Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
woensdag 13 april 2011 om 23:08
quote:Zaritee schreef op 13 april 2011 @ 11:36:
[...]
Hmm, met je laatste zin ben ik het wel eens. Maar de regels ervoor hoeven niet zo te zijn. Gevoelens van verliefdheid of houden van kunnen inderdaad voor intense gevoelens zorgen. Maar dat hoeft het niet altijd mooier te maken.
Bovendien, het is ook maar net wat je met een 'minnaarsrelatie' wilt. Als je iemand hebt puur voor de fun, voor je ontdekkingsreis naar je eigen sexuele ik of voor verbreding van je sexuele horizon, of toch eigenlijk stiekem ter vervanging van wat je thuis mist, inclusief die man waar je goed mee kunt praten etc etc, het maakt nogal uit.
Dan maakt het voor de een die extra gevoelens van liefde net iets mooier. En voor de ander die het voor het verleggen van grenzen of verbreding van je horizon doet, is het niet hebben van die gevoelens juist heel goed. Maar dat maakt het dan niet meteen 'plat' in mijn ogen.Helemaal mee eens, daarom gaf ik ook aan dat het zo zou kunnen zijn en dat het vaker gebeurd.. niet dat het altijd zo is
[...]
Hmm, met je laatste zin ben ik het wel eens. Maar de regels ervoor hoeven niet zo te zijn. Gevoelens van verliefdheid of houden van kunnen inderdaad voor intense gevoelens zorgen. Maar dat hoeft het niet altijd mooier te maken.
Bovendien, het is ook maar net wat je met een 'minnaarsrelatie' wilt. Als je iemand hebt puur voor de fun, voor je ontdekkingsreis naar je eigen sexuele ik of voor verbreding van je sexuele horizon, of toch eigenlijk stiekem ter vervanging van wat je thuis mist, inclusief die man waar je goed mee kunt praten etc etc, het maakt nogal uit.
Dan maakt het voor de een die extra gevoelens van liefde net iets mooier. En voor de ander die het voor het verleggen van grenzen of verbreding van je horizon doet, is het niet hebben van die gevoelens juist heel goed. Maar dat maakt het dan niet meteen 'plat' in mijn ogen.Helemaal mee eens, daarom gaf ik ook aan dat het zo zou kunnen zijn en dat het vaker gebeurd.. niet dat het altijd zo is
donderdag 14 april 2011 om 09:36
Sense, I know. Maar ik viel een beetje over het woord 'plat' geloof ik.. Ik heb al jaren een vaste sv. Ben nog nooit verliefd op hem geweest. Maar wel veel ontdekt en grenzen verschoven. Alleen daarom al dekt de term 'plat' totaal niet. Seks zonder liefde kan heerlijk zijn. En seks met liefde naast een nr1 relatie kan verdomd lastig zijn, lijkt mij. Dus vandaar mijn opmerking.
Stew, tja, ik ken het niet, dat verliefde op een minnaar dat je aan verstandsverbijstering gaat leiden. Ik ken wel een beetje vlinders, maar da's toch anders. Maar goed, als ik jouw laatste zin lees, over die valkuil, hmmm... Maar is er dan nooit een punt geweest waarop jullie dachten: nu zijn we toch niet handig bezig? Nu moeten we wat meer afstand van elkaar nemen voordat het uit de hand gaat lopen?
Femm, hoop dat jullie alles weer op de rit krijgen en elkaar weer helemaal voelen. Da's het belangrijkste. De rest komt daarna wel weer.
Stew, tja, ik ken het niet, dat verliefde op een minnaar dat je aan verstandsverbijstering gaat leiden. Ik ken wel een beetje vlinders, maar da's toch anders. Maar goed, als ik jouw laatste zin lees, over die valkuil, hmmm... Maar is er dan nooit een punt geweest waarop jullie dachten: nu zijn we toch niet handig bezig? Nu moeten we wat meer afstand van elkaar nemen voordat het uit de hand gaat lopen?
Femm, hoop dat jullie alles weer op de rit krijgen en elkaar weer helemaal voelen. Da's het belangrijkste. De rest komt daarna wel weer.
donderdag 14 april 2011 om 10:05
Zaar,ik heb dat punt enkele keren gehad, en dan haalde hij mij weer over. Andersom is dat ook wel eens gebeurd. Noem het slap, maar ik was ook als slappe was....Je verschuift iedere keer grenzen. De afspraak was bv dat we elkaar ongeveer 1 keer per maand zouden zien, dat werd al snel wekelijks. Als je verliefd bent wil je zo vaak mogelijk bij elkaar zijn, dus leek het niet anders te kunnen. Ik zeg niet dat het me nooit meer gaat overkomen, maar ik herken de valkuilen nu wel eerder. Voor de notulen; dit voelt voor mij zo, ik schrijf niet dat het voor een ander ook zo moet voelen.
donderdag 14 april 2011 om 10:51
@Zaritee: Eenmaal in de 8baan, was ik volstrekt niet meer m'n 'nuchtere zelf'; ik dacht dat ik wel kon nadenken, maar het was verre van logisch.
Voorbeeld:
- Ik kon er niet meer van genieten om met m'n eigen partner thuis te zijn, minnaar was continu in mijn gedachten; ik was regelmatig (fysiek!) ziek van verlangen naar hem en kon geen krant meer lezen omdat ik me niet meer kon concentreren.
- Ik werd ook heel kritisch over m'n vaste relatie, ontevreden en er deugde ineens al jaren niets meer van;
- Ik was enorm labiel; intens verdrietig als ik minnaar op een of andere manier misliep; intens blij om hem weer te zien en het minste of geringste bracht me uit m'n lood;
Van een zelfbewuste stabiele en zelfstandige vrouw, veranderde ik in een labiele afhankelijke dweil. In plaats van dat minnaar een leuke aanvulling was op een fijn leven, bestond mijn leven slechts uit de (onregelmatige) contacten met minnaar - de rest boeide me niet meer en ik had er ook geen energie meer voor.
Dus je hebt gelijk: ik had eerder op de rem moeten trappen, daarna 'zag' ik het echt niet meer helder, ik praatte alles wat 'krom' was 'recht' en dacht toch dat ik goed bezig was.
*Zwaait even naar Belgenmoppie... leuk weer een oudgediende te zien hier! Grappige metafoor die Nutella-pot; suiker en sex zijn ongeveer net zo verslavend loll.
Voorbeeld:
- Ik kon er niet meer van genieten om met m'n eigen partner thuis te zijn, minnaar was continu in mijn gedachten; ik was regelmatig (fysiek!) ziek van verlangen naar hem en kon geen krant meer lezen omdat ik me niet meer kon concentreren.
- Ik werd ook heel kritisch over m'n vaste relatie, ontevreden en er deugde ineens al jaren niets meer van;
- Ik was enorm labiel; intens verdrietig als ik minnaar op een of andere manier misliep; intens blij om hem weer te zien en het minste of geringste bracht me uit m'n lood;
Van een zelfbewuste stabiele en zelfstandige vrouw, veranderde ik in een labiele afhankelijke dweil. In plaats van dat minnaar een leuke aanvulling was op een fijn leven, bestond mijn leven slechts uit de (onregelmatige) contacten met minnaar - de rest boeide me niet meer en ik had er ook geen energie meer voor.
Dus je hebt gelijk: ik had eerder op de rem moeten trappen, daarna 'zag' ik het echt niet meer helder, ik praatte alles wat 'krom' was 'recht' en dacht toch dat ik goed bezig was.
*Zwaait even naar Belgenmoppie... leuk weer een oudgediende te zien hier! Grappige metafoor die Nutella-pot; suiker en sex zijn ongeveer net zo verslavend loll.
donderdag 14 april 2011 om 10:55
@Zaar: mooie posts, kan me er zeer in vinden.
Toch zijn er talloze mensen die hun gevoelens op een gegeven moment niet meer in de hand hebben en dan juist geen afstand (meer kunnen) nemen, maar juist gaan geloven dat niet die nr 1, maar sv weleens "De Ware" zou kunnen zijn. Er is dan een omslagpunt, waarbij de sv/minnaar/res belangrijker wordt (of lijkt), de gedachten en gevoelens overheerst en dan moet je van goede huize komen wil je dan het contact juist afkappen.
Je kan ook diepe/sterke gevoelens hebben voor een sv, die geen relatiemateriaal is en ook niet zal worden (qua type) en dan zijn die gevoelens gemakkelijker te hanteren of te stoppen door afstand te nemen. Dat wordt al anders als het wel qua type "relatiemateriaal" is, maar door omstandigheden niet (bijv allebei of diegene al gebonden aan een nr 1 en/of gezin, of ver weg woont of groot leeftijds/leefwijzeverschil). Dat zijn dingen die mogelijkheden open laten (te kunnen fantaseren over een leven samen). Omstandigheden kan je nl veranderen, als het gewenst genoeg is/wordt. Of overheen stappen.
Ook al ben je nog zo overtuigd (dat gebeurt mij allemaal niet, ik ben verstandig genoeg), ook overtuigingen kunnen veranderen (of rationalisatie, zo het uitkomt). En principes gaan daarmee ook wankelen (is het wel zo erg om te scheiden, wat hebben de kinderen aan een ongelukkige ouder thuis, enz).
Zelf ben ik momenteel vrij (single) en vooral bezig met idd seksuele eigen ontwikkeling (ervaringen), zonder al te veel verdere gevoelens, geen relatiemateriaal. Nu ontmoet ik mannen die dat laatste wel in potentie zouden kunnen zijn, maar door situatie niet. Dat vind ik een stuk linker. Ook al wil ik niet een geijkte relatie of iemand bij zijn gezin weghalen. Dus houd ik vooralsnog een rem erop, bij voorbaat..
Ik kan me ook in Stew vinden, heb zoiets soortgelijks ook gehad maar korter durend en vrije man, toch een relatie (van beide kanten) niet aan de orde. Het is zo heerlijk als je zo "in beslag wordt genomen" door verluste/verliefde gevoelens, dat wil je dan ook niet anders, daar geniet je van, daar wil je helemaal niet uit..
(net als met een verslaving: de ene "korte termijn-wil" wil meteen bevrediging en is onbevredigbaar, de "lange termijn-wil" (beter/gezonder enz, meer rationeel) krijgt het moeilijk.. als iets of iemand je dagelijkse "wil" overheerst, raakt de lange termijn (nr 1-relatie, samen oud worden, gewenste situatie die "beter is voor iedereen") naar de achtergrond. Dat is die worsteling, die velen meemaken en het onderscheid zo moeilijk maakt (wat is nu echt het beste, zelf verantwoordelijk voor mijn geluk, maar waar ligt "mijn geluk" dan?
Je kan de gevolgen vaak niet overzien, wat het op lange termijn doet (en hoe (on)gelukkig je wordt door te breken of te blijven enz.. Verliefdheid schakelt bewezen je ratio deels uit, is een "gekte", een roes. Daarom snijdt het ook geen hout, dat mensen vinden dat je niet van 2 walletjes mag eten, maar eerst uit elkaar en dan kijken of het iets wordt. Er staat nogal wat op het spel vaak en je weet zelf al niet of het (zwaar) verlust of verliefd/liefde is. Liefde ontwikkelt zich of niet, dat blijft een gok (en met nr 1 weet je al dat er liefde is voortgekomen uit die verliefdheid destijds).
Toch zijn er talloze mensen die hun gevoelens op een gegeven moment niet meer in de hand hebben en dan juist geen afstand (meer kunnen) nemen, maar juist gaan geloven dat niet die nr 1, maar sv weleens "De Ware" zou kunnen zijn. Er is dan een omslagpunt, waarbij de sv/minnaar/res belangrijker wordt (of lijkt), de gedachten en gevoelens overheerst en dan moet je van goede huize komen wil je dan het contact juist afkappen.
Je kan ook diepe/sterke gevoelens hebben voor een sv, die geen relatiemateriaal is en ook niet zal worden (qua type) en dan zijn die gevoelens gemakkelijker te hanteren of te stoppen door afstand te nemen. Dat wordt al anders als het wel qua type "relatiemateriaal" is, maar door omstandigheden niet (bijv allebei of diegene al gebonden aan een nr 1 en/of gezin, of ver weg woont of groot leeftijds/leefwijzeverschil). Dat zijn dingen die mogelijkheden open laten (te kunnen fantaseren over een leven samen). Omstandigheden kan je nl veranderen, als het gewenst genoeg is/wordt. Of overheen stappen.
Ook al ben je nog zo overtuigd (dat gebeurt mij allemaal niet, ik ben verstandig genoeg), ook overtuigingen kunnen veranderen (of rationalisatie, zo het uitkomt). En principes gaan daarmee ook wankelen (is het wel zo erg om te scheiden, wat hebben de kinderen aan een ongelukkige ouder thuis, enz).
Zelf ben ik momenteel vrij (single) en vooral bezig met idd seksuele eigen ontwikkeling (ervaringen), zonder al te veel verdere gevoelens, geen relatiemateriaal. Nu ontmoet ik mannen die dat laatste wel in potentie zouden kunnen zijn, maar door situatie niet. Dat vind ik een stuk linker. Ook al wil ik niet een geijkte relatie of iemand bij zijn gezin weghalen. Dus houd ik vooralsnog een rem erop, bij voorbaat..
Ik kan me ook in Stew vinden, heb zoiets soortgelijks ook gehad maar korter durend en vrije man, toch een relatie (van beide kanten) niet aan de orde. Het is zo heerlijk als je zo "in beslag wordt genomen" door verluste/verliefde gevoelens, dat wil je dan ook niet anders, daar geniet je van, daar wil je helemaal niet uit..
(net als met een verslaving: de ene "korte termijn-wil" wil meteen bevrediging en is onbevredigbaar, de "lange termijn-wil" (beter/gezonder enz, meer rationeel) krijgt het moeilijk.. als iets of iemand je dagelijkse "wil" overheerst, raakt de lange termijn (nr 1-relatie, samen oud worden, gewenste situatie die "beter is voor iedereen") naar de achtergrond. Dat is die worsteling, die velen meemaken en het onderscheid zo moeilijk maakt (wat is nu echt het beste, zelf verantwoordelijk voor mijn geluk, maar waar ligt "mijn geluk" dan?
Je kan de gevolgen vaak niet overzien, wat het op lange termijn doet (en hoe (on)gelukkig je wordt door te breken of te blijven enz.. Verliefdheid schakelt bewezen je ratio deels uit, is een "gekte", een roes. Daarom snijdt het ook geen hout, dat mensen vinden dat je niet van 2 walletjes mag eten, maar eerst uit elkaar en dan kijken of het iets wordt. Er staat nogal wat op het spel vaak en je weet zelf al niet of het (zwaar) verlust of verliefd/liefde is. Liefde ontwikkelt zich of niet, dat blijft een gok (en met nr 1 weet je al dat er liefde is voortgekomen uit die verliefdheid destijds).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 14 april 2011 om 10:58
quote:stewardess schreef op 14 april 2011 @ 10:05:
Voor de notulen; dit voelt voor mij zo, ik schrijf niet dat het voor een ander ook zo moet voelen.Ik heb 't genoteerd hoor ! En dat 'slappe was' herken ik, zelfs na het beëindigen van die relatie heb ik dat lang gehad nog, pffff. Had bij mij echt wat weg van verslavingsproblematiek hoor....
Voor de notulen; dit voelt voor mij zo, ik schrijf niet dat het voor een ander ook zo moet voelen.Ik heb 't genoteerd hoor ! En dat 'slappe was' herken ik, zelfs na het beëindigen van die relatie heb ik dat lang gehad nog, pffff. Had bij mij echt wat weg van verslavingsproblematiek hoor....
donderdag 14 april 2011 om 11:22
@Stew: misschien was dat ook wel zo.. misschien zijn er gewoon meerdere potentiele partners waar je potentieel mee kan/had kunnen leven en een gelukkig leven mee kan leiden.. Ik geloof inmiddels dat je linksom of rechtsom mogelijke passende partners tegenkomt. En ook deels passende (niet een heel leven samen delen, maar zeer sterke binding op bepaalde vlakken).
Ik blijf geloven dat je sommige dingen moet meemaken. Bijv omdat dat anders onderontwikkeld was gebleven.. Daaronder misschien ook loslaten van iemand die je zeer lief is. Of dat nu een sv of je nr 1 is. Intense betrokkenheid en toch onthechten (dus wel koesteren). Welke beslissing ook volgt, dat het gaat om het meemaken van ervaringen en je bewuster maakt van je leven, van jezelf, van diepe verlangens, enz. En dat gaat vaak toch (veeeeel) verder dan een "seksverslaving".
Hoe die keuze ook uitvalt, het is altijd verlies/loslaten van iets/iemand anders. Of je daar (op den duur) gelukkiger van wordt blijft een gok. Voorbeelden genoeg hier (minnaartopic) in de loop van de jaren van wel en van niet, na keuze voor sv/minnaar of juist nr 1.
Zoals Allegaartje: waren het de overheersende gevoelsgedachten die gelukkiger maakten (en gefrustreerder tegelijk) en blijft dat ook, als je je dat volgt? Of een dagelijks leven wat fijn is (en ligt daarin het ware geluk?). En soms beide (een nieuw dagelijks leven met diegene bijv). Ik zie nu om me heen ook weer van die 2e Grote Liefdes stuklopen.. (die elkaar helemaal gevonden hadden..). Dus wat is wijsheid?
De grens tussen intuitie en wensdenken is dunnetjes. (ook een "intuitief iemand" als Char is meermaals gescheiden)..
Misschien is het toch wel zo dat je "uitontwikkeld" raakt met levenslang dezelfde en dat we dat als streven aan het loslaten zijn. Of misschien moeten we ontdekken wat ware liefde is, ondanks verschillen en die allerlei eigen behoeften overstijgt? (niet elke tijdelijke gril in elke periode gevolgd hoeft te worden of bepalend moet zijn).
Of liefde in allerlei soorten en maten mogen ervaren? (voor partner/kinderen/familie/vrienden EN al dan niet tijdelijke sv/minnaars).. wie het weet mag het zeggen
Ik blijf geloven dat je sommige dingen moet meemaken. Bijv omdat dat anders onderontwikkeld was gebleven.. Daaronder misschien ook loslaten van iemand die je zeer lief is. Of dat nu een sv of je nr 1 is. Intense betrokkenheid en toch onthechten (dus wel koesteren). Welke beslissing ook volgt, dat het gaat om het meemaken van ervaringen en je bewuster maakt van je leven, van jezelf, van diepe verlangens, enz. En dat gaat vaak toch (veeeeel) verder dan een "seksverslaving".
Hoe die keuze ook uitvalt, het is altijd verlies/loslaten van iets/iemand anders. Of je daar (op den duur) gelukkiger van wordt blijft een gok. Voorbeelden genoeg hier (minnaartopic) in de loop van de jaren van wel en van niet, na keuze voor sv/minnaar of juist nr 1.
Zoals Allegaartje: waren het de overheersende gevoelsgedachten die gelukkiger maakten (en gefrustreerder tegelijk) en blijft dat ook, als je je dat volgt? Of een dagelijks leven wat fijn is (en ligt daarin het ware geluk?). En soms beide (een nieuw dagelijks leven met diegene bijv). Ik zie nu om me heen ook weer van die 2e Grote Liefdes stuklopen.. (die elkaar helemaal gevonden hadden..). Dus wat is wijsheid?
De grens tussen intuitie en wensdenken is dunnetjes. (ook een "intuitief iemand" als Char is meermaals gescheiden)..
Misschien is het toch wel zo dat je "uitontwikkeld" raakt met levenslang dezelfde en dat we dat als streven aan het loslaten zijn. Of misschien moeten we ontdekken wat ware liefde is, ondanks verschillen en die allerlei eigen behoeften overstijgt? (niet elke tijdelijke gril in elke periode gevolgd hoeft te worden of bepalend moet zijn).
Of liefde in allerlei soorten en maten mogen ervaren? (voor partner/kinderen/familie/vrienden EN al dan niet tijdelijke sv/minnaars).. wie het weet mag het zeggen
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 14 april 2011 om 11:25
Suzy, thanks. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen hoor, aandacht is altijd fijn en verslaving is trickey. En in situaties waar het toch al niet zo lekker loopt ligt het gevaar nog meer op de loer denk ik. Of als je single bent en je alleen maar op zoek bent naar iets lekkers en het gaat toch verder naar verliefd..
Maar als je thuis een fijne relatie hebt, dan waak je daar toch voor? Ik vind het zo lastig te geloven dat wanneer je een minnaar als aanvulling hebt, je zo compleet over die grens heen kan gaan. Dat moet je partner dan toch ook gaan merken lijkt mij?
Maar als je thuis een fijne relatie hebt, dan waak je daar toch voor? Ik vind het zo lastig te geloven dat wanneer je een minnaar als aanvulling hebt, je zo compleet over die grens heen kan gaan. Dat moet je partner dan toch ook gaan merken lijkt mij?
donderdag 14 april 2011 om 11:32
@Allegaartje: ik kom dat "onthechten" en loslaten in allerlei vormen tegen momenteel, tot in het extreme.. (familie momenteel, iemand die zonder hulp tot zwerver gaat vervallen, dat toch (moeten) loslaten uit zelfbescherming/ eigen verantwoordelijkheid? En zelf vrolijk verder leven, concentreren op eigen issues en geluk?)
In liefde loslaten, hoe doe je dat, he? Met sommige exen omdat ik eea heb kunnen behouden, me niet verzet tegen wat er nog wel is (en mag blijven van mezelf) (al zou dat genegenheid zijn of onbeantwoorde/onmogelijke gevoelens of bepaalde band of vriendschap, of nu en dan een praatje, zoals paar dagen geleden).. deels heb je wel in de hand of je iets blijft voeden (frustratie, verlangens die ingehaald zijn door de realiteit) of accepteert (zoals Stew met vorige verliefdheid) en in je hart bewaart zoals het was/is. De intensiteit/scherpe randjes slijten, is mijn ervaring
In liefde loslaten, hoe doe je dat, he? Met sommige exen omdat ik eea heb kunnen behouden, me niet verzet tegen wat er nog wel is (en mag blijven van mezelf) (al zou dat genegenheid zijn of onbeantwoorde/onmogelijke gevoelens of bepaalde band of vriendschap, of nu en dan een praatje, zoals paar dagen geleden).. deels heb je wel in de hand of je iets blijft voeden (frustratie, verlangens die ingehaald zijn door de realiteit) of accepteert (zoals Stew met vorige verliefdheid) en in je hart bewaart zoals het was/is. De intensiteit/scherpe randjes slijten, is mijn ervaring
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 14 april 2011 om 11:51
@Zaar: ik ben gelukkig niet in die omstandigheid geweest dat ik vreemdging met een fijne relatie thuis. Het zijn iha zwakke periodes in zo'n lange relatie (hoe stabiel en liefdevol ook). Ik begrijp dat wel. Het jammere is dat de vergelijking op zo'n moment/periode ook negatief uitvalt voor thuis, terwijl dat misschien jaar later anders was geweest.
Had ik die ontwikkeling uiteindelijk ook binnen mijn huwelijk kunnen doen?! Geen idee, de "noodzaak" voelde ik wel en niet destijds.. de comfortzone houdt eea wel tegen, vind ik, minder "haast" bij, vaag ontevreden gevoel.. soms betekent dat eerder dat je zelf iets in je leven moet veranderen/aanpakken, maar richt je dat op de partner, ook omdat we het idee hebben bijgebracht gekregen dat je elkaar gelukkig moet maken
Ipv zelf ontdekken wat je voldoening geeft, buiten liefde/waardering van anderen krijgen) en dat in de verkeerde hoek zoeken (mooi huis, fijn financieel zorgeloos leventje, gezinsleven, vriendenkring) en minder in jezelf zoekt (wat zijn mijn uitdagingen, innerlijke verdieping).
Er zijn gewoon periodes dat 1 of beiden kwetsbaarder zijn, (vage) ontevredenheid, alles voor elkaar en toch leegte voelen, geen doel of richting dan dat in stand houden wat je kent/hebt.. beetje geleefd worden omdat je nu eenmaal zo leeft/woont/ooit die richting op gegaan bent.
Zekerheid en stabiliteit is ook gewoon heel prettig en veilig, dat iemand voor je zorgt en zich om je bekommert en je leven/blijdschap/liefde en de zorgen met je deelt. Maar vanzelfsprekend is het nooit, of zou het niet moeten zijn misschien, of het nu een aardbeving is, of ontslag, crisis, ziekte, vreemdgaan of iets anders wat het bedreigt. Misschien zijn we "en masse" ons realiseren dat niks zeker of altijd "maakbaar"/onder controle is en leren vertrouwen op jezelf (ipv vanzelfsprekende liefde/zorg van een ander voor jou of op spullen/huis/pensioen/overheid)..
Ik weet alleen dat de focus op "wat je niet hebt" heel ontevreden en ongelukkig maakt, maar ook in gang kan zetten..en de focus op "wat je wel hebt" gelukkiger, voor zover je dat ontwikkelt en uitbouwt en goed voor zorgt, maar weer niet als dat leidt tot stilstand/stagnatie (in jezelf uitdagen) en leidt tot "genoegen nemen met".. Wat je aandacht geeft, groeit, zegt men.. Ik denk dat als je een tijdje "stagneert" (teveel dezelfde dingen doet/leeft) je vanzelf bepaalde uitdagingen op je pad krijgt..
Had ik die ontwikkeling uiteindelijk ook binnen mijn huwelijk kunnen doen?! Geen idee, de "noodzaak" voelde ik wel en niet destijds.. de comfortzone houdt eea wel tegen, vind ik, minder "haast" bij, vaag ontevreden gevoel.. soms betekent dat eerder dat je zelf iets in je leven moet veranderen/aanpakken, maar richt je dat op de partner, ook omdat we het idee hebben bijgebracht gekregen dat je elkaar gelukkig moet maken
Ipv zelf ontdekken wat je voldoening geeft, buiten liefde/waardering van anderen krijgen) en dat in de verkeerde hoek zoeken (mooi huis, fijn financieel zorgeloos leventje, gezinsleven, vriendenkring) en minder in jezelf zoekt (wat zijn mijn uitdagingen, innerlijke verdieping).
Er zijn gewoon periodes dat 1 of beiden kwetsbaarder zijn, (vage) ontevredenheid, alles voor elkaar en toch leegte voelen, geen doel of richting dan dat in stand houden wat je kent/hebt.. beetje geleefd worden omdat je nu eenmaal zo leeft/woont/ooit die richting op gegaan bent.
Zekerheid en stabiliteit is ook gewoon heel prettig en veilig, dat iemand voor je zorgt en zich om je bekommert en je leven/blijdschap/liefde en de zorgen met je deelt. Maar vanzelfsprekend is het nooit, of zou het niet moeten zijn misschien, of het nu een aardbeving is, of ontslag, crisis, ziekte, vreemdgaan of iets anders wat het bedreigt. Misschien zijn we "en masse" ons realiseren dat niks zeker of altijd "maakbaar"/onder controle is en leren vertrouwen op jezelf (ipv vanzelfsprekende liefde/zorg van een ander voor jou of op spullen/huis/pensioen/overheid)..
Ik weet alleen dat de focus op "wat je niet hebt" heel ontevreden en ongelukkig maakt, maar ook in gang kan zetten..en de focus op "wat je wel hebt" gelukkiger, voor zover je dat ontwikkelt en uitbouwt en goed voor zorgt, maar weer niet als dat leidt tot stilstand/stagnatie (in jezelf uitdagen) en leidt tot "genoegen nemen met".. Wat je aandacht geeft, groeit, zegt men.. Ik denk dat als je een tijdje "stagneert" (teveel dezelfde dingen doet/leeft) je vanzelf bepaalde uitdagingen op je pad krijgt..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 14 april 2011 om 15:04
zwaai en kus vrolijk terug naar Stew en de anderen
De mensen die hier schrijven, ken ik, denk ik niet meer allemaal. Maar de gevoelens blijven wel hetzelfde.
Vroeger, heel vroeger dan , dacht ik dat het reuze moest zijn bisexueel te zijn gewoon omdat je dan meer keus had .
Ook een open relatie leek (soms nog lijkt) me super comfortabel.
Maar als ik dan weer wat dieper nadenk, besef ik dat je echt nooit de controle over iets mag verliezen en hoe meer mensen er bij betrokken raken, hoe moeilijker het is om te kunnen "controleren".
Je zelf met beide voeten op de grond trekken, bedoel ik daarmee.
De mensen die hier schrijven, ken ik, denk ik niet meer allemaal. Maar de gevoelens blijven wel hetzelfde.
Vroeger, heel vroeger dan , dacht ik dat het reuze moest zijn bisexueel te zijn gewoon omdat je dan meer keus had .
Ook een open relatie leek (soms nog lijkt) me super comfortabel.
Maar als ik dan weer wat dieper nadenk, besef ik dat je echt nooit de controle over iets mag verliezen en hoe meer mensen er bij betrokken raken, hoe moeilijker het is om te kunnen "controleren".
Je zelf met beide voeten op de grond trekken, bedoel ik daarmee.
vrijdag 15 april 2011 om 07:34
D-day voor bkstr
vandaag nog hele dag werken, en vnvd met MrC de hort op. Het gaat definitief door, tenzij ik (of hij) een attack of ongeluk krijg, maar daar ga ik niet vanuit. Hoewel, never trust faith, iig niet met deze meneer he enjoy jullie weekend, ga ik dat hier doen. Ga uit van vriendschappelijk weekendje, alles meer is mooi meegenomen!
vandaag nog hele dag werken, en vnvd met MrC de hort op. Het gaat definitief door, tenzij ik (of hij) een attack of ongeluk krijg, maar daar ga ik niet vanuit. Hoewel, never trust faith, iig niet met deze meneer he enjoy jullie weekend, ga ik dat hier doen. Ga uit van vriendschappelijk weekendje, alles meer is mooi meegenomen!
