Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
donderdag 3 januari 2008 om 22:33
Fantastisch nieuws, Prada, snap je angst heel goed, maar probeer bij het moment te blijven, meid. Maar waarom zou het niet goed kunnen gaan? (Ja, ja, ik probeer mezelf ook natuurlijk gelijk wat moed in te spreken)
Nog een welkom voor Minny; dat is heftig allemaal, maar je snapt nu wel dat zijn moeder dat voor eigen behoud heeft gedaan.
Kon het vroeger ook niet begrijpen dat ouders hun kind lieten " stikken", want zo zag ik het, nu weet en begrijp ik beter.
Zoon kwam op nieuwjaarsdag voor 5 minuten, ik begreep eruit dat hij een film bij de videotheek ging lenen en op weg terug even zn ouders nieuwjaar kwam wensen. Dus ik had ziets van: mmm, hij had het ook niet kunnen doen, valt me weer mee. Tot ik vanmiddag van zn broer hoorde dat oudste zoon de film bij jongste zoon had opgehaald.
Ja, ja, eigenbelang dus.
Allemaal beterschap, hier nog niets aan de hand gelukkig.
Groetjes
Nog een welkom voor Minny; dat is heftig allemaal, maar je snapt nu wel dat zijn moeder dat voor eigen behoud heeft gedaan.
Kon het vroeger ook niet begrijpen dat ouders hun kind lieten " stikken", want zo zag ik het, nu weet en begrijp ik beter.
Zoon kwam op nieuwjaarsdag voor 5 minuten, ik begreep eruit dat hij een film bij de videotheek ging lenen en op weg terug even zn ouders nieuwjaar kwam wensen. Dus ik had ziets van: mmm, hij had het ook niet kunnen doen, valt me weer mee. Tot ik vanmiddag van zn broer hoorde dat oudste zoon de film bij jongste zoon had opgehaald.
Ja, ja, eigenbelang dus.
Allemaal beterschap, hier nog niets aan de hand gelukkig.
Groetjes
zaterdag 5 januari 2008 om 05:35
Lieve Iris, zie het maar zo, er wordt een net rondom hem heen gesloten dat steeds strakker wordt aangetrokken. Straks kan hij geen kant meer op en gaat hij nadenken. Ik hoop voor je dat hij dan de juiste weg gaat lopen.
Lieverd, wat een toestand allemaal, hou je sterk en praat, huil hier maar van je af.
Lieve Riet, ook al was het eigenbelang, hij was er wel even en vond je belangrijk genoeg om gelukkg nieuwjaar te wensen.
Alle anderen, kus en hou vol xxx
Lieverd, wat een toestand allemaal, hou je sterk en praat, huil hier maar van je af.
Lieve Riet, ook al was het eigenbelang, hij was er wel even en vond je belangrijk genoeg om gelukkg nieuwjaar te wensen.
Alle anderen, kus en hou vol xxx
zondag 6 januari 2008 om 13:19
Heavy allemaal Iris, dingen doen die zo indruisen tegen onze gevoelens, want zwar-t wit gezegd: wie hoopt nu dat zn kind opgepakt wordt en toch........er moet iets gebeuren om die cirkel van bedriegerij en verslaving te doorbreken.
Ik zou net als jou en je man misselijk van ellende zijn, met kloppend hart wachten tot de bom valt.
Heel fijn dat je man nu die gevoelens onderkent, hoe rot het ook is, je voelt dan zo die saamhorigheid, he en van daaruit kun je samen weer een stapje verder, je zult je beslist sterker (gaan) voelen.
Wat een zorgen maar weer.
Hier niets te melden, voel me wel iebelig, hoop dat het geen voorteken is.
Tis raar maar toen onze zoon de deur uit werd gezet dacht ik dat DIT de klap wel zou zijn, maar tis net of ik nog op iets zit te wachten, ik weet het niet meer.
Ik zou net als jou en je man misselijk van ellende zijn, met kloppend hart wachten tot de bom valt.
Heel fijn dat je man nu die gevoelens onderkent, hoe rot het ook is, je voelt dan zo die saamhorigheid, he en van daaruit kun je samen weer een stapje verder, je zult je beslist sterker (gaan) voelen.
Wat een zorgen maar weer.
Hier niets te melden, voel me wel iebelig, hoop dat het geen voorteken is.
Tis raar maar toen onze zoon de deur uit werd gezet dacht ik dat DIT de klap wel zou zijn, maar tis net of ik nog op iets zit te wachten, ik weet het niet meer.
maandag 7 januari 2008 om 23:48
Prada, fijn te horen dat het nog steeds goed gaat met je zoon. Het is al vaak zat niet goed gegaan, dat je deze periode ook goed kan gebruiken om even je eigen batterij op te laden. En als het weer mis gaat dan is het dan pas tijd om je weer druk te maken (don't cross the bridge until je get there....).
Riet, die onrustgevoelens, moeilijk he? Ik ken het zo goed, dat onderbuikgevoel.Toch kan je niets anders dan afwachten en in tussen tijd zo goed mogelijk voor jezelf zorgen. Vaak zat heb ik een onderbuikgevoel gehad en dan bleek er niets aan de hand te zijn. Ik bagataliseer het niet hoor, probeer het alleen te relativeren (het is en blijft een rotgevoel)
Iris, Iris....wat moeilijk nou voor jou en wat dubbel. De eerste keer dat mijn zoon vastzat, heb ik de rechter kunnen overtuigen dat het thuis wel weer zou lukken met hem (want god, wat vond ik het moeilijk om hem vast te zien zitten...door merg en been gaat dat). Toch ging het thuis weer helemaal mis. Op aanraden van de hulpverlening de politie weer gebeld (hij zat brand te stichten op zijn kamer).....Ze zijn gekomen en hebben hem aangehouden. Het was geen arrest zonder verzet. Hij probeerde uit het raam te klimmen en werd hardhandig tegengehouden door 3 agenten, die vervolgens ook nog boven op hem gingen zitten om hem te kunnen boeien. Ik stond in de deuropening en keek erna en ging een stukje dood van binnen. Gruwelijk om te zien. Het is toch je kind, de persoon waar je je leven voor zou geven.....de persoon waar je het meeste van houdt. Maar het kon niet anders...en dat niet omdat ik het niet anders wilde, maar omdat mijn zoon, met zijn gedrag, erop aanstuurde. Wat ik je probeer te vertellen is dat het inderdaad vreselijk is en dat je inderdaad zo anders zo willen.......maar dat het soms niet anders kan en zelfs nodig is (ze zoeken toch de absolute grens....)..
Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Misschien kun je steun vinden in de wetenschap dat je niet de enige bent die door deze hel geen gaat (of is geweest).
Riet, die onrustgevoelens, moeilijk he? Ik ken het zo goed, dat onderbuikgevoel.Toch kan je niets anders dan afwachten en in tussen tijd zo goed mogelijk voor jezelf zorgen. Vaak zat heb ik een onderbuikgevoel gehad en dan bleek er niets aan de hand te zijn. Ik bagataliseer het niet hoor, probeer het alleen te relativeren (het is en blijft een rotgevoel)
Iris, Iris....wat moeilijk nou voor jou en wat dubbel. De eerste keer dat mijn zoon vastzat, heb ik de rechter kunnen overtuigen dat het thuis wel weer zou lukken met hem (want god, wat vond ik het moeilijk om hem vast te zien zitten...door merg en been gaat dat). Toch ging het thuis weer helemaal mis. Op aanraden van de hulpverlening de politie weer gebeld (hij zat brand te stichten op zijn kamer).....Ze zijn gekomen en hebben hem aangehouden. Het was geen arrest zonder verzet. Hij probeerde uit het raam te klimmen en werd hardhandig tegengehouden door 3 agenten, die vervolgens ook nog boven op hem gingen zitten om hem te kunnen boeien. Ik stond in de deuropening en keek erna en ging een stukje dood van binnen. Gruwelijk om te zien. Het is toch je kind, de persoon waar je je leven voor zou geven.....de persoon waar je het meeste van houdt. Maar het kon niet anders...en dat niet omdat ik het niet anders wilde, maar omdat mijn zoon, met zijn gedrag, erop aanstuurde. Wat ik je probeer te vertellen is dat het inderdaad vreselijk is en dat je inderdaad zo anders zo willen.......maar dat het soms niet anders kan en zelfs nodig is (ze zoeken toch de absolute grens....)..
Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Misschien kun je steun vinden in de wetenschap dat je niet de enige bent die door deze hel geen gaat (of is geweest).
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
dinsdag 8 januari 2008 om 13:47
Je hebt zo gelijk, Lin, om dan pas je zorgen te gaan maken als ze er daadwerkelijk zijn. Ik heb dus ook het gevoel dat ik mezelf zit te pesten om ze wel te hebben en er gebeurt tot op heden niets "ergs".
Ik lees dat jullie daar ook mee behept zijn, dus het zal wel normaal zijn, maar ik wil er wel vanaf. Dus ga ik vanmiddag maar eens flink wat opruimen en poetsen, dat geeft ook wat afleiding.
Meid, wat een ervaring van jou, je gaat een beetje dood van binnen, he, als je dit mee moet maken. Wetend dat het niet anderskan en dan toch....JOUW kind die daar ligt met 3 van die kerels bovenop hem. Als het een andere situatie was had je ze eraf geslagen! Gelijk de Hulk!.
Nu....kon het niet, mocht het niet, wat zal het zeer gedaan hebben.
Sterk van je Iris: niets gegeven, proficiat!
Ja, ik feliciteer je hiermee, dit is een overwinning op jezelf. Dit is je grens aangeven. HIER redt je hem mee. Voel je het ook zo?
Toch vreemd dat de thuishulp het zo lang heeft af laten weten, zulke instanties weten toch dat deze zaken niet lang mogen sloffen.
Ja, ik weet dat hij afbelde en niemand meer binnen liet, des te meer reden om juist dan de vinger aan de pols te houden.
Hopelijk gaat alles weer op de rails.
Groetjes
Ik lees dat jullie daar ook mee behept zijn, dus het zal wel normaal zijn, maar ik wil er wel vanaf. Dus ga ik vanmiddag maar eens flink wat opruimen en poetsen, dat geeft ook wat afleiding.
Meid, wat een ervaring van jou, je gaat een beetje dood van binnen, he, als je dit mee moet maken. Wetend dat het niet anderskan en dan toch....JOUW kind die daar ligt met 3 van die kerels bovenop hem. Als het een andere situatie was had je ze eraf geslagen! Gelijk de Hulk!.
Nu....kon het niet, mocht het niet, wat zal het zeer gedaan hebben.
Sterk van je Iris: niets gegeven, proficiat!
Ja, ik feliciteer je hiermee, dit is een overwinning op jezelf. Dit is je grens aangeven. HIER redt je hem mee. Voel je het ook zo?
Toch vreemd dat de thuishulp het zo lang heeft af laten weten, zulke instanties weten toch dat deze zaken niet lang mogen sloffen.
Ja, ik weet dat hij afbelde en niemand meer binnen liet, des te meer reden om juist dan de vinger aan de pols te houden.
Hopelijk gaat alles weer op de rails.
Groetjes
woensdag 9 januari 2008 om 23:53
Hoi allemaal,
Even van me af schrijven.
Ben gisteren eindelijk eens aan zn kamer begonnen met opruimen, had het al eens globaal opgeruimd, maar nu echt alles eens uitzoeken en weggooien.
Zit het met een knoop in mn maag te doen, ben er misselijk van.
Waarom weet ik niet, soort van afscheid(?) Vind dan dingetjes van jaren geleden, toen hij nog " klein" was (gooi ik niet weg hoor). Doe iedere dag een stukje.
Hoe gaat het met jullie kinderen?
Sterkte allemaal.
Rietje
Even van me af schrijven.
Ben gisteren eindelijk eens aan zn kamer begonnen met opruimen, had het al eens globaal opgeruimd, maar nu echt alles eens uitzoeken en weggooien.
Zit het met een knoop in mn maag te doen, ben er misselijk van.
Waarom weet ik niet, soort van afscheid(?) Vind dan dingetjes van jaren geleden, toen hij nog " klein" was (gooi ik niet weg hoor). Doe iedere dag een stukje.
Hoe gaat het met jullie kinderen?
Sterkte allemaal.
Rietje
donderdag 10 januari 2008 om 19:52
Liefje, je bent nog steeds aan het redden.
En ik ga niet zeggen dat ik het ook niet zo gedaan had.
Ok, hij heeft het al aangegeven, dat hij bepaalt dat hij het zelf wilt regelen wat hij koopt, soit. De volgende keer moet je het zo maar doen, Iris.
Hier ook zoiets: kwam er een rekening binnen van zn bromfietsverzekering, ik zit dan ook al (weer) te twijfelen of ik dat ga betalen. Maar slap als ik ben laat ik mn man hem bellen dat hij het moet betalen.
Verder had ik een goed gesprek met mn jongste zoon, die, rare binnenkomer, vroeg wat ik op mn grafsteen wilde hebben. (we hadden het over begrafenissen).
Nou op dit moment graag: nu heb ik eindelijk rust.
Maar zei ik, dat komt omdat ik niet lekker in mn vel zit.
En als je wel lekker in je vel zat: zoiets van dat ik dankbaar met het leven ben geweest.
Hij weer: wat moet er dan gebeuren dat je lekker in je vel zit? Ja, je broer natuurlijk verslavingsvrij.
Enfin, daarna een heel gesprek met de nodige emoties gehad, dat hij niet van plan was om met een masker op te lopen, zoals ik wel deed.
Dat ik me niet schuldig hoefde te voelen daar ik zowat alles gedaan heb wat ik kon. Echt, ik wist niet dat ik zo goed met hem kon praten, ook hij legde zn ziel bloot. Wat voor mij weer de gelegenheid gaf om met hem over zijn gevoelens tov zn broer te praten. Pffff, ik zit nog met een brok in mn keel, wat een wijs ventje, nog wijzer dan die moeder van hem.
En ik ga niet zeggen dat ik het ook niet zo gedaan had.
Ok, hij heeft het al aangegeven, dat hij bepaalt dat hij het zelf wilt regelen wat hij koopt, soit. De volgende keer moet je het zo maar doen, Iris.
Hier ook zoiets: kwam er een rekening binnen van zn bromfietsverzekering, ik zit dan ook al (weer) te twijfelen of ik dat ga betalen. Maar slap als ik ben laat ik mn man hem bellen dat hij het moet betalen.
Verder had ik een goed gesprek met mn jongste zoon, die, rare binnenkomer, vroeg wat ik op mn grafsteen wilde hebben. (we hadden het over begrafenissen).
Nou op dit moment graag: nu heb ik eindelijk rust.
Maar zei ik, dat komt omdat ik niet lekker in mn vel zit.
En als je wel lekker in je vel zat: zoiets van dat ik dankbaar met het leven ben geweest.
Hij weer: wat moet er dan gebeuren dat je lekker in je vel zit? Ja, je broer natuurlijk verslavingsvrij.
Enfin, daarna een heel gesprek met de nodige emoties gehad, dat hij niet van plan was om met een masker op te lopen, zoals ik wel deed.
Dat ik me niet schuldig hoefde te voelen daar ik zowat alles gedaan heb wat ik kon. Echt, ik wist niet dat ik zo goed met hem kon praten, ook hij legde zn ziel bloot. Wat voor mij weer de gelegenheid gaf om met hem over zijn gevoelens tov zn broer te praten. Pffff, ik zit nog met een brok in mn keel, wat een wijs ventje, nog wijzer dan die moeder van hem.
vrijdag 11 januari 2008 om 00:28
Iris, ik wil mn andere zoon zeer zeker niet belasten met mn gevoelens van onvermogen en verdriet. Maar hoe ik ook mn best doe op een gegeven moment lukt dat niet meer en prikt hij er door heen.
Ook ik zoek dan het evenwicht, als het moment daar is, zoals vanmiddag, is het goed om er met elkaar over te kunnen praten.
Ook hij mist " iets" zegt hij, het is dan wel een broer die hij mist, verstandelijk gesproken, maar ook hij heeft het nodige meegemaakt, zelfs hem zien gebruiken met de boodschap dat voor ons geheim te houden. Een last die nooit op zijn schouders terecht had mogen komen.
Hij is er wel open over naar anderen, als het zo ter sprake komt, en zegt hij, ze hebben respect voor me hoe ik (zoon) erover praat.
Ja, ik kan nog veel van hem leren.
Kijk, net doen of er niets aan de hand is is ook niet goed, hij ziet het verdriet en merkt aan mn gedrag de laatste dagen dat ik zowat tegen het plafond zit, hij heeft nu ook lucht gekregen door het eea te vertellen.
Heb hem ook verteld dat het goed is wat hij aan anderen wil vertellen, ik ga hem niet kortwieken van dat moet je niet doen.
Ook fijn dat jij dat ook kunt met je andere kinderen, want het heeft toch een impact op het hele gezin.
Bedankt voor je laatste woorden, ja dat is soms zo, he!
Een knuffel terug (weet niet hoe ik dat met die poppetjes moet doen) en ook aan alle anderen.
Ook ik zoek dan het evenwicht, als het moment daar is, zoals vanmiddag, is het goed om er met elkaar over te kunnen praten.
Ook hij mist " iets" zegt hij, het is dan wel een broer die hij mist, verstandelijk gesproken, maar ook hij heeft het nodige meegemaakt, zelfs hem zien gebruiken met de boodschap dat voor ons geheim te houden. Een last die nooit op zijn schouders terecht had mogen komen.
Hij is er wel open over naar anderen, als het zo ter sprake komt, en zegt hij, ze hebben respect voor me hoe ik (zoon) erover praat.
Ja, ik kan nog veel van hem leren.
Kijk, net doen of er niets aan de hand is is ook niet goed, hij ziet het verdriet en merkt aan mn gedrag de laatste dagen dat ik zowat tegen het plafond zit, hij heeft nu ook lucht gekregen door het eea te vertellen.
Heb hem ook verteld dat het goed is wat hij aan anderen wil vertellen, ik ga hem niet kortwieken van dat moet je niet doen.
Ook fijn dat jij dat ook kunt met je andere kinderen, want het heeft toch een impact op het hele gezin.
Bedankt voor je laatste woorden, ja dat is soms zo, he!
Een knuffel terug (weet niet hoe ik dat met die poppetjes moet doen) en ook aan alle anderen.
vrijdag 11 januari 2008 om 00:47
Lieve meisjes, wat is het toch allemaal moeilijk hé. Fijn Rietje dat je zo goed met je andere zoon hebt kunnen praten. Ik kon dat nooit met mijn zoon. Die werd meestal boos als wij oudste niet hielpen. Die jongens bij mij hebben een heel sterke band. Rationeel begreep hij het wel, maar emotioneel kon hij er niet mee omgaan.
Ook fijn voor jou, Iris, dat het op het moment rustig is. Althans, dat er geen excessen zijn.
Monissa alles goed? Na woensdag mail ik je, dan heb ik mijn examens achter de rug. Nu nog even hard studeren.
Oudste gaat weer terug aan de medicijnen. Er reed een politieauto voorbij en hij werd helemaal paranoia. Later bij het geluid van een helicopter weer. Gelukkig heeft hij het zelf aangegeven. Morgen heeft hij gesprek met de arts.
Voor de rest gaat het redelijk met hem. Veel onrust. Maandag start de traumatherapie. Ga nu naar bed, ben zoooooo moe.
Dag lieverds
Ook fijn voor jou, Iris, dat het op het moment rustig is. Althans, dat er geen excessen zijn.
Monissa alles goed? Na woensdag mail ik je, dan heb ik mijn examens achter de rug. Nu nog even hard studeren.
Oudste gaat weer terug aan de medicijnen. Er reed een politieauto voorbij en hij werd helemaal paranoia. Later bij het geluid van een helicopter weer. Gelukkig heeft hij het zelf aangegeven. Morgen heeft hij gesprek met de arts.
Voor de rest gaat het redelijk met hem. Veel onrust. Maandag start de traumatherapie. Ga nu naar bed, ben zoooooo moe.
Dag lieverds
vrijdag 11 januari 2008 om 01:03
Even snel, kom later uitgebreider terug.
Toch positief allemaal.
Riet heeft een mooi gesprek met andere zoon gehad.
Met Prada's zoon gaat het redelijk. Hij wil tenminste medicijnen. En Prada succes met je examens.
Iris, de thuishulp komt weer op gang en hij heeft weer te eten.
En van fiemail krijgen we (ik tel mezelf ook maar even mee) een knuffel.
En jullie van mij nog één erbij
Toch positief allemaal.
Riet heeft een mooi gesprek met andere zoon gehad.
Met Prada's zoon gaat het redelijk. Hij wil tenminste medicijnen. En Prada succes met je examens.
Iris, de thuishulp komt weer op gang en hij heeft weer te eten.
En van fiemail krijgen we (ik tel mezelf ook maar even mee) een knuffel.
En jullie van mij nog één erbij
