
Grensoverschrijdend
woensdag 10 september 2025 om 14:21
Niet gedacht dat ik ooit een topic zou openen met deze titel...ivm herkennen wel een andere nick maar al jaren actief hier.
Ik ben best pittig qua weerwoord maar nu herken ik mijzelf niet. Ik kan goed tegen seksueel getinte grappen. Ff lachen en weer door, maar ik merk dat er nu iets blijft kleven.
Een interim, die hoogstwaarschijnlijk voor langere tijd, op mijn afdeling komt werken is voor mij de grens over gegaan. Ik ga hem administratief ondersteunen dat maakt dat ik hem niet kan ontwijken.
Vanaf dag 1 is hij te aardig...daar kan ik doorheen kijken, maar nu maakt hij opmerkingen over mijn uiterlijk, dat ik ern lekker lijf heb? En ik laat het dus compleet over mij heen komen...ik lach er om en later denk ik huh? Daarna weer door met mijn werk. Maar nu...de dag erna zit het in mijn hoofd. Waarom reageer ik hier niet alert op, waarom laat ik het gebeuren. Ik heb hem al eens aangesproken over iets en dan zegt hij sorry, maar hij verandert niet. Het is een interim die keigoed is in de taak die hij heeft gekregen maar bij mij een enorme grens over gaat.
En dan moet ik voor hem gaan werken. Mijn respect voor hem ligt in de prullenbak en ik ben er gewoon emotioneel onder. Ik heb echt een wat the fuck moment. Ik dacht dat ik veel kon hebben, maar het heeft mij nu bij de poten.
Ergens denk ik stel je niet aan, maar anderzins denk ik..hoe ga ik het gesprek aan. Hij zegt sorry en gaat weer door. Hij is goed in zijn werk en is belangrijker voor de organisatie dan ik.
Iemand tips hoe ik dit uit mijn gestel krijg? Dat ik professioneel met hem kan werken zonder mijn emoties parten te laten spelen?
Ik ben best pittig qua weerwoord maar nu herken ik mijzelf niet. Ik kan goed tegen seksueel getinte grappen. Ff lachen en weer door, maar ik merk dat er nu iets blijft kleven.
Een interim, die hoogstwaarschijnlijk voor langere tijd, op mijn afdeling komt werken is voor mij de grens over gegaan. Ik ga hem administratief ondersteunen dat maakt dat ik hem niet kan ontwijken.
Vanaf dag 1 is hij te aardig...daar kan ik doorheen kijken, maar nu maakt hij opmerkingen over mijn uiterlijk, dat ik ern lekker lijf heb? En ik laat het dus compleet over mij heen komen...ik lach er om en later denk ik huh? Daarna weer door met mijn werk. Maar nu...de dag erna zit het in mijn hoofd. Waarom reageer ik hier niet alert op, waarom laat ik het gebeuren. Ik heb hem al eens aangesproken over iets en dan zegt hij sorry, maar hij verandert niet. Het is een interim die keigoed is in de taak die hij heeft gekregen maar bij mij een enorme grens over gaat.
En dan moet ik voor hem gaan werken. Mijn respect voor hem ligt in de prullenbak en ik ben er gewoon emotioneel onder. Ik heb echt een wat the fuck moment. Ik dacht dat ik veel kon hebben, maar het heeft mij nu bij de poten.
Ergens denk ik stel je niet aan, maar anderzins denk ik..hoe ga ik het gesprek aan. Hij zegt sorry en gaat weer door. Hij is goed in zijn werk en is belangrijker voor de organisatie dan ik.
Iemand tips hoe ik dit uit mijn gestel krijg? Dat ik professioneel met hem kan werken zonder mijn emoties parten te laten spelen?

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in