wajongers verzamelen!!

quote:Madhe schreef op 23 april 2011 @ 21:09:

Wat mij opvalt, nu..



Is dat veel wajongers er gemakshalve vanuit gaat dan mensen die géén wajong krijgen geen beperkingen of moeilijkheden hebben. Dat die financieel allemaal wel lekker zitten en elke studie kunnen volgen die ze willen. Lekker makkelijk.En waar leid je dat uit af?

Ik begrijp hier dat er onder Wajongers het gevoel heerst dat er niet genoeg hulp geboden wordt om aan het werk te komen/blijven.



Vanuit mijn werk heb ik te maken met Wajongeren (werk op een VSO waar de leerlingen in het gunstigste geval de school verlaten met een baan met loonsubsidie via Wajong)

Wij merken juist dat het UWV veel mogelijkheden heeft, zowel in financiele ondersteuning voor werkgever en werknemer (voor bijvoorbeeld extra cursussen/studie). Ook zijn er bergen reintegratiebedrijven die zitten te springen om onze leerlingen onder hun hoede te krijgen. Daar krijgen ze natuurlijk geld voor (weer via UWV) maar zij begeleiden de jongeren ook in hun baan en helpen zoeken naar een nieuwe baan als dit niet werkt.



Ik begrijp dus dat dit niet voor iedereen zo werkt, komt dat omdat jullie niet op de hoogte zijn van dit soort faciliteiten of omdat je er niet voor in aanmerking komt omdat je nog in de `oude` Wajong valt oid?

quote:mardjen schreef op 23 april 2011 @ 22:01:

Ik begrijp dus dat dit niet voor iedereen zo werkt, komt dat omdat jullie niet op de hoogte zijn van dit soort faciliteiten of omdat je er niet voor in aanmerking komt omdat je nog in de `oude` Wajong valt oid?

Toen ik in de Bijstand zat, had ik geen recht op allerlei voorzieningen omdat het UWV van mening was dat ik geen grote beperkingen had tav werk.



Vanuit de WW had ik sollicitatieplicht, maar hoe ik ook zocht, ik kon geen enkele functie vinden of zelfs bedénken die ik met mijn beperkingen zou kunnen vervullen, én waarvoor je geen papieren nodig had. Toen ben ik na zes weken lang kastje-muur-bellen uiteindelijk op eigen verzoek aangemeld bij een reïntegratiebedrijf. Daar vonden ze me niet bemiddelbaar, omdat ik volgens hen weer veel te grote beperkingen had. Dus werd ik teruggemeld bij het UWV, en zo kreeg ik geen enkele begeleiding. Uitzendbureaus doen dat trouwens ook zo: daar willen ze je niet inschrijven als je een duidelijke beperking hebt, omdat ze geen dossiervervuiling willen, en dus alleen mensen inschrijven die ze kunnen bemiddelen.



Maar ik volg al jaren m'n eigen reïntegratieplan. Ik wil m'n studie afmaken, doe nu werkervaring op door een soort van extra-curriculaire stage, en ben keihard aan het sparen voor aangepaste rijlessen met joystickbesturing, in de hoop dat ik over een jaar of tien genoeg bij elkaar heb gespaard om ook een tweedehands aangepaste bus te kopen, zodat ik niet meer afhankelijk ben van het UWV voor wat betreft het vervoer. Dat is trouwens ook zoiets wat vanuit de Bijstand niet had gekund, want daar mag je maar zo'n 5000 euro spaargeld hebben, daarna mag je je uitkering inleveren. Maar goed, ik ben ontzettend blij met het feit dat ik die vervoersvoorziening nu krijg, voor studie-dingen én voor m'n stage, zodat ik de kans heb om te bouwen aan m'n toekomst. Maar je moet wel zélf initiatief tonen, en volhouden als een aanvraag wordt afgewezen. Daarbij zijn er ook voorzieningen die alleen gelden voor bepaalde categorieën Wajongers. Een jobcoach krijg je namelijk alleen maar als je werkt, dus die kan je niet helpen met het zoeken naar werk, of met problemen bij een stage of vrijwilligerswerk. Verder kom ik bijvoorbeeld niet in aanmerking voor een proefplaatsing of voor loonkostensubsidie, omdat het UWV mij duurzaam en volledig arbeidsongeschikt acht. (Ook krom ja, ik weet het.)

Ik vind wel dat er zowizo onderscheid gemaakt mag worden in thuiswonend en niet. Een vriendin van mij woont thuis, verbrast haar hele uitkering ( werkt er 2 uurtjes per week bij) aan van alles en nog wat, alles gaat schoon op. En heeft straks als ze op zich zelf gaat geen enkel benul van geld. Geef haar dan een goede cursus en pas de bedragen aan.

quote:Sent schreef op 23 april 2011 @ 21:52:

[...]



Nou goed, dan was het héél veel moeilijker geworden.



Ik heb weinig trek om m'n halve medische geschiedenis van de afgelopen jaren te gaan delen nu, maar laten we het erop houden dat ik erg dankbaar ben voor een paar positieve wendingen waardoor ik tegen alle verwachtingen in niet in een verpleeghuis hoef te wonen, en toch m'n studie weer op de rit heb gekregen. In laag tempo, maar toch. Ik zou het over mezelf nooit zeggen, maar een potentiële werkgever zou mij - kijkend alleen al naar m'n elektrische rolstoel - waarschijnlijk zien als "zwaar lichamelijk gehandicapt". Zonder de voorzieningen waar je recht op hebt als je een Wajong-status hebt, is het dan bijna onmogelijk om ergens aan het werk te komen. Dat houdt al vrij snel op als je geen vervoer hebt, bijvoorbeeld. En rolstoeltaxivervoer is dusdanig duur dat dat niet zelf te bekostigen is.



En persoonlijk vind ik het eigenlijk van aardig wat vechtlust getuigen als je zes jaar blijft vechten voor je recht, enkel en alleen omdat je graag een kans wilt hebben om je studie af te maken en misschien ooit aan het werk te komen, terwijl het niet eens zeker is dat werken er lichamelijk gezien ooit in zal zitten. In de Bijstand had ik vrijstelling van de sollicitatieplicht, en vond men mij een overduidelijk geval van iemand die toch nooit zou kunnen werken. Voor de uitkering had ik het dus niet hoeven doen, mijn enige motivatie was dat ik een betere kans wilde hebben om ooit (in elk geval deels) m'n eigen brood te kunnen verdienen.



Ik begrijp wat je zegt, en zal me tot de verandering eens niet laten verlokken tot de discussie over het volgen van een studie op kosten van de staat (ja want die betaalt het grootste gedeelte) als er daarna, als vruchten van de studie niets meer terug gaat komen.



Heel begrijpelijk dát je een studie wil volgen en hoopt te gaan werken, en ik ga verder geen discussie voeren hierover, maar dát vind ik nou geldverspilling.

quote:Sent schreef op 23 april 2011 @ 22:30:

[...]



Toen ik in de Bijstand zat, had ik geen recht op allerlei voorzieningen omdat het UWV van mening was dat ik geen grote beperkingen had tav werk.



Vanuit de WW had ik sollicitatieplicht, maar hoe ik ook zocht, ik kon geen enkele functie vinden of zelfs bedénken die ik met mijn beperkingen zou kunnen vervullen, én waarvoor je geen papieren nodig had.



Dát doet het UWV voor je, dus dat hoefde jij ook niet te doen.



Toen ben ik na zes weken lang kastje-muur-bellen uiteindelijk op eigen verzoek aangemeld bij een reïntegratiebedrijf. Daar vonden ze me niet bemiddelbaar, omdat ik volgens hen weer veel te grote beperkingen had. Dus werd ik teruggemeld bij het UWV, en zo kreeg ik geen enkele begeleiding. Uitzendbureaus doen dat trouwens ook zo: daar willen ze je niet inschrijven als je een duidelijke beperking hebt, omdat ze geen dossiervervuiling willen, en dus alleen mensen inschrijven die ze kunnen bemiddelen.



Een uitzendbaan geeft ook teveel onzekerheid. Ik begrijp dat je ook via een uitzendbureau wil werken, maar het is wel tijdsverspilling om het te proberen. Het valt voor mij dan ook niet onder de noemer mogelijkheden zoeken als het buiten de mogelijkheden valt.



Maar ik volg al jaren m'n eigen reïntegratieplan. Ik wil m'n studie afmaken, doe nu werkervaring op door een soort van extra-curriculaire stage, en ben keihard aan het sparen voor aangepaste rijlessen met joystickbesturing, in de hoop dat ik over een jaar of tien genoeg bij elkaar heb gespaard om ook een tweedehands aangepaste bus te kopen, zodat ik niet meer afhankelijk ben van het UWV voor wat betreft het vervoer. Dat is trouwens ook zoiets wat vanuit de Bijstand niet had gekund, want daar mag je maar zo'n 5000 euro spaargeld hebben, daarna mag je je uitkering inleveren. Maar goed, ik ben ontzettend blij met het feit dat ik die vervoersvoorziening nu krijg, voor studie-dingen én voor m'n stage, zodat ik de kans heb om te bouwen aan m'n toekomst. Maar je moet wel zélf initiatief tonen, en volhouden als een aanvraag wordt afgewezen.



Zelf initiatief tonen moet altijd. Of een aanvraag nou toe wordt gewezen of af wordt gewezen. Dat valt kort gezegd onder de verplichting die je hebt als mens zijnde. Niet zo raar ook.



Daarbij zijn er ook voorzieningen die alleen gelden voor bepaalde categorieën Wajongers. Een jobcoach krijg je namelijk alleen maar als je werkt, dus die kan je niet helpen met het zoeken naar werk, of met problemen bij een stage of vrijwilligerswerk. Verder kom ik bijvoorbeeld niet in aanmerking voor een proefplaatsing of voor loonkostensubsidie, omdat het UWV mij duurzaam en volledig arbeidsongeschikt acht. (Ook krom ja, ik weet het.)



En dat is het stomme (van dat laatste).. mensen komen dus op eigen kracht weer aan een baan? Die kunnen dus én werken én zelf die baan regelen. Maar kunnen dan volgens de papieren die ze zo graag willen zogenaamd niets.



Het is nogal wat, wat je kunt als je en tegen je beperkingen en instanties op kunt vechten.

quote:Missphoebe schreef op 24 april 2011 @ 10:40:

hoe kom je erbij dat het uwv werk voor je zoekt?

theoretischzou het moeten, in de praktijk niet.

en nogmaals, ik hoef die kutuitkering niet. ga ik lekker van 200 E leven, die ik zelf verdient heb. meer uren kan ik namelijk niet.

op de rest ga ik niet meer in. fijne paasdagen.



Ik zeg nergens dat het UWV werk voor je zoekt, dat doen ze namelijk inderdaad niet. Daarnaast hoeft het UWV theoretisch helemaal niet dat werk te zoeken, dat moet je zelf doen. Logisch ook.



Het was een reactie op het feit dat Sent niet kan bedenken welke werkzaamheden ze kan doen. Het UWV zoekt uit welke werkzaamheden je wel kunt doen. (hoe denk je dat ze anders de mogelijkheden in kaart kunnen brengen?).





Je reactie verder is gebaseerd op hoe je je hier nu bij voelt, niet op de feiten. Als jij die kutuitkering wil stopzetten moet je dat lekker doen. Van mij hoeft het niet want je hebt er recht op.

In jouw geval vind ik alleen het stukje; + loon belachelijk (en die regels heb jij niet zelf gemaakt, dat snap ik ook wel).

quote:Madhe schreef op 23 april 2011 @ 20:56:

[...]





Dat is de denkfout die zo irritant is. Dan raak je die niet kwijt, dan verdien je die zelf. Net als nu.

Het is een vangnet, en dat je nu zo zit en er daarom vanuit gaat dat je áltijd zo zit maakt het er niet beter op. Volgens mij werd er namelijk eerst al gezegd dat je niet kon werken en nu blijk je dat wel te kunnen. Toch hard voor gewerkt neem ik aan.



En zelfbeeld, zelfvertrouwen en sociale contacten is heel wat kostbaarder dan 160 euro, dus zelfs al mag je die niet houden heb je er toch heel wat waardevols mee gewonnen.



Dat laatste over dat zelfvertrouwen etc. daarmee bedoelde ik juist dat ik niet terug wil de volledige wajong in omdat dat zoveel belangrijker is dan geld...

Heel lang is de regel geweest dat werken moet lonen. En dat is een logische regel want iedereen wil graag beloond worden voor werken. Maar dat nu na 1,5 jaar werk ik die beloning weer mag inleveren. En dat je beter af bent als je volledige in de wajong zit dan als je gedeeltelijk (op eigen initiatief ook nog!) werkt. Dat is toch krom????

En ik weet niet welke denkfout ik zou maken. Ik raak die 160 euro wel degelijk kwijt. Ik ga heus niet stoppen met werken (daar heeft het me te veel voor opgeleverd op andere vlakken) maar ik vind het wel raar. Volgens mij zouden juist de mensen beloont moeten worden die (gedeeltelijk) willen werken/werken. De bijstand is trouwens minder dan de wajong even voor de duidelijkheid. Dus ik ga er dan nog meer op achteruit en krijg dan minder geld dan ik kreeg toen ik nog volledig thuis zat.



Ik heb mijn betaalde functie zelf gevonden zonder hulp van het uwv. Ik wilde geen hulp want in het verleden heb ik dat meerdere keren gedaan en dan kwam er altijd te veel druk op te liggen en dan ging het niet zo goed met mij (zacht uitgedrukt). Dus nu heb ik het op eigen kracht gedaan. Ik heb wel sinds ik werk een jobcoach die door het uwv betaald wordt. Daar ben ik erg blij mee. Want dat zorgt er voor dat ik kan blijven werken.

Ik denk dat ivm bezuinigen dit de voornaamste reden is om het te koppelen aan de bijstand en terecht,, jij hebt dus middelen om niet te trekken nu, er zijn duizenden mensen die niet rond kunnen komen en jij trekt met een riant appeltje voor de dorst, vind ik best wel asociaal, eerst je eigen broek ophalen en als je niks meer hebt pas trekken, de rest van nederland moet er namelijk wel voor werken , dat smartegeld krijg je niet om een spaarcentje te hebben of een leuke nieuwe bank te kopen, dat is om in je levensonderhoud te voorzien toch, omdat je niet meer kunt werken, je hebt nu dubbelop, komt mij heel fout over,.

quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 00:58:

Ik begrijp wat je zegt, en zal me tot de verandering eens niet laten verlokken tot de discussie over het volgen van een studie op kosten van de staat (ja want die betaalt het grootste gedeelte) als er daarna, als vruchten van de studie niets meer terug gaat komen.Nee, daar vergis je je. De staat betaalt mijn levensonderhoud, dát wel. Maar mijn studie betalen zij niet, of je moet willen beargumenteren dat zij dat indirect doen, omdat ik van mijn uitkering mijn studie betaal. Maar aangezien ik niet in staat ben om dagonderwijs te volgen, heb ik nooit recht gehad op studiefinanciering, en dus ook niet op een studentenlening. Ik ging een paar uur werken in de week om mijn studie te kunnen betalen, tot het werken niet meer ging. Vervolgens moest ik ook nog eens verhuizen naar een aangepaste woning, en gingen mijn vaste lasten enorm omhoog. Op dat moment heb ik Bijstand aangevraagd. Maar ik had ook liever regulier onderwijs kunnen volgen en van m'n stufi plus bijbaan en/of lening een goedkope studentenkamer gehuurd.



Ik zeg niet dat ons systeem perfect is, verre van dat zelfs. Ook ik vind veel dingen aan de huidige Wajong-wetgeving behoorlijk krom. Neem nu het feit dat ik volgens het UWV "geen duurzaam benutbare mogelijkheden" heb, terwijl ik die term zelf eerder als een belediging zie. Nu is het wél zo dat ten tijde van mijn laatste keuring de verzekeringsarts bij mij thuis moest komen, omdat ze het vervoer voor mij te risicovol vonden. Dus er wáren ook erg weinig mogelijkheden op dat moment. Maar je zou kunnen zeggen dat er een nieuwe keuring plaats had moeten vinden op het moment dat ik aangaf dat ik wél weer de deur uitkon, en dat ik daarom op zoek was naar een plek om werkervaring op te doen. Aan de andere kant kan ik nog steeds geen gewoon werk doen, en zijn de uurtjes die ik op deze zeer flexibele onbetaalde werkplek kan draaien, best beperkt. Zo'n beoordeling zou dus hooguit leiden tot een wijziging in de zin dat ik niet meer op medische gronden, maar op arbeidskundige gronden arbeidsongeschikt zou zijn, maar aan het percentage zou niets veranderen. Dan is zo'n keuring ook weer zonde van het geld. Waarschijnlijk zijn ze blij dat ik zelf wél mogelijkheden zie, en laten ze me daarin m'n gang gaan, in de hoop dat ik inderdaad over een paar jaar zover ben dat ik zelf ook wat geld binnenbreng, en gaan ze dán m'n arbeidsgeschiktheidspercentage aanpassen.





quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 01:03:quote:Vanuit de WW had ik sollicitatieplicht, maar hoe ik ook zocht, ik kon geen enkele functie vinden of zelfs bedénken die ik met mijn beperkingen zou kunnen vervullen, én waarvoor je geen papieren nodig had.Dát doet het UWV voor je, dus dat hoefde jij ook niet te doen. Nee, dat was nu juist het probleem. Ik was goedgekeurd voor functies die ik absoluut niet kón. Niet voor niets heb ik al die moeite moeten doen om dat uiteindelijk recht te laten zetten. Dan is het moeilijk zoeken hoor, als de handvatten die je krijgt, totaal onzinnig zijn. Ik wist dat ik niet kon wat er in mijn papieren stond, en wilde uitzoeken wat ik wél kon. Maar ik kwam niet verder dan het stickertje "niet bemiddelbaar", en het advies om me opnieuw ziek te melden.quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 01:03:

Zelf initiatief tonen moet altijd. Of een aanvraag nou toe wordt gewezen of af wordt gewezen. Dat valt kort gezegd onder de verplichting die je hebt als mens zijnde. Ik klaag er niet over Madhe, ik stel het alleen vast. Wij staan wat dit betreft aan dezelfde kant hoor. Ik antwoord slechts op een vraag van mardjen, die zich afvraagt of er niet allerlei begeleiding bestaat voor Wajongers. Mijn antwoord: nee, meestal moet je het zelf doen. Veel mensen verwachten echter vanalles van het UWV, en gaan af zitten wachten of ze nog worden opgeroepen voor een reïntegratietraject of zoiets. Ik ken mensen die denken dat de toekenning van een uitkering betekent dat ze niets meer mogen, kunnen, of hoeven. Daarom geef ik aan dat je het wél allemaal zelf moet doen, dat je zélf de verantwoordelijkheid moet nemen voor je reïntegratie.



Als je arbeidsongeschikt wordt bevonden, betekent dat dat er geen functies zijn in het computersysteem van het UWV die je met jouw beperkingen kunt doen. In dat systeem staan echter lang niet alle mogelijke functies, en ook zéker niet in allerlei verschillende invullingen. Het is dus heel goed mogelijk dat er geen functie is die het UWV voor je kan bedenken, maar dat je met enige creativiteit tóch een manier kunt vinden waarop je je eigen geld kunt verdienen. Dát is de reden dat ik zeg dat je als Wajonger zelf initiatief moet tonen.



Hierbij geldt echter één grote kanttekening, en dat is dat niet elke Wajonger dit KAN. Denk aan de voorbeelden die ik eerder noemde van mensen die in mijn ogen meer begeleiding nodig hebben, en denk aan mensen met een lage intelligentie, zwakke sociale vaardigheden, of zware psychische problemen. Daar kun je niet simpelweg tegen zeggen: "het is je verplichting als mens zijnde", je moet er zelf maar voor zorgen dat je werk vindt. Dat gaat gewoon niet altijd op. Daarom kwam ik ook tot een grondig "amen" op één van je vorige stellingen, waar je zei dat er meer geld besteed moest worden aan de begeleiding en het aan het werk helpen van huidige Wajongers. We hebben het immers over een kwetsbare groep mensen, die niet voor niets bij de poort van het UWV terecht komen. Meer begeleiding is absoluut noodzakelijk als we meer mensen aan het werk willen krijgen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat er een (grote?) groep is die nu Wajong heeft, maar die met de juiste begeleiding en voorzieningen best zou kunnen werken.



quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 01:03:

En dat is het stomme (van dat laatste).. mensen komen dus op eigen kracht weer aan een baan? Die kunnen dus én werken én zelf die baan regelen. Maar kunnen dan volgens de papieren die ze zo graag willen zogenaamd niets.Nee, ik denk dat veruit de meeste mensen die op medische gronden zijn afgekeurd, niet aan een baan komen, en al helemaal niet op eigen kracht. Ook ik ga het niet redden "op eigen kracht", alleen al vanwege het eerder genoemde vervoersprobleem. Maar als je mijn eerdere postings goed leest, zie je dat ik die papieren waarin staat dat ik 'zogenaamd niets kan', helemaal niet graag wílde. Ik wilde mijn kansen op toekomstig werk vergroten, door toegang te krijgen tot bepaalde voorzieningen. Als ik niet zo graag het uitzicht wilde hebben om ooit uit die uitkering te komen, had ik al die moeite niet hoeven doen en had ik gewoon in de Bijstand kunnen blijven zitten.quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 01:03:

Het is nogal wat, wat je kunt als je en tegen je beperkingen en instanties op kunt vechten.Dankjewel! Dat vind ik dus ook, en daarom heb ik de hoop dat ik ooit ook wel zover kom dat die mogelijkheden zich zullen vertalen in betaald werk.

quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 11:10:In jouw geval vind ik alleen het stukje; + loon belachelijk (en die regels heb jij niet zelf gemaakt, dat snap ik ook wel).

Ik weet niet wat hierin wijsheid is eigenlijk. Juist in de nieuwe Wajong (die geldt voor aanvragen vanaf januari 2010) heeft men ervoor gezorgt dat werken altijd loont. In de 'oude' Wajong gaat het geloof ik per trede, en dan kun je dus het geluk hebben dat je iets méér te besteden hebt per maand omdat je een paar uren werkt, maar ook dat je juist mínder hebt, omdat je net boven een bepaalde grens zit. Omdat de regering destijds vond dat werken altijd moet lonen, is dat aangepast in de nieuwe Wajong-wet.



Ergens wel goed, want wie weet stimuleert dat mensen om zoveel te werken als ze kúnnen, en niet zoveel dat ze net onder een bepaalde grens zitten. Aan de andere kant is het inderdaad heel krom: een Wajong krijg je omdat je niet in je eigen levensonderhoud kunt voorzien, dus de staat hoeft niet bij te springen voor dat deel waarin je dat wél zelf kunt.



Maar de redenering erachter snap ik ook niet: je hebt het over een groep mensen die niet kan werken, maar je wilt ze wel stimuleren om tóch te gaan werken. Huh? Dat betekent dan toch dat er mensen zijn die een volledige uitkering ontvangen terwijl ze deels kunnen werken? En ik weet heel goed dat de praktijk anders is dan de theorie. Ik gaf zelf ook al aan dat een arbeidsongeschiktheidspercentage iets zegt over je theoretische mogelijkheden volgens het computersysteem van het UWV, niet over wat er mogelijk is als je creatief denkt en de juiste mensen treft. Dat merk ik zelf in mijn eigen vrijwilligersfunctie. Iets dergelijks bestaat niet als betaalde baan, niet met de aanpassingen die wij als 'werk'gever en 'werk'nemer samen hebben gemaakt. Maar toch suggereert dergelijke wetgeving in mijn beleving dat er mensen in die uitkering zitten die geen volledig gebruik maken van hun eigen werkcapaciteit.



Aan de andere kant is er verschil tussen principe en pragmatiek. Als een wetgeving die ervoor zorgt dat mensen naast hun uitkering wat bij kunnen verdienen, ervoor zorgt dat er meer mensen werken, is het misschien gerechtvaardigd. En ergens vind ik ook wel weer dat creativiteit en inspanning beloond mogen worden. Ik ben er eigenlijk nog niet uit wat ik hier precies van vind dus.

quote:Missphoebe schreef op 24 april 2011 @ 10:40:

hoe kom je erbij dat het uwv werk voor je zoekt?

theoretischzou het moeten, in de praktijk niet.

en nogmaals, ik hoef die kutuitkering niet. ga ik lekker van 200 E leven, die ik zelf verdient heb. meer uren kan ik namelijk niet.

op de rest ga ik niet meer in. fijne paasdagen.

Missie, kritiek op de regeling is geen kritiek op jou. Ik weet dat het lastig is, en dat je er soms heel moe van kunt worden als je het idee hebt dat je jezelf continu moet verdedigen, maar probeer die twee dingen los te zien van elkaar.



Hier vinden mensen het onterecht dat je naast je uitkering kunt bijverdienen, dat mogen ze vinden. Zoals ik eerder schreef, weet ik zelf ook niet zo goed wat ik van die wetgeving moet vinden. Maar de wetgever vindt duidelijk dat jij dat bedrag wél gewoon bovenop je uitkering moet kunnen verdienen, en er is niemand die jou dat misgunt. Er wordt kritiek geuit op de wet, niet op jou. En jij hebt een volledige Wajong, toch? Die blijft gewoon bestaan, inclusief de regels over het bijverdienen. Alleen de mensen die gedeeltelijk arbeidsongeschikt zijn, komen in één regeling te zitten met de huidige Bijstand en WSW. Jij mag dus gewoon blijven bijverdienen.

Ik vind het dus idioot dat mensen die niet kunnen werken en daar een uitkering om moeten krijgen blijkbaar wél kunnen werken als het maar loont.

Dat suggereert namelijk dat (zoals het in de praktijk blijkt) mensen meer ongeschikt worden verklaard dan ze zijn. Sowieso, is al gebleken dat het grootste probleem aan de maatschappij waarin gewerkt moet worden ligt ipv aan de beperkingen.



Ik vind dat er een veel duidelijker verschil moet zijn tussen niet kunnen werken en niet worden aangenomen.

En dus vind ik het heel logisch als alles onder de WWB gaat vallen en dat er vanuit de WWB onderscheid gemaakt gaat worden tussen werkeloos, beperkt en ongeschikt. (WWB, WSW, WaJong).



En inderdaad, dat ik kritiek lever op de regelgeving en de praktijk wil niet zeggen dat ik kritiek lever op de mensen die er niets aan kunnen doen dat ze onder de kromme regels vallen.

Sent, ook over die studie bedoel ik dat niet persoonlijk naar jou toe, maar in het algemeen. (Als jouw kosten boven de 500 per jaar vallen kun je dat opgeven bij de belastingdienst en zal er ook veel vergoed worden )

quote:mardjen schreef op 23 april 2011 @ 22:01:

Ik begrijp hier dat er onder Wajongers het gevoel heerst dat er niet genoeg hulp geboden wordt om aan het werk te komen/blijven.



Vanuit mijn werk heb ik te maken met Wajongeren (werk op een VSO waar de leerlingen in het gunstigste geval de school verlaten met een baan met loonsubsidie via Wajong)

Wij merken juist dat het UWV veel mogelijkheden heeft, zowel in financiele ondersteuning voor werkgever en werknemer (voor bijvoorbeeld extra cursussen/studie). Ook zijn er bergen reintegratiebedrijven die zitten te springen om onze leerlingen onder hun hoede te krijgen. Daar krijgen ze natuurlijk geld voor (weer via UWV) maar zij begeleiden de jongeren ook in hun baan en helpen zoeken naar een nieuwe baan als dit niet werkt.



Ik begrijp dus dat dit niet voor iedereen zo werkt, komt dat omdat jullie niet op de hoogte zijn van dit soort faciliteiten of omdat je er niet voor in aanmerking komt omdat je nog in de `oude` Wajong valt oid?



Blij dat deze vraag wordt gesteld. Ik ben een wajonger 100% afgekeurd. In de afgelopen jaren heb ik steeds mijn best gedaan om weer aan het werk te gaan. Dat lukt ook vaak omdat ik veel freelance klussen doe. Als ik bij het UWV aanklop voor hulp hierbij heb ik er niks aan. Ze weten te weinig van mijn beroepstak. Wel hebben ze me een auto aangeboden omdat ik dan meer werk zou kunnen doen. Ik heb dat niet gedaan omdat ik verwachtte hem maar twee keer per maand nodig te hebben. Hoe bedoel je geld over de balk smijten.

Bij het reïntegratie bureau zeiden ze dat ik me maar moest omscholen terwijl ik mijn huidige beroep juist goed kan combineren met mijn handicap. Ook heb ik gehad dat ik geen reïntegratie traject mocht doen omdat ik toch 100% afgekeurd ben. Maar al die tijd heb ik gewoon gewerkt, alleen sommige maanden als het echt niet gaat werk ik niet en dan is die uitkering heel fijn. Ik heb gevraagd om herkeurd te worden, doen ze niet. Wat mij betreft mogen er dus zeker een hoop dingen veranderen bij het UWV. Nu worden er veel onnodige kosten gemaakt. De hele uitstraling van het UWV komt op mij over als laks, gemakzuchtig.



Over de hoogte van de uitkering; dat is echt heel laag er kan gewoon eigenlijk niks van af, zeker omdat je als gehandicapte vaak veel extra kosten maakt door je ziekte. En nee, daar zijn niet altijd potjes voor. Twee jaar terug heb ik 10.000 aan ziekte kosten gehad en kreeg maar 2000 vergoed. Dit waren voornamelijk kosten die ik moest maken om weer aan het werk te kunnen. (UWV vergoed dat dus niet omdat ze vinden dat ik niet kan werken)

Gelukkig leef ik zuinig en spaar ik voor als ik in de toekomst geen uitkering meer heb en weer ziek word. Dat ik weer ziek word staat vast. Met mijn handicap kan ik niet in loondienst en niet genoeg werken om een verzekering hiervoor te kunnen betalen. Als ik nu eerst dat spaarpotje op zou moeten maken heb ik straks dus niks. Ook heb ik dat spaargeld nodig om in de toekomst een auto te kunnen kopen en andere investeringen te doen voor mijn werk.



@Madhe, ik las ergens dat volgens jou maar een kwart van de wajongers daadwerkelijk recht heeft op de uitkering. En de meeste wajongers doen zus en zo. Hoe kom je aan die cijfers en informatie? Ken je ze allemaal? Het komt op mij over alsof je nogal generaliseert en bevooroordeeld bent.

Wel ben ik het eens dat het voorheen veel te makkelijk is gemaakt om een uitkering te krijgen. Het is goed dat ze daar strenger in worden. Ook denk ik dat het werkelijke probleem zit in dat de arbeidsmarkt onvoldoende flexibel is om mensen die door hun beperking alleen op hun eigen manier kunnen werken. Een handicap ontneemt je de flexibiliteit, de werkgever zal dat moeten compenseren.

Er is trouwens een team dat vragen over de wajong op fora beantwoordt. Het zou fijn zijn als zij zich in een topic als dit eens laten horen.

quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 12:09:

Ik vind dat er een veel duidelijker verschil moet zijn tussen niet kunnen werken en niet worden aangenomen.

Eens, hoewel dat in de regelingen al wel aardig onderscheiden wordt volgens mij. Maar er zou betere uitleg moeten worden gegeven. Ik hoor wel eens mensen klagen: "het UWV keurt mij goed, maar ik heb die-en-die beperkingen, dus niemand wil mij hebben". (Nee, als je zo zeurt niet nee, denk ik dan stiekem wel eens bij mezelf..) Maar een arbeidsongeschiktheidsuitkering moet natuurlijk geen vangnet zijn voor mensen die moeilijk aan het werk komen. Die is er voor mensen die niet kúnnen werken. Als het gaat om je kansen om aangenomen te worden, ken ik nog wel een paar categorieën mensen die dan een uitkering zouden moeten krijgen. Maar zolang er geen goede begeleiding is voor mensen die vanwege een handicap alleen maar aangepast werk kunnen doen, of alleen maar werk kunnen doen met bepaalde voorzieningen, zal er toch een vangnet moeten zijn om mensen in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.



quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 12:09:

En dus vind ik het heel logisch als alles onder de WWB gaat vallen en dat er vanuit de WWB onderscheid gemaakt gaat worden tussen werkeloos, beperkt en ongeschikt. (WWB, WSW, WaJong). Is al bekend of en hoe ze dat onderscheid gaan maken? Mijn angst is namelijk dat een dergelijk onderscheid er níet komt, en dat mensen die door bijvoorbeeld een chronische ziekte of aangeboren handicap gedeeltelijk arbeidsongeschikt zijn, gelijkgesteld gaan worden aan mensen die door omstandigheden tijdelijk niet kunnen werken. Op zich vind ik het geen slecht idee dat het duidelijk is wie er verantwoordelijk is voor mensen die niet mee kunnen komen op de reguliere arbeidsmarkt, nu wordt er nog te vaak heen en weer geschoven met cliënten. Ik had zelf al bezwaar aangetekend tegen mijn Wajong-beoordeling, maar voor de gemeente stelde dit ook als voorwaarde voor toekenning van de WWB. Ik vraag me alleen af of dit gaat werken, en of de gemeentes wel genoeg expertise in huis hebben/krijgen en er de financieele middelen voor hebben. Ik ben toch bang dat het eerder een nog groter zootje gaat worden, maar goed, wie weet verrassen de gemeentes ons wel.quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 12:17:

Sent, ook over die studie bedoel ik dat niet persoonlijk naar jou toe, maar in het algemeen. (Als jouw kosten boven de 500 per jaar vallen kun je dat opgeven bij de belastingdienst en zal er ook veel vergoed worden )Da's waar. Maar in z'n algemeenheid, vind jij dat je vanuit een uitkering niet zou mogen studeren? Voor veel mensen is dat juist datgene wat hun kansen op betaald werk enorm vergroot namelijk. Of begrijp ik nu je stelling niet goed?

quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 12:09:

Ik vind het dus idioot dat mensen die niet kunnen werken en daar een uitkering om moeten krijgen blijkbaar wél kunnen werken als het maar loont.

Dat suggereert namelijk dat (zoals het in de praktijk blijkt) mensen meer ongeschikt worden verklaard dan ze zijn.

En dan nog, hoewel ik het deels wel met je eens ben in elk geval wat betreft dat laatste, toch even een nuance: het is niet zo dat die mensen die volledig arbeidsongeschikt zijn, even solliciteren op een reguliere functie en dan worden aangenomen hé? Dat gaat om mensen die zélf zo creatief zijn dat ze een functie aan kunnen passen naar hun mogelijkheden, en die het geluk hebben dat ze een werkgever hebben gevonden die daaraan mee wil werken.



Even mezelf als voorbeeld, gewoon omdat dat makkelijk wegschrijft: ik doe acht uur onbetaald werk per week, en dat is een functie die voor mij gecreëerd is. Ik solliciteerde op een andere functie, min of meer tegen beter weten in, en had het enorme geluk dat mijn sollicitatie terecht kwam bij iemand die iets in mij zag, en die mij een kans wilde gunnen. Er was echter geen geld om een compleet op mij toegesneden functie te creëren, maar ik gaf aan dat ik ook dolgraag dat werk zou willen doen zonder dat er een vergoeding tegenover stond. Niet alleen omdat het erg leuk werk was en omdat ik vond dat ik lang genoeg thuis had gezeten, maar ook omdat het mijn kansen op betaald werk in de toekomst vergroot. Ik had geen idee hoeveel uren ik eigenlijk kón werken, dus dat zijn we gewoon maar uit gaan proberen. Ik mag dus zelf weten hoeveel uren ik werk, en die keren dat ik toch onverwacht naar het ziekenhuis moet als ik eigenlijk wilde gaan werken, neemt niemand mij kwalijk. Daarbij krijg ik een lijst met werkzaamheden aangereikt, en geef ik zelf aan welke van die werkzaamheden ik ga doen, en welke ik niet kan of alleen kan doen als ik ze verspreid over meerdere dagen. Binnenkort moet ik weer geopereerd worden, en zal ik zo'n twee maanden niet kunnen werken. Dat is geen ramp, want hoewel ze blij zijn met het werk dat ik verricht, hebben ze me strikt gezien niet nódig. De conclusie dat ik "dus toch gewoon kan werken", zou dan ook een tikkeltje voorbarig zijn, en datzelfde geldt waarschijnlijk voor heel veel mensen die werken naast hun uitkering. En stél nu dat het project waar ik aan werk, voldoende budget zou hebben om mij te betalen voor het werk dat ik doe, dan nóg zou het geld dat ik daarmee zelf zou verdienen, een schijntje zijn bij het bedrag dat het UWV betaalt aan vervoerskosten om mij daar te kunnen laten werken. Dus het is niet zo dat omdat ik de baan zelf gevonden heb, ik het UWV niet nodig heb.



Maar als je vindt dat werken vanuit een uitkering niet lonend hoeft te zijn, vind je dan ook dat een uitkering net zo hoog zou moeten zijn als het minimumloon? De meeste mensen die vinden dat werken moet lonen, vinden dat het niet fair is dat iemand die een volledige baan heeft tegen het minimumloon, soms netto nog minder overhoudt dan iemand met een uitkering. Maar als je vindt dat werken moet lonen, geldt dat dan ook niet voor mensen die een dusdanige handicap hebben dat ze op papier helemaal geen regulier werk kunnen doen?



En voordat er iemand valt over het feit dat ik zoveel geld verbruik om onbetaald werk te kunnen doen: dát is dus het investeren waar ik het over had. In mijn geval is die investering nodig om mijn studie af te maken en om werkervaring op te kunnen doen, zodat ik in de toekomst hopelijk heel wat jaren (bijna) zonder die uitkering kan. Mijn eigen bijdrage hieraan is dat ik al jaren aan het sparen ben om de hele dure aangepaste rijlessen zélf te kunnen betalen, zodat ik in de toekomst een auto kan kopen en geen vergoedingen voor rolstoeltaxivervoer meer nodig heb. Dus ook ik ben iemand die hoopt dat ze bij veranderende regelgeving niet ineens haar spaargeld moet gaan opgebruiken, want dan zou ik nog veel langer afhankelijk zijn van allerlei dure vergoedingen.



Zo. En nu ga ik weer een paar uurtjes slapen

quote:Sent schreef op 24 april 2011 @ 12:54:



Da's waar. Maar in z'n algemeenheid, vind jij dat je vanuit een uitkering niet zou mogen studeren? Voor veel mensen is dat juist datgene wat hun kansen op betaald werk enorm vergroot namelijk. Of begrijp ik nu je stelling niet goed?



Nee joh, ik vind dat iedereen mag studeren, cursussen mag volgen en zich verder (vooruit) mag ontwikkelen.

Of dat vanuit een uitkering of vanuit de meest geweldige baan gebeurt interesseert me werkelijk niet (zolang bij sollicitatieplicht de studie de beschikbaarheid voor werk niet in de weg staat dan).



Maar wanneer er daarna geen bijdrage wordt geleverd die gelijk staat aan de kosten die de studie heeft meegebracht voor de overheid mag er wat mij betreft best een terugbetalingsregeling komen. Zij het op een redelijke manier (naar draagkracht. Is dat vanwege wajong 10 euro per maand dan is dat zo).



Zonder dat, is het eigenlijk weggegooid geld.

quote:Maar als je vindt dat werken vanuit een uitkering niet lonend hoeft te zijn



't Is een vangnet, geen zakgeld

Wat je zelf kunt verdienen hoeft niet meer aangevuld te worden. Zo simpel zie ik het. Hoeveel iemand hoort te krijgen weet ik niet, maar waarom zou dat meer zijn dan een ander zelf moet verdienen?



En nee, vaak is dat niet meer, maar stel je krijgt een uitkering voor 24 uur en werkt er 4. Dan heb je dus 4 uur meer als je vier uur werkt dan een ander die gewoon 24 uur werkt. Belachelijk als je daar over nadenkt.



Het verschil zit er voor mij niet in of er wel of geen beperkingen zijn, maar of iemand wel of niet in een bepaald minimaal inkomen kan voorzien. Als jij 24 uur kunt werken zegt dat niet dat jij alles zomaar kan. Misschien kost het jou nét zoveel bloed, zweet en tranen als een ander die maar 3 uur of 40 uur werkt. Die ander wordt alleen niet beloond door 4 uur extra, want geen wajong. Begrijp je wat ik bedoel te zeggen?



quote:De meeste mensen die vinden dat werken moet lonen, vinden dat het niet fair is dat iemand die een volledige baan heeft tegen het minimumloon, soms netto nog minder overhoudt dan iemand met een uitkering.



Werken loont al. Iemand zei het al; eigenwaarde, zelfvertrouwen.



quote:Maar als je vindt dat werken moet lonen, geldt dat dan ook niet voor mensen die een dusdanige handicap hebben dat ze op papier helemaal geen regulier werk kunnen doen?Op papier helemaal geen regulier werk kunnen doen is niet hetzelfde als helemaal geen werk kunnen doen. En als je kunt werken moet je werken, vind ik (tenzij je zelf een andere keuze maakt zonder gebruik te maken van een uitkering/vangnet zoals bijvoorbeeld in een gezin voorkomt).

quote:Sent schreef op 24 april 2011 @ 11:59:

[...]



Maar de redenering erachter snap ik ook niet: je hebt het over een groep mensen die niet kan werken, maar je wilt ze wel stimuleren om tóch te gaan werken. Huh? Dat betekent dan toch dat er mensen zijn die een volledige uitkering ontvangen terwijl ze deels kunnen werken? En ik weet heel goed dat de praktijk anders is dan de theorie.Dat is toch ook gewoon zo. Onm maar weer even het voorbeeld van Missphoebe er bij te halen, zij kan wel werken, maar krijgt toch voor 100% een uitkering. Vind jij dat dan niet heel krom?

quote:syl1981 schreef op 24 april 2011 @ 12:44:

[...]

Over de hoogte van de uitkering; dat is echt heel laag er kan gewoon eigenlijk niks van af, zeker omdat je als gehandicapte vaak veel extra kosten maakt door je ziekte. En nee, daar zijn niet altijd potjes voor. Twee jaar terug heb ik 10.000 aan ziekte kosten gehad en kreeg maar 2000 vergoed. Dit waren voornamelijk kosten die ik moest maken om weer aan het werk te kunnen. (UWV vergoed dat dus niet omdat ze vinden dat ik niet kan werken)Dit gaat toch echt veel te ver. Jij geeft zelf aan dat je geleidelijk aan weer wilt werken en het U.W.V. zegt dat je daar niet toe in staat bent. Jij bepaalt toch hoe je je voelt? Ongelooflijk. Ze willen je niet eens herkeuren? Waar hebben we het over? Is er een schip met geld langs geweest bij de overheid ofzo?

quote:Sent schreef op 24 april 2011 @ 13:43:

[...]

Maar als je vindt dat werken vanuit een uitkering niet lonend hoeft te zijn, vind je dan ook dat een uitkering net zo hoog zou moeten zijn als het minimumloon? De meeste mensen die vinden dat werken moet lonen, vinden dat het niet fair is dat iemand die een volledige baan heeft tegen het minimumloon, soms netto nog minder overhoudt dan iemand met een uitkering. Maar als je vindt dat werken moet lonen, geldt dat dan ook niet voor mensen die een dusdanige handicap hebben dat ze op papier helemaal geen regulier werk kunnen doen?





De enkeling die echt helemaal niet kan werken ( dan heb ik het over mensen die zwaar lichamelijk of psychisch ziek zijn, kanker,bijvoorbeeld) mogen wat mij betreft een uitkering krijgen die net zo hoog is als het minimumloon of misschien hoger door de extra kosten die ze maken.

Mensen die tijdelijk in de WAO of Bijstand zitten hebben daar geen recht op vind ik. Zij worden onderhouden door de staat, dan heb je geen recht op allerlei extra's.

Als een uitkering net zo hoog is als het minimumloon, gaat niemand meer werken.

quote:Zanne schreef op 24 april 2011 @ 15:45:

[...]





Dit gaat toch echt veel te ver. Jij geeft zelf aan dat je geleidelijk aan weer wilt werken en het U.W.V. zegt dat je daar niet toe in staat bent. Jij bepaalt toch hoe je je voelt? Ongelooflijk. Ze willen je niet eens herkeuren? Waar hebben we het over? Is er een schip met geld langs geweest bij de overheid ofzo?



Totaal met je eens. Uiteindelijk heb ik een brief aan het UWV geschreven dat ik gewoon weer aan de slag ga en hen elke maand laat weten wat ik verdien. Zo gezegd zo gedaan. Normaal zou ik dan op mijn uitkering moeten worden gekort, maar nee hoor, doen ze niet.



Overigens, kanker kan heel erg zijn, maar dat hoeft niet per se. Daarbij is dat bijna altijd tijdelijk arbeidsongeschikt, dus dat heeft niet veel met de wajong te maken.