook helemaal geen gezond verstand. Duwde me gewoon een kop hete thee in m'n hand terwijl ik met heel veel moeite de baby zat te voeden. En nog meer van dat soort gedoe. Maar we konden geen andere kraamzus krijgen en volgens de kraamorganisatie konden we haar ook niet afzeggen want dan zou de verzekering niets betalen en zouden wij 100% verantwoordelijk zijn voor alle geplande uren.
maandag 21 februari 2011 om 16:32
quote:Simooon schreef op 21 februari 2011 @ 16:20:
Ik heb nu bijna het hele topic doorgelezen en moet zeggen dat ik vaak in een deuk heb gelegen. Aan de andere kant schijt ik nu al 7 kleuren stront (nu kan het nog), omdat ik ooit toch wel hoop moeder te worden, maar als ik de vele ongemakken lees die hier zo vaak worden gepost dan vraag ik me echt af of ik dat echt wel aan kan... Het lijkt me verschrikkelijk en ik zou er bang van worden...
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?Geen spijt, ik zou het zo weer doen. Want het cliché is idd waar: je krijgt er zoveel voor terug! (mantra van vriend en mij op de mminder leuke momenten)
Ik heb nu bijna het hele topic doorgelezen en moet zeggen dat ik vaak in een deuk heb gelegen. Aan de andere kant schijt ik nu al 7 kleuren stront (nu kan het nog), omdat ik ooit toch wel hoop moeder te worden, maar als ik de vele ongemakken lees die hier zo vaak worden gepost dan vraag ik me echt af of ik dat echt wel aan kan... Het lijkt me verschrikkelijk en ik zou er bang van worden...
Als jullie dit alles van tevoren hadden geweten waren jullie dan ook allemaal aan kinderen begonnen? Want je weet natuurlijk nooit helemaal waar je aan begint en als je eenmaal bezwangerd bent is er uiteraard geen weg meer terug... Maar nooit iemand spijt gehad?Geen spijt, ik zou het zo weer doen. Want het cliché is idd waar: je krijgt er zoveel voor terug! (mantra van vriend en mij op de mminder leuke momenten)
maandag 21 februari 2011 om 16:33
quote:Vl43inder schreef op 21 februari 2011 @ 16:31:
AlettaJacobs, je hebt het vast al eerder verteld maar wat heb je tegen je gevoel in gedaan of gelaten dan?
De vk liet me heel hard persen, harder dan ik wilde. Voordeel was dat het kind er in vier keer persen uit was. Nadeel was dat ik van voor tot achteren openscheurde. Volgende keer, als die er komt, ga ik in mijn eigen tempo persen.
quote:En moest je van jezelf zoveel tijdens je kraamtijd?Werk, vooral Ik voelde me schuldig dat ik zo weinig aan mijn werk deed. Maar ook dat doe ik de volgende keer niet weer.
AlettaJacobs, je hebt het vast al eerder verteld maar wat heb je tegen je gevoel in gedaan of gelaten dan?
De vk liet me heel hard persen, harder dan ik wilde. Voordeel was dat het kind er in vier keer persen uit was. Nadeel was dat ik van voor tot achteren openscheurde. Volgende keer, als die er komt, ga ik in mijn eigen tempo persen.
quote:En moest je van jezelf zoveel tijdens je kraamtijd?Werk, vooral Ik voelde me schuldig dat ik zo weinig aan mijn werk deed. Maar ook dat doe ik de volgende keer niet weer.
maandag 21 februari 2011 om 16:33
quote:Vl43inder schreef op 21 februari 2011 @ 16:22:
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".
Ocherm
Eigenlijk moet je dit topic gewoon maar niet lezen, dit is gewoon alle 'ellende' bij elkaar. En alle ellende bij elkaar overkomt dus echt niemand
Waarom ik moest overgeven? Geen idee. Maar op het moment dat je op 7/8 cm zit ben je al bijna op het eind, en dan doet het alles gemeen pijn.
Het zou dus heel goed kunnen dat je lijf op die manier op de pijn reageert.
En dat je moest huilen is heel normaal. Hormonen.
Ik ben nog maar 14 weken maar moest vanmorgen zelfs janken bij het lezen van dit topic. Weet niet precies waarom eigenlijk...moest ook wel weer lachen soms.
Weet iemand toevallig waarom je eigenlijk moet overgeven tijdens de bevalling? Komt dat door de pijn, door een bepaald hormoon, door de beweging in je buik?
Heb nu zoiets van "Ik eet helemaal niets meer, wat er niet in komt hoeft er ook niet uit, en voel me toch al een paaskoe".
Ocherm
Eigenlijk moet je dit topic gewoon maar niet lezen, dit is gewoon alle 'ellende' bij elkaar. En alle ellende bij elkaar overkomt dus echt niemand
Waarom ik moest overgeven? Geen idee. Maar op het moment dat je op 7/8 cm zit ben je al bijna op het eind, en dan doet het alles gemeen pijn.
Het zou dus heel goed kunnen dat je lijf op die manier op de pijn reageert.
En dat je moest huilen is heel normaal. Hormonen.
Ja, dat vind ik echt.
maandag 21 februari 2011 om 16:34
quote:AlettaJacobs schreef op 21 februari 2011 @ 16:29:
[...]
Nee, absoluut geen spijt van mijn kind. Wel spijt dat ik tegen mijn gevoel in naar de verloskundige heb geluisterd tijdens de bevalling - dat doe ik niet weer. Ik heb ook spijt dat ik vond dat ik zoveel moest in de kraamtijd, dat heeft het allemaal nog zwaarder gemaakt dan zou hebben gehoeven. En ik heb een algemeen gevoel van spijt, dat door de gevolgen van deze bevalling mijn volgende bevalling nooit meer zo zorgeloos zal zijn als de eerste was. Ik was absoluut niet bang bij de bevalling, maar nu ik met enorme littekens zit van die totaal ruptuur ben ik als de dood dat ik me bij mijn volgende bevalling incontinent pers. Zonde, vind ik dat. Verdrietig en jammer.
Dat kan ik me heel goed voorstellen. Ik ben ook niet ongeschonden uit twee bevallingen gekomen, totaalruptuur en subtotaalruptuur.
En daarom heb ik ook zo'n ruzie staan maken met de gynaecoloog toen hij bij mijn dochter die in een stuit/overdwars lag een vaginale bevalling wilde doen. Ik heb pertinent geweigerd tot zijn grote woede. Ik heb hem gedwongen volgens zijn eigen zeggen. Dan maar. Het voelde niet goed. En toen een andere gynaecoloog de keizersnee deed en beaamde dat het niet goed was gegaan bij een vaginale bevalling was ik dubbel zo blij dat ik mijn poot zo stijf had gehouden.
[...]
Nee, absoluut geen spijt van mijn kind. Wel spijt dat ik tegen mijn gevoel in naar de verloskundige heb geluisterd tijdens de bevalling - dat doe ik niet weer. Ik heb ook spijt dat ik vond dat ik zoveel moest in de kraamtijd, dat heeft het allemaal nog zwaarder gemaakt dan zou hebben gehoeven. En ik heb een algemeen gevoel van spijt, dat door de gevolgen van deze bevalling mijn volgende bevalling nooit meer zo zorgeloos zal zijn als de eerste was. Ik was absoluut niet bang bij de bevalling, maar nu ik met enorme littekens zit van die totaal ruptuur ben ik als de dood dat ik me bij mijn volgende bevalling incontinent pers. Zonde, vind ik dat. Verdrietig en jammer.
Dat kan ik me heel goed voorstellen. Ik ben ook niet ongeschonden uit twee bevallingen gekomen, totaalruptuur en subtotaalruptuur.
En daarom heb ik ook zo'n ruzie staan maken met de gynaecoloog toen hij bij mijn dochter die in een stuit/overdwars lag een vaginale bevalling wilde doen. Ik heb pertinent geweigerd tot zijn grote woede. Ik heb hem gedwongen volgens zijn eigen zeggen. Dan maar. Het voelde niet goed. En toen een andere gynaecoloog de keizersnee deed en beaamde dat het niet goed was gegaan bij een vaginale bevalling was ik dubbel zo blij dat ik mijn poot zo stijf had gehouden.
maandag 21 februari 2011 om 16:36
quote:sophiedegiraf schreef op 21 februari 2011 @ 16:26:
Ik ben twee weken lang uit beiden uitgangen incontinent geweest....
Ik heb een knip gehad, hechtingen en een prik in mijn dijbeen en in mijn gevoelige gebied zeg maar, en dat heb ik allemaal lachend ondergaan.
Maar die twee weken incontinentie vond ik VERSCHRIKKELIJK en was ook doodsbang dat ik het voor de rest van mijn leven zou blijven....
Daarentegen heb ik maar 2 weken gevloeid.
Mijn grootste angst tijdens de bevalling was inderdaad het poep en pies verhaal, maar geloof me op het moment supreme interesseert je dat echt geen lor meer.
En nog iets... RUGWEEËN... Horror, echt. En dat 22 uur lang.Ha ha, ik heb tijdens mijn bevalling nog regelmatig angstvallig geroepen: ik heb toch niet gepoept? Ook moest ik op een gegeven moment plassen van de gyn. Dat lukte niet, waarop ze er maar een katheter in heeft gestopt. Vond ik niet zo leuk.
Ik ben twee weken lang uit beiden uitgangen incontinent geweest....
Ik heb een knip gehad, hechtingen en een prik in mijn dijbeen en in mijn gevoelige gebied zeg maar, en dat heb ik allemaal lachend ondergaan.
Maar die twee weken incontinentie vond ik VERSCHRIKKELIJK en was ook doodsbang dat ik het voor de rest van mijn leven zou blijven....
Daarentegen heb ik maar 2 weken gevloeid.
Mijn grootste angst tijdens de bevalling was inderdaad het poep en pies verhaal, maar geloof me op het moment supreme interesseert je dat echt geen lor meer.
En nog iets... RUGWEEËN... Horror, echt. En dat 22 uur lang.Ha ha, ik heb tijdens mijn bevalling nog regelmatig angstvallig geroepen: ik heb toch niet gepoept? Ook moest ik op een gegeven moment plassen van de gyn. Dat lukte niet, waarop ze er maar een katheter in heeft gestopt. Vond ik niet zo leuk.
maandag 21 februari 2011 om 16:37
quote:Very Cherry schreef op 21 februari 2011 @ 01:15:
O gottogottogot, na vanavond weet ik het echt heel zeker, maar ik wist het al hoor, er gaat geen een kerel de benedengordelse zone meer ook maar misschíen benaderen. Echt, ik hak zijn pielemuis er terstond af.
Hahahaaaaa! Zo denk ik dus ook altijd hè, nadat ik dit soort topics heb zitten lezen (moet ik niet doen)
Maar VC, ik dacht dat jij kinderen had
O gottogottogot, na vanavond weet ik het echt heel zeker, maar ik wist het al hoor, er gaat geen een kerel de benedengordelse zone meer ook maar misschíen benaderen. Echt, ik hak zijn pielemuis er terstond af.
Hahahaaaaa! Zo denk ik dus ook altijd hè, nadat ik dit soort topics heb zitten lezen (moet ik niet doen)
Maar VC, ik dacht dat jij kinderen had
maandag 21 februari 2011 om 16:37
maandag 21 februari 2011 om 16:40
quote:yette schreef op 21 februari 2011 @ 16:04:
Verkeerd om vastzetten, gebeurt als ze je schaamlip aan de andere kant van de knip aanzien voor losse flubber. Dan verwerken ze die netjes in hun borduurwerkje. Weg schaamlip.
HORROR
Heb 1 klein flubbertje wat ze wel weg mogen knippen, maar ben voor de rest reuze tevreden met mijn "onderkantje" .
Ik ga denk ik maar vast een "voor" foto maken die dan meegaat in de tas voor de bevalling. Kunnen we die laten zien als de boel gereconstrueerd moet worden.
Verkeerd om vastzetten, gebeurt als ze je schaamlip aan de andere kant van de knip aanzien voor losse flubber. Dan verwerken ze die netjes in hun borduurwerkje. Weg schaamlip.
HORROR
Heb 1 klein flubbertje wat ze wel weg mogen knippen, maar ben voor de rest reuze tevreden met mijn "onderkantje" .
Ik ga denk ik maar vast een "voor" foto maken die dan meegaat in de tas voor de bevalling. Kunnen we die laten zien als de boel gereconstrueerd moet worden.
