Werk & Studie
alle pijlers
Door mijn gedrag niet functioneren op niveau
dinsdag 30 maart 2010 om 22:31
Ik heb even een apart emailadres aangemaakt; wil niet herkend worden (schaam me nogal voor mijn onderwerp).
Wat is het geval? Ik heb op mijn werk bij verschillende mensen om feedback gevraagd op mijn functioneren, zowel puur technisch gezien als sociaal. Nu kwamen daar, naast een paar leuke antwoorden (complimenten) ook een aantal antwoorden op waar ik eigenlijk niet blij mee ben, al weet ik heel goed dat het wel klopt. Namelijk dat ik niet altijd functioneer op het niveau dat zou moeten (HBO geschoold) en dat ik soms 'vreemd' ben; zeker voor mijn leeftijd (30 jaar). Niet functioneren op mijn niveau lag nogal aan het feit dat ik sterk de neiging heb om alles te willen laten controleren door anderen, veel om bevestiging vraag (direct en indirect), moeilijk tegen druk kunnen en me soms te afhankelijk opstel. Met het ''vreemde'' gedrag werd bedoeld; ook in sociaal opzicht bevestiging zoeken, soms een onderdanige opstelling, vooral onder de ''hogere functies'' sociaal geremd zijn, moodswings waardoor mensen niet altijd weten wat ze aan me hebben en emotioneel niet altijd even stabiel.
Nou, niet bepaald een lijst om trots op te zijn natuurlijk. Het staat er nu wellicht heel zakelijk maar ik ben er heel verdrietig van.
Aan de andere kant, het goede nieuws is dat het wel informatie is waar ik wat mee kan en waar ik dus ook wat mee moet gaan doen. Alleen, hoe ga ik dit aanpakken... Het zijn namelijk ook punten waarvan ik niet weet hoe ik het kan veranderen... Die sociale remming bij de ''hogere'' mensen zeg maar, daar baal ik zelf ook van maar ik weet niet hoe ik het in de praktijk moet veranderen. Die moodswings hetzelfde verhaal.
Wat nu precies mijn vraag is, vind ik lastig maar ik merk gewoon dat het me heel erg dwars zit. En ik wil het zo graag allemaal veranderen maar het is, in mijn beleving, wel veel en om het te veranderen zal ik nogal ingrijpend te werk moeten gaan, heb ik zo het idee. Is er iemand die tips heeft?
Wat is het geval? Ik heb op mijn werk bij verschillende mensen om feedback gevraagd op mijn functioneren, zowel puur technisch gezien als sociaal. Nu kwamen daar, naast een paar leuke antwoorden (complimenten) ook een aantal antwoorden op waar ik eigenlijk niet blij mee ben, al weet ik heel goed dat het wel klopt. Namelijk dat ik niet altijd functioneer op het niveau dat zou moeten (HBO geschoold) en dat ik soms 'vreemd' ben; zeker voor mijn leeftijd (30 jaar). Niet functioneren op mijn niveau lag nogal aan het feit dat ik sterk de neiging heb om alles te willen laten controleren door anderen, veel om bevestiging vraag (direct en indirect), moeilijk tegen druk kunnen en me soms te afhankelijk opstel. Met het ''vreemde'' gedrag werd bedoeld; ook in sociaal opzicht bevestiging zoeken, soms een onderdanige opstelling, vooral onder de ''hogere functies'' sociaal geremd zijn, moodswings waardoor mensen niet altijd weten wat ze aan me hebben en emotioneel niet altijd even stabiel.
Nou, niet bepaald een lijst om trots op te zijn natuurlijk. Het staat er nu wellicht heel zakelijk maar ik ben er heel verdrietig van.
Aan de andere kant, het goede nieuws is dat het wel informatie is waar ik wat mee kan en waar ik dus ook wat mee moet gaan doen. Alleen, hoe ga ik dit aanpakken... Het zijn namelijk ook punten waarvan ik niet weet hoe ik het kan veranderen... Die sociale remming bij de ''hogere'' mensen zeg maar, daar baal ik zelf ook van maar ik weet niet hoe ik het in de praktijk moet veranderen. Die moodswings hetzelfde verhaal.
Wat nu precies mijn vraag is, vind ik lastig maar ik merk gewoon dat het me heel erg dwars zit. En ik wil het zo graag allemaal veranderen maar het is, in mijn beleving, wel veel en om het te veranderen zal ik nogal ingrijpend te werk moeten gaan, heb ik zo het idee. Is er iemand die tips heeft?
vrijdag 2 april 2010 om 20:13
Wat was van te voren je plan om om te gaan met eventuele negatieve feedback? Ik vind het zo vreemd; dat je "zomaar" feedback gaat vragen? Kon je zelf ook niet bedenken dat de uitslag wel eens tegen kon vallen en dat het misschien niet zo handig was om jezelf zo kwetsbaar op te stellen? Nu zit je met de gebakken peren (deuk in zelfvertrouwen etc.). Waarom heb je dit gedaan?
vrijdag 2 april 2010 om 20:31
Vanwaar de teleurstelling en lichte paniek? Dit kan toch niet uit de lucht komen vallen? Je hebt zelf gevraagd om feedback, en daar zal je je redenen voor gehad hebben. Tenzij je dacht dat ze je wel even de hemel in zouden prijzen, heb je volgens mij precies gekregen waar je om vroeg.
Ontdoe het nou even van je eigen gevoelige gevoelens en zie het voor wat het is; een kans.
Waarom stel je je zo onderdanig op?
Wat zijn in vredesnaam "hogere mensen"? Hebben die een teen meer? Zijn ze van een andere kaste? Planeet?
Ik denk dat je, om zakelijk vooruit te komen, gek genoeg eerst met je moodswings aan de slag moet. Dat beinvloedt natuurlijk alles, en zeker hoe je aan kijkt tegen ( hogere) mensen. Volgens mij is dat hetgene wat "hogere mensen" uberhaupt laat bestaan.
Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen. Want die bepalen je werkniveau. Je zegt wel dat je onder je niveau werkt, maar daar heb je het over je leer ( HBO) niveau. Misschien ligt jouw werkniveau wegens je sociale en mentale problematiek veel lager.
Beschouw dat soort zaken niet als kritiek of een persoonlijke aanval, maar als informatie. Jij kan bepalen of er waarheid in schuilt en wat je ermee doet.
Kun je misschien voor het gehele plaatje nu eens de zaken opnoemen waar je erg goed in bent?
Succes.
Ontdoe het nou even van je eigen gevoelige gevoelens en zie het voor wat het is; een kans.
Waarom stel je je zo onderdanig op?
Wat zijn in vredesnaam "hogere mensen"? Hebben die een teen meer? Zijn ze van een andere kaste? Planeet?
Ik denk dat je, om zakelijk vooruit te komen, gek genoeg eerst met je moodswings aan de slag moet. Dat beinvloedt natuurlijk alles, en zeker hoe je aan kijkt tegen ( hogere) mensen. Volgens mij is dat hetgene wat "hogere mensen" uberhaupt laat bestaan.
Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen. Want die bepalen je werkniveau. Je zegt wel dat je onder je niveau werkt, maar daar heb je het over je leer ( HBO) niveau. Misschien ligt jouw werkniveau wegens je sociale en mentale problematiek veel lager.
Beschouw dat soort zaken niet als kritiek of een persoonlijke aanval, maar als informatie. Jij kan bepalen of er waarheid in schuilt en wat je ermee doet.
Kun je misschien voor het gehele plaatje nu eens de zaken opnoemen waar je erg goed in bent?
Succes.
vrijdag 2 april 2010 om 20:51
Wow...wat een hoop reacties. En heel waardevol en bruikbaar ook... Bedankt!
Waarom ik om feedback gevraagd heb? Omdat ik me volgens mij meer dan gemiddeld onzeker voelde dan anderen. En eens wilde polsen hoe ik bij anderen overkom; of dat wel overeenstemt met mijn eigen gevoel en mijn gevoel over mezelf als collega/werknemer. Mijn onzekerheid is inderdaad heel groot; mijn faalangst en perfectionisme spelen me vaak parten. Niet alleen in mijn ''kennis en kunde'' maar ook in mijn sociale opstelling en contacten met anderen. Om eerlijk te zijn lig ik regelmatig wakker van mijn werk, terwijl ik als feedback ook gehoord heb dat ik mijn zaken over het algemeen altijd goed voor elkaar heb (en inderdaad; voor mij ook van belang is me ook meer te focussen op dat soort complimenten en niet op zaken die beter moeten).
Een tip waar ik inmiddels al wel veel aan gehad heb, is proberen het werk te zien als een soort ''toneelspel'' (volgens mij omschreef ze het zo) en het geheel wat luchtiger moet bezien. Dat relativeerde al.
Ik voel me soms ook zo 'klein' ten opzichte van collega's die allemaal al zo goed weten hoe het allemaal werkt en zo relaxed en in control lijken te zijn. Ik snap dat ik niet in hun hoofden kan kijken, maar het lijkt wel altijd zo.
Die moodswings... tja, ik ben een jantje lacht, jantje huilt. Ik neem me regelmatig weer voor om vanaf een bepaald moment helemaal Zen en stabiel door het leven te gaan, maar vooralsnog bak ik daar niks van. Vooral als ik onder druk sta. En dat gebeurt nogal regelmatig binnen het bedrijf; gaat om een nogal commercieel bedrijf.
En ik schrok toch ook wel van de feedback. Ik had - blijkbaar - tegelijkertijd ook wel gehoopt dat ik het allemaal verborgen had kunnen houden. Blijkbaar niet dus en dat voelt naar.
Waarom ik om feedback gevraagd heb? Omdat ik me volgens mij meer dan gemiddeld onzeker voelde dan anderen. En eens wilde polsen hoe ik bij anderen overkom; of dat wel overeenstemt met mijn eigen gevoel en mijn gevoel over mezelf als collega/werknemer. Mijn onzekerheid is inderdaad heel groot; mijn faalangst en perfectionisme spelen me vaak parten. Niet alleen in mijn ''kennis en kunde'' maar ook in mijn sociale opstelling en contacten met anderen. Om eerlijk te zijn lig ik regelmatig wakker van mijn werk, terwijl ik als feedback ook gehoord heb dat ik mijn zaken over het algemeen altijd goed voor elkaar heb (en inderdaad; voor mij ook van belang is me ook meer te focussen op dat soort complimenten en niet op zaken die beter moeten).
Een tip waar ik inmiddels al wel veel aan gehad heb, is proberen het werk te zien als een soort ''toneelspel'' (volgens mij omschreef ze het zo) en het geheel wat luchtiger moet bezien. Dat relativeerde al.
Ik voel me soms ook zo 'klein' ten opzichte van collega's die allemaal al zo goed weten hoe het allemaal werkt en zo relaxed en in control lijken te zijn. Ik snap dat ik niet in hun hoofden kan kijken, maar het lijkt wel altijd zo.
Die moodswings... tja, ik ben een jantje lacht, jantje huilt. Ik neem me regelmatig weer voor om vanaf een bepaald moment helemaal Zen en stabiel door het leven te gaan, maar vooralsnog bak ik daar niks van. Vooral als ik onder druk sta. En dat gebeurt nogal regelmatig binnen het bedrijf; gaat om een nogal commercieel bedrijf.
En ik schrok toch ook wel van de feedback. Ik had - blijkbaar - tegelijkertijd ook wel gehoopt dat ik het allemaal verborgen had kunnen houden. Blijkbaar niet dus en dat voelt naar.
vrijdag 2 april 2010 om 21:01
quote:Evidenza schreef op 02 april 2010 @ 20:31:
Vanwaar de teleurstelling en lichte paniek? Dit kan toch niet uit de lucht komen vallen? Je hebt zelf gevraagd om feedback, en daar zal je je redenen voor gehad hebben. Tenzij je dacht dat ze je wel even de hemel in zouden prijzen, heb je volgens mij precies gekregen waar je om vroeg.
Ontdoe het nou even van je eigen gevoelige gevoelens en zie het voor wat het is; een kans.
Waarom stel je je zo onderdanig op?
Wat zijn in vredesnaam "hogere mensen"? Hebben die een teen meer? Zijn ze van een andere kaste? Planeet?
Ik denk dat je, om zakelijk vooruit te komen, gek genoeg eerst met je moodswings aan de slag moet. Dat beinvloedt natuurlijk alles, en zeker hoe je aan kijkt tegen ( hogere) mensen. Volgens mij is dat hetgene wat "hogere mensen" uberhaupt laat bestaan.
Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen. Want die bepalen je werkniveau. Je zegt wel dat je onder je niveau werkt, maar daar heb je het over je leer ( HBO) niveau. Misschien ligt jouw werkniveau wegens je sociale en mentale problematiek veel lager.
Beschouw dat soort zaken niet als kritiek of een persoonlijke aanval, maar als informatie. Jij kan bepalen of er waarheid in schuilt en wat je ermee doet.
Kun je misschien voor het gehele plaatje nu eens de zaken opnoemen waar je erg goed in bent?
Succes.
Thanks. Ik zag deze reactie pas nadat ik mijn post geplaatst had.
En het klopt wat je zegt; mijn werkniveau is lager dan mijn leerniveau. Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen, lijken me nuttige doelstellingen. Echter, zijn er methoden voor om dat voor mekaar te krijgen. Voor wat betreft die moodswings; ik neem het me altijd voor wanneer ik weer net een soort van dip oid gehad heb. Dan is voor mij blijkbaar de lucht weer geklaard. Of zo. Ik weet het niet zo goed. Mijn reacties zijn nogal emotioneel en ik wil eigenlijk zien te realiseren dat ze wat rationeler worden. Zijn daar trucjes voor? Want hoe stellig ik het me ook voorneem en bedenk ''de volgende keer rustig afstand nemen van de situatie en niet gelijk emotioneel reageren''; het gebeurt me toch telkens weer.
Mijn goede kanten; als ik me heel goed en relaxed voel, ben ik enthousiast, juist weer wel communicatief, kan ik me goed uitdrukken in woord en geschrift, en volhardend. Maar, en dit is voor mijn iets om te leren, zodra ik me geintimideerd voel door dus ''hogere'' functies (inmiddels begin ik er bijna de humor van in te zien ), wordt dat bijna allemaal minder.
Vanwaar de teleurstelling en lichte paniek? Dit kan toch niet uit de lucht komen vallen? Je hebt zelf gevraagd om feedback, en daar zal je je redenen voor gehad hebben. Tenzij je dacht dat ze je wel even de hemel in zouden prijzen, heb je volgens mij precies gekregen waar je om vroeg.
Ontdoe het nou even van je eigen gevoelige gevoelens en zie het voor wat het is; een kans.
Waarom stel je je zo onderdanig op?
Wat zijn in vredesnaam "hogere mensen"? Hebben die een teen meer? Zijn ze van een andere kaste? Planeet?
Ik denk dat je, om zakelijk vooruit te komen, gek genoeg eerst met je moodswings aan de slag moet. Dat beinvloedt natuurlijk alles, en zeker hoe je aan kijkt tegen ( hogere) mensen. Volgens mij is dat hetgene wat "hogere mensen" uberhaupt laat bestaan.
Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen. Want die bepalen je werkniveau. Je zegt wel dat je onder je niveau werkt, maar daar heb je het over je leer ( HBO) niveau. Misschien ligt jouw werkniveau wegens je sociale en mentale problematiek veel lager.
Beschouw dat soort zaken niet als kritiek of een persoonlijke aanval, maar als informatie. Jij kan bepalen of er waarheid in schuilt en wat je ermee doet.
Kun je misschien voor het gehele plaatje nu eens de zaken opnoemen waar je erg goed in bent?
Succes.
Thanks. Ik zag deze reactie pas nadat ik mijn post geplaatst had.
En het klopt wat je zegt; mijn werkniveau is lager dan mijn leerniveau. Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen, lijken me nuttige doelstellingen. Echter, zijn er methoden voor om dat voor mekaar te krijgen. Voor wat betreft die moodswings; ik neem het me altijd voor wanneer ik weer net een soort van dip oid gehad heb. Dan is voor mij blijkbaar de lucht weer geklaard. Of zo. Ik weet het niet zo goed. Mijn reacties zijn nogal emotioneel en ik wil eigenlijk zien te realiseren dat ze wat rationeler worden. Zijn daar trucjes voor? Want hoe stellig ik het me ook voorneem en bedenk ''de volgende keer rustig afstand nemen van de situatie en niet gelijk emotioneel reageren''; het gebeurt me toch telkens weer.
Mijn goede kanten; als ik me heel goed en relaxed voel, ben ik enthousiast, juist weer wel communicatief, kan ik me goed uitdrukken in woord en geschrift, en volhardend. Maar, en dit is voor mijn iets om te leren, zodra ik me geintimideerd voel door dus ''hogere'' functies (inmiddels begin ik er bijna de humor van in te zien ), wordt dat bijna allemaal minder.
vrijdag 2 april 2010 om 21:08
Hartstikke goed dat je zo openstaat om dingen te veranderen.
Spelen dit soort dingen echt alleen op je werk? Dan kun je idd aan coaching oid evt via je werk denken. En kijk of je genoeg steun krijgt, je werk bij je past etc.
Als ze ook daarbuiten spelen (mn de moodswings) kan je een verwijzing met je huisarts bespreken.
Als je onzekerheid minder wordt, en dat kan soms best snel gaan, kan dat echt heel snel een behoorlijk effect hebben. Volgens mij gaat dat echt wel lukken, je durft je toch mooi maar wel kwetsbaar op te stellen.
Spelen dit soort dingen echt alleen op je werk? Dan kun je idd aan coaching oid evt via je werk denken. En kijk of je genoeg steun krijgt, je werk bij je past etc.
Als ze ook daarbuiten spelen (mn de moodswings) kan je een verwijzing met je huisarts bespreken.
Als je onzekerheid minder wordt, en dat kan soms best snel gaan, kan dat echt heel snel een behoorlijk effect hebben. Volgens mij gaat dat echt wel lukken, je durft je toch mooi maar wel kwetsbaar op te stellen.
vrijdag 2 april 2010 om 21:17
quote:evenvoorviva schreef op 02 april 2010 @ 21:01:
[...]
Thanks. Ik zag deze reactie pas nadat ik mijn post geplaatst had.
En het klopt wat je zegt; mijn werkniveau is lager dan mijn leerniveau. Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen, lijken me nuttige doelstellingen. Echter, zijn er methoden voor om dat voor mekaar te krijgen. Voor wat betreft die moodswings; ik neem het me altijd voor wanneer ik weer net een soort van dip oid gehad heb. Dan is voor mij blijkbaar de lucht weer geklaard. Of zo. Ik weet het niet zo goed. Mijn reacties zijn nogal emotioneel en ik wil eigenlijk zien te realiseren dat ze wat rationeler worden. Zijn daar trucjes voor? Want hoe stellig ik het me ook voorneem en bedenk ''de volgende keer rustig afstand nemen van de situatie en niet gelijk emotioneel reageren''; het gebeurt me toch telkens weer.
Mijn goede kanten; als ik me heel goed en relaxed voel, ben ik enthousiast, juist weer wel communicatief, kan ik me goed uitdrukken in woord en geschrift, en volhardend. Maar, en dit is voor mijn iets om te leren, zodra ik me geintimideerd voel door dus ''hogere'' functies (inmiddels begin ik er bijna de humor van in te zien ), wordt dat bijna allemaal minder.
Ja, ik heb daar wel een tip voor, maar ik vermoed dat je er een lachstuip of een wegtrekker van krijgt. Ik ben namelijk van mening dat je dat gewoon kunt beslissen. "Vanaf nu reageer ik niet meer eerst met mijn emotie". En "vanaf nu vind ik mijzelf geweldig".
En daarbij, moodswings zijn allemaal leuk en aardig, maar op de werkvloer horen ze gewoon niet thuis. Daar dien je je gewoon zakelijk en professioneel op te stellen. Dat is echt de beste tip die ik je kan geven. Soms is het zo, dat weet ik uit ervaring maar ik weet natuurlijk niet of dat ook voor jou geldt, dat mensen ( ach, lees maar "vrouwen') hun hele emotionele hebben en houwen meenemen naar het werk. En precies zo reageren op zakelijke problematiek als ze thuis op problemen met hun partner of vriendinnen reageren. Emotioneel en persoonlijk. En dat werkt gewoon niet. Als je dat bedoelt met gaan toneelspelen op je werk? Goed idee!
Dat "werken aan een beter zelfbeeld" zal vast kunnen hoor, maar dat duurt toch veel te lang? Beslis gewoon nu dat je vreselijk de moeite waard bent, goed bent in je werk en dat je nog wat verbeterpunten hebt.
[...]
Thanks. Ik zag deze reactie pas nadat ik mijn post geplaatst had.
En het klopt wat je zegt; mijn werkniveau is lager dan mijn leerniveau. Zelfbeeld opkrikken en moodswings onder controle krijgen, lijken me nuttige doelstellingen. Echter, zijn er methoden voor om dat voor mekaar te krijgen. Voor wat betreft die moodswings; ik neem het me altijd voor wanneer ik weer net een soort van dip oid gehad heb. Dan is voor mij blijkbaar de lucht weer geklaard. Of zo. Ik weet het niet zo goed. Mijn reacties zijn nogal emotioneel en ik wil eigenlijk zien te realiseren dat ze wat rationeler worden. Zijn daar trucjes voor? Want hoe stellig ik het me ook voorneem en bedenk ''de volgende keer rustig afstand nemen van de situatie en niet gelijk emotioneel reageren''; het gebeurt me toch telkens weer.
Mijn goede kanten; als ik me heel goed en relaxed voel, ben ik enthousiast, juist weer wel communicatief, kan ik me goed uitdrukken in woord en geschrift, en volhardend. Maar, en dit is voor mijn iets om te leren, zodra ik me geintimideerd voel door dus ''hogere'' functies (inmiddels begin ik er bijna de humor van in te zien ), wordt dat bijna allemaal minder.
Ja, ik heb daar wel een tip voor, maar ik vermoed dat je er een lachstuip of een wegtrekker van krijgt. Ik ben namelijk van mening dat je dat gewoon kunt beslissen. "Vanaf nu reageer ik niet meer eerst met mijn emotie". En "vanaf nu vind ik mijzelf geweldig".
En daarbij, moodswings zijn allemaal leuk en aardig, maar op de werkvloer horen ze gewoon niet thuis. Daar dien je je gewoon zakelijk en professioneel op te stellen. Dat is echt de beste tip die ik je kan geven. Soms is het zo, dat weet ik uit ervaring maar ik weet natuurlijk niet of dat ook voor jou geldt, dat mensen ( ach, lees maar "vrouwen') hun hele emotionele hebben en houwen meenemen naar het werk. En precies zo reageren op zakelijke problematiek als ze thuis op problemen met hun partner of vriendinnen reageren. Emotioneel en persoonlijk. En dat werkt gewoon niet. Als je dat bedoelt met gaan toneelspelen op je werk? Goed idee!
Dat "werken aan een beter zelfbeeld" zal vast kunnen hoor, maar dat duurt toch veel te lang? Beslis gewoon nu dat je vreselijk de moeite waard bent, goed bent in je werk en dat je nog wat verbeterpunten hebt.
vrijdag 2 april 2010 om 21:23
Dankjewel. En ik moet eerlijk toegeven dat ik inderdaad zo'n type ben dat haar hele emotionele hebben en houwen meeneemt naar het werk. Niet professioneel; dat ben ik direct met je eens! Wil daar ook graag vanaf. Kortom: ik ga je tip opvolgen. Begint dat beslissen met het eerst gewoon telkens tegen mezelf te zeggen? Gaat dat vanzelf verankeren? Is dat bewust er steeds bij stilstaan en het dan ter plekke kiezen? Zoiets?
Ik merk wel dat ik van je post al veel positiviteit krijg, zeg maar. Weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen eigenlijk...
Ik merk wel dat ik van je post al veel positiviteit krijg, zeg maar. Weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen eigenlijk...
vrijdag 2 april 2010 om 21:25
quote:Anna37 schreef op 02 april 2010 @ 21:08:
Hartstikke goed dat je zo openstaat om dingen te veranderen.
Spelen dit soort dingen echt alleen op je werk? Dan kun je idd aan coaching oid evt via je werk denken. En kijk of je genoeg steun krijgt, je werk bij je past etc.
Als ze ook daarbuiten spelen (mn de moodswings) kan je een verwijzing met je huisarts bespreken.
Als je onzekerheid minder wordt, en dat kan soms best snel gaan, kan dat echt heel snel een behoorlijk effect hebben. Volgens mij gaat dat echt wel lukken, je durft je toch mooi maar wel kwetsbaar op te stellen.Dankjewel. Die moodswings spelen ook buiten mijn werk. Maar eigenlijk wil ik liever niet gelijk een verwijzing van mijn huisarts. Wil het eerst zelf proberen en ben ook een beetje huiverig voor het feit dat - door er weer meer aandacht aan te besteden - ik alleen maar meer en meer bewuster word van mezelf. En volgens mij moet dat nou juist eens minder.
Hartstikke goed dat je zo openstaat om dingen te veranderen.
Spelen dit soort dingen echt alleen op je werk? Dan kun je idd aan coaching oid evt via je werk denken. En kijk of je genoeg steun krijgt, je werk bij je past etc.
Als ze ook daarbuiten spelen (mn de moodswings) kan je een verwijzing met je huisarts bespreken.
Als je onzekerheid minder wordt, en dat kan soms best snel gaan, kan dat echt heel snel een behoorlijk effect hebben. Volgens mij gaat dat echt wel lukken, je durft je toch mooi maar wel kwetsbaar op te stellen.Dankjewel. Die moodswings spelen ook buiten mijn werk. Maar eigenlijk wil ik liever niet gelijk een verwijzing van mijn huisarts. Wil het eerst zelf proberen en ben ook een beetje huiverig voor het feit dat - door er weer meer aandacht aan te besteden - ik alleen maar meer en meer bewuster word van mezelf. En volgens mij moet dat nou juist eens minder.
vrijdag 2 april 2010 om 21:34
quote:evenvoorviva schreef op 02 april 2010 @ 21:23:
Dankjewel. En ik moet eerlijk toegeven dat ik inderdaad zo'n type ben dat haar hele emotionele hebben en houwen meeneemt naar het werk. Niet professioneel; dat ben ik direct met je eens! Wil daar ook graag vanaf. Kortom: ik ga je tip opvolgen. Begint dat beslissen met het eerst gewoon telkens tegen mezelf te zeggen? Gaat dat vanzelf verankeren? Is dat bewust er steeds bij stilstaan en het dan ter plekke kiezen? Zoiets?
Ik merk wel dat ik van je post al veel positiviteit krijg, zeg maar. Weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen eigenlijk...
Of het vanzelf gaat verankeren? Vast wel. Maar je bent toch gewoon vreselijk de moeite waard? Ik ken je niet eens en ik weet nu al dat je je problemen wil aanpakken, niet bang bent om feedback te vragen, een HBO leerniveau hebt, een leuke baan hebt, en je je over je schaamtegevoel heen kunt zetten en om advies wilt vragen. Die beslissing kun je nu gewoon vanavond nemen en ook per direct gaan geloven. Je bent gewoon geweldig.
Emotionele toestanden mee naar het werk nemen? Ook gewoon beslissen niet meer te doen. Misschien ga je nog best eens de fout in, maar dat doet niks aan het besluit af. Kijk, als je nu niet wist waar je valkuilen lagen dan wordt het moeilijk, maar je weet van jezelf dat je te emotioneel wordt en doet. Dat gedrag kun je dus ook aanpassen. De gevóelens in de eerste instantie niet, maar dát verankert dus bij vaak doen.
Daarom zei ik ook, zie het als een kans. Je bent nog maar 30 jaar, hebt het lef om kritiek te vragen en de bereidwillgheid er iets mee te doen. Man, wat een mogelijkheden.
Dankjewel. En ik moet eerlijk toegeven dat ik inderdaad zo'n type ben dat haar hele emotionele hebben en houwen meeneemt naar het werk. Niet professioneel; dat ben ik direct met je eens! Wil daar ook graag vanaf. Kortom: ik ga je tip opvolgen. Begint dat beslissen met het eerst gewoon telkens tegen mezelf te zeggen? Gaat dat vanzelf verankeren? Is dat bewust er steeds bij stilstaan en het dan ter plekke kiezen? Zoiets?
Ik merk wel dat ik van je post al veel positiviteit krijg, zeg maar. Weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen eigenlijk...
Of het vanzelf gaat verankeren? Vast wel. Maar je bent toch gewoon vreselijk de moeite waard? Ik ken je niet eens en ik weet nu al dat je je problemen wil aanpakken, niet bang bent om feedback te vragen, een HBO leerniveau hebt, een leuke baan hebt, en je je over je schaamtegevoel heen kunt zetten en om advies wilt vragen. Die beslissing kun je nu gewoon vanavond nemen en ook per direct gaan geloven. Je bent gewoon geweldig.
Emotionele toestanden mee naar het werk nemen? Ook gewoon beslissen niet meer te doen. Misschien ga je nog best eens de fout in, maar dat doet niks aan het besluit af. Kijk, als je nu niet wist waar je valkuilen lagen dan wordt het moeilijk, maar je weet van jezelf dat je te emotioneel wordt en doet. Dat gedrag kun je dus ook aanpassen. De gevóelens in de eerste instantie niet, maar dát verankert dus bij vaak doen.
Daarom zei ik ook, zie het als een kans. Je bent nog maar 30 jaar, hebt het lef om kritiek te vragen en de bereidwillgheid er iets mee te doen. Man, wat een mogelijkheden.
zaterdag 3 april 2010 om 12:03
De boodschap uit de OP heeft eigenlijk geen begin en geen einde. De feedback die je hebt gekregen is nogal a-specifiek en een prioriteitsstelling ontbreekt.
Mijn advies zou zijn om opnieuw met deze mensen te gaan praten. Leg uit dat je hun kritiek serieus neemt en dat het jou nog niet helemaal duidelijk is welke veranderingen men het liefst zou zien. Vraag hen vervolgens elk om drie concrete tips, bij voorkeur SMART-geformuleerd. Bespreek daarna samen met je leidinggevende welke prioriteiten je zou kunnen stellen. Accepteer dat veranderen mogelijk en tegelijkertijd moeilijk is. Neem daarom tenminste een half jaar de tijd om te oefenen met je nieuwe gedrag. Bevraag daarna, dus niet eerder, je criticasters opnieuw en onderzoek welke veranderingen zij hebben waargenomen. Samengevat: maak je doelen zo concreet mogelijk en neem de tijd om te veranderen.
Mijn advies zou zijn om opnieuw met deze mensen te gaan praten. Leg uit dat je hun kritiek serieus neemt en dat het jou nog niet helemaal duidelijk is welke veranderingen men het liefst zou zien. Vraag hen vervolgens elk om drie concrete tips, bij voorkeur SMART-geformuleerd. Bespreek daarna samen met je leidinggevende welke prioriteiten je zou kunnen stellen. Accepteer dat veranderen mogelijk en tegelijkertijd moeilijk is. Neem daarom tenminste een half jaar de tijd om te oefenen met je nieuwe gedrag. Bevraag daarna, dus niet eerder, je criticasters opnieuw en onderzoek welke veranderingen zij hebben waargenomen. Samengevat: maak je doelen zo concreet mogelijk en neem de tijd om te veranderen.
zaterdag 3 april 2010 om 12:38
@TO: het feit dat collega's hun eerlijkemening durven geven zou ik als iets heel goeds zien. Als een collega mijom mijn mening zou vragen, zou ik heel voorzichtig zijn met dingen als 'te onzeker, niet op niveau functioneren, vreemd gedrag etc'. Alleen als ik zeker zou weten dat iemand het aankan (dus psychisch niet heel instabiel is en er meteen aan onderdoor gaat) zou ik dat soort dingen zeggen. Bovendien zou ik ook nog vrij zeker moeten weten dat iemand er ook echt iets mee wil, anders loop ik ook nog eens het risico dat het op mij afgeschoven wordt (ja maar JIJ vond mij slecht....), omdat diegene helemaal niet wilde weten wat er beter kon, maar alleen complimenten wilde horen.
Kortom:blijkbaar vinden je collega's je stabiel genoeg om de waarheid te horen, en volwassen genoeg om ook metminder leuke opmerkingen iets te doen. Dat zou ik als een enorm compliment opvatten!
Verder schreef je ergens dat je het idee had dat iedereen zekerder was dan jij. Daar zou je je nog wel eens flink in kunnen vergissen hoor. De meeste mensen zijn net zo goed wel eens onzeker, maar stralen dat alleen wat minder uit. Ik dacht zelf altijd dat ik heel onzeker was, totdat ik door meerdere mensen gevraagd werd hoe zij net zo zelfverzekerd konden worden als ik (HUH?). Blijkbaar kom ik heel veel zekerder over dan ik me af en toe voel (wat dan wel weer handig is als leidinggevende). En het grappige is, toen ik eenmaal wist dat ik zekerheid uitstraal, voelde het ook meer zo. Dus: niet altijd denken dat iedereen weet hoe onzeker je je voelt, dat valt vaak best mee. En al die anderen weten ook niet alles zo zeker, dus jij bent echt niet minder dan zij.
Kortom:blijkbaar vinden je collega's je stabiel genoeg om de waarheid te horen, en volwassen genoeg om ook metminder leuke opmerkingen iets te doen. Dat zou ik als een enorm compliment opvatten!
Verder schreef je ergens dat je het idee had dat iedereen zekerder was dan jij. Daar zou je je nog wel eens flink in kunnen vergissen hoor. De meeste mensen zijn net zo goed wel eens onzeker, maar stralen dat alleen wat minder uit. Ik dacht zelf altijd dat ik heel onzeker was, totdat ik door meerdere mensen gevraagd werd hoe zij net zo zelfverzekerd konden worden als ik (HUH?). Blijkbaar kom ik heel veel zekerder over dan ik me af en toe voel (wat dan wel weer handig is als leidinggevende). En het grappige is, toen ik eenmaal wist dat ik zekerheid uitstraal, voelde het ook meer zo. Dus: niet altijd denken dat iedereen weet hoe onzeker je je voelt, dat valt vaak best mee. En al die anderen weten ook niet alles zo zeker, dus jij bent echt niet minder dan zij.
zondag 4 april 2010 om 11:24
Jeetje TO, wat herken ik mijn eigen situatie in die van jou. Bij mij gaat het alleen over een (studenten)bijbaantje waar ik kritiek kreeg vanwege mijn 'gesloten en verlegen houding'. Het hielp mij om het eens goed te bespreken met mijn vriend en vriendinnen. Ook om te horen hoe ik dan op hen over kom. Ze noemen inderdaad dat ik een verlegen houding heb, maar dat dat ook weer deels mijn 'charme' is. Ik laat ook niet snel iets los, maar daar ben ik me altijd heel goed van bewust en het gevolg is dat ik in nieuwe situaties juist erg mijn best doe om uit mijn schulp te kruipen, juist gesprekken te beginnen, vragen stellen en interesse tonen... Daarom is het ook zo frustrerend...
Ik denk dat bij jou vooral je onzekerheid je parten speelt, want verder kreeg je vooral opbouwende kritiek, toch?
Ik denk dat bij jou vooral je onzekerheid je parten speelt, want verder kreeg je vooral opbouwende kritiek, toch?
