Werk & Studie
alle pijlers
Burn out, en dan??
woensdag 17 februari 2010 om 10:02
Hallo,
Sinds oktober ben ik ziekgemeld ivm burn out. Momenteel verblijf ik in een Centrum voor psychisch herstel, waar ik diverse therapie krijg om zo beter te worden. O.a. burn out cursus en RET. Dit doet me veel goed en heel af en toe komt mijn oude ik, met zelfvertrouwen en vrolijkheid weer een een beetje terug.
Waar ik me vooral heel druk om maak is de gedachte dat ik straks weer aan het werk moet. Ik word er letterlijk misselijk van als ik eraan denk. Ik werk in het onderwijs (MBO) en moet er niet aan denken weer voor de klas te moeten in mijn oude baan. Ben echt totaal afgeknapt en dat gevoel wordt steeds sterker.
Maar ja....wat moet ik dan??? Solliciteren voor aan baan aan een middelbare school? En wat als het daar ook niet gaat?
Of iets heel anders gaan doen, wat dan? Wat kun je gaan doen als lerares Engels?
En wat kan ik verwachten van mijn werkgever aan begeleiding?
Ik weet dat ik me hier op dit moment beter niet zo druk om kan maken, maar heb blijft maar door mijn hoofd spoken.
Wie heeft tips zodat de toekomst misschien wat minder beangstigend wordt?
Groeten,
Judith
Sinds oktober ben ik ziekgemeld ivm burn out. Momenteel verblijf ik in een Centrum voor psychisch herstel, waar ik diverse therapie krijg om zo beter te worden. O.a. burn out cursus en RET. Dit doet me veel goed en heel af en toe komt mijn oude ik, met zelfvertrouwen en vrolijkheid weer een een beetje terug.
Waar ik me vooral heel druk om maak is de gedachte dat ik straks weer aan het werk moet. Ik word er letterlijk misselijk van als ik eraan denk. Ik werk in het onderwijs (MBO) en moet er niet aan denken weer voor de klas te moeten in mijn oude baan. Ben echt totaal afgeknapt en dat gevoel wordt steeds sterker.
Maar ja....wat moet ik dan??? Solliciteren voor aan baan aan een middelbare school? En wat als het daar ook niet gaat?
Of iets heel anders gaan doen, wat dan? Wat kun je gaan doen als lerares Engels?
En wat kan ik verwachten van mijn werkgever aan begeleiding?
Ik weet dat ik me hier op dit moment beter niet zo druk om kan maken, maar heb blijft maar door mijn hoofd spoken.
Wie heeft tips zodat de toekomst misschien wat minder beangstigend wordt?
Groeten,
Judith
woensdag 17 februari 2010 om 10:24
Mss handig om daar niet nu al druk om te maken?
Dat zal je herstel geen goed doen. Bovendien zal tegen die tijd gekeken worden naar gepaste uren zodat je niet meteen de volle lading weer krijgt. One step at the time, je denkt teveel vooruit
Ga tussentijds sporten, dat is een heel goed hulpmiddel bij het herstel van een burnout. Het is lichamelijk uiteraard goed, maar geestelijk ook. In het begin niet, maar dat bouw je weer op.
Een lege batterij ben je nu aan het opladen, maar die is nog lang niet vol... ff verder opladen en met sporten krijg je letterlijk stukje bij beetje je energie weer terug.
Dan komt werk weer eens in de picture, op basis van veel minder uren. Dus niet meteen bang zijn dat je weer in het diepe wordt gegooit. Sterkte
Dat zal je herstel geen goed doen. Bovendien zal tegen die tijd gekeken worden naar gepaste uren zodat je niet meteen de volle lading weer krijgt. One step at the time, je denkt teveel vooruit
Ga tussentijds sporten, dat is een heel goed hulpmiddel bij het herstel van een burnout. Het is lichamelijk uiteraard goed, maar geestelijk ook. In het begin niet, maar dat bouw je weer op.
Een lege batterij ben je nu aan het opladen, maar die is nog lang niet vol... ff verder opladen en met sporten krijg je letterlijk stukje bij beetje je energie weer terug.
Dan komt werk weer eens in de picture, op basis van veel minder uren. Dus niet meteen bang zijn dat je weer in het diepe wordt gegooit. Sterkte
woensdag 17 februari 2010 om 10:31
Ai, wat naar! Ik herken je zorgen (werk ook in het onderwijs, zit gelukkig nog niet thuis maar heb wel al lang het gevoel dat ik het niet lang meer ga volhouden...maar sollicitaties buiten het onderwijs lopen vooralsnog op niets uit en mij bekruipt dus ook regelmatig paniek als ik aan de toekomst denk). Maar die zorgen en het bijbehorende gepieker zijn waarschijnlijk een van de redenen dat je het niet meer trok. Het is dus verstandig om daar zo min mogelijk energie naartoe te laten gaan en ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
domnaiefmutsje zegt het goed: one step at a time. Jij moet eerst weer op een punt komen dat je je weer fit en energiek voelt. Want dan ben je pas in een positie om stappen te zetten richting ander werk, opleiding enz. Nu heb je nog niet de energie om je daarmee bezig te houden. Eerst rust!
Heb je daar in het centrum iets van hulp of lessen om te leren meer in het nu te leven en rust in jezelf te voelen? Ademhalingstechnieken, yoga?
Wens je veel beterschap toe!
domnaiefmutsje zegt het goed: one step at a time. Jij moet eerst weer op een punt komen dat je je weer fit en energiek voelt. Want dan ben je pas in een positie om stappen te zetten richting ander werk, opleiding enz. Nu heb je nog niet de energie om je daarmee bezig te houden. Eerst rust!
Heb je daar in het centrum iets van hulp of lessen om te leren meer in het nu te leven en rust in jezelf te voelen? Ademhalingstechnieken, yoga?
Wens je veel beterschap toe!
woensdag 17 februari 2010 om 10:39
Ik denk dat het je rust kan geven als je voor jezelf besluit dat je straks gaat voor een baan buiten het onderwijs. Dan heb je die angst niet meer dat je 'terug moet' en ben je verlost van die misselijkheid die je nu steeds krijgt als je eraan denkt.
Met je kennis van Engels kun je misschien in het bedrijfsleven aan de slag? Redacteurswerk? Vertaalbureau? Uitgeverij? Ondertitelaar?
Bedenk dat er elk jaar studenten Engels afstuderen die niet het onderwijs in gaan en toch werk vinden. Dan moet dat jou ook kunnen lukken!
En het daadwerkelijke werk zoeken of opleiding volgen, daar je nu nog even niet druk om maken. Eerst herstellen en dan met frisse moed aan de slag.
Met je kennis van Engels kun je misschien in het bedrijfsleven aan de slag? Redacteurswerk? Vertaalbureau? Uitgeverij? Ondertitelaar?
Bedenk dat er elk jaar studenten Engels afstuderen die niet het onderwijs in gaan en toch werk vinden. Dan moet dat jou ook kunnen lukken!
En het daadwerkelijke werk zoeken of opleiding volgen, daar je nu nog even niet druk om maken. Eerst herstellen en dan met frisse moed aan de slag.
woensdag 17 februari 2010 om 11:17
Bij mij luchtte het enorm op toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt om mijn contract op te zeggen. Ook het overhandigen van deze opzegging was geweldig.
Inmiddels 3/4 jaar verder en ik ben nog steeds verschrikkelijk blij dat ik niet meer voor de klas sta.
Neem gewoon lekker de tijd om je te orienteren en vraag of je met iemand een dag mee mag lopen ter kennismaking met het vak. Het verplicht je tot niets en je krijgt wel een beeld van de organisatie of het vak. Heb ik ook gedaan en is super bevallen (oa. meegelopen met leerplichtambtenaar).
Inmiddels 3/4 jaar verder en ik ben nog steeds verschrikkelijk blij dat ik niet meer voor de klas sta.
Neem gewoon lekker de tijd om je te orienteren en vraag of je met iemand een dag mee mag lopen ter kennismaking met het vak. Het verplicht je tot niets en je krijgt wel een beeld van de organisatie of het vak. Heb ik ook gedaan en is super bevallen (oa. meegelopen met leerplichtambtenaar).
woensdag 17 februari 2010 om 14:43
Maak je nu nog niet te druk over dit soort zaken! Dat komt later wel zoals ook domnaiefmutsje zegt. Je kan ook zijdelings bij het onderwijs en je vak betrokken blijven, denk aan werken bij een huiswerkinstituut, waar je als studiecoach en bijlesdocent leerlingen/jongeren kan begeleiden.
Ik kan je tegen die tijd anders ook wel in contact brengen met een oud-collega die ook docent engels is geweest, maar wat ingangen heeft bij redacties ed.
Hoop dat deze info je weer wat spanning wegneemt! RELAX
Ik kan je tegen die tijd anders ook wel in contact brengen met een oud-collega die ook docent engels is geweest, maar wat ingangen heeft bij redacties ed.
Hoop dat deze info je weer wat spanning wegneemt! RELAX
donderdag 18 februari 2010 om 18:08
Hai Judith,
Erg herkenbaar wat je allemaal schrijft. Ik ben inmiddels een jaar thuis met een burnout. In het afgelopen half jaar heb ik mijn uren weer wat opgebouwd, maar ik bleef op een gegeven moment steken. Mijn baan stond mijn herstel in de weg. Ik heb toen het besluit genomen om mijn bedrijf te gaan verkopen en ik merk nu ik het besluit genomen heb, dat het me erg veel goed doet. Ik ben een beetje huiverig om hier teveel te schrijven in verband met herkenbaarheid, maar als je meer wilt weten, stuur maar even een privéberichtje.
Belangrijk is dat de angst om terug te gaan in je oude baan, mogelijk ook jouw herstel in de weg staat. Mijn behandelaars gaven aan dat ik eerst maar moest herstellen en daarna pas zo'n belangrijk besluit moest gaan nemen, maar daar heb ik dus niet op gewacht.
Heb je geen behandelaar of zo met wie je het daar eens over kunt hebben? Ik neem aan dat er meer mensen zijn in dat centrum met dit soort vragen?
Erg herkenbaar wat je allemaal schrijft. Ik ben inmiddels een jaar thuis met een burnout. In het afgelopen half jaar heb ik mijn uren weer wat opgebouwd, maar ik bleef op een gegeven moment steken. Mijn baan stond mijn herstel in de weg. Ik heb toen het besluit genomen om mijn bedrijf te gaan verkopen en ik merk nu ik het besluit genomen heb, dat het me erg veel goed doet. Ik ben een beetje huiverig om hier teveel te schrijven in verband met herkenbaarheid, maar als je meer wilt weten, stuur maar even een privéberichtje.
Belangrijk is dat de angst om terug te gaan in je oude baan, mogelijk ook jouw herstel in de weg staat. Mijn behandelaars gaven aan dat ik eerst maar moest herstellen en daarna pas zo'n belangrijk besluit moest gaan nemen, maar daar heb ik dus niet op gewacht.
Heb je geen behandelaar of zo met wie je het daar eens over kunt hebben? Ik neem aan dat er meer mensen zijn in dat centrum met dit soort vragen?
