Geld & Recht
alle pijlers
wajongers verzamelen!!
vrijdag 22 april 2011 om 11:25
zoals jullie weten zijn er plannen om te bezuinigen op o.a. de wajong.
maakte me er niet erg druk om. (het is denk ik helemaal niet zeker dat dit goedgekeurd wordt door de 1e en 2e kamer)
echter nadat ik vanochtend een stuk las erover in de krant maak ik me wat meer zorgen. daar stond namelijk dat het kabinet eruit is met de gemeentes en provincies over het samenvoegen van de wajong met de bijstand e.d.
ik heb geen zin in reacties van forummers die uitkeringen e.d allemaal bullshit vinden. (dat weten we nu wel)
wil alleen ff hart onder de riem en
horen dat stressen daarom niet nodig is...
maakte me er niet erg druk om. (het is denk ik helemaal niet zeker dat dit goedgekeurd wordt door de 1e en 2e kamer)
echter nadat ik vanochtend een stuk las erover in de krant maak ik me wat meer zorgen. daar stond namelijk dat het kabinet eruit is met de gemeentes en provincies over het samenvoegen van de wajong met de bijstand e.d.
ik heb geen zin in reacties van forummers die uitkeringen e.d allemaal bullshit vinden. (dat weten we nu wel)
wil alleen ff hart onder de riem en
horen dat stressen daarom niet nodig is...
maandag 25 april 2011 om 10:57
quote:Frankie33 schreef op 25 april 2011 @ 08:24:
In dit soort discussies is het altijd weer afgunst die de boventoon voert: een buitenproportionele bezorgdheid om te kort te komen, zowel bij klagers aan de ontvangende kant van een uitkering als aan de verplicht bijdragende kant.
Zo krom, dat in een economie die per definitie draait op concurrentie, er mensen zijn die een concurrerender positie eisen dan zij van zichzelf uit bezitten (zoals altijd in de vorm van meer gratis geld, of in elk geval niet minder) vanwege de reden dat... zij niet kunnen concurreren! Je kunt dat best eisen, het valt uiteraard te proberen, maar wees dan niet zo driedubbel achterlijk om dit te doen met een beroep op de moraal van diezelfde concurrentie.
Tsss. Wie meent dat onze beschaving de sociale voorzieningen uit altruisme heeft bedacht, maakt een cruciale denkfout.
Helemaal eens met de post van Sent, trouwens.
Ben het niet helemaal met je eens. De discussie die hier gevoerd werd ging veelal over het beleid en de regelgeving omtrent de Wajong. Niet om het andere mensen niets/iets gunnen .
Ik ben zelf afhankelijk van het UWV, dus ik zie niet in waarom ik andere mensen dat niet zou gunnen. Wel denk ik dat wanneer er over de gehele lijn bezuinigd wordt, er ook bij de uitkeringen kleine aanpassingen gedaan kunnen worden (zoals dat werken een vervanging is van je uitkering, ipv bovenop je uitkering)
Verder heb ik een vriend die politicologie heeft gestudeerd en ook allemaal theorieen heeft over uitkeringen (ik denk dat je daar op doelt met Wie meent dat onze beschaving de sociale voorzieningen uit altruisme heeft bedacht, maakt een cruciale denkfout.) Het komt er een beetje op neer dat hij denkt dat uitkeringen bestaan zodat mensen kunnen blijven kopen bij de grote bedrijven die geld willen verdienen, dat daarom ook kopen op afbetaling mogelijk is voor mensen voor wie het eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn. En dus niet omdat we het zo sneu vinden dat mensen anders op straat moeten leven. Is dat wat je bedoelde Frankie?
In dit soort discussies is het altijd weer afgunst die de boventoon voert: een buitenproportionele bezorgdheid om te kort te komen, zowel bij klagers aan de ontvangende kant van een uitkering als aan de verplicht bijdragende kant.
Zo krom, dat in een economie die per definitie draait op concurrentie, er mensen zijn die een concurrerender positie eisen dan zij van zichzelf uit bezitten (zoals altijd in de vorm van meer gratis geld, of in elk geval niet minder) vanwege de reden dat... zij niet kunnen concurreren! Je kunt dat best eisen, het valt uiteraard te proberen, maar wees dan niet zo driedubbel achterlijk om dit te doen met een beroep op de moraal van diezelfde concurrentie.
Tsss. Wie meent dat onze beschaving de sociale voorzieningen uit altruisme heeft bedacht, maakt een cruciale denkfout.
Helemaal eens met de post van Sent, trouwens.
Ben het niet helemaal met je eens. De discussie die hier gevoerd werd ging veelal over het beleid en de regelgeving omtrent de Wajong. Niet om het andere mensen niets/iets gunnen .
Ik ben zelf afhankelijk van het UWV, dus ik zie niet in waarom ik andere mensen dat niet zou gunnen. Wel denk ik dat wanneer er over de gehele lijn bezuinigd wordt, er ook bij de uitkeringen kleine aanpassingen gedaan kunnen worden (zoals dat werken een vervanging is van je uitkering, ipv bovenop je uitkering)
Verder heb ik een vriend die politicologie heeft gestudeerd en ook allemaal theorieen heeft over uitkeringen (ik denk dat je daar op doelt met Wie meent dat onze beschaving de sociale voorzieningen uit altruisme heeft bedacht, maakt een cruciale denkfout.) Het komt er een beetje op neer dat hij denkt dat uitkeringen bestaan zodat mensen kunnen blijven kopen bij de grote bedrijven die geld willen verdienen, dat daarom ook kopen op afbetaling mogelijk is voor mensen voor wie het eigenlijk niet mogelijk zou moeten zijn. En dus niet omdat we het zo sneu vinden dat mensen anders op straat moeten leven. Is dat wat je bedoelde Frankie?
maandag 25 april 2011 om 11:49
quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 23:45:
Iemand die geen wajong heeft is niet per definitie altijd maar in staat om meer te werken. Andersom kan een wajonger meer gaan verdienen dan 75% van het minimumloon, maar niet met behoud van de uitkering. Een volledige Wajonger? Uitzonderingen daargelaten misschien, maar dan moet je echt een behoorlijke belastbaarheid hebben. Met slechts een paar uur per week kom je daar niet aan.quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 23:45:
In beide gevallen kun je niet in het algemeen in een hokje stoppen, hetgeen nu vanuit beide kanten wel gebeurt.
"Alle mensen zonder wajong zijn automatisch gezond en in staat om meer te verdienen" is net zo'n kromme redenering als " Alle wajongers zijn arbeidsongeschikt vind".Oh? Ik vind dat er best genuanceerd gediscussieerd wordt hier.
Ik vind het vooral jammer dat het huidige kabinet niet de effecten af wil wachten van de jongste verandering in de Wajong. Sinds 2010 is de nieuwe Wajong van kracht, waarbij de nadruk veel meer ligt op begeleiding naar werk, en minder op inkomstenondersteuning. Ook is de hoogte van de Wajong voor studenten aangepast, zodat een student niet meer naast studiefinanciering ook volledige Wajong kan ontvangen, maar meer een bedrag dat overeenkomt met het loon van een bijbaan. Dat zijn goede veranderingen, of in elk geval vind ik de intentie goed. Of die ondersteuning en begeleiding naar werk ook effectief is, dat weet ik natuurlijk niet. Maar daar zullen we nooit achterkomen, en we zullen ook nooit weten of een verandering van het imago (verschuiving naar begeleiding ipv alleen maar uitkering) en het feit dat de hoogte voor studenten is aangepast, zal leiden tot een minder grote toestroom. De regering wil namelijk wéér iets nieuws. Terwijl die hele ommezwaai van Wajong-oud naar Wajong-nieuw ongetwijfeld een hoop geld heeft gekost aan organisatorische veranderingen en bureaucratisch geneuzel. Zonde.
Iemand die geen wajong heeft is niet per definitie altijd maar in staat om meer te werken. Andersom kan een wajonger meer gaan verdienen dan 75% van het minimumloon, maar niet met behoud van de uitkering. Een volledige Wajonger? Uitzonderingen daargelaten misschien, maar dan moet je echt een behoorlijke belastbaarheid hebben. Met slechts een paar uur per week kom je daar niet aan.quote:Madhe schreef op 24 april 2011 @ 23:45:
In beide gevallen kun je niet in het algemeen in een hokje stoppen, hetgeen nu vanuit beide kanten wel gebeurt.
"Alle mensen zonder wajong zijn automatisch gezond en in staat om meer te verdienen" is net zo'n kromme redenering als " Alle wajongers zijn arbeidsongeschikt vind".Oh? Ik vind dat er best genuanceerd gediscussieerd wordt hier.
Ik vind het vooral jammer dat het huidige kabinet niet de effecten af wil wachten van de jongste verandering in de Wajong. Sinds 2010 is de nieuwe Wajong van kracht, waarbij de nadruk veel meer ligt op begeleiding naar werk, en minder op inkomstenondersteuning. Ook is de hoogte van de Wajong voor studenten aangepast, zodat een student niet meer naast studiefinanciering ook volledige Wajong kan ontvangen, maar meer een bedrag dat overeenkomt met het loon van een bijbaan. Dat zijn goede veranderingen, of in elk geval vind ik de intentie goed. Of die ondersteuning en begeleiding naar werk ook effectief is, dat weet ik natuurlijk niet. Maar daar zullen we nooit achterkomen, en we zullen ook nooit weten of een verandering van het imago (verschuiving naar begeleiding ipv alleen maar uitkering) en het feit dat de hoogte voor studenten is aangepast, zal leiden tot een minder grote toestroom. De regering wil namelijk wéér iets nieuws. Terwijl die hele ommezwaai van Wajong-oud naar Wajong-nieuw ongetwijfeld een hoop geld heeft gekost aan organisatorische veranderingen en bureaucratisch geneuzel. Zonde.
maandag 25 april 2011 om 12:12
@ Yellowlove
Het kan zijn dat ik offtopic zwalkte. Ik doelde dan ook meer op de teneur die van twee kanten in veel van de topics over uitkeringen ontstaat.
De economie zal ongetwijfeld meespelen. De belangrijkste reden van sociale zekerheid is, meen ik, dat een pauperlaag een loden last is voor een beschaving. Een arme, ontevreden pauperlaag is vies, storend en gevaarlijk voor de samenleving als geheel. Het kost meer dan wat uitkeringen. Inmiddels is deze reden echter als vanzelfsprekend ingebed in een hele traditie van 'verlichting' (als in de definitie van Kant: mondig worden van het individu).
Het kan zijn dat ik offtopic zwalkte. Ik doelde dan ook meer op de teneur die van twee kanten in veel van de topics over uitkeringen ontstaat.
De economie zal ongetwijfeld meespelen. De belangrijkste reden van sociale zekerheid is, meen ik, dat een pauperlaag een loden last is voor een beschaving. Een arme, ontevreden pauperlaag is vies, storend en gevaarlijk voor de samenleving als geheel. Het kost meer dan wat uitkeringen. Inmiddels is deze reden echter als vanzelfsprekend ingebed in een hele traditie van 'verlichting' (als in de definitie van Kant: mondig worden van het individu).
maandag 25 april 2011 om 12:17
quote:syl1981 schreef op 25 april 2011 @ 00:11:
Als ze kunnen vaststellen hoeveel mensen er onterecht in de wajong zitten, kunnen ze toch ook bepalen wie dat zijn? Of is het een schatting?
Ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar. Ik snap het ook niet helemaal, mijn persoonlijke ervaring staat namelijk echt haaks op het idee dat het krijgen van een Wajong gemakkelijk zou zijn. Ik heb duidelijk aantoonbare beperkingen, en denk dat het feit dat bij m'n laatste keuring de arts bij mij thuis moest komen omdat ik niet veilig vervoerd kon worden, best wel veelzeggend is. Maar ik heb zes jaar lang diverse rechtzaken moeten voeren voordat ze mijn beperkingen serieus namen. Tijdens één hoorzitting kon ik wel vervoerd worden, maar kon ik mijn armen zo slecht gebruiken dat iemand anders m'n elektrische rolstoel moest besturen. Toch werd ik goedgekeurd, want volgens de verzekeringsarts kon ik ongeveer alles wel, behalve zware dingen tillen en de hele dag staan of lopen. Halve dagen kon ik dat wel, volgens hem. En het maakte niet uit hoeveel specialistenbrieven ik overlegde, achteraf bleek de helft van de door mij aangeleverde informatie, niet eens in mijn dossier te zitten.
Als ik dát zo eens terughaal, dan snap ik absoluut niet hoe het mogelijk is dat er mensen zijn die Wajong krijgen terwijl ze eigenlijk gewoon zouden kunnen werken. Toch ken ik die verhalen ook, soms in m'n eigen omgeving. Dat geeft mij in elk geval de indruk dat er een behoorlijke dosis willekeur komt kijken bij die beoordelingen.
(En na de laatste operatie is mijn armfunctie een stuk verbeterd ja, thanks for asking )
Als ze kunnen vaststellen hoeveel mensen er onterecht in de wajong zitten, kunnen ze toch ook bepalen wie dat zijn? Of is het een schatting?
Ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar. Ik snap het ook niet helemaal, mijn persoonlijke ervaring staat namelijk echt haaks op het idee dat het krijgen van een Wajong gemakkelijk zou zijn. Ik heb duidelijk aantoonbare beperkingen, en denk dat het feit dat bij m'n laatste keuring de arts bij mij thuis moest komen omdat ik niet veilig vervoerd kon worden, best wel veelzeggend is. Maar ik heb zes jaar lang diverse rechtzaken moeten voeren voordat ze mijn beperkingen serieus namen. Tijdens één hoorzitting kon ik wel vervoerd worden, maar kon ik mijn armen zo slecht gebruiken dat iemand anders m'n elektrische rolstoel moest besturen. Toch werd ik goedgekeurd, want volgens de verzekeringsarts kon ik ongeveer alles wel, behalve zware dingen tillen en de hele dag staan of lopen. Halve dagen kon ik dat wel, volgens hem. En het maakte niet uit hoeveel specialistenbrieven ik overlegde, achteraf bleek de helft van de door mij aangeleverde informatie, niet eens in mijn dossier te zitten.
Als ik dát zo eens terughaal, dan snap ik absoluut niet hoe het mogelijk is dat er mensen zijn die Wajong krijgen terwijl ze eigenlijk gewoon zouden kunnen werken. Toch ken ik die verhalen ook, soms in m'n eigen omgeving. Dat geeft mij in elk geval de indruk dat er een behoorlijke dosis willekeur komt kijken bij die beoordelingen.
(En na de laatste operatie is mijn armfunctie een stuk verbeterd ja, thanks for asking )
maandag 25 april 2011 om 12:18
quote:Frankie33 schreef op 25 april 2011 @ 09:52:
Yep. Die hek, 'n wajong.
En ik ga daarvan riant op vakantie deze zomer. Mogelijk gemaakt door den hardwerkenden belastingbetaler. Niet dat ik vind dat ik die vakantie niet heb verdiend - zij het op baanloze wijze. Maar dat zal iedereen van zichzelf vinden, dus da's geen hard feit. Ik krijg het in de schoot geworpen, da's wel een feit. Waar ik vanzelfsprekend mijn voordeel mee doe, principenloos als ik ben. Maar klagen zal ik niet zo snel.geniet ervan.
Yep. Die hek, 'n wajong.
En ik ga daarvan riant op vakantie deze zomer. Mogelijk gemaakt door den hardwerkenden belastingbetaler. Niet dat ik vind dat ik die vakantie niet heb verdiend - zij het op baanloze wijze. Maar dat zal iedereen van zichzelf vinden, dus da's geen hard feit. Ik krijg het in de schoot geworpen, da's wel een feit. Waar ik vanzelfsprekend mijn voordeel mee doe, principenloos als ik ben. Maar klagen zal ik niet zo snel.geniet ervan.
maandag 25 april 2011 om 12:25
1 ding snap ik nog niet helemaal. het is geen kritiek of zo, maar er wordt hier regelmatig gezegd dat het jammer is dat het kabinet dit niet doet en dat ze het zo doen, en dat alle wajongers flink de *** zullen zijn. Echter (tenzij Rutte hier vermomd mee discusseert) naar mijn weten is het nog niet helemaal duidelijk wat er werkelijk gaat gebeuren, en of de hele harde maatregelen wel de 2e en 1e kamer doorkomen.... want zoals jullie weten is er geen ruime meerderheid van cda/vvd en pvv in de 1e kamer...
of ik moet iets gemist hebben, ben ook maar een domme profiterende gehandicapte
of ik moet iets gemist hebben, ben ook maar een domme profiterende gehandicapte
maandag 25 april 2011 om 15:37
quote:Sent schreef op 24 april 2011 @ 21:56:
[...]
Ik ben niet degene die zegt dat werken altijd zou moeten lonen, ik heb alleen gezegd dat dat vaak gevonden wordt. Als ik het me correct herinner, was jij degene die zei dat wanneer het minimumloon niet hoger zou zijn dan een uitkering, niemand meer zou gaan werken.
In dit voorbeeld gaat het in de eerste plaats om een tijdelijke situatie, dat vind ik iets anders dan wanneer je een handicap hebt die je je leven lang zult houden. In de tweede plaats verdien je met fulltime werken nog altijd méér dan het sociaal minimum, want het sociaal minimum is slechts 70% van het wettelijk minimumloon. In de derde plaats vind ik in dit geval vooral dat inspanning moet lonen, dus dat het goed is dat er een uitkering is die aanvult, terwijl de persoon in kwestie werk probeert te vinden. En in de vierde plaats hoop ik dat de persoon uit dit voorbeeld heel snel weer volledig aan de slag kan.
[...]
Ach gut, ik trap er zelf ook in hier en daar hoor, heb toch de neiging mijn situatie uit te leggen en me te verdedigen op bepaalde punten
Ik vind het geen verschil maken. Als werken altijd moet lonen, moet het ook altijd lonen. Dus in elk geval en niet alleen in gevallen van langdurige of permanente arbeidsongeschiktheid, maar ook in het voorbeeld dat ik noemde.
En natuurlijk hoop ik ook dat de persoon uit mijn voorbeeld snel fulltime werk kan vinden. Tot die tijd vind ik het prima dat zijn 600 euro aangevuld wordt tot het minimum door de overheid.
Maar dan zou dat ook voor WAO-ers of WA-jongeren moeten gelden. Je kunt een gedeelte werken, prima, de rest wordt aabgevuld door de overheid. En juiost niet andersom.
Tot slot, je zegt dat je er in trapt. Waarin dan? Niemand wil jou of anderen in de val lokken.
[...]
Ik ben niet degene die zegt dat werken altijd zou moeten lonen, ik heb alleen gezegd dat dat vaak gevonden wordt. Als ik het me correct herinner, was jij degene die zei dat wanneer het minimumloon niet hoger zou zijn dan een uitkering, niemand meer zou gaan werken.
In dit voorbeeld gaat het in de eerste plaats om een tijdelijke situatie, dat vind ik iets anders dan wanneer je een handicap hebt die je je leven lang zult houden. In de tweede plaats verdien je met fulltime werken nog altijd méér dan het sociaal minimum, want het sociaal minimum is slechts 70% van het wettelijk minimumloon. In de derde plaats vind ik in dit geval vooral dat inspanning moet lonen, dus dat het goed is dat er een uitkering is die aanvult, terwijl de persoon in kwestie werk probeert te vinden. En in de vierde plaats hoop ik dat de persoon uit dit voorbeeld heel snel weer volledig aan de slag kan.
[...]
Ach gut, ik trap er zelf ook in hier en daar hoor, heb toch de neiging mijn situatie uit te leggen en me te verdedigen op bepaalde punten
Ik vind het geen verschil maken. Als werken altijd moet lonen, moet het ook altijd lonen. Dus in elk geval en niet alleen in gevallen van langdurige of permanente arbeidsongeschiktheid, maar ook in het voorbeeld dat ik noemde.
En natuurlijk hoop ik ook dat de persoon uit mijn voorbeeld snel fulltime werk kan vinden. Tot die tijd vind ik het prima dat zijn 600 euro aangevuld wordt tot het minimum door de overheid.
Maar dan zou dat ook voor WAO-ers of WA-jongeren moeten gelden. Je kunt een gedeelte werken, prima, de rest wordt aabgevuld door de overheid. En juiost niet andersom.
Tot slot, je zegt dat je er in trapt. Waarin dan? Niemand wil jou of anderen in de val lokken.
maandag 25 april 2011 om 16:46
quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 15:37:
En natuurlijk hoop ik ook dat de persoon uit mijn voorbeeld snel fulltime werk kan vinden. Tot die tijd vind ik het prima dat zijn 600 euro aangevuld wordt tot het minimum door de overheid.Maar daar zijn we het ook over eens.quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 15:37:Maar dan zou dat ook voor WAO-ers of WA-jongeren moeten gelden. Je kunt een gedeelte werken, prima, de rest wordt aabgevuld door de overheid. En juiost niet andersom.Still undecided here. Laatst heb ik me een beetje in de WIA verdiept. Als ik het allemaal goed begrepen heb, geldt daar bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid dat er een bepaalde verdiencapaciteit wordt vastgesteld, en dat je een aanvulling ontvangt op je loon, maar alleen als je daadwerkelijk die verdiencapaciteit benut. De gedachte achter die regeling vind ik wel mooi: stel dat iemand nog maar halve dagen kan werken, dan wordt het loon aangevuld tot zoveel% van het laatstverdiende loon wanneer hij die halve dagen gaat werken. Dus ga je helemaal niet werken, dan ook geen loonaanvulling. Mooi principe hé? Het enige bezwaar eraan vind ik dat het wel vereist dat de keuringen zéér zorgvuldig worden uitgevoerd. Ik weet uit eigen ervaring dat het UWV er ook flink naast kan zitten, en stel dat het UWV dan een verdiencapaciteit van 40% vaststelt bij iemand, terwijl die persoon écht niet kan werken, dan verliest die niet alleen die 60% die het UWV er dan - even simpelgezegd - naast zit, maar z'n hele inkomen.
Misschien kunnen we elkaar in het midden vinden dan? Als je - hoe beperkt dan ook - kunt werken en je doet dat ook, dan vind ik dat je daarvoor beloond mag worden ten opzichte van iemand die er helemaal geen moeite voor doet. Dat hoeft dan wat mij betreft niet te betekenen dat een gedeeltelijk werkende Wajonger meer heeft dan de hoogte van de uitkering, maar dat iemand die zich niet inspant om te reïntegreren, minder krijgt. Dus net zoals bij de loonaanvullingsuitkering: je doet wat je kúnt (dat kan gedeeltelijk betaald werk zijn, maar ook onbetaald werk of een opleiding, afhankelijk van je mogelijkheden) en de Wajong zorgt ervoor dat je een inkomen hebt op minimumniveau. Maar wie zich niet (ondanks eventuele begeleiding) inspant om maximaal gebruik te maken van zijn capaciteiten, heeft geen - of minder - recht op een uitkering. Alleen is hier ook weer een absolute voorwaarde dat die capaciteiten en de geleverde inspanning juist worden beoordeeld. Dus voorlopig zou dit niet meer kunnen zijn dan een na te streven ideaal, vrees ik.quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 15:37:
Tot slot, je zegt dat je er in trapt. Waarin dan? Niemand wil jou of anderen in de val lokken.Nee, ik heb het over een eigen valkuil. Mijn neiging om toch lichtjes in de verdediging te schieten bij een discussie over de Wajong, terwijl ik weet dat niemand mij hier persoonlijk aanspreekt.
Vooral kreeg ik de neiging om mijn situatie uit te gaan leggen toen Madhe reageerde op mijn stelling dat ik waarschijnlijk niet meer uit een uitkering zou komen als het UWV niet in had gezien dat ik toch wel bepaalde beperkingen heb, en daaraan het recht op bepaalde voorzieningen koppelde. Het "met een flinke dosis vechtlust kom je er ook wel op een andere manier" maakte dat ik toch de neiging kreeg om uit te gaan leggen dat ik echtechtwel beperkt ben, en dat ik ook echt geknokt heb de afgelopen acht jaar.
Nou goed, er werd ook gereageerd op een opmerking van mij, misschien mag ik me dat een beetje aantrekken. Maar eigenlijk zou ik dat niet moeten doen, en bij mezelf moeten bedenken hoe ontzettend ik aan het genieten ben van elke minuut die ik werk, en hoe deze onbetaalde baan samen met mijn kansen op betaald werk later, ook mijn zelfvertrouwen en mijn levensgeluk vergroot. De moeite die het mij gekost heeft om op dit punt te komen, is daaraan ver, vér ondergeschikt. En beoordelingen van derden over het al dan niet tonen van vechtlust nog veel meer.quote:meds schreef op 25 april 2011 @ 15:42:
Veel is nog niet duidelijk omdat taken worden overgeheveld naar gemeenten echter zonder geldWant dat heeft met die WMO ook zo goed gewerkt
En natuurlijk hoop ik ook dat de persoon uit mijn voorbeeld snel fulltime werk kan vinden. Tot die tijd vind ik het prima dat zijn 600 euro aangevuld wordt tot het minimum door de overheid.Maar daar zijn we het ook over eens.quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 15:37:Maar dan zou dat ook voor WAO-ers of WA-jongeren moeten gelden. Je kunt een gedeelte werken, prima, de rest wordt aabgevuld door de overheid. En juiost niet andersom.Still undecided here. Laatst heb ik me een beetje in de WIA verdiept. Als ik het allemaal goed begrepen heb, geldt daar bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid dat er een bepaalde verdiencapaciteit wordt vastgesteld, en dat je een aanvulling ontvangt op je loon, maar alleen als je daadwerkelijk die verdiencapaciteit benut. De gedachte achter die regeling vind ik wel mooi: stel dat iemand nog maar halve dagen kan werken, dan wordt het loon aangevuld tot zoveel% van het laatstverdiende loon wanneer hij die halve dagen gaat werken. Dus ga je helemaal niet werken, dan ook geen loonaanvulling. Mooi principe hé? Het enige bezwaar eraan vind ik dat het wel vereist dat de keuringen zéér zorgvuldig worden uitgevoerd. Ik weet uit eigen ervaring dat het UWV er ook flink naast kan zitten, en stel dat het UWV dan een verdiencapaciteit van 40% vaststelt bij iemand, terwijl die persoon écht niet kan werken, dan verliest die niet alleen die 60% die het UWV er dan - even simpelgezegd - naast zit, maar z'n hele inkomen.
Misschien kunnen we elkaar in het midden vinden dan? Als je - hoe beperkt dan ook - kunt werken en je doet dat ook, dan vind ik dat je daarvoor beloond mag worden ten opzichte van iemand die er helemaal geen moeite voor doet. Dat hoeft dan wat mij betreft niet te betekenen dat een gedeeltelijk werkende Wajonger meer heeft dan de hoogte van de uitkering, maar dat iemand die zich niet inspant om te reïntegreren, minder krijgt. Dus net zoals bij de loonaanvullingsuitkering: je doet wat je kúnt (dat kan gedeeltelijk betaald werk zijn, maar ook onbetaald werk of een opleiding, afhankelijk van je mogelijkheden) en de Wajong zorgt ervoor dat je een inkomen hebt op minimumniveau. Maar wie zich niet (ondanks eventuele begeleiding) inspant om maximaal gebruik te maken van zijn capaciteiten, heeft geen - of minder - recht op een uitkering. Alleen is hier ook weer een absolute voorwaarde dat die capaciteiten en de geleverde inspanning juist worden beoordeeld. Dus voorlopig zou dit niet meer kunnen zijn dan een na te streven ideaal, vrees ik.quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 15:37:
Tot slot, je zegt dat je er in trapt. Waarin dan? Niemand wil jou of anderen in de val lokken.Nee, ik heb het over een eigen valkuil. Mijn neiging om toch lichtjes in de verdediging te schieten bij een discussie over de Wajong, terwijl ik weet dat niemand mij hier persoonlijk aanspreekt.
Vooral kreeg ik de neiging om mijn situatie uit te gaan leggen toen Madhe reageerde op mijn stelling dat ik waarschijnlijk niet meer uit een uitkering zou komen als het UWV niet in had gezien dat ik toch wel bepaalde beperkingen heb, en daaraan het recht op bepaalde voorzieningen koppelde. Het "met een flinke dosis vechtlust kom je er ook wel op een andere manier" maakte dat ik toch de neiging kreeg om uit te gaan leggen dat ik echtechtwel beperkt ben, en dat ik ook echt geknokt heb de afgelopen acht jaar.
Nou goed, er werd ook gereageerd op een opmerking van mij, misschien mag ik me dat een beetje aantrekken. Maar eigenlijk zou ik dat niet moeten doen, en bij mezelf moeten bedenken hoe ontzettend ik aan het genieten ben van elke minuut die ik werk, en hoe deze onbetaalde baan samen met mijn kansen op betaald werk later, ook mijn zelfvertrouwen en mijn levensgeluk vergroot. De moeite die het mij gekost heeft om op dit punt te komen, is daaraan ver, vér ondergeschikt. En beoordelingen van derden over het al dan niet tonen van vechtlust nog veel meer.quote:meds schreef op 25 april 2011 @ 15:42:
Veel is nog niet duidelijk omdat taken worden overgeheveld naar gemeenten echter zonder geldWant dat heeft met die WMO ook zo goed gewerkt
maandag 25 april 2011 om 17:15
quote:Sent schreef op 25 april 2011 @ 16:46:
[...]
Still undecided here. Laatst heb ik me een beetje in de WIA verdiept. Als ik het allemaal goed begrepen heb, geldt daar bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid dat er een bepaalde verdiencapaciteit wordt vastgesteld, en dat je een aanvulling ontvangt op je loon, maar alleen als je daadwerkelijk die verdiencapaciteit benut. De gedachte achter die regeling vind ik wel mooi: stel dat iemand nog maar halve dagen kan werken, dan wordt het loon aangevuld tot zoveel% van het laatstverdiende loon wanneer hij die halve dagen gaat werken. Dus ga je helemaal niet werken, dan ook geen loonaanvulling. Mooi principe hé?
Zeker en zo zou het ook moeten zijn vind ik.
Het enige bezwaar eraan vind ik dat het wel vereist dat de keuringen zéér zorgvuldig worden uitgevoerd. Ik weet uit eigen ervaring dat het UWV er ook flink naast kan zitten, en stel dat het UWV dan een verdiencapaciteit van 40% vaststelt bij iemand, terwijl die persoon écht niet kan werken, dan verliest die niet alleen die 60% die het UWV er dan - even simpelgezegd - naast zit, maar z'n hele inkomen.
Ja dat is inderdaad waar. Maar gebeurt dat niet nu al? Kijk ens naar jouw eigen situatie. Eerst zegt men dat je volledig arbeidsgeschikt bent terwijl je dat absoluut niet was. Daarna zegt men dat je niet kan werken terwijl jij zelf aangeeft dat gedeeltelijk wel te kunnen.
Fouten maken is menselijk en iedereen maakt fouten. Dus ook keuringsartsen.Punt is alleen dat er zo veel van afhangt als een arts een fout maakt.
Misschien kunnen we elkaar in het midden vinden dan? Als je - hoe beperkt dan ook - kunt werken en je doet dat ook, dan vind ik dat je daarvoor beloond mag worden ten opzichte van iemand die er helemaal geen moeite voor doet.
Ja eens. Alleen, de mensen die 100% zijn afgekeurd vallen hier dan weer niet onder vind ik. Zij willen misschien wle moeite doen, maar kunnen het niet. Zij mogen een hogere uitkering ontvangen dan de 70 % van het minimumloon.
Dat hoeft dan wat mij betreft niet te betekenen dat een gedeeltelijk werkende Wajonger meer heeft dan de hoogte van de uitkering, maar dat iemand die zich niet inspant om te reïntegreren, minder krijgt.
Ja, weer eens. Zo zou het moeten zijn.
Dus net zoals bij de loonaanvullingsuitkering: je doet wat je kúnt (dat kan gedeeltelijk betaald werk zijn, maar ook onbetaald werk of een opleiding, afhankelijk van je mogelijkheden) en de Wajong zorgt ervoor dat je een inkomen hebt op minimumniveau. Maar wie zich niet (ondanks eventuele begeleiding) inspant om maximaal gebruik te maken van zijn capaciteiten, heeft geen - of minder - recht op een uitkering. Alleen is hier ook weer een absolute voorwaarde dat die capaciteiten en de geleverde inspanning juist worden beoordeeld. Dus voorlopig zou dit niet meer kunnen zijn dan een na te streven ideaal, vrees ik.
Ja klopt. Met als uitzondering de WAO-er die niet kán werken.[...]
Nee, ik heb het over een eigen valkuil. Mijn neiging om toch lichtjes in de verdediging te schieten bij een discussie over de Wajong, terwijl ik weet dat niemand mij hier persoonlijk aanspreekt.
Dat snap ik ook wel. Ik denk dat ik echt niet anders zou reageren als jij en nog een paar anderen hier doen. Het is alleen niet dat ik kritiek op jou heb, maar op het systeem van de WAO. En ik weet er te weinig van om overal een mening over te hebben, maar als ik hier dus lees dat iemand voor 100% is afgekeurd en daar dus een uitkering voor krijgt, maar daarnaast wel 12 uur werkt denk ik ??? Hoe zit dat? Ze is toch 100% afgekeurd? Dat betekent dan toch ook dat ze niet 12 uur kan werken?
Dat vind ik dus echt heel krom.
Vooral kreeg ik de neiging om mijn situatie uit te gaan leggen toen Madhe reageerde op mijn stelling dat ik waarschijnlijk niet meer uit een uitkering zou komen als het UWV niet in had gezien dat ik toch wel bepaalde beperkingen heb, en daaraan het recht op bepaalde voorzieningen koppelde. Het "met een flinke dosis vechtlust kom je er ook wel op een andere manier" maakte dat ik toch de neiging kreeg om uit te gaan leggen dat ik echtechtwel beperkt ben, en dat ik ook echt geknokt heb de afgelopen acht jaar.
Ik denk dus in tegenstelling tot MAdhe niet dat je er met en flinke dosis vechtlust altijd wel komt. Er zijn mensne die heel vechtlustig zijn, maar die te ziek zijn of te beperkt zijn om dat doel te bereiken. Zij hebben dus recht op een uitkering. En ik ben blij dat we die regeling kennen in Nederland.
Ik ben het wel met Madhe eens dat niet elke werkende het automatisch makkelijk heeft. Ja, misschien meer loon. Maar werken betekent niet altijd dat je dus maar gezond bent en het altijd beter hebt dan iemand die een uitkering ontvangt.
Nou goed, er werd ook gereageerd op een opmerking van mij, misschien mag ik me dat een beetje aantrekken. Maar eigenlijk zou ik dat niet moeten doen, en bij mezelf moeten bedenken hoe ontzettend ik aan het genieten ben van elke minuut die ik werk, en hoe deze onbetaalde baan samen met mijn kansen op betaald werk later, ook mijn zelfvertrouwen en mijn levensgeluk vergroot. De moeite die het mij gekost heeft om op dit punt te komen, is daaraan ver, vér ondergeschikt. En beoordelingen van derden over het al dan niet tonen van vechtlust nog veel meer.
Ik zie wat je schrijft. En ik zie hoe graag jij wilt werken end at dus ook doet.
Met de instelling die jij hebt kom je er wel.
[...]
Want dat heeft met die WMO ook zo goed gewerkt
[...]
Still undecided here. Laatst heb ik me een beetje in de WIA verdiept. Als ik het allemaal goed begrepen heb, geldt daar bij gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid dat er een bepaalde verdiencapaciteit wordt vastgesteld, en dat je een aanvulling ontvangt op je loon, maar alleen als je daadwerkelijk die verdiencapaciteit benut. De gedachte achter die regeling vind ik wel mooi: stel dat iemand nog maar halve dagen kan werken, dan wordt het loon aangevuld tot zoveel% van het laatstverdiende loon wanneer hij die halve dagen gaat werken. Dus ga je helemaal niet werken, dan ook geen loonaanvulling. Mooi principe hé?
Zeker en zo zou het ook moeten zijn vind ik.
Het enige bezwaar eraan vind ik dat het wel vereist dat de keuringen zéér zorgvuldig worden uitgevoerd. Ik weet uit eigen ervaring dat het UWV er ook flink naast kan zitten, en stel dat het UWV dan een verdiencapaciteit van 40% vaststelt bij iemand, terwijl die persoon écht niet kan werken, dan verliest die niet alleen die 60% die het UWV er dan - even simpelgezegd - naast zit, maar z'n hele inkomen.
Ja dat is inderdaad waar. Maar gebeurt dat niet nu al? Kijk ens naar jouw eigen situatie. Eerst zegt men dat je volledig arbeidsgeschikt bent terwijl je dat absoluut niet was. Daarna zegt men dat je niet kan werken terwijl jij zelf aangeeft dat gedeeltelijk wel te kunnen.
Fouten maken is menselijk en iedereen maakt fouten. Dus ook keuringsartsen.Punt is alleen dat er zo veel van afhangt als een arts een fout maakt.
Misschien kunnen we elkaar in het midden vinden dan? Als je - hoe beperkt dan ook - kunt werken en je doet dat ook, dan vind ik dat je daarvoor beloond mag worden ten opzichte van iemand die er helemaal geen moeite voor doet.
Ja eens. Alleen, de mensen die 100% zijn afgekeurd vallen hier dan weer niet onder vind ik. Zij willen misschien wle moeite doen, maar kunnen het niet. Zij mogen een hogere uitkering ontvangen dan de 70 % van het minimumloon.
Dat hoeft dan wat mij betreft niet te betekenen dat een gedeeltelijk werkende Wajonger meer heeft dan de hoogte van de uitkering, maar dat iemand die zich niet inspant om te reïntegreren, minder krijgt.
Ja, weer eens. Zo zou het moeten zijn.
Dus net zoals bij de loonaanvullingsuitkering: je doet wat je kúnt (dat kan gedeeltelijk betaald werk zijn, maar ook onbetaald werk of een opleiding, afhankelijk van je mogelijkheden) en de Wajong zorgt ervoor dat je een inkomen hebt op minimumniveau. Maar wie zich niet (ondanks eventuele begeleiding) inspant om maximaal gebruik te maken van zijn capaciteiten, heeft geen - of minder - recht op een uitkering. Alleen is hier ook weer een absolute voorwaarde dat die capaciteiten en de geleverde inspanning juist worden beoordeeld. Dus voorlopig zou dit niet meer kunnen zijn dan een na te streven ideaal, vrees ik.
Ja klopt. Met als uitzondering de WAO-er die niet kán werken.[...]
Nee, ik heb het over een eigen valkuil. Mijn neiging om toch lichtjes in de verdediging te schieten bij een discussie over de Wajong, terwijl ik weet dat niemand mij hier persoonlijk aanspreekt.
Dat snap ik ook wel. Ik denk dat ik echt niet anders zou reageren als jij en nog een paar anderen hier doen. Het is alleen niet dat ik kritiek op jou heb, maar op het systeem van de WAO. En ik weet er te weinig van om overal een mening over te hebben, maar als ik hier dus lees dat iemand voor 100% is afgekeurd en daar dus een uitkering voor krijgt, maar daarnaast wel 12 uur werkt denk ik ??? Hoe zit dat? Ze is toch 100% afgekeurd? Dat betekent dan toch ook dat ze niet 12 uur kan werken?
Dat vind ik dus echt heel krom.
Vooral kreeg ik de neiging om mijn situatie uit te gaan leggen toen Madhe reageerde op mijn stelling dat ik waarschijnlijk niet meer uit een uitkering zou komen als het UWV niet in had gezien dat ik toch wel bepaalde beperkingen heb, en daaraan het recht op bepaalde voorzieningen koppelde. Het "met een flinke dosis vechtlust kom je er ook wel op een andere manier" maakte dat ik toch de neiging kreeg om uit te gaan leggen dat ik echtechtwel beperkt ben, en dat ik ook echt geknokt heb de afgelopen acht jaar.
Ik denk dus in tegenstelling tot MAdhe niet dat je er met en flinke dosis vechtlust altijd wel komt. Er zijn mensne die heel vechtlustig zijn, maar die te ziek zijn of te beperkt zijn om dat doel te bereiken. Zij hebben dus recht op een uitkering. En ik ben blij dat we die regeling kennen in Nederland.
Ik ben het wel met Madhe eens dat niet elke werkende het automatisch makkelijk heeft. Ja, misschien meer loon. Maar werken betekent niet altijd dat je dus maar gezond bent en het altijd beter hebt dan iemand die een uitkering ontvangt.
Nou goed, er werd ook gereageerd op een opmerking van mij, misschien mag ik me dat een beetje aantrekken. Maar eigenlijk zou ik dat niet moeten doen, en bij mezelf moeten bedenken hoe ontzettend ik aan het genieten ben van elke minuut die ik werk, en hoe deze onbetaalde baan samen met mijn kansen op betaald werk later, ook mijn zelfvertrouwen en mijn levensgeluk vergroot. De moeite die het mij gekost heeft om op dit punt te komen, is daaraan ver, vér ondergeschikt. En beoordelingen van derden over het al dan niet tonen van vechtlust nog veel meer.
Ik zie wat je schrijft. En ik zie hoe graag jij wilt werken end at dus ook doet.
Met de instelling die jij hebt kom je er wel.
[...]
Want dat heeft met die WMO ook zo goed gewerkt
maandag 25 april 2011 om 22:43
Misschien was mijn verhaal niet helemaal duidelijk. Het is niet zo dat ik 12 uur werk en daarnaast een volledige wajong krijg. Officieel ben ik wel nog steeds 80-100% afgekeurd maar dat is standaard bij het uwv. De regel is dat je de eerste 5 jaar in die categorie blijft. Mocht je een terugval hebben dan val je direct terug in je uitkering in plaats van dat je dan eerst weer gekeurd moet worden. Deze 'backup'-regeling zorgt er ook voor dat mensen eerder een poging durven wagen omdat ze weten dat als het niet gaat er ook een vangnet is. Het uwv zegt dus niet dat ik niet kan werken maar de regeling is zo dat ik nog 5 jaar volledig arbeidsongeschikt wordt gezien.
Nu is het zo dat mijn uitkering maar gedeeltelijk wordt uitbetaald. Ik werk 12 uur en dat is 33%. Het uwv betaalt mij (100-33= 67) uit als categorie 65-80%. Omdat ik een baan heb waar ik meer verdien dan het minimumloon (ben HBO-opgeleid) is deze regeling voor mij gunstig uitgevallen. Kan ook ongunstig uitvallen vooral als je minimumloon verdient.
Na de 5 jaar komt er een keuring en dan kan het zijn dat ze me keuren in de categorie 65-80%. Dan verandert er verder niets aan mijn inkomen want het werd al op deze manier uitgekeerd. Het is dus niet zo dat ik een volledige uitkering krijg en daar boven op nog mijn loon. Dat zou natuurlijk raar zijn.
Mochten de plannen van dit kabinet worden uitgevoerd dan ga ik er 18% in inkomen op achteruit. Wil de rest van de Nederlandse bevolking ook even 18% inleveren op hun inkomen? Nee, dat dacht ik al. Als het moet wil ik best iets inleveren maar geen 18 procent.
Nu is het zo dat mijn uitkering maar gedeeltelijk wordt uitbetaald. Ik werk 12 uur en dat is 33%. Het uwv betaalt mij (100-33= 67) uit als categorie 65-80%. Omdat ik een baan heb waar ik meer verdien dan het minimumloon (ben HBO-opgeleid) is deze regeling voor mij gunstig uitgevallen. Kan ook ongunstig uitvallen vooral als je minimumloon verdient.
Na de 5 jaar komt er een keuring en dan kan het zijn dat ze me keuren in de categorie 65-80%. Dan verandert er verder niets aan mijn inkomen want het werd al op deze manier uitgekeerd. Het is dus niet zo dat ik een volledige uitkering krijg en daar boven op nog mijn loon. Dat zou natuurlijk raar zijn.
Mochten de plannen van dit kabinet worden uitgevoerd dan ga ik er 18% in inkomen op achteruit. Wil de rest van de Nederlandse bevolking ook even 18% inleveren op hun inkomen? Nee, dat dacht ik al. Als het moet wil ik best iets inleveren maar geen 18 procent.
dinsdag 26 april 2011 om 01:17
quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 17:15:Ja dat is inderdaad waar. Maar gebeurt dat niet nu al?Ja, maar voor feitelijk arbeidsongeschikte mensen die niet volledig arbeidsgeschikt worden bevonden (zoals ik destijds) maar gedeeltelijk, zou in een loonaanvullings-model het gevolg van een dergelijke inschattingsfout nog groter zijn. In plaats van een gedeeltelijke uitkering waarvan je nog net rond kunt komen, krijg je dan helemaal niets meer als je niet kunt werken.quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 17:15:Fouten maken is menselijk en iedereen maakt fouten. Dus ook keuringsartsen.Punt is alleen dat er zo veel van afhangt als een arts een fout maakt.Meer nog misschien dat het zelfreinigend vermogen van het UWV gewoon ruk is. Fouten maakt iedereen, maar met daadwerkelijk luisteren naar de cliënt kun je achteraf veel rechtzetten. Mijn ervaring is dat dat nu niet gebeurt.quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 17:15:Ja eens. Alleen, de mensen die 100% zijn afgekeurd vallen hier dan weer niet onder vind ik.Dat lag ook al besloten in mijn stelling: "áls je kunt werken".quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 17:15:Zij mogen een hogere uitkering ontvangen dan de 70 % van het minimumloon.Dan krijgt iemand die gedeeltelijk kan werken maximaal 70% van het minimumloon, en iemand die helemaal niet kan werken meer? Volgens mij werkt dat demotiverend, en gaan ook mensen met een beperkte restcapaciteit dan proberen te bewijzen dat ze helemaal niet kunnen werken.
Nu is het trouwens zo dat je een hogere uitkering krijgt wanneer je "hulpbehoevend" bent. Ik krijg een uitkering op niveau van het minimumloon, omdat ik hulp nodig heb bij de zelfverzorging. Dat vind ik ook weer vreemd, want behalve de eigen bijdrage voor de thuiszorg, heb ik volgens mij niet meer kosten dan iemand die zichzelf wél aan kan kleden. Maar ik hoef ook weer niet Roomser te zijn dan de Paus, dus ik maak gebruik van deze regeling. Dat betekent overigens wél dat ik er behoorlijk in inkomen achteruit kan gaan als ik ga werken. Want als je het sociaal minimum kunt verdienen, heb je geen recht meer op Wajong. En het sociaal minimum ligt 30% lager dan mijn huidige uitkering. Nu zou ik veel liever werken voor wat minder geld dan ook maar één dag langer thuiszitten dan nodig is, maar toch zie ik hier wel een potentieel probleem. Ik huur uit noodzaak een dure aangepaste woning, en ik kan niet zomaar verhuizen naar een kleinere woning. Ik snap dus jouw zorgen ook heel goed, Ciara! Want als ik hier over nadenk, dan vind ik het best moeilijk als ik bedenk dat ik naar alle waarschijnlijkheid mijn leven lang op of rond het sociaal minimum zal blijven zitten qua inkomen, ook als ik net zo goed ben in mijn werk als m'n collega's, en het werken mij misschien nog wel meer inspanning kost ook. En nee, ik wil hiermee niet zeggen dat wij als gehandicapten maar meer geld zouden moeten krijgen omdat we zo zielig zijn ofzo, maar af en toe vliegt het me gewoon wel eens aan. Zeker als ik bedenk dat er nog veel meer gesneden gaat worden in de sociale zekerheid, als het aan onze huidige regering ligt.
quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 17:15:En ik weet er te weinig van om overal een mening over te hebben, maar als ik hier dus lees dat iemand voor 100% is afgekeurd en daar dus een uitkering voor krijgt, maar daarnaast wel 12 uur werkt denk ik ??? Hoe zit dat?Ik denk dat je even af moet van het idee van "volledig arbeidsongeschikt = helemaal niets kunnen". In de eerste plaats is het een sommetje van verdiencapaciteit en praktische zaken. In de WAO en WIA is het zelfs zo dat die verdiencapaciteit niet wordt afgezet tegen het minimumloon, maar tegen het laatstverdiende loon. Gaat iemand er meer dan (ik meen) 70% op achteruit qua theoretische verdienmogelijkheden, dan is ie 80-100% arbeidsongeschikt. Maar een bankdirecteur die door hersenletsel cognitief wat minder wordt, is dan dus eerder volledig arbeidsongeschikt dan iemand die aan de lopende band staat met dezelfde beperkingen. In de tweede plaats is iemand nooit volledig arbeidsongeschikt, maar ben je dat hooguit voor 80-100%. Het is een schatting. Die schatting is gebaseerd op algemene informatie zoals opleidingsniveau, leeftijd en beperkingen. Dingen als geluk, een goed netwerk, creativiteit, doorzettingsvermogen en flexibiliteit van de werkgever zijn nu eenmaal niet meetbaar en per persoon zeer verschillend, dus kunnen niet worden meegenomen in die schatting. Dus wanneer iemand volgens de geldende inzichten niet of nauwelijks meer betaald werk kan doen, komt die terecht in arbeidsongeschiktheidsklasse 80-100%. Blijkt dan dat die persoon toch wat inkomen kan genereren, dan betekent dat niet direct dat de inschatting verkeerd was, maar dat kan dat evengoed betekenen dat er factoren meespelen die in die schatting niet meegenomen kunnen worden. Dan wordt dus simpelweg de hoogte van de betaling aangepast, en niet blijft de AO-klasse nog even gelijk. Als iemand vijf jaar lang een stabiel inkomen heeft dat hoger ligt dan men zou verwachten met de ingeschatte arbeidsgeschiktheid, dan wordt er opnieuw gekeken of die schatting wel juist was, en wordt dat zo nodig aangepast. En eigenlijk vind ik dat systeem zo gek nog niet.
Nu is het trouwens zo dat je een hogere uitkering krijgt wanneer je "hulpbehoevend" bent. Ik krijg een uitkering op niveau van het minimumloon, omdat ik hulp nodig heb bij de zelfverzorging. Dat vind ik ook weer vreemd, want behalve de eigen bijdrage voor de thuiszorg, heb ik volgens mij niet meer kosten dan iemand die zichzelf wél aan kan kleden. Maar ik hoef ook weer niet Roomser te zijn dan de Paus, dus ik maak gebruik van deze regeling. Dat betekent overigens wél dat ik er behoorlijk in inkomen achteruit kan gaan als ik ga werken. Want als je het sociaal minimum kunt verdienen, heb je geen recht meer op Wajong. En het sociaal minimum ligt 30% lager dan mijn huidige uitkering. Nu zou ik veel liever werken voor wat minder geld dan ook maar één dag langer thuiszitten dan nodig is, maar toch zie ik hier wel een potentieel probleem. Ik huur uit noodzaak een dure aangepaste woning, en ik kan niet zomaar verhuizen naar een kleinere woning. Ik snap dus jouw zorgen ook heel goed, Ciara! Want als ik hier over nadenk, dan vind ik het best moeilijk als ik bedenk dat ik naar alle waarschijnlijkheid mijn leven lang op of rond het sociaal minimum zal blijven zitten qua inkomen, ook als ik net zo goed ben in mijn werk als m'n collega's, en het werken mij misschien nog wel meer inspanning kost ook. En nee, ik wil hiermee niet zeggen dat wij als gehandicapten maar meer geld zouden moeten krijgen omdat we zo zielig zijn ofzo, maar af en toe vliegt het me gewoon wel eens aan. Zeker als ik bedenk dat er nog veel meer gesneden gaat worden in de sociale zekerheid, als het aan onze huidige regering ligt.
quote:Zanne schreef op 25 april 2011 @ 17:15:En ik weet er te weinig van om overal een mening over te hebben, maar als ik hier dus lees dat iemand voor 100% is afgekeurd en daar dus een uitkering voor krijgt, maar daarnaast wel 12 uur werkt denk ik ??? Hoe zit dat?Ik denk dat je even af moet van het idee van "volledig arbeidsongeschikt = helemaal niets kunnen". In de eerste plaats is het een sommetje van verdiencapaciteit en praktische zaken. In de WAO en WIA is het zelfs zo dat die verdiencapaciteit niet wordt afgezet tegen het minimumloon, maar tegen het laatstverdiende loon. Gaat iemand er meer dan (ik meen) 70% op achteruit qua theoretische verdienmogelijkheden, dan is ie 80-100% arbeidsongeschikt. Maar een bankdirecteur die door hersenletsel cognitief wat minder wordt, is dan dus eerder volledig arbeidsongeschikt dan iemand die aan de lopende band staat met dezelfde beperkingen. In de tweede plaats is iemand nooit volledig arbeidsongeschikt, maar ben je dat hooguit voor 80-100%. Het is een schatting. Die schatting is gebaseerd op algemene informatie zoals opleidingsniveau, leeftijd en beperkingen. Dingen als geluk, een goed netwerk, creativiteit, doorzettingsvermogen en flexibiliteit van de werkgever zijn nu eenmaal niet meetbaar en per persoon zeer verschillend, dus kunnen niet worden meegenomen in die schatting. Dus wanneer iemand volgens de geldende inzichten niet of nauwelijks meer betaald werk kan doen, komt die terecht in arbeidsongeschiktheidsklasse 80-100%. Blijkt dan dat die persoon toch wat inkomen kan genereren, dan betekent dat niet direct dat de inschatting verkeerd was, maar dat kan dat evengoed betekenen dat er factoren meespelen die in die schatting niet meegenomen kunnen worden. Dan wordt dus simpelweg de hoogte van de betaling aangepast, en niet blijft de AO-klasse nog even gelijk. Als iemand vijf jaar lang een stabiel inkomen heeft dat hoger ligt dan men zou verwachten met de ingeschatte arbeidsgeschiktheid, dan wordt er opnieuw gekeken of die schatting wel juist was, en wordt dat zo nodig aangepast. En eigenlijk vind ik dat systeem zo gek nog niet.
dinsdag 26 april 2011 om 15:54
quote:Sent schreef op 26 april 2011 @ 01:17:
Dan krijgt iemand die gedeeltelijk kan werken maximaal 70% van het minimumloon, en iemand die helemaal niet kan werken meer? Volgens mij werkt dat demotiverend, en gaan ook mensen met een beperkte restcapaciteit dan proberen te bewijzen dat ze helemaal niet kunnen werken.
Ja dat is inderdaad een beetje vreemd. Weet daar eerlijk gezegd ook niet zo snel een oplossing voor.
Nu is het trouwens zo dat je een hogere uitkering krijgt wanneer je "hulpbehoevend" bent. Ik krijg een uitkering op niveau van het minimumloon, omdat ik hulp nodig heb bij de zelfverzorging. Dat vind ik ook weer vreemd, want behalve de eigen bijdrage voor de thuiszorg, heb ik volgens mij niet meer kosten dan iemand die zichzelf wél aan kan kleden.
Is inderdaad een beetje raar
Maar ik hoef ook weer niet Roomser te zijn dan de Paus, dus ik maak gebruik van deze
Zou ik ook doen. Je hebt er recht op.
Dat betekent overigens wél dat ik er behoorlijk in inkomen achteruit kan gaan als ik ga werken. Want als je het sociaal minimum kunt verdienen, heb je geen recht meer op Wajong. En het sociaal minimum ligt 30% lager dan mijn huidige uitkering.
Maar is er dan geen mogelijkheid om meer dan het sociaal minimum te verdienen? Als jij gaat werken, waarom betaalt die werkgever jou dan niet gewoon het normale salaris?
Nu zou ik veel liever werken voor wat minder geld dan ook maar één dag langer thuiszitten dan nodig is, maar toch zie ik hier wel een potentieel probleem. Ik huur uit noodzaak een dure aangepaste woning, en ik kan niet zomaar verhuizen naar een kleinere woning. Ik snap dus jouw zorgen ook heel goed, Ciara! Want als ik hier over nadenk, dan vind ik het best moeilijk als ik bedenk dat ik naar alle waarschijnlijkheid mijn leven lang op of rond het sociaal minimum zal blijven zitten qua inkomen, ook als ik net zo goed ben in mijn werk als m'n collega's, en het werken mij misschien nog wel meer inspanning kost ook. En nee, ik wil hiermee niet zeggen dat wij als gehandicapten maar meer geld zouden moeten krijgen omdat we zo zielig zijn ofzo, maar af en toe vliegt het me gewoon wel eens aan. Zeker als ik bedenk dat er nog veel meer gesneden gaat worden in de sociale zekerheid, als het aan onze huidige regering ligt.
Het zou niiet zo moeten zijn dat wanneer je gaat werken je er op achteruit gaat. Vind ik. Toch is dit in meerdere gevallen zo. Als je het minimum verdient heb je niet altijd recht op subsidies als huurtoeslag, kwijtschelding van gemeentelijke belastingen enz. Er zijn dus mensen aan het werk die wat loon betreft net zo veel hebben als toen ze een uitkering hadden. Nu vind ik werken altijd goed, als je kunt moet je werken voor je geld, dus het levert dan misschien wel hetzelfde op wat inkomen betreft, het levert daarnaast nog iets op wat n mijn ogen veel belangrijker is. Voldoening en trots. Je draait mee in de maatschappij.
[...]
Ik denk dat je even af moet van het idee van "volledig arbeidsongeschikt = helemaal niets kunnen".
In de eerste plaats is het een sommetje van verdiencapaciteit en praktische zaken. In de WAO en WIA is het zelfs zo dat die verdiencapaciteit niet wordt afgezet tegen het minimumloon, maar tegen het laatstverdiende loon. Gaat iemand er meer dan (ik meen) 70% op achteruit qua theoretische verdienmogelijkheden, dan is ie 80-100% arbeidsongeschikt. Maar een bankdirecteur die door hersenletsel cognitief wat minder wordt, is dan dus eerder volledig arbeidsongeschikt dan iemand die aan de lopende band staat met dezelfde beperkingen.
Dat is raar! Ik heb altijd gedacht dat arbeidsongeschiktheid te maken heeft met kunnen. Of je in staat bent om te werken. Wat voor werk je deed is dan niet belangrijk. Die bankdirecteur kan namelijk ook werk aan de lopende band doen als hij zijn eigenlijke werk niet mee kan doen. Hij is dan niet meer geschikt om zijn functie als bankdirecteur uit te oefenen, maar nog wel geschikt om heel veel ander werk te doen toch?
In de tweede plaats is iemand nooit volledig arbeidsongeschikt, maar ben je dat hooguit voor 80-100%. Het is een schatting. Die schatting is gebaseerd op algemene informatie zoals opleidingsniveau, leeftijd en beperkingen. Dingen als geluk, een goed netwerk, creativiteit, doorzettingsvermogen en flexibiliteit van de werkgever zijn nu eenmaal niet meetbaar en per persoon zeer verschillend, dus kunnen niet worden meegenomen in die schatting. Dus wanneer iemand volgens de geldende inzichten niet of nauwelijks meer betaald werk kan doen, komt die terecht in arbeidsongeschiktheidsklasse 80-100%. Blijkt dan dat die persoon toch wat inkomen kan genereren, dan betekent dat niet direct dat de inschatting verkeerd was, maar dat kan dat evengoed betekenen dat er factoren meespelen die in die schatting niet meegenomen kunnen worden. Dan wordt dus simpelweg de hoogte van de betaling aangepast, en niet blijft de AO-klasse nog even gelijk. Als iemand vijf jaar lang een stabiel inkomen heeft dat hoger ligt dan men zou verwachten met de ingeschatte arbeidsgeschiktheid, dan wordt er opnieuw gekeken of die schatting wel juist was, en wordt dat zo nodig aangepast. En eigenlijk vind ik dat systeem zo gek nog niet.
Dat systeem vind ik nog niet zo gek. Misschien is de naam 'arbeidsongeschikt' dan wel verkeerd. Nogmaals die bankdirecteur is niet arbeidsongeschikt. Er zijn nog tal van andere banen die hij wel kan uitoefenen.
Dan krijgt iemand die gedeeltelijk kan werken maximaal 70% van het minimumloon, en iemand die helemaal niet kan werken meer? Volgens mij werkt dat demotiverend, en gaan ook mensen met een beperkte restcapaciteit dan proberen te bewijzen dat ze helemaal niet kunnen werken.
Ja dat is inderdaad een beetje vreemd. Weet daar eerlijk gezegd ook niet zo snel een oplossing voor.
Nu is het trouwens zo dat je een hogere uitkering krijgt wanneer je "hulpbehoevend" bent. Ik krijg een uitkering op niveau van het minimumloon, omdat ik hulp nodig heb bij de zelfverzorging. Dat vind ik ook weer vreemd, want behalve de eigen bijdrage voor de thuiszorg, heb ik volgens mij niet meer kosten dan iemand die zichzelf wél aan kan kleden.
Is inderdaad een beetje raar
Maar ik hoef ook weer niet Roomser te zijn dan de Paus, dus ik maak gebruik van deze
Zou ik ook doen. Je hebt er recht op.
Dat betekent overigens wél dat ik er behoorlijk in inkomen achteruit kan gaan als ik ga werken. Want als je het sociaal minimum kunt verdienen, heb je geen recht meer op Wajong. En het sociaal minimum ligt 30% lager dan mijn huidige uitkering.
Maar is er dan geen mogelijkheid om meer dan het sociaal minimum te verdienen? Als jij gaat werken, waarom betaalt die werkgever jou dan niet gewoon het normale salaris?
Nu zou ik veel liever werken voor wat minder geld dan ook maar één dag langer thuiszitten dan nodig is, maar toch zie ik hier wel een potentieel probleem. Ik huur uit noodzaak een dure aangepaste woning, en ik kan niet zomaar verhuizen naar een kleinere woning. Ik snap dus jouw zorgen ook heel goed, Ciara! Want als ik hier over nadenk, dan vind ik het best moeilijk als ik bedenk dat ik naar alle waarschijnlijkheid mijn leven lang op of rond het sociaal minimum zal blijven zitten qua inkomen, ook als ik net zo goed ben in mijn werk als m'n collega's, en het werken mij misschien nog wel meer inspanning kost ook. En nee, ik wil hiermee niet zeggen dat wij als gehandicapten maar meer geld zouden moeten krijgen omdat we zo zielig zijn ofzo, maar af en toe vliegt het me gewoon wel eens aan. Zeker als ik bedenk dat er nog veel meer gesneden gaat worden in de sociale zekerheid, als het aan onze huidige regering ligt.
Het zou niiet zo moeten zijn dat wanneer je gaat werken je er op achteruit gaat. Vind ik. Toch is dit in meerdere gevallen zo. Als je het minimum verdient heb je niet altijd recht op subsidies als huurtoeslag, kwijtschelding van gemeentelijke belastingen enz. Er zijn dus mensen aan het werk die wat loon betreft net zo veel hebben als toen ze een uitkering hadden. Nu vind ik werken altijd goed, als je kunt moet je werken voor je geld, dus het levert dan misschien wel hetzelfde op wat inkomen betreft, het levert daarnaast nog iets op wat n mijn ogen veel belangrijker is. Voldoening en trots. Je draait mee in de maatschappij.
[...]
Ik denk dat je even af moet van het idee van "volledig arbeidsongeschikt = helemaal niets kunnen".
In de eerste plaats is het een sommetje van verdiencapaciteit en praktische zaken. In de WAO en WIA is het zelfs zo dat die verdiencapaciteit niet wordt afgezet tegen het minimumloon, maar tegen het laatstverdiende loon. Gaat iemand er meer dan (ik meen) 70% op achteruit qua theoretische verdienmogelijkheden, dan is ie 80-100% arbeidsongeschikt. Maar een bankdirecteur die door hersenletsel cognitief wat minder wordt, is dan dus eerder volledig arbeidsongeschikt dan iemand die aan de lopende band staat met dezelfde beperkingen.
Dat is raar! Ik heb altijd gedacht dat arbeidsongeschiktheid te maken heeft met kunnen. Of je in staat bent om te werken. Wat voor werk je deed is dan niet belangrijk. Die bankdirecteur kan namelijk ook werk aan de lopende band doen als hij zijn eigenlijke werk niet mee kan doen. Hij is dan niet meer geschikt om zijn functie als bankdirecteur uit te oefenen, maar nog wel geschikt om heel veel ander werk te doen toch?
In de tweede plaats is iemand nooit volledig arbeidsongeschikt, maar ben je dat hooguit voor 80-100%. Het is een schatting. Die schatting is gebaseerd op algemene informatie zoals opleidingsniveau, leeftijd en beperkingen. Dingen als geluk, een goed netwerk, creativiteit, doorzettingsvermogen en flexibiliteit van de werkgever zijn nu eenmaal niet meetbaar en per persoon zeer verschillend, dus kunnen niet worden meegenomen in die schatting. Dus wanneer iemand volgens de geldende inzichten niet of nauwelijks meer betaald werk kan doen, komt die terecht in arbeidsongeschiktheidsklasse 80-100%. Blijkt dan dat die persoon toch wat inkomen kan genereren, dan betekent dat niet direct dat de inschatting verkeerd was, maar dat kan dat evengoed betekenen dat er factoren meespelen die in die schatting niet meegenomen kunnen worden. Dan wordt dus simpelweg de hoogte van de betaling aangepast, en niet blijft de AO-klasse nog even gelijk. Als iemand vijf jaar lang een stabiel inkomen heeft dat hoger ligt dan men zou verwachten met de ingeschatte arbeidsgeschiktheid, dan wordt er opnieuw gekeken of die schatting wel juist was, en wordt dat zo nodig aangepast. En eigenlijk vind ik dat systeem zo gek nog niet.
Dat systeem vind ik nog niet zo gek. Misschien is de naam 'arbeidsongeschikt' dan wel verkeerd. Nogmaals die bankdirecteur is niet arbeidsongeschikt. Er zijn nog tal van andere banen die hij wel kan uitoefenen.
woensdag 27 april 2011 om 00:00
quote:Zanne schreef op 26 april 2011 @ 15:54:
Maar is er dan geen mogelijkheid om meer dan het sociaal minimum te verdienen? Als jij gaat werken, waarom betaalt die werkgever jou dan niet gewoon het normale salaris?Ik ga uit van een normaal salaris voor de uren die ik kan werken. En of ik boven het sociaal minimum kan komen, weet ik nog niet. Voorlopig hoop ik er vooral op dat ik met werk ongeveer rond het sociaal minimum uit zal komen, zodat ik die uitkering niet meer nodig heb. Ik schat dat ik per week maximaal 12-20 uren zal kunnen werken, hoewel dat moeilijk te bepalen is natuurlijk. Reken ik voor het gemak met 16 uren, dan kom ik toch bij veel functies waarop ik na afstuderen zou kunnen solliciteren, met die uren nog niet aan het sociaal minimum.quote:Zanne schreef op 26 april 2011 @ 15:54:
Dat is raar! Ik heb altijd gedacht dat arbeidsongeschiktheid te maken heeft met kunnen. Of je in staat bent om te werken. Wat voor werk je deed is dan niet belangrijk.Het systeem zit dus anders in elkaar. WAO is een verzekering, het verzekert dus tegen een al te grote inkomensval bij verlies van verdiencapaciteit. Als je een groter huis verzekerd, keert de verzekering ook meer uit na brand dan bij een klein huis. Ik zeg niet dat het systeem perfect is, maar een alternatief is dat er niet naar vorig werk of inkomen wordt gekeken, en dat die bankdirecteur die lopendeband-werk gaat doen, ineens nog maar een derde krijgt van z'n inkomen, terwijl het inkomen van die fabrieksmedewerker gelijk blijft.
Bij de Wajong werkt dat overigens anders, dat is geen verzekering. Hoewel officieel geloof ik een volksverzekering, maar in de praktijk meer een vangnet. Voor de Wajong geldt dat het minimumloon als uitgangspunt wordt genomen van de verdiencapaciteit, omdat het gaat om mensen die weinig of geen werkervaring hebben.
Praktisch gezien kun je dus veel beter tijdens je werkzame leven arbeidsongeschikt raken dan voor of tijdens je studie .
Maar is er dan geen mogelijkheid om meer dan het sociaal minimum te verdienen? Als jij gaat werken, waarom betaalt die werkgever jou dan niet gewoon het normale salaris?Ik ga uit van een normaal salaris voor de uren die ik kan werken. En of ik boven het sociaal minimum kan komen, weet ik nog niet. Voorlopig hoop ik er vooral op dat ik met werk ongeveer rond het sociaal minimum uit zal komen, zodat ik die uitkering niet meer nodig heb. Ik schat dat ik per week maximaal 12-20 uren zal kunnen werken, hoewel dat moeilijk te bepalen is natuurlijk. Reken ik voor het gemak met 16 uren, dan kom ik toch bij veel functies waarop ik na afstuderen zou kunnen solliciteren, met die uren nog niet aan het sociaal minimum.quote:Zanne schreef op 26 april 2011 @ 15:54:
Dat is raar! Ik heb altijd gedacht dat arbeidsongeschiktheid te maken heeft met kunnen. Of je in staat bent om te werken. Wat voor werk je deed is dan niet belangrijk.Het systeem zit dus anders in elkaar. WAO is een verzekering, het verzekert dus tegen een al te grote inkomensval bij verlies van verdiencapaciteit. Als je een groter huis verzekerd, keert de verzekering ook meer uit na brand dan bij een klein huis. Ik zeg niet dat het systeem perfect is, maar een alternatief is dat er niet naar vorig werk of inkomen wordt gekeken, en dat die bankdirecteur die lopendeband-werk gaat doen, ineens nog maar een derde krijgt van z'n inkomen, terwijl het inkomen van die fabrieksmedewerker gelijk blijft.
Bij de Wajong werkt dat overigens anders, dat is geen verzekering. Hoewel officieel geloof ik een volksverzekering, maar in de praktijk meer een vangnet. Voor de Wajong geldt dat het minimumloon als uitgangspunt wordt genomen van de verdiencapaciteit, omdat het gaat om mensen die weinig of geen werkervaring hebben.
Praktisch gezien kun je dus veel beter tijdens je werkzame leven arbeidsongeschikt raken dan voor of tijdens je studie .
