Werk & Studie alle pijlers

Functioneringsgesprek

30-03-2010 04:43 12 berichten
Binnenkort heb ik een functioneringsgesprek, met mijn direct leidinggevende en iemand van PZ. Ik ben eigenlijk niet zo tevreden over de sfeer in het team en ook niet over mijn directe leidinggevende. Maar ik wil in dat gesprek natuurlijk niet als een matennaaier overkomen. Het liefst zou ik zeggen dat mijn directe collega's een stel oncollegiale uitvreters zijn en dat mijn direct leidinggevende een beste vent is, maar wel de baan heeft die ik eigenlijk had moeten hebben en dat ik soms het gevoel heb dat ik voortdurend de steken loop op te ruimen die hij heeft laten vallen (maar waar hij dan de complimenten voor opstrijkt, als leidinggevende, terwijl ik al het werk heb gedaan).

Maar dat gaan we natuurlijk niet doen.

Wat zouden jullie doen? Zeggen dat alles oké is (en een dankgebedje doen omdat je in deze crisistijden in elk geval nog een baan hebt)? Of hebben jullie subiele, tactisch/diplomatieke manieren om voorzichtig te laten merken dat je de gang van zaken niet je-van-het vindt en je regelmatig gepasseerd en aan de kant gezet voelt.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou toch wel redelijk eerlijk zijn en mijn ongenoegens globaal uiten zonder op de man te spelen.

Denk dat jijzelf die subtiliteit wel bezit.

Als je schone schijn gaat spelen krijg je misschien nooit die taken toebedeeld waar je anders openlijk met de eer kan strijken ;-D
Je bereikt er helaas waarschijnlijk niets positiefs mee als je je ongenoegen uit. Je collega's blijven op hun plek, je baas blijft op zijn plek en jij wordt als klagende sfeerverzieker gezien. Het enige wat je zou kunnen doen is suggereren dat er misschien wel eens een teambuildingsactiviteit zou mogen worden georganiseerd.



Je moet het beste van de bestaande situatie maken en ondertussen heel erg uitkijken naar een andere baan.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou nooit klikken over je collega's, daar hebben de meeste werkgevers een hekel aan. Zolas jij het aangeeft doet iedereen het verkeerd behalve jij, en hoe goed jij ook bent, ook jij zult fouten maken. Wel zou je het zo kunnen verpakken dat je bijvoorbeeld aangeeft dat de teamgeest nog wel eens te wensen overlaat en daar wat algemene voorbeelden bij geven(zonder namen). En als jij de steken van de manager opruimt, dan moet je dit a) doen op een manier dat iedereen ziet dat jij dat hebt opgelost of b) het niet meer doen, waardoor zijn fouten zichtbaar worden.
Alle reacties Link kopieren
In ieder geval nooit je leidinggevende afvallen. Dit verlies je, helaas.



Je kunt het verbeteren door goede verbetervoorstellen op tafel te leggen waardoor je denkt dat jijzelf en ook je collega's beter kunnen functioneren.



Tevens niet de fouten van je leidinggevende herstellen. Het moet natuurlijk wel zichtbaar zijn dat je iets doet.
Alle reacties Link kopieren
In ieder geval nooit je leidinggevende afvallen. Dit verlies je, helaas.



Je kunt het verbeteren door goede verbetervoorstellen op tafel te leggen waardoor je denkt dat jijzelf en ook je collega's beter kunnen functioneren.



Tevens niet de fouten van je leidinggevende herstellen. Het moet natuurlijk wel zichtbaar zijn dat je iets doet.
Alle reacties Link kopieren
In ieder geval ook gaan solliciteren, dit houd je toch niet vol?
Alle reacties Link kopieren
Met concrete ideeën komen. Als jij leidinggevende zou zijn van het team, waar zou jij dan kansen zien?

Als je het als kansen formuleert, dan is het sowieso positief en kun je niemand afvallen lijkt mij.

En hoe zou jij het dan aanpakken?



Dit geeft je direct ook een kans om zelf te laten zien welke kwaliteiten jij in huis hebt en waarom jij (ook) geschikt ben voor de functie van de leidinggevende, zonder dat je hem / haar afvalt. Je leidinggevende zou er ideeën door op kunnen doen, waarder er misschien nog iets verbetert. PZ heeft dan ook direct een indruk van wat jij kan. Mocht je leidinggevende dan weggaan of een andere passende functie vrijkomen binnen de organisatie, dan denken ze wellicht aan jou.



Als je echt zelf zeer geschikt zou zijn, voor de leidinggevende functie, dan moet het geen probleem zijn om dit zo te formuleren.



Schrijf al je ideeën eens op en kies dan de beste 2 of drie uit. Zo kom je ook niet te overdreven over.
Feiten zijn feiten. Maar wat je vertelt is altijd een interpretatie van de feiten. Je kan de situatie negatief vertellen, "collega's zijn uitvreters en baas is sukkel en zit op mijn stoel", maar je kan het ook positief vertellen, "ik los allerlei problemen op, boek resultaten voor het team, etc".



Als je de zaak werkelijk positief, dus niet sarcastisch, kan presenteren, geef je anderen de kans in te stemmen zonder gezichtsverlies. En dat laatste is essentieel als je je doelen wil bereiken vanuit een zwakkere positie: bespaar de ander gezichtsverlies, en gun de ander werkelijk succes waar jij aan bijdraagt.



Het heeft geen enkele zin je boos te maken over het feit dat je leidinggevende complimenten krijgt die naar jouw gevoel eigenlijk voor jou zijn. Je werkt in een team, dus het team presteert, niet jij. En het team krijgt complimenten. En ja, de leidinggevende is nu eenmaal de persoon die het team vertegenwoordigt. Leer daar dus gewoon mee leven, het is niet anders, en focus je op wat jij nodig hebt van je leidinggevende. Wil je complimenten? Wil je dat je leidinggevende jou zichtbaar maakt buiten het team? En zo ja, waarom dan, met welk doel?



Als je dit soort gesprekken zakelijk voert, zonder emotioneel "het is niet eeeheeerlijk gestampvoet" (waarmee ik niet zeg dat je dat doet!), met oog voor gezichtsverlies van je leidinggevende, en vanuit een rationele presentatie van feiten, belangen en doelen, dan kan er eigenlijk weinig fout gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik sluit mij geheel aan bij Samni
Bedankt voor de reacties. Vooral de praktische tips van Rider zijn waardevol voor mij. Zoiets als: "ik los allerlei problemen op, boek resultaten voor het team, etc", dat is precies wat ik zoek. Gek genoeg kan ik zelf de woorden nooit vinden voor zulke dingen. Ik kan bedenken 'ik moet het positief brengen en bij mezelf houden' maar daarna weet ik nooit hoe je dat dan concreet doet. Gek.



Je zou trouwens best mogen zeggen dat ik doe aan emotioneel "het is niet eeheerlijk-gestampvoet". Want dat is precies hoe ik me voel, diep van binnen. En dan kan ik met mijn verstand wel bedenken dat het geen zin heeft om daarin te blijven hangen en al helemáál niet om dat te gaan lopen uiten, maar 'k vind het altijd zó moeilijk om te bedenken wat ik dan wél kan zeggen.



Ik sta ook niet graag in de aandacht. Dat is het grootste probleem eigenlijk, denk ik. Ik kom zelden voor mezelf op, want zolang ik alleen af en toe mompel dat alles prima is dan gaan mensen tenminste geen moeilijke vragen stellen waar ik dan toch weer geen welbespraakt antwoord op kan verzinnen. Dus dan zeg ik liever niks. Dom.
Niet dom. Gewoon hoe jij bent. Daar is niks doms aan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven