Werk & Studie
alle pijlers
Afgewezen door eventuele kinderwens?
vrijdag 28 augustus 2009 om 15:32
Ik ben erg benieuwd naar hoe jullie dit ervaren:
Gisteren had ik een sollicitatiegesprek. De manager, die mijn eventuele baas zou worden zei het volgende: Je bent nu 30, dan nemen we wel een risico, want dat is de leeftijd dat vrouwen kinderen krijgen. Ik heb hier nu 2 vrouwen rondlopen die zwanger zijn. De eerste paar minuten ben ik blij en daarna denk ik shit wat nu. Ik mag helaas niet vragen of je nog 2, 3 of 4 kinderen wil. (ik heb al een dochter). Ik heb hier niks op gezegd. Ik vind dit eigelijk heel vervelend. Denken veel werkgevers zo? Laten we maar geen vrouwen rond de 30 aannemen, want die willen kinderen? Misschien wil ik wel geen kind meer, misschien zegt hij zo iets wel tegen iemand die geen kinderen kan krijgen. Ik vind het pijnlijk. Kijk, ik kan best begrijpen dat het lastig is voor een werkgever als een vrouw zwanger wordt, maar moet je straks gaan vermelden dat je geen kinderwens meer hebt om aangenomen te worden? Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Gisteren had ik een sollicitatiegesprek. De manager, die mijn eventuele baas zou worden zei het volgende: Je bent nu 30, dan nemen we wel een risico, want dat is de leeftijd dat vrouwen kinderen krijgen. Ik heb hier nu 2 vrouwen rondlopen die zwanger zijn. De eerste paar minuten ben ik blij en daarna denk ik shit wat nu. Ik mag helaas niet vragen of je nog 2, 3 of 4 kinderen wil. (ik heb al een dochter). Ik heb hier niks op gezegd. Ik vind dit eigelijk heel vervelend. Denken veel werkgevers zo? Laten we maar geen vrouwen rond de 30 aannemen, want die willen kinderen? Misschien wil ik wel geen kind meer, misschien zegt hij zo iets wel tegen iemand die geen kinderen kan krijgen. Ik vind het pijnlijk. Kijk, ik kan best begrijpen dat het lastig is voor een werkgever als een vrouw zwanger wordt, maar moet je straks gaan vermelden dat je geen kinderwens meer hebt om aangenomen te worden? Hoe kijken jullie hier tegen aan?
zaterdag 29 augustus 2009 om 12:09
zaterdag 29 augustus 2009 om 12:31
Ik heb het hier al eerder gezegd.
Als ik die vraag stel en iemand reageert met: Dat mag u mij volgens de wet helemaal niet vragen en ik weiger er een antwoord op te geven. U discrimineert mij!
....Dan ben ik er klaar mee
Als iemand reageert met: dat weet ik op dit moment nog niet maar mocht het zo zijn dan kunt u er van uit gaan dat mijn werk er niet onder zal lijden bla bla bla
....Dan heb ik daar respect voor
Dus het zijn volgens mij ook vaak vragen om te kijken hoe je reageert. Of je gelijk opstandig bent en lijnrecht tegenover je werkgever gaat staan. Of dat je begrijpt dat het voor het bedrijf lastig kan zijn maar dat je toch je werk hoog in je lijstje hebt staan.
Als ik die vraag stel en iemand reageert met: Dat mag u mij volgens de wet helemaal niet vragen en ik weiger er een antwoord op te geven. U discrimineert mij!
....Dan ben ik er klaar mee
Als iemand reageert met: dat weet ik op dit moment nog niet maar mocht het zo zijn dan kunt u er van uit gaan dat mijn werk er niet onder zal lijden bla bla bla
....Dan heb ik daar respect voor
Dus het zijn volgens mij ook vaak vragen om te kijken hoe je reageert. Of je gelijk opstandig bent en lijnrecht tegenover je werkgever gaat staan. Of dat je begrijpt dat het voor het bedrijf lastig kan zijn maar dat je toch je werk hoog in je lijstje hebt staan.
zaterdag 29 augustus 2009 om 12:38
Ja Bianca, dat begrijp ik maar dat ben jíj. Niet elke werkgever is hetzelfde en niet elke werkgever vind dus hetzelfde soort antwoorden positief. Het ligt erg aan de persoon denk ik, de tak van sport waarin ze actief zijn en ook wel aan de grootte van het bedrijf. Ik bedoel als ik solliciteer bij Philips zou ik het echt ontzettend over de schreef vinden als me gevraagd word of ik kinderen wil, maar als ik solliciteer bij een klein bedrijf dan snap ik zelf ook heus wel dat een kind krijgen een grote wissel trekt op hte bedrijf.
zaterdag 29 augustus 2009 om 12:44
quote:Tia Dalma schreef op 28 augustus 2009 @ 15:45:
Helaas denken veel werkgevers wel zo. Toch valt daar wel wat voor te zeggen omdat er inderdaad sprake is van een risico. Wat die werkgevers echter vergeten is dat er bij andere groepen werknemers (neem nou de mánnen rond de dertig) ook risico's aan verbonden zijn: men kan vader worden en minder willen werken, ernstig ziek of doodsimpel genoeg van deze baan krijgen en met een jaar of wat weer opstappen.
Gelukkig is er inderdaad een Wet Gelijke Behandeling en aanvullend een sollicitatiecode, die verbiedt dat je onbehoorlijke vragen gesteld krijgt. TO had er dan ook zéker iets van mogen zeggen in het gesprek.
Maar toch, een overdenking: ik ben nu bijna 6 maanden zwanger en reken er niet meer op dat ik voor de bevalling nog aan het werk kom. Hartstikke zwanger, en daar hoeven ze al bijna niet meer naar te vragen om het te weten. Maar zeg eens eerlijk... zou jij mij nu aannemen, wetende dat ik net een maand of maximaal twee maanden voor je kan werken, waarna ik er 4 maanden uit ben en jij in de tussentijd wéér iemand anders tijdelijk moet zien te werven?
Discriminatie of toch bedrijfsbelang?
De wereld is gelukkig niet zwart-wit, en mede daarom zijn er heldere regels en codes bedacht.Wat een goede site zeg! Ideaal zoiets. Sla hem gelijk op bij mijn favorieten, ga binnenkort ook solliciteren.
Helaas denken veel werkgevers wel zo. Toch valt daar wel wat voor te zeggen omdat er inderdaad sprake is van een risico. Wat die werkgevers echter vergeten is dat er bij andere groepen werknemers (neem nou de mánnen rond de dertig) ook risico's aan verbonden zijn: men kan vader worden en minder willen werken, ernstig ziek of doodsimpel genoeg van deze baan krijgen en met een jaar of wat weer opstappen.
Gelukkig is er inderdaad een Wet Gelijke Behandeling en aanvullend een sollicitatiecode, die verbiedt dat je onbehoorlijke vragen gesteld krijgt. TO had er dan ook zéker iets van mogen zeggen in het gesprek.
Maar toch, een overdenking: ik ben nu bijna 6 maanden zwanger en reken er niet meer op dat ik voor de bevalling nog aan het werk kom. Hartstikke zwanger, en daar hoeven ze al bijna niet meer naar te vragen om het te weten. Maar zeg eens eerlijk... zou jij mij nu aannemen, wetende dat ik net een maand of maximaal twee maanden voor je kan werken, waarna ik er 4 maanden uit ben en jij in de tussentijd wéér iemand anders tijdelijk moet zien te werven?
Discriminatie of toch bedrijfsbelang?
De wereld is gelukkig niet zwart-wit, en mede daarom zijn er heldere regels en codes bedacht.Wat een goede site zeg! Ideaal zoiets. Sla hem gelijk op bij mijn favorieten, ga binnenkort ook solliciteren.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zaterdag 29 augustus 2009 om 12:51
Mijn oude baas heeft het mij ook gevraagd. Hij vroeg om een secretaresse voor langere tijd. Ik was op dat moment vrijgezel dus kinderen... daar dacht ik nog niet aan. Ik ben op maandag begonnen en op daarop volgende zaterdag liep ik de liefde van mijn leven tegen het lijf. Binnen een jaar verhuisd naar de andere kant van het land. Hij was teleurgesteld, maar hé... voor mij tien anderen hoor.
Wij hebben laatst iemand aangenomen die 6 maand zwanger was. De dame was gewoon een goede match met bedrijf en vacature. Die 4 maandjes heeft iedereen overleefd hoor.
Wij hebben laatst iemand aangenomen die 6 maand zwanger was. De dame was gewoon een goede match met bedrijf en vacature. Die 4 maandjes heeft iedereen overleefd hoor.
zaterdag 29 augustus 2009 om 13:01
quote:sheherazade schreef op 29 augustus 2009 @ 11:57:
Bovendien: als je wel van plan bent spoedig aan kinderen te beginnen ben je gek als je dat zegt als antwoord op die vraag... exit baan! Discriminatie dus.Er zijn hier al veel voorbeelden gegeven waaruit blijkt dat het dus niet "exit baan" hoeft te zijn als je zwanger bent tijdens je sollicitatie, laat staan als je dan nog niet zwanger bent. De arbeidsmarkt is uiteindelijk niets meer dan een markt waarin jouw kansen op een baan afhangen van hetgeen je te bieden hebt.
Bovendien: als je wel van plan bent spoedig aan kinderen te beginnen ben je gek als je dat zegt als antwoord op die vraag... exit baan! Discriminatie dus.Er zijn hier al veel voorbeelden gegeven waaruit blijkt dat het dus niet "exit baan" hoeft te zijn als je zwanger bent tijdens je sollicitatie, laat staan als je dan nog niet zwanger bent. De arbeidsmarkt is uiteindelijk niets meer dan een markt waarin jouw kansen op een baan afhangen van hetgeen je te bieden hebt.
zaterdag 29 augustus 2009 om 13:15
quote:wuiles schreef op 29 augustus 2009 @ 13:01:
[...]
Er zijn hier al veel voorbeelden gegeven waaruit blijkt dat het dus niet "exit baan" hoeft te zijn als je zwanger bent tijdens je sollicitatie, laat staan als je dan nog niet zwanger bent. De arbeidsmarkt is uiteindelijk niets meer dan een markt waarin jouw kansen op een baan afhangen van hetgeen je te bieden hebt.
Als jij iemand die snel kinderen wil ook aanneemt als dat nou eenmaal the best woman for the job is, waarom zou je die vraag dan überhaupt stellen???????
Ik vind het niet zo gek dat een sollicitant denkt dat wanneer een werkgever die vraag stelt hij dat met een achterliggende reden doet. En hoogstwaarschijnlijk is die reden dat hij liever geen werknemers wil die met zwangerschapsverlof gaan.
[...]
Er zijn hier al veel voorbeelden gegeven waaruit blijkt dat het dus niet "exit baan" hoeft te zijn als je zwanger bent tijdens je sollicitatie, laat staan als je dan nog niet zwanger bent. De arbeidsmarkt is uiteindelijk niets meer dan een markt waarin jouw kansen op een baan afhangen van hetgeen je te bieden hebt.
Als jij iemand die snel kinderen wil ook aanneemt als dat nou eenmaal the best woman for the job is, waarom zou je die vraag dan überhaupt stellen???????
Ik vind het niet zo gek dat een sollicitant denkt dat wanneer een werkgever die vraag stelt hij dat met een achterliggende reden doet. En hoogstwaarschijnlijk is die reden dat hij liever geen werknemers wil die met zwangerschapsverlof gaan.
zaterdag 29 augustus 2009 om 13:20
quote:Margaretha2 schreef op 29 augustus 2009 @ 13:15:
[...]
Als jij iemand die snel kinderen wil ook aanneemt als dat nou eenmaal the best woman for the job is, waarom zou je die vraag dan überhaupt stellen???????
.Maar bij de doorsnee sollicitatie weet je nog niet direct of het the best woman for the job is... Na het gesprek wordt alles op een rijtje gezet en worden er afwegingen gemaakt om te kijken of zij het nou juist wel (ondanks het willen van kinderen) of juist niet (omdat er twijfel is en het willen van kinderen doorslaggevend is) zal worden. Het gaat om het aftasten, elkaar leren kennen, peilen hoe je tegenover werkgever en bedrijf staat, mentaliteit inschatten enz enz enz
[...]
Als jij iemand die snel kinderen wil ook aanneemt als dat nou eenmaal the best woman for the job is, waarom zou je die vraag dan überhaupt stellen???????
.Maar bij de doorsnee sollicitatie weet je nog niet direct of het the best woman for the job is... Na het gesprek wordt alles op een rijtje gezet en worden er afwegingen gemaakt om te kijken of zij het nou juist wel (ondanks het willen van kinderen) of juist niet (omdat er twijfel is en het willen van kinderen doorslaggevend is) zal worden. Het gaat om het aftasten, elkaar leren kennen, peilen hoe je tegenover werkgever en bedrijf staat, mentaliteit inschatten enz enz enz
zaterdag 29 augustus 2009 om 13:25
quote:Margaretha2 schreef op 29 augustus 2009 @ 13:15:
[...]
Als jij iemand die snel kinderen wil ook aanneemt als dat nou eenmaal the best woman for the job is, waarom zou je die vraag dan überhaupt stellen???????
Ik vind het niet zo gek dat een sollicitant denkt dat wanneer een werkgever die vraag stelt hij dat met een achterliggende reden doet. En hoogstwaarschijnlijk is die reden dat hij liever geen werknemers wil die met zwangerschapsverlof gaan.
Zucht, waar lees jij dat ik zou vinden dat die vraag gesteld zou moeten worden aan sollicitanten? Ik begrijp dat een genuanceerd antwoord in deze discussie snel over het hoofd gezien kan worden maar ik blijf bij wat ik eerder heb geschreven:
"Er zullen ongetwijfeld werkgevers zijn die door het 'risico' op zwangerschap geen vrouwen zullen aannemen. Hoewel hier vaak wordt geroepen dat werkgevers geen kosten maken als een medewerkster zwanger wordt is dat natuurlijk onzin. Werkgevers maken wel degelijk kosten, al is het maar omdat zij tijdelijke vervangers moeten aanstellen die doorgaans meer kosten en een lager rendement geven. Met name voor werkgevers in het MKB kunnen die kosten te hoog zijn. Ik heb in bepaalde omstandigheden dus enig begrip voor zo'n besluit. Daar staat weer tegenover dat ik een keer een vrouwelijke ingenieur heb aangenomen die hoogzwanger was. Omdat zij de juiste kwalificaties had heb ik haar toch aangesteld. Het hangt er dus ook vanaf wat jij als werknemer te bieden hebt.
Dat alles laat natuurlijk onverlet dat de uitingen van de werkgever waarbij jij hebt gesolliciteerd bepaald ongepast zijn.
[...]
Als jij iemand die snel kinderen wil ook aanneemt als dat nou eenmaal the best woman for the job is, waarom zou je die vraag dan überhaupt stellen???????
Ik vind het niet zo gek dat een sollicitant denkt dat wanneer een werkgever die vraag stelt hij dat met een achterliggende reden doet. En hoogstwaarschijnlijk is die reden dat hij liever geen werknemers wil die met zwangerschapsverlof gaan.
Zucht, waar lees jij dat ik zou vinden dat die vraag gesteld zou moeten worden aan sollicitanten? Ik begrijp dat een genuanceerd antwoord in deze discussie snel over het hoofd gezien kan worden maar ik blijf bij wat ik eerder heb geschreven:
"Er zullen ongetwijfeld werkgevers zijn die door het 'risico' op zwangerschap geen vrouwen zullen aannemen. Hoewel hier vaak wordt geroepen dat werkgevers geen kosten maken als een medewerkster zwanger wordt is dat natuurlijk onzin. Werkgevers maken wel degelijk kosten, al is het maar omdat zij tijdelijke vervangers moeten aanstellen die doorgaans meer kosten en een lager rendement geven. Met name voor werkgevers in het MKB kunnen die kosten te hoog zijn. Ik heb in bepaalde omstandigheden dus enig begrip voor zo'n besluit. Daar staat weer tegenover dat ik een keer een vrouwelijke ingenieur heb aangenomen die hoogzwanger was. Omdat zij de juiste kwalificaties had heb ik haar toch aangesteld. Het hangt er dus ook vanaf wat jij als werknemer te bieden hebt.
Dat alles laat natuurlijk onverlet dat de uitingen van de werkgever waarbij jij hebt gesolliciteerd bepaald ongepast zijn.
zaterdag 29 augustus 2009 om 19:25
Ik dacht dat het topic ging over of je die vraag mag stellen. Ik weet heus wel dat er werkgevers zijn die 'gewoon' willens en wetens zwangere vrouwen aannemen, maar iets in me zegt dat dat niet diezelfde werkgevers zijn die vragen of je een kinderwens hebt, zoals hier door de TO beschreven werd.
Dus op het moment dat iemand het mij vraagt ga ik er vanuit dat hij dat doet omdat hij liever niet iemand aanneemt met een kinderwens. Ondanks dat ik er natuurlijk van op de hoogte ben dat er genoeg andere werkgevers zijn die hier geen problemen mee hebben.
Dus op het moment dat iemand het mij vraagt ga ik er vanuit dat hij dat doet omdat hij liever niet iemand aanneemt met een kinderwens. Ondanks dat ik er natuurlijk van op de hoogte ben dat er genoeg andere werkgevers zijn die hier geen problemen mee hebben.
zaterdag 29 augustus 2009 om 19:30
Bianca, dat begrijp ik wel maar ik begrijp niet waarom dan haar persoonlijke leven besproken hoeft te worden, zeker niet als jij dat aspect (kinderen willen) geen reden vindt om iemand niet aan te nemen. Je weet nou eenmaal dat er vrouwen en mannen zijn die kinderen willen, die daardoor een tijdje afwezig zullen zijn, je weet dat er mensen zijn die jarenlang achter een getrouwde kerel aanlopen als een straathondje en je weet dat er mensen zijn met bindingsangst die van hun leven niet zullen trouwen, je weet dat er mensen zijn die alles doen wat hun ouders hen vertellen, en je weet dat er mensen zijn die juist het tegenovergestelde doen.
Maar. Wat heeft dat in hemelsnaam met de baan te maken.
Je weet ook dat er mensen zijn die zich overal met een Jantje van Leiden vanaf maken en je weet dat er mensen zijn die hart voor de zaak hebben, maar wat heeft dat te maken met hun persoonlijke leven?
Waarom ben je niet in staat hun mentaliteit in te schatten door gewoon professionele vragen te stellen en niet persoonlijke...?
Maar. Wat heeft dat in hemelsnaam met de baan te maken.
Je weet ook dat er mensen zijn die zich overal met een Jantje van Leiden vanaf maken en je weet dat er mensen zijn die hart voor de zaak hebben, maar wat heeft dat te maken met hun persoonlijke leven?
Waarom ben je niet in staat hun mentaliteit in te schatten door gewoon professionele vragen te stellen en niet persoonlijke...?
zaterdag 29 augustus 2009 om 22:30
In deze tijd kunnen ze vragen wat ze willen, want werklozen genoeg. (ook al hoort het niet)
Maar ik snap wel dat ze er bewust voor kiezen geen zwangere vrouwen aan te nemen of iemand die dat binnenkort wil worden.
Al blijkt uit je verhaal niet dat jij dat bent/wilt worden.
Al kun je dat ook niet altijd van tevoren weten.
Maar boeien wat de reden van afwijzing is, niet om malen en verder zoeken.
Maar ik snap wel dat ze er bewust voor kiezen geen zwangere vrouwen aan te nemen of iemand die dat binnenkort wil worden.
Al blijkt uit je verhaal niet dat jij dat bent/wilt worden.
Al kun je dat ook niet altijd van tevoren weten.
Maar boeien wat de reden van afwijzing is, niet om malen en verder zoeken.
zondag 30 augustus 2009 om 00:12
zondag 30 augustus 2009 om 00:33
Ik heb meegemaakt dat een vrouw van 27 solliciteerde, deze vraag niet gesteld kreeg, maar werd afgewezen omdat de baas redeneerde: "die gaat vast ergens in de komende jaren zwanger worden" (dit is haar uiteraard niet verteld). Da's pas lullig, het wordt je niet eens gevraagd, je wordt al afgeschreven puur op basis van de combi leeftijd + geslacht.
Tegelijkertijd begrijp ik het vanuit de ogen van een werkgever ook wel, zeker in een sector als het onderwijs met een relatief groot aandeel jonge vrouwen. De tent moet wel blijven draaien natuurlijk.
Tegelijkertijd begrijp ik het vanuit de ogen van een werkgever ook wel, zeker in een sector als het onderwijs met een relatief groot aandeel jonge vrouwen. De tent moet wel blijven draaien natuurlijk.
zondag 30 augustus 2009 om 00:37
Denk dat dat een beetje het gevolg is van het feit dat je het als werkgever wettelijk gezien niet mag vragen Leraar. Het zou gewoon zo moeten zijn dat je alles mag vragen, ook de sollicitant mag alles vragen en je bepaalt zelf of je ergens antwoord op wilt geven. Aan de manier waarop je - allebei - met de vragen omgaat kun je ook een hoop aflezen.En nee... het moet natuurlijk niet in het extreme getrokken worden.
zondag 30 augustus 2009 om 14:52
quote:Bianca40 schreef op 30 augustus 2009 @ 00:12:
[...]
Dat zou prima zijn als werkgever dan ook geen last hoeven te hebben van persoonlijke problemen van werknemers....
Volgens mij makat die mentaliteit nou juist het verschil. Er zijn mensen met een bepaalde mentaliteit die ervoor zorgt dat een werkgever absoluut geen last heeft van wat zich eventueel in hun privéleven afspeelt. een professionele mentaliteit zeg maar.
En er zijn mensen met een dusdanige mentaliteit dat de werkgever er al last van heeft als ze op zondagavond een feestje hebben.
Volgens mij doen de persoonlijke omstandigheden er juist heel weinig toe. Die eerste persoon kan best een demente moeder, een schoonzus met kanker en een moeilijke puber hebben, terwijl die tweede een op het oog perfect leventje heeft maar allerlei kleinigheidjes op het bord van de werkgever schuift.
Dat is mentaliteit. Mentaliteit betekent hoe je omgaat met de omstandigheden des levens, niet hoe die zijn.
[...]
Dat zou prima zijn als werkgever dan ook geen last hoeven te hebben van persoonlijke problemen van werknemers....
Volgens mij makat die mentaliteit nou juist het verschil. Er zijn mensen met een bepaalde mentaliteit die ervoor zorgt dat een werkgever absoluut geen last heeft van wat zich eventueel in hun privéleven afspeelt. een professionele mentaliteit zeg maar.
En er zijn mensen met een dusdanige mentaliteit dat de werkgever er al last van heeft als ze op zondagavond een feestje hebben.
Volgens mij doen de persoonlijke omstandigheden er juist heel weinig toe. Die eerste persoon kan best een demente moeder, een schoonzus met kanker en een moeilijke puber hebben, terwijl die tweede een op het oog perfect leventje heeft maar allerlei kleinigheidjes op het bord van de werkgever schuift.
Dat is mentaliteit. Mentaliteit betekent hoe je omgaat met de omstandigheden des levens, niet hoe die zijn.
