Psyche
alle pijlers
Leven met een man met Asperger ( of een andere ass)
zondag 6 maart 2011 om 10:52
Misschien is het een idee om hier op dit topic te sparren en te ventileren over onze partner met een autistisch spectrum stoornis.
Mijn man heeft Asperger, net als onze oudste dochter. Ik vind het behoorlijk ingewikkeld om met hem in gesprek te gaan, om hem te lézen. We praten beiden een volkomen andere taal en ik zou het fijn vinden om hier af en toe met anderen over te kunnen praten.
Mijn man heeft Asperger, net als onze oudste dochter. Ik vind het behoorlijk ingewikkeld om met hem in gesprek te gaan, om hem te lézen. We praten beiden een volkomen andere taal en ik zou het fijn vinden om hier af en toe met anderen over te kunnen praten.
zondag 6 maart 2011 om 11:10
zondag 6 maart 2011 om 11:21
Ik ben ooit getrouwd geweest met een man met een autisme spectrum stoornis (geen asperger maar ppd-nos), het spijt me om het te zeggen maar ik kon er niet meer tegen! Ik had het gevoel voor een groot kind te zorgen. Alles wat ik vertelde interpreteerde hij verkeerd of kwam helemaal niet aan.
Samen hebben we een zoon die nu 16 is, hij woont bij mij, en hij blijkt ook ppd-nos te hebben (dit weet ik al ca. 6 jaar). Dus in feite zit ik er nog mee, ook al heb ik het voor mijn zoon meer over om te proberen op een juiste manier met hem om te gaan.
Samen hebben we een zoon die nu 16 is, hij woont bij mij, en hij blijkt ook ppd-nos te hebben (dit weet ik al ca. 6 jaar). Dus in feite zit ik er nog mee, ook al heb ik het voor mijn zoon meer over om te proberen op een juiste manier met hem om te gaan.
zondag 6 maart 2011 om 11:26
quote:Nina28 schreef op 06 maart 2011 @ 11:10:
Heb jij hem met Asperger leren kennen als ik vragen mag?
Ik heb ooit een paar weken met een vrouw met Asperger in het ziekenhuis gelegen en was best onder de indruk van haar gedrag.
In positieve zin dan, zij was zich totaal niet bewust van haar omgeving en zij leek van een ander planeet te komen.
Het hebben van asperger is een aan geboren iets, dus haar man zou nooit niet-asperger zijn geweest. Je hebt het of je hebt het niet.
De vrouw in het ziekenhuis klinkt meer als een klassiek autist,
want bij de meeste aspergers merk je het niet eens, ze zijn misschien wel anders, maar niet dat ze in hun eigen wereld leven.
Heb jij hem met Asperger leren kennen als ik vragen mag?
Ik heb ooit een paar weken met een vrouw met Asperger in het ziekenhuis gelegen en was best onder de indruk van haar gedrag.
In positieve zin dan, zij was zich totaal niet bewust van haar omgeving en zij leek van een ander planeet te komen.
Het hebben van asperger is een aan geboren iets, dus haar man zou nooit niet-asperger zijn geweest. Je hebt het of je hebt het niet.
De vrouw in het ziekenhuis klinkt meer als een klassiek autist,
want bij de meeste aspergers merk je het niet eens, ze zijn misschien wel anders, maar niet dat ze in hun eigen wereld leven.
zondag 6 maart 2011 om 11:31
Twee jaar geleden gescheiden van een man die heel veel Asperger trekjes had. Het is nooit gediagnosticeerd. Heb het eens met mijn psycho besproken en die vond, op grond van wat ik vertelde, dat ik midden in de roos zat.
Uiteindelijk zijn het zich niet kunnen uiten, icm overvloedige alcohol-inname en vreemdgaan van meneer redenen geweest om te gaan scheiden. Huwelijk heeft 21,5 jaar geduurd.
Voor mij nooit iemand meer met iets in het autisme-spectrum.
Bevooroordeeld? Ja, maar ik heb echt mijn portie wel gehad!!!!
Uiteindelijk zijn het zich niet kunnen uiten, icm overvloedige alcohol-inname en vreemdgaan van meneer redenen geweest om te gaan scheiden. Huwelijk heeft 21,5 jaar geduurd.
Voor mij nooit iemand meer met iets in het autisme-spectrum.
Bevooroordeeld? Ja, maar ik heb echt mijn portie wel gehad!!!!
zondag 6 maart 2011 om 11:48
Ex kon alleen met één lettergreep antwoorden, ja, nee, oh, nou, zo-zo (zelfs 2!) behalve wanneer het over voetballen gaat. Ieder gesprek komt daar binnen 5 minuten op uit.
Emotie kwam er ook niet uit, de gesprekken gingen op het laatst alleen nog over de boodschappen.
Het is beter zo, hij heeft nu een vriendin die prima bij hem past
(met haar eigen psychische problemen)
Emotie kwam er ook niet uit, de gesprekken gingen op het laatst alleen nog over de boodschappen.
Het is beter zo, hij heeft nu een vriendin die prima bij hem past
(met haar eigen psychische problemen)
zondag 6 maart 2011 om 11:52
Mag ik ook mee praten?
Mijn man heeft ook Asperger. Grootste verschil is dat ik dat ook heb.
Je zou dan verwachten dat de communicatie soepeler verloopt, maar dat is bij ons beslist niet het geval.
Zijn planeet draait duidelijk om een andere zon dan de mijne.
Bijkomend nadeel is dat wij dus nooit weten waar de miscommunicatie vandaan komt. We zeggen beide dingen anders dan we bedoelen blijkbaar, en we nemen allebei dingen nogal letterlijk. Discussies monden bij ons dan ook regelmatig uit in geruzie over de semantiek van wat gezegd is.
Vermoeiend, en ik had dit toch minder met mijn vorige (nt) partner.
Mijn man heeft ook Asperger. Grootste verschil is dat ik dat ook heb.
Je zou dan verwachten dat de communicatie soepeler verloopt, maar dat is bij ons beslist niet het geval.
Zijn planeet draait duidelijk om een andere zon dan de mijne.
Bijkomend nadeel is dat wij dus nooit weten waar de miscommunicatie vandaan komt. We zeggen beide dingen anders dan we bedoelen blijkbaar, en we nemen allebei dingen nogal letterlijk. Discussies monden bij ons dan ook regelmatig uit in geruzie over de semantiek van wat gezegd is.
Vermoeiend, en ik had dit toch minder met mijn vorige (nt) partner.
zondag 6 maart 2011 om 12:02
quote:galadriel schreef op 06 maart 2011 @ 11:26:
[...]
De vrouw in het ziekenhuis klinkt meer als een klassiek autist,
want bij de meeste aspergers merk je het niet eens, ze zijn misschien wel anders, maar niet dat ze in hun eigen wereld leven.
Volgens de huidige definities wel - maar de diagnoses zijn in de loop der tijd nogal verschoven qua ernst. Vroeger moest je best ver heen heen zijn om Asperger te zijn. Nu niet meer, ik ken WO-studenten met Asperger die normaal wonen etc.
Toch schijnen nog steeds ernstig/meervoudig gehandicapte kinderen wel eens (o.a.) Asperger genoemd te worden.
Bets verwarrend. Maar kan dus best zijn dat zij officieel de diagnose Asperger heeft gekregen, ooit.
[...]
De vrouw in het ziekenhuis klinkt meer als een klassiek autist,
want bij de meeste aspergers merk je het niet eens, ze zijn misschien wel anders, maar niet dat ze in hun eigen wereld leven.
Volgens de huidige definities wel - maar de diagnoses zijn in de loop der tijd nogal verschoven qua ernst. Vroeger moest je best ver heen heen zijn om Asperger te zijn. Nu niet meer, ik ken WO-studenten met Asperger die normaal wonen etc.
Toch schijnen nog steeds ernstig/meervoudig gehandicapte kinderen wel eens (o.a.) Asperger genoemd te worden.
Bets verwarrend. Maar kan dus best zijn dat zij officieel de diagnose Asperger heeft gekregen, ooit.
zondag 6 maart 2011 om 12:03
Hoi, ik heb sindskort de diagnose gekregen, na jaren aangerommeld te hebben; ik heb asperger.
Gelukkig is mijn vriend net zo raar als ik op bepaalde gebieden, waarschijnlijk is hij ook een autist. Maar niet gediagnosticeerd.
Ik ben een zeer aangepast persoon, je merkt in het begin niet als je me niet goed kent. Ik heb er zelf het meeste last van.
Ik kan over een week beginnen met een cursus/therapiegroep.
Mijn vriend vindt mij ontzettend lief, is gewend aan mijn soms wat vreemde gedrag en vele gehuil (voor mij niet altijd een teken van verdriet ofzo). Maar omdat hij zelf ook erg op mij lijkt heeft hij weinig problemen met mijn gedrag.
Mijn andere relaties liepen altijd moeizaam, ik voelde me onbegrepen, net als in vriendschappen.
TO, en andere schrijvers, ik kan me voorstellen dat het voor jullie niet leefbaar was/is. Ik heb het geluk gehad een gelijke te treffen, maar het leven met een asperger is waarschijnlijk erg lastig als je er zelf ook niet een bent. En andersom ook, ik heb ook moeite om anderen te begrijpen, situaties in te schatten en te voldoen aan de sociale ongeschreven regels.
Sterkte!
Gelukkig is mijn vriend net zo raar als ik op bepaalde gebieden, waarschijnlijk is hij ook een autist. Maar niet gediagnosticeerd.
Ik ben een zeer aangepast persoon, je merkt in het begin niet als je me niet goed kent. Ik heb er zelf het meeste last van.
Ik kan over een week beginnen met een cursus/therapiegroep.
Mijn vriend vindt mij ontzettend lief, is gewend aan mijn soms wat vreemde gedrag en vele gehuil (voor mij niet altijd een teken van verdriet ofzo). Maar omdat hij zelf ook erg op mij lijkt heeft hij weinig problemen met mijn gedrag.
Mijn andere relaties liepen altijd moeizaam, ik voelde me onbegrepen, net als in vriendschappen.
TO, en andere schrijvers, ik kan me voorstellen dat het voor jullie niet leefbaar was/is. Ik heb het geluk gehad een gelijke te treffen, maar het leven met een asperger is waarschijnlijk erg lastig als je er zelf ook niet een bent. En andersom ook, ik heb ook moeite om anderen te begrijpen, situaties in te schatten en te voldoen aan de sociale ongeschreven regels.
Sterkte!
This is not kosher!
zondag 6 maart 2011 om 12:13
In dat geval Gwendolyn; altijd die ander de schuld geven!
Maar jee hoe bijzonder is het dat twee asperges elkaar tegen het lijf lopen en ook nog eens verliefd worden op elkaar??
Mijn man was altijd al autistisch, of had altijd al trekken van iemand met autistisch spectrum stoornissen. Echter is mijn man 43 en destijds, toen hij nog een klein jongetje was, was er nog niet zoveel bekend over als dat dat nu is.
Hij is als uk wel uit huis geplaatst geweest en heeft jaren in een internaat gezeten. Hij heeft nog steeds geen idee waar dat toe diende of wat hij daarvan geleerd heeft. Zijn ouders zijn overleden, en ze hebben het er nooit over gehad.
Dat is het lastige ook, je kunt niet teruggrijpen naar verhalen over vroeger omdat de enige personen die dat hadden gekund niet meer leven.
Ik leerde mijn man kennen als einzelganger, kunstenaar, levend op zijn eigen eilandje. Met name 's nachts.
Ik vond dat intrigerend. Spannend. Mysterieus en excentriek. Hij was en is heel autonoom en dat trok me in hem aan.
Nu echter, 15 jaar later, erger ik me er groen en geel aan
Die spannende man bleek heel zo spannend niet. En er viel ook nog eens weinig te door gronden. Het is een man die gewoon heel veel en heel graag op zichzelf is. En snel overprikkeld is. Hij kan zich volkomen verliezen en hyperfocussen en vervolgens tijd en ruimte vergeten, voelt geen honger, geen dorst en geen slaap.
Zo leerde ik hem ook kennen. Een magere doorleefde man die amper sliep en zich slecht verzorgde. Zijn hoofd en huis waren een tyfes zooi maar het leek hem niet te interesseren of beter gezegd; hij zág het niet. Hij zag de noodzaak van de dingen niet in. Nog steeds niet.
Wel heeft hij enorme carrière gemaakt. Hij is een specialist op een heel secuur vakgebied. Hij heeft als autodidact zijn eigen vakgebied gecreëerd, en dat is, achteraf gezien, typisch aan mensen met het syndroom van asperger.
Ook heeft hij een i.q van 151 en hebben wij samen kinderen waarvan er tenminste 1 ook asperger heeft met een i.q van 148. Zij heeft 2 klassen overgeslagen en doet het gymnasium op haar sloffen, echter is het een totaal buitenaardse puber voor me, want ik vind het bijna niet te doen om haar te doorgronden laat staan op te voeden. Mijn man en zij botsen zo mogelijk nóg meer omdat zij zich ergeren aan die eigenschappen die de ander ook niet heeft. Ze houden elkaar veel te veel een spiegel voor waardoor ze alles letterlijk nemen en ze nooit tot de kern komen. Ze hebben beiden het geduld niet met de ander wat betekend dat ik er gewoon een puber bij heb als ze weer eens mot hebben. Ik vind dat behoorlijk zwaar. Ik studeer zelf momenteel iets psychologisch en ga steeds meer zien. Ik kan me ook goed voorstellen dat mensen die ervaring hebben met het hebben van een relatie met een man met een autistisch spectrum aandoening dat nooit weer willen. Je kan lullen als brugman, op je kop gaan staan en dubbeltjes poepen maar zij vinden dat het probleem toch niet bij hen ligt, maar bij de rest van de wereld. Om helemaal gek van te worden af en toe. Hij kan me soms zo het bloed onder de nagels vandaan halen en hij wéét het niet eens.....
Maar jee hoe bijzonder is het dat twee asperges elkaar tegen het lijf lopen en ook nog eens verliefd worden op elkaar??
Mijn man was altijd al autistisch, of had altijd al trekken van iemand met autistisch spectrum stoornissen. Echter is mijn man 43 en destijds, toen hij nog een klein jongetje was, was er nog niet zoveel bekend over als dat dat nu is.
Hij is als uk wel uit huis geplaatst geweest en heeft jaren in een internaat gezeten. Hij heeft nog steeds geen idee waar dat toe diende of wat hij daarvan geleerd heeft. Zijn ouders zijn overleden, en ze hebben het er nooit over gehad.
Dat is het lastige ook, je kunt niet teruggrijpen naar verhalen over vroeger omdat de enige personen die dat hadden gekund niet meer leven.
Ik leerde mijn man kennen als einzelganger, kunstenaar, levend op zijn eigen eilandje. Met name 's nachts.
Ik vond dat intrigerend. Spannend. Mysterieus en excentriek. Hij was en is heel autonoom en dat trok me in hem aan.
Nu echter, 15 jaar later, erger ik me er groen en geel aan
Die spannende man bleek heel zo spannend niet. En er viel ook nog eens weinig te door gronden. Het is een man die gewoon heel veel en heel graag op zichzelf is. En snel overprikkeld is. Hij kan zich volkomen verliezen en hyperfocussen en vervolgens tijd en ruimte vergeten, voelt geen honger, geen dorst en geen slaap.
Zo leerde ik hem ook kennen. Een magere doorleefde man die amper sliep en zich slecht verzorgde. Zijn hoofd en huis waren een tyfes zooi maar het leek hem niet te interesseren of beter gezegd; hij zág het niet. Hij zag de noodzaak van de dingen niet in. Nog steeds niet.
Wel heeft hij enorme carrière gemaakt. Hij is een specialist op een heel secuur vakgebied. Hij heeft als autodidact zijn eigen vakgebied gecreëerd, en dat is, achteraf gezien, typisch aan mensen met het syndroom van asperger.
Ook heeft hij een i.q van 151 en hebben wij samen kinderen waarvan er tenminste 1 ook asperger heeft met een i.q van 148. Zij heeft 2 klassen overgeslagen en doet het gymnasium op haar sloffen, echter is het een totaal buitenaardse puber voor me, want ik vind het bijna niet te doen om haar te doorgronden laat staan op te voeden. Mijn man en zij botsen zo mogelijk nóg meer omdat zij zich ergeren aan die eigenschappen die de ander ook niet heeft. Ze houden elkaar veel te veel een spiegel voor waardoor ze alles letterlijk nemen en ze nooit tot de kern komen. Ze hebben beiden het geduld niet met de ander wat betekend dat ik er gewoon een puber bij heb als ze weer eens mot hebben. Ik vind dat behoorlijk zwaar. Ik studeer zelf momenteel iets psychologisch en ga steeds meer zien. Ik kan me ook goed voorstellen dat mensen die ervaring hebben met het hebben van een relatie met een man met een autistisch spectrum aandoening dat nooit weer willen. Je kan lullen als brugman, op je kop gaan staan en dubbeltjes poepen maar zij vinden dat het probleem toch niet bij hen ligt, maar bij de rest van de wereld. Om helemaal gek van te worden af en toe. Hij kan me soms zo het bloed onder de nagels vandaan halen en hij wéét het niet eens.....
zondag 6 maart 2011 om 12:19
Herkenbaar Welhallo; mijn man is ook behoorlijk aangepast en met zijn uitzonderlijk hoge i.q heeft hij nogal wat tekortkomingen kunnen ondervangen. Echter is het behoorlijk vermoeiend voor een partner van om met iemand die asperger heeft in 1 huis te wonen. Ik denk wel eens dat het zijn dood wordt als ik bij hem weg ga. Dit huwelijk heeft hem meer gegeven als het mij heeft gegeven denk ik wel eens in een boze bui. Hij heeft ritme en regelmaat de noodzaak om elke ochtend op te staan en naar zijn werk te gaan. Daar hij nogal vast houdt aan patronen, is dit zijn redding geweest.
Soms ben ik wel eens verdrietig en zeg ik hem dat ik soms het gevoel heb dat hij nooit echt hals over kop verliefd op mij is geweest. Dat ik meer een deel van het meubilair ben geworden in de loop der tijd, dat er gewenning op is getreden. Ik ben een bloedmooie vrouw en toch lijkt het alsof hij het allemaal als normaal beschouwd. Daar kan ik wel eens afschuwelijk onzeker van worden. Dan gooi ik hem voor de voeten er uit te gooien wat hij nou eigenlijk echt van me vindt. Dan vraag ik hem of hij wel eens écht uit zijn dak kan gaan, zich kan overgeven aan het moment, kan onderdompelen in verwondering, verliefdheid, geilheid, verdriet desnoods. Maar mijn man heeft nog nooit de slappe lach gehad, kan niet huilen en begrijpt mijn grapjes, en beeldspraak niet en verwacht vervolgens dat ík me aanpas, ipv andersom.
Maar ik doe het met álle liefde want God wat hou ik van die man! En wat drijft ie me soms tot wanhoop!
Soms ben ik wel eens verdrietig en zeg ik hem dat ik soms het gevoel heb dat hij nooit echt hals over kop verliefd op mij is geweest. Dat ik meer een deel van het meubilair ben geworden in de loop der tijd, dat er gewenning op is getreden. Ik ben een bloedmooie vrouw en toch lijkt het alsof hij het allemaal als normaal beschouwd. Daar kan ik wel eens afschuwelijk onzeker van worden. Dan gooi ik hem voor de voeten er uit te gooien wat hij nou eigenlijk echt van me vindt. Dan vraag ik hem of hij wel eens écht uit zijn dak kan gaan, zich kan overgeven aan het moment, kan onderdompelen in verwondering, verliefdheid, geilheid, verdriet desnoods. Maar mijn man heeft nog nooit de slappe lach gehad, kan niet huilen en begrijpt mijn grapjes, en beeldspraak niet en verwacht vervolgens dat ík me aanpas, ipv andersom.
Maar ik doe het met álle liefde want God wat hou ik van die man! En wat drijft ie me soms tot wanhoop!
zondag 6 maart 2011 om 12:22
Hmmm, dan wordt het tijd hem dat te laten weten Arwen.
Ik vind het trouwens erg grappig hoe jij over je dochter praat; je klinkt als mijn moeder, haha!
Ja het is bijzonder dat we elkaar getroffen hebben, hij klinkt een beetje als je man. We kunnen gerust een paar dagen ertussen uit gaan en elkaar overdag niet zien; we doen liever wat we zelf leuk vinden. Heb hier al heel vaak rare reacties op gehad, maar we doen het liefst onze eigen dingen, we zien elkaar 's avonds wel weer eens.
Ik heb mezelf altijd een eiland gevoeld; ik zweef overal tussen maar vind nergens echte aansluiting. Behalve bij mijn vriend!
Ik vind het trouwens erg grappig hoe jij over je dochter praat; je klinkt als mijn moeder, haha!
Ja het is bijzonder dat we elkaar getroffen hebben, hij klinkt een beetje als je man. We kunnen gerust een paar dagen ertussen uit gaan en elkaar overdag niet zien; we doen liever wat we zelf leuk vinden. Heb hier al heel vaak rare reacties op gehad, maar we doen het liefst onze eigen dingen, we zien elkaar 's avonds wel weer eens.
Ik heb mezelf altijd een eiland gevoeld; ik zweef overal tussen maar vind nergens echte aansluiting. Behalve bij mijn vriend!
This is not kosher!
zondag 6 maart 2011 om 12:27
Wel heel verdrietig dat je zo over je huwelijk denkt op dit moment. Dat geremd uiten van emoties zoals jij beschreef vind ik enorm herkenbaar bij mezelf en mijn vriend, maar ik denk dat het voor jou man al superspeciaalbijzondergeweldig is dat hij bij iemand is, zijn leven deelt. Samenwoont, kinderen heeft. Ik ken jou man niet, maar als ik lees over jullie situatie dan heeft hij misschien al wel een zeer bijzondere prestatie neergezet. Helaas voelt dat voor jou niet hetzelfde, dat maakt de situatie uit balans.
Maar correct me if I'm wrong, ik kan alleen uitgaan van mijn eigen situatie. Hoe asperger
Maar correct me if I'm wrong, ik kan alleen uitgaan van mijn eigen situatie. Hoe asperger
This is not kosher!
zondag 6 maart 2011 om 12:28
zondag 6 maart 2011 om 12:29
Wat bijzonder Welhallo, maar botst dat dan nooit? Irriteer jij je nooit aan je partner om diezelfde redenen? Of verwacht je gewoon niets van elkaar?
Mijn man vindt vooral dat we ons aan elkaar moeten aanpassen en ik moet leren om anders te reageren en niet meteen naar gevoelens te vragen want daar kan hij geen antwoord op verzinnen 123. Ook kan hij nogal asociaal over komen bij anderen en in groepen. Hij heeft een broertje dood aan sociaal wenselijk gedrag en zgn gezellig zitten chitchatten over ditjes en datjes. Oppervlakkigheid is een woord welke niet in zijn woordenboek voorkomt.
Mijn man vindt vooral dat we ons aan elkaar moeten aanpassen en ik moet leren om anders te reageren en niet meteen naar gevoelens te vragen want daar kan hij geen antwoord op verzinnen 123. Ook kan hij nogal asociaal over komen bij anderen en in groepen. Hij heeft een broertje dood aan sociaal wenselijk gedrag en zgn gezellig zitten chitchatten over ditjes en datjes. Oppervlakkigheid is een woord welke niet in zijn woordenboek voorkomt.
zondag 6 maart 2011 om 12:32
quote:arwen-de-elf schreef op 06 maart 2011 @ 10:52:Ik vind het behoorlijk ingewikkeld om met hem in gesprek te gaan, om hem te lézen. We praten beiden een volkomen andere taal en ik zou het fijn vinden om hier af en toe met anderen over te kunnen praten.
Ik snap niet zo goed hoe je in vredesnaam getrouwd bent geraakt met iemand met wie je niet kunt praten. Ik kom ook weleens mensen tegen met wie ik geen normaal gesprek kan voeren, en hoe aardig die mensen verder ook mogen zijn, verder dan vage kennissen zullen ze van mij niet worden.
(Betekent overigens niet dat al die mensen 'assen' zijn. Je kunt soms ook domweg op een totaal verschillende golflengte zitten met iemand.)
Ik snap niet zo goed hoe je in vredesnaam getrouwd bent geraakt met iemand met wie je niet kunt praten. Ik kom ook weleens mensen tegen met wie ik geen normaal gesprek kan voeren, en hoe aardig die mensen verder ook mogen zijn, verder dan vage kennissen zullen ze van mij niet worden.
(Betekent overigens niet dat al die mensen 'assen' zijn. Je kunt soms ook domweg op een totaal verschillende golflengte zitten met iemand.)
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 6 maart 2011 om 12:39
Ja het botst wel eens, vrouwen zijn toch anders dan mannen met asperger/autisme.
Ik heb zeer directe duidelijke woorden nodig, ook over gevoelens. Hij kan die juist moeilijk formuleren. Gisteravond weer eens zware miscommunicatie gehad, daarin gaat het wel eens mis. Ook ben ik op het hysterische af, stipt. Hij kan heeeeeel rustig aandoen, terwijl ik een halve zenuwinzinking krijg en compleet uit mijn plaat ga. Toen we gingen samenwonen had ik het zwaar met alle nieuwe spullen. Hij heeft nogal een verzamelwoede die veel ruimte inneemt, soms raak ik daarvan in paniek, als er weer iets bijkomt.
Ik neem alles serieus, heb soms niet door als hij een grapje maakt, reageer dan heftig.
Maar we hebben veel lol samen, vinden veel dezelfde dingen interessant, zoals dieren en de natuur. Kunnen genieten van vogeltjes op het balkon en zien de humor in van veel dezelfde situaties.
Ik kan weinig met koetjes en kalfjes gesprekken, dan haak ik af. Ik probeer het wel eens, maar weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Sta ik daar een beetje...dat vind ik wel moeilijk, veel sociale gebeurtenissen vallen of staan daar wel mee.
Ik heb zeer directe duidelijke woorden nodig, ook over gevoelens. Hij kan die juist moeilijk formuleren. Gisteravond weer eens zware miscommunicatie gehad, daarin gaat het wel eens mis. Ook ben ik op het hysterische af, stipt. Hij kan heeeeeel rustig aandoen, terwijl ik een halve zenuwinzinking krijg en compleet uit mijn plaat ga. Toen we gingen samenwonen had ik het zwaar met alle nieuwe spullen. Hij heeft nogal een verzamelwoede die veel ruimte inneemt, soms raak ik daarvan in paniek, als er weer iets bijkomt.
Ik neem alles serieus, heb soms niet door als hij een grapje maakt, reageer dan heftig.
Maar we hebben veel lol samen, vinden veel dezelfde dingen interessant, zoals dieren en de natuur. Kunnen genieten van vogeltjes op het balkon en zien de humor in van veel dezelfde situaties.
Ik kan weinig met koetjes en kalfjes gesprekken, dan haak ik af. Ik probeer het wel eens, maar weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Sta ik daar een beetje...dat vind ik wel moeilijk, veel sociale gebeurtenissen vallen of staan daar wel mee.
This is not kosher!
