Werk & Studie
alle pijlers
Ik wil ontslag nemen maar ik durf niet?
woensdag 2 oktober 2019 21:51
Al maanden denk ik erover om ontslag te nemen. Dit omdat ik me beperkt voel in mijn baan en de werkdruk de laatste tijd behoorlijk is toegenomen. Los daarvan wil ik er gewoon een tijdje uit: misschien om te reizen, misschien om in het buitenland te gaan werken, misschien om te gaan freelancen.. ik weet het nog niet precies, maar wat ik wel weet is dat ik geen stap verder kom zolang ik niet opzeg.
Nou vind ik het echt enorm lastig om het aan mijn baas te vertellen. Ik weet dat hij me erg mag, dat hij mijn werk waardeert en me graag in het bedrijf wil houden. Eerder twijfelde ik al omdat ik een andere baan voorbij had zien komen die me wel wat leek. Uiteindelijk in overleg toch besloten om te blijven en die baan laten schieten. Nu, een paar maanden later, twijfel ik weer en dit keer is het menens wat mij betreft. Toen ik na mijn zomervakantie terug kwam op het werk had ik er zooo geen zin meer in en dat gevoel is er nog steeds. Ik was er ineens helemaal klaar mee, zeker omdat we steeds meer werk voor de kiezen krijgen en we dit niet terug zien in het salaris.
Lang verhaal kort: ik vind het zo lastig, zeker omdat 1% in me twijfelt aan mijn beslissing en ik bang ben dat mijn baas me gaat overhalen. Want hoe graag ik ook weg wil, ik ben ook bang en onzeker want nu weet ik wat ik heb en de toekomst is onzeker en misschien krijg ik spijt. En ik ben ook bang dat ik ga huilen tijdens dat gesprek, iets wat ik al helemaal niet wil!!
Wie kan mij helpen om deze stap te zetten? Of heeft in een soortgelijke situatie gezeten?
Nou vind ik het echt enorm lastig om het aan mijn baas te vertellen. Ik weet dat hij me erg mag, dat hij mijn werk waardeert en me graag in het bedrijf wil houden. Eerder twijfelde ik al omdat ik een andere baan voorbij had zien komen die me wel wat leek. Uiteindelijk in overleg toch besloten om te blijven en die baan laten schieten. Nu, een paar maanden later, twijfel ik weer en dit keer is het menens wat mij betreft. Toen ik na mijn zomervakantie terug kwam op het werk had ik er zooo geen zin meer in en dat gevoel is er nog steeds. Ik was er ineens helemaal klaar mee, zeker omdat we steeds meer werk voor de kiezen krijgen en we dit niet terug zien in het salaris.
Lang verhaal kort: ik vind het zo lastig, zeker omdat 1% in me twijfelt aan mijn beslissing en ik bang ben dat mijn baas me gaat overhalen. Want hoe graag ik ook weg wil, ik ben ook bang en onzeker want nu weet ik wat ik heb en de toekomst is onzeker en misschien krijg ik spijt. En ik ben ook bang dat ik ga huilen tijdens dat gesprek, iets wat ik al helemaal niet wil!!
Wie kan mij helpen om deze stap te zetten? Of heeft in een soortgelijke situatie gezeten?
zondag 9 februari 2020 11:48
Hallo allemaal, even een update: nadat ik mijn baan had opgezegd bood mijn baas me inderdaad de hogere functie aan en ik heb series overwogen op zijn aanbod in te gaan. Maar uiteindelijk voelde het niet goed en heb ik vastgehouden aan mijn beslissing.
In eerste instantie wilde ik terug naar Nederland, maar nu heb ik besloten dat ik eerst nog wat meer van de wereld wil zien. Nu ben ik in het buitenland aan het solliciteren, ben momenteel in nice en het is hier heerlijk. Hier zou ik graag een tijdje willen wonen. Heb dinsdag mijn sollicitatie, zin in!
Verder ben ik ook het leven is te kort om op kantoor te zitten aan het lezen en dat inspireert me enorm. En ik las een verhaal van iemand dat me bekend voorkwam, vandaar dat ik aan dit topic moest denken.
Fromfebruary, hoe is het nu met jou?
In eerste instantie wilde ik terug naar Nederland, maar nu heb ik besloten dat ik eerst nog wat meer van de wereld wil zien. Nu ben ik in het buitenland aan het solliciteren, ben momenteel in nice en het is hier heerlijk. Hier zou ik graag een tijdje willen wonen. Heb dinsdag mijn sollicitatie, zin in!
Verder ben ik ook het leven is te kort om op kantoor te zitten aan het lezen en dat inspireert me enorm. En ik las een verhaal van iemand dat me bekend voorkwam, vandaar dat ik aan dit topic moest denken.
Fromfebruary, hoe is het nu met jou?
maandag 10 februari 2020 04:52
Wat dapper en krachtig dat je aan je besluit vastgehouden hebt en daarin je gevoel gevolgd hebt! Wat heerlijk dat je nu in Nice zit en dat je zo uitkijkt naar je sollicitatie. Heel veel succes!
En wat leuk dat je dat boek noemt. Mogelijk dat je mijn verhaal herkent, want ik ben één van de geïnterviewden in het boek
Met mij gaat het echt in één woord geweldig! Ik ben eind december geland als permanent resident en hoewel ik hier (Victoria, Vancouver Island) al sinds oktober was en er qua omgeving natuurlijk niets verander is, is het zó anders om inwoner van een land te zijn. De 'echte' dingen die dan mogelijk zijn: een bankrekening openen, eindelijk m'n Canadese rijbewijs, inschrijven voor health care. Niet meer de reiziger, maar echt meedoen aan de maatschappij.
Ik hielp hier al sinds november als vrijwilliger in een community centre en zodra zij hoorden van mijn PR, boden ze me een baan aan. Als invalkracht, dus geen vastigheid en het is ook zeker niet mijn toekomst, maar fijn om alvast iets op mijn CV te hebben en heb nu toch al een aantal weken gewerkt en een inkomen.
Verder heb ik in die kleine 6 weken heel veel voor elkaar; verschillende sollicitaties, met iig een aanbod voor een vaste baan per 1 maart. Heb dat nog niet geaccepteerd (en daar waren ze akkoord mee) omdat ik vorige week een te gek interview had voor mijn droombaan, daar hoor ik komende/volgende week meer over. Per 1 maart heb ik een geweldig huisje dat ik dan deel met twee vrouwen met een enorme moestuin, fruitbomen en zelfs kippen. Ik woon straks dichtbij de parken en meren die ik hier zo fijn vind, maar ook dicht genoeg bij downtown waar ik alles heb. Ik heb nog nooit een huis gedeeld, maar ik zie alleen maar voordelen; lage maandlasten, een grote tuin, altijd gezelschap en niet de volledige verantwoordelijkheid voor een heel huis/appartement schoonhouden Bovendien zijn de huren voor een eigen huurappartementje hier enorm hoog en kelder ik qua inkomen naar de helft wat ik in NL verdiende...
Tot slot ben ik gezegend met een geweldige groep mensen om me heen die ik in korte tijd al goede vrienden mag noemen. Ik voel me zo welkom hier en mijn vriendschappen zijn zo inspirerend en multicultureel (iets wat ik in NL echt miste soms). En...een paar weken geleden kwam er ineens een heel leuke man mijn leven inwandelen
Het is nog pril, maar het is zo fijn...En de grap is dat hij een Oostenrijker is die ook recent uit liefde voor het land hierheen is verhuisd
En wat leuk dat je dat boek noemt. Mogelijk dat je mijn verhaal herkent, want ik ben één van de geïnterviewden in het boek
Met mij gaat het echt in één woord geweldig! Ik ben eind december geland als permanent resident en hoewel ik hier (Victoria, Vancouver Island) al sinds oktober was en er qua omgeving natuurlijk niets verander is, is het zó anders om inwoner van een land te zijn. De 'echte' dingen die dan mogelijk zijn: een bankrekening openen, eindelijk m'n Canadese rijbewijs, inschrijven voor health care. Niet meer de reiziger, maar echt meedoen aan de maatschappij.
Ik hielp hier al sinds november als vrijwilliger in een community centre en zodra zij hoorden van mijn PR, boden ze me een baan aan. Als invalkracht, dus geen vastigheid en het is ook zeker niet mijn toekomst, maar fijn om alvast iets op mijn CV te hebben en heb nu toch al een aantal weken gewerkt en een inkomen.
Verder heb ik in die kleine 6 weken heel veel voor elkaar; verschillende sollicitaties, met iig een aanbod voor een vaste baan per 1 maart. Heb dat nog niet geaccepteerd (en daar waren ze akkoord mee) omdat ik vorige week een te gek interview had voor mijn droombaan, daar hoor ik komende/volgende week meer over. Per 1 maart heb ik een geweldig huisje dat ik dan deel met twee vrouwen met een enorme moestuin, fruitbomen en zelfs kippen. Ik woon straks dichtbij de parken en meren die ik hier zo fijn vind, maar ook dicht genoeg bij downtown waar ik alles heb. Ik heb nog nooit een huis gedeeld, maar ik zie alleen maar voordelen; lage maandlasten, een grote tuin, altijd gezelschap en niet de volledige verantwoordelijkheid voor een heel huis/appartement schoonhouden
Bovendien zijn de huren voor een eigen huurappartementje hier enorm hoog en kelder ik qua inkomen naar de helft wat ik in NL verdiende... Tot slot ben ik gezegend met een geweldige groep mensen om me heen die ik in korte tijd al goede vrienden mag noemen. Ik voel me zo welkom hier en mijn vriendschappen zijn zo inspirerend en multicultureel (iets wat ik in NL echt miste soms). En...een paar weken geleden kwam er ineens een heel leuke man mijn leven inwandelen
Het is nog pril, maar het is zo fijn...En de grap is dat hij een Oostenrijker is die ook recent uit liefde voor het land hierheen is verhuisd
dinsdag 11 februari 2020 21:20
Fromfebruary, ik had je al herkend 
Maar wat gaat het lekker met jou, zeg! En nu ook nog een nieuwe liefde in je leven, geweldig! Toch mooi om te lezen hoe dingen ineens spontaan lijken te gebeuren zolang je je hart maar volgt. Ik ben nu ook helemaal fan van dat boek. Wat een leuk mens lijkt de schrijfster me. Ken je haar ook persoonlijk?
Ik ben zelf nog een beetje aan het dwalen. Ik wilde eerst wat tijd voor mezelf, maar ben nu toch weer aan het solliciteren. Er kwamen een paar banen voorbij die ik niet wilde laten schieten. Nu ben ik dus in Nice en het lijkt erop dat ik hier een goede kans maak. Vind dat zoo spannend, want aan de ene kant wil ik avontuur, aan de andere kant vind ik het ook weer eng om de zekerheden die ik op dit moment heb op te geven. En ik weet ook nog niet zo goed hoe het met mijn kat zou moeten mocht ik hierheen verhuizen. Voor de baan zou ik veel moeten reizen namelijk. En ik moet natuurlijk een leuk huisje vinden.
Soms denk ik weleens: ik maak mezelf onnodig bang, zodat ik een reden heb om alles bij het oude te laten.
Morgen hoor ik meer, ben erg benieuwd!
Maar wat gaat het lekker met jou, zeg! En nu ook nog een nieuwe liefde in je leven, geweldig! Toch mooi om te lezen hoe dingen ineens spontaan lijken te gebeuren zolang je je hart maar volgt. Ik ben nu ook helemaal fan van dat boek. Wat een leuk mens lijkt de schrijfster me. Ken je haar ook persoonlijk? Ik ben zelf nog een beetje aan het dwalen. Ik wilde eerst wat tijd voor mezelf, maar ben nu toch weer aan het solliciteren. Er kwamen een paar banen voorbij die ik niet wilde laten schieten. Nu ben ik dus in Nice en het lijkt erop dat ik hier een goede kans maak. Vind dat zoo spannend, want aan de ene kant wil ik avontuur, aan de andere kant vind ik het ook weer eng om de zekerheden die ik op dit moment heb op te geven. En ik weet ook nog niet zo goed hoe het met mijn kat zou moeten mocht ik hierheen verhuizen. Voor de baan zou ik veel moeten reizen namelijk. En ik moet natuurlijk een leuk huisje vinden.
Soms denk ik weleens: ik maak mezelf onnodig bang, zodat ik een reden heb om alles bij het oude te laten.
Morgen hoor ik meer, ben erg benieuwd!
dinsdag 18 februari 2020 22:56
En...is het iets het geworden met die baan?
Ik ken de schrijfster niet persoonlijk, zij benaderde mij online met de vraag of ze me mocht interviewen voor haar boek! Superleuk, ik vind het ook echt een eer!
En ik herken het hoor, uit angst geen beslissingen nemen of blijven overpeinzen. Maar soms vóelt het gewoon goed, dat je weet dat je de juiste stap zet. En ja, daar horen keuzes bij, zoals bijv. je kat en het opgeven van andere zaken/dromen. Maar weet je, je kunt áltijd terug...
Ik ken de schrijfster niet persoonlijk, zij benaderde mij online met de vraag of ze me mocht interviewen voor haar boek! Superleuk, ik vind het ook echt een eer!
En ik herken het hoor, uit angst geen beslissingen nemen of blijven overpeinzen. Maar soms vóelt het gewoon goed, dat je weet dat je de juiste stap zet. En ja, daar horen keuzes bij, zoals bijv. je kat en het opgeven van andere zaken/dromen. Maar weet je, je kunt áltijd terug...
woensdag 19 februari 2020 20:57
Ik vond dat boek fantastisch, had het binnen 2 dagen uit.
Het gekke is: ik had het niet direct gelezen toen het hier werd aangeraden. Zoals ik al schreef waren de afgelopen maanden wat warrig voor me en ik wist niet zeker wat ik wilde gaan doen. Toen min of meer besloten dat ik voor een baan in nederland zou gaan om daar al dan niet tijdelijk te gaan wonen. Maar dat pakte niet zo goed uit en zo half januari begon ik toch weer na te denken over mijn reisplannen. Ik wilde nog steeds graag reizen. MIsschien niet zo extreem zoals jij het hebt gedaan, maar ik voelde wel heel sterk dat het te vroeg was om weer terug naar Nederland te komen. Toen dus in Nice gesolliciteerd, dat kwam toevallig op mijn pad, en dat heeft goed uitgepakt want ik ben aangenomen! Ik ben zo vreselijk blij! Ik had al jaren de droom om naar een warm land te verhuizen en nu gaat het dan eindelijk gebeuren! Voor mij is dit ook nog wel redelijk veilig, want ik heb een vaste baan waarvoor ik veel moet gaan reizen. Dus mijn reisplannen krijgen vorm, ook al is het op een wat andere manier dan ik voor ogen had. En dat ik aan de Cote D'Azur ga wonen is helemaal heerlijk, lekker zonnig en pal aan zee. Zo fijn! De beslissing om mijn baan op te zeggen was de beste van mijn leven kan ik nu wel zeggen
Het gekke is: ik had het niet direct gelezen toen het hier werd aangeraden. Zoals ik al schreef waren de afgelopen maanden wat warrig voor me en ik wist niet zeker wat ik wilde gaan doen. Toen min of meer besloten dat ik voor een baan in nederland zou gaan om daar al dan niet tijdelijk te gaan wonen. Maar dat pakte niet zo goed uit en zo half januari begon ik toch weer na te denken over mijn reisplannen. Ik wilde nog steeds graag reizen. MIsschien niet zo extreem zoals jij het hebt gedaan, maar ik voelde wel heel sterk dat het te vroeg was om weer terug naar Nederland te komen. Toen dus in Nice gesolliciteerd, dat kwam toevallig op mijn pad, en dat heeft goed uitgepakt want ik ben aangenomen! Ik ben zo vreselijk blij! Ik had al jaren de droom om naar een warm land te verhuizen en nu gaat het dan eindelijk gebeuren! Voor mij is dit ook nog wel redelijk veilig, want ik heb een vaste baan waarvoor ik veel moet gaan reizen. Dus mijn reisplannen krijgen vorm, ook al is het op een wat andere manier dan ik voor ogen had. En dat ik aan de Cote D'Azur ga wonen is helemaal heerlijk, lekker zonnig en pal aan zee. Zo fijn! De beslissing om mijn baan op te zeggen was de beste van mijn leven kan ik nu wel zeggen
donderdag 7 mei 2020 08:55
Tja, in oktober 2019 kon je dit soort plannen nog gewoon maken
(en het gaat ook vast niet eeuwig duren).
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 8 mei 2020 06:23
Lief dat je het vraagt!
Ik zit een beetje in een emotionele rollercoaster. Ik heb prima dagen, maar ook dagen dat ik emotioneel en onrustig ben. Ik ben al sinds de pandemie uitbrak heel rationeel: ik ben gezond, mijn geliefden in NL zijn er ongeschonden doorheen gekomen tot nu toe, ik heb mijn baan verloren (waar ik nota bene nog moest beginnen!) maar ben mijn eigen onderneming gestart en heb fulltime werk als thuisleerkracht bij 2 gezinnen, ik heb een dak boven mijn hoofd, ik kan genieten van de natuur hier, ik heb een lieve vriend. Ik vind de beperkingen wel pittig, maar het is noodzakelijk.
Maar vorige week kwam ineens de klap: ik mis thuis gewoon even heel erg. Ik vind het echt heel erg dat ik van de zomer niet naar Nederland kan om mijn familie en vriendinnen te zien. Ik weet dat er veel ergere dingen zijn en mensen in veel vreselijkere situaties zitten, maar ik weet niet eens wanneer ik het land weer uit kan. Die onwetendheid vind ik lastig, bovenop het hele proces van emigreren en ergens een nieuw leven opbouwen...Mijn vriend is zelf ook emigrant (Oostenrijk), dus het is ook niet zo dat we hier zijn familie hebben waar je nog een soort-van familiegevoel mee kunt hebben. En ik heb lieve vrienden, wat al een enorm geschenk is in de korte tijd dat ik hier ben, maar ik mis soms gewoon de mensen die mij door-en-door kennen, decennia lang.
Los daarvan mis ik Nederland geen seconde en voel ik me gezegend dat ik hier woon, de rust en de ruimte doen me zo goed! Mijn provincie heeft het er heel goed vanaf gebracht qua besmettingen en doden, de strenge aanpak heeft geholpen en komende weken komt er ook weer iets meer ruimte voor dingen.
Hoe gaat het met jou? Ben je nog in NL of inmiddels al in Frankrijk?
vrijdag 8 mei 2020 06:32
Even naar de datum kijken van de post waar je op reageert...
vrijdag 8 mei 2020 06:55
Staat op deze pagina hoor
vrijdag 8 mei 2020 15:06
Wat leuk om te lezen fromfebruary, als ik het me goed herinner weet ik nog de eerste keer dat je alleen ging reizen. Naar Thailand, toch? Alles wat daarna is gebeurd had je nooit kunnen verwachten! (of ik haal je door elkaar met iemand anders). Sterkte met de huidige situatie, hopelijk is het een beetje vol te houden tot je weer familie kan zien.
Fijn dat jij ook een nieuwe weg hebt gevonden GelaarsdeKat!
Hier met partner ook allebei onze banen opgezegd om te gaan reizen. Werkgevers ruim op tijd op de hoogte gesteld, ook optie onbetaald verlof overwogen, maar het voelde te veel als een verplichting naar iets wat over een jaar misschien wel heel anders voelt. De plannen vallen nu nogal in het water, maar met enige flexibiliteit valt er vast iets van te maken.
Fijn dat jij ook een nieuwe weg hebt gevonden GelaarsdeKat!
Hier met partner ook allebei onze banen opgezegd om te gaan reizen. Werkgevers ruim op tijd op de hoogte gesteld, ook optie onbetaald verlof overwogen, maar het voelde te veel als een verplichting naar iets wat over een jaar misschien wel heel anders voelt. De plannen vallen nu nogal in het water, maar met enige flexibiliteit valt er vast iets van te maken.
vrijdag 8 mei 2020 15:42
Fromfebruary, ik kan het me zo goed voorstellen. Reizen en emigreren is leuk, maar natuurlijk ook alleen als je af en toe nog wel lekker je vrienden en familie kunt opzoeken. Of in ieder geval het vooruitzicht hebt, wat nu ook niet het geval is. Heg is sowieso een lastige tijd nu. Wel fijn dat het virus bij jullie onder controle is. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt. En wat leuk dat je nog steeds samen bent met je vriend!
Ik ben zelf nog niet in Frankrijk, ik hoop er begin augustus naartoe te verhuizen en in september te beginnen. Ik was even bang dat het helemaal niet door zou gaan, maar gelukkig is dat niet het geval. Ik heb er zin in, maar vind het ook spannend. Ik kan nu bv niet zomaar naar Frankrijk om woningen te gaan bezichtigen. Grenzen gaan waarschijnlijk half juni pas weer open dus hopelijk lukt het dan om even heen en weer te gaan.
Ab Normaal, ja inderdaad wel apart. Maar achteraf ben ik erg blij dat ik het niet gedaan heb. Wat ik nu ga doen is namelijk veeel leuker
Tuinhek, balen is dat. Ik las over een gezin dat in Nld is gaan rondreizen en die vermaakten zich goed. Wie weet is Europa binnenkort weer open en kun je bv naar Duitsland of Oostenrijk? Prachtige landen!
Bosschebol, het leven is te kort om op kantoor te zitten, geweldig boek. Al vraag ik me nu wel af hoe het met de schrijfster ervan gaat, daar in Spanje..
Ik ben zelf nog niet in Frankrijk, ik hoop er begin augustus naartoe te verhuizen en in september te beginnen. Ik was even bang dat het helemaal niet door zou gaan, maar gelukkig is dat niet het geval. Ik heb er zin in, maar vind het ook spannend. Ik kan nu bv niet zomaar naar Frankrijk om woningen te gaan bezichtigen. Grenzen gaan waarschijnlijk half juni pas weer open dus hopelijk lukt het dan om even heen en weer te gaan.
Ab Normaal, ja inderdaad wel apart. Maar achteraf ben ik erg blij dat ik het niet gedaan heb. Wat ik nu ga doen is namelijk veeel leuker
Tuinhek, balen is dat. Ik las over een gezin dat in Nld is gaan rondreizen en die vermaakten zich goed. Wie weet is Europa binnenkort weer open en kun je bv naar Duitsland of Oostenrijk? Prachtige landen!
Bosschebol, het leven is te kort om op kantoor te zitten, geweldig boek. Al vraag ik me nu wel af hoe het met de schrijfster ervan gaat, daar in Spanje..
vrijdag 8 mei 2020 21:27
.GelaarsdeKat schreef: ↑08-05-2020 15:42Bosschebol, het leven is te kort om op kantoor te zitten, geweldig boek. Al vraag ik me nu wel af hoe het met de schrijfster ervan gaat, daar in Spanje..
Zij heeft een blog
https://lonnekelodder.nl/blog/
Wij gaan inderdaad kijken wat er mogelijk is komende periode.
Gelukkig gaat jouw nieuwe baan toch nog door!
zaterdag 9 mei 2020 15:15
Tuinhek,
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... nzen-dicht
Ze maken er gewoon het beste van. Hopelijk is er voor jullie ook een oplossing! Wel balen zeg.
Mijn baan gaat gelukkig wel door, maar dat de grenzen nog dicht zijn baart me wel zorgen. Ik ben eerder al een keer geëmigreerd en toen kon ik alles veel beter voorbereiden. Toen had ik begin mei al een woning gevonden terwijl ik begin september pas zou beginnen. Ik denk dat het nu niet eerder dan juni of misschien wel juli wordt. De grens naar Frankrijk is slechts beperkt open en al kan mijn werkgever me waarschijnlijk wel helpen la france in te komen gaan er natuurlijk nauwelijks vluchten. En rijden zie ik ook niet zo zitten (10 uur).
Dus ik maak me wel een beetje druk. En daarna denk ik dan: het komt allemaal goed uiteindelijk. Het lijkt me sterk dat de grenzen ook na juni en vervolgens de hele zomer dichtblijven. Maar ik ben hier eigenlijk een beetje een te grote controlefreak voor. In die zin ben ik geen echte reiziger en zou ik graag wat relaxter willen zijn.
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederla ... nzen-dicht
Ze maken er gewoon het beste van. Hopelijk is er voor jullie ook een oplossing! Wel balen zeg.
Mijn baan gaat gelukkig wel door, maar dat de grenzen nog dicht zijn baart me wel zorgen. Ik ben eerder al een keer geëmigreerd en toen kon ik alles veel beter voorbereiden. Toen had ik begin mei al een woning gevonden terwijl ik begin september pas zou beginnen. Ik denk dat het nu niet eerder dan juni of misschien wel juli wordt. De grens naar Frankrijk is slechts beperkt open en al kan mijn werkgever me waarschijnlijk wel helpen la france in te komen gaan er natuurlijk nauwelijks vluchten. En rijden zie ik ook niet zo zitten (10 uur).
Dus ik maak me wel een beetje druk. En daarna denk ik dan: het komt allemaal goed uiteindelijk. Het lijkt me sterk dat de grenzen ook na juni en vervolgens de hele zomer dichtblijven. Maar ik ben hier eigenlijk een beetje een te grote controlefreak voor. In die zin ben ik geen echte reiziger en zou ik graag wat relaxter willen zijn.
maandag 11 mei 2020 19:21
Mag ik heel even inbreken? Ik vind het zo knap dat jullie zo’n grote stap durven nemen. Deze crisis en het thuiszitten hebben mij doen inzien dat ik niet gelukkig ben met mijn leven zoals het nu is. Nu heb ik al heel wat ‘zelfhulpboeken’ gelezen, maar Is dit boek ook geschikt als je je leven wel een slinger wilt geven, maar niet perse naar het buitenland wil vertrekken?
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
dinsdag 12 mei 2020 06:45
Dat klopt, dat je dat nog weet, mij allereerste reis alleen is deze zomer 7 jaar geleden! Ik had toen die eerste keer nooit durven denken dat het toch zoveel meer reizen zou leiden en uiteindelijk tot emigratie!tu1nhek schreef: ↑08-05-2020 15:06Wat leuk om te lezen fromfebruary, als ik het me goed herinner weet ik nog de eerste keer dat je alleen ging reizen. Naar Thailand, toch? Alles wat daarna is gebeurd had je nooit kunnen verwachten! (of ik haal je door elkaar met iemand anders). Sterkte met de huidige situatie, hopelijk is het een beetje vol te houden tot je weer familie kan zien.
Fijn dat jij ook een nieuwe weg hebt gevonden GelaarsdeKat!
Hier met partner ook allebei onze banen opgezegd om te gaan reizen. Werkgevers ruim op tijd op de hoogte gesteld, ook optie onbetaald verlof overwogen, maar het voelde te veel als een verplichting naar iets wat over een jaar misschien wel heel anders voelt. De plannen vallen nu nogal in het water, maar met enige flexibiliteit valt er vast iets van te maken.
Wat enorm zuur dat jullie plannen nu zo in het water vallen! Zijn jullie nu nog wel aan het werk, of waren jullie inmiddels al 'startklaar' en zonder baan? Ik hoop dat de situatie het enigszins toelaat om toch jullie plannen waar te gaan maken, waar wilden jullie beginnen?
dinsdag 12 mei 2020 06:53
Oh maar ik kan me die stress zo goed voorstellen! Je gaat daar toch beginnen aan een nieuwe baan, dan wil je wel enigszins gesetteld zijn en niet last-minute een woning moeten vinden! Reizen is in die zin ook veel flexibeler, nu heb je gewoon zaken die geregeld moeten worden! Ik hoop enorm dat je toch snel die kant op kunt!GelaarsdeKat schreef: ↑08-05-2020 15:42Fromfebruary, ik kan het me zo goed voorstellen. Reizen en emigreren is leuk, maar natuurlijk ook alleen als je af en toe nog wel lekker je vrienden en familie kunt opzoeken. Of in ieder geval het vooruitzicht hebt, wat nu ook niet het geval is. Heg is sowieso een lastige tijd nu. Wel fijn dat het virus bij jullie onder controle is. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt. En wat leuk dat je nog steeds samen bent met je vriend!
Ik ben zelf nog niet in Frankrijk, ik hoop er begin augustus naartoe te verhuizen en in september te beginnen. Ik was even bang dat het helemaal niet door zou gaan, maar gelukkig is dat niet het geval. Ik heb er zin in, maar vind het ook spannend. Ik kan nu bv niet zomaar naar Frankrijk om woningen te gaan bezichtigen. Grenzen gaan waarschijnlijk half juni pas weer open dus hopelijk lukt het dan om even heen en weer te gaan.
Ab Normaal, ja inderdaad wel apart. Maar achteraf ben ik erg blij dat ik het niet gedaan heb. Wat ik nu ga doen is namelijk veeel leuker
Tuinhek, balen is dat. Ik las over een gezin dat in Nld is gaan rondreizen en die vermaakten zich goed. Wie weet is Europa binnenkort weer open en kun je bv naar Duitsland of Oostenrijk? Prachtige landen!
Bosschebol, het leven is te kort om op kantoor te zitten, geweldig boek. Al vraag ik me nu wel af hoe het met de schrijfster ervan gaat, daar in Spanje..
En helaas inmiddels niet meer samen met mijn vriend, ik heb het afgelopen weekend uitgemaakt. Ben er echt wel verdrietig om, want het is een wereldvent en zeker in deze rare, eenzame tijd was het fijn samen en ga ik hem missen. Maar tegelijkertijd voel ik ook dat dit de juiste keuze is; ik geef om hem als persoon, maar voel dat dit op de lange termijn niet zou werken en miste diepere, romantsiche gevoelens. En een veilige basis en warmte zijn niet de juiste redenen om te blijven. Vind het nu wel echt even heel pittig, zonder een schouder van m'n mams of vriendinnen om op uit te huilen, maar het is wat het is, dat is de keerzijde van alleen naar het buitenland verhuizen!
dinsdag 12 mei 2020 15:57
Awww balen fromfebruary. Ik stuur een knuffeltje jouw kant op 
Wel een goede beslissing zo te lezen en ook erg dapper. Ik duim voor je dat je snel weer richting Nederland kunt. Had je al iets gepland eigenlijk?
Ja het is niet de beste tijd om te emigreren, maar gelukkig blijken collega's van me connecties te hebben in de omgeving van Nice. Een ervan komt er zelfs vandaan en die vertelde me dat het niet moeilijk is om een huis te vinden, zeker niet in deze tijd. Dus ik ga er nu maar vanuit dat het me gewoon gaat lukken om op tijd iets te vinden. Ik heb al zulke leuke woningen gezien. Sommigen hebben zelfs een zwembad, dat is daar heel normaal *kwijl* En niet eens heel duur, omdat je in veel gevallen deelt met je medebewoners.
En verder ben ik aan het overwegen om mijn spullen te verkopen of mee te nemen. Verhuizen wordt duur, maar ik ben aan bepaalde spullen erg gehecht dus ik zal moeten kijken of ik het geld ervoor over heb, Echt een ballast, spullen, als je eeb keer in de zoveel tijd emigreert... Ik ken iemand die gewoon geen spullen heeft, wat een heerlijk vrij gevoel geeft je dat. Maar alles wegdoen vind ik dan toch ook moeilijk.
Mockturtle,
Het is gewoon een heerlijk boek dat lekker wegleest en zeker ook geschikt voor mensen die hun leven niet 180 graden willen veranderen. Het kan ook in kleine stapjes en daar worden ook goede tips en adviezen voor gegeven.
Wel een goede beslissing zo te lezen en ook erg dapper. Ik duim voor je dat je snel weer richting Nederland kunt. Had je al iets gepland eigenlijk?Ja het is niet de beste tijd om te emigreren, maar gelukkig blijken collega's van me connecties te hebben in de omgeving van Nice. Een ervan komt er zelfs vandaan en die vertelde me dat het niet moeilijk is om een huis te vinden, zeker niet in deze tijd. Dus ik ga er nu maar vanuit dat het me gewoon gaat lukken om op tijd iets te vinden. Ik heb al zulke leuke woningen gezien. Sommigen hebben zelfs een zwembad, dat is daar heel normaal *kwijl* En niet eens heel duur, omdat je in veel gevallen deelt met je medebewoners.
En verder ben ik aan het overwegen om mijn spullen te verkopen of mee te nemen. Verhuizen wordt duur, maar ik ben aan bepaalde spullen erg gehecht dus ik zal moeten kijken of ik het geld ervoor over heb, Echt een ballast, spullen, als je eeb keer in de zoveel tijd emigreert... Ik ken iemand die gewoon geen spullen heeft, wat een heerlijk vrij gevoel geeft je dat. Maar alles wegdoen vind ik dan toch ook moeilijk.
Mockturtle,
Het is gewoon een heerlijk boek dat lekker wegleest en zeker ook geschikt voor mensen die hun leven niet 180 graden willen veranderen. Het kan ook in kleine stapjes en daar worden ook goede tips en adviezen voor gegeven.
woensdag 13 mei 2020 00:19
Ik zou in augustus drie weken gaan, 1 van mijn beste vriendinnen bevalt begin juli van haar 2e kindje en ik heb sowieso geen werk in de zomer (onderwijs), dus dat kwam mooi uit. Ik hoop nu dat de kerst gaat lukken, maar ligt helemaal aan hoe het er dan voor staat en of Canada nog steeds verplichte quarantaine heeft bij terugkomst (je wordt geregistreerd op de luchthaven en ze komen controleren of je 2 weken thuis blijft). Ik probeer het maar een beetje per week te bekijken!
Wel fijn zeg dat je wat connecties hebt die kunnen bevestigen dat het wel goed moet komen met een huis! En met een zwembad, ahhh, wat heerlijk
En ik herken dat wel hoor, qua spullen. Toen ik in 2008 mijn huis verkocht, heb ik heel veel weg gedaan waar ik niet aan hechte; alle meubels, ontzettend veel kleding, apparatuur, dvd's en bijna al mijn boeken. Maar ik hield toch nog 5 verhuisdozen over met spullen waar ik niet direct afstand van wilde doen. Sommige praktische dingen (servies, bestek, pannenset) durfde ik nog niet weg te doen met het idee: als ik weer terug ben en een huis heb, heb ik dat toch weer nodig. En ik had een doos met aandenken en spulletjes van mijn eerdere reizen en wat boeken die ik echt wilde houden.
In de twee keren dat ik tussen al het reizen door in Nederland was afgelopen jaren, ging ik telkens weer even door mijn spullen heen en gaf weer dingen weg/verkocht het. Zomer 2019 wist ik dat ik naar Canada wilde emigreren, dus toen een koffer met 23kg meegenomen met oa kleding (in van die handige vacuümzakken!) en in september weer, toen ik even terug moest naar NL voor een uitvaart. Afgelopen december toen ik definitief naar Canada vertrok, heb ik die praktische dingen die nog opgeslagen stonden weggedaan, omdat ik in Canada nog geen huis had en ik dat hier ook kon kopen, wat goedkoper is dan meeverhuizen. Zo is het bij mij in fasen gegaan, dat 'afscheid' nemen van spullen. Uiteindelijk heb ik hier in Canada alleen mijn kleding, wat boeken, mijn reisherinneringen en een pakket aan kaarten en brieven van vriendinnen en m'n ouders van de afgelopen jaren. En dat bevalt prima, weinig spullen, het geeft heel veel vrijheid en 'lucht' om te weten dat al mijn bezittingen in mijn auto passen en ik alles zo op kan pakken en meenemen
Wel fijn zeg dat je wat connecties hebt die kunnen bevestigen dat het wel goed moet komen met een huis! En met een zwembad, ahhh, wat heerlijk
En ik herken dat wel hoor, qua spullen. Toen ik in 2008 mijn huis verkocht, heb ik heel veel weg gedaan waar ik niet aan hechte; alle meubels, ontzettend veel kleding, apparatuur, dvd's en bijna al mijn boeken. Maar ik hield toch nog 5 verhuisdozen over met spullen waar ik niet direct afstand van wilde doen. Sommige praktische dingen (servies, bestek, pannenset) durfde ik nog niet weg te doen met het idee: als ik weer terug ben en een huis heb, heb ik dat toch weer nodig. En ik had een doos met aandenken en spulletjes van mijn eerdere reizen en wat boeken die ik echt wilde houden.
In de twee keren dat ik tussen al het reizen door in Nederland was afgelopen jaren, ging ik telkens weer even door mijn spullen heen en gaf weer dingen weg/verkocht het. Zomer 2019 wist ik dat ik naar Canada wilde emigreren, dus toen een koffer met 23kg meegenomen met oa kleding (in van die handige vacuümzakken!) en in september weer, toen ik even terug moest naar NL voor een uitvaart. Afgelopen december toen ik definitief naar Canada vertrok, heb ik die praktische dingen die nog opgeslagen stonden weggedaan, omdat ik in Canada nog geen huis had en ik dat hier ook kon kopen, wat goedkoper is dan meeverhuizen. Zo is het bij mij in fasen gegaan, dat 'afscheid' nemen van spullen. Uiteindelijk heb ik hier in Canada alleen mijn kleding, wat boeken, mijn reisherinneringen en een pakket aan kaarten en brieven van vriendinnen en m'n ouders van de afgelopen jaren. En dat bevalt prima, weinig spullen, het geeft heel veel vrijheid en 'lucht' om te weten dat al mijn bezittingen in mijn auto passen en ik alles zo op kan pakken en meenemen
vrijdag 22 mei 2020 14:22
Ha,
ja, zo minimalistisch zal ik nooit worden ook al heb ik stiekem wel de behoefte om alles waar ik nooit naar omkijk weg te doen. Scheelt ook wel dat ik in een huis ga wonen en niet in een busje. De noodzaak is er niet echt en ik wil ook niet in een leeg huis wonen Toch ben ik veel aan het weggooien en dat lucht erg op.
Weet je al iets meer over komende zomer? Die verplichte quarantaines zijn inderdaad balen. Ik heb veel collega's die niet van hier zijn en de meesten kunnen deze zomer hun familiie niet zien, terwijl ze daar maar 1 keer per jaar de kans voor krijgen. Ik bof dat Nederland dichtbij is, maar ik heb al mijn vakantiedagen waarschijnlijk nodig voor het vinden van een huis en het regelen van allerlei andere zaken. Ik heb er heel veel zin in! Ik verheug me enorm op mijn eerste "winter". Het is er tot ver in november nog warm en zonnig. Zo heerlijk lijkt me dat!
ja, zo minimalistisch zal ik nooit worden ook al heb ik stiekem wel de behoefte om alles waar ik nooit naar omkijk weg te doen. Scheelt ook wel dat ik in een huis ga wonen en niet in een busje. De noodzaak is er niet echt en ik wil ook niet in een leeg huis wonen
Toch ben ik veel aan het weggooien en dat lucht erg op.Weet je al iets meer over komende zomer? Die verplichte quarantaines zijn inderdaad balen. Ik heb veel collega's die niet van hier zijn en de meesten kunnen deze zomer hun familiie niet zien, terwijl ze daar maar 1 keer per jaar de kans voor krijgen. Ik bof dat Nederland dichtbij is, maar ik heb al mijn vakantiedagen waarschijnlijk nodig voor het vinden van een huis en het regelen van allerlei andere zaken. Ik heb er heel veel zin in! Ik verheug me enorm op mijn eerste "winter". Het is er tot ver in november nog warm en zonnig. Zo heerlijk lijkt me dat!
