Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
vrijdag 8 februari 2008 om 13:59
Thea, jouw gevoelens zitten toch dieper dan je eigenlijk wilt, weet je, als ik hem nu zou sturen dat ik een time out wil, dan is het gelijk, ok, en stil, terwijl als hij het doet ik zowat flip, en ik vroeg hoe dat nou kwam, nu, heel simpel, als jij dat niet wilt dan is dat zo, dus dring ik ook niet aan, daarom is het nu stil denk ik Thea. denk je ook niet? Maar dat willen we eigenlijk niet, we willen juist horen dat hun dat niet willen, dat ze ons nodig hebben, toch?
Josephine, gelukkig kunnen we het beiden hanteren, dat we nog bij onze nr1ns blijven, en nogmaals, omdat we niet op zoveel verdriet (vooral van de kids) verder zouden kunnen gaan, bij mij is het zelfs zover dat ik evengoed voor mezelf kies, met of zonder nr2, dus in ieder geval op mijn eigen ga, want voor mij is het duidelijk dat het nooit meer wordt of eigenlijk nooit zo is geweest, zoals het hoort in een relatie, zucht
groetjes Anna
Josephine, gelukkig kunnen we het beiden hanteren, dat we nog bij onze nr1ns blijven, en nogmaals, omdat we niet op zoveel verdriet (vooral van de kids) verder zouden kunnen gaan, bij mij is het zelfs zover dat ik evengoed voor mezelf kies, met of zonder nr2, dus in ieder geval op mijn eigen ga, want voor mij is het duidelijk dat het nooit meer wordt of eigenlijk nooit zo is geweest, zoals het hoort in een relatie, zucht
groetjes Anna
zaterdag 9 februari 2008 om 03:44
Sorry meiden, zit helemaal vol, moet even m'n verhaal kwijt. Vanavond alweer uitgebreid gesprek met nr. 1 gehad. Hij is niet meer bereid om te wachten of mijn gevoelens voor hem terug komen. Wil dat ik de komende weken een beslissing neem. Heeft me gepushed om weer contact met nr. 2 op te nemen om met hem te praten. Dat ga ik morgenmiddag doen. Nogmaals, ik kan de knop niet zo maar naar believen omzetten, dus zoals het er nu voor staat hou ik niet genoeg van nr. 1 en zal dit dus betekenen dat we gaan scheiden. Ik kan niet tegelijktijd nr. 2 verwerken en gevoelens voor nr. 1 opbouwen en als nr. 1 daar niet op wil wachten, vrees ik dat het over is. Hij heeft recht op iemand die helemaal voor hem gaat en dat ben ik (op dit moment) niet. De beslissing gaat nu dus voor me genomen worden. Hij wil graag dat ik meedenk over een geschikte nieuwe vrouw voor hem. Hij kan nl. niet zonder. Wel beetje bizar vind ik. Hij werd ook erg kwaad vanavond t.o.v. nr. 2 dat die iets begonnen is met een getrouwde vrouw. Ben een beetje leeg nu, niet eens echt verdrietig, misschien zelfs een beetje opgelucht dat er wat gaat gebeuren hoewel ik nog geen idee heb wat de consequenties allemaal zijn.
zaterdag 9 februari 2008 om 09:31
Ach Josephien, wat een onverwachte wending. Ik heb er een naar gevoel bij. Hoe kun je zoiets nou in een paar weken beslissen. En dan die vraag om mee te denken over een nieuwe vrouw. Hoe komt dit nu zo ineens.
En waarom wil hij dat je contact opneeemt met nr2? Dat snap ik niet helemaal.
Big hug van mij!!
En waarom wil hij dat je contact opneeemt met nr2? Dat snap ik niet helemaal.
Big hug van mij!!
zaterdag 9 februari 2008 om 09:35
Tja Josephien het zat er aan te komen dat je Nr1 het niet langer meer zou trekken. Heel vervelend maar wel verklaarbaar. Misschien geeft het je ook rust als er een beslissing is genomen.
Je man is ook overstuur en zegt dus vreemde dingen, niet teveel op ingaan denk ik. Maar net als jij is je man ook flink de weg kwijt, vergeet dat niet. Zijn bord is ook heel vol geschept en hij heeft er niet eens van mogen genieten.
Heel veel sterkte en wijsheid.
Je man is ook overstuur en zegt dus vreemde dingen, niet teveel op ingaan denk ik. Maar net als jij is je man ook flink de weg kwijt, vergeet dat niet. Zijn bord is ook heel vol geschept en hij heeft er niet eens van mogen genieten.
Heel veel sterkte en wijsheid.
zaterdag 9 februari 2008 om 09:57
Josephien, meid..... wat erg!!!! Wat vreselijk dat nr. 1 je niet meer tijd wil geven! Die tijd heb je nodig. Net wat je zegt, je kunt niet ineens nr. 2 uit je hoofd zetten en met nr. 1 verder gaan alsof je neus bloedt en direct alle gevoelens weer als van ouds zijn.
Mocht je een luisterend oor nodig hebben, schrijf het hier van je af!!! Voor de zekerheid vraag ik ook angel om mijn mailadres aan je door te geven voor het geval je er behoefte aan hebt. Big, big hug!!!!!
x Knipoogje
Mocht je een luisterend oor nodig hebben, schrijf het hier van je af!!! Voor de zekerheid vraag ik ook angel om mijn mailadres aan je door te geven voor het geval je er behoefte aan hebt. Big, big hug!!!!!
x Knipoogje
zaterdag 9 februari 2008 om 09:57
Jos waarom meteen een echtscheiding? waarom niet even een soort van time out van elkaar? en kijken wat er over is van jullie als jullie niet bijelkaar zijn?
dan ook geen contakt met je nr 2,eerst een kijken hoe jezelf staat alleen,denk dat je dan meer duidelijkheid krijgt,en kansen.als dat je nu in nr 2 armen duikt.heel veel sterkte en succes
dan ook geen contakt met je nr 2,eerst een kijken hoe jezelf staat alleen,denk dat je dan meer duidelijkheid krijgt,en kansen.als dat je nu in nr 2 armen duikt.heel veel sterkte en succes
zaterdag 9 februari 2008 om 11:05
Ja puk dat weet ik natuurlijk ook niet,hoe hij ervoor staat,maar goh ze hebben een gezin toch? vind dat men niet te snel uit elkaar moet gaan,vaak worden beslissingen genomen in verwar en boosheid en verdriet.later als men weer wat meer rationeel kan denken kun je nog altijd een beslissing nemen.
dat jos man zegt zoek iemand voor mij sja wil hij haar jaloers maken? of wil hij haar gewoon inruilen? Vind dat echt een opmerking wat uit frustratie voortkomt.Maar goed wij (mijn gezin) is natuurlijk niet hun.
dat jos man zegt zoek iemand voor mij sja wil hij haar jaloers maken? of wil hij haar gewoon inruilen? Vind dat echt een opmerking wat uit frustratie voortkomt.Maar goed wij (mijn gezin) is natuurlijk niet hun.
zaterdag 9 februari 2008 om 11:12
Josephien,
je 'kent' me vast nog, wij zaten een tijdlang in dezelfde situatie (nr2 met toestemming van man). Hier is het al ruim 1,5 jaar aan de gang en in die tijd is het ook allemaal niet over rozen gegaan. Er zijn hier soms ook echt héle moeilijke momenten geweest, waarin mijn man zich ook echt afvroeg of we niet beter zouden gaan scheiden, waarin hij ook echt ontzettend kwaad geweest is op nr2 omdat die iets met een getrouwde vrouw begonnen was (roepen, huilen, naar hem toe rijden en spullen (willen) vernielen, enz). En op mij, omdat ik het contact met nr2 niet verbrak (en als ik het verbrak, toch nog aan hem dacht of dan down was). Ow, sommige 'ruzies' en pijnlijke momenten staan in mijn geheugen gebrand voor de rest van mijn leven. De pijn in nr1 zijn ogen, het verdriet dat ik hem gedaan heb... Vreselijk, ik heb me vaak een vreselijk slecht mens gevoeld.
Maar wat ik je wil meegeven: een keer 'op' zijn en je dwingen tot een keuze, hoe gek dat ook klinkt, maar dat hoeft niet het (definitieve) einde te betekenen. Soms is het even een louterend moment, waarna jullie weer (rustig) kunnen verder praten. Mijn ervaring is dat de grootste woede/verdriet over het algemeen na een dag wat bekoelde, waarna we weer 'gewoon' konden praten.
Bij mij is het gevoel voor nr1 nooit weggeweest, hoewel dat passionele na zoveel jaren natuurlijk wel 'weg' was. Gek genoeg is dat toch wel teruggekomen, nr2 is een bepaalde factor in ons leven geworden die ook wel voor bepaalde 'nieuwe' opwinding zorgt tussen ons...
Meid, ik denk aan je, leef met je mee en wil je vooral meegeven dat je in momenten van 'op' zijn, hevige ruzie of allermoeilijkste momenten GEEN definitieve beslissingen moet maken. Liever time-out dan meteen echtscheidingspapieren te halen, bvb. Praten met je nr2 zal jou wel wat opluchten denk ik, maar laat hem niet mee beslissen, probeer los van nr2 te voelen wat en of je verder wilt met nr1 (hoe moeilijk dat vast ook is als jullie elkaar terugzien...)
Veel sterkte...
Marlies
je 'kent' me vast nog, wij zaten een tijdlang in dezelfde situatie (nr2 met toestemming van man). Hier is het al ruim 1,5 jaar aan de gang en in die tijd is het ook allemaal niet over rozen gegaan. Er zijn hier soms ook echt héle moeilijke momenten geweest, waarin mijn man zich ook echt afvroeg of we niet beter zouden gaan scheiden, waarin hij ook echt ontzettend kwaad geweest is op nr2 omdat die iets met een getrouwde vrouw begonnen was (roepen, huilen, naar hem toe rijden en spullen (willen) vernielen, enz). En op mij, omdat ik het contact met nr2 niet verbrak (en als ik het verbrak, toch nog aan hem dacht of dan down was). Ow, sommige 'ruzies' en pijnlijke momenten staan in mijn geheugen gebrand voor de rest van mijn leven. De pijn in nr1 zijn ogen, het verdriet dat ik hem gedaan heb... Vreselijk, ik heb me vaak een vreselijk slecht mens gevoeld.
Maar wat ik je wil meegeven: een keer 'op' zijn en je dwingen tot een keuze, hoe gek dat ook klinkt, maar dat hoeft niet het (definitieve) einde te betekenen. Soms is het even een louterend moment, waarna jullie weer (rustig) kunnen verder praten. Mijn ervaring is dat de grootste woede/verdriet over het algemeen na een dag wat bekoelde, waarna we weer 'gewoon' konden praten.
Bij mij is het gevoel voor nr1 nooit weggeweest, hoewel dat passionele na zoveel jaren natuurlijk wel 'weg' was. Gek genoeg is dat toch wel teruggekomen, nr2 is een bepaalde factor in ons leven geworden die ook wel voor bepaalde 'nieuwe' opwinding zorgt tussen ons...
Meid, ik denk aan je, leef met je mee en wil je vooral meegeven dat je in momenten van 'op' zijn, hevige ruzie of allermoeilijkste momenten GEEN definitieve beslissingen moet maken. Liever time-out dan meteen echtscheidingspapieren te halen, bvb. Praten met je nr2 zal jou wel wat opluchten denk ik, maar laat hem niet mee beslissen, probeer los van nr2 te voelen wat en of je verder wilt met nr1 (hoe moeilijk dat vast ook is als jullie elkaar terugzien...)
Veel sterkte...
Marlies
zaterdag 9 februari 2008 om 11:17
Josman zal wel op zijn van verdriet en onzekerheid. Er komt een moment dan kan je even niet meer vechten en dan moet de ander het van je overnemen.
Op zo'n moment voelt uit elkaar gaan als een verademing, een opluchting. Een einde aan onzekerheid en dit oude bekende verdriet inruilen voor nieuw verdriet waar je waarschijnlijk meer grip op hebt. Het is wanhoop en vermoeidheid. Ik begrijp Josman wel. Of mensen te snel opgeven? Sommige wel maar wat het juiste moment is geen idee. Jij Daisybloem en ik hebben gekozen voor blijven en vechten maar eerlijk gezegd geloof ik dat vrouwen hier sterker in zijn dan mannen.
Josephien ga er even opuit vandaag. Laat je hoofd leegwaaien op een terras, ga wat leuks doen met je kinderen whatever. Sterkte en knuffel heb echt met je te doen.
Op zo'n moment voelt uit elkaar gaan als een verademing, een opluchting. Een einde aan onzekerheid en dit oude bekende verdriet inruilen voor nieuw verdriet waar je waarschijnlijk meer grip op hebt. Het is wanhoop en vermoeidheid. Ik begrijp Josman wel. Of mensen te snel opgeven? Sommige wel maar wat het juiste moment is geen idee. Jij Daisybloem en ik hebben gekozen voor blijven en vechten maar eerlijk gezegd geloof ik dat vrouwen hier sterker in zijn dan mannen.
Josephien ga er even opuit vandaag. Laat je hoofd leegwaaien op een terras, ga wat leuks doen met je kinderen whatever. Sterkte en knuffel heb echt met je te doen.
zaterdag 9 februari 2008 om 12:05
Ik geloof er geen bal van dat Josman het echt meent dat Jos maar eens met haar nr 2 moet gaan praten. Wat ik wel geloof is dat hij graag (pijnlijk of niet) haar reaktie op dat voorstel zou willen zien en op basis daar van op zeer korte termijn zijn conclusies zou kunnen (en willen) gaan trekken.
Reageer jij vrij enthousiast op dat voorstel dan is het waarschijnlijk heel duidelijk voor hem dat je niet los van die ander bent, er ook weinig moeite voor wilt doen om er los van te komen, en ongeacht vervolg niet meer echt voor jullie samen wil gaan.
Volgende stap zou dan voor hem kunnen zijn "okay maar dan ga ik het geheel helemaal open gooien en mag zijn vrouw net zo goed alles weten, dan is het alles of niets en heb ik toch niets meer te verliezen". Ik denk dat josman daarbij, net als jij, weet dat die nr 2 toch nooit en te never voor jou zijn huidige leven op zal gaan geven. Die blijft toch mooi thuis.
Geef je daarentegen bij Josman eerlijk en gemeend aan dat je echt geen behoefte meer hebt aan zulke gesprekken met die man, dan toon je bij josman waarschijnlijk aan dat je echt je best doet en krijg je misschien meer en nog langer begrip van hem.
Voor je man lijkt het mij nu "die vent moet zonder meer volledig aan de kant want anders gaat het echt niet meer werken, dan zie ik niet dat jij nog maar enigzins je best voor ons doet".
Reageer jij vrij enthousiast op dat voorstel dan is het waarschijnlijk heel duidelijk voor hem dat je niet los van die ander bent, er ook weinig moeite voor wilt doen om er los van te komen, en ongeacht vervolg niet meer echt voor jullie samen wil gaan.
Volgende stap zou dan voor hem kunnen zijn "okay maar dan ga ik het geheel helemaal open gooien en mag zijn vrouw net zo goed alles weten, dan is het alles of niets en heb ik toch niets meer te verliezen". Ik denk dat josman daarbij, net als jij, weet dat die nr 2 toch nooit en te never voor jou zijn huidige leven op zal gaan geven. Die blijft toch mooi thuis.
Geef je daarentegen bij Josman eerlijk en gemeend aan dat je echt geen behoefte meer hebt aan zulke gesprekken met die man, dan toon je bij josman waarschijnlijk aan dat je echt je best doet en krijg je misschien meer en nog langer begrip van hem.
Voor je man lijkt het mij nu "die vent moet zonder meer volledig aan de kant want anders gaat het echt niet meer werken, dan zie ik niet dat jij nog maar enigzins je best voor ons doet".
zaterdag 9 februari 2008 om 12:52
Een kat in het nauw maakt hele rare sprongen en is dan niet meer voor rede vatbaar.
We hebben het hier zo vaak over de emotionele achtbaan gehad, meestal dan alleen over onze achtbaan. Ook nr. 1 zit in die achtbaan als hij van nr. 2 weet. Ik denk, weet bijna zeker dat nr. 1 zijn wereld zit instorten, zijn zekerheden zijn weg. Juist daarom zou het zo goed zijn om geen beslissing te forceren. Een beslissing om te gaan scheiden moet je niet snel nemen, maar ach dat zal jij vast wel tegen je nr. 1 hebben gezegd Josephien.
Als je allebei zo emotioneel bent, dan zie je niets meer helder, dan raak je in een impasse. Verwijten vliegen over en weer, luisteren is er niet meer bij.
Ik hoop zo voor je dat je nog een keer echt kunt praten met nr. 1, dat jullie kunnen plussen en minnen, beide wat water in de wijn doen, elkaar begrijpen, de ruimte geven.
Wat wil je nr. 1 bereiken met je naar nr. 2 te laten gaan voor een gesprek?
Probeer bij jezelf te blijven. Hug!!!!
x Knipoogjes
We hebben het hier zo vaak over de emotionele achtbaan gehad, meestal dan alleen over onze achtbaan. Ook nr. 1 zit in die achtbaan als hij van nr. 2 weet. Ik denk, weet bijna zeker dat nr. 1 zijn wereld zit instorten, zijn zekerheden zijn weg. Juist daarom zou het zo goed zijn om geen beslissing te forceren. Een beslissing om te gaan scheiden moet je niet snel nemen, maar ach dat zal jij vast wel tegen je nr. 1 hebben gezegd Josephien.
Als je allebei zo emotioneel bent, dan zie je niets meer helder, dan raak je in een impasse. Verwijten vliegen over en weer, luisteren is er niet meer bij.
Ik hoop zo voor je dat je nog een keer echt kunt praten met nr. 1, dat jullie kunnen plussen en minnen, beide wat water in de wijn doen, elkaar begrijpen, de ruimte geven.
Wat wil je nr. 1 bereiken met je naar nr. 2 te laten gaan voor een gesprek?
Probeer bij jezelf te blijven. Hug!!!!
x Knipoogjes
zaterdag 9 februari 2008 om 13:28
@Flamenco, goed om weer eens wat van je te lezen.. ook al klink je erg verdrietig. Dat missen van nr2 zal vrees ik nog wel een tijdje duren (als ik tenminste naar mezelf kijk) maar het slijt..... na verloop van tijd. Mss heeft het mij geholpen doordat ik hem al heel erg lang niet meer gezien heb en sporadisch nog wat van hem hoor.
@Knipoogje, je klinkt positief en rustig, het lijkt alsof je je wel op je gemakt voelt hoe het nu gaat!!
@Muril, ik hoop dat je idd sterk bent gebleven en het goed blijft gaan met jou en je nr1.. ook al gooit zo'n sms je weer een heel eind achteruit
@Anna, fijn dat je alles kunt relativeren nu en geniet van wat er is en gelijk heb je door die reserves te houden naar hem, het voorkomt dat je weer in een heel diep gat terugvalt. Hopelijk komt voor jou de tijd snel dat je voor jezelf kunt kiezen!
@Thea
@Josephien, wat een moeilijke situatie zit je in, ik leef met je mee, heb zelf ook vaak genoeg het gevoel gehad het mes op de keel te krijgen, dat ik NU een beslissing moest nemen ten voordele van nr1.... en dat werkt niet. Wat je zelf ook al schrijft, rouwen om de een en een poging te doen met nr1 opnieuw te beginnen, dat gaat niet.
Dat hij zo reageert begrijp ik wel, hij zit ook in een spagaat, kan wss niet anders meer na alles wat er gebeurd is in de loop der tijd. Gun elkaar de tijd om dingen uit te spreken, onder dwang bereik je niets, en al helemaal niet dat wat je nr1 zo graag wil. Of je daadwerkelijk dat gesprek met nr2 moet gaan voeren?? moeilijk, het zal erg emotioneel worden en of je dan in staat bent beslissingen te nemen, ik denk van niet.
@Marlies, hoe herkenbaar wat je schrijft over de boze reacties van nr1.. en zo goed te lezen dat het goed met jullie gaat!
@Ikkezelf, ik denk dat het voor Josephien nog lang niet zo ver is dat ze geen behoefte meer heeft aan een gesprek/weerzien met nr2.. hij zit in haar hart en dat ben je niet 1-2-3 kwijt, hoe graag haar nr1 dat anders zou willen zien!
X teKa
@Knipoogje, je klinkt positief en rustig, het lijkt alsof je je wel op je gemakt voelt hoe het nu gaat!!
@Muril, ik hoop dat je idd sterk bent gebleven en het goed blijft gaan met jou en je nr1.. ook al gooit zo'n sms je weer een heel eind achteruit
@Anna, fijn dat je alles kunt relativeren nu en geniet van wat er is en gelijk heb je door die reserves te houden naar hem, het voorkomt dat je weer in een heel diep gat terugvalt. Hopelijk komt voor jou de tijd snel dat je voor jezelf kunt kiezen!
@Thea
@Josephien, wat een moeilijke situatie zit je in, ik leef met je mee, heb zelf ook vaak genoeg het gevoel gehad het mes op de keel te krijgen, dat ik NU een beslissing moest nemen ten voordele van nr1.... en dat werkt niet. Wat je zelf ook al schrijft, rouwen om de een en een poging te doen met nr1 opnieuw te beginnen, dat gaat niet.
Dat hij zo reageert begrijp ik wel, hij zit ook in een spagaat, kan wss niet anders meer na alles wat er gebeurd is in de loop der tijd. Gun elkaar de tijd om dingen uit te spreken, onder dwang bereik je niets, en al helemaal niet dat wat je nr1 zo graag wil. Of je daadwerkelijk dat gesprek met nr2 moet gaan voeren?? moeilijk, het zal erg emotioneel worden en of je dan in staat bent beslissingen te nemen, ik denk van niet.
@Marlies, hoe herkenbaar wat je schrijft over de boze reacties van nr1.. en zo goed te lezen dat het goed met jullie gaat!
@Ikkezelf, ik denk dat het voor Josephien nog lang niet zo ver is dat ze geen behoefte meer heeft aan een gesprek/weerzien met nr2.. hij zit in haar hart en dat ben je niet 1-2-3 kwijt, hoe graag haar nr1 dat anders zou willen zien!
X teKa
zaterdag 9 februari 2008 om 14:06
@Ikkezelf, ik denk dat het voor Josephien nog lang niet zo ver is dat ze geen behoefte meer heeft aan een gesprek/weerzien met nr2.. hij zit in haar hart en dat ben je niet 1-2-3 kwijt, hoe graag haar nr1 dat anders zou willen zien!
Even realistisch wezen als dat nog kan naast de o zo geweldige verblindende verliefdheid op de o zo geweldige nummer 2.
Scenario: Josman ziet het niet meer zitten en kiest eieren voor zijn geld, Jos mag alleen verder als blijvend geheim bijvrouwtje van nummer 2 tot dat hij er genoeg van heeft.
Wat lost een gesprek op? Waarschijnlijk helemaal niets meer dan de kans op meer voeding van. Is ze nog verder van huis.
Even realistisch wezen als dat nog kan naast de o zo geweldige verblindende verliefdheid op de o zo geweldige nummer 2.
Scenario: Josman ziet het niet meer zitten en kiest eieren voor zijn geld, Jos mag alleen verder als blijvend geheim bijvrouwtje van nummer 2 tot dat hij er genoeg van heeft.
Wat lost een gesprek op? Waarschijnlijk helemaal niets meer dan de kans op meer voeding van. Is ze nog verder van huis.
zaterdag 9 februari 2008 om 14:29
@Ikkezelf, idd is het realistisch om aan te nemen dat die behoefte niet zo maar weg is zolang er gevoelens in het spel zijn, dat weet ik me ook wel. En ook dat een gesprek alleen maar voeding zal geven aan die gevoelens.
Jouw scenario klinkt ook realistisch, nr1 kiest eieren voor zn geld en wil een beslissing afdwingen... is ook zijn goed recht, absoluut.
Echter, als je het samen een kans wil geven zul je ook moeten accepteren dat de 1 meer tijd nodig heeft dan de ander, hoe moeilijk ook. Een relatie bouw je samen op en als het tegenzit, heb je het ook samen laten komen tot hoe een relatie geworden is in de loop der tijd.
teKa
Jouw scenario klinkt ook realistisch, nr1 kiest eieren voor zn geld en wil een beslissing afdwingen... is ook zijn goed recht, absoluut.
Echter, als je het samen een kans wil geven zul je ook moeten accepteren dat de 1 meer tijd nodig heeft dan de ander, hoe moeilijk ook. Een relatie bouw je samen op en als het tegenzit, heb je het ook samen laten komen tot hoe een relatie geworden is in de loop der tijd.
teKa
zaterdag 9 februari 2008 om 17:10
Mag ik je nog even aanvullen Teka?
Een relatie beeindig je in mijn ogen ook samen, en dat vereist praten met elkaar. Josephien, o wat hoop ik dat je nog een goed, open en zonder verwijten een gesprek zult hebben met je nr. 1, dat hij minder star zal zijn!
Aan de ene kant begrijp ik nr. 1 van Josephien, hij wil zekerheid, NU weten waar hij aan toe is, maar hij moet ook begrijpen dat dat niet zomaar kan.
Als je verdriet hebt van wat dan ook, dan kost het tijd om dit te verwerken. Dan kan je niet van iemand verlangen dat er een hele belangrijke beslissing genomen wordt, een beslissing die je toekomst zal bepalen.
Ik ben blij weer wat te horen en wat te lezen van oude bekenden, vraag me dan gelijk af hoe het met Meek en Lois is.
Zoals al een keertje eerder gezegd hier, jullie zijn met z'n allen toch vriendinnen voor me geworden, je deelt een geheim met elkaar, je weet dat je hier een luisterend oor hebt!
Verder moet me ook nog even van het hart, dat ik het zo vreselijk op prijs stel dat jullie ook een woord voor mij hebben, dank je wel allemaal!!!
Ow.... zat alles, zaten wij, zaten onze nrs.1 en nrs. 2 maar niet zo ingewikkeld in elkaar! Helaas is dat niet het geval, we zullen onze weg moeten vinden. Verstand en gevoel, die aan- en uitknop.... Sterkte allemaal!
x Knipoogje
Een relatie beeindig je in mijn ogen ook samen, en dat vereist praten met elkaar. Josephien, o wat hoop ik dat je nog een goed, open en zonder verwijten een gesprek zult hebben met je nr. 1, dat hij minder star zal zijn!
Aan de ene kant begrijp ik nr. 1 van Josephien, hij wil zekerheid, NU weten waar hij aan toe is, maar hij moet ook begrijpen dat dat niet zomaar kan.
Als je verdriet hebt van wat dan ook, dan kost het tijd om dit te verwerken. Dan kan je niet van iemand verlangen dat er een hele belangrijke beslissing genomen wordt, een beslissing die je toekomst zal bepalen.
Ik ben blij weer wat te horen en wat te lezen van oude bekenden, vraag me dan gelijk af hoe het met Meek en Lois is.
Zoals al een keertje eerder gezegd hier, jullie zijn met z'n allen toch vriendinnen voor me geworden, je deelt een geheim met elkaar, je weet dat je hier een luisterend oor hebt!
Verder moet me ook nog even van het hart, dat ik het zo vreselijk op prijs stel dat jullie ook een woord voor mij hebben, dank je wel allemaal!!!
Ow.... zat alles, zaten wij, zaten onze nrs.1 en nrs. 2 maar niet zo ingewikkeld in elkaar! Helaas is dat niet het geval, we zullen onze weg moeten vinden. Verstand en gevoel, die aan- en uitknop.... Sterkte allemaal!
x Knipoogje
zaterdag 9 februari 2008 om 17:36
Heel erg herkenbaar allemaal... En o, wat ben ben ik (nog steeds) ontzettend dankbaar om hoe mijn nr1 met dit alles is omgegaan.. Wat ik schreef over die moeilijke momenten, de ruzies, woede, pijn en verdriet, die momenten waren er en ze waren vreselijk moeilijk voor ons allebei. Maar er waren altijd nog veel meer momenten van open gesprekken, van praten over hoe we ons écht voelden (en voelen), over het waarom en waarom niet van de hele situatie.
Ik ben er heilig van overtuigd dat ik veel te danken heb aan mijn nr 1, aan hoe 'groots' hij ermee is omgegaan... Hij kon (en wilde!) echt luisteren, kon en wilde even relativeren en niet alles zwart zien, kon en wilde mijn gevoelens echt begrijpen en ik ben ervan overtuigd dàt hij me ook écht begrijpt (hij kan zich echt voorstellen dat ik af en toe behoefte heb aan seks met nr2 en dat ik daar dan van geniet). Natuurlijk had hij het liever anders gezien, had hij liever gehad dat ik die gevoelens, die behoefte NIET had. Maar hij was wijs genoeg om te beseffen dat je zoiets niet afdwingt. Ik kon hem niet beloven dat nr2 "weg" was (uit mijn leven, uit mijn hoofd). En geloof me, ik heb het geprobeerd! Ik voelde me wekenlang erg ongelukkig en 'vlak' en tja, dat was nu ook niet wat mijn man wilde, een ongelukkige vrouw (dan wel helemaal alleen voor hem).
En tot op de dag van vandaag zou ik het ook (nog steeds) liever anders zien. Ik zou graag op een ochtend opstaan en voelen dat het echt voorbij is, dat ik 'gewoon' gelukkig, vrouwelijk en levendig ben zonder enige behoefte aan nr2. Maar zo zit ik niet in elkaar blijkbaar en op één of andere manier is iedereen in de situatie zoals ze nu is wel voor iedereen leefbaar.
Op een bepaald moment vroeg mijn man zich ook echt eerlijk af hoe het verder moest. Een leven met mij (en de consequentie dat "nr2" er ergens zou blijven bijhoren, of misschien later een andere nr2) of een leven zonder mij (en misschien later met een andere leuke en trouwe vrouw). We hebben hierover open gepraat en ik wilde in ons huwelijk blijven, maar de beslissing was aan hem. Hij heeft gewikt en gewogen en uiteindelijk sloeg de weegschaal door naar een leven met mij (ondanks nr2).
Josephien, ik zeg niet dat deze situatie ideaal is. Wel hoop ik dat er nog open communicatie tussen jullie mogelijk zal zijn. ECHT open, dus dat jij ook de ruimte krijgt om over je gevoel voor nr2 te praten (en dat je daar dan ook echt eerlijk over bent, geen loze beloftes dat je niet meer aan hem denkt of zo) en dat je man ruimte krijgt voor zijn verdriet daarom... En dat jullie elkaar echt proberen te begrijpen en vandaar verder kunnen, welke weg jullie dan ook inslaan....
Sterkte!!!!
Ik ben er heilig van overtuigd dat ik veel te danken heb aan mijn nr 1, aan hoe 'groots' hij ermee is omgegaan... Hij kon (en wilde!) echt luisteren, kon en wilde even relativeren en niet alles zwart zien, kon en wilde mijn gevoelens echt begrijpen en ik ben ervan overtuigd dàt hij me ook écht begrijpt (hij kan zich echt voorstellen dat ik af en toe behoefte heb aan seks met nr2 en dat ik daar dan van geniet). Natuurlijk had hij het liever anders gezien, had hij liever gehad dat ik die gevoelens, die behoefte NIET had. Maar hij was wijs genoeg om te beseffen dat je zoiets niet afdwingt. Ik kon hem niet beloven dat nr2 "weg" was (uit mijn leven, uit mijn hoofd). En geloof me, ik heb het geprobeerd! Ik voelde me wekenlang erg ongelukkig en 'vlak' en tja, dat was nu ook niet wat mijn man wilde, een ongelukkige vrouw (dan wel helemaal alleen voor hem).
En tot op de dag van vandaag zou ik het ook (nog steeds) liever anders zien. Ik zou graag op een ochtend opstaan en voelen dat het echt voorbij is, dat ik 'gewoon' gelukkig, vrouwelijk en levendig ben zonder enige behoefte aan nr2. Maar zo zit ik niet in elkaar blijkbaar en op één of andere manier is iedereen in de situatie zoals ze nu is wel voor iedereen leefbaar.
Op een bepaald moment vroeg mijn man zich ook echt eerlijk af hoe het verder moest. Een leven met mij (en de consequentie dat "nr2" er ergens zou blijven bijhoren, of misschien later een andere nr2) of een leven zonder mij (en misschien later met een andere leuke en trouwe vrouw). We hebben hierover open gepraat en ik wilde in ons huwelijk blijven, maar de beslissing was aan hem. Hij heeft gewikt en gewogen en uiteindelijk sloeg de weegschaal door naar een leven met mij (ondanks nr2).
Josephien, ik zeg niet dat deze situatie ideaal is. Wel hoop ik dat er nog open communicatie tussen jullie mogelijk zal zijn. ECHT open, dus dat jij ook de ruimte krijgt om over je gevoel voor nr2 te praten (en dat je daar dan ook echt eerlijk over bent, geen loze beloftes dat je niet meer aan hem denkt of zo) en dat je man ruimte krijgt voor zijn verdriet daarom... En dat jullie elkaar echt proberen te begrijpen en vandaar verder kunnen, welke weg jullie dan ook inslaan....
Sterkte!!!!
zaterdag 9 februari 2008 om 18:18
Lief TeKa, dat je vraagt hoe het gaat! Ik heb nr2 de afgelopen weken erg veel gezien. Ik houd ontzettend afstand. D.w.z.géén dubbelzinnige opmerkingen die wij alleen snappen, geen echte gesprekken, geen onnodig lichamelijk contact (zelfs een mooi moment voor een lange kus gewoon voorbij laten gaan!), geen "blikken'' naar elkaar toe, geen sms. Kortom we zijn vriendelijk naar elkaar toe, lachten zelfs even met elkaar als er iets om te lachen was maar er was niets speciaals tussen ons.Gewoon vrienden....Dit kwam van mij af maar hij deed er ook niets aan om het te veranderen. Ik merkte wel dat hij contact met mij ging zoeken als ik te lang afstandelijk was.(het beroemde elastiekje!)
Het ging mij de laatste weken eigenlijk best goed door het nemen van die afstand.(zelfs tijdens carnaval) Ik heb zelfs het idee dat ik van mijn roze wolk af ben gestapt en dat mijn gevoelens voor hem veel minder zijn...
Waarom zit ik vandaag dan weer in zak en as?? Ik krijg sterk het idee dat zijn gevoelens voor mij ver weg zijn en dat hij het wel best vindt zo.Ben dan ook heel benieuwd of hij komende week gaat vragen naar de reden. Eigenlijk weet ik niet precies waarom ik dit juist nu deed. Ik denk dat ik echt genoeg heb van de manier waarop hij met mij omgaat. Afstand is dan de enige manier voor mij. (Had ik hem al aangekondigd)
Pffff....Geen idee hoe dit verder gaat. Ik moet hem komende weken nog regelmatig onder ogen komen en er zijn zelfs weer vakantieplannen voor een paar dagen samen.
Hij wil (denk ik) gewoon terug naar vriendschap met ons vieren. Hij kan en wil ons niet kwijt. De vriendschap met nr1 wordt ook steeds hechter...
Ik weet nog niet of ik dat wel kan/wil. Soms denk ik: Je bent gewoon echt een botte egoïstische vent.
Nou, lekker onsamenhangend verhaal..sorry! Ik weet 't even niet meer nu.
Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan, dat dit de zoveelste keer is, dat ik in een soortgelijke situatie zit.
X Lois
Het ging mij de laatste weken eigenlijk best goed door het nemen van die afstand.(zelfs tijdens carnaval) Ik heb zelfs het idee dat ik van mijn roze wolk af ben gestapt en dat mijn gevoelens voor hem veel minder zijn...
Waarom zit ik vandaag dan weer in zak en as?? Ik krijg sterk het idee dat zijn gevoelens voor mij ver weg zijn en dat hij het wel best vindt zo.Ben dan ook heel benieuwd of hij komende week gaat vragen naar de reden. Eigenlijk weet ik niet precies waarom ik dit juist nu deed. Ik denk dat ik echt genoeg heb van de manier waarop hij met mij omgaat. Afstand is dan de enige manier voor mij. (Had ik hem al aangekondigd)
Pffff....Geen idee hoe dit verder gaat. Ik moet hem komende weken nog regelmatig onder ogen komen en er zijn zelfs weer vakantieplannen voor een paar dagen samen.
Hij wil (denk ik) gewoon terug naar vriendschap met ons vieren. Hij kan en wil ons niet kwijt. De vriendschap met nr1 wordt ook steeds hechter...
Ik weet nog niet of ik dat wel kan/wil. Soms denk ik: Je bent gewoon echt een botte egoïstische vent.
Nou, lekker onsamenhangend verhaal..sorry! Ik weet 't even niet meer nu.
Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan, dat dit de zoveelste keer is, dat ik in een soortgelijke situatie zit.
X Lois
zaterdag 9 februari 2008 om 19:51
zaterdag 9 februari 2008 om 20:09
Bedankt voor al jullie lieve reacties. Wat fijn dat jullie er zijn als ik jullie nodig heb.
De aanleiding tot wat er gisteren gebeurde was dat nr. 1 een verbouwing wilde laten doen en ik aangaf op dit moment geen grote uitgaven te willen doen omdat ik niet zeker weet of er nog een ons is over een paar maanden. Hij vindt dat ik er niet vol voor ga en dat we weer terug zijn bij juni vorig jaar toen hij zei dat hij me liever voor 50% had met een nr. 2 erbij dan helemaal niet. En dat al zijn inspanningen en opofferingen dus voor niets waren geweest. Maar hoe ga je er vol voor als je nr. 2 in je hoofd nog niet afgesloten hebt en je gevoelens voor nr. 1 niet zijn zoals ze behoren te zijn. Ik vind dat het tijd moet hebben om te zien of dit kan groeien als nr. 2 uit beeld is. Maar hij kan niet meer. Ik heb nr. 2 vanmiddag niet gebeld. Moest hem gisteren smsen van nr. 1 omdat ik hem moest vragen of hij een toekomst voor ons samen zag. Mss met idee dat, als nr. 2 zou zeggen dit niet te zien, dat ik het dan makkelijker af kan sluiten? Nr. 2 begrijpt volledig dat ik hem niet bel. Heb hem gezegd dat ik los van hem voor mezelf de beslissing wil nemen. Overigens is hij vrijgezel Ikkezelf, houdt van me en had me graag meer willen zien dan in het verleden mogelijk was. De kinderen hebben ook wat gehoord van het gesprek dat nr. 1 en ik vannacht hadden omdat nr. 1 nogal met stemverheffing sprak. Zij hebben bij nr. 1 aangegeven dat hij voor zichzelf moet kiezen en niet aan een dood paard moet blijven trekken. Ze geven ook aan dat we voor hen niet bij elkaar moeten blijven, dat we de consequenties moeten trekken als het niet meer gaat. Vanmiddag heel eind met nr. 1 gewandeld. In het begin voelde dit vreselijk ongemakkelijk. Heb nr. 1 uitgelegd dat de aan-uit-knop niet werkt, dat ik begrijp dat dit voor hem vreselijk is, maar dat ik graag wat meer tijd zou hebben voor we zo'n belangrijke beslissing nemen. Ik hoop dat ik die krijg en hij het nog even volhoudt. Ik hoop echt dat het weer goed komt, maar weet niet of dat gaat lukken. Daarna waren we allebei wel iets rustiger. Binnenkort gaan we afzonderlijk van elkaar een week op vakantie. Misschien dat dit wat duidelijker maakt.
Nogmaals bedankt allemaal! Liefs, J.
De aanleiding tot wat er gisteren gebeurde was dat nr. 1 een verbouwing wilde laten doen en ik aangaf op dit moment geen grote uitgaven te willen doen omdat ik niet zeker weet of er nog een ons is over een paar maanden. Hij vindt dat ik er niet vol voor ga en dat we weer terug zijn bij juni vorig jaar toen hij zei dat hij me liever voor 50% had met een nr. 2 erbij dan helemaal niet. En dat al zijn inspanningen en opofferingen dus voor niets waren geweest. Maar hoe ga je er vol voor als je nr. 2 in je hoofd nog niet afgesloten hebt en je gevoelens voor nr. 1 niet zijn zoals ze behoren te zijn. Ik vind dat het tijd moet hebben om te zien of dit kan groeien als nr. 2 uit beeld is. Maar hij kan niet meer. Ik heb nr. 2 vanmiddag niet gebeld. Moest hem gisteren smsen van nr. 1 omdat ik hem moest vragen of hij een toekomst voor ons samen zag. Mss met idee dat, als nr. 2 zou zeggen dit niet te zien, dat ik het dan makkelijker af kan sluiten? Nr. 2 begrijpt volledig dat ik hem niet bel. Heb hem gezegd dat ik los van hem voor mezelf de beslissing wil nemen. Overigens is hij vrijgezel Ikkezelf, houdt van me en had me graag meer willen zien dan in het verleden mogelijk was. De kinderen hebben ook wat gehoord van het gesprek dat nr. 1 en ik vannacht hadden omdat nr. 1 nogal met stemverheffing sprak. Zij hebben bij nr. 1 aangegeven dat hij voor zichzelf moet kiezen en niet aan een dood paard moet blijven trekken. Ze geven ook aan dat we voor hen niet bij elkaar moeten blijven, dat we de consequenties moeten trekken als het niet meer gaat. Vanmiddag heel eind met nr. 1 gewandeld. In het begin voelde dit vreselijk ongemakkelijk. Heb nr. 1 uitgelegd dat de aan-uit-knop niet werkt, dat ik begrijp dat dit voor hem vreselijk is, maar dat ik graag wat meer tijd zou hebben voor we zo'n belangrijke beslissing nemen. Ik hoop dat ik die krijg en hij het nog even volhoudt. Ik hoop echt dat het weer goed komt, maar weet niet of dat gaat lukken. Daarna waren we allebei wel iets rustiger. Binnenkort gaan we afzonderlijk van elkaar een week op vakantie. Misschien dat dit wat duidelijker maakt.
Nogmaals bedankt allemaal! Liefs, J.
