Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
woensdag 30 januari 2008 om 16:13
Haha, zo oud ben ik al...., ik ook! Wat heb ik dit nummer grijs gedraaid, maar nu pas echt goed naar de tekst geluisterd.
Muril en Josephien, dat is het he? Even weten of het goed gaat, of nr. 2 toch ook aan je denkt, of hij jou ook mist. Het voelt inderdaad heel erg fijn om te weer even dat contact te hebben, maar ik geloof zeker dat je daardoor niet los van elkaar komt.
Het is al eerder gezegd, een verslaving. Een verslaving van liefde voor nr. 2. Daarbij ook nog eens al je emoties, weten dat er iemand rondloopt waar je waanzinnig veel houdt. Het is een verboden liefde......, verboden omdat het niet kan, niet mag, omdat je gekozen hebt voor nr. 1, je gezin. Maar oooooo, wat houden we van nr. 2 en dat kan je ook niet zomaar uitwissen, misschien wel nooit. Hug!!!
x Knipoogje
Muril en Josephien, dat is het he? Even weten of het goed gaat, of nr. 2 toch ook aan je denkt, of hij jou ook mist. Het voelt inderdaad heel erg fijn om te weer even dat contact te hebben, maar ik geloof zeker dat je daardoor niet los van elkaar komt.
Het is al eerder gezegd, een verslaving. Een verslaving van liefde voor nr. 2. Daarbij ook nog eens al je emoties, weten dat er iemand rondloopt waar je waanzinnig veel houdt. Het is een verboden liefde......, verboden omdat het niet kan, niet mag, omdat je gekozen hebt voor nr. 1, je gezin. Maar oooooo, wat houden we van nr. 2 en dat kan je ook niet zomaar uitwissen, misschien wel nooit. Hug!!!
x Knipoogje
woensdag 30 januari 2008 om 20:26
Mooi geschreven knipoogje, ik weet wel zeker, zo'n liefde is nooit uit te wissen, nooit.Het wordt een stukje van jezelf.
@teka, wij zijn ieder individueel bij een eigen psycholoog in therapie gegaan en een paar keer samen een afspraak gehad.
Die valkuil, ja, die heb ik ook gehad.
Afscheid nemen.....ik kon het destijds ook niet in een keer, maar ik weet wel dat de gevolgen daarvan meer pijn en ellende hebben veroorzaakt dan de hele uitkomst van de affaire in eerste instantie.
@teka, wij zijn ieder individueel bij een eigen psycholoog in therapie gegaan en een paar keer samen een afspraak gehad.
Die valkuil, ja, die heb ik ook gehad.
Afscheid nemen.....ik kon het destijds ook niet in een keer, maar ik weet wel dat de gevolgen daarvan meer pijn en ellende hebben veroorzaakt dan de hele uitkomst van de affaire in eerste instantie.
donderdag 31 januari 2008 om 12:40
Teka, woonde jij nou op jezelf? En spijt daarvan? Sorry dat ik het even kwijt ben, maar het is al een poos geleden dat je je verhaal schreef. Ben heel erg aan het twijfelen of ik wel met nr. 1 verder moet gaan. Of ik genoegen moet nemen met broertje-zusje gevoel. Heb ook geen behoefte aan sex of knuffelen met hem. Betwijfel ook heel erg of het echte houden van wel terug kan komen. Het is al zo lang geleden dat ik dit voor hem voelde. Aan de andere kant vind ik ook dat hij recht heeft op een vrouw die blij met hem is. Maar het voelt ook egoistisch om nr. 1 en kinderen hiermee verdriet te doen. En mezelf toch ook. Wat kan een mens toch in de war zijn. Nr.1 wil absoluut geen proefscheiding. Als ik dat doe is het definitief zegt hij. Op zich is het wel goed dat ik nr. 2 nu niet zie, want ik moet die beslissing los van hem nemen, hoewel hij op de achtergrond natuurlijk altijd een rol speelt. X
donderdag 31 januari 2008 om 16:39
Poeh Josephien, wat moeilijk. Als het broertje/zusje gevoel en het gebrek aan houden van als stamt van voor Nr2 denk ik dat het heel moeilijk wordt om weer voor Nr1 bepaalde gevoelens te krijgen.
Een periode na een Nr 2 is zo zwaar in een huwelijk, als je dan ook nog een gebrek aan liefde hebt lijkt het me onmogelijk. Bij ons heeft het houden van best wel een deuk opgelopen maar het basis-gevoel, het oer-gevoel is bij beiden altijd gebleven. Als de een het even niet meer aankon trok de ander hem / haar door de dip. Dit hadden we niet kunnen opbrengen zonder houden van.
Egoisme om voor jezelf te kiezen? Nee dat denk ik echt niet, tov je man zeker niet. Het klinkt keihard maar het is gewoon volwassenen onder elkaar. Soms werkt het gewoon niet meer en dan moet je loslaten. Tov je kinderen zeg ik verstandelijk nee zeker niet egoistisch maar gevoelsmatig begrijp ik je voor 100%.
Ik denk dat je deze periode idd beter zonder Nr2 in de buurt kan doormaken. Later kan je dan altijd nog zien of je weer met Nr2 contact opneemt. Nu zou hij alles alleen maar vertroebelen. Het is al moeilijk genoeg deze beslissing, neem hem daarom ook voor jezelf.
Wat mij zelf geholpen heeft is een tijd nemen (ik had 1 jaar genomen) om er voor te gaan en om te kijken hoe het tussen pukman en mij verder zou gaan. Toen de pijn heel heftig was kon in namelijk geen eerlijke keuze maken, en mede doordat houden van wat er nog was heb ik een jaar genomen om te kijken wat er nog kon en wat ik echt wilde.
Dit heeft me goed gedaan trouwens, ik heb idd heel lang getwijfeld of ik hiermee wilde leven met pukman. Maar nu sta ik dan ook wel 100% achter mijn besluit.
Sterkte in ieder geval, het zal niet makkelijk zijn.
Een periode na een Nr 2 is zo zwaar in een huwelijk, als je dan ook nog een gebrek aan liefde hebt lijkt het me onmogelijk. Bij ons heeft het houden van best wel een deuk opgelopen maar het basis-gevoel, het oer-gevoel is bij beiden altijd gebleven. Als de een het even niet meer aankon trok de ander hem / haar door de dip. Dit hadden we niet kunnen opbrengen zonder houden van.
Egoisme om voor jezelf te kiezen? Nee dat denk ik echt niet, tov je man zeker niet. Het klinkt keihard maar het is gewoon volwassenen onder elkaar. Soms werkt het gewoon niet meer en dan moet je loslaten. Tov je kinderen zeg ik verstandelijk nee zeker niet egoistisch maar gevoelsmatig begrijp ik je voor 100%.
Ik denk dat je deze periode idd beter zonder Nr2 in de buurt kan doormaken. Later kan je dan altijd nog zien of je weer met Nr2 contact opneemt. Nu zou hij alles alleen maar vertroebelen. Het is al moeilijk genoeg deze beslissing, neem hem daarom ook voor jezelf.
Wat mij zelf geholpen heeft is een tijd nemen (ik had 1 jaar genomen) om er voor te gaan en om te kijken hoe het tussen pukman en mij verder zou gaan. Toen de pijn heel heftig was kon in namelijk geen eerlijke keuze maken, en mede doordat houden van wat er nog was heb ik een jaar genomen om te kijken wat er nog kon en wat ik echt wilde.
Dit heeft me goed gedaan trouwens, ik heb idd heel lang getwijfeld of ik hiermee wilde leven met pukman. Maar nu sta ik dan ook wel 100% achter mijn besluit.
Sterkte in ieder geval, het zal niet makkelijk zijn.
donderdag 31 januari 2008 om 18:01
Puk, terwijl ik je posting zat te lezen, zat ik alleen maar ja te knikken. Het is zeker zo. Ik geloof dat je een beslissing wel of niet scheiden niet zomaar kunt/moet nemen. Het is een hele zware beslissing, eentje met veel emoties, die nog meer emoties losmaakt, in beide gevallen. Je eigen emoties, die van je partner, die van je kinderen, een beslissing die je toekomst voor een groot gedeelte gaat bepalen.
Soms vraag ik me af of het een utopie is om je hele leven lang maar van één man te kunnen (lees ook mogen) houden. O zeker, ik houd van mijn nr. 1, ik zou hem niet willen/kunnen missen. Maar als je me vraagt of het nog zo is als in het begin, dan moet mijn antwoord zijn: nee. De spanning en de vlinders zijn er niet meer, we hebben het goed samen, we hebben samen een verleden, maar zeker ook een toekomst. Ik moet er niet aan denken hem kwijt te raken. Ik leun niet op hem, ben zelfstandig, heb een bijna fulltime baan, mijn eigen vriendenkring, dus dat is het niet. Ik hou gewoon van mijn nr. 1.
Ik zit te twijfelen of ik helemaal open moet zijn hier, ik doe het toch, omdat ik ervan overtuigd ben dan als je al zo lang bij elkaar bent (wij 30 jaar, waarvan 25 jaar getrouwd), hetgene wat ik schrijf voor heel erg veel stellen opgaat en herkenbaar is.
Zoals ik zei, vlinders en spanning zijn er niet meer. De sex is voorspelbaar. Natuurlijk kan je van alles uitproberen, maar zowel hij als ik nemen daartoe het initiatief niet. Het is een gevoel van het is goed zo. Ik vraag me dan af of het zo belangrijk is, we delen zo goed als alles, houden van elkaar, een anders houden van dan in het begin van onze relatie, dat zeker.
Bij mijn nr. 2 voel ik de vlinders en de spanning wel op sexueel gebied, delen ook de dagelijkse dingetjes. Onbewust heb ik dus toch behoefte aan die vlinders.
Of ik ze ooit terug zal krijgen die vlinders voor nr. 1? Ik denk het niet. Of dat erg is? Misschien wel. Pffff.... moeilijk. Neem je genoegen met wat je hebt? Of toch niet? Ik neem genoegen met het houden van wat ik nu doe van nr. 1.
Zoals al eens eerder geschreven, mijn nr. 2 is mijn toefje slagroom op de taart, een extra liefde, een verboden liefde.
Nr. 1 en ik zijn gelukkig, nr. 2 en ik zijn ook gelukkig. Nr. 2 en ik zullen nooit onze nr. 1 opgeven, dat weten we van elkaar, dat maakt het misschien wel makkelijker, maar in ieder geval wel duidelijk.
Wat zit de liefde moeilijk in elkaar, waar begint het en waar houdt het op? Ik weet het niet, dat is een keuze die iedereen voor zich moet maken, een gevoel wat voor een ieder anders is.
Een utopie is het voor mij wel, één liefde voor het leven bestaat niet, je kunt echt van meerdere mannen houden.
x Knipoogje
Soms vraag ik me af of het een utopie is om je hele leven lang maar van één man te kunnen (lees ook mogen) houden. O zeker, ik houd van mijn nr. 1, ik zou hem niet willen/kunnen missen. Maar als je me vraagt of het nog zo is als in het begin, dan moet mijn antwoord zijn: nee. De spanning en de vlinders zijn er niet meer, we hebben het goed samen, we hebben samen een verleden, maar zeker ook een toekomst. Ik moet er niet aan denken hem kwijt te raken. Ik leun niet op hem, ben zelfstandig, heb een bijna fulltime baan, mijn eigen vriendenkring, dus dat is het niet. Ik hou gewoon van mijn nr. 1.
Ik zit te twijfelen of ik helemaal open moet zijn hier, ik doe het toch, omdat ik ervan overtuigd ben dan als je al zo lang bij elkaar bent (wij 30 jaar, waarvan 25 jaar getrouwd), hetgene wat ik schrijf voor heel erg veel stellen opgaat en herkenbaar is.
Zoals ik zei, vlinders en spanning zijn er niet meer. De sex is voorspelbaar. Natuurlijk kan je van alles uitproberen, maar zowel hij als ik nemen daartoe het initiatief niet. Het is een gevoel van het is goed zo. Ik vraag me dan af of het zo belangrijk is, we delen zo goed als alles, houden van elkaar, een anders houden van dan in het begin van onze relatie, dat zeker.
Bij mijn nr. 2 voel ik de vlinders en de spanning wel op sexueel gebied, delen ook de dagelijkse dingetjes. Onbewust heb ik dus toch behoefte aan die vlinders.
Of ik ze ooit terug zal krijgen die vlinders voor nr. 1? Ik denk het niet. Of dat erg is? Misschien wel. Pffff.... moeilijk. Neem je genoegen met wat je hebt? Of toch niet? Ik neem genoegen met het houden van wat ik nu doe van nr. 1.
Zoals al eens eerder geschreven, mijn nr. 2 is mijn toefje slagroom op de taart, een extra liefde, een verboden liefde.
Nr. 1 en ik zijn gelukkig, nr. 2 en ik zijn ook gelukkig. Nr. 2 en ik zullen nooit onze nr. 1 opgeven, dat weten we van elkaar, dat maakt het misschien wel makkelijker, maar in ieder geval wel duidelijk.
Wat zit de liefde moeilijk in elkaar, waar begint het en waar houdt het op? Ik weet het niet, dat is een keuze die iedereen voor zich moet maken, een gevoel wat voor een ieder anders is.
Een utopie is het voor mij wel, één liefde voor het leven bestaat niet, je kunt echt van meerdere mannen houden.
x Knipoogje
donderdag 31 januari 2008 om 18:48
Knipoogje, ook bij jou post moet ik herhaaldelijk ja knikken. Alhoewel het hier de laatste jaren niet aan (negatieve) spanning heeft ontbroken. De sex is idd bekend, maar ik vind het nog steeds fijn. Soms zelfs spannend, maar het is bekend idd.
Daarom kan ik me ook wel voorstellen dat zo'n nr 2 heel oppeppend voor jezelf kan zijn. Vlinders en spanning met een nieuw persoon zijn denk ik heel anders als vlinders en spanning met iemand die je door en door kent. En dan kan het heel verleidelijk zijn om er op in te gaan. Ik ben ook wel eens een soort van jaloers geweest dat Pukman die spanning wel heeft gehad. Heb wel eens gedacht (en mezelf kennende ook gezegd) ik deed het toch ook met het ijs, en nam toch ook geen slagroom? Eerlijkheidshalve heb ik ook wel gezegd, ik zal niet meer zwichten voor een nr 2, omdat ik gezien heb wat voor een ellende er van komt.
Liefde is zo ingewikkeld, als het lekker loopt krijg je het is dit alles gevoel, als het slecht loopt kijk je naar dat groene gras aan de overkant en denk je moet ik misschien...
Ik zit momenteel in de goede mood en blijf daar maar een poosje in zitten. Sterkte allemaal.
Daarom kan ik me ook wel voorstellen dat zo'n nr 2 heel oppeppend voor jezelf kan zijn. Vlinders en spanning met een nieuw persoon zijn denk ik heel anders als vlinders en spanning met iemand die je door en door kent. En dan kan het heel verleidelijk zijn om er op in te gaan. Ik ben ook wel eens een soort van jaloers geweest dat Pukman die spanning wel heeft gehad. Heb wel eens gedacht (en mezelf kennende ook gezegd) ik deed het toch ook met het ijs, en nam toch ook geen slagroom? Eerlijkheidshalve heb ik ook wel gezegd, ik zal niet meer zwichten voor een nr 2, omdat ik gezien heb wat voor een ellende er van komt.
Liefde is zo ingewikkeld, als het lekker loopt krijg je het is dit alles gevoel, als het slecht loopt kijk je naar dat groene gras aan de overkant en denk je moet ik misschien...
Ik zit momenteel in de goede mood en blijf daar maar een poosje in zitten. Sterkte allemaal.
donderdag 31 januari 2008 om 19:47
Puk, velen hebben het al uitgesproken hier, ik nog niet, maar doe het nu.
Ik heb bewondering voor de manier waarop jij met dit alles omgaat, hoe je op ons reageert, echt grandioos!
Je hebt gelijk als je stelt dat een nr. 2 oppeppend kan zijn, dat is bij mij zeker het geval geweest. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik anders naar mezelf ben gaan kijken, dat ik anders ben geworden, volwassener zelfs. Hij heeft me inlaten zien dat ik mezelf weer als een mooie aantrekkelijke vrouw zie. Dat heeft uiteraard ook zijn weerslag naar nr. 1. Daar zal ik nr. 2 altijd dankbaar voor zijn.
Love, we take it for granted! Niets is minder waar!
Altijd heb ik gezegd: ik een ander?, nooit!
Je ziet wat er gebeurd, zeg nooit nooit. Het is mij in eerste instantie overkomen, al snel bewust gekozen, want een keuze is en blijft het. Ondanks alles, ondanks dat mij misschien ook heel veel verdriet niet bespaard zal blijven, mijn nr. 1 het verdriet (door mijn toedoen) niet bespaard zal blijven, heb ik geen spijt van mijn keuze, van mijn nr. 2. Hij heeft mij teveel goeds gebracht om daar spijt van te kunnen hebben.
Ik ben blij voor je Puk, dat je goed in je vel zit op dit moment, probeer dat zo te houden.
Vanavond lees ik het boek Zout op mijn huid uit, ik laat morgen zeker weten wat ik ervan vond.
Iedereen een grote hug!!!
x Knipoogje
Ik heb bewondering voor de manier waarop jij met dit alles omgaat, hoe je op ons reageert, echt grandioos!
Je hebt gelijk als je stelt dat een nr. 2 oppeppend kan zijn, dat is bij mij zeker het geval geweest. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik anders naar mezelf ben gaan kijken, dat ik anders ben geworden, volwassener zelfs. Hij heeft me inlaten zien dat ik mezelf weer als een mooie aantrekkelijke vrouw zie. Dat heeft uiteraard ook zijn weerslag naar nr. 1. Daar zal ik nr. 2 altijd dankbaar voor zijn.
Love, we take it for granted! Niets is minder waar!
Altijd heb ik gezegd: ik een ander?, nooit!
Je ziet wat er gebeurd, zeg nooit nooit. Het is mij in eerste instantie overkomen, al snel bewust gekozen, want een keuze is en blijft het. Ondanks alles, ondanks dat mij misschien ook heel veel verdriet niet bespaard zal blijven, mijn nr. 1 het verdriet (door mijn toedoen) niet bespaard zal blijven, heb ik geen spijt van mijn keuze, van mijn nr. 2. Hij heeft mij teveel goeds gebracht om daar spijt van te kunnen hebben.
Ik ben blij voor je Puk, dat je goed in je vel zit op dit moment, probeer dat zo te houden.
Vanavond lees ik het boek Zout op mijn huid uit, ik laat morgen zeker weten wat ik ervan vond.
Iedereen een grote hug!!!
x Knipoogje
donderdag 31 januari 2008 om 20:53
Knipoogjes, toen ik jouw verhaal las, was ik compleet overdonderd, het is vrijwel hetzelfde verhaal dat ik heb, zelfs het aantal jaren dat wij getrouwd zijn en onze partners kennen, is hetzelfde........ Ik vertel liever niet mijn verhaal hier op dit topic maar ik wil je bedanken voor hetgeen je hier neer schrijft, het is zeer verhelderend en herkenbaar.
donderdag 31 januari 2008 om 23:22
knipoogjes, het gaat me niet om de vlinders. Ik realiseer me heel goed dat dit ook bij een volgende partner overgaat. Wat dan over moet blijven is een blij zijn met elkaar, trots zijn op elkaar, graag bij elkaar willen zijn, samen oud willen worden. Kortom, echt van iemand houden. Door een jarenlang gebrek aan intimiteit, respect en negativiteit zijn deze gevoelens voor een groot deel verdwenen. Natuurlijk heb ik dit ook laten gebeuren en heb veel te laat stop gezegd. Tel daar nog bij op dat nr. 1 en ik erg verschillend zijn en ons leven samen veel compromissen telde. Toch ben je samen zo vergroeid na zoveel jaar dat het moeilijk is dit los te laten en een onzekere toekomst tegemoet te gaan waarbij veel zekerheden die je had op losse schroeven komen te staan. En ik zou hem zeker missen, denk ik. Heb ik trouwens nooit als ik apart een week op vakantie ben. Maar het belangrijkste struikelblok zijn toch mijn kinderen. Ik ben zo bang dat ze voor hun vader kiezen omdat hij in hun ogen toch meer het slachtoffer zal zijn en dat ik dan alleen ergens op een flatje zit en de kinderen maar af en toe zie. Dat is wel een schrikbeeld voor me. Kan nr. 2 vandaag gelukkig wel weer wat loslaten. Blij dat deze momenten er ook zijn. Ik heb me voorgenomen om tot de zomer te kijken hoe het gaat en dan een beslissing te nemen. Zou ik het durven? Bedankt trouwens voor jullie fijne reacties.
vrijdag 1 februari 2008 om 08:33
Caafje hug!!! Ik ben blij dat je herkenning vindt hier.
Josephien, wat vreselijk moeilijk. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Vergroeid met elkaar, maar.... Ik begrijp het wel. Hug!!!
Gisterenavond Zout op mijn huid uitgelezen. Wat heb ik gehuild, ik zie er dan ook niet uit vanmorgen. Zo maar even een laag make up opdoen
Ik begrijp waarom je het boek aan nr. 2 hebt gegeven Josephien, het is allemaal zo vreselijk herkenbaar.
Wel ik ga even verven en dan snel naar mijn werk.
Heel erg veel sterkte, geniet en koester de mooie momenten!
x Knipoogje
Josephien, wat vreselijk moeilijk. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Vergroeid met elkaar, maar.... Ik begrijp het wel. Hug!!!
Gisterenavond Zout op mijn huid uitgelezen. Wat heb ik gehuild, ik zie er dan ook niet uit vanmorgen. Zo maar even een laag make up opdoen
Ik begrijp waarom je het boek aan nr. 2 hebt gegeven Josephien, het is allemaal zo vreselijk herkenbaar.
Wel ik ga even verven en dan snel naar mijn werk.
Heel erg veel sterkte, geniet en koester de mooie momenten!
x Knipoogje
vrijdag 1 februari 2008 om 09:27
Knipoogje, ik heb het boek nu aangevraagd in de bibliotheek. Hopelijk kan ik snel ophalen.
Josephien: pff, ik hoopte zo dat het bij jou net zo zou gaan als bij mij, dat je uiteindelijk weer helemaal in je nr 1 gaat geloven. Maar ik lees bij jou toch wel andere gevoelens. Je wilt het volgens mij heel graag maar of het erin zit? Goed om jezelf een ultimatum te stellen en dan een beslissing te nemen. Uiteindelijk moet het ook niet zo zijn dat je tenkoste van jezelf deze relatie doorzet. Hug!
Caafje, jij hebt hier toch ook wel eerder geschreven of vergis ik me nu?
Puk: super hoe jij hier je mening kunt verwoorden terwijl je er toch heel anders instaat. Fijn dat je niet veroordeeld.
Ik geloof dat jij vroeg Josephien of die twee jaar voor mij ook zo'n schrikbeeld is. Ja dus!! Ik weet dat hij nooit uit mijn hart zal verdwijnen maar iets minder in mijn gedachten zou wel fijn zijn.
Juist omdat we geen kontakt hebben was mijn idee dat het daardoor gemakkelijker zou gaan maar zo werkt het helaas niet
Josephien: pff, ik hoopte zo dat het bij jou net zo zou gaan als bij mij, dat je uiteindelijk weer helemaal in je nr 1 gaat geloven. Maar ik lees bij jou toch wel andere gevoelens. Je wilt het volgens mij heel graag maar of het erin zit? Goed om jezelf een ultimatum te stellen en dan een beslissing te nemen. Uiteindelijk moet het ook niet zo zijn dat je tenkoste van jezelf deze relatie doorzet. Hug!
Caafje, jij hebt hier toch ook wel eerder geschreven of vergis ik me nu?
Puk: super hoe jij hier je mening kunt verwoorden terwijl je er toch heel anders instaat. Fijn dat je niet veroordeeld.
Ik geloof dat jij vroeg Josephien of die twee jaar voor mij ook zo'n schrikbeeld is. Ja dus!! Ik weet dat hij nooit uit mijn hart zal verdwijnen maar iets minder in mijn gedachten zou wel fijn zijn.
Juist omdat we geen kontakt hebben was mijn idee dat het daardoor gemakkelijker zou gaan maar zo werkt het helaas niet
vrijdag 1 februari 2008 om 15:07
Mooi boek he Knipoogjes, ben het nu weer voor de tigste keer aan het lezen. Ze heeft trouwens meer mooie boeken geschreven (niet haar laatste trouwens) en haar zus Flora ook. Zulke oude wijfies en dan zo vrijmoedig schrijven. Fantastisch vind ik dat. Muril, hij is trouwens voor een tientje te koop bij een goede boekhandel hoor. Vind het voor jou heel fijn Muril dat je het zo goed hebt met nr. 1. Dat is toch ook waarvoor je nr. 2 hebt opgegeven. Als je dit vast kunt houden kom je er wel.
Net lang gesprek met nr. 1 gehad. Hij was erg teleurgesteld dat mijn gevoel voor hem niet op de goede manier terug was gekomen na wat hij allemaal gedaan had, zelfs een nr. 2 toestaan. Als ik hem zeg dat dit gevoel door de jaren heen afgebroken is en niet met een druk op de knop terug kan komen, zegt hij dat we nu andere mensen zijn en ik me moet focussen op het heden en op hoe hij nu is. Op zich is dat zo, alleen moet mijn gevoel dan nog mee. Hij was net zover dat hij zei dat ik dan maar weg moest gaan en dat ik maar naar nr. 2 toe moest gaan. Nou, dat doe ik niet. Onze kids doen dit jaar eindexamen. Ik heb hem voorgesteld, omdat we het toch rustig voor hen willen houden tot hun examen, om in die tijd te proberen nog wat van onze relatie te maken. Hij vindt dat de bal nu bij mij ligt en dat ik ervoor moet vechten. Ik zal dat ook proberen. En als dan na die paar maanden blijkt dat het gevoel niet voldoende terug is, moeten we hier onze consequenties uit trekken. We hebben dan iig alles geprobeerd. Hij wil niet samen in therapie omdat het probleem bij mij ligt. Sorry, dat ik steeds zo uitgebreid ben over mezelf, maar het helpt om van me af te schrijven. Bedankt! X
Net lang gesprek met nr. 1 gehad. Hij was erg teleurgesteld dat mijn gevoel voor hem niet op de goede manier terug was gekomen na wat hij allemaal gedaan had, zelfs een nr. 2 toestaan. Als ik hem zeg dat dit gevoel door de jaren heen afgebroken is en niet met een druk op de knop terug kan komen, zegt hij dat we nu andere mensen zijn en ik me moet focussen op het heden en op hoe hij nu is. Op zich is dat zo, alleen moet mijn gevoel dan nog mee. Hij was net zover dat hij zei dat ik dan maar weg moest gaan en dat ik maar naar nr. 2 toe moest gaan. Nou, dat doe ik niet. Onze kids doen dit jaar eindexamen. Ik heb hem voorgesteld, omdat we het toch rustig voor hen willen houden tot hun examen, om in die tijd te proberen nog wat van onze relatie te maken. Hij vindt dat de bal nu bij mij ligt en dat ik ervoor moet vechten. Ik zal dat ook proberen. En als dan na die paar maanden blijkt dat het gevoel niet voldoende terug is, moeten we hier onze consequenties uit trekken. We hebben dan iig alles geprobeerd. Hij wil niet samen in therapie omdat het probleem bij mij ligt. Sorry, dat ik steeds zo uitgebreid ben over mezelf, maar het helpt om van me af te schrijven. Bedankt! X
zaterdag 2 februari 2008 om 14:26
hallo allemaal,
Er wordt weer veel geschreven, emoties en gevoelens.... kan niet op iedereen reageren maar wil me tot Josephien richten...
Je had me gevraagd of ik nu op mezelf was gegaan, ja, ik ben destijds vanwege de gevoelens die op me afkwamen voor nr2 weg gegaan, alles achtergelaten.
Spijt? Ja en nee; spijt omdat ik iemand heel, heel erg veel verdriet aandeed met die keuze, omdat ik alles verloren heb wat ik had aan zekerheden, contacten, familie, spijt omdat het met nr2 niet geworden is wat ik gehoopt had.
Geen spijt; omdat ik veel aan mezelf gewerkt heb, mezelf bewezen heb dat ik het ook alleen kan, nieuwe contacten opbouwen en nieuwe vrienden zoeken, het weten dat ik alleen ook gelukkig kan zijn.
Het is heel kort geschreven hier, het heeft een heleboel tijd, verdriet en energie gekost om te komen waar ik nu ben. Ben naar relatie therapie gegaan, in eerste instantie samen met nr1, daarna alleen verder omdat nr1 er het nut niet van inzag.
Heel veel dingen die je in je postings schrijft herken ik haarscherp, ga er zelf ook doorheen momenteel, want ik heb toch besloten om het nog 1 kans te geven met nr1. En dat is moeilijk, heel erg moeilijk! Wanneer je schrijft over het wegvliegen van vlinders, maar het blijven van het blij zijn met elkaar, trots zijn op elkaar, geen behoefte hebben aan sex met nr1, zijn teleurstelling en mss woede en dan dingen zegt die achteraf mss niet zo bedoeld waren, maar ondertussen wel uitgesproken! Het gaat hier precies zo.
Net als mijn nr1, lees ik bij jou, dat ook hij vind dat de bal bij jou ligt... dat maakt het moeilijk om weer een nieuwe start te maken, zo niet onmogelijk? Als je gevoel niet mee gaat met je verstand?
Ik lees in de post van Puk dat bij hun het oer-gevoel altijd gebleven is, ik denk dat dat een eerste vereiste is om samen verder te kunnen, pas dan kun je de moeilijkheden het hoofd bieden. Je kunt niet in je eentje vechten voor een goede relatie, dat moet je samen doen. En ook al ben je dan zo vergroeid met elkaar, is dat voldoende, wil je niet meer van een relatie?
Je hebt me in het verleden vaak dingen geschreven die me aan het denken hebben gezet, lees ze nog eens door! Ook al realiseer ik me dat de beste stuurlui aan wal staan, want je moet het echt allemaal zelf doen....
Het is eigenlijk zoals Knipoogje het ook schrijft, tevreden zijn met wat je hebt met nr1. Voor jezelf moet je uitmaken of dat voldoende is...
heel veel wijsheid, kracht en moed!!!
X teKa
Er wordt weer veel geschreven, emoties en gevoelens.... kan niet op iedereen reageren maar wil me tot Josephien richten...
Je had me gevraagd of ik nu op mezelf was gegaan, ja, ik ben destijds vanwege de gevoelens die op me afkwamen voor nr2 weg gegaan, alles achtergelaten.
Spijt? Ja en nee; spijt omdat ik iemand heel, heel erg veel verdriet aandeed met die keuze, omdat ik alles verloren heb wat ik had aan zekerheden, contacten, familie, spijt omdat het met nr2 niet geworden is wat ik gehoopt had.
Geen spijt; omdat ik veel aan mezelf gewerkt heb, mezelf bewezen heb dat ik het ook alleen kan, nieuwe contacten opbouwen en nieuwe vrienden zoeken, het weten dat ik alleen ook gelukkig kan zijn.
Het is heel kort geschreven hier, het heeft een heleboel tijd, verdriet en energie gekost om te komen waar ik nu ben. Ben naar relatie therapie gegaan, in eerste instantie samen met nr1, daarna alleen verder omdat nr1 er het nut niet van inzag.
Heel veel dingen die je in je postings schrijft herken ik haarscherp, ga er zelf ook doorheen momenteel, want ik heb toch besloten om het nog 1 kans te geven met nr1. En dat is moeilijk, heel erg moeilijk! Wanneer je schrijft over het wegvliegen van vlinders, maar het blijven van het blij zijn met elkaar, trots zijn op elkaar, geen behoefte hebben aan sex met nr1, zijn teleurstelling en mss woede en dan dingen zegt die achteraf mss niet zo bedoeld waren, maar ondertussen wel uitgesproken! Het gaat hier precies zo.
Net als mijn nr1, lees ik bij jou, dat ook hij vind dat de bal bij jou ligt... dat maakt het moeilijk om weer een nieuwe start te maken, zo niet onmogelijk? Als je gevoel niet mee gaat met je verstand?
Ik lees in de post van Puk dat bij hun het oer-gevoel altijd gebleven is, ik denk dat dat een eerste vereiste is om samen verder te kunnen, pas dan kun je de moeilijkheden het hoofd bieden. Je kunt niet in je eentje vechten voor een goede relatie, dat moet je samen doen. En ook al ben je dan zo vergroeid met elkaar, is dat voldoende, wil je niet meer van een relatie?
Je hebt me in het verleden vaak dingen geschreven die me aan het denken hebben gezet, lees ze nog eens door! Ook al realiseer ik me dat de beste stuurlui aan wal staan, want je moet het echt allemaal zelf doen....
Het is eigenlijk zoals Knipoogje het ook schrijft, tevreden zijn met wat je hebt met nr1. Voor jezelf moet je uitmaken of dat voldoende is...
heel veel wijsheid, kracht en moed!!!
X teKa
zaterdag 2 februari 2008 om 14:42
Allemaal, bedankt voor jullie lieve woorden aan me, maar ik ben gewoon iemand die net als jullie voor haar liefde wel eens te ver ben gegaan. Grenzen overschreden die ik beter niet had kunnen overschrijden. Daarnaast is begrip een betere raadgever dan verbittering dus hier lezen en schrijven is soms moeilijk maar meestal heel leerzaam. Door hier te lezen en te schrijven zo ook op het minnaressen-topic zijn jullie gewoon mensen geworden met gevoelens, gevechten etc. Ipv slechte moraalloze wezens die niks anders voor ogen hebben dan hun eigen geluk. Ik zet het heel zwart wit neer, om duidelijk te maken wat ik bedoel.
Josephine, wat je partner wil is onmogelijk, de knop omdraaien en alles is weer goed, ik heb op het minnaressen-topic wel is gezegd het is geen aan-uit knoop maar een schuif-knop. Heel langzaam schuift die in een richting.
Of je gevoel etc. weer kan terugkomen kan alleen de toekomst uitwijzen. Ik vind het heel verstandig om in ieder geval dit examenjaar bij elkaar te blijven. En geloof me, tijd en rust kan je veel leren. Het einddoel hoeft niet te zijn bij elkaar blijven, het einddoel moet zijn gelukkig worden one way or the other.
Zout op mijn huid, jaren geleden gelezen en gekocht. Zal het weer eens van de plank halen en met nieuwe inzichten dit verhaal lezen.
Josephine, wat je partner wil is onmogelijk, de knop omdraaien en alles is weer goed, ik heb op het minnaressen-topic wel is gezegd het is geen aan-uit knoop maar een schuif-knop. Heel langzaam schuift die in een richting.
Of je gevoel etc. weer kan terugkomen kan alleen de toekomst uitwijzen. Ik vind het heel verstandig om in ieder geval dit examenjaar bij elkaar te blijven. En geloof me, tijd en rust kan je veel leren. Het einddoel hoeft niet te zijn bij elkaar blijven, het einddoel moet zijn gelukkig worden one way or the other.
Zout op mijn huid, jaren geleden gelezen en gekocht. Zal het weer eens van de plank halen en met nieuwe inzichten dit verhaal lezen.
zaterdag 2 februari 2008 om 14:48
Hi Viva Vriendinnen,
Ik moet even van me af schrijven. Ik heb vannacht zo intens gedroomd over collega dat ik helemaal van slag ben. In de droom kwam het er op neer dat hij mij vertelde dat hij al heel lang meer voor mij voelt maar dacht dat dat niet wederzijds was. Toen ik vertelde dat dat wel zo was snapte hij niet dat hij daar nooit iets van gemerkt had. Dat zou precies mijn gevoel ook zijn. In die droom was het even allemaal heel romantisch met tranen en kussen. Tot ik zei dat het nooit iets zou kunnen worden tussen ons omdat we allebei getrouwd zijn. Nog steeds in de droom vond hij dat we er gewoon voor moesten gaan en ons nergens iets van aantrekken. Even een fast-forward naar het eind van de droom: ik zag heel duidelijk dat ik een keuze moest maken kortstonding geluk en langdurig verdriet met collega, of kortstondig verdriet en langdurig geluk met man.
Toen ik wakker werd was het allemaal zo echt dat ik even moest nadenken om te beseffen dat dit maar een droom was en nog niet echt gebeurd. Ik ben van de heftigheid van emoties geschrokken. Vraag me af waar ik mee bezig ben en wil proberen om de banden met collega te verbreken. Dat is heel moeilijk omdat we prive nog wat afspraken hebben, met partners erbij, we zijn samen bezig een internetbedrijfje op te zetten, en we zien elkaar af en toe op werk. Ik wil in ieder geval proberen om geen prive telefoongesprekken met hem te hebben, we bellen gemiddeld 3x per week een half uur en praten dan over van alles en nog wat, maar vooral ook wat ons niet gelukkig maakt in ons huwelijk. Het moet stoppen maar ik weet niet hoe, weet ook niet goed wat ik wil. Ik zit weer even helemaal in de knoop met mezelf.
Ik moet even van me af schrijven. Ik heb vannacht zo intens gedroomd over collega dat ik helemaal van slag ben. In de droom kwam het er op neer dat hij mij vertelde dat hij al heel lang meer voor mij voelt maar dacht dat dat niet wederzijds was. Toen ik vertelde dat dat wel zo was snapte hij niet dat hij daar nooit iets van gemerkt had. Dat zou precies mijn gevoel ook zijn. In die droom was het even allemaal heel romantisch met tranen en kussen. Tot ik zei dat het nooit iets zou kunnen worden tussen ons omdat we allebei getrouwd zijn. Nog steeds in de droom vond hij dat we er gewoon voor moesten gaan en ons nergens iets van aantrekken. Even een fast-forward naar het eind van de droom: ik zag heel duidelijk dat ik een keuze moest maken kortstonding geluk en langdurig verdriet met collega, of kortstondig verdriet en langdurig geluk met man.
Toen ik wakker werd was het allemaal zo echt dat ik even moest nadenken om te beseffen dat dit maar een droom was en nog niet echt gebeurd. Ik ben van de heftigheid van emoties geschrokken. Vraag me af waar ik mee bezig ben en wil proberen om de banden met collega te verbreken. Dat is heel moeilijk omdat we prive nog wat afspraken hebben, met partners erbij, we zijn samen bezig een internetbedrijfje op te zetten, en we zien elkaar af en toe op werk. Ik wil in ieder geval proberen om geen prive telefoongesprekken met hem te hebben, we bellen gemiddeld 3x per week een half uur en praten dan over van alles en nog wat, maar vooral ook wat ons niet gelukkig maakt in ons huwelijk. Het moet stoppen maar ik weet niet hoe, weet ook niet goed wat ik wil. Ik zit weer even helemaal in de knoop met mezelf.
zaterdag 2 februari 2008 om 15:01
Josephien, ik wil je nog een ding meegeven die wij van onze psych meekregen toen we ergens op de bodem van ons huwelijk lagen. Hij zei: Jullie moeten een nieuw verleden opbouwen. En dat was ook zo. De herinneringen van de laatste jaren waren veelal niet mooi, en de mooie herinneringen werden overschaduwd door achterdocht en verdriet. Nu 1,5 jaar later zie ik beter wat hij bedoelde. Nieuwe herinneringen opbouwen is opnieuw beginnen. Voorzichtig weer gevoel voor elkaar toelaten, leuke dingen samen doen (die in het begin nogal gemaakt aanvoelen) en samen een nieuwe weg inslaan. Misschien kan je dit ook aan je man uitleggen. Dat het voor jou/jullie niet iets is van gewoon verder gaan waar het mis ging. Kijk je man vind dat jij uit dankbaarheid voor alles wat hij jou gunde jij nu vol liefde een emotie in zijn armen moet springen. Maar dat kan niet. Vroeger komt nooit meer terug. En dat wat hij jou gunde deed hij ook voor zichzelf, hij is zijn eigen grenzen overgegaan omdat hij je niet wilde opgeven. Deze rekening moet hij met zichzelf vereffenen, dat is niet jouw pakkie-an.
Pff, ik leef met je mee Josephine, sterkte.
Pff, ik leef met je mee Josephine, sterkte.
zaterdag 2 februari 2008 om 15:03
Hoezeer ik ook je man begrijp Josephine, ik heb zelf geleerd dat veel verdriet is veroorzaakt omdat ik geen knopen heb gehakt. Als ik dat wel had gedaan was alles anders gelopen, maar ik deed het niet, waarom niet? Ik denk eerlijk gezegd omdat ik niet kon opgeven. Ik vond dat hij dat moest. doen. En ja daar heb ik later veel mee geworsteld, met mijn zwakheid. En daar heb ik nu meestal vrede mee gevonden. Maar dat is een pad wat de partner van alleen moet aflopen, ook jou man. Jij ben wellicht hoofdschuldig, maar zijn gedrag heeft dingen ook mogelijk gemaakt, medeplichtig dus.
zaterdag 2 februari 2008 om 15:11
Puk, als meelezer en buitenstaander die jouw pstings altijd met belangstelling leest, moet ik je nu toch het volgende zeggen: wat ben jij een wijs mens. Je veroordeelt niet, verpakt je meningen altijd zorgvuldig en geeft altijd blijk van zelfinzicht. Ik wens dat jouw huwelijk weer helemaal wordt wat jij ervan verwacht, en ik denk dat jouw man zich in zijn handjes mag knijpen met jou.
Ik vind je een bijzonder mens.
Ik vind je een bijzonder mens.
.
zaterdag 2 februari 2008 om 15:16
@Puk,
Het verschil tussen jou en veel anderen is dat jij wel je gevoelens deelt, rake dingen schrijft die je tot nadenken zetten. Dit in tegenstelling tot het grootste gros dat al snel een mening klaar heeft over 2 liefdes, minaressen of andere vreemdgangers zonder zich te verdiepen in het hoe en waarom! Ik denk dat de meesten op dit topic niet op zoek geweest zijn naar een nr2, maar dat op een of andere manier er een stuk onvrede is gegroeid wat maakt dat je open staat voor iemand anders.
Wat je schrijft over een schuif-knop is een goede omschrijving, een simpel aan of uit zetten is er niet, ook al is dat wat een nr1 heel erg graag zou willen. Het geeft mi aan dat deze zich niet bewust is geweest van iets wat al heel lang speelt in de gedachten van zijn vrouw en daardoor niet snap dat die knop niet 'gewoon' omgezet kan worden.
Zie net je laatste 2 postings binnenkomen, wat een waarheid! Met name over die dankbaarheid....
Nr1 zal hiervoor ook moeten openstaan anders lukt het nooit! Want het is cliche maar waar... waar 2 vechten hebben 2 schuld...
@Thea...
ja, een keuze zul je moeten maken, vroeg of laat... zet dingen voor jezelf op een rij, hoe moeilijk en verdrietig ook!
Het verschil tussen jou en veel anderen is dat jij wel je gevoelens deelt, rake dingen schrijft die je tot nadenken zetten. Dit in tegenstelling tot het grootste gros dat al snel een mening klaar heeft over 2 liefdes, minaressen of andere vreemdgangers zonder zich te verdiepen in het hoe en waarom! Ik denk dat de meesten op dit topic niet op zoek geweest zijn naar een nr2, maar dat op een of andere manier er een stuk onvrede is gegroeid wat maakt dat je open staat voor iemand anders.
Wat je schrijft over een schuif-knop is een goede omschrijving, een simpel aan of uit zetten is er niet, ook al is dat wat een nr1 heel erg graag zou willen. Het geeft mi aan dat deze zich niet bewust is geweest van iets wat al heel lang speelt in de gedachten van zijn vrouw en daardoor niet snap dat die knop niet 'gewoon' omgezet kan worden.
Zie net je laatste 2 postings binnenkomen, wat een waarheid! Met name over die dankbaarheid....
Nr1 zal hiervoor ook moeten openstaan anders lukt het nooit! Want het is cliche maar waar... waar 2 vechten hebben 2 schuld...
@Thea...
ja, een keuze zul je moeten maken, vroeg of laat... zet dingen voor jezelf op een rij, hoe moeilijk en verdrietig ook!
zondag 3 februari 2008 om 09:08
Hallo allemaal,
Puk, ja dat is fijn om jouw stukjes hier te lezen, zoals jij zegt jullie zijn geen moraalloze lezers is het fijn te weten dat de nr2;s van Gm.n niet de ongeintresseerde koude vrouwen zijn, die niets meer om hun man geven, zoals die uitspraak van sommige mannen; Mijn leven is net een sprookje, iedere keer als ik thuiskom zit die heks weer op de bank,
Het is makkelijker om niet te denken aan zijn nr2, maar dankzij jou denk ik er wel aan, en weet ik dat ik haar geen verdriet wil doen,
Thea, het is misschien een idee om ipv met nr2 die gesprekjes met je nr1 te voeren??? Als je nog voor nr1 wilt gaan zou ik die droom gebruiken, want het is idd zo dat je emoties steeds heftiger worden,
Josephine, sterkte meisje'
Nu, hier met nr1 gepraat, hij wil niet scheiden, wil alleen mij,vindt mij veranderd, ja, ik ben niet meer het weerloze aangepaste vrouwtje wat alles om hem liet draaien, en die wil hij terug, heb gezegd, die bestaat niet meer, en hem de keuze gegeven, maar hij wil niet weg,
groetjes Anna
Puk, ja dat is fijn om jouw stukjes hier te lezen, zoals jij zegt jullie zijn geen moraalloze lezers is het fijn te weten dat de nr2;s van Gm.n niet de ongeintresseerde koude vrouwen zijn, die niets meer om hun man geven, zoals die uitspraak van sommige mannen; Mijn leven is net een sprookje, iedere keer als ik thuiskom zit die heks weer op de bank,
Het is makkelijker om niet te denken aan zijn nr2, maar dankzij jou denk ik er wel aan, en weet ik dat ik haar geen verdriet wil doen,
Thea, het is misschien een idee om ipv met nr2 die gesprekjes met je nr1 te voeren??? Als je nog voor nr1 wilt gaan zou ik die droom gebruiken, want het is idd zo dat je emoties steeds heftiger worden,
Josephine, sterkte meisje'
Nu, hier met nr1 gepraat, hij wil niet scheiden, wil alleen mij,vindt mij veranderd, ja, ik ben niet meer het weerloze aangepaste vrouwtje wat alles om hem liet draaien, en die wil hij terug, heb gezegd, die bestaat niet meer, en hem de keuze gegeven, maar hij wil niet weg,
groetjes Anna
zondag 3 februari 2008 om 10:42
Ana, idd die heks ben ik dus ook. Wat was ik daar boos om, als je zo nodig iemand wil versieren go for it, maar doe dat dan wel op je eigen credits. Nee zelfs dan heeft ie zijn vrouw nodig, om haar zwart te maken zodat hij zoooo zielig is. Verbazend ook hoe vrouw(en) daarvoor vielen.
Ana, moeilijk, wie je was word je nooit meer. Maar misschien leert hij nog te leven met de nieuwe Ana en zo niet, dan gaat de kruik zolang te water tot hij barst.
Thea idd probeer dat wat je met je Nr2 doet en deelt te delen met je Nr1.
Ana, moeilijk, wie je was word je nooit meer. Maar misschien leert hij nog te leven met de nieuwe Ana en zo niet, dan gaat de kruik zolang te water tot hij barst.
Thea idd probeer dat wat je met je Nr2 doet en deelt te delen met je Nr1.
maandag 4 februari 2008 om 00:29
