Gezondheid
alle pijlers
Ziekte van Graves, ervaringen delen
donderdag 10 maart 2011 om 12:47
Zo sinds een jaar is bij mij Graves geconstateerd(te snelle schildklierwerking) Fijn om eindelijk erkenning te krijgen voor de klachten waar ik veel te lang mee door ben gelopen. Ik ben medicatie gaan slikken en de klachten verbeterden snel. Echter ik had een erg fout gevoel bij de medicatie en mijn haar viel echt met bosjes uit. Dus na ik denk 2 maand gestopt met de medicatie.
Nu sta ik nog wel onder controle bij de internist en mijn bloedwaardes zijn nog steeds goed. Ik "loop" overigens bij een homeopaat om zo hopelijk via natuurlijke weg mijn schildklier in toom te houden.
Wat ik op het moment het meest lastige vind aan Graves is het psychosociale aspect. Zo zwartwit denkend als ik was ben ik nu veranderd in een grijsdenkend en overal over twijfelend wezen.....dit past totaal niet bij me.
Wie heeft er nog meer Graves en wat zijn jullie ervaringen?
Nu sta ik nog wel onder controle bij de internist en mijn bloedwaardes zijn nog steeds goed. Ik "loop" overigens bij een homeopaat om zo hopelijk via natuurlijke weg mijn schildklier in toom te houden.
Wat ik op het moment het meest lastige vind aan Graves is het psychosociale aspect. Zo zwartwit denkend als ik was ben ik nu veranderd in een grijsdenkend en overal over twijfelend wezen.....dit past totaal niet bij me.
Wie heeft er nog meer Graves en wat zijn jullie ervaringen?
donderdag 10 maart 2011 om 13:45
Hai,
ik heb sinds vorige zomer de diagnose.. bij mij is het een vervolg op Diabetes. Ik kan, nu ik de symptomen ken, alles verklaren. het druk druk gevoel, dodelijk vermoeid enz. ik kreeg ook haaruitval na start van de medicijnen. Ik heb Neomercazole ( ik woon in malta dus dat kan anders heten inNL). Nu zit ik op de onderhouds dosis mmaar het haar probleem is weg. Ik heb niet dat twijfelende, wel het gevoel alsof ik niet voldoe en mezelf 8 keer meer moet bewijzen..
Wil hier wel verder over kletsen maar nu moet ik aan t werk dus tot snel..
ik heb sinds vorige zomer de diagnose.. bij mij is het een vervolg op Diabetes. Ik kan, nu ik de symptomen ken, alles verklaren. het druk druk gevoel, dodelijk vermoeid enz. ik kreeg ook haaruitval na start van de medicijnen. Ik heb Neomercazole ( ik woon in malta dus dat kan anders heten inNL). Nu zit ik op de onderhouds dosis mmaar het haar probleem is weg. Ik heb niet dat twijfelende, wel het gevoel alsof ik niet voldoe en mezelf 8 keer meer moet bewijzen..
Wil hier wel verder over kletsen maar nu moet ik aan t werk dus tot snel..
Mijn mening, mijn keuze.
vrijdag 11 maart 2011 om 06:59
Ik heb het berichtje getypt vlak voordat ik moest werken dus vandaar wat een late reactie.
@casinosammie: ik had strumazol meegekregen van de internist en het haarverlies was echt enorm.(ik denk dat strunazol en het middel wat jij slikt overeenkomt) Voor mij reden om dus zonder vooroverleg te staken. Na te zijn gestaakt ben ik echter wel naar de internist geweest en er was 1 ander middel wat ik kon proberen maar dat staat nog meer bekend om haaruitval dus daar heb ik voor bedankt. Ze heeft voorgesteld dat ik dus eerst niets doe en afwacht wat de bloedwaardes gaan doen. Als die weer stijgen dan is haar voorstel "de slok" maar dat is iets waar ik niet meteen bij sta te juichen. Ik heb zeker al een half jaar een stabiele waarde en het is voor de internist ook wel interessant dat iemand na 2 maanden medicatie lijkt te zijn gestabiliseerd qua schildklierfunctie. Ik moet zeer binnenkort weer bloedprikken en ben erg beneiuwd naar mijn huidige waardes. Licamelijk voel ik me op vermoeidheid na zeker nog okay. Maar de innerlijke onrust, het twijfelen over zaken(werk, relatie) is er wel degelijk en niet iets wat bij mijn persoon hoorde. Het bewijzen en gevoelsmatig niet voldoen herken ik zeker en dat is ook niet iets wat bij mij hoorde. Hormonen zijn rare dingen
@surface2: Ik ben naar de homeopaat gegaan omdat ik na zeer vroegtijdig stoppen met de strumazol niet niets wilde doen. Twee mensen wezen mij op de homeopathie, waarvan zelf ook een schildklierpatient. Eetgewoontes en "leef"regels schijnen toch erg belangrijk te zijn dus iets waar ik zeker bij stil wilde staan. De homeopate geeft me flesje mee en een inneemschema.Het gaat volgens mij met name om mineralen. Ik neem 1x per week mijn druppeltjes in en thats it. En tot dusver voel ik me zeker lichamelijk goed. Of dat door de toevoeging van homeopathie komt weet ik natuurlijk niet maar ik geef het het voordeel van de twijfel.
Daarbij had ik ook weinig vertrouwen in mijn interniste, iemand die nieuw in het vak is. Ik vroeg wat het zou betekenen als je je niet laat behandelen(net toen de diagnose was gesteld) maar dat wist ze niet behalve dan dat de lichamelijke ongemakken die ik had natuurlijk niet zouden verdwijnen. Later zit ik op internet te zoeken en kom dan bv hartfalen tegen....... nou dat vind ik niet bepaald een onbelangrijke factor die een internist niet hoeft te weten!
En nu weer op naar de volgende dienst dus ik lees vanmiddag weer verder
Dat roept nog wel een vraag op.....
Ervaren anderen met Graves moeilijkheden in het uitvoeren van hun werk?
Voor mijn diagnose heb ik wel bij patienten aan bed gestaan waarbij ik mezelf moest vasthouden omdat het mij zwart voor ogen werd en ondanks dat ik me lichamelijk erg rot voelde vond ik het wel komisch dat degene die zorg moest verlenen zelf eigenlijk ondersteuning nodig had
@casinosammie: ik had strumazol meegekregen van de internist en het haarverlies was echt enorm.(ik denk dat strunazol en het middel wat jij slikt overeenkomt) Voor mij reden om dus zonder vooroverleg te staken. Na te zijn gestaakt ben ik echter wel naar de internist geweest en er was 1 ander middel wat ik kon proberen maar dat staat nog meer bekend om haaruitval dus daar heb ik voor bedankt. Ze heeft voorgesteld dat ik dus eerst niets doe en afwacht wat de bloedwaardes gaan doen. Als die weer stijgen dan is haar voorstel "de slok" maar dat is iets waar ik niet meteen bij sta te juichen. Ik heb zeker al een half jaar een stabiele waarde en het is voor de internist ook wel interessant dat iemand na 2 maanden medicatie lijkt te zijn gestabiliseerd qua schildklierfunctie. Ik moet zeer binnenkort weer bloedprikken en ben erg beneiuwd naar mijn huidige waardes. Licamelijk voel ik me op vermoeidheid na zeker nog okay. Maar de innerlijke onrust, het twijfelen over zaken(werk, relatie) is er wel degelijk en niet iets wat bij mijn persoon hoorde. Het bewijzen en gevoelsmatig niet voldoen herken ik zeker en dat is ook niet iets wat bij mij hoorde. Hormonen zijn rare dingen
@surface2: Ik ben naar de homeopaat gegaan omdat ik na zeer vroegtijdig stoppen met de strumazol niet niets wilde doen. Twee mensen wezen mij op de homeopathie, waarvan zelf ook een schildklierpatient. Eetgewoontes en "leef"regels schijnen toch erg belangrijk te zijn dus iets waar ik zeker bij stil wilde staan. De homeopate geeft me flesje mee en een inneemschema.Het gaat volgens mij met name om mineralen. Ik neem 1x per week mijn druppeltjes in en thats it. En tot dusver voel ik me zeker lichamelijk goed. Of dat door de toevoeging van homeopathie komt weet ik natuurlijk niet maar ik geef het het voordeel van de twijfel.
Daarbij had ik ook weinig vertrouwen in mijn interniste, iemand die nieuw in het vak is. Ik vroeg wat het zou betekenen als je je niet laat behandelen(net toen de diagnose was gesteld) maar dat wist ze niet behalve dan dat de lichamelijke ongemakken die ik had natuurlijk niet zouden verdwijnen. Later zit ik op internet te zoeken en kom dan bv hartfalen tegen....... nou dat vind ik niet bepaald een onbelangrijke factor die een internist niet hoeft te weten!
En nu weer op naar de volgende dienst dus ik lees vanmiddag weer verder
Dat roept nog wel een vraag op.....
Ervaren anderen met Graves moeilijkheden in het uitvoeren van hun werk?
Voor mijn diagnose heb ik wel bij patienten aan bed gestaan waarbij ik mezelf moest vasthouden omdat het mij zwart voor ogen werd en ondanks dat ik me lichamelijk erg rot voelde vond ik het wel komisch dat degene die zorg moest verlenen zelf eigenlijk ondersteuning nodig had
